Leonis Allatii Animaduersiones in antiquitatum Etruscarum fragmenta ab Inghiramio edita

발행: 1640년

분량: 227페이지

출처: archive.org

분류: 로마

71쪽

superscriptu cum Graca Epistola, Grataque etiam hoc Epe ammate in primastonte; colligo

ad Iustiniani etiam tempora non ex scriptoribus tantum, sed meditantibus, de generantibus literas Capitales, non quas nunc nos frequentamus, in usu fuisse. An etiam Trebonianus, vel Iustinianus ipsi cum meditata chartis tradebant, ad fastum, d munificentiam scribebant 3 tantumque otio abundabant, ut, quod unius horae curriculo exarare cum minusculis poterant, diei

tillimam partem in capitalibus hisce eisingendis

consumerent3XXXV. Praeterea tot exscriptorum errata, tot literarum tot nominum in antiquorum monumentis mutationes, si ingenue agimus, a nullo alio, quam a capitalibus hisce corriuarunt, obliterarum similitudinem, quam inter se capitales, non autem minusculae seruant. Exemplis, sed paucissimis ex aliorum animaduersionibus , ne ipse curiosius ista perquirere ab inficeto, nescio quo dicar Iosephus Scaliger in Varronem de Re rustica lib. a. cap. Mediam non letiam dici propter familiarem veteribus comutationem, L in D. ut Melicaecontra Gallinae dictae,quae Medicae dici debebat.&alibiLibrarios imperitos saepe pro I,I,& contra scribere Godes calcus Scevicchius in lib. i. Apuleij saepe in mutuum locum immigras

72쪽

36 LEONIs ALLATII

se has literas D&T:& inlib .causam depauan di sententiam asserit similitudinem literarum B. P: nam &las, vidi; non semel ex affinitate commutatas testes Quintilianum , de Plinium adducens, quorum verba,& monita de maiusculis,&Romanis literis accipienda, quod ijs antiquis in libris describendis si fuissent Ioannes Isiacius Pontanus in Glossario Prisco Gallico non indissimili argumento mutationem, solemnem metastasim vocat Scioppius de Critica, tradit,exemplisque ex varijs auctoribus fuse probat Cin G: Din L: Fina: Pin B,&R dc vice- uersa L in D: E in F,R, i in P ob similitudirem commigrasse Affinitas ista atque similitudo

literarum, si minusculisviaris, non erit tanta, Vt exscriptorem fallere possit quid enim commune est i cum d: cumid cum t: bcum p. ccumg: e cunas: p. cum b, dcr, si hastulas, literarum, ut ita dicam,oculos,sine quibus formari non pos sunt, excipias λδ Ianus Mulierus Palmerius spicilegio ad Ioannem Fichardum, id est curri, F, CN G, Petin toties inuicem locum commutarunt, quod abfuisset ominuscula usurpassent. XXXVI. Forma porro literarum, quas hic iam

apud Romanos aetate Fesulani constituimus, an

liquioribus temporibus alias, atque alias fuisse,

73쪽

cum arbitrio hominum lubderentur, ideoque mutationi obnoxiae sient, nullus dubito: cum posteriora deinceps tempora aliam, atque aliam formam induxerunt, donec ad hanc nostram aetatem, non dicam stetere qui enim res tam volubilis stare potest 3 sed peruenere. De antiquissimis illi locutus est Quintilianus, non de reccntibus, de sua aetate usurpatis, quidquid ali dicant. en verba Verum orthographia qaoque consur-tudiniperuit, ideoque .pe mutata est. Nam Lia et i matranseo tempora, quibus spauciores titera, necssimiles his nostris, earum sor-1nae fuerunt et vi quoque diuersa innuitque ante Quintilianum Luccius lib. . Lex vetustas priscis iuru, verbisque'ipta, vi qui a ior maximus si I dibus Septembris clauumpangat Exemplis ex priscis historijs petitis, ne pie in eis repetendis fastidio sim abunde hoc idem confirmarunt, Priscianus, Diomedes Iulius caliger, Quintilianus &alij. Formae quoque mutari dicuntur clim a rudioribus ad legantiores, concinnioresque gradum faciunt. Quare omnino, si nos tantae antiquitatis, ac venerationis Auctores non fallunt, concludendum est, Romanos Syblanis temporibus Literarum forma quam sinitI- ima Graecorum scriptitasse, qua nonnisi Capita is cile potuit. Ea tamen una, d cadem quantib

74쪽

tate, vel modulo nomen sortita, modo Maxima a Cieerone Grandi ab Ouid. lib. . Trist. Cubitum longa a Plauto in Pamulo, rudente; Odo Minuta , dc Minutissima ab eodem Plauto in Bacchid Cicerone apud Plinium lib. 7. cap. at Seneca Epist, .modo Rotunda ab alijs modo is rata a Petronio dicta est. Hinc ad quadratam Petroni literam responIio in promptu est si uadrata scilicet ea vocabatur, quae arte, diligentia facta S membris suis commensurata, siue Maxima siue Minuta esset,in Inhcriptionibus, quandoque etiam in libris, patebat omnium oculis, sed ob dispendia, impensas non

omnibus obuia rutunda autem erat, non quae

in sphaerae modum obuolueretur, a Capitali, dc Quadrata diuersa, sed quae ob artis contemptum, celeriorem scriptionem, quasi in globulos, sed non eos perfectos curuabatur, qualis est

hodie in antiquissimis VirgilisCodicibus Vaticanis 3 ras. 3877.d alio simili, quem ipse Heidelberga cum Palatina Bibliotheca in Vaticanam aduexi ad cuius fidem antea Virgili opera omnia in bibliopolio Commetiniano anno 16o 3 sed non bona fide vulgata sunt. Nec non in antiquiori etiam ipso Virgilistogar 6. Terentiano Codice vaticano a Fuluio ursino eidem Bibliothecae legato, qui antea Petri Benabi fuerat, cui Codex

75쪽

idem carior auro, iubenti ut post eius es,itum remaneret in suis; iro cuius antiquitate nemo mihi Angelo Politiano potior erit, qui Codici praescripsit. Ego Angelm Tolitianus diomo vetustatis minime incuriosus, nullum eque me et sed se ad hanc diem Codicem antiquiore ateor. Rotundior porro Capitalis, quo minutior fuerit, eo celerius, commodiusque scribitur. Sed cum literae omnes una ab alia sciungantur, nec calami tractu uniantur, numquam eas existimo ita celei iter, ac communes hasce nostras exarari posse; quibus nonnulli adeo celeriter scribunt, ut non tantum exaequent verba dictantis, sed etiam praevertant. Et mirabile dictu est , Annis elapsis cum ad Mineruae templum Diuae Virgini sacrum,S crorum eiuniorum tempore concionibus habendis nostrae aetatis in disciplinis omnibus portentum, Nicolaus Riccardius, totius Vi bis corbgressu fortunate admodum operam daret, duos ex eodem instituto stylo ex aurichalco producto, ne tempus in tingendis atramento calamis consumerent in Libro ex lapide nigro fissili compacto, quem nobis Andegauenses, Rhenanique agri, montesque Ligures non tantum ad domorum tegulas 3 parietes, scd ad tabulas etiam,& mensas provide abundeque subministiant;&ex quo

ipse spirae,&Chilpiciaque AEdium astigia non

76쪽

co LEONI ALLATII

sine oblectatione vidi quod Mallide uormantia, o Moguntia fatentur flumen illud mim

quam cessantis eloquentiae, ac praepetes sententiarum ex Patribus congestarum turbines commode excipere, signare loca lineas a capite ducere, quandoque etiam pausam facere in quo dammodo respirare, sine ullis notis, sed hoc nostro characst ere, quo scribimus despostmodum inter eos scriptione collata parum , aut nullum inesse discrimen Idque non semel, sed saepissime experti, semper verba ipsa, sententias concionantis habuere. Et qui verbis meis non tribuebant, sensibus tandem suis isdem praestiterunt. Tantam in scribendo celeritatem cum Romani scriptione illa sua consequi haud possent, adnotas confugerunt, quarum numerum ad quinque

millia excreuisse, sunt qui referant. Celeritatem scriptionis per notas examinat HermannusHugo De prima scribendi Origine cap. 18. XXXVII. Eandem cum Latinis Literis Graecae quoque sortem nacstae sunt. Hac siquidem aetate

longe ab antiqua illa diuersa, sevi hinc quoque

argumenta ad refellendas Fesulanicas antiquitates desumamus scribimus magis current , cquae literas ipsas uniat ad velociorem scriptionem, ratione, eaque tantum ab antiquis illis des ciuit, ut sero in aliam formam translata videatur:

77쪽

ideoque quo magis literae Graecae ad Capitales,

Quadratasque accedunt, si modo non ementiuntur, qui scribunt, eo iudicantur antiquiores. In illis etiam quemadmodum,d in Latinis erant, licet capitales omnes essent, quaedam quadrataea tisicio conspicuae, grandiores tamen, minutiores, quaedam non aeque quadratae, sed rotundiores, de quae velocius expediebantur, aliae capitales non tamen perfectae neque studio, sed lineis quoquo modo consistentibus cxaratae. Qua

dratae in Inscriptionibus publicis habentur uerotundiores plures vaticana: Bibliothecae libri anti- quiffinia suppeditant postremas accurate nobis repraesentauit Tabula Marmorea, in qua ab Amphitiyone Apollini Topus consecratur vari; si-guris. cunculisque exsculptis exornata in extremo Tabellae tamquam in duabus columnis,Herculis acria, ac certamina describuntur non quadrata Graecorum litera, sed capitali incompte, ac rustice delineata quam mihi ostendit antiquitatis optimae optimus uastaurator, ac vindex Eques Castianus a Puteo, ut ex eis quae superiunt, ici quij sexcerperem, Mantiquitatis frusta restituerem.yrisca porro literarum figuras capitales fuisse, fuse, eleganter, atque erudite probat Ioannes

Lascaris Rindacenias Epistola praelixa in Epigrammatario Graeco, ab ipso capitalibus litens qua-

ii iii

78쪽

dratis edito Florentia r s. ad Petrum Medici, quam vidisse operae pretium fuerit. Annon ergo Fesulanus stulte nobis conatur imponere, dum

Graeca illa, quae infra examinabimus, characte' Ie , quo modo imperiti utuntur, antiquitatem Proponit 3

XXXVIa I. In scriptionibus adductis nihil probari

argumento esse poterit,in tanta copia praeter una,

vel alteram duas nobis literas minusculas indica Ii, inempe, kb nam de Diuionensi quid sentiendum sit, alij dicent. Ego dicerem, postrema illius verba ut repraesentantur a Riccardo in Antiquita tibus Diuionensibus, cum nihil significent, alio etiam a Latino characterum genere,vel aliarum, atque aliarum nationu notis commixto esse conscripta de quibus sane, ne multa somnie,prouinciam alijs relinquo. Vidi ipse sepiisime in antiquorum nummis, phylacteriis iteras, Graecarum literarum formis quam simillimas, eas cum diutius meditor, delegere cogor, in nonnullas interiectas impingo, quae legentem me detinent, conantem verbum proferre prohibent icet enim

Graecae videamur, Graecae tamen non sunt. Sic quas hodie Ruthcni usurpant, primo aspectu Graecae sunt, e Graecarum sonum referunt inter castamen nonnullae, cultu licet Graeco, Graecitatem non habent Gothorum ipsae liteiae, ut ex

79쪽

proprijs etiam exempla promam, in has nostras apristina sua forma nitoreque iam degenerantes, primo aspectu Graecas capitales magis, quam

Latinas repraesentant, cum tamen Graecae minime sint Adi, si placet Commentariolum in literas Gothicas a Vulcanio editum Idque ut magis habeas, Coptorum literas adi, quas optime examinauit, o pene abolitas fortunatissime restituit Athanalius irherus linguarum Orientalium hoc aeuo promus, descondus Literae illae Graecae sunt habent tamen e alias Graecis similes,a Graecis tamen diuersistimas. Frustra itaque quia ut plurimum Graecae literae sunt, omnes Graecas esse se easque in usu probaretur. Eodem modo verbum Inscriptionem claudens, primo aspectu no- res iterarum repraesentat Latinas si accuratius vero introspicias, quantum a Latinis distant Neque nouum est in inscriptionibus, exteris potissimum non modo literarum formas diuersas,

sed etiam verba, Oc membra immixta, quidquid illud in causa fuerit, extitisse. Bonaventura C stilloneus in Gallorum Insubrium antiquis sedibus narrat in Semproni j monte prope vallemosse cellae, etiam num in montis fornice insculptas

saxo videri literas, notis quidem Graecis, sed quae intelligi nequeant, ob dioma ignotum , quod putat Burgundiorurn est e, qui Graecis usi chara-

80쪽

cteribus linguam propriam retinebant idque probat testimonio Caesaris de bello Gallico lib. . cap. as qui scribit ad se perlatas tabulas, in castris

Helvetiorum repertas, cliteris Graecis confectas. Non me latet Franciscum Holmanum, Ioannem Rhellicanum, Manutium,S alios, Tabulas eas, cliteris, iocibus Graecis conscriptas fuisse, nec absque ratione,credidisse ut Glareano tamen de Lipsi assentiar, qui de nudis haracteribus accipiunt, neque enim putant usum illum sermonis Graecanici Helvetijs innotui ue, faciunt Inscriptiones, quas tradit Castillioneus

in hanc usque diem non potuisse intelligi, quod

in tanta linguae Graecae peritia haud dissicile fuerit; illeque una cum alijs Inscriptionibus Graecis locum haberent. Cum ergo linguae alio, atque alio charactere scribi, ac exprimi possunt, non est

mirum, si sub unius linguae charactere, aut non omnino dissimili, externa lingua lateat. Vide quae adnotauit Iodocus V VillichiusCommenti in Cornelii Taciti Germaniam cap. 6. XXXIX. Frustum alterius, quam viderat Smetius, ubi nobis b quater obijcitur, cum sequioriseculo exarari potuerit, quo minusculae nostrae frequentarentur, non est quod ipse in illius expositione diutius morer.Tertia tantum ex Scaligero videtur negotium iacenere quae domiquissima,

SEARCH

MENU NAVIGATION