De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

발행: 1832년

분량: 928페이지

출처: archive.org

분류: 문학

831쪽

γην. Nisi egregie salior, Arriano sic erat dicendum: oυJὲ (es moeric 'Po 2 λεξάνδρου Eενoφων ἀνεμuxi q αυτ V. Nam, quantum ex xenop ontis scriptis colligi potest, nusquam hic scriptor de iis loquitur, nisi forte huc trahas quae scripsit Anab. IV, d, Io εχορτα

Torou καὶ φαρέτραν καὶ σάγαριν , οἷαν ρ καὶ αἰ M u α συνεσἔχουσιν. Tum enim in Arriani verbis hic inesset sensus: neque quisqvom Onte Aleaectndrum ' ectrum preteter Xenophontem iniecit nom-tionem. His non habeo quod addam. Factum esSe poteSt, ut nodum in scin)o quaesierim. Peritioribus igitur harum rerum hunc locum explicandum commendaverim. Ceterum conferas quae

U. VII , 6, s. Plane ut hoc loco dixit Arrianus I, 22. 8 em

832쪽

dos ARRIANI EXPED. ALEXANDRI

lateor intelligi posse; Ionge tamen commodius legitur in Opt. libro notis roi, inprimis quum de aliis pugnis nihil dicat historia et rui sus eadem dicat de Atheniensibus, non item de aliis populis, qui

eas expulerint, etsi non paucos transire debuerint, priusquam Graeciae appropinquarent. . Grοηου. Recte. Conseras quae de Amagonibus ab Atheniensium exercitu victis memoriao prodidit Lysias in Orat. funebr. P. I 2 Sq., ed. Be h. II. οσσι Dθηναὴν - ἐκοσΠησανJ Vulcanius: et quoiqvel Athenienses Scriplοres eoa qui in bello mortui sunt , εCriplis ornαrunt. Minus accurate. Nimirum hoc dicere voluisse videtur Arrianus: et quoiqi ol Atheniensium eos qui in hello Occubuissent, Orciliοnibuseelebrarunt, elicim bellum ctb Atheniensibus odi ei stis Anictetones gestum n primis memororunt. Interpretamenti ingiar em exordium oratio-uis Lysiae supra Iaudaiae.

834쪽

dθ8 lARRIANI EXPED. ALEXANDRI

VII, 5, 3.

ad VII, Is, e

835쪽

LIBER VII. CAP. XIV. dos

TUT J ἐταιροσ. xenoph. Eph. II, I, P. 3i, ed. Loceli. σωφρο- συνην ἐκ πα/doc μοι συντρogor, et Sic alii. Paulo aliter Arr. I, 12, 3 απο νέου ευ ἐγένοντο. ExquiSitius etiam Himer. Or. XIII,jP. 2 2 συ ησθα o sisterii se oc ἐκ /ιέσων σπαDγανων. Plutarch. de Edue. Puer. P. I, C απαυον ονυχων. Ubi vide doctam Wytten-bachii annotationem. 8. OF δε - εστιν οτε ηψύχει τουro J Cum tota huius capitis haec Pars paulo negligentius ab Arriano Sit conscripta, neScio an rectius Servetur quod vulgo expreSSum est. Alias tamen Suspicarer, Sive ante καὶ τό αρυα, Sive, quod probabiliuS QSt, ante ὴνι ει particulam sτι excidisse. Deinde etiam minus placet quod statim Sequitur Totiro, etiam Si commate poSt ὴνι ει POSito Pronomen

illud ad sequentia referas. Quamquam sic praestat. Similiter ei im dixit paulo infra βαρβαρικορ TOUTO γε.f. βαρβαρικόν τουτο γεJ Sic omnes quos inspexit Gr ovius

codices. βαρβαρικou ro Dro edd. veit. Atque utraque lectio habet quo defendatur. ID. Mλλα καὶ ἐκεῖνο ουκ του εἰκοτoc J Edd. vett. et quattuor codd. Gronovii ccλλα καὶ ἐκεῖνο ου πάντη T. εἰκoTOD R essione minime necessaria. Cf. I, s, II oυκ- του εἰκogo; - ἀνηνέχθq. II, 6, 8 oυκ εξω του εἰκoroc τιθεμαι. Hist. Ind. VI, 8 ουκ εζω ἐστὶ του εἰκοτοβ. Quamquam quis erit qui neget etiam recte sic dici posse ut legitur in exemplaribus vulgaribus. Similes certe Plures habeo locos vulgatae scripturae defendendae aptos, ut Prooem. a

836쪽

dio ANNIANI EXPED. ALEXANDRI

837쪽

IG. σφα τε αυτου καα τα οπλα - ανέθεσανJ ,, Qualis haec fuerit devotio, equidem lateor me nescire. Neque enim videtur eadem suisse, quae Romanorum quorundam, ut Decii consulis, de

quo Livius VIII, O. Nam illi quidem pro vivorum salute se devovebant. Hi autem se devovisse dicuntur mortuo. Nophe Schmiederus ad hunc Arriani locum recte conferri iussit Diod. Sic. XVII, IIS τῶν γαρ ὴγ-oνων καὶ φαωρ εκ ασToσ στοχαα,αεMOσ

verbum ἀνέθεσαν , quod Proprie tantum pertinet ad τὰ οπλα, per Reugma relatum quoque ad σφὰζ τε αυτουσ. Vide messet. ad Herod. IV, Io6. Schaef. ad Dionys. Italic. p. Io5. ad Plui. viii. Parali. t. IV, p. 2sa. Inipp. ad Soph. Oed. R. v. 3 2. Matth. Gr. Gr. lib. p. Igo . Cf. Arrian. III, 22, y ζωντι 3μὶν Λαρείωτoιαυτα ξυνηνέχθη, τελευτήσαντι δε ταφ i η βασιλική. VII, 15, u

839쪽

giunt in montes aut montium cacuminal Id quidem etiam minime videtur convenire populo bellicoso. An vero haec ipsa vocantur ab Arriano χωρια ἰχυρά, quae mox vocat άκρα των δρῶν ' Quod quidem non videtur, quia oppositio eSt inter κατὰ χωρασ et Oρη. Certe sententia sana dictat exeidisse negativam, quum Scrip Serit Arrianus καὶ χωρια ἰχυρα κατὰ χώρασ oυ νεμονTαt, VErtendumque, MCOS Per regionem munitos non incolant. Adhibes Diodor. Siculum XIX, Is, ubi id videtur confirmari. Grοηου. Contra quem PtBorhec tum, qui Grono vii coniecturam probavit, recte monuit SchmiedPrus vulgatam lectionem tuitus: HIncolunt loca munita, i. e. habent loca munita, non Orte munita, quod QSSet mεα σμένα, Sed nutuim. Diodorus XIX, Is, ubi Antigoni iter per Cossaeos deseribitur, ipsam hanc explicationem probat: τὰ χωρια ἰχυρ. eadem Sunt quae mox vocantur rὰ κρα των ορων. CL Diod. Sic. XVII, III isυτο δὲ τύ Mνoc ὰλ i διαφέρoν κατοικεῖ μὲν τῆσ M διαc τημ ορεινήν, πεποιθοσ δὲ τοπων δυσχωριύ καὶ

Quod ad formulam si Dota χυρά attinet, recte animadvertit Schmie-derus, ea Significari loca natura magis quam arte munita. Sic dixit Arrianus VI, I, 2 -τέφυγον ε; τι χωριον ἰλυρον καὶ ἐriserεαισμέν6M h. e. COStellum nolui et Olque Ure muniitim. Xenoph. Anab. I, Tild β ξ ino P OI A/οικουντεc ἐc χωοιoν όχυρον ἐπὶ τὰ Πρη. Neque aliter intelligenda sunt haec Arriani I, 2 , I φκισται δε Tric 'Aσμέν-doυ τὰ ηολλὰ ἐπ ἀκρα -υρια και ἀποτο iam, coli. I, II, 5. I, 26, p. V, 22. I eet. Id tamen non contenderim cum Schmi edero, χωρια υρα eadem plane esse quae infra dicantur etὰ ἀκρα τόβν ορων. Hoc enim dicere voluisso videtur Arrianus: regiones, quas CDS-

840쪽

Eaei incolebant, iam per se fuisse asperas atque inacceSSas; apprο-pinquante vero hostili exercitu, illos ad montium cacumina confugisse, ita ut duplici quasi difficultate hostes progredientes

Premerentur.

3. OUFε λειμων - ουτε αὶ δυσχωρίαιJ De industria videtur Arrianus priori nomini non apposuisse articulum, cum de tempestaldiit de re fortuita, subito irrumpente sit sermo. Sic et nos recto dixerimus: Meder Unaeellei noch die unsichere Gessend. Ceterum CL ann. ad IV, Id, d. - Infra ed. BaSil. 6υToc. i

SEARCH

MENU NAVIGATION