Leonis Allatii Animaduersiones in antiquitatum Etruscarum fragmenta ab Inghiramio edita

51쪽

XX. Quid de Farneta, quid de Pomarancio dicerem' Move ocius te ultraium, Vulterranorum ocelle. concede ad dexteram tu Scornelium, oculus dexter quo hinc vos agiti, paulisper pedem sistite Vah, quam malum vos nunc tam duro lse animo caecae Vulterrae vestrae, quae numquam oculis suis quidquam vidit, misereat tandem aliquando. Nolo tamen propter unius nebulonis assanias oppidorum, ac iuitatum antiquitates, quas illis nemo inuidet, in ius vocare,

quae propter Italiae nostrae dignitatem digna

sunt, quae silentio tegantur palam omnibus edicere. dignus certe est Fesulanus, in quem urbes omnes, d oppida iram, dentemque exacuant, cum eas deliris suis figmentis de dignitate , locoque, quem sibi temporis beneficio vindicant, deturbat Dum enim falsa appingit, vera, quae ipsae possident, in controuersiam vertit. XXI. Adde tandem Familiarum cognomina,&, quod potinamum est , Ciuitatum Insignia, vel ex cerebro Lusioris conficta, vel ea ipsa esse, quae in hunc diem apud populares in usu sunt. suppono iam apud eruditosViros maximam esse inter signa, siue Insignia, quas vulgo Impressas dicimus, igni, quae ae mi, differentiam; quam doctissimi viri commentarijs editis, eluendo dubia, dc difficultates, constituunt si libet,

52쪽

3ὸ LEONI ALLATII percurrere potens, Herculem assum , pompeium Rochium, Petrum Gritium, sereconditae doctrinae.ac disciplinarum perit limum Ioan nemBaptistam Personam,qui in ista alea non sine laude desudarunt. Sic na vero tot Vrbium a Fesulano malitiose propolita , non alia esse , quam Arma fundus pie, sicuti forma scuti, modus res in ea apponendi dilucide satis demonstrant. sed quamnam nobis tunc antiquitatem haec siigna praetendunt sententiae dissident sunt qui nullam redolere antiquitatem existimant. Ante alios Budaeus, Romanos, dicit, Insignium vice, magi nibus fuisse usos nos loco imaginum ad ostentandam nobilitatem insignia gestare Imagines ex Polybio lib. 6 hominum nempe illustrium effigies coloribus depictas, in celebriore domus parte affigi quae nonnisi a nobilibus viris usurpabantur. De armis neque in antiquis aedificiis, neque in veteribus numismatis vllum apparere vestigium , quae si Romanorum tempore cognita essent, profecto alicubi aut affixa, aut depicta conspicerentur: Romanis, qui Imaginibus, tamquam nobilitatis nota, uterentur, superflua arma fuissent. I etiam . qui de nobilitate scripserunt, nullam armorumsecerunt mentionem di concluditur,longe post Reip. Romanae excidium huiusmodi insignia originem habuisse. Alij, cum

53쪽

apud Virgilium legissent, i peoque insigne a

rentum; Parmaque inferius alba, Caput gna igeneris Plutarchum de Alcibiade inchpeo nullum insigne Patrumgestasse Pliuium, scutu, quibus apud Troiam pugnatum est, continebantur imagines , usum armorum antiquissimum opinantur. Alij, ne praeter institutum meum in re

clarillima nimius sim, Regibus .Egyptijs, illiique vetustissimis, ut se inter pugnandum ab alijsi Alii

Hispanis sub Iuliani desertoris imperio, cum ea regio Maurorum praelijs exardesceret, ut nobiles se ab aliis distinguerent Alij Hunnis ad pompam, fastumque, cum Italiam inuaderent Alij Artum Britannia Regi cum militaris illa nobilium virorum disciplina vigeret Ali Carolo Magno Ali Federico Barbarosae, nuciatum, acceptum referunt. Alii lenique AEgyptios non armorum, sed in lignium, Ἱῆgurarum, quae postea arma condecorarunc Hispanos armorum simplicium, colorum Munnos figurarum coloris, siue rebus proprij, siue abunde ex arbitrio quaesiti rebus tamen ipsis, quas pingebant, alieni, inuentores fuisse tradunt Anglos corporis, areaeque scuti colores determinasse, quos postea Galli propagarunt, militiae gloria per totum terrarum Orbem disseminarunt ue edericum ut iura eorum in haeredes, ac succelline descen&rent, statuisse. Eou

54쪽

38 LEONI ALLATO

XXII sed quidquid sit in tanta sententiarum

varietate, ill ud certum est, eos, qui armorum usum antiquillimum faciunt,& ad Troiana tempora usque amandant, Insignia cum armis graui lapsu confundere. Quamuis enim verisimile sit, quamplurimos ad aliquid, quod animo conceperant, ostendendum figuris , aut imaginibus: usos fuisse, non id tamen euincitur, quae nos dicimus arma, 4b Insignibus, quibus Ciuitates antiquitus etiam non caruerunt, varia ratione seiungimus, fuisse, quae recentillima sunt, multum post Fesulani tempora surpata Quomodo itaque anno Vulterrano I73 , ante Syllana tempora Io6a, qui fuit mundi 28 g, signis Ciuitates in uniuersum uti, latuta subsignare potuerunt'

XXIII. An Insignibus etiam in annulis, vel alijs

in rebus, uti nos suevimus, sagaces illi homines utebantur Iloquere Fesulane, si non erubescis. Vtinam tandem erubesceres, tuique temet poeniteret. Non dubito quempiam pro Fesulano multa collecturum, quae apud veteres Auctores sparsim inseruntur. insignandis nempe rebus, sigillisis, Io Inachi filia pro insigni habuit vaccam, Stephanus. Hinc fabularum deliria eam in vaccam deformarui Augustus apud Suetonium

in Diplomatibus, libellisque,di epistolis signan-

55쪽

dis initio Sphinge ius est; mox imagine magni

Alexandri nouissime sua, Dioscoridis manu sculpta qua signare insecuti quoque Principes perseuerarunt apud Ciceronem in Catilinam, Lentulus sigillumhabui in quo erat insculpta imago Aui tui apud Plinium lib. 37. cap. I. Plutarchum in vita Syllae Valerium Maximum lib. 8 cap. S.

Sylla Dictato sigillum, in quo Imago Iugurthae

vincti Maecenas praeterea referente Plinio,ranam in signo habuit Pompeius Magnus Leonem Ensiferum insculptum in gemma,ut scribit Plutarchus: Galba ex Dione signatorium habuit annulum maioribus suisfamiliarem,cuius erat scul- itura Canis e prora se proclinans. In Saleuci an

nulo Anchora cilicia vilebatur, cuius imago in femore pastoris familiae nativa apparuit. Tradit Iosephus Antiq. Iudaic. lib. r. cap. s. Darium Aquilae sigillo draconem unguibus tenetis usum fuisse Macrianorum familia Alexandri Magni; Reges Persarum Cyri, aliquando Dabj; Epicuro addicti, Epicuri imagines in anulis habebant Plinius Iunior quadrigam se in signum adhibui es epius memorat. Illa etiam antiquiora, David, ut Gregorius Tholosanus scribi lib. 6 de Republ. cap. 16 Leonem in anulo insculptum gestauit, quem postea Reges Iudae secuti sunt. De anulo signatorio Iosephi,vide Graseisita cruce tona. I.

56쪽

o LEONI ALLATII lib. . cap. 8. Servianorum, Dardanorumque Re

gum insigne olim fuisse caput Apri sagittam mose dicus tenentis, Stephanus Zamosius in Analectis Lapidum Vetustorum. quam plurima alia. XXIV. Sed quid haec ad rem' Imagines illae in

annulis, vel sigillis exsculptae, non erant Arma, neque Arma a parentibus accepta, quae postea successoribus haeredibusque traduntur, sed ex arbitrio utentis ad varias animi sententias expri mendas, tantummodo pro eo tempore signa usurpata: idque ex iisdem Historicis , qui similia referunt, ne desipere velimus, colligi manifesto potest. Et Georgius Longus, Libello satis erudito de anulis signatoriis,ex Plinio, Macrobio, Meursio, aliisque colligit, in anulis antiquorum primum nudas literarum notas, mox in usu sculpturam fuisse in ipsa materia, non in geminis; sed luxu succrescente, obsoletis literis, Gemmas sculpturam passas eis, prinatimque superiorem Africanum in Sardonyche auro inclusa, quod sola gemmarum ceram non auferret, stylum exacuisse tradit ilicet hac nostra aetate de Achates, Onyx,&Sarda, Adamas, in quo primus Iacobus Treccia, si non fallit Antonius Gue ra,

gentilitia stemmata Philippi Hispaniarum Regis

insculpsit, incidantur. Vidit etiam Claudius Minois De symbolis, qui ait, pro maiorum imaginibus

57쪽

nibus posteriora secula habuiste sua illa, quae Arma vocitantur, idest insignia gentilitia qua vi ad honorem , s gloriam veteribus usurpata sunt,sic certe uti credibile es uere postea virtutipraemia rerum praeclaregestarum permisimonia Plura antiquorum inlignia recenset, iconibusque exprimit e penu antiquitatis eruta Silvcster Petrasancta in laboriosissimo opere deTesseris Gentiliiij cap. 3.

XXV. Illud etiam obserua usum eiusdemigilli

per tot secula in iisdem Civitatibus continuatum, nisi ubi Lusior ea vel omnino, vel parte in

aliqua, ne tam aperte nugas agere videretur, inbmutauit. Ideo hic habemus Equum Arretinorum, GIvphem Perusinorum, Dimidiam Lunam Faesulanorum, Vulterranam Aquilam, Serpentes Mediolani, aliaque quamplurima quosum tamen maiorem partem heri, aut nudiustertius, ut

ita dicam , scimus in usum hominum irreps ille. Ne singula examinem de origine signi Mediolanensis serpentis tortuosi, ac puerum euomentis, ab Othone Vicecomites, Duce Sarracenorum

extincto, erepti, quidquid ali dicant, videatur Carolus Sigonius lib. . de Regno Italiae, Alciatus de singulari certamine cap. 3. Iouius de principibus Mediolanensibus, Torquatus assus Hieros lymeidos cantu primo Otho eniminis

58쪽

α LEONI ALLATII

mus in ea familia, serpentem, dum vixit, sibi adsciuit, posteris insigne laudis gentilitiae prodidit, Ea re post domi comperta sunt verba Sigo- iiij, Medioianenses publico decreeto sanxerunt,

ut ad perennem clari mi viri memoriam, mpo ac castra Mediolanensis exercitus locarentur, ni gno vipereo ante in aliqua arbore constituto. Neque a nostra sententia alienum iudicamus, si cum Francisco Petrarcha stemmatis huiusce exordium ad alium referamus. Libro enim . rerum memorabilium scribit. Alo Vicecomes , qui deinde Mediolani principatum obtinuit, magni animi iuuenis,patris iussu cum copi transmisit Apenninum. In ea expeditione cum forte descendens equo, requiescit , ingens

vipera,nullo aduertente comitetuatiam Primcipi iuxtapositam irrepsit: quam cum mox capiti reponeret famoso quidem, is horris ted prorsus innocuo lapsu pergenas Ducis interriti xit fama nemineiadi passes adolescens ituanimosus , ad omen gemina victoria traxit.

Hincquefactum tandem uti e prosignosesii

vipera uteretur. Idque dum Bononiae Petrarcha ipse adolescens studijs operam daret, se saepe au diuisse tradit. Idem paene Gabrielem Simeonem Italum, eo compendio, quod lingua patria edidit, de Ducibus Mediolanensibus retuli e fa-

59쪽

tetur Claudius Minois in Alciati Emblem. I. XXVI. Et si libet ad antiquist micum Pontio

Virunio referre, non vltra Theodosium Imperatorem antiquitas extendetur. Is enim ad Antonium Vicecomitem Epist la,Grammaticae Graecae praefixa Draconis imaginem Stiliconi refert acceptam Vipost imagines antiqua prosapia qua a Stilichone cum Dracone insantem deuorante in Vice-Comitessuisupersit initiis'. unde Claudiani i naraque Virgo, is implex calet ore pudo persingula cernens, i utricem Uultat anum, qui I a Draconum

Ora melint, ventis itent, an vera minenIur

Sibila sustensum rapturi faucibi hosem.

Et in Commentarivs Osris ibi muta diximis. Et post corporis bona, atque fortuna, sola virtute maiorum tuorum contendu Et ut propius rem tangam, quis Aquilam Vulterranorum insignibus in tanta antiquitate non miratur, sine ratione appositam Nemo ante Guel fos,ad Gi-

bellinos , Aquilam in insignibus sibi adsciuit, cum ea primum illae factiones, quam in partem propenderent , indicarent ; nam qui Imperatorem sequebantur Imperatoriam Aquilam insignibus addiderunt. Quare Volaterrani

Imperio addictissimi, Insignia sibi Imperi vin-

60쪽

4 LEONI ALLATII dicarunt. Nisi etiam id assirmare velimus, tunc Volaterras Aquilam Insignibus appinxisse, Cum Philippus Ciuitatis Episcopus a Carolo Impe' ratore Anno 1 sues Vicarius Imperi per totam Tusciam declaratur. Tunc enim, simul cum au'ctoritate, Imperi quoque insignia induisse, nec

immerito videtur.

XXVII. Insignia itaque Ciuitatum , quae hic

comminiscitur Fesulanus, nulla tunc temporis fuere, quod si etiam fuissent, non ita facile credi par est, mutata toties Reipublicae forma, nominibus etiam una cum ipsis Vrbibus obliteratis, Insignium in tanta antiquitate incorruptam idem perdurasse Pudet diceres, sed tamen dicam quotiescumque Volaterranensium Magistratuum insignia prolpicio, di literas ibi aggestas attente considero, iuramento contenderem, Lusiorem hunc Vesulanum mercaturae, aut

Notari exercitationi operam dedisse, de ex illo penu haec tam pulchra, augustaque Etruscorum Antiquitatum fragmenta hausisse. XXVIII. Scripturae item rati, quae in hisce chartulis conspicitur, si caetera deerint, fraudem euidenter aperit. Nullus enim , qui vel summis labris antiquitatem degustaverit, affirmabit,Syllanis, vel etiam superioribus temporibus, characteres quibus nunc utimur, doquos propter Ve-