Orationes

51쪽

νεστάτους ei. Sauppe. - 126 χείρω - ἀνηγαγεν ΓΕ Τ r. Cf. autem 5, 146. 15, 234 Bait.). - 127 ηδεως ριητε I. 128 προσταγμ.J πραγμάτων Γ BS . - καὶ λειτουργιων καὶ τὰ

52쪽

XLVI PRAEFATIO

βελτιον scr. βελτιοσιν) εξετε χρῆσθαι καὶ τοῖς δUιαγωγοῖς καὶ

τοις ἄλλοις τοις πολιτευομενοις. - 134 δευτερον ἐν V. hic. -

ην ἐθελοθσ. . . ῆττους 4 itta etiam Sed ην επιχειρῆτε τὰς συριμιαχίας κτῶσθαι μη πολεμοις μηδε πολιορκιαις , ἀλλ'

ευεργεσιαις' προσηκει γαρ τὰς μεν φιλιας εγι τουτων γιγνεσθαι, τὰς δ' εχθρας ον νυν τυγχάνομεν πράττοντες. - ομοιως περ o. - μεν αυτους αυτονομους V. hic. - ἐνδιδωμεν V.

τατοι PriSc. XVIII, 296. - κατασχόντων f. praeter O qui

53쪽

EDITIONIS ALTERIUS. XLVII

54쪽

XLVIII PRAEFATIO '

λεγ. νυν is, νυν λεγ. V. - ετυράννησεν V. - 40 προσῆκον

λους Γ Bk.: ἀρχομενους A V. Stob. - εξαμαρτάνοντας B V. Stob. - 44 περιγιγνομενος Γ Stob. 48, 50 Cor.): ceteri codd.

55쪽

EDITIONIS ALTERIUS.XLIX

κουφοτεραν καὶ κοινοτερανγ - εἶναι καὶ νομιμωτέραν V.

idem habuisse Videtur d), τεκμαίρεσθαι Bs. frigere

ΙSOCRATES. d

57쪽

EDITIONIS ALTERIUS. LI

αρετῆς TU Bk.: τὴν ἀρχην I., τῆς αρχης BS. - 36 τοσουτου δ' Bk.: τοσουτου TUE IJ quidem ante deletam litteram unam, quam putaVi eSSe Bh.), τοσουτον non addita particula Z v.

58쪽

aliquid ante μετεχοντων Luc. Charid. c. 26 Om. μὴ et ' του-

- γαρ καὶ τους V. - διὰ ταυτην V. . - κατὰ τῆς 'Aσιας B V. - 68 ήξιουν αρχειν V. - δε ο Σιδωνιος A V. - ετ εκεινον V. - 69 επεξεργαζεσθαι B V. - πολλοῖς καὶ καλοις καὶ καινοῖς V. - s Scribit Γ ἱλενης εγκώμιον. ἐλικώνιος.

59쪽

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

' Eγραψε πολλους λογους, ων εἰσὶν αἱ παρωνεσεις, . εἰ καιτινες ἡ βουληθησαν αυτας εἰπειν μη εὶναι αυτου δια το ασθενες τῆς φρασεως, ας πρωτον εἰκοτως ἀναγινωσκομεν, ουχ ως βελτιο- νας ουσας των ἄλλων λογων' καὶ καὶ ὁ πανηγυρικὰς αυτων προεχει καὶ ἄλλοι πολλοί' ἀλλ' ο τι περὶ τὶθῶν διαλαμβάνουσιν. ἀναγκαῖον δε τὰ ηθη προ των λογων κοσμῆσαι, coσπερ ὁ γεωργος οφειλει προ των σπερμάτων καὶ τὶς μελλει καταβάλλειν φυτειας ἐκκοπτειν ἀπο των χωρίων τὰ λυμαινομενα τουτοις, οἱον ἄγρωστιν καὶ τὰ τουτοις παραπλησια ' δι O, ως καὶ προς παῖδας ταυταγράφων, ηναγκασθη ταπεινοτερα-τη φράσει' ω στεαυτου ῖν ειησαν καὶ αἱ παραινεσεις. ἄξιον δε ζητῆσαι, διὰ ποιαν αἰτίαν ουτως αυτὰς ἀναγινωσκομεν κατὰ τάξιν, πρωτον την προς Βημονικον, επειτα την προς Νικοκλεα, καὶ μη αδιαφόρως, ωσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις αυτου λογοις. λεγομεν, Oτι DO- κρατης βουλομενος κοινωφελης γενεσθαι, φορτικον δε ηγουμιενος

τὸ πρὸς πάντας γράφειν τὰς συμβουλὰς, ξ/θελεν Aς πρὸς τουτους

γράφειν. τὸ δε ἀληθὲς πασι παραινει διὰ των τριων παραινεσεων, ωσπερ καὶ ὁ Ῥοιοδος, ως πρὸς τὸν ἀδελφὸν λεγων, ἐργάζεy νηπιε Περση, πασι παραινει. ουτω καὶ ο IGOκρατης. etάττει ουν πρῶτον τὸν πρὸς Βημονικον, ως πρὸς ἰδιωτας πρωτον διαλεγομενος, εἶτα βασιλευε ιν διδασκων ἐν τω πρὸς Νικιοκλέα 'πρῶτον γάρ τις ἰδιωτης γενομενος υστερον ερχεται ἐπὶ την βασιλειαν. εἶτα λέγει ἐν τερ πρῖς Νικοκλέα τὶ συμμαIικφ, πῶς δεικαὶ τὰν ιδιωτην βασιλευεσθαι. -υνάγονται δε αἱ παραινεσεις υπὀ τὸ συμβουλευτικὸν εἶδος, κέκληνται δε παραινεσεις παρατὸν αἶνον, ὁ ἐστι την συμ βουλην, ως καὶ Ηοιοδος ' νυν δ αἶνον βασιλευσι ' στασιν δε ουκ ἐπιδέχονται ου γὰρ εχουσι τὸν ἀντιλέγοντα. καιρὸς μεν ως ειπο αεν, ἐπ αυτὰς λοιπον

χωρειν των λογιον τὰς ἐξηγήσεις. ἀλλ' ἐπειδὴ ἀναγκαῖον πρὸ

αυτων των ἐξηγησεων προηγεισθαι τὰς υποθέσεις καὶ τους σκοπους τῶν λογίον, δεικτέον πρωτον του λόγου την υπόθεσιν.

Ἱππόνικος τις, ῶς ὁ πολυς λόγος, Κυπριος μεν τὶν τω γενει, Ἱσοκράτους δε φίλος του σοφιστου ' ουτος τελευτησας κατέλειψε παιδα, ὀνόματι Βημόνικον. τουτον 'Ισοκράτης ὁρων παῖδα οντα καὶ πολλῆς ἐπιμελειας λογιον δεόμενον, γράφει αυτω υποθήκας,

60쪽

ὁδος δε του λογου οι ἀγωνες καὶ αἱ πράξεις. , Orat. II. ad Nicoclem. p. 13-25.)

Ηδνὶ φθάσαντες ειργηκαμεν την αἰτίαν, δι ἐν Ουτως ἀναγινωσκομεν ' τὶ δὲ φαινομενη υποθεσις αυτη. Νικοκλης υἱῖς μενῶν Ευαγορου , κατάγων δε τὸ γένος ἀπὸ Tευκρου καὶ Tελαμῶνος, ῶς συν θε ' μαθησομεθα ἐν αυτω etω Eυαγορα, ἐβασιλευσε Σαλαμινος, μιῆς πολεως ἐν Κυπρω τῆς νυν Κωνσταντίνου καλου- μενης καὶ μητροπόλεως Ουσης της Λυπρου. πρὸς τουτον γράφει πάλιν ὁ Ἱσοκρατης παραινέσεις, πῶς δει βασιλευε ιν ορθῶς. Ἐρμιππος δε φησιν ἐν τῶ περὶ του Ἱσοκρατους, παρατιθέμενος

καὶ τουτω βουλομενος χρησιμ0ς γενέσθαι μετὰ την του πατρὸς

τελευτην.

Ουτος ὁ λογος ουτε περὶ των αυτῶν ἐστιν Ουτε μὴν παρατου αυτου λεγεται. ἐν γαρ τω πρὸ αυτου λογω διελεγετο, πως δει βασιλευειν, ωδε δὲ πῶς δεῖ βασιλευεσθαι τὸ υπήκοον. καὶ πάλιν ἐκει παρὰ Ἱσοκρατους ο ν λεγομενα πρὸς Νικοκλέα, ωδεδε παρὰ του Νικοκλεους πρὸς τους τῶν υπηκόων τιμιωτάτους, τουγσοκράτους αυτῶ πεμ φαντος τὸν λογον. Γι δέ τις εἴποι, διατι γὰρ μη πρὸς τους υπηκόους επεμη ε τον λογον Ισοκρατης,