장음표시 사용
471쪽
autem quam sint rixa, quae de veterum Hebraeorum scripturae ratione dico, aperte
tu Iudaei famaritant nihilo seclus non sectiones modo sa baticas, quae in editis Hebraico- Iudaicis voluminibus exstant, aemulantur, verim etiam , quod plane mir bile est, verba singula interpuncti exhibent ceterasque distinctione d nota Orthographicas, varias orationis
partes secernentes . Omitto notas illas Diacriticas , sive Lineolas litterae vocis superadditas , quibus frequenter utuntur , ut homonymiam . seu verebi ambiguitatem penitus tollant . De quibus ungulis legendus ille idem I anne Morinus et in opusculis Hebraeo Iamariticis EXercit. III cap. I. pag. 97 seqq. Consule etiam Chri-itoph. Cellari Grammaticam Samaritan . . cap. II., quae habetur in ciusdem Cellarii Horis Samaritanis , edit. II. Francosurti ix enae ro 3 pag. 4 seqq. Quantum ver haec Samaritanorum scribendi ratio noliram '
Accentuum, quos Distinguentis o Pausantes appellamus, antiquissimo apud Iudaeos ipse usu firmet sententiam , quotus quisque est, qui non percipiat λErunt fortasse qui hunc Samaritanorum Iudaeorum
scriptionis modum recentiorem iudicent uua in re ill rum criticorum virorum , qui sic statuant, fidem dc diligentiam desidero . Quid ergo eos moreri Prosecto ad vetustissimoriam monumentorum c Graecorum avinorum atruscorum, quae tota Sectione v superius protuli , scripturae similitudinem proxime accedit inte punctae scripturae Samariticae ratio , tam in manu ex ratis, quam in editis Codicibus obvia . um quidem eo stituto , nonne Samaritanos Iudaeos, inmetu in magnis inimicitiis ab Iudaeis ceteris iam usque a multo tempore dissidentes at iisdem Libri Moysis religio illime utentes,
antiquissimum Pnoenicium, sive Hebraicum a vetuitioribus populis praesertim Graecis cognitum a receptu nata x
472쪽
quoque declarat allud, quod de antiquissima Codicis Hebraici Pentateuchi Samaritica stria
scribenvi morem constanter servasse tenendum potiori itire uod sane mimi nemini videri debet eum inscriptione litterascipias . etsi licceti temporis paululum immutatas habent enim sita fata litterarum elementa vetiis it simas Graecorum a Phoeniciis, seu antiquis Hebraicis certissime ortas , quoque servarint Iudaei Sama ritani
Neque eg ne actum agam heic rursum asseram quae alibi lupra pag. 284. seq. et .seqq. iii Not. hac de rela eis disserui . Ex qua sententia, eodem loco sic a me constituta atque exposita , intelligere par est , litteras ipsassamariticas non vetustas modo Graecorum, ut eas minus recte appellat Cl. Otav. Gerhard Tychle in Tentamine
δε variis cod. Hebr. Vet. Nam Generibus , pag. 32I., perinde ac si a Graecis eas mutuatas accepitierit Samarioni; sed etiam primigenias Hebraicas reipsa fuisse in re sebaldii Ravi opinionem non probo , multa eamdem in rem nidite disputantis , quibus evincere conatur, Samaritanorum ceterorum Orientalium litteras ad I daicas tamquam ad antiqui limum exemplar esse reseret, das V de eius d. Exercitatrimem multa IV ad cur. H.
misigant in Scriptur Me cap. I. pag. 4 seqq. Neque magis arrident quae in sua Exercitat. V. cap. III. Pag. I 3. seq. de origine interpunistorii verborum in Samaritica scriptura dille iit quae sane non aliunde repetenda videtur , quam ex prisco illo scribendi genere vetustioribus Hebraeis,uti Ῥhoeniciis, deinde Graecis, Etruscisin Latini cogi alto,ut paullo ante dicebam. Sed haec latis sunt; quamquam ornari uberiore disputatione possent ad strari Quum autem in ea scripturae, verba quaeque inter
pungetidi ratione, a Samaritanis udaeis . Eu recepta,
473쪽
scriptura in labiecta notatione breviter expono . Quod alterum sane argumentum siquid-
ruinam verser; temperare me nequeo, quin alterum imsignera summae raritatis monumentum pariter late punSium hete commemorem, paucis ab hinc mensibus praestantissim, clarissimo viro stephano Borgia Sac. Congr. de Propag. Fide a Secretis acquisitumis in Nu-seo Borgiano Velitris collocatum. Estqtie Lamina ex aere duet , pollices gallicos tres minus quadrantem latitudine aequans, sive uncias Romanas duas dc dimidiam circiter, altitudine vero pollicem unum, quadrantes tres , sive uncias duas plus dimidiam . Laminae scriptio septem octove lineis comprehensi, setanone veteri Dorico mitteris ad Sigei Lapidis inscriptum monumentum multunae accedentibus Testeram Hospitalem, qua ius hospitii eo cedebatur Tadiam nomine publico unius, ut mihi vide, tur Civitatis SICANOR ubi exhibet.
Qua ex re intelligitur , in Sicilia Laminam suisse conflatam . Quam Sicanorum gentem ab Sicanis ipsis quos Plinius Natural Histor. lib. III cap. VII. num. c. edit Paris. 1723. om. i. pag. 37. , Latii antiquiisimos
Populos appellat, quosque interiisse sine vestigiis dicit diversam existimo . Sed eam ipsam ex Iberia, seu Hispania ortam arbitror gentem suis, quae siciliae nomen suum ab ultimis temporibus, Uiucydidi Historiarum, si in d Bello Peloponnesiaco b. VI pag. 378 edit Amitelae dam. 173 I. aliisque Veteribus cibari indiderit . Conser
Plinium ipsum, lac cit cap. VIII. num XIV pag. 16 I. Philipp. iuverium in Notitia orbis antiqui, lib. I. cap. xii pag. 969. seqq. Mitto ceteros scriptores, qui de
Sicania , sive Sicilia commentarios edidere, quos Petrus Lurmaniatis in Thesauro Antiquit. ex Historiarum Italiae, vol. I. se li4. O inplexus et .
Iam vero si egregiae est rae Hol Pittalis Borgianae
474쪽
quidquam habeat virium, habet autem quani maxime, Iutaeos veteres fateamur oportet,
suis in conscribendis Libris sacris ab illa non interrupta continuatione serieque verboruui plane pleneque abhorruisse. Descendanius tandem ad Iudaeorum Vo. Iumina Hebraico liblica . Sed quid ego de Hebraicis ipsis Codicibus dic, An non ex omnium i horum Codicum sacrorum manu inscriptum monumentum eum NANIANO dc siGE , quo rum supra pag. 8s seqq. 9o. in Noti, commem rationem feci, de antiquitate contendere maxime posse assim verim, tessem locupletem vocabo Cl. Ab Barthe lamy,virum acerrimo ingeni, scientiae copia praestam tem . Namque ille idem in eruditissma Epistola ad Cl.
Praesulem Borgia nuperrime data Quam primuir ab eodem Praesule publici iuris facienda , hanc hospitalitatis Tesseram ad saeculum, vel I. ante 'hristum natum resert Certe maximae vetustatis est Palaeographiae Graecae plurimum affundet luminis. Porro de hisce Tesseris, quarum usus apud antiquos invaluerat , conser Cl. viri Paulli Paclaudii Monumenta Peloponnesiaca Commentariis explicata , edit Roman I76 I. Om. II pag. 136. seqq. Scriptores , quorum meminit.
i Mnnullos doctos viros esse equidem intelligo, uti supra adnotavi pag. , qui Codices aliquot Hebraic Biblicos uno tenore exaratos unaque continua serie suis se tradiderint . At quod aiunt de similibus Libris non est eiusmodi, ut nos deterrere a sententia possit . Quod vero aliquando exstiterint huiusmodi odices , ego viris emissitis id inerentibus repugnare nolo . SN quid tandem iactum
475쪽
nu exaratorum summa consensione quos evol
verunt qui in eos illustrandos animum con
tuleis factum est , ut ex tanta e maindem anuscriptoriin, hoctenus cognitoriain copii , quos ad mille circiter asce ὀere arbitror, ex tot inquam Modicibus triginta sere ab hine annis, a criticis viris undique conquisitis , destriuriis , collatis atque illustratis , nullus meimoretur , qui eumdem scripturae continuae modum teneat λ Quos quiadem Codices si inspiciendi data nobis esset ficultas , de iis sententiam aliter seremus , quam multi opinentur. Si ergo omnes totque Codices cogniti confirment quae de eorum seriptionis ratione disseruimus quid est , quod tuu alterive Codici, cuius nobis non modo sit explorata Vetustas , sed etiam vix notitiam aliquam habeamus, i
. silendum elle defenderemus' Cum porro ad omnium Codicum hactenus cognit eum consensum sic provoco; id illud de scripturae saltem non continuae constanti ratione dicere me quisque facile intelligit . Quod autem de multis iidem dillideant, ut de litteris quibusdam , vel aioribus vel Minoribus. aliisque minutis rebus , quibus diversas elucere Manuscriptorum Codicum aetates posse , levissimis coniecturis arbitratur in primis Beniaminus Hennicottus uti quoque de Punctis meatibus modo inscriptis, modo absentibus, uti denique de Variis Lectionibus , de ceteris mirifice congruunt si qua vero aliqua diversitas in eorum scriptionis modo deprestendatur, tota sere ad artem Calligraphicam spectat , ut sapienter animadvertit Cl. Chri itianus rider.
Schnurrer, Dissere de odicum Hebr. 6. Te m. D. a late discine determisen pag. 19 seqq. Mitto Utteras ipsas vocum Mustes, quibus illa continua tio verborum non interrupta omnino abrumpitur, quasioue adhibent Hebraei praesertim , syrtin Arabes. Non me latet quidem esse aliquos , qui contra e
476쪽
tulerunt, etficitur, Iudaeos ipsos iam usque
ab ultimis temporibus sacros Libros suos d Ga scri-
mmdem litteramni rininum Hebraicarum arua A--EPHAT vetustatem pugnent . sed nihil urgent, quod
vim habeat earum veram antiquitatem evertendi . . propter ipsi docto Beniamino ennicotto facile assentior easdein litteras valde antiquas pronuntianti in Dissertati super ratione evius Hebr. Vet. Testam edit Lat. pag. 323. Disseri II eap. l. pag. 2o3. Videin eius Dissert. Generalem in Vet Testam . . 27 seq. pag. I Euius
exemplum huinanilsime mihi concessit Cl. Selinurrer. Eti ne ante utrumque eonsectum Thalmud 'c Babylonicum de Hierosolymitanum earum litterarum usum iam iam invaluillis, perspicua res et atque explorata, ut Common strat Iohan Leuiden milolog mebr. Diiseri x I. seel. I. g. I. edit. V. pag. I 28. Quamquam earum inventionem ad Esdrae aetatem accedere, vix crediderim . Sed haec ego
suspicans nihilominus dico , non quasi habenda esse pro certis arbitrer . Earumdem attamen usum eo solo tem--re invaluisse vero similius reor, quo litterae ipsae, Maleae aliam atque aliam formam induxere , atque ab ea illa , quae vetustas litteras Samariticas , iisdem char
cteribus Fimilibus orbatas referret, promis deflexisse . Quod non muli aetate ante Christum natum accidisse plura sunt, quae nulli ostendere videantur Quaecumque tandem iisdem litteris In mians quitas tribuaturi est sitis argumentum nostrum ex iis ipsis ductum , in tuto assicitur nempe, ab ea aetate , qua earum usus inmanuscriptorum Cossicum Hebraeo Biblicorum scriptione receptus fuerit, illam vocum i compactam seriem atque confusionem ab iisdem volumunibus maximam partem saltem exulasse uuae res quanam ratione cum ipsius Kennicotti hypothesi , locis citatis ab se exposita, componi bene possit, ipse videat; ego
477쪽
scripsisse, uti hactenus disputavit Quid plura Essent quidem permulta in promptu, sed
non est opus, ut proferam lae quibus tamen alio loco dicam, si usus fuerit . Atque haec satis esse puto, ad aestimandum Tertium Ernesti Iablonskii de eorumdem Manuscript rum Codicum aetate definienda Canonem Quod vero dictum de eo ipso Tertio Canone est, hoc idem de ceteris, quos posuit lablonskius, uti iam admonui i , afirmandum. Alia igitur atque alia via, ab ea, quam ipse ablonskius, quam Carolus Houbigantus, quam Beniaminus Mnescottus, quam tot eruditissimi Viri habuere, incedamus necesse est quum ab se constituti iidem Can ne ad veram Codicum Hebraico - Biblic rum aetatem diiudicandam nihil aut fere M. hil conferre valeant
VIII Esset hei quidem de aliis manu
exaratis orientalibus libris, de quibus sum . ipse tractaturum me pollicitus,dicendi locus. Sed eget ea tempore disputatio . Hoc tamen
si supra, est.ΠI.pag. 23 3 seqq. Dignae quoque quae legantur haec in riteria abloniniana animadversiones a Cl. Schnurre expositae in sua paullo ante laudata atque missio Dissertationes. MI seqq. pag. 23 seM-
478쪽
alierum extremum argumentum ne omni
no a me praeterniissum esse videatur, hoc mco attingam. Sed res erit omnis conferendata in pauca Iam vero si ad Codices orientales, illos in primis, quos Viri docti vel editis eorum Catalogis recensuere, vel suis illustraveream cubrationibus , sese ista convertat oratio quam multa, quam varia, quanta in libris iisdem haberemus, sententiae nostrae etiam atque etiam confirmandae caussa 3 Quae quudem cogitans , soleo saepe mirari nonnullorum criticorum hominum anteceptam opinionem, qui, ut Libros sacros antiqilitus exa ratos continuo scriptionis ductu, nullo spatio, nullo intervallo, nulla interpunctione fuisse pugnent; modo pro oc ni ad Veterum inscripta monumenta, modo ad Manuscriptos C dices Iatinos Graecos confugiunt. Quasi
orientales populi , Syri, Chaldaei, Arabes,
aliique libros suos ea plane ratione olim descripsissent, quam comminiscuntur ii homines critici . At quantis in erratis versentur, apertissime demolibant illa ipsa Exemplaria ex
479쪽
uti byriaco, Chaldaicorum , uti Cufie, Ar bicorum, Arinenorum, aliorumque id genus maximum numerum non magnamicae icfe re vetustatem ),neminem futurum arbitror,
qui Quod quidem ex eorum Codicum,anu scripto
rum Catalogis satis palam fit . Si namque unum eo imaut alterum excipias, ceteri recentiorem omnino lapiunt Retatem . Consertomum I. catalogi codicum Manuscriptoruin Bibliotbecae Regiae . Pariliis I739. hi fol. tu rum voluminum omnium breuis delcriptio , ut aiunt in planito ad eumdem tom. Stephani Fourmontii Arme
obriii autem uillelmi De Utilesro , Uirorum doctii morum industriae accepta reserenda elici Guillelmi, inquam, De Villeseoy, τοῦ μακαρίτου uantus Vir uuai ta ei debere me lubens profiteor i uius praeitantillimi Vir egregiis dilhεplinis in Linguis Orientalibus Parisiis octonium usus sum cuius equidem nometa atque m moriam mi recordatione siri e prosequar De Codicibus anuscriptis unco - Arabicis adeum
da eruditissimi ichaelis Castri Bibliothera eo Hi s sic curialosis mariti edita annis i76o dc477o. tomis duobus tu sol. Quod ad Codices etiam syriacos Arabicos , Coptos, Ruthenicos, Aethiopicos speetat consulandus i. viri Stephani Assemani Archin iscopi
Apameae Bibliotberae Mericeae Laurentianae in Palat Anae codicum A s. Orientalium Crialogus , Floretitia: 17 2. in sol. Adde eius dein loci illimi viri l. Iothphi Simonii Assemani Bibliotherae Apostolicae Vaticanae Cois di m MD Catalogum , Romae 738. I739. , cuius parti l tomus II. III. comple iuntur Codices Chaiadaicos , sive Syriacos . Ceteros Codices insignis Bibliothecae aticanae a tem Orientales, quam vellea recensuissent Cli Asiem ii.
480쪽
qui in controversiam vocet . Quae cum constent; de iisdem recentioris aetatis Codicibus
non est opus dicere . Nihil etenim offerunt quod disputationi nostrae adversetur. Deinde si qui supersunt Codices antiquitate praestantes , ii prosecto quantum ad argumentum nostrum conferant ciuvandum&ornandum, ex eorum i scriptionis modo
Nisi qui me sorte fugiunt, hi sunt sere Codicunia orientalium Catalogi praecipui, Hic usqvidi editi, doctrμ in rerum copia atque varietate praestantiores. Quas quam nominare quae An 'i, quae Batavi, quae Germani hanc in rem scripsere,possem De quibus in Appendice ad matri ii hanc erit opportunior disserendi locus , ubi de vetustioribus manuscriptis Hebraicis Coruibus ruemus Sed haec sonat se nimis multa . . t uuansobrem se si ituerim, paucis Codicibus pra sertim Syriacis dabo , desiis ipsis quidem , quae vetuit ite
aliqua maxime sese commendent. Atque utinain illa in Librorum sacrorum exemplaria aetatem tulissent , t ae prioribus cclesiae saeculis uillh litteris mandata, prodiatum memoriae est. Longe lane maiorem horum monumentorum copiam haberemus. Sed age, ipsos proferamus Codices, eam scriptionis ratio item servantes, quae unam seriem continuationemque verborum penitus evertat Eoriim primus, qui cetero tam. Veteris, quam Ovi Testamenti Codice Syriacos antiquitate superare videatur et Nitrien is alicanus, anno Graecorum sive Rerae Seleucidarum 839. Christi vero, Cil. Assemani
rum sententia , 48. conscriptus, ut ostendunt Calligr rhi verba, quae solio χοῖ verso Codicis ad calcem Eva gelii Ioannis leguntur . uua tamon posti ema anni nota