장음표시 사용
11쪽
τουτων ουν se των τρεσ- 39 interea legati ab senatu ττῶν σφικομενων οἱ τρα- Germanicum adeunt. τιῶται το τε του Γερμανικου pavidos et conscientia στρατήγη/ stacto'ες καὶ Vecorde intrat metus, venisse το vi βουλευτας ως καὶ patrum iussu qui irrita facerenterri την τῶν πεπραγιιένων quae Fer editionct e re υα αυτου καταλυσε ιγιαρ- rant mox vagi per vias οντας non τευσαντες obViοὐ habueres legatos . . . ἐθορυβησαν αυθις καὶ των τε ingerunt contumelias, caedem πρεσβεών ολέγου τινας ἀπεσφα parant ξαν καὶ τον ιον, Γαιον l iam infans rim eastris λιγολαν, τι ν τ ι στρα genitus, ineontubemio legionum τοπεδευ ο πλεῖστον τρα- eductus, quem militari vocabulo φεὶς, τοῖς στρατιωτικοῖς Caligulam appellabant. quia υποδημασιν αντὶ των ἀστικευν plerumque ad concilianda vulgi ἐχρῆτο, προσευνόφιαζον studia eo tegmine pedum 1nduebatur. . . . . και ες τοσαυτην γε 44 discurrunt minati, et
ιεταβολὴν ἰλθον - καὶ seditiosissimumquemquemotos αυτοὶ του. θρασυτάτους trahunt ad legatum legionis σφῶν αυτοκελευστοι συλλαβεis primae Caetronium, qui καὶ τους μεν δίρ ἀποκτεiναι, iudicium et poenas de singu- τοτ δε καὶ ς το μέσον ἀγα- lis in hunc modum exercuit. γοντες επειτα χρενς αδ τιον stabant pro contione legiones πλειονων βουλημα που ' ἐν destrictis gladiis; reus in sugge- ἀποσφάλι τους δ' ἀ=πολυσαι. tu per tribunum ostendebatur: si nocentem adclamaVerant, praereps datus trucidabatur. ἀλλὰ και ενεαίνnx ἐν η 52 rettulit tamen ad sena- βουλῆ του ΓερμανικοD 4rnλ- tum de rebus gestis uua ε
His inter se ossatis elucet, quae a Tacito latine scripta
12쪽
sunt eum graecis Dionis verbis ita congruere ut aliquod necessitudinis vinculum inter utrumque intercedere negari
Ipso acito Dionem auctore usum esse nisi certi argumentis non probetur eoque maxime redarguitur, quod Dio, quamvis brevis sit, graviori tamen momenti nonnulla, quae apud Tacitum incassum quaesiveris, memoriae mandat sed cum alia tum verba de rebellibus in Drusi tabernaeulum vocatis hae c. 4 ιιεταπειιφθέντες υς ai εγι' ἄλλο τι cf. ac.
c. 2si, itemque, quae de legatis ad Germanicum missis in hunc
haec utrum e fonte hauserit, an de suo potius ingenio sumpserit Dio, in medio relinquam iam vero aciti caput 52 cum iis, quae apud Dionem sub finem c. 6 eripta sunt, accuratius comparandum adeamus: ἀλλα καὶ νιαίνους εν ῆ rettulit tamen ad senatum βουλὴ του Γεριιανι ι εολλους de rebus gestis multaque de
ἐποιν σπιο, καὶ θυσίας ri Virtute eius memoravit, magis τοι πραχθε is ιν υνι αδ in speciem verbis adornata του, οἴσπερ ai 7ι τοῖς quam ut penitus sentire cre- υ πο ου ρου σου, γενεο deretur, paucioribus Drusum θαι σκὶ γησατο, oi τε et finem Illyrici motus laudavit, στρατιμόταις τοῖς εὐιρ Παννο sed intentus et fida oratione νέρ τα αυτ τοῖς ἱγι' ἐκείνου cunctaque, quae Germanicus δοθερσιν Uc0ρκὶ σατο indulserat, servavit etiam apud Ρannonicos exercitus.
Haec quippe quae audit seditionis Germanicae sine in
senatu aeta sint, inter utrumque maxime congruere quis est qui neget sed sacrificiorum, quae a Tiberio edicta erant, a- citus nullam omnino mentionem fecit quare si hoc quidem auctore Dionem usum esse sumas, necesse est, ut ea, quae de sacrificii traderet aut ex altero sonte aut e su ingenio istum hausisse credas, id quod in tanto rerum conexu neutiquam credendum est accedunt alia nimirum Dio e. 4 legiones
Ρannonicas provincia ad defectionem excitata Romam ipsam hostili agmine agressuras iisse et . 6 Tiberium multa grati imaque eum Germanico, tum Agrippinae scripsisse auctor
13쪽
est quarum rerum cum apud Tacitum Vestigium sit nullum, is quidem Dionis auctor habendus non est ergo in tanta veri orum similitudine communem uterque sontem adhibuit, id quod exemplo unius rei notasse satis erit: Tradit acitus c. 28: noctem minacem et in scelus erupturam sors lenivit'. iam vero Drusum iberii filium primum quidem proviso periculo ex aestivis digredi oluisse, deinde
Cn. Lentulo, quem rebelle saxis vulnermerant, Vix a morte erepto per noctem insequentem in castris remansisse e acito sati constat quae cum ita sint, nocte ea, quippe quae dicatur mina et in rcelus eruptura, Drusum summo in discrimine vitae suisse cognoscitur his cognitis aciti verba, quae ad rem pertinent, cuncta cum Dioneis comparemus: c. 27 simul ingruunt, saxa
eruentus et exitii certus se. c. 4: .... τῶν τε συνοντων Mn. Lentulust adcursu multi- αυτ prisc. Ἀρουσιν κατε- tudinis, quae cum Druso --το υσαν τινας καὶ αυτον τῆς benerat, protectus est. i. 28: νυκτος rεριεφρουρησαν, ua noctem minacem et in scelus διαφυγη, τῆς δε δὴ σεληνης εὐι erupturam sors lenivit, nam πουσης - μηθεντες πημ- luna claro repente coelo Visa uvis νσαν languescere id miles rationis ignarus omen praesentium
Nullo modo fieri poterat, ut Dio, quem res breviter perstrinxisse certum est, aciti verbis sub finem . 28: omittunt portas penitus introspectis Drusum ne nocte e castris effugeret, a rebellibus obsessum esse retulisset iam ver quae apud Dionem et de vulneratis Drusi comitibus et de Druso ipso per noctem armis obsesso et de lunae desectione deinceps traduntur, compares cum iis, quae apud aeitum eodem rerum ordine conexa et de Cn. Lentulo vulnerato et de nocte minaci inque scelus eruptura et de luna deficiente leguntur vides sane inter aperta Dionea καὶ αυτον τῆς νυκτος περιεφρουρηθσar ιι διαφυγ et tectauacite haec: noctem minacem et in scelus erupturam conexum intercedero ita, ut communi sonte usus dilucida auctoris verba cum Di plane rettulerit, tum Tacitus, qua nimis vigebat arte rhetorica, haud dubie obscuraverit simile quiddam factum esse inde intelliges, si locos inter se contuleris hosce:
14쪽
8o. 5 in medio γ καὶ γαρ me c. l: Vernacula multi- του στι κου μου, ους ὁ tudo nuper acto in urbe de-γουστος μετα την τοῖ Ouci lectu ρου συμφορὰν προσκατελε- ξεν, οἱ πλείους αυτῶν ησαν. qnibus locis Dionem aem accuratius tradentem acito proi te usum non esse cognoscitur. 't ommunem uterque Ru-etorem secutu est.
Auctoris vestigia acitum pressisse inde apparet, quod et traditarum rerum idem sere, qui apud Dionem, ordo extat, et Miti verba cum Dioneis, quamvis pauca sint, mirifice Ongruunt maximo documento sint haeo: c. 4 εν γαρ τ ριεταβολὴν o. 6: mri altus prin- τῆς αρχῆς cep8
neque in cetera tantum narratione, sed in contionibus quoque oomponendis acitu auctoris exemplum secutus est quamquam incommode quidem accidit, quod Dio, qua usu est nimia brevitate de plerisque orationibus, quae apud communemnuetorem extitere, omnino Rcet tamen conseras haec: c. 4: τό - unam tuo c. 17 Ρereennii Verbal . . .
iam vides utriusque auctorem magnas his locis orationes operisu inseruisηe quare in magnum errorem non incides, si reliqua omne contiones, quae a Reito referuntur, ad uotoris exemplum compositas es8e diiudicaveris. 2. His absolutis uno de dissenΗu qui unus idemque summus inter acitum et Dionem extat, altius disseramus
Tacitus seditionem Germanicam in hunc modum finitam ου memorat Germanicus ob seditionis periculum Agrippinam eum Gaio puero ad reveros palam e castris dimissurus erat
15쪽
o. 40 . tum ver dilectorum tristi abitu planetuque rebelles ad poenitentiam subit flexi sunt et pars quidem Agrippinae occursante rediret, maneret, orabant, plurimi ad Germanicum regressi c. li, cum magna ille oratione habitario. 42 3 et veniam petentibus dedisset et filium legionum alumnum in castra rediturum pollicitus esset, statim finem rebellioni imposuerunt.
Α Di c. b Agrippinam et Gaium, dum clam militibus e castris emitterentur, in itinere ab illis captos tradit et Agrippinam quidem, quod gravida erat, Oranti Germanico liberam dimissam, sed Gaium retentum esse et, cum nihil se expressuros intellexissent, tum tandem rebelles ad obse- qnium rediisse auctor est. Abunde apparet acitum et Dionem de ista Agrippinae Gaique ablegatione quam maxime inter se dissentire nam Τacitus, qui seditionem ab Agrippina et Gaio compressam esse memorat, Germanicum tum quidem floruisse, at Dio, cum illos non solum non sedavisse tumultum, immo potius ab ipsis tumultuantibus captos esse scripserit, Germanicum in misera fuisse conditione aperte indicat aedegit, quod apud acitum milites a Germanie duce, apud Dionem Germanicus a mili- tilius suis uxorem petit nec non diversa haec de expeditione in Germaniam facta ab utroque traduntur scribit acitus c. 49 os . 44 Germanicum ardorem militum secutum, qui duceret in hostem, piaculum furoris orassent, in Marso irrupisse, at Dio c. 6 nova seditione anxium in hostes legiones duxisse. Haec omnia inter utrosque discrepantia aut e diversis fontibus fluxisse aut e communi illo male derivata esse in universum aestimaveris sed primum considerandum est, quod in circuitu verborum, quibus Dio seditionis finem longe aliter quam aestu tradidit, nonnulla et de Caligula puer et de poenis a rebellibns sumptis scripta cum aciteis ipsis mirifice
congruunt: c. 5 ... ον υ ον, ωον c. t iam infans in astris
λιγοMν, τι ἐν τεῖ στρατο genitus, in contuberato legio- πω P τὰ πλεεστον τραφεὶς τοi num eductus, quem militari στρατιευτικοὶς ποδη/ιασιν αντ vocabulo Caligulam appeti τῶν στικων ἐχρῆτο, προσον bant, quia plerumque ad con- νε ιata . . . cilianda vulgi studia eo tegmine pedum induebantur.
16쪽
κα ἐς τοσαυτην γε μεταβο- o. 44 discurrunt mutati et λην ηλθον, ἄστε καὶ αυτοὶ seditiosissimum quemque in-τους θρασυτατους σφῶν αὐτο cto trahunt ad legatum legio κάλεxσιοι συλλαβεiν - ni primae C. Caetronium est. Quoniam cetera omnia quippe similibus verbis ab utroque scripta e communi sonte fluxisse supra cognitum est, haec ex eodem sumpta esse cogor ut statuam ergo acitus et Dio in rebus ipsis, quibus inter se dissentiunt, communem
illum auctorem omnino non miSerunt.
Sed commentariis vel ab Agrippina filia vel ab amico aliquo in maiorem Germanici gloriam compositis acitum
usum Sse, ut quae ab auctore communi de Agrippina Gaioque tradita essent, in contraria ipse verteret, hoc plane ne--ndum est etenim a tempore, quo Germanici domus florebat, annis 37-59 Annalium scriptor nimis aberat, quam quem in laudem illius consensu auctorum repugnare voluis8 putares. addendum est, quod Suetoniu in vit Calig. c. 9 eadem fere, quae aditus, in hune modum tradit: Caligulae cognomen Muensi ioco traxit, quia manipulario habitu inter milites educabatur apud quos, quantum
praeterea per hanc nutrimentorum consuetudinem amore et gratia valuerit, maxime cognitum mi cum post exce88um
gusti tumultuantes et in urorem usque praecipites solus haud dubie et conspectu suo exit non enim prius destiterunt, quam ablegari eum ob seditionis perieulum et in proximam rivitatem demandari animadvertissent; uno demum ad poenitentiam versi reprenso ac retento vehiculo invidiam, quae sibi fieret, deprecati sunt'. Ε acito Suetonium sua exscripsisse cum demonstrari omnino nequit, tum eo refellitur, quod iste Gaium vehiculo inVectum esse auctor est, acitus c. 40 incessisse muliebre ac miserabile agmen, profugam ducis uxorem, parolum sinu filium gerentem scribit quodsi seminae gravidae tam longum iter pedibus permetiendum fuisse non credimus, acitus eodem, quo fonte Suetonius, usus, ut verbis quam tristissimi legentium animos magis commoveret, paululum ab integra auctoris narratione deflexit ergo quae de rebellibus seminae puerique aspectu ad obsequium flexis prodit, haec acitus nequaquam finxit, sed apud rerum scriptorem potius scripta reperit quaeramus nune, utrum duo auctores an unum noster pro fonte' buerit.
17쪽
Ac primum quidem Dio ab initio . 4 usque ad finem
c. 6 cum acito c. 6-52 ita consentit, ut ex eodem utrumque fonte hausisse eluceat sed cum, quae in media narratione contraria tradidere, uterque simul e novo alio auctore petiisse minime putandus sit, alter unum illum, quem communem pellRre consuevimus, auctorem usque ad finem pro fonte retinuerit fingamus Dionem unum istum retinuisse inde necessario quidem accidit, ut in conscribendis e. 40-50 acit alium quippe communi auctori plane repugnantem exscripsisset sed talis tradentium dissensionis, qua nulla alia maior extitit, qui verus historicus dici voluerit mentionem facere debet cuius dissensionis aditus memoriam non prodidit accedit quod, ut supra demonstratum est, in ipgius narrationis circuitu, qua finis seditionis a acit longe aliter quam a Dione describitur, nonnulla cum Dioneis mirisee congruuntiquare si duobus rerum auctoribus Τacitum usum esse statuas, necessario id laetum est, ut idem, quae apud dum inter se repugnante scripta essent, neglecta tradentium dissensione inter se miscuisset quod minime probabile est ergo acitus haud dubie unum in enarrandis seditionibus rerum criptorem secutus Me comprobatur. Iam Dionem adeamus et hic quidem a Mit ita abhorret, ut Germanici domum non compressisse tumultum, sed a tumultuantibus ipsis summis angustiis pressam esse meminret sed apud Dionem cum nihil reperiatur, quo Germanici gloria detrectetur, tuin omnia in illius laudem inclinant ei LVII, 18, quare Dionem Germanici rebus adeo invidisse, ut
de ne seditionis salsa pro veris traderet, plane negandum est ergo restat, ut duo haec fieri potuisse statuamus aut iis, quae apud alium auctorem veriora cripta intellexisset, suae narrationi innexis Di quippe minorem accurationem sibi in-Olgens de tradontium diversitate omnino taeet, aut Vero, quae apud communem auctorem soripta erant, miro casu lapsus in contraria depravavit. Sed primum quidem, quae diversa inter se sunt, e diV
si auctoribus sumpta esse acriter contenderis tum Vero incesse est, ut Dionem usque ad verbum προσωνε ιικον c. b: euneta e communi sonte hausisse, deinde ἡπεκσιεs φθε,sci ς ποι- ροίχα-ν X altero, postremo και Toscoeri. γε ιε α - λην 'λθον - πολῖσα e communi illo sumpsisse credas; sed
talem sontium delectum in tam exiguo verborum dircuitu adhi-
18쪽
12bitum esse nisi certissimis argumentorum momentis omnino credendum non est. Contra quominus Dionem e communi auctore sua male
vertisse temere ensueris, primum obstat, quod in iis rebus, quibus a Mit plane abhorret, Di ipse sibi constare mihi risus est namque ut Agrippinam et Gaium in itinere aptos
esse enarret, clam militibus, non palam eos diseessisse antea scribit, pergit inde non extemplo, sed intermisso teinporis spati tum demum rebelles ad poenitentiam flexos esse nec non veritatis speciem magnam Dionem praeηtitisse testim nil confirmatur hisce: Constat inter aditum e. 3 et Dionem c 5 Germanieas legiones, quanto plures essent, tanto violentius annonicis turbatas esse et usque adeo erupit rabies, ut caesis centurionibus, eiectis e castris tribunis legatisque legionum milites non multum ab exitio ducis Germanici abessent iam prima habita contione cum urgentibus undique, ut rerum potiretur, Germanicus moriturum potius quam fidem exueret, elamitans serrum a latere deripuisset, plerique rebellantium feriret hortabantur . 36, deinde legatam ab Augusto pecuniam duci extorserunt . 37, postremo vero, ut nil intemeratum relinqueretur, Veterani eo furoris venere, ut concubia noete et Germanicum cubili extractum tradere vexillum intent mortis metu subigerent et legatos a senatu missos caedis avidi persectarantur . 39. quare cum paene ad ultimum rebellium impunitas erupisset, milites strenuos durosque mulieris et infantis aspectu ad poenitentiam subit versos esse neget fortasse quispiam. Nec non de bello, quod iam imminente hieme os ac o. 44 in Germanos insceptum est, pauca disseramus necesse
est legimus apud aditum c. 44 legiones I, XX, ut duceret in hostem, Germanicum orasse itemque e. 4 legiones V XXIVeteribns hiemantes cupidinem eundi in hostem, piaculum
furoris, involasse latentur milites non aliter posse placari commilitonum manes, quam si pectoribus impiis honesta vulnera accepissent quae verba humillima si legeris, non ut milites gregarios, sed ut pueros bene moratos eos se gessisse oontenderes a Dio verbis c. 6 φοβηθεi δ'οὐ καὶ ς Γερ ι νικος, iuri uri αυθις στασιασεὐσιν, ἐς τὴν πολεράαν --μu longe alias easque expeditionis causas affert, quae in gnam itatem praestent. etenim dubium non est,
19쪽
13 quin semanimis, cum iniquissimo ami tempore brevem excursum in Marsos faceret, non tam gratum militibus se praebere quam et veterem disciplinam restituere et redintegr-dae seditionis facultatem militibus eripere in animo habuerit. neque nisi id eum egisse credas, causas ullas reperies, quitius ommotus Germanicus, ut uni nationi bellum inferret, duo eis milia e legionibus, sex et viginti socias cohortes, is equitum alas cf. ae. e. 49 sexum duxerit denique bellum ipsum e trucibus etiamtum animis militum magis quam e vi mante ducis ingenio in inermes aut palantes hostes, in seminas liberosque tanta sanguinis aviditate tantoque do standi reor in profana simul et sacra gestum apparet os
e. c. 13. Ηis, quae deinceps exposuimus, maxime prohibemur, qu minus Dionem suam vi rationem e communi auctore depra-Vasse temere statuamus sed quamvis magnam Veritatis spe-
Memmi prae se ferre videatur, tamen Miti fides satis certis argumentis adhuc elevari non potest nam cum in ceteris in bus, tum in seditione illa existimanda obliviscendum non est, quod apud Graecos Romanosque quippe sub calidiore coeli, Iinis et vehementius affectus animi erumpere et, qui contrarii sint, citius quam pro captu Germanorum inter se mutari sol bant quae si cognoveris, rebelles modo atrocissima perpetrasse, modo Agrippinae Gaique aspectu ad poenitentiam Versos esse plane non negabis neque renovandae seditionis timori, qui, ut prodit Dio Germanicum incesserat, adeo repugnant preces illae, quibus et veniam utque in hostem ducerentur milites impetrare studebant quae cum ita sint, iis, quae Tacitus c. l-49 latius explicat, omnino repudiatis, ut pameissima Dionis verba sequamur, alia multa nec non certissima argumenta opus sunt quae si deficiant, sacere non possumus, qui Dionem auctoris narrationem male vertisse statuamus.
In primis, quae acitus peccavit, animadvertimus, quod Gaium non Anti in oppido, sed in castris legionum natum esse falso prodidit . i. sed haec in astris genitus' aestum ipsis ommunis motoris verbis e sua memoria addidisse e locis aditi et Dionis supra inter se comparatis nosse in gnoscitur censuit Carolus ipperde in adnotauone vulgivi in Taeitum deceptum esse versiculas pro argumento addens:
20쪽
In castris natus, patriis inutritus in armis Iam designati principis omen erat quos imperante Gaio ab incerto auctore divulgatos esse M innius in vita Calig. c. 8 testatur sed cum id ageret, ut aes tau in libris componendis primarios sontes adiisse nobis pedi suaderet' ipperde vulgi opinione eum decem emetrustra excusavit prodit L. Annaeus Seneca in dialogo de constantia sapientis eirca a. 60 scripto c. 8, 4:.At idem Gaius omnia contumelia putans, ut sunt se didarum impatientes faciendarum cupidissimi, iratus fuit Herennio Macro, quod illum Gaium salutaverat, nec impune cestiae primipilari, quod Caligulam dixerat, hoc enim in castris natus et alumnus legionum vocari solebat, nullo nomine militibus familiis unquam factus'. Haec qui legerint, non dubitabunt, quin scriptor ipse
tum in castris natum fuisse pro ver habuerit iam Vero constat Senecam eodem tempore, quo Gaius natus est, iam adolevisse, postea domui Germanici familiari necessitudine adnexum fuisse quem virum eruditissimum de Gai aequalis natali loco in tantum errasse omnes Gotos Viros monemus, qui Veteres scriptores fide dignissimos esse quam acerrime contendant.
nec solum Seneca erravit, sed etiam C. Plinius inscriptione arae, quae in vico Ambitaruio supra Confluentes in reveris exstabat, deceptus est Suet Calig. 8, quae cum ita sint, neque arae inscriptione linius neque aditus vulgi opinione nec alii alias ob causas excusandi sunt, sed cuncti propter
hanc causam a nobis accusantur, quod in conscribendis aliorum temporum historiis nimia erant actorum incuria.
Gaium Caesarem Germanici filium Anti in oppido d. 3l.
g. a. 2 patre suo et C. Fonteio Capitone coss. natum esse primus omium Suetonius in vita Calig. c. 8 ex aetis aesti opera eruit et prope bimulum Gaium aestate a. 14 ab Agrippina matre ad Germanicum, qui tunc Galliae praeerat, ductum esse ex Augusti epistola a Suetonio servata cognoscitur deinde post excessum Augusti parentes in castra legionum tumulisantium comitatus est scribit acitus Gaium in contuberais