장음표시 사용
331쪽
3ro P. V o E Ypraesentia cohortis alapa peteum, qui injuriam eam passus est, infligitur. Et insuper, armis spoliatus, e cohorte ejicitur. Quin imo si verbalis si e
injuria, ea reparabitur aperto capite, quandoque armorum
seu cinguli privatione dc exilio. Dixi in continenti, injurias alicui illatas esse vindicandas.
injuriis, quam celerrime fieri potest,tςrminetur, ne homines litibus hujuscemodi perniciosis pendentibus, ad immortales Ela capitales inimicitias progrediantur, & ita tandem desperatione adacti, dum sibi jus denegari vident, aut saltem
restitutionem contumeliae illatae protelari, ad injuriarum reparationem sibi de mediis prospiciant. Hinc etiam in exercitu moris est ut, si a milite miles sit contumelia affectusa
332쪽
De Duellis. alictus, judicium militare, statim, ec de plano super injuria illata cognoicar, parti ostensae reparationem decernar. Utinam, ubique locorum & in omnibus dicasteriis idem obtinereti non ita facile, maledici quem Vellent, culparent, & injuria assicerent. Idem quod de nonnulloru moribus observat Ju- Iisc. Lambertus Goris, solitos seq2 Adjudices in Gallus , In tractu vesa v. p. Vellavita, super injuriis surd- mihi 39o. mari e procedere. Ne tandem ex natis di Uonibus seditiones porro in perniciem reipublica nam scatitur. Quo nomine graviter peceant illi judices, qui cum possent, commode injuriis occurrere, id tamen non faciunt; adeoque duellorum, inde ex
ortorum, autores sunt dicen ω. dia V t vel ultimo judic II die, pinn, mi eorum omnium . rationem Σηδ', Oeo sint reddituri. AEsue enim eausa.
333쪽
3is P. V Ο Ε Τpoen i dignus est, qui aliorum injurias, cum prohibere posset, non prohibet , quam qui facit. Et secundum Agapetum in libello a monitorio ad Justinianum Impera- rorem paria censentur peccare, ct
e qui po- Nam qui potest obviare, opem robare perversos, ct non facit, ni- ' in hil aliud est, quam favere eorum impietati. Nec enim caret scrupulo scietatis occulta, qui manifesto facinori definit obviare. Plutareri Ut Cato senior incitans p*p h mazistratus in eos, qui delin- in Cato- querent, puniendos, dictItaret, η' eos, qui possent, nec propulsarent injurias , lapidibus esse
obruendos. ι α. 3 . A quo non alieni Imperato- Ο Α: res Leo & Anthemius, qui ea- Iargie. dem poena omcIales , punir1hb volunt, qui illicitas auiones non prohibent,& sic in omittendo delinquunt, qua illi, qui eas iacere ausi fuerint. Con
334쪽
De Due89. 3r 3silium hoc fuit Theodorici. Gothorum regis. Illud, inquit,
praterea vos credimus admonendos,
ut non in pos, sed in hostem savire cupiatis. Et post : Imitamini certe Gothos n res, qui foris praelia, in
tus norunt exercere modestiam.
Ante Theodoricum ejus moniti illustre exemplum suggessit nobis Caesar de bello Gallico. Unde audacter loquitur Maga, libr. ct ad magistratus autem, se Principes spectat vindicare civium injurias , praesertim eorum fidem implorantium. Quod nolfaciat Princeps , est in culpa: sive is, qui injuriam intulit, in ejus fit ditione, ac pol are, spe fit externus. Ergo, inquit, s Princeps, cujus subditus est injuriam passus, convenienter requisitus non curet vicii sui partes interponere, tacite quo dammodo significans bi placere, ut inter se armis decernant, is quidem jam non amplius Princeps pocandus O 6 erit;
335쪽
P. V Ο Ε Τerit, sed rannus, cujus pravitaris inter alia proprium est, subditis jus non reddere, in populo discordias alere, viros praestantes deprimere, O qui sunt elato animo de medio tollere , vel ut se invicem perdant,
alterum cum altero committere:
quam ob causam duellum ege in staliam introductum, idem auctorfla tuli Quinimo nisi Princeps, aut magistratus injurias vindicer, non tantum singularis certaminis occasionem suppeditas, sed insuper sibi nonnunquam grande malum procurat. Nam
fieri injuriam animadvertit, tandem non compos animi, vindictam ab eo reposcet, qui in injuriantem animadvertere, vel noluit, vel neglexir. Ita Pausanias nobilis. Macedonibus adolelcens, cum primis pubertatis annis stuprum ab
336쪽
De Duellis. 3 snomine quaerelam saepe Philippo Macedoniae regi detulerat, ut Vidit, cum variis frustrationibus non sine risu differri poenam, insuper honore ducatus ornari adversarium, iram in Philippum vertit, Ela ultionem quam ab adversario non poterat, a negligente judice exegit. Et quia certius nihil est, quam illecebram peccandi spem esse Impunitatis, omne Dque quia impuniti , peccant crebrius, ideo etiam duellantium eousque prorumpit audarcia, quod licentiosa libertate atque conniventia sere nux i ebha tur. Quapropter meo iudicio o a ,
non minimu erit remedium, si Boll. io.
rigide in duellatores animadvertatur, puta, vel poena capi- ΣΠ. juritis, vel infamio , exilio, inhabi
confitcatione. Quq omnia apud Mosco vitas sancita fuerunt, si in dueli
337쪽
316 P. V o E Tquis modo aliquem provoca Dist. Id quod faciendum monuerat Episcopus Aturensis, ut scilicet edicta Benrici q. executioni manda rentur, ne Rex, dum delicto, quos/ s ingere debebat, per dissimulatio nem ct impunitatem habenas lamat, toties cum omnibus peccans,qu ties illi duellantes se damnant, cumulum peccatorum fibi coacervet. Maii, Neque tantum in ipsos prodigjur. Vocantes, sed etiam in adjun-xbis . ctos , quos secundos, aut tertitit. de os appellant , etiam patronos, q'bi,' quorum erat armorum aequa-eonst.oe. litatem definire, & prospicere dio,Hos, ne cuiquam fraus fieret) aeque atque in duellatores, ultimo supplicio animadvertendum erat. Quod etiam factum fu i sse ex decisione Rotae Lucensis,
Bohel. maxime detestandum , quosi l ρ' duellatoribus, homicidis loca quaest. 8. tuta assignantur, & refugii
338쪽
' De Duellis. 3α asyla aperiuntur,aut gratia delicii conceditur idque ex plenitudine supremae potestatis, uti loquuntur. Aut enim homicidium jure factum est, id est md defensionem vitae, adhibito
moderamine inculpatae tutelae. Neque a j udice condemna
occidendi causam. Neque indulgentia qua Principis opus habet, quia omnino non deliquit, qui suo jure usus est. In tantum ut etiam ex senti Theologorum, in foro conscientiae tutus sit. Aut homicidium non jure commissum est, nec unquam absolvi poterit. Hoc enim foret contra praeceptum justitiae, secundum
est tutari virum improbum ne puniatur, sed decet virum maleficum aversari simpliciter. Et, certe, quid hoc aliud est, quam
D. Adl. Α quit. l. 3. D. de ossic. praesid. l. infundo. D. Rei vindic. l. 3. Cod. Episc. Aud.
339쪽
3r 8 P. V o E T contra expressas leges ; cum facinorosi debeant exspectare quod fecerunt, & debitas perferre poenas. Ne dicam quod remissio illa criminis foret injuria, quae inferretur inmterfecto , ejusque conlanguineis. Adeoque si qui deliquirit, beneficio Principis abloia:
Veretur, ea non foret clementia, sed inclementia, quae eXercetur circa alterius crudeli-
tatem & innocentiam occisi. Ut Princeps in criminum talium remissione multis no minibus delinquat. Et quod occasiones malorum in repu'blica suggerat: facilius enim duella suscipiuntur, si sorte
duellantes auctoritate, poten tia amicorum, ac favore apud Pi incipem se tantum effect ros sonfidant, ut impune sint evasuri. Et quod Praeceptum Dei ae naturae infringat, cu
jus utriusque hic est sensus, ut
340쪽
De Duellis. 3 9 ianguis ejus effundatur, qui fudit sanguinem. Cum tamen Princeps non sit supra leges di-Vinas aut naturae. Et denique quod dispenset superiis, quOrum limitatum habet mandatum. Princeps enim si homicidam morte puniat, non sua, sed Dei auctoritate, cujus minister est, nititur. Et ut spernere aut contemnere ministro non licet superioris auctorit
tem: ita nec licet Principi spernere jussum Dei. Ut culpabi
lis sit, qui illi pepercit, quem
Deus capitis puniri voluit. Aut ibi dispensat, ubi dispensationem sibi soli Deus reser-Vavit, supremus legissator, &vitae necisque in natura solita rius dispensator. Insuper, quia cernimus duellatores non semper invicem