장음표시 사용
11쪽
α Responsonum Lib. V. Caput I.
suerunt scripta, Typis mandata , ut quandiu vixero emendare possim, corriggere minue inuenta si rinta veritate deuiares sin autem Pgratum etiam mihi est argumenta octiorum,qui diuersa senti ut, in medium
proferantur, ut illis etiam,cum mutua Charitate, oua pro veritate decertatur, respondere valeam . Hoc charitatis affectu doctisiimus,&iijssimus Caietanus libros posteriorum , quos scripsit dum esset iuuenis his verbis conclusit. Et sic fit praesentis operis finis, in quo si qua falsa sunt omnes cuiuscumque ordinis viros rogo, passionibus reiectis dum superstes sum , aut
verbis, aut scriptis arguant gratissimum enim mihi erit ab errore reuocatum esse, opiniones meliores amplecti. Si autem veritati consona de praehendent ob Diui Thomae gloriam, pro qua hoc onus suscepimus dilatent. Gratiasque mecum agant Saluatori nostro Iesu Chri sto,qui opus hoc consumari conccis r. JUt autem ordinate procedamus in distincte, detegendum est in prim Is in quo error Pelagi j Waliorum Pelagianorum consistat,& Maililiensium similiter, ut eo
cognito facile possit quilibet Theologus ab eo declinare, tem Catholicam contra illos ab Ecclesia cla initam amplecti. Secundo, agendu est,de viribus naturalibus creati arbitri; praesertim in natura lapsa, ante receptione gratie .
Tertio, de actibus libori arbitrij, quibus adiutus si dismonit ad receptionem habitualis gratiae. Quarco explicandum,quibus actibus post receptionem gratiae te dit ponat ultimate ad eius augmentum, di qualiter idem augmentum mereamur. Circa primum tria sun e onm 'anda. Primo. Utru Pelagius admiserit aliqvillo generale Dei concursu ni simultaneum, quo simul, coinstentan ccum caussis secundis naturalibus, quotiescumque ex necessita e naturat,vel per libertatem arbitri Operantur,
aut voluerint operari, concurrat.
Secundo, utrum Pelagius aliquando concesserit interior cin gratiam nature peradditam,qua Deus tribuit nobis, ut possimus bene operari. Tertio. In quo error Massiliensium consistat,& quare Semipelagiani dicantur. CAPUT
12쪽
Vtrum Peragrus admiserit aliquando generagem Dei concursum simultaneum, quos muI, ct coinβσnt
ne cum causisseeundis naturalibus concurrat quotiesumque ex necessitate natura, vel per Abertatem arbitrii operantur νaut uerint operari. M dixerunt , Pelagium nunqua ad mitisse huiusmodi concursum generalem , etiam simultaneum sed asseruisse , omnes caulas secundas, siue naturales,fi-ue liberas, postquam semel a Deo sunt productae polie, se ipsis, ab L. que aliquo Dei concurru generali, etiam simultaneo sitas producere operationes. Probant ioc sequentibus argu
Primo Auctoritate antiquorum Patrum,qui expres .uru, se id asserunt, vel indicant. Etenim Paulus Orosius Orosius. Apolog. de libero arbitrio circa medium ait Pelaiagium constituisse gratiam in solo libero arbitrio generaliter hominibus concesso: de alios causis diviis , Deum custodire naturam, quam semel bene disposuit, de elementarijs cursibus constituti S, inde facere Deum, . . quae facit Citatur etiam Hieronymus qui in epistola 'ς rQdy ad Ctesiphontem his verbis refert Pelagi errorem φ*Τ' Dei es grata a. qnod propriae nos condidi voluntatis, libero arbitrio eontenti fumus , neque Dra eius india gemus auxilio res indisseramus, Iberumfrangatur arbitrium . Et intra dicit Dei potenti factos se esse iactant , Mi nuuius ope indigent. Et iterum ait: cla .gianos ita posuisse gratIam in libero arbitrio ot non per singula opera Dei nitamur, rogamur auxilio. Vbi nomine auxili; etiam generalem concursum compraeis hendere videtur,ac subinde asserere, illum etiam Pelagium negasse. Nam statim inducit Pelagium sacrile
13쪽
curuare digitum, mouere manum,ambulare fere.semper mihi auxitium Dei erit necessarium λ similem interro gationem habet lib. I. contra Pelag. circa principium, Hieron Cui cum Atticus, id est Hieronymus respondisset Isinar meum sensum non passo perspicuum es, scilicet , hominem mouere manum , aut calamum temperare sino
adiutorio Dei . Replicat Critobul. id est Pelagius: Si absque Deo, Mnsper singula ille me adiuuerit, ibiI possum a ere, nec pro bonν me operibus Mye oronabit, nequa a friget pro malis, sed in utroque fuc, De reeipiet, Uetdamnabit auxilium . Vbi clare loquitur de auxistio bonis,& malis operibus communi, quod non est nisi
generalis concurialis . Obij ciente autem Attico . Non ita esse nobis datum liberum arbitrium, ut per singula opera Dei tollatur aaminiculum. Rei pondet Critobol. Non touitur Dei auiutoritim eum creatura in semet ii tiberi arbitriigratia conseruentur. Ex quibus sane verbis satis conitat , negare Pelagum omnem alium Dei concursum praeter libera voluntatis constru
ci. Idem confirmat auctoritate Augustini libro con- QAi ctra Iulianum cap. 3 circa finem , ubi cum dixisset, ni con. t ulnis sericordiana Dei per seipsam naturali compassione boe. 3 circa nam esstriillo tamen bono male uti, qui infideliter uti- ηem tur, hoc bonum male facere,qui infideliter facit; A
iungit: Etiam ipsa πιο qua faciunt infideis non ip
rum essesed illius qui bene titur malis: ipsorum autem esse peeeata,qui bona malefaciunt. Talia autem opera, ut bona sunt no sunt a Deo, nisi per generale auxilium, seu eoncursum. Ergo sentit Augustinus, Pelagianos negasses, talia opera esse a Deo ac subinde negas generalem Dei concursum. Et circa principium eiusde capitis agens de naturalibus virtutibus, facultatibus honis dicit ad ulianum . dua oto satius ae ipsa in eis dona Dei esse fatereris,cuius Oeeuno iuditio atii ardi sis ivmi ad inteuigrndum quodamodo plumbei, alii obliuiosi, Iis autem memoresque nascuntur, c cetera qua prolequitur , u concludit rauanto ergo toIIGrabilius illas, quas dicis in Nijs esse Virtutes diuino mun/ri potius ἱ quam eorum tribuere istantatio rei
14쪽
De Petigit e rore ei exeone genera . ra uero bona naturae non alia ratione sunt dona Dei, nisi Dropter generalem concursum . Ergo saltem hoc modo vult Augustinus concludere contra Iulianum virtutes morales esse dona Dei. Ergo supponit, lulianum negasse, hoc etiam modo esse a Deo sed a nostra sola voluntate. Confirmatur ex eodem Augus in Epistola 3o di ii Leeste leu Potimenes hortatu Xeneeratis alitio ibi .Aug. l. dini reuocatas non Deo fuerit aequi tus,sed tantum 3.3.d dominatia Iuxuriae Iiberatus;tamen ne psum quidem,
quod in eosactum es humano oper tribuerim.sed diuiano, Ipsus namque corporis, quod es in um Urum, siqua bona ni ex1frma,si vires, edi salus,ctsiquid eiusmodi est non sunt nis ex Deo ereatore,ae perfectore
natura , quanto magis animi dona donare nulius Auspotes Hecautem corporis bona a Deo solum sunt per generalem concursiam. Ergo hoc saltem vult concedi Augustinus de bonis moribus naturalibus. Ergo econuerso hoc etiam videntur negasse Pelagiani, dixi se teque, Deum esse factorem humana naturae, non vero perfectorem . Et hoc etiam indicat libro de Gratia Christi cap. 3. is ubi refert Pelag. solam possibilita λ ι,, item habere nos a Deo,non voluntatem, vel actionem, de quia non credebat, Deum esse cooperatorem Ubi ribri uicti scum . Si enim admisistet concursum Dei generalem cro. necessare teneretur fateri, nos habere actionem bo
Secundo idem probat ratione . Nam hoc est con sint an cum generalibus verbis Pelagi, is aperte secuitur ex fundamento erroris eius. Utrumque Osten
ditur ex decimo eius articulo damnato in Concilio paremn: Palaestino, Non eI Iiberam arbitrinm, Dei indiget Coneii.
auxilio . Haec enim verba absoluta, cindcfinita liberum arbitrium , tam in rebus diuinis , quam in moralibus donaturalibus operans comprehendunt , imo tam bene , quam male operans ergo in Du,nibus ne gauit necessitatem auxili diuini, & nomine auxilii
omnem Dei tu fluxum, omnemque cooperationem ;etiam per generalem concursum comprehendit quia a naturalibus , di praesertim in malis , utidum
15쪽
I Responsonum Lib. V. Caput L nullum aliud auxilium creditur necessarium Vndia
cum in eode arti eulo subiungit: Pu nia uir μορris Ostatate habet,Unusiquisque facere , ve non facere, exclusi uam notam, sub intellexisse videatur. Vtique in sola propria voluntate , quae in suo velle libero non potest ab alio dependeres: nam hic sensius necessarius est , ut ex illa causali propositione altera pars inferatur. V. Tertio probat Pelagium etiam negasse concur. sum generalem , quo Deus cum causis secundis merenaturalibus concurrat concursu simultaneo ad earunt operationes, nam eadem ratio est de illis, causis liberis. Si enim voluntas creata etiam si sit causa secunda, non pendet in sua operatione ab actuali influxu causae primae in suam actionem: recte sequitur, causam secundam habentem proximam virtutem sufficientem in suo ordine ad suum est ectum, posse illum essi cere sine actuali concursu cauta prima in eandem actionem . Quia licet voluntas propter usum libertatis,putetur magis indigere hac exemptione is sic dicam si tamen ilia habet,non eluquia est libera, sed quia virtutem habet suffcientem ad suam actionem. Vnde non minus in naturalibus actibus,seu necessarijs, quam li- heris illam habebit; eroo etiam aliae causet secunde, licet naturaliter agant; quia virtutem proximam sussi- cientem habent in suo ordine eandem inde pedentiam habebunt, ergo verisimile est; ita de omni bis causis secundis Pelagium sensisse, earum nimirum actiones,noesse immediate a Deo sed tantum mediates quatenus dedit virtutem agendi,& illam conseruat.
I. Quarto arguit, nam si Pelagius crederet ad volenduesse necessarium Deum saltem,ut coagentem voluntati et non posset absolute dicere Deo: Recede a me; aut:
Non habeo te necessarium; aut diuid rursum te ingeris Hieron. imi iaci qua refert Hieronymus in Epitiola ad Ctesiphontem,ergo negauit necessitatem cuiuscumque co- cursus Dei,quo immediate cum omnibus causis secun dis concurrat ad earum effectus. Quinto, nam decima propositio in Concilio Palesti no contra Pelagium detinita cit Liberum esse arbitrium, etiam a diuino inuigeat adiutorii illa enim
16쪽
D Potigii errore et ea eo ne genera em Uiuersalis est,& cum proportione ad naturale, Quis pernaturale adiutorium in diuertis operibus liberis applicanda : tum quia verba generalia sunt tum etiam quia propositio lata est in sensu contrario, proportionato ad refellendam propositionem Pelagis, ergo Pelagius quodcumque Dei adiutorium, siue sit supernaturales, siue naturale semper negauit , ergo nunquam admisit concursum Dei generalem ad actus naturalis ordinis, siue sint liberi, siue necessamj. S. Hieron;
Sexto iam , ut refert Hieronymus Dialog. r. contra Pelagium, sic idem Pelagius argumentabatur Si in VI
omnibus ilis . cooperatur,non est meum jed eius qui adiuvat, c. Vbi verbum , cooperaturi auxilium, si uia concursum simultaneum indicat . Ergo negauit Pelagius eiul modi concursum Dei e Ise necessarium, ut voluntas operatur.
Septimo, ultimo Idem probat omnibus argumentis disput. 8 de Auxiliis adductis ad probandum cor- cursum Dei generalem non est immediatum eius in- suxum in caulas secuκdas sed influxum immediatum
cum causis secundis in carum effectus
Nihilominus persistendum esse censeo in sententia si lii.
quam praemisi disput. I. de Auxiiij inum. 13 Pe si lia, si
lagium nunquam negasse necessarium esse ad actus o contur viadinis naturalis si Deus tanquam auctor naturae con De gene- cursu simultaneo influat nobiscum in eosdem actus, si ratem non nos volumus operam , vel quotiescumque volueramus 'si ut, operari, quod idem estu neque etiam negasse Deum eodem generali concursu sim utraneo concurrere cum causis secundis naturalibus ad earum operationes, quotiescumque ex necessitate naturae determinantur ad operandum sed solum negauit eiusmodi concursum generalem praecedere ord me rationis, causalitatis liberam determinationem, influxum creati arbitri); ita nimirum,ut ista causalis sit vera, quia Deus operatur, homo cooperatura non valens intelligere qualiter a Iuaretur creati arbitrii libertas, si ad eius operationem esset necessarium huiusmodi concursum ei
generalem. Hanc sententiam docet e presset Gasparia, sti c. Casalius Coimbricensis, qui Sacro Concili Tradenti imbricen
17쪽
a Vponsionum Ith. V. Cois LM , δε no interfuit , cuius verba in praeal gatari sputati no
st, ς probatur haec sententia. Nam videtur expressa Dos Hieron Hieronymi in F p 'ola ad Ctesiphontem ob sic ait r&uod autem ' sum,deorsum laetant Iibertim arbitria a nobis deIJrruri auditant e contraria eos arbitrii, fruere Abertatem, qui male eo abutuntur aduersum benes eium largitoris tuis desUruit arbitrium Diau quisemper Deo agit gratias; ' quodcumque in suo riuulo fuit, ad fontem' e an qui dieit, recede a me; quia mundus sum,non habeo te neeessarium dedicti enim mihi se me arbitrii libertatem, in faeiam quod oluero tuis rursum te rueris,M nihiIposimfacere, ni tu in me tua dona compleuersi fraudulentus rarendis, in Dei gratiam ad conditionem hominis ref as, non in guos operibus auxitium Dei requiras; ne scilice Viberum arbitrium idearis amittere, meum Dei contemnas ad
s Abstuli gutimus libro contra uas Epistola Pelagianorum cap. s. calumnijs Pelagi relpondeas ait Nec sub nomine gratia fatum asserimus,quianauis hom/num meriatis diximus antecedι.
X. Respondet Auctor, quod illa verba: Nisi tu in me
suarer eo tua dona eo leue ιι non intelliguntur de comple-M . a. . mento virtutis ad agendum, quo indigeant causa secunde et sed de peculiari ordinatione Diuina, quam minnia que creauit gubernat;& administrat, speciati terres humanas regit,aut praeuenit ordinido, aut permittendo, cum omnibus iuxta operis qualitatem concurrendo . Et infra addit num p. quod non solum intelliguntur,de complemento virtutis in actu primo , sed maxime de complemento donorum in actu secundo τseu per actualem emcientiam ipsiusmet voluntatis, seu
volitionis; nam alia verba, Receae a me, omnino remouent Deum,tanquam necessarium,ut voluntas compleatur; siue in virtute volendi,fiue in ipso velleatem illa, Non habeo te neeessarium, coniuncta sequentibus, v aciam, quod voluero, plane excludunt Ommn
Deum,sive,ut cooperantem,sive,ut consumatorem vise
tutis volendi. Nam si Pelagius crederet, ad volen dum
18쪽
D γεω iis νεουDe Cane. Gem tem dum esse necessarium Deum, saltem,ut coagentem tantati,non posset ab lute dicere Deo et Recede a mo, Ruit Non habeo te neeelaarium, aut xuid rursum, ἐυενia Ergo eum Hieronymus tradati Pelagrum ita exclufisse necestitatem diuini auxilii,ut verba illa,vi tute saltem protulerit, prosecto non est improbabilo, ita sententiam illius intellexisse; 4 ita cum subiit, eis agium quasi irridendo dixisses Si σμεν eurare diariam,mouere manum, e Semste misi auxiatam Diameeo arium erit. De omni auxi lio etiam per modum generalis eoncursus id intellexisse videtur sed eotra Istam explicationem est emea argumen ci
tum; nam ut supra dicebam,potissimum argumentum,
quo fuit Pelagius eoiuctus, ad negandum necessitatem tu ea tum concursus generalis , seu auxilij diuim hoc erat nam ρο--α existimauit illo posito non manere in homine liberta σαο negatem, ad faetendum quod voluerit , sed solum , quod ueresia Deus voluerit quod aperte constat ex verbis inductis te aura Sanctorum Hieronymi, Augustini,&ex eodem Au s. 3 digustino Epistolaio6 cirea fine, ubi haec verba Pelati invs refert, de impugnat et Non esse Iiberum arbitrium, Dei indiger auririo, quoniam in propria oruntate bais ιν ausuis facere,vie non facere. Vnde ut notaui disp.
controuersia sancti Augustini cum Pelagio fuit elaea istam causalem Vtrum videlicet diuina gratia actua in rem
lis Ideo detur,quia voismus An per ψ mDminia et, et in p. Me es lat.m erimus,ut expreste docet idem Augusti sei nus Epistola et ad Vitalem post medium,in lib. i. Hi IN pognosticon cuius verba adduxi in disputatiouibus
prae allegatis . Non potuit autem venire in mentem Pelagi per concursum generalem, quo Deus solum est paratus eoncurrere umul cum voluntate creata ad operandum ut ipsa voluerit se deleaeminare, ad talem operationem,per talem concursum destrui libertatem arbitria; nam iuxta hanc positionem I ta caulatis essee vera Quia homo vult,Deus vult:sicut etiam ista; ia voluntas se determinat,ad operandum, Deus suo conis cursu generali simul concurrit cum Illa ad suam op racionem:ac per conse auens argumentum Pelagii eua
19쪽
nescereri quoniam, ita haberet homo in sua potestate, . propria voluntate facere aliquid;vel non facere; prout ipse voluerit,& non prout Deus voluerit. Ergoi Ium putandus est, negasse concursum Dei generalem, qui ordine rationis & causalitatis praecederet determinationem creatae voluntatis; nam si Deus per eundem Concursium efficeret, ut creata voluntas se determina re ad talem actum, tunc it arguebat Pelagi ora manae a triones non essent in potestate hominis sed in potestat Dei;& ita homo non posset operari,quando vult sed quando Deus vult. Ergo solum negauit Pelagius concursum Dei generalem , qui ordine rati nis,& causalitatis praecederet determinationem, in suism creatς voluntatis.
X DL Illud vero quod ait, complementum,de quo loquitur Hieronymus,nihil aliud esse, nisi peculiarem gubernationem diuinam, qua omnia, quet creauit gubernat, administrat:propositam difficultatem non soluit: habet enim manifestam impugnationem.Nam Deus non solum gubernat,& administrat ea omnia, quae Oeau tpraesertim humanas voluntates,tribuendo illis virtutes activas in actu primo, quibus possint operari si velint: sed etiam mouedo illas ad suas operationes,datq; illis effcie ter hoc ipsu u est actualiter operari,vel cocurrere ad suas operationeS,nam, ut I. a. quaest. Os arr. I.
S. Thom in corpore ait S. Thom ad motum non solum requiriatur ipsa frma, qua en principium motus, Hactιonis sed etiam requiritur motio primi mouentis, cte. Et ideo suantumeumque natura a qua corporalis,-Iuiritu lis ponatur perses, non potes in suum actum proria re .nis moueatur a Deo. Et artic. s. eiusdem quaesti nis in corpore referens se ad ea, quq dixit in primo asticulo ait 'auod exissensisn gratia indiget auxillogratia,seeundum aDum modum,ut scilicetvi Deo moueatuμ ad recte agenda, assignat ratione; quia nuua res ereata potes in urcumque a prodire, nisi virtute moti ni diurna. Expandatur Illud verbum,non potest,significat enim,quamcuque causam creati,siue ni ordinis nais turalis,siue ordinis grata Letiam postquam est pers cta per suam formam operativam,non posset secundu
20쪽
Doroum in ore et ea Cone Generagem IrIllam operari, nisi moueatur a Deo, copleatur In sua virtute operativa. Ergo sim Iliter, cu Pelagius quasi irri dedo dixit Deo. ia intra te ingeris, ut ni ι possimis este,nissimis me tua dona copleueris,loquitur de motione illa, qua Deus suo concurru fienerali moue causas secundas ad operanda praeuenredo eode c6cursu,ordinerationis, di causalitatis influxu causarum se darum in easde actiones. Pelagius ergo impugnauit,concursu Dei generale,quε post moduI. Tho locis allegatis docuiti esse neeessariu ex parte Dei,ut secunde cause operent.
Praeterea probatur. Nam Pelagio no fulta concilio, patribus mota questio de simultaneo cocursu Dei ge ,
nerali,ad opera ord ni naturalis,sed de adiutoriogra Mimbi 'etiae Dei per lesu Christu, nec de hoc cocursu generali i ut defuit unqua a Coeili1s,seu Patribus, praesertim a b Aug. Onm Iuimpugnatus quin potius id Aug. impugnans eunde e De simul- rore lib. s. Sen.ad littera c. o. no tribule illu Pelagio, saneommunec aliqua mentione illius facitiergo nullo fundamelo ora asserit Pelagiuilegasse simultaneu Dei concursu generale. vir aute Pelagius, vel sequaces illius admiserine cocursu Dei generale ad act supernaturalesepresertim, quando sui meritorij vitae aeternae.patebit cap .sequeti. D primum argumen respondet, Quod ex auctoriari tate Orosij sotu colligit,Pelagiu in primo statu suae Orossierharesis constituisse gratiam in solo libero arbitrio,, ceve etiam notauat expresse Aug. lib. aduersus haereses here dunn o asi 88. Post modii vero argumeti S.Aug. alioru Patru conuictus, auxiti gratiae,quod daret posse concessit ted eotendebat gratiam illa mi fecundu merita nostra dari. quia initiu illius postat in natura unde.ut resert Aug. - haeres.88 egata, eugιus afratrabus increpatus,quoa nihil tribueret adiutoris gratia De ad eius manuatafacienda, correptιoni eoru hac tenus cessit,ut non ea Iibera
arbitνiopraponrre eumnserio cauiditate noneret.Ex quibus verbis colligitur,eam gratiam negatae Pelagiu,
quae ordine nacurae,in causalitatis precederet humana voliuntate,&eius liberam determinationi,dc concursu.