Pauli Voet, Gisb. ... De duellis ex omni jure decisis casubus, liber singularis

301쪽

2yo. P. V o E Treginae supplicabat. Quae ob zelum & abolitionem ei dedit, Zc praeterea nobile offici- . uni, quod sorte tum temporis

vacabat.

Utrum duellum licitum, quod inter ripales suscipitur φ

. . . . a - - . .

14 Ultos reperiri vanos a-. I rex maiores , - qui amoris

Dan .cap. fortunam armis declciendam

esse censeant, comprobant, &, eap 1 supelibris,& nostri sevi exempla: Neque alia videtur occa in fabularum ita Amadi sis,

quam torneamenta atque duella varia , inter corrivales viris ginum adamatarum gratia su- . . b. scepta. Inde quotum,utrumi tali uni generum certamina, amoris aestu inita, ut licita to- . derari possint, aut saltem eXcu-

seri y Respondeo, etiamsi nihil sit vehementius cupidinis fu-

302쪽

: De Daellis. ast rore, neque amoris insania rationis fraeno se regi aut subjugari semper patiatur, ut eam cohibere ac compescere philosophiae si persectae, Attamen, quia cuivis ex ossicio incumbit, ut suis imperitet affectu-bus, ne modum excedant; dc

peccat in leges, qui eos sinit justitiae limites transilire; dicendum erilitati duello justam provocandi causam non subinesse. Ratio r.est. Quia injuste agit, qui adversarium per vim& metum, quin per arma, eo conatur adigere, ut abstineat ab eo, quod suum non est, aut sibi debitum; ut evitet consor

tium ejus, in quam nihil juris

habet provocator. Nondum enim cum virgine contracta sponsalia, nondum intercessit Votum, ut commune bonum

sit dicendum, quod cedet primo occupanti, & in quo nihil juris huic aut illi etiamnum N a quae

303쪽

P. V o E Tquaesitum. Ratio et . est. Quia qui in singulari certamine gratia puellae suscepto adveri arium interfecit, id agit animo invido, atque malevolo, idque consortis impatientia. Ut homicidium destinato ani

mo factum, & videm pravo

affectu incitante, veniam non mereatur. Ratio 3. est desumpta ab incommodo, quod tale duellum comisatur. Aut enim qui provocat corrivalem occidit, aut ipse in infausto duello Oecumbit. Si illud eveniat, sperato fine excidet, fructu amoris privabitur, & eXteras

oras, ut eXtorris, aut exul legere compelletur, quo sese funestis carnificis eximat manubus. Quin imo quae sirte eum antea animitus adamabar,

jam, tanquam homicidam detestabitur, Sc jure merito odio persequetur. Sin vero perear, loco maximae Delicitatis,

304쪽

De Duellis. tem miserabilem subit; quod ' .

una cum amore, honorem dc Vitam amittat, & nisi sorte circa postremum Vitae momentum paenitentiam agat, animam simul eat perditam. Atque ita, cui minime favebat, hac occafione viam apertam reddidit sua morte 3.eam inVisendi, si forte remissionem imis 'pet Verit, quae hactenus tanquam aureum Vellus, inter dracones custodita asservaba

. - De ure tamen eivili csieeenseo) dici posset, eum mitiori poena esse assiciendum, qui captus infeliei cupidine,ia amoris furore compulsus corrivalem exanimavit; quod aliquo auxilio, & misericordia dignus sit habendus. - N 3 CA P.

305쪽

P. V o E TC A p. XXXIV.

Rutiones dissuadentes. suurare

certamen, proponuntur.

Ita v ro non Barbaris aut M Ethnicis, verum ChristiaΑnis potissimum scribo , ideo . nonnulla duella dissuadentia in medium proferam; quibus

forte animus, non in totum

depravatus, sisti possit, ne ruat ad vindictam per. grande pes riculum. Quisquis igitur in duella proclivis esk & facile ad ea pro Vocat, cogitentese idque ex illo trito , miserum futurum: quod prouncatores raro tib .zd. faelices. Ut illis id eveniat Animal. saepe, quod de cignis refert R. ristoteles. Nunquam pugnam inchoant, impetiti autem ab aquilis semper superiores existunt. Idque juxta illud Antiphontis, oratoris Attici: In

306쪽

. De Duellis. .

cipienti ubique magnae poenae statutae sunt, defendeuii vero nulla poena de nunciatur. Ex-V3l . emplo suo id amplius declaravit Romulus qui ab Acrone Op, a, Cercinensium rege prQVOca

tus , occiso Acrone , fusisque hostibus, opima de eo spolia Iovi Feretrio tulit. Quod si quispiam fuerit provocatus, cogitet se non ideo timidum es se aut ignavum, quod prOV canti congressum deneget, sed potius fortem & animosum, ut qui id deneget, quod in conscientia illicitum esse judicat,& per leges humanas prohibitum. Ille enim qui provocat, furiis cupiditatum horsum

vortum jactatus, non aliter at que levis arundo vento impetuoso , sui juris non est. ille

Vero , qui provocanti uon paret, securus est, adinstar cubi immobilis, ut qui affectuum turbine non agitatur. Qui eo

307쪽

iplo fortitudinem ' exserit, quod tame rarios sua constantia superet, quod propriis ina peritet affectubus, neque ab iis sese abripi patiatur. Plutareh. Ut huc referri posset illud in Ap*' Caji Marii, qui in bello civili P hque' fossa se cinxit, obsessumquς

continuit, donec opportunam erumpendi nactus esset occasonem. Cumque Pompeus Silo eum provocaret superba voce, ac diceret: si magnus es Imperator 6 Mari, descendein certamen: imo tu respondit, si magnus es Imperator, coge me vel invitum decertare. Scilicet Marius Imperator erat Maximus, quod alterius provocationem contemptu superasset. Et quis non duella contemnet, qui considerat ea non esse laude, sed vituperio digna. Neque enim unquam

legimus historicos, in honorem ejus, qui ad duella nimis

308쪽

i Demellis. ast facilis erat , quiequam scripsisse. Ne di eam nullam gloriam esse in duello, quod non habita ratione dignitatis, ordinis a quovis, etiam vilissimo indistincte suscipitur. Nam Vel famulus dominum, homo sordidus,turpitudine notatus virum fortem di probum provocabit. Quae etiam ratio fuit, quod Alexander, cum nonnisi plabeios in Olympicis certare

videret, currere noluerit.: Cogitet insuper quisquis in

duella pronus est, multa suadere ut injuriarum simus obliviosi. - Suadet hoc ipsum Mandatum Christi , quo vult, ut facile injurias nobis illatas remittamus, nec ad animum eas revocemus, addita

hac promissione, quia sic etiam remittetur nobis, nostrum de bitum. Suadet hoc nostrae vitae tranquillitas, quam unam cu- pimus, ac desideramus. Nam

309쪽

298 P. , V o ' Tqui injuriam injuria eompensat, semetipsum grandi malo aruit; & in magnas semet injicit calamitates. Ita enim injuriarum hinc inde non erit finis ; cum si semper aliquid reponendum sit, semper etiam superesset ultio. suadet hoe vitae nostrae iifi persectio, in ' qua , cum indies peccemus in proximum , adeoque aliorum opus habeamus remissione, aequum est, nos etiam tales esse erga delinquentes, quales illos erga nos peccatores exinoptaremus. Suadet hoc Dei facilitas erga nos in condo nandis peccatis , qui eum sit omnis eXpers maculae, saepi simeque a nobis contumelia assiciatur, non tamen nos pro vocat, aut vindicat injurias,

' sed ad ignoscendum se facilem .prqbet. Cur igitur nos miseri

peccatores, opinione tantum

nostra, non in rei veritate in

juria

310쪽

I De Prestis.

ivria assecti, ad condonandum proximo essemus adeo dissiciles,ac si omnis apud nos cha- itas. exularet Suadet hoc senes.

etiam ; e emplum Josephi ,

misis, Davidis, aliorumquς 1 q. a. Sa Vi rorum piorum qui cum po- Vς si tui sient, contumelias tamen sibi illatas, severe non Vindicarunt. Idem suadent exempla Gentilium: SocraIes enim rogatus, surdi per cutientem in jus non vocaret, ridiculum,

inquit, si asinum calcibus percutientem in jus traherem. Et Philipput inexdo,amicis iba- dentibus,ut maledicum domo

exigeret: non faciam, inquit, ne circumiens, inter plures maledicat. Caesar etiam hoc potissimum nomine a Cicerone commendatus est, s quod nullarum rerum , quam injuriarum, facilius oblivisceretur.

Nec incognita Thrasybuli hi- 'storia, qui cum deletis 3o. Ty-