장음표시 사용
91쪽
A,IMADVERsio NEC 'tatibus famam, & nomen non incelebre conciliarent. Hinc ille, vel ex se, quandoque etiam rogatus, nec sine spe lucri, Iamiliarum stemmata, Vibium antiquitates , dc Antistitum series, tamquam fonte depromens, ea sciolis diuendi. tabat. Et dum illius Auctoris, ut supra diximus, volumina tamquam oracula apud vulgum lectitantur, diuina prouidentia factum est, ut Aut
graphum hoc tandem aliquando in Bibliothecam Vaticanam conseruandum deportaretur ut rivulos ex tali fonte corriuatos cati viri commodi iis dijudicent & comperta fraude, explodant. Proh Deus, hominum audaciam, o inuersos mores' quantum a perenni contestataque vir- ut Malorum deprauatae voluntatis vitio dege
XLVI. Illud etiam addam, hanc procuratam literarum deformitatem, claudicantes literas in characteribus, quos ille vocat Etruscos, non percipi quia praeuidebat legentes in non notas litoras animum tam sedulo non applicaturos; in illis sane, si bene considerentur, praeter molis, Hagnitudinis differentiam nullam aliam characteris diuersitatem agnoscas Quod si omnia ista inter se bene,optimeque cohaeret,annon lineola illa Graeca in praefatione posita,nouitatem rei ostendit Characteres illi,ucci ad formamGraecorum eis bimati
92쪽
i Laosis ALLATII videantur, attamen non alij sunt, quam quosli dierni Itali, dum Graeca scribere incipiunt, cumductum, modumque exarandarum Graecarum literarum a praeceptore nondum perceperint sine ulla venustate scribunt; quos ubi postea didicerint, viri etiam, senesque cum errorem non ita facile corrigere possunt, conseruant similes literas, postquam in Italiam Graecae literae reduces, Latinis hominibus obuiae sectae sunt,simili tractu exaratas vidi Romae saepissime, alibi. XLVII. Sed sit de literi, quid de sententia Graeci Dispeream, si quae dicuntur Graeca sunt.tantum abest, ut Syllanis temporibus, cum Grae)Orum studia florerent, scripta sunt. Et ne nugax Lusior nugari nos dicat, en verba ram n is πιξι. . . - Quartam, illimam syllabam tempus erosit. Possem hic plura dubitare, an eo tempore accentus literarum essent in usu; quod non video. accentuum notulas nullas, aut
raras in priscis libris, non Latinis solum sedi Graecis fuisse; quae sunt in Inscriptionibus in Domo Delphinorum Agro, via Pramestina, eas imperitam aliquam sculptoris manum, & male curiosam scripsisse contendit Iustus Lipsius De pronunciat Linguae Latinae cap. 9. Quemadmodum & ea, quae in lapide quadrato Vesontione reperto dicitur, GEMINA II IULIA,
93쪽
sabrile est mendum scribit Ioannes Iacobus Chiissetius in Titulo sepulcrali Geminae matris
Gulielmus interim anterus Syntan de rat. emend Graecos Auctores cap. 6. probat, tum ex vetustis Codicibus, tum ex scholiastis, veteres
Graecos nudas literas absque apicibus vllis ingere solitos fulise , quod etiam saepius auerit Politianus, sed potissimum Miscellan cap. s. doso ubi carmina fine ullis accetiunculis scripta veteri in re adfirmat. Ne tamen sine ulla distinctione omnia confunderentur punctis verba sententiasseque disparabant, di continuam dictionem quasi interuallis,&signis discernebant cum vero , terarum lineola in tria spatia diuiderentur, supremum, infimum, x medium, hinc factum est, ut apud vetustissimos Graecos vario puncti situ, dictio ipsa, periodus variarentur. Constanti
Punctis est absolutissententiasignum Diuiditur etero in perfectum punctum medium, sin simum. Perfectu est, cumsententia abs tuta, a perfecta est medius u quasi in medio rotans, Nondum nem attigit: in sim cum pendeat ad di
94쪽
buc, s subsequentem postulat. Et quamuis hic
non incongrue quaeri ponit, quaenam apud antiquos interpungendi ratio fuerit3quam tamen aliquo modo fuisse,auca oritate Senecae Epist. o. Ciceronis in Oratore, & pro Murena, ubi notas Librario monterpunctas clausulas in orationibus, s interpunctiones verborum, scriptorum legimus, nonnulli contendunt; quibus satisfit a Lipsi Epist ad Hubertum Audetantium; nihilominus nullam fuisse probat idem Lipsius: puncti namque solitari; Verba singula, non membra, aut sensus secernebant. Hinc idem notis in Senecam Notis post singula erba positu neque enim alia adhuc interpunctio usurpata antiquis Muretus Neque ulla fere erant inter singulas et oces interualla punctis interiectis πο-cem a voce distinguebant, hoc modo. UVAM
Pandectis Florentinis assirmat Lipsius. Antonius Contius, Praefatione ad Lectores in Pande-ctas. Et primum D. Hieronymum id in sua tractatione Biblica attentas videtur assirmare Cassiiodorus, de diuinis lectionibus cap. et Meminisse autem debemus, memoratam Hieronymum omnem transationem suam in auctoritate diuina, proptersimplicitatem fratrum colis, s comma
ti ordinasse, ut qui distinctiones secularium
95쪽
ANIMAD ERsI NEs. τ' literarum comprehendere minime potuerunt,
hoc remedio sussulti inculpabiliter pronuntiarent sacrat imas lectiones. In Demosthene tamen Tullio ante Hieronymuminterpunctum fuisse tradit idem Hieronymus ad Paulam,& Eustochium Praefat. in Translati Esaia: Nemo,cum
Trophetas versius viderit esse descriptos, metro eos existimet apud Hebros ligari S aliquid simia habere de Psalmis. Operibin Salomonis esse quod in Demosthene, multi solet feri, ut percola scribantur c commata qui utique prosa, non versibus conscripserunt: Nos quoque utilitati legentium prouidente interpretationem nouam nouo scri Pendigenere dis finximus Postea in Homerico opere sententias interpunxisse, cum antea nulla distinctione su diuiderentur Comatas nescioquis, grammatico se fastu gloriatur.
Ex versione Ioannis Argos. cernens Comatas hos Homericos libros Iam putrientes nullibisscriptos iis,
96쪽
so Lao NI ALLAT IPPunctis notatos ordinans , rectos dedit.
Marcoris ipsa abscidit putredin , Ex quo periti non errantibus iij s Discant, quod est pardiscere, licet bonis.
XLVI il. Interpuncta vero, nonnisi punc sta, alio, atque alio modo posita, diuersa a nostra distinctione fuerunt. Punctum enim idem manebat, sed locis variabat, ut ex Lascari Obseruabam, cui ad amuis in consentit Isidorus lib. I. cap. I9.
Vltima distinctio qua totam periodum claudit ipsa es mesoctu cuius, ut diximus , partes sent κώλον id missi. quarum diuersis punctis diuerso loco positis demonstratur. Vbi enim in initio pronunciationis, necdum plena pars sensu est, stamen respirare oportet fit comma , des particulasensus junctusque admnam iteram ponitur, s vocatur subdistinctio ab eo quod punctumsubtus, idestad nam iteram accipit. Vbi auIem insequentibus iamsententias um pra-
sed adhuc aliquid superest , de sententia
plenitudine i colon mediamque iteram puncto notamus, s mediam distinctionem locamus quia punctum ad mediam literam ponimus. Vbi vero iam per gradus pronunciando plena ententia clausula acimus,st Periodus punctumque ad caput litera ponimus ,
etocatur distin Ibo, id si disiunctio quia integram
97쪽
gram separat sententiam: Nec dissentit Diome
des lib. a. Distinctio quidem est apposii puncto
notas itisensus, vel pendentis mora, quod locis ponitur tribus summo, cum sensum term nat, is vocatur finalis a nobis, a Gracis
Medis cum respirandi statium dat legenti, sdicitur media Vracemis: Imo, cum lectionis interruptum tenorem aliud adhucillaturasuspem dit, sue vocatur a Graci, --γμ' a nostrissubdistinctio. Similia repetit Donatus, in Donatum
Sergius; IgiturDistinctio spunctum appositum ad caput litera plena sententii subdistinctio, punctum appositum adimam partem semiplena orationis Media distinctio punctum appositum
media sententias e apropter restirationem. Nostro etiam aeuo aliam veteres a nostra distinctionem adhibuisse, Incisum, seu virgulam, seu semicirculum, dc duo puncta, junctum cum semicirculo inferius ducto Recentiorum perfectiorem interpungendi rationemo pleniorem distinctionem esse docet Valerius Andreas libillo derecta interpungendi ratione. distinctionum notis punctis itaque quando reliquas prosodiae notas in subdiuidenda scriptione recentiorum usus induxit cursum remorabantur,idque
in nonnullis editis,4 potisiimum Concilijs Romanis obseruaui, in quibus licet lineola illae cur-
98쪽
8 LEONi ALLATII uae, quas virgulas vocamus, irrepserint, nullum tamen apud antiquos eorum usum in diuidenda sententia, cum locum illarum punctus in consinio superiori versus positus occuparet, reperies conspicies ,--α AL .seu Io, quam Latine dixeris dis iunctionem , non ad diuidendam sententiam, sed quasi parietem herciscentem familiam, voces quae temere possent componi,distanti pronunciatione iubente pronuntiari.Sergius in
Donati primam editionem. Diastole est nota
contraria G1phem; hac enim nota vitiose iuncta separamus, s ponitur ad imam partem 5-tera rigura illius, ut aduertit Scaliger de causis ling. Latin lib., cap. 7. erat virgula perpendicularis, ne tamen acciperetur pro vocalia, cur uam pinxere, cuius cornua praecedentem complectendo dictionem praescribebat ei notas quassedam Verumtamen cum Diomedes, Priscianus, Donatus, maximus Victorinus asserant diastolenaeue dexteram partem circuli ad imam literam, eam nonnulli disiunctioni, quam in scholis hodie virgulam vocamus, similem fecerunt, hac nota Lipsius de recta pronunciatione ling. Lat. cap. 7. notam eius ait fuisse dexteram partem circuli adimas literas depositam sic Nelegeretur itaque Urstum carmine in littore consticitursus, voci praeponebant disiunctionem.
99쪽
contra, di 'luit quadam est duorum affert
exemplum dc,m Plura huius cerci exempla corn- peries apud Eustathium in iliad. pag. oi di pag. iro. dc alibi.Tandem postremistcmporibus illa puncti uperioris nota, non absolutae sententiae locum occupauit. De Accctiunculis, voculationibus non inconcinnam, neque invenustam lucubrationem ab ingenioso, literaturae antiquioris inuestigator diligentissimo iuuene Carolo Morono in Auli Celticap. 6. lib. 3. qui sedulus tanto Auc stoli operam omnibus proscuam nauat, expectamus. Quod de Graecis, O Latinis diximus, idem de lege Iudaeorum asserendum est. Quamuis enim nonnulli non modo dictionum, versuum distinctionem, sed etiam accentuum, punctorum, Variarum lectionum, innumerabiliumque α ε αγῶν minutias per I abbatam Mosis c monte Sina derivatas esse contendunt , antiquissima tamen Iudaeorum traditio, constansque Rabinorum, immota sententia est, ut adnotauit prudens, o doctus harum re rum eaaminator Ioannes Motinus in exercitat Ecclesiasticis in utrumque Samaritanorum Pentateuchum,exercit et eam a Moyse seriptam esse
sine punctis sine Paraschis, inexersibus. sine
100쪽
8 LEONI ALLATII vlla dictionum a se inuicnadistinetione. XLIX. Item in dubium verterem an Iota subscH-beretur quod paucis abhinc annis, ut ita dicam, in tanta antiquitate mos Iota subscribendi introductus sit, cum antea postscriberetur si accentus erant in .su,quare in in in ris omissi sunt3 si non erant quare in alijs addit, Tam onerosum erat illo saeculo quatuor verba Graeca correcte scribere, de Fesulano potissimum, qui Graecam linguam, ut ipse asserit, didicerat' Quid porro ipse ait si ex sententia Latina diuinandum est,ita forte debuit scribi γε - αα tibia αξ α quasi illud vellet, vetusta hac esse,sed memoria digna Sed quis illud docuitiarii , idem esse cum Mi 3
licet enim apud Homerum inueniatur pro λάξω, numquam tamen viceversa inuenitur αὐτ in pro αξαν quod significat alterius rei instar esse . de tunc quae verborum Graecorum erit sententi, Praeterea si ναῖον in eo significatu concederemus, quis illi dixit, iungendum esse cum da liuo,cum apudAuctores Graecos iam, is quam αν αξιος genitivo construantur' quare debuit scribere α αξια Et barbaries ista dos laeca ad charactere claudi, nouissimique antiqua iudicabui, tur' Debemus tibi plurimum Fesulane, qui non pluraGraeca scriptitastiuenam utique enecans nos. L. Et quando iam aliud ex alio incidit Circum-