De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

861쪽

σιάβ. Formam κιννάμωμον habes apud Arr. Indis. xxxII, T. Strab. XVI, p. 3s5, ed. 'er. Plui. Opp. morali. t. VIII, P. s68. t. X, p. II 6. Simplex. M in hac voce servatum vide apud Suid. S. v. , EuStath. ad Dion. Perleg. p. 286 et apud Dionys. ipsum V. MI. Consule etiam Iacobs. ad AeL hist. animali. t. II, p. 81.5. κα ὶ νii Ioι - προσκεισθαιJ Scit. Len)γγέλλοντο. Quomodo paulo inserius Iocutus est δυο σὲ ν iσoι - πελάγιαι ἔξηγγέλλοντoctoris Sc. κεῖσθαf. - Supra Pro Dραβέαc in ed. Las. Iegitur Acραβιασ, quae forma Poetis potius quam pedestribus scripstoribus donanda videtur. Cf. Passov. ad Dionys. Perleg. v. 2d et Dorv. ad Charit. p. 562. Aliter iudicat Bernhardy. ad Dionys. I. I. P. 53θ. c. Aιικροτέρα σὲ αυτηJ Edd. vett. et quattuor codd. Grono vii

Accusativus αυτουσ BPerte Corruptus est. Cum autem verba Irine Sequuntur νέμεσβαί τε - 'ADτέμιδι accuratissime descripta Compa

reant apud eundem illum Grammaticum, haud procul a vero ab-eSSe nobis videmur Statuentes, formulam eta et 1ic διαίτηc in codice

862쪽

36 ARRIANI EXPED. ALEXANDRI

Arrianei operis quem ille inspexit, revera exstitisse. Atque eo magis verisimile hoc est, quod eodem hoc periphrasis genere maxime deIectatum scimus Arrianum. Vide ann. ad I, II, Io. Pro nomσθαι ed. Easi . notῆσθαι. Infra eadem P EroUσ. s. επὶ fetis iij xijc νήσουJ ,, Nulla dissicultas hic nos moratur. Attamen nequeo vel celare vel contemnere, quod in optimo legi

tur ἐπὶ etai; νήσου, quomodo ait in sine libri VII (3o , 5

laoὶ ἐπὶ υιιῆ αυτου - χρ)ησθέντεc. Grοηουius. Vocabulum quia neque in edd. vett. neque in plurimis codd. Gronovit comparet, uncis inclusimus. Nec sane eo opus QSt. Nam Verba dicendi saepe praepositionem ἐπί cum genitivo coniunctam Comitem thabent ad indicandam eam rem quese sit in αlicuius honorem , tinde Oliqhid nomen frohil. Vide, ut simillima tantum afferam, Arr. V, I, I Nυσαν τε ουν ἐκάλεσε νην noλιν ἐπὶ τρo foυ T ic metri . Herodot. IV, d5 η Λιβυη ἐπὶ Λιβυηc λέγεται ἔχειν το οποψια et quae larga manu adspersit exempla amiciss. Lehrs. in Quaesit. Aristarch. Spec. I. P. 33 Sq.υμι ανο σ nετομενoc J Edd. vett. et nonnulli codd. Gronovit exhibeni Drio ceMota; φερομενoc. Quod dedimus Schmiederum Secuti, id confirmatur a cod. F., ab aliis quibusdam codd. Gronovit

et V, C. Vulcanii. Eandem verbi formam vide I, 2e, s coli. Struv. eecit. Lucc. P. 235. Io. η bερα νῆσoc απέχειν μὲν - ἐλέγετoJ Sic vidit haec verba collocata Gro novius in eod. F. et duobus aliis codicibus

863쪽

In edd. ante Gronovium et reliquis codicibus hic fuit verborum ordo: δε Dερα νῆσoc α το του σZoDecretos Toυ EU femora eλέγεZoαπέχειν. Vides iam propterea alteram Scripturam Praestantiorem esse, quod addita est particula cui bene respondet in SPquentibus TDλoc δὲ - εἷναι. - Ceterum pro TDλoc in edd. Venet. ac Lasit. legitur Tijλoc. Apud Plinium VI, 28 insula Tylos una cum insula Ichctrct memoratur. Straboni XVI, p. 382, ed. Ster. audit Ideo . Cf. Steph. LyZant. s. v. Tristo; et Salmas. ad Solin. p. IOEZ. 2. Tric Zet coνησου τι - παρ αλ σε Haec QSt Scriptura edd.veti. et quattuor codd. Gronovii 'POG έλευσε cod. F., quae verbi forma Schmi edero probata est, suadente GrοΠοVio qui: ,,OptimuS, inquit, 'Poσέπλεi me, quod Sane opportunum ad notandam longiorem in navigando continuationem, non ut notet α'αυigαυit, Sed ciliqucim Chersonesi Arcthum piariem insuper ricti iacti it. Satis inepte. Vulcanius audiendus erat vulgatam Sic interpretatus: Chersonesi oriam pycteterlegit S. prcteler'αυ αυit. Cf. III, I, 2 ο δὲ ναυτικοσ στρατοσπαρέπλει αυτυ ἐκ *oινίκ c cc ἐπ Aιγυπτον. V, s , 5 πλοια ἀλλ3 καὶ αλλ παραπλέοντα. VI, 2I, 6 Usc κ -α τόν παράπλουναφθoνα εἷναι στρατιὴ τῆ παραπλεoυσp. VII, I, d παρέπλει ἀπότου Συλαιου ποτανιου κατὰ χ)ην υάλασσαν cc Enὶ τὰζ ἐκβολάζ. VII,

864쪽

das ARRIANI EXPED. ALEXANDRI

865쪽

I, 26, 3. Item tetigit Arrianus in Hist. In d XXXII, Is

λυά α καλου αεν)ην χωραν. II, 2o, 5 στελλεται εἰσ TOM 2έντι βανον καλoυμενον τό OPoc. III, I, 5 dice Taejσ DE GO TOTα3 ιιασ καλOUOEurlσχGOασ. V, 5, 6-τnil Vρκανίαν καλουμένην θάλασσαν. Nimirum cum Pallacopas fossa neque fluvius esset, ut infra Arrianus ipse narrat, fieri tantum potuit, ut propter magnitudinem Suam appellaretur fluvius (ποταs hoc , qui proprie nominandus fuisset fossa diiseti J. - Celerum forma Παλλακοπαc upud Arrianum ab omnibus codicibus confirmata (in ed. Las. sola Scriptum est Issλλα- κοπασ) restituenda: videtur Appiano bel . civ v. II, Isis, tu, i SchwPig-haei Secus ex varia Scriptura IIαλλακυbi ictu et II αλλακόχαρ Priorem lectio:: eiu in textum recepit. Vide inprimis uian. ad V, 6, 2.

866쪽

ddo ANNIANI EXPED. ALEXANDRI

d. oτι ἐπιπολ/ic ἔστιν - ό ρο-J HVidetur desiderari eoniunctio και rei ort. Ita certe interpres Latinus: Nαphel: Schmiederiis coniecit O τι δ' ἐπιπολῆc. Mihi magis probatur quod additum voluit Naphelius. Nec tamen quidquam de meo addere ausim. Sic verbi causa etiam VI, 22, II malim scriptum δὲ ἐν κοίλοισχωρίοισ ἐπεφυκει (vid. ann. . Sed quis est qui contendat sic Scripsisse Arrianum' Cf. ann. ad I, 2 , II et V, d, 5. - De Vocambulo ἐπιπολῆc consule Lobeck. ad Phryn. P. I26 Sq. εἰ μ=η τι; - ἔκτρεqvειεJ ,,Nescio cur Vulcanius intelligat nonnihil diducere, quum prioris vocis nulla ratio in Graecis; neque periculum egi ut quis intelligat de universa ripa proruenda. Est id utique verbum proprium in perfodienda alicubi parte ripae. Strabo VIII, 3Ss etsi/των δ V φραχθέντων ἔσ, υτε υπερχεῖσθαι τουδωρ εlc τὰ πεδία ' πάλιν φ ναστομουνιένων ἀθρoυν ἐκ τῶν πεδίων ἔκπεσυν εἰc etiην ΛάJωνα ἐ/ιβάλλειν. ,, GTOROB. κατὰ 'oλλά τε καὶ ἀφαν)ῆ στοματα ἐκδιδoυσιJ Varie turbatus est hic Iocus a librariis. Primum quidem ante ἀφανii in edd. vett.

et tribus codd. Gronovit inserta est vocula Atάλιστα, quam non dubitavimus expellere ex auctoritate codicis F. et alterius cuiusdam Cod. Gronovit, ut male repetitam ex sequente versu. Deinde autem omnes dedd. et Codd. habent ἐκδίδωσι, quod quomodo defendi possit, ii videant qui hunc locum tacite praeterierintl Equi-

867쪽

habes V, 6, Io. Hist. Ind. IV, IS. V, 2. XVIII, II. παDα ι oασι EXP. V, 25, II. Praeterea nota formam ἐκδιδοῖ in singulari longe

frequentiorem esse, quam IUιύωσι. Hanc enim bis tantum reperi

in Expeditione V, d, 2. VII, I, 8. Illam Centies repereris, ut praeter locos supra citatos I, I 2, 11. IV, 6, 12. V, 6, 6. V, 6, II. VII, 2I, 5. Ilist. Ind. IV, s. Io. II. 12.6. εἰ δή τι; - αποφρα ειεJ Edd. veit. et tres codd. Gronoviter Tic Mai αποφραξει. Cod. F. Cum uno alio Cod. Flor. εἷ τισδιη απoφρ αξ . Quod recepit SchmiederuS. RurSus non tam condemno coniunctivum eum particula et conStructum, quam coniunctivum in hac verborum coniunctione positum. Cum autem neque futurum habeat quo sese tueatur, una litera addita Arriani manum regii tuere conatus sum. Cf. vv. ll. ad Lys. or. cοntr. Alcib. P. 28s

Belili. Lornem. ad ken. Anab. VII, 5, 8 et ann. ad Arr. I, Q5, 6.

868쪽

dda ANNIANI EXPED. ALEXANDRI

Cyrop. II, I, O, cui tamen non asSentior hanc Structuram non legitimam existimanti. κατα τόν no(oνJ Verum servasse videtur cod. F. Nam quod in edd. veit. Et reliquis codd. Gronovit legitur κατα πορου, omni auctoritate destitutum est. Scripturae a cod. F. Suppeditatae tuendae apti sunt lii loci: I, II, Io κατα μωor etou noeor, VI, et, 3 κατα τόν αυχον πορον, COIL ann. ad VII, 16, G. - Paulo infra ed. Bos. Oci 'αρδεσθαι.. V. 6τι ἐλυώdii; et 8 ὴ - I Sic recte edd. vett. cum quattuor codd.Gronovii. οτι ἰλυωJric Cod. F. et ex eo Schmie derus. - Mox Prococ, quod omneS Edd. occupavit, Scripsimus ota , ut ad Fri referendum. Vide ann. ad III, II, Id. De re cf. Strab. XVI, p. 338 et Silo, Tauchn. S. Triν χώραν τ)ην υσσυριανJ Nolui mutare Iectionem ab omnibus

fere codd. et Edd. vett. prolatam. Schmi ederiis ex sola auctoritate codicis F. scripsit risu Dσσυρίων. Vide ann. ad III, Zo, I 2. s. ξυναφric γενοιτοJ Vix dubitandum erat quin recta esset haec lectio codicis F. εἰ ξυναφφic ἐγένετο edd. vett. Et reli. Codd.CL IV, II, I ανασχεσθαι αν, εI et c - εἰσnotorio. Totum locum Giοnovius in Di et t. de fossa ex Euphr. p. 3 5 bene interpre-

869쪽

C. XxIL υτι ου ἐν πεπονθώc Danc scripturam praebuiSSevidetur cod. F. Gronovius; Opt. πε fori se Eni pro 'επoνθωσ' At in ed. Bagi I. legebatur 'επονθεε. Ex quo fecit Vulcanius 'επον- θοι. Secutus est Blancardus, alii. Hoc igitur dicere voluisse videtur Gronovius: ,,Opt. πεπονθωσ ειq PIO πεπονθοι G Πεπouo Et Saepe 'nim videmus Gronovium in enotanda codicum varia scriptura negligentissime vergatum esse. Vulgalam Scripturam quominus

Servemus. impedit Arrianus ipse, ut qui persecti optativum non nisi addito verbo substantivo formaverit. Vide III, II, 2 υτι συνεσηφότεc EAM. IV, O, d οτι απoτετικώβ εωi. IV, 3o, Id. VI, 8, 16Tι α'o'εφ ευγοτε; Elii . V, O, d oτι ἔγνωκ ειq. a. de ostiire hoυσJ Vide Lobeck. ad Phrynich. p. 588, qui etiam huius loci memor plura in medium protulit huius verbi sorma Pexempla. Quibus adde arr. I ist. Ind. VII, 3 ιερα θεωρ εdo quενα. Et fragm. apud Eustath. ad Dion. Perleg. P. 22s

870쪽

dda ARRIANI EXPED. ALEXANDRI

formulam quae QSi-χυρα; ήνεγκεν cf. II, a, Ia ετι ,αTu χεῖρα εχoνια. IV, 26, II μετα λε αβ εχων ἐτυγχανεν. Adde Abr. ad Xen. EpheS. P. 166. OUTco dixiνεγκε J Sic ed. Bas. et omnes codd. Gronovit. Unde nescio quid Vulcanium moverit ut Scriberet oυτω δὴ ήνεγκε, quamquam quomodo haec Scriptura potuerit oriri, videre QSt ex ann. ad I, II, vide praeterea auri. ad prooem. 5. - Γrο τὴ κεφαλὴ Tὴ αυτου in ed. Da s. nescio ubde expressum eSt τὴ κρατὶ τῆ αυToυ. Quod iam correxit Vulcanius. Formam κράe Arrianus non videturuSurpaSSe. Multo minus etiam verisimile est eum dixisse hquod scriptoribus labentis Graecitatis adscribitur ab Eustath. ad Iliad. XIII, v. 5.6. μ/i Περι/de, J h. e. Re yαlei elur cvul scidium rellaqui. Cf. I, 12, I 6 orι Πυκ άν περάδοι /ααν οἰκιαν ἔμιπρησθεισαν. II, 3, 32 ἀλυ- Toν δὲ - ερvιδεῖν ουκ iiθελε. - Supra post ἀποτεμειν δέ in Od. Basil. desideratur particula ori. Vide an n. ad III, Isi, I. is cyti cri/υια - το βασίλειονJ Nihil fere discriminis esse videtur inter sormam βασία ε/oc ei βασιλικso Ut enim hoc loco dixit dii diis tα βασ/Dκον, ita habes II. IE. 6 κάνδυν τον βασiatae ou. v, Ia,

라틴어 텍스트