장음표시 사용
451쪽
niis esse confirmandam existimem . Qua quidem re hactenus sic exposita atque constituta , abunde quoque constate arbitror, quid de illa continuatione serieque verborum in anuscriptorum Codicum scriptionis ratione , qua vera eorum vetustatis nota eruatur, tandem sit statuendum . VII. Esset profecto illud plane mirabile, quod Occidentis gentibus, quarum memini, id moris fuisset, ut res suas eo, quo superioriabus Sectionibus disseruimus modo, litterarum monumentis mandare curassent Lorientis,e
ro populi , Hebraei imprimis , Syri aliiquo
absque ulla sententiarum distinctione, nulloque inter verba singula relicto interstitio ex ratos manu Codices , ea, inquam sacra volumina more, ut ita dicam, Andabatarum de
Argumentum vero conferamus in pauca,
ab ipsis Hebraeis exordium sumentes . Ego quidem ferre illorum opinionem non possim, qui rem testatam ac vetustate I roboratam, ser,
I Pleni sunt , ut ita Ieam contra illam ipsam non interruptam continuatam Hebraico-Biblicorum voluminum Diuitias by le
452쪽
scribendo sic pervertere conantur , ut odices sacros suos, velut rudem indigestamque
minum scriptionis seriem, quam a priscis temporibiis ad aliqtio laltei poli emtoris Christi adventum saecula ii sies in Codicibus suisses multi eruatii Viri comminuscuntur , tig a. Hi uiri veterum Scriptorum Iudaicorum praesertim Tlial in udicorum . Enimvero quod hi de Acce tuum e raicorum notis scriptum reliquerunt, rem plane contacit quippe cum quae de antiqui illinis eadem scribendi Libros sacros ratione Rierit communis eorum sententia probe demant tret . Quorum quidem et timonia hei recitare eo magis supervacaneum arbitror, quod νΙo Buκ torno fit. fieri , , a que vindicata suo
in Tractati, quem Arcano Punctationis reυelato Ludovisci Cappelli a Ilio in L p io prirnuin in lucem edito opposuit , de Punctorum Voralium O meen tuum in Libris et Testamenti Hebraicis pari. I. cap. V. VI. pag. 3ὶ seqq. 76 seqq. , ii pars il est consulenda Vide etiam to Bu torni Uberiadem cap. X. pag. 7o. seqq. et Ioan Croium , Observat in Nov.Testam cap.II. pag. Ia Omitto ceteros
Haec autem Scriptorum Iudaicorum loca tam sunt mani ita atque perspicua , ut mirari subeat viros doctasismos , eodem praceuote appello eorum vim atque evidentiam eludere conatos elie, non de Accentuum H mentis, sed de eorum potestate, vocis seno tantum e preis , eterum Verba est accipienda , perpetua me
ptione asserentes . At Dultra , quod recte animadvertie Ioh Eberi Lircii Ra , loc paullo ante indicato , est. H. Cap. II pag. 37. Iuvat ullum eic proferre exemplum quod dei crioit idem Ra , loc cit pag. 38. Ad locum Evodi , cap. XIV. veri , inura Etam Thalna udico chagua fesivitas inscripto sol. 6.col.2. diirutant emarici sit ne vocia a Iuveni, reserenda
453쪽
molem veteres Hebraei diderint, poster
rum demum industria atque diligentia in
ordiis ad utrumque genus sacrificii, puta Holocaustum crificum, an vero post vocem, , violocausta subaudiri debeat vox a et aa Agni cita ut sensus sit , agnos fuisse mactatos in Holocautium , iuvencos vero in sacriserium Pacificum Hoc quidem posterius asseritur . sed quaerentibus nonnullis , myci Ni a 'sci, unde id probriri possit , respondet ara rara'tav pania, disti,-ctione, quae fit per uentus. Quid, Obsecro, inquit Sebald. Ra , clarius dici poterat , quam membrum Uerius alterum iam tum apiculo Accentus Distinctivi cuiuscumque is silerit fagi irae depi M ad vocem ab I ab altero fuissedistin istum in qua velut palpabili sentuum a se invicem
disiunistione omne argumentationis Ma Lutrae robur situm suit. Quae igitur illius Scaliorum et timoniorum genera nisi huc spei stent,ut ollendant antiquitus suisse in voluminibus sacris Hebraicis, aliquot Accentuum notas, quibus sententiae distinguerentur , quo demum spectent ne suspicari quidem nos possumus Atqui si qua doctrina eit, quam vetustate inivem sitate firmatam tenuerint veteres Iudaici Scriptores quamque probare continenter pergunt recentiores Iodaei, ea profecto est, quae ad illud de Accentuum He braicorum elementis, sive notis quael sonis genus attinet. Si quis vero umquam unus, Elias Levita in Praelatione
Rha mica iis ad Libriim suum,quemina uni adosive Tradiis Traditionis inscripsit , contra sentire ausiis
fuerit4 is sane suorum invenit neminem, qui eum si queretur . Habuit tamen e Christianis doctis viris quam plurimos , qui in eius sententiam concessere . Quod a tem dicunt Aben- ram saeculi xii scriptorem eamdem opinionem ante probasse , immo dcinimchium vi imbutam sevitam ; vereor multum , ne errent . Conser
454쪽
ordinem orationis sententiae congruum red,
gendos . Quid Moy scis Quid Prophetas
Io Christoph. Wolfium Bibliotb. mis vol. II. lib. III. cap. II. . ix pag. 48 I. Quamqtiam iis ego , quae ab Scriptoribus illis Iudaicis ea praesertim de re prodita sunt litteris, facile non assentior mea tamon sic et ratio , varia eorum testimonia , quae hanc ipsam thesim tueantur, si alicuius ponderis sint atque auistoritatiς, ωquare tandem nihil pro sus valerentὸ magno utique esse argumento,iam pridem ante consectium Thalinu ipsis Iudaeis non modo fuisse cognitas Accentuum notas , verum etiam mysis striapta ceterorrumque Prophetarum indivulso litterarivii di neutiquam olim cohaesisse. Illud enim notum est Accentus, quos TONICO -- cant Grammatici , dc REGE , sermonem quodam modo
incideres, uti Punctum , in , Semicolon o Comma Verbi caussi, Accentus proa ad som PAsoua, hoc est, ii versus, qui etiam sit oua dicitur, in re Hebrae ritin Grammatica eiusdem versus indicat ausulam me ceteris Accentibus , qui ad sententiarum distinctionenia maxime conserant, de quibus multa tradunt Grammatuci, non est quare orationem insutuamus; cum res perci se liqueat sed quoniam tota punctorum beatium ab Accentuum vario situ dependet atque momentori in sectiones. in versus ante divi ius fuerit Contextus sacer, necesse est , quam Acce tuus dc Puncta Vocalia eidem inscriberen
tur . Contra , perpetuam colit inu. ionem setae Inque
verborum , sive ubique cohaerentem scripturam, non seinctionum modo versuumque , sed etiam Accentuum Punistorum Vocalium signa admittere nequaquam posse res ipsa docet . Quod si igitur nulla antiquitus fuerit voluminum Hebraeo-Biblicorum in verius ἐκ seruones di visio,
455쪽
Quid ceteros Scriptores afflatu institatu quo Dei incitatos scit bendi genus tam obvium,
tam viso sequiori vero tantum aetate post Christum natum
Accentuum Ῥutiatorum Vocalium inlcriptionem vociabus ipsis Hebraicis adpositam remittamus , Innino necesse est. De se filonum autem versuum Biblicorum Codicum Hebraicorum dii tinctione antiqua memoria Patrum apud ipso veteres Iudaeo Chri lii aetate crapoliolorumia Indiu ui ven ille. Ollen im is pra et . tua quidem ex dii putatione eiu picue et consequens , hanc scripturae connexionem a voluminibus Hebraeo-Biblicis tunc temporis bonam saltem partem exulasse . Re: tat igitur , ut quain lucem aifundere argumento huic nostro veterum I daeorum doistrina de Accentibus queat,brevi concludamus.
At dicet quispiam, quorium ista disputati, si
vera horum Accentuum, quos magno apparatu recensent Grammatici Iudaei des hri:tiani, antiquitate hactenus non satis constet Scio equidem esse magnam inter iam doctos ea de re distentionem suos etiam video ita de eodem quaestionis genere contentione certare, ut qui Pun forum Vocalium antiquitatem vel impugnant , vel tuentur iidem Accentuum signis aut recentem, aut a liquam originem denegant , aut adstruunt Ergo alii eo devenere, ut ab ipsis Adamo eiusmodidistinctionum signa repetere non vererentur. Alii vero vel a Moy i , vel ab Eldra, qui eo nomine se' ad Pau- fato Iudaei audit, vel a sacro cuius aue libri Scrip ore
orta contendunt . Alii recens inventa tradunt, non multum pol Eldrae nempe aetatem, vel post excidium rempli fecundi, vel laeculo, aut i pota Clari. tum Nattam, quin immo saeculo XI. . uti pili: tu ,lloertu ene
456쪽
tam facile , tamque necessarium omnino neglexisse dicemus, aliis vero gentibus non
nique nihil definiunt . De quorum singuloruni varia diaversaque sententia , cum longum esset dicere , legendus prae ceteris est Io Chri .ioph. Nolitus , loc cit vol. II. Iib. IlI cap. I. iv seqq. pag. 476 seqq. Adde sis Gustav. Georg. Zelinerum in Enneade Juaestionum milolo
Durna de Savans combine avefles Mem de Trevoux, mens . Auguilio 7, j. p. g. 4OO seqq. Clarissimi viri Ludovici Dupu , quas superius pag. 389 seq. in Not recitavi de eodem argum eiu doctillima lucubrationes.
Ego vero quum animo complector quae in hanc vel illam sententiam a Viris doctis disputata sunt , multos eorum ita instituto sutis perspicio , qui plus Iudaeorum Scriptorum auctoritati concedendum censerent, quam
ratio posceret resque ipsa effagitaret . Contra vero alios di bene plures eo usque comparatos siisse reperio , ut argumenta , quibus confidat , nitaturque vera de Accei tuum antiquitate sententia, nihil se morari arbitrarentur. Quamobrem frustra hos atque illos laborasse,qui in hocce quaestionis genere sic pro lubitu suo explicando per mconsumpserint, mihi videre videor. De Punctis Vocat ubi disserere queo, propterea quod longiore oratione indigeret haec disputatio Quemque vero eoriam actiorem statuamus cistud ipsum reor tenendum , hodierna Puncta Vocalia , quod ad significandi vimis poteitatem attinet , illorum, quisbus verba Hςbraica antiquitus proserebantur, subluntiam
457쪽
modo cognitum, sed etiam usitatum g Illud me in cogitationem quidem cadit.
e criniere atque naturam . Atque ea ratione Textus --brates integritati rectius consulitur . Quamquam eorum prolationem pro variis temporibus locis atque personis variare olim potuisse dc reipsa variasse arbitror
Quod si igitur maxime concesserim,eorumdem Pu
ctorum figuram , quin immo ingentem eorum apparatum , quo, ut ita dicam, sere obruuntur volumina nostra Hebraica , recensitis Malo retharum cumprimis Tiberiensium inventum , quos saeculo, vel I. ineunte floruisse volunt nemo harum rerum aequus aestimator a me requirat ut illo ipsbs proprio arbitratu, nullaque verae lectionis antiquae habita ratione,punctis iisdem Codices sacros animasses, credam . Qui secus opinaretur, nae is vehementer erraret . Firma etenim conita totius antiquitatis Iudaicae veterumque Patrum, rigenis imprimis c Hieronymi auctoritate Ententia, numquam
apud Iudaeos obliteratam Mise sermonis Hebraici noti . tiam . Quam sane rem cum alibi satis declaraverim , nunc omitto . Conser, si lubet , librum nostrum Des 1
ires primissi de Rerilation, tom.Hapocti III pag-a II. sem Atque hoc rursum constrino . Etiamsi darem, Coduces Hebraeos absque certis ac definitis Vocalibus exaratos olim siisse , ut multi opinantur cistud saltem mihi da bitur eodem in Contem Hebraico quaedam Punm, sive signa Diamtica antiquitus exstitisse , quibus vocum
quamplurimarum ambiguitas plane tolleretur , ut que, cautius earum vis determinaretur atque sensus quorum quidem Punistorum Diacriticorum ope , verborum eorumdem distrahebatur cum aliis omnimoda con
Quod autem urgerit aliqui de MATRIBUS LECTIΟ-
458쪽
Quida quod usu memoria Patrum, nerat , ut Iudaei praecepta inuasi viam
SCRI-Nis , vel ut aliis placet, ns, aliis vero vnnes quod , Vocalium munere quondam ungerentur , tot tantisque hanc premi dii ficultatibus hypothesim renseo,ut vi ac ne vix quidem propugnari defendique posse vide tur . Qua de re consutas imprimis velim clarii simi viri Ludovici Dupu lucubrationes Gallice perscriptas, ad quas modo remisi ; quibusque praesertim tum suam de iii
rum signorum Diacriticorum antiquo usu apud Hebraeos sententiam clarissime exponit , tum ab Anonymi Sc mptoris Galli exceptionibus egregie vindicat doctissimus
Academicu . Itaque vel admittenda sunt uncta aliquot Vocalia quaecumque tandem ea fullient, desquidem iam a primis utque Hel raicae cirepturae initiis , verbis ipsis interiplar vel , quod veritati est omnino consentaneum , ad illa ipsa uncta Diacritica deveniamus oportet , quibus πο- cum Hebraicarum multarum , uti in scriptura Samaritana etiam deprenenditur , laomonymia prorsiis eliminar
tu . Namque haec postulabat sermonis Hebraici ratio c
Quemadmodum vero cum illo numquam intere pio verborum tenore componi eiusmodi notae Diacriticae potuissent, nullo modo intelligo quippe quae certis,emborum, quibus inscribebantur, distinctionibus inservirent.
Quaecumque Utur de Punctis Vocasibus Hebraeorum opinio habeatur, illa perpetuo continentis scriptionis sortes in messis 3c Prophetarum Libris plane repugnat in huc denique omnis de Accentuum , quos Disora uentes' nu es vocant, vera antiquitate quaestio
redeat altera; defendo unum hoc . Quum in eorum MLgines inquiro , eos ab ultimis temporibus esse arcessetis dos , res placitatuere omnino iubet . Alioqui veteres
459쪽
ψ 8sCRIBis , sive Librariis suis traderent , quae ad Codices sacros rite describendos distii ctionumque signis probe notandos ferrent;
Hebraei in Codicum sacrorum lectione semper ancipites
haesiisent. Nec vero umquam apud vetulliores Iudaicos Scriptores , quorum unum locum breviter perscripsi paullo ante , eorumdem Accentuum tam perspicua hiis ..set . tamque clara commemoratio , nisi omnis antiquitas Iudaica summam eorum utilitatem atque necet sitii
te in legendis . ut par erat, probeque det cribendis Coindicibus sacris ellet experta . Qua autem forma, quave sis gura iisdem in voluminibus inscripti priscis illis fuerint temporibus iidem Accentus , quam quidem plane ignoramus quisve eorum esset numerus , quem multo minorem , quam nunc deprehenduntur , sutis arbitror nullius sere momenti quaelii est. Haec dc similia parum
moror : modo maneat id , quod negari non poteti; nisi veteribus Hebraeis, qui e Legum suarum imperio ocpraescripto , Moysis Libros diurna nocturnaque manu versare , menteque semper revolvere tenebantur quos que ad privata religionis exercitia perpetuo adhibebant. sanctissimum Legislatorem scripta tua ab se exarata restia quisse comminiscamur, quae non sine summo labore atque studio ob continuamis numquam interruptam scriptionis seriem, legere quivissent . Quod nemo , quamst inane, quamque absurdum , non videt Iam vero ex dictis facile dignoscere quisque poterit, quae sit de antiquissima apud veteres Hebraeos scribemia Codices sacros suos ratione vera sententia . sinu
autem alia mihi animadvertenda occurrant , quae trunc veterum Iudaicorum Scriptorum de Accentibus , sive de sententiarum Colis, Comoenis . Clausulis a Maioribus traditam disciplinam sarmen , sequenti adnotation is s
460쪽
id illis ipsis veteribus Hebraeis plane ignotum putandum eae Non levi profecto est argument , multa eorum, quae de sacricodicis describendi ratione, in Tractatu Thalnaudicon ain SOPI ERIM , seu de Scribis inscripto
prodita sunt litteris magnam sapere vetuit tem uti principio sere Diatribes huius nostrae posui Ergo quum in populo Iudaico unum e rum hominum genus fuerit, qui prae ceteris ad divinarum humanarumque litterarum' dia maxime incumberent eosdem habuisse , quidem iam inde a prisca aetate, quasi per manus traditam huius rei aliquam discuplinam, qua docerentur ubi&legendo sistere, scribendo interpunctionum signa distinct
que verborum intervalla notare oporteret,
statuendum omnino est Qui contra sentiunt sane magno sunt numero, hi, inquam habere se multa in prom: ptu defendunt, quae nostram oppugnare sententiam sibi videantur . At quae ab iis prola riti solent, refelli perfacile ac dissilui possis arbitror . Us Enim
i Principio se statuunt volumen Pentateuchiman 's , nullis praesertim unctis 3 Accentibus,