장음표시 사용
21쪽
rs Responsionum Lia. U. Castula.
eoue ursum illum Dei generalem negasse,quo Deus ordine rationis , t causalitatis praeuenit determinatio ne main concursum creatae voluntatis. Id quod etiam indicant vltima verba in argumento Inducta nef discorimus .ias asaeuis fiberti angatur aνbitrium aquae obiectio nullam habere potest apparentiam IE a Concursu Dei multaneo , qui ordine naturae sequitur determinationem creatae voluntatiari sed solum pos se habere aliquam dissicultatem de concursu genera li et auxilio Dei, quod ordine rationis, caula litatis praecedit cooperationem voluntatis create,ut ex praemissisconstat. Propter quod Sanctus Aug. lib. I. de
berum arbitrium; negari Deigratia videatri r quando autem asserata Dei gratia, Iiberum arbitrium pinetur auferra . Quae verba idem Augustinus iterum repetit lib. q. contra Iulianum cap. . in fines, ut respondeat cuidam calumniae Iuliani, imponentis Sancto Augusti no, quod dixerἰes,negari liberum arbitrium, si gratidixnmmendetur,& iterum, negari gratiam,si liberum s mendetur arbitrium Praeterea ex vethis quae adducuntur pro sententia contraria ex persona Pelagij conitae aperte, sensum illius fui lae, quem supra diximus, no enim negauit aliud adiutorium Dei,tanquam nece rium ad operandum, nisi illud per quod existimabat toIli arbitrii libertatem in omnia opera nostra,ita esse ad Deu reserenda,ut nihil relinquatur libero arbitrio. quod non sit illi ex Deo me autem ratiocinatio Pelagii solum procedit de concursu generali , quo Deus ordine rationis,in causalitatis prevenit liberam eo
Peracionem arbitrii non autem habet locum in solo simultaneo concursu, prisertim in sentent Icerarum, ulduunt, concursum Dei generalem secundum se indineis gentem esse, determinari per liberam cooperati
nem creati arbitri, ad talam speciem actus, ad talem
actum Tirtutis, ut viiij;quorum sententia Impugnata
est disput artae Auxiliis: Nam iuxta istam sententian Remur operatio libera prius natura incipitis o
22쪽
eursu,& determinatione liberi arbitri; quam sequitur posterius natura concursus Dei generalis, qui per eooperationem arbitri determinatur ad talem speciem, S individuum actus moralis. Vnde Pelagius nullam Poterat occasionem sumere negandi concursum Dei generaleis: fi de solo concursu simul taneo simulate temporis, subsequente posterius natura ad.determinationem creati arbitri, estet quaestio Accedit, quod iuxta sententiam Sanctἰ Hieronymi, sancti Augustini,& sancti Thome , quam disputa is aeas de Auxilijs defendi, concursi De generalis, siue auxilium actuale,quo secundas causas constitutas in actu primo per formas proportionatas cum effectu adiuuae ad suas operationes 3 nam quamque iuxta eius nat rama est influxus immediatus In ipsas causas , E cum eisdem causis in earum enectus.Ergo cum Sanctus Hieronymus in locis inductis referri elagiu negasse adi torium Dei,intelligit Pelagium loqui de illo adiutorio superius commemorator non autem de solo concursia
Ex quo sequitur, quod cum Pe Iagius ait sola arbitrii libertas luincit ad bene operandum absque admianiculo, aut ope, vel auxilio Dei, per Illam particulam sola tantum intedid excludere concursum,in auxili m Dei,quod ot dine rationis,& causalitatis preveniat humanam voluntatem,& liberam eius determinationem; no autem intendit excludere concursum limae taneum, quod tamen re vera, in eius sententia. Ium est simu taneum secundum instans temporis et sed est posterius naturan quia concursus liberi arbitris non potest dete Inare concursum Dei generalem, nisi precedat ibium ordine naturae Ad alia testimonia,quae reseruntur e sancto Augu
Itinoaesponde ur potius militare pro nobis: nam eo ipso quod asserie apsa opera bona, quae taciunt infid
les esse Deo tribuenda. ab ipso procedere,in non arroganda voluntati creatae, consequenter fatetur,co- cursum Dei esse preuium ad concursum creatae volu tats , nam licet eadem voluntas libere concurrat adaadem opera et solus tametsi Deus est, qui cruit, ut v luat
23쪽
luntas ereata beneso peretur , ut idem Augustinus se Iibro de gratia, & libero arbitrio cap. Is cuius verba adduxi, expendi disput. Ioo de Auxilininum. . propter quod idem s. Augustinus sepius repetit totum e se Deo attribuendum, & non illi ex parte, inobis ex arte ut in libro de dono perseuerantia cap.6 in adautiores luimussistum Deo demus amnivi ex re te, di nobis ex parte commisimus, cibi etiam refert dictum illud Cypriani lib. Lissi grinum cap.ra Amna Doloriandum, quando nos um nihil es quod etiam alaerunt ali plures Sancti Patres allegati disput. 6Mde
in Auxilijs num .' - . . . Ad tertium argumentum resipondetur, muIto minori cum ratione potuiste Pelagium egare concursum generalem , quo Deus simul cum causis secundis ne-nest rijs cocurrit ad earum actiones,vel effectus;quam loquendo de causis secundis liberis . De Illis enim no- procedit illa ratio Pelagii, qua deceptus est ad asserendum,Deu suo concursu generali,seu actuali auxilio nopraeuenire ordine rationis , causalitatis determinationem,& cooperationem creatae voluntatis;quoniam
per talem ebncursum,vel auxilium arbitrij libertas tolleretur, induceretur fatalis necessitas. Vnde si adim- sit, concursu generali simultaneo Deum concurrere cucausis secundis liberis ad earum actiones, a fortiora ad concessit es concedere debuit de concursu cum causisseeundis necessarijs, in quibus haec ratio nec militat,
- Ad quartum resp6detur, etiam si Pelagius admiserie eheridiem Dei coneursum simultaneum, potu VImpicdicere eo Ree eu me, non hario te necessarium. Nam debet istelligi de concursu Dei, quo primo inciapit operatio liberi arbitrij,ut supra dictum est,& collia
si potest ex ratione superius facta, qua fuit conuictus. Imo ex verbis rubsequentibus xuia muro te ingeris, nihi/posum faetre, ni tu nire tua dona copleuerrs.
Clare ostendit: Deus efficit,Vt voluntas creata operetur,id quod etiam non Oh
24쪽
Ad quintum iam patet ex diistis, in quo sensu nega- uetit Pelagius adiutorium, seu concursum generalem ἔIoquebatur enim de illo adiutorio, cum quo existimaisbat arbitri libertatem coherere non postea hoc autem adiutorium erat illud, quod ordine rationis, causalitatis praecedebat cooperationem voIuntatis cre
tae. Quid autem sen*rit,circa gratiam adiuuantem, de alia praeuenientis gratiae auxilia,& eorum necesilaatem capite sequenti patebit. . . . Ad sextum respodetur, quod Auxiliumet cooperans, in quantum cooperans eum libero arbitrio , est quidem simultaneum simulate temporisci sed ordine naturae , seu causalitatis praecedit actualem concursum in
cooperationem creati arbitri quatenus influit in illud, ut disp. 8a.de Auxilijs ostensum est. Ad septimum argumentum responsum est ex prosenso disp. 8 de Auxilijs. Vbi ostensum, concursum Dei generalem esse influxum eius resimediatum in eausam secundam, etiam liberam, cum causa in effectum ilislius,& argum ut is, que in contraria obijciunt satisfeci
Vtrum Pelagius aliquando oncesserit interioren grateam natura Iuperadditam, qua Deus tribuit nobis, Ut possimus bene
sentiunt, Pelagium nunquam eiusmBdi gratiam concessis , vel admisisses sed nomine a x Flis gratiae, quam saepiri in suis labris , vel defensionibus inculcat, solum intellexisse liis herum hominis arbitrium gratas creatum. Ali vero sectat res huius sententiae, cumr
25쪽
semper negasse veram gratiam, que det nobis poli Ahene operari,aut malum vitardi quo additamento vida licet, Veram gratiam, limitatur illa sententia ad gratiam veram,& propriam, dantem Osee quam octo res Catholisi dicunt, fimpliciter este nece ariam , ad ἔmplendum omnia diuina mandata . Probant suam
Primo Nam si talem gratiam elatius oneesiis. se tit olligeretur ei libris. opusculis Sancti AugustInsequi exactissime refert sententiam Pelagij sed ex illo non colligitura quin potius idem Sanctus Augustinus saepe dicit, nullam aliam gratiam concessisse Priasiit,
nisi legem, atque doctrinam , ut patet lib. de gratia Chrissi contra Pelagium,& Celastuim fere per totum: prssertim cap. 7. Wro aut etiam nomine gratiae in
tellexit exemplum Christi , ut dicit ide Ausus laus lib. .: his de gratia Christi contra Pelagium,& Caelestium cap. a. IV - hac autem, Malia consimilia , quae sub nomine gratie mi eomprehendit Pelagius , non pertinent ad veram gra tiam dantem posse,de qua loquimur. Ergo.
Secundo Pelagius semper aliseruit,gratiam Dei,qua cumque illa sitiseeundum merita nostra dari, ut is pC Augurin docet Aug. sed nulla vera gratia datur secundum merita nostra, nam e dicitur ad Romanos risi ex oper I ribus iam gratia non es gratia . Ergo nullam veram gratiam dantem posse admisit Pelagius . - Tertio Idem Pelagius etἰam asseruit,illam gratiam dantem posse, quam Sanctus Augustinus ab illo requirebat, solum elae necessariam ad facilius, non autem ad simpliciter implendum diuina mandata, ut refert idem Aug. lib. de gratia Christi contra Pelag. a lestium. c. 7. Ergo nullam veram gratiam dantem potis admisit unquam Pelagius . Probatur consequentia. nam illa gratia, quae dat poste,necessaria est impliciter ad operationem, ante illam debet praesupponi. Quarto est argumentum , Nam, ut dicit Augustinus libro de praedestinatione Sanctorum cap. I. Νemipelagiani plurimum a Pelagianorum errore discesserunt, quoniam isti admiserunt gratiam praeuenientem ad opus bonu, tum incipiendum, tum etiam perficiendum.
26쪽
D Pelagii in ore et ea Cone Gene atim , is vrgo Pelagius no admisit mutiam internam, quae tribuit posses alias semipelagiani non discessissent plurimum ab errore Pelagi, γQuinto arguitur, Nam sanctus Augustinus libro s. contra duas Epist. Pelagianor cap. 3. sequentibus
expresse asserit, Oetrinam Pelagi fuisses: Gratiam adistiure nius euiuisu bonum propositum, non tamen reuessantis tum inutis immitido, 3 perso rumaeconis nomen apud Deum. lib. I. contra easdem epist. cap. 9 clarius dicit Vos antem in bono opere Me statis adiuuari bomimm Dei gratia,m in excitan- fessus fuerit, Deum iuuare, vel etiam excitare voluntatem aliquo peculiari modo prouidentiae siuae nun- qua tamen intellexisse videtur,illud fieri per internam excitationem eleuantem voluntatem supra suas vires naturales. Alioquin tale auxilium esset simplieiter ne- celsarium ad tale opus prestandum , quod ille non asmittebat.
D hac dimcultate egi ex professo disput. I. de auxilijsi sertim num. q. sequentibus , ubi qui-huidam dictis,& assertionibus Pelagii, Pelagianorum ex libris Sancti Augustini de verbo ad verbum desum ptis explicui,quid senserint circa diuinam gratiam, eius necenitatem ad omnia diuina mandata implenda. nunc autem breuiter attingenda sunt ad tomplementum doctrine. , ut quibusdam argumentis in Contra in rium obiectis satisfaciam . igitur pro huius difficul tatis explicat lo ne in ut certa ab certis separemus, id de quo est controuersia intelligatur, supponenduest ex dictis disp. I. de Auxili1s,quod qualemcuque,tvel ouamiemlibet gratiam concesserit, ubi libet eam c stituat, siue in intellectu, siue ἱ voluntate , eam tandepenitus destruxitidum asseruit secudum merita noltra dari, vel cum dixit solum esse necelsamam ad facilius implendum Omnia diuina mandata, quae tamen solis viribus nature uicet dimet imi poterat obseruare. Punctus ergo dimcultatis in hoc conlisiit. Vtrum
Pelagius aliquando admiserit,uel conteuus fuerit, dari
27쪽
is Responsanum Lib. U. Castulat.
homini a Deo aliquam gratiam supernaturalis ord nis, qua possit, si veli omnia diuina implere mansita, abstrahendo ab illa quaestione , an totum necessaria sit ad facilium, vel ad fimpliciter operandum; praescinde eo etiam ilium errorem Pelagii, quo asseruit gratinna secundum merita nostra dari,is solum inquirimus it praesentietuirum aliquando admiserit , vel concesserie gratiam supernaturalis ordinis,qua Deus tribuit homini poste bene operari, si velit. V Τοῦ Notandum secundo, ex triplici capite Pelagium e Trioq- raste circa necessitatem auxilij praeuenientis gratiae, ex te pho Primo,quoniam re vera sensit secundum merita nostraiarn, ὸ dari. Dicodensit,quoniam nunquam ausus est id aperte Meel livis dicere ramo sicut dicat Augustinus libro primo contra duas Epistolas Pelagianorum cap. q. Timuit Pelagius Episcopale iudicrum Pausinum, in eum risus'ιωιectum, quod dιceretgratiam Dei seeundum memata nonradarsinegauit e diore in eos qui hoe dicerent ana, thematieando damnauit Nee aisud tamen defendere
inuenitur inuibrrs,quos post modum scriρ fravdι ptitans hominibus sudicantabus sevisse mentiendo; aut nesio quomodosuum sensum enι ambguis obteg do.
Sed tamen anctus Hugustinus libro de gratia Christi contra Pelagium,in Celestium ex dictis illorum eos conuincit , quod re vera lentiant gratiam secundum merita nostra dari. Sic enim ait et agnum profecto adsutorsum drurna gratia otior nostrum, quo Oo uerit Deus ipse dιetinet sed hoc tam magnum ad ιutora iam ex se desριι. tunc meremur, cum, ne IIo adiutorio, non nis de arbitrij Iibertate ad dominum eurri s ab eo nos regi cupimus, votantatem nostram, eius ---tate, pendimus,eique a barendo iugiter nus eum suo ' ermus piruus. Haesurcet amungenia sana, no nisida arbιινιι seu ultim 3Iium sim mu obertate , o bis pracedenti s marrus 'iusgrat om consequamur . υι eo nosUrum, quo oluerit,σμ de ιιnet. Et idem argumentum incuruat libro primo contra duas Epitiolas Pelagianorum cap. 8 cum at o Lenim ne De Patia per nos anesi cupiditas bonι,3 um cιptum erit merata, cui tanquam ex debitogratia Oeniat adiutorium, ad
28쪽
D Pelati rem e ei es meo sitatem Gratia. gratia Dei non gratis donabitu is sed meritum n ruindabituν. Et libro de praedestinatione Sanctorum capsa ubi ait: Non ergo receditur ab ea fententia, quam
Pelagius ipse in Episcopari iudiei Pausino sui ead
aeria santur,damnare compulsus enigratiam Dei secunda merita nosra dari, quasi non pertineat ad Dei gratiam , quod credere cepimus sed iuud potius, quod propter boe nobis addιtur Ut Genius perfectiuueque erodamus. Et infra Etu's obiectum i Pelagius, ne damnetur Uo damnauit. Secundo ex alio etiam capite errauit circa gratiam JPelagius,quoniam, ut pluribus in locis refert Augusti P u.'nus,asseruit solum esse necessariam au facilius mom tb istic. 'autem ad sim citer implendum diuina mandata Vn lde etiamsi vere asseruisset gratiam ipsam gratis dari, non ex pr cedentibus meritis, propter hoc secudum caput merito damnatus est 'Tertio erravit,quoniam negauit, Deum nobis donare gratiam,qua bonum velimus, faciamus,sed solum, qua bonum velle,&facere valeamuS.Propter hoc enim,
etiam illum impugnat Sanctus Augustinus libro degra 'AE R 'ritia Christi contra Pelagium, Celastrum, quasi per totum:ses praesertim eap.4 ubi haec verba refert Pelagiit uod possemus idere oculis nostia no es quod vero bone, aut maia idemu/,bo nosria est,ct,uenerariter niuersa copiaritar,quod possumus omm bonu facere,dicere, cogitare ιιιιus es,qui Boo osse donaui qui Boomin a
Ι is suppositis in ciuibuScouenautauctores utriusq; alentetiae,ssicedu est,relagi in ultuno, statu suae he Pelagiuaesis admisisse gratiam naturἴ superitaeditam,quecuque, quesem graqualiscuoue illa sit,qua Deus tribuit homini posse bene in inieri operarod velit, tu quide gratiam rem admiscuit Pelagintiquiso illa vocis iurulentegratia,qus que Dr
ammas eos tere in IIuminatione intellect de excitataci
ne ii elis volutatis, no semel illa etia vocat auxit gratil,quo D 3 POIS donat,&ipsu poste adiuuat.Ηoc
29쪽
a Responsionum Lib. V. Capa II.
non aliter probatur, quam expressis eiusdem pelath verbis,quae in libris extant Diui Augustini, Mechis. quae aduersus eundem Pelagium dicit id August. in libris,&epistolis, quas contra illum scripsit, praesertim libro de
gratia Christi contra Pelagium;& Caelestium cap. 3. 7. Io. II. q. i. ω 7 cuius verba retuli disp. prima de Auxilijsium. 6. sequentibus . Ex quibus aperte colIigitur, Pelagium tandem admisisse gratiam interiorem ad posse nature superadditam quali imamque illa sit, gratiam illam negasse, qua Deus donat,atque adiuuat, ut iaciamus : sed praesertim notanda sunt, expendenda verba Pelagi que resere Augustinus cap o. allegat ora sunt autem quae sequuntur . Et alio quipo
Deo, eum diu asseruisset non adiutorio Dei, sed ex nabis ipsis, in nobis effrisOmniatrm bonam, opposuit fili ex Apostoli episora quaestionem, atque ait. Et qDomodo
ratur in nobis er eue, ct perficere' Deinde , o haneonintionem e uti soluexet, quom videbat dogmati suo Cehementer esse contrari secutus adiunxit m atra μin nobis νιια quod bonum es,qυο4Ianctum eL , dum
nos terrens eu idιtatibus deditos, mutorum mora anima
Ilum, tanti. mmcdo praesena am austentes futura IIori magnitudine , ct praemiorum pollic latrone fuerendi , dum reti elationeyapientia in desider um Dei supent msuseitat omniarem,aum nobis 3 od tu arib negare non metuiso suadet onme, quod bon m est. de cap. 1. eiusa de libri refert alia verba Pelagii s Serentis, quod Deu Non adiuuat. Ut oetimus, non adiuuat, ut agamus, sed tantummodo adiuuat Getae , ct vere Meamus. Id quod impugnans Augustinus cap δε eiusdem libri ta- Aug. artu te aduersus Pelagiu iacit argumentum. Si tantum posse
menium c nosrum hae gratia iuuiaretur ιta diceret Dominus: Im-traFclagiti ni qui audiuit a Patre,ct uidicit, poterii Oen. a m ;mn augems dixit: sed omnis, qu audiuit; didi. pCenit ad me. Supponit ergo Augustinus, Pelagium adis
misit se gratiam internam, quae daret posse,& illam ne gasse, quae donationum velle,alias argumentum Augustini non esset ad propositum,nec impugnasset alsertionem Pelagii. Et cap. I. eiusdem bra sic concludi et
30쪽
D PHam e rore et ea Cone Gone atim. II fum ver auxilium,quo stibilitatem naturatim per Nbet adiuuarrim Me conuit L a que doctrina, quam nobis fatetur etiam facto viritu reuriari,propter quod, ct adorandum esse concedit Sentit ergo Sanctus Augu-
sinus, Pelagium admisisse illumirotionem intellectus, suasionem internam voluntatas immediates apiritii sancto immissaninnam propter hoc asserit adoranduin
Hoc argumentum , quod effcacissimum est quatuor I X. solutionibus Auctor praeallegatus conatur dissoluere . Prima Prima solutio est , Pelagium nunquam admisiste gratiam,quae tribuat posse,sed solum concessisse gratiam, quae iuuet possibilitatem voluntatis, atque operis: longe autem minus est, iuuare possibilitatem, quam dare,
ut ex terminis constat. similiter dicit Augustinus diacto cap. 3.de gratia Christi,potuisse Pelagium gratiam, que tantummodo adiuuetUt velle, agere valeamus. Et semper ita loquitur in discursu illius libri, nunquam vero dicit,Pelagium admisssise gratiam, quae nobis det Posse operam,quin potius in cap. .. ait Pelagium in natura posuisse posse venire, Maddit;etiei etιam,vt-d dioere eapit in grati quam Uet ea entiat. Non
vero ait Augustinuri Pelagium retractasse unquam priorem assertionem sed addacrisse nescio quam gratiam, quae potestate iam in natura existentem auuaret. Unde statim contra Pelagium probat,no tantum posse nostrum per gratiam iuuari, ted etiam velle.
Sed haec solutio non videtur suffciens. Nam gratiam R ρ t radiuuare , ut velles, ingere valeamus, nihil aliud est, μηριμμ'
quam dare posse,quo velle ingere valeamuc, siue tu Iud posse necessarium fit ad simpliciter operandum, ut sentiunt Catholici siu ad facilius tantum, ut errando dixit Pelagiusiue detur omnino gratis, ut fides docet, siue lacunoum merita nostra, ut Pelag us somniauit. Nec obstat,quod Sanctus Augustinu&nullibi referat,PeIagium retracta is priorem alSertionem, tum,quia hoc
argumentum est ab auctoritate negatiua , quod nihil Probato tum etiam, nam PelagIus multa dixit sitia contraria, ut ex eodem Auguilino constat libro de gratia Christ con ζ. Pelag. ω eleli. CaP, 7.