장음표시 사용
31쪽
112 114 VII. 112 114 - φὶ πλύκα - μον συδ οἰ-νωῖπαχύφνας κλύσον 116 118αλεῆύμενος adnuis ους ε - με u ους τ ὰμβρύτst 120 122
GR 121 se πεὶ περ idemque hos sere sono8 lipplevit extri Ityrum notan Melare videre ille sibi videbatur, nos tamen cum x dubitamus potueritne Pars in istum sonum extro.
32쪽
30 3. Inrius Atheniensis VIII. 124 126
νωῶν ἐφροέρεαι σὲ Taa . . i58 160 162 161 166
126 12s s. o. in pede 131 lapis sinatur. pedo 133 incipit adter lapis m), cuius formam vide in Bull. XVUL ab XII. leguntur pedis 133 litterae . . . ν λιμην
33쪽
iθ ... ινο et inscriptae fortasse fuerunt syllabae χιμ α - i et vlt in haec sequitur tribus pedibus amissis pes 138.
34쪽
προς- σωλοum τά τε δορώστεπτον κάρα ' Ῥωμαίων 13 14
Sonos plurimos supplevit Minach in pedibus tamen b. s. 10 praetuli lectiones Gevaerii
35쪽
13 14 Ubicumque pro trochaeo poeta posuit spondeum MViustum ego metrum transscripsi qui camint, si moras po-
36쪽
Doria autem aliqua, est haec harmonia nec tamen ita composita, ut sicut in vetera bra diatessaron sit in gravibus, diapenis in acutis vid sitne ea doria Species, cuius graviores soni faciant diapente acutiores diatessaron s ), sitque has hamoniae Struet ra
et tetrachordon ι- certe fundarnentum est soninim qui canuntur in partibus II HI V VI VLLI escendit vox aspsin semel in p. 2). y aulam, qui sonus munere langeretur lichani, semper evitatur harmoniam igitur continon haec quas exscripsi tetrachorda atquceani abos dori modi speciem, quae incipiat a diapente a-e , exeat in diatessaron e -a . st subdoriam vel semidoriam eam. osso qui concessit, is iam nimis dubitare non potest quindicat hypodoxiam iam quas huius diapason didenda sit mese, non quaero semimaria enim est species, de qua eum nihil sera doceant Aristoxeni singula subtilius inquirere parum proderit.
Universum autem huius lymIII inelos cum simplicissimum sit et paucorum sonorum formulas ad maiorum exempla poeta expressisse rideatur, nomum hoc emo
citharoedi facilius et certius quam in priore uinii puto tibi presuin is quoniam aulam toties inessuri est melos, plures partes quam Terpandri illas a milues IV 66 εὐ- moratas nulla difficultat elicias.
denter moderentur et quamvis dactylos cyclico Oilerint ii qui hodis metra docent, nos musici facere non possumus quin qualemas moras scriptas esse dicamus Pro ternis.
37쪽
Hoc carmen in columna inscriptum inventis M. Ramsay Aidini propo Tralles in Asia minor et cum alias inseriptionibus imprimendum curavit in Bulletin de corresso ancestellistio VII 1883 277. musicis autem signis hanc neniamismatam ess diu homines doctos fugit, Mosessely, qui 1889 inusiam videtur, statim proclamariti anno domum 1891 crustus in hilologo L 169 notas in incasse suspicari dixit et paulo post Vessol in annalibus gymnasiim Vindobonensis 189 p. 16 singula tractavit. deniquo Crustus in hilologo II 1893 cum do canti eo Orestis ageret, hanc etiam melodiam et signa rhythmica accuratissimo examinavit. D inelao autem huius carimnis, de punctorum vi et latus vel θέσεως ssidibus est quod dubites. e sincidem vides osso iambos, et dipodiarum pedes priores quia punctis
carorat alteri pedes punctis signantur, non prioriis partium ictus esSe dices potioreS, Sed alterius curusquo, ut in
singillis dipodiis toni vis ascendat sed qui fit ut in podibus 6. O. 14 punctis notentur syllabae correptae de hac re viri docti dissonthinti sunt enim qui dicant, lauti ionicomam anactas in aliam syllabam accentus ira seraturet ponatur pro ita hic per syncopen quandam longa syllabae accentum promoveri in brevem
emisius in Philologo II 167. h. Spitia, meimboim hi in Q Musitanssemininuo. 1894, 103. h. Reinach aliam olim sententiam secutus postea huic sententiae aecessit in lirem de corr. XVIII 365.
38쪽
4. De Siciliquas Mecedat hoc si illi recte contendunt, in transseribunda molossia hastas illas quibus nos pedum fines distinguimus ponenda sunt ante breves syllaba ολ γον, ὁ clausaestae quidem versuum ut . . reos optime hac ratione
notantur et quod multo commodius ita numeri scribotur, carinis1sque natura metrique difficultas larius ita anto oculos proponitur, hastas illas j hac quoque in oditione ante breves syllabas ponendas curavi magna ero suborta
est dubitatio quaeritur enim, possitne ullius pedis ictus vel θέσις neve in syllaba brevi, nisi ubi binas brsos exstanti soluta longa). non trochasum dies psidem istum a instiincipientem et quicunquo ad dipodiarum naturam puncta
illa revocavit, is satis fecisse nobis videtur, ne puncta ad aliud iteruri esse referenda alia autem Si ionicorumanaesaris productione syllabarum aut correptione ex ipsis poeta verbis manifesta, alia haec metri variatio quae contra syllabamin naturam poetis significari dicitur quae cum ita sint, haud scis an emim sententia praeferenda sit, qui dipodiis recto mistimatis tinctorum vim vitam
volunt, nec hos iambos ab aliorum iamborum natina dicans abhori erct, pedumqtie hastas imponunt post λ, γον, .extremarum quidem syllabarum που ζην novitas et mira condicio augetur hae tamen omni ex illa condicion in melioremus statiam referri nullo modo posmini
Harmonias forma clara est si preta onus meli sive seriptio est ionicus ), quem exhibet Alypius p. 378
et principem harmoniae sonum eum Asse a quo melos orditur, primo quisque obtutu viderat, ante quam OBUS finalis detegeretur hunc enim . . . Munro primus
legit et D. B. Monr in supplemento quod addidit ad librum The modes, amotentirect --, risor 1894 nos docuit.
nain aperte patet son in ordiniuri contineri his finibus: Statuit ho olim Minae in Rem dea tu fore ues VII 1894 203, summoque studio defendit soaeri, Melisse de Eglis 46 386 456.
39쪽
plagalis certo est huius carminas scala, qualent in 1ymnis supra p. 9 et 20 deprehendi as et latrachorda cinnitedium habeant semitonium phrygiam esse speciem tuo iure dixeris princeps autem sonus harmoniae cum esset ,
responderetque in simplicium Malarum sonis nidi et illi
totaqus harmonia par esse videretur scalas g-s haud paues laniam ess carinanis hamoniam dixeriint. at principem illum sonum vides in media scala positum, plagalem habes ordinρm, ambitus autom continotur interd-d atqui species diapason, quarum nomina diseimus
eleonidis p. 197 et Gaudenti isagogis is 346), ipsas quoque plagales esse eontendo, ut de doria medio e-e e magno sis immutabili systemato A a- elidita
apparet in tertia igitur hic versamur specie, quas oxypycnis sonis continetur et tortio loco exhibet diaetouxeos tonum hanc illi nominant phrygiam lio Reinaehilam quoque vidisso et in Bulletino XVII 3i, doeer admodiungaudeo quod tamen ioniam vestin alii esse speciem carminis, quippe quod et in sis ioniam naturam praes serat, nil reseri similis enim fuit et propinqua phrygia species lania quas et hypophrygia dicebatur. - Ηοc etiam melos qui composuit, is secundum verborum atronius intendit vocem et remittit.
40쪽
1a- το τελος ὁ χρόνος ἀπ- αι- ε . Σελλος υτερ . . . . In pede 4 supera et νοο erus Oa. 163, Monro 133. AE puncium super Loin M. defexit Munx, M. ιη 8 supera punctum M. ineinaeli, eri similiter in p. 12 signum vidit duarum, non triuin morarum 1 de I vide unis apud Mao.