Orationes

61쪽

αυτοις συμβουλευει, επειδὴ πληθει συμβουλευων ἀναγκην εἶχε καὶ φοβον κερασαι τῶ λόγφ, ινα πάντως πεισθῆ τοις λεγομενοις το πλῆθος. επιγεγραπται Nιγιο κλῆς ῆ συ χικο ς, ουgδτι διὰ του συνδεσμου ἀναιρουμεν τὸ ενα ἀλλ' ο τι καὶ τὰ δυοεν εστιν, ωσπερ καὶ Ουτος ' Φαιδίον ῆ περὶ φυχῆς. και λεγεται Ουτος ὁ συνδεσμος διαζευκτικος, ὁ καὶ τὸ προτερον πραγμα διαβεβαιουμενος. ἡ αὶ γὰρ καὶ ὁ λογος υπο Νικοκλε Ους λεγεται καὶ προς τους ξυμμάχους κω υπηκοους. οτι δε διὰ τουτο παρ' 'Do κράτους εστὶν ὁ λογος προς τον βασιλεα πεμφθεὶς, αυτος τὶ μιν σαφες ποιει, εν τῶ λ0γω λεγων ' τον μεν ου νε τερον λογον, ως χρη ρανν ε ιν , 'Iσοκράτους κου- σατε, ἁ δε δε ι πο ιειν τους ἀρ χομεν ους, ἐγω πε ιράσοδιελθειν, Ουχ ὼς εκεινον υπερβαλου μενος ἀλλ' ως πρεπον μοι περὶ αυτων διελθε ιν.

εστι δε τους μεν Ἐλληνας παρακαλων ἐπὶ τὴν των βαρβάρων στρατείαν , Λακεδαιμονίοις δε περι της ηγεμονιας ἀμφισ ητων.

ευεργεσιῶν καὶ βουλομενος την ηγεμονιαν ετι σαφεστερον ἀποφαινε ιν ώς εστι τῆς πολεως, ἐνθενδε ποθεν ἐπιχειρῶ διδάσκειν περὶ τουτων , Aς τὴ πολει τιμασθαι προσηκει πολυ μῶλλον ἐκ τῶν περι τον πολεμον κινδυνων ὴ των αλλων ευεργεσιῶν.

Iστεον , οτι τον λογον τουτον εγρα φε Φιλίππι' ὁ 'νοκράτης μετὰ την εἰρηνην την γεν0μμην υπο των περὶ τον Αἰσχίνην καὶ Βημοσθενην ' διο και εσχε καιρὸν γράψαι αυτ*, Φιλωτ' , ῶς φιλω γενομενιμ της 'Aθηναίων πολεως. ἐν σχηματι δε του εγκωμιασαι αυτὀν παραινεῖ αυτ- διαλλάξαντατας Ελληνικας πολεις τὰς μεγάλας, προς εαυτὰς στασιαζουσας, στρατευσαι κατα Περσων. πρεπει γάρ σοι, τησι, τουτο ποιησαι, φακλείδη7 οντι καὶ ουτω δυνατω. και ὁ μεν Φίλιππος λαβὼν τον λογον. καὶ ἀναγνους Ουκ επεισθη τοῖς λεγομενοις ἀλλ' ἄνεμβαλε το τεως υστερον δε ὁ παῖς ὁ τουτου λεξανδρος ἀναγνους τον λογον καὶ ε ρεθισθεὶς εστράτευσε κατὰ Βαρείου του υστερου

62쪽

LVI ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ.

καὶ λεγομενου . τὸ μεν γὰρ κυριον ονομα ἐλεγετο

κολακευοντες δ' αυτον οἱ Περσαι επίκλην αυτον coνομαζον Βαρειον, ως προς τους πρωτους προγονους. Η δε στασις του λογου πραγματιγιο ' συμβουλευει γαρ. ἐγραψε δε ο 'Iσοκράτης τον λογον γερων ων, μικρον προ τῆς εαυτου καὶ Φιλωτου τελευτῆς, ως φησιν ὁ ' Ερμιπιτος.

Μετα τα Λευ τρικα κατετρεχον την Λακεδαιμονα Θηβαιοι, καὶ πολλάκις αυτὴν ἐκακωσαν, Aς καὶ τὰς Λακεδαιμονιων γυναικας ἀπαντῆσαι Λακεδαιμονιοις συνεχῶς φευγουσι, καὶ εἰπειν καὶ δευτερον υμας εχομεν ἐν τῆ γαστρὶ δεξασθαι; ρ καὶ ουτω συστραφ-τες ἐν Μαντινεία ἐνικησαν, των 'Ἀθηναι ν ιππέων καλως παραταξαμένων. μετὰ τὰ ἐν Μαντινεία ουν επεμ φαν Λακεδωμονιοι προς Θηβαιους, αἰτουντες αυτους την ειρήνη os δε υπεσχοντο αυτοῖς ησυδασειν, εἰ Μεσσήνην ἀνοικισωσι καὶ αυτονομον ἐασωσι. τῶν Ουν ἄλλων συμβουλευοντων Λακεδαιμονιοις ἀνοροισαι, υρχίδαμος ὁ νεωτερος συμβουλευει Λακεδαιμονίοις μη ἀνοικισαι. κατάγεται δ' ουτως ὁ μικρος υρχίδαμος Ζευξίδαμος, ου Αρχ αμος, ου 'Aγις, ου υγησιλαος, ου 'Αρχι δαμιος. καὶ οἱ μεν λέγουσιν, οτι πέμηνας 'Αρχίδαμος ἐν 'Ἀθηναις τον λογον παρὰ Ἱσοκράτους ἐδεξατο αλλοι δέ φασι γυμνασίαν εἶναι τον λογον γσοκράτους, τίνας ἀν ειποι λογους 'Αρχίδαμος συμβουλευων Λακεδαιμονίοις. καὶ τὶ si εν υποθεσις αυτη, στασις δε τω λογω πραγματικὴ, κεφάλαιον δε τὸ ξυμφερον.

Ἐν τουτ' λογρο συμβουλευει ωστε τους ' ρεοπαγίτας ἀναλαβεῖν την προτεραν πολιτείαν, ῆτις τὶν εχουσα πασαν ἐξουσιαν, σχεδὸν ειπεῖν, τῶν ἐν τῆ πολει παντων πραγμάτων. ησαν γαρ αυτην ἀποβαλοντες ἀπὸ τοιαυτης αἰτίας. Ἐφιαλτης καὶ Θεμιστοκλης χρεωστουντες τῆ πολει χρηματα εἰδοτες, οτι, ἐαν δικασωσιν οἱ υρεοπαγιται, πάντως ἀποδωσουσι, καταλυσαι αυτους επεισαν την πολιν, Ουτως Ουπως τινὸς μελλοντος κριθῆναι ὁ γὰρ 'Αριστοτέλης λεγει ἐν τη πολιτεία των ' θηναιων , οτι και ὁ Θεμιστοκλης αἰτιος τὶν μη παντα δικάζειν τους ' ρεοπαγίτας)' δῆθεν μεν, ως δι' αυτους τουτο ποιουντες, τὐ δ' ἀληθες διὰ

τουτο πάντα κατασκευάζοντες. ειτα Οι υ θηναιοι ἀσμενως ἀκου- σαντες της τοιαυτης συμβουλῆς κατελυσαν αυτους. καὶ τὶ μενυπόθεσις αυτη ' η δε στασις του λογου πραγματικο . κεφάλαιονδε τὸ συμ φέρον. ἐγράφη δ' ὁ λογος ἐν ἀρχαις των Φιλιππικων χρόνων, ως καὶ αυτὸς δηλοῖ.

63쪽

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ.

LVII

Πεμφθεὶς ὁ ρης καταδουλωσασθαι τὴν 'Ἀμφίπολιν, αυτονομουμενην κατ εκεινον τον χρόνον κω εαυτὴν γενομένην, ως των Λακεδαιμονιων μεν κακως διακειμενων μετα τα Λευκτρικα, των ' θηναίων δ' ἀσθενῶν οντων, ουτος νομιζων ευχερῶς

αυτην οτε δή ποτε λαβειν, καὶ μαλλον βουλομενος την ἀρχαίαν

τον πολεμον, καὶ ἀνίσταται ὁ Ἱσοκρατης συμβουλευων, Aς δειμη πολυπραγμονεῖν ἀλλ' ησυχάζειν. καὶ μεριζει τον λογον εις δυο, 'εν μεν τὸ καὶ et ους Xίους καὶ τους ἄλλους ἐῶσαι αυτονο-uους, εν δε τὸ εῶσαι την ἡγεμονιαν την κατὰ θάλατταν. κατὰ τουτο δε το μερος λέγεται χριστει δ)qς επαφειναι τον ἀντιρρητικον της εἰρήνης. Καὶ η μεν υπόθεσις αυτη, κεφάλαιον του λογου τὸ συμpερον, η δε στασις πραγματικη ' συμβουλη γαρ περὶ της εἰρηνης. Ἐὰν δέ ποτε ἀναγκαoθῆς κοινὸν πρ00ίμιον εἰπεῖν, την κατασκευην αυτω ἰδίαν στροσαγε, ως ἐν τωδε etc' περὶ εἰρήνης 'Dοκράτους η κατασκευη ἰδία προσετεθη, οπου φησὶ, ,,περὶ μεγάλωνῆκοριεν ' περὶ γὰρ πολεμου καὶ ε ιρήνης. ρ κάλλιστον δε ἐν του- τοις καὶ τὸ τῆς μεθόδου, ει μεθοδευοιμεν αυτὰ επισQλαινομενοι, εἰ καὶ στῶσιν ειωθως ὁ λογος ειη.

Yστεον, οτι τὸν λογον et Ουτον εγραψεν Ισοκράτης πρὸς τὸν Nικοκλέα μετὰ τὴν παραινεσιν τὴν πρὸς αυτον. πόθεν δὲ τουτοδῆλον; λέγομεν, ἐπειδη αυτὸς φανερὸν ημῖν τουτο καθίστησι περὶ το τέλος του λογον τουτου λέγων οτι ου νυν σε παρακελευομαι σπουδάζειν περὶ et ην ἀρετην ἀλλὰ καὶ πάλαι, O εστιν εν ταῖς παραινέσε6ιν. πρῶτον ουν εγρα φεν αυτῶ τὰς παραινεσεις μεetὰ τὸν του πατρὸς θάνατον, εἶτα δευτερον τὸν επιταφιον τουτον, ῖνα πλεον καὶ διὰ τουτου ευνους αυτ si φαυτιμῶν τον Eυαγορου θάνατον. λέγουσι δέ τινες, ὁτι καὶ τριάκοντα τάλαντα υπερ τουτου ἐδέξατο. Ζητησειε δ ἄν τις ἐν τω λογι' τουτ', διὰ τί ἐπιταφιου οντος καὶ του ἐπιταφίου ἀπαιτουντος παρὰ τα εγκωμιαστικὰ πάντα κεφάλαια πλέον τό τε θρηνητικὸν ἐναρzy παραμυθητικὸν ἐν τῶ τέλει, ἐν γὰρ μόνοις et OR

64쪽

LVIII

το ἐγκωμιον, ἐνταυθα δε παρῆκε τα δυο κεφάλαια; καὶ λεγομεν,

θάνατον. Εἰ δε τις εἰποι, ο τι, εἰ διὰ ταυτην την αἰτίαν παρῆκε τὸ θρηνητικὸν, δια τί καὶ εν τῶ τελει εξεστη του εἰπεῖν τό παραμυθητικον; λεγομεν, ο τι, εἰ τουτο επηγαγε, προηγησαμενου του θρηνητικου, ετι πλεον ἀκαιροτερον ἐδό κει ποιειν. 'Eνθα γαρ εἰσι θρῆνοι, εκει ὀφείλει καὶ η παραμυθία οπαρεπεσθαι' εἰδε μηδενα εθρηνησαμιεν τω λογω, υπερ τίνος εμελλομεν παραμυθεῖσθαι τους τῶ γενει προσηκοντας; 'IS Zστε Ουν δυναται ὁ λογος καὶ Ἐπιτάφιος λεγεσθαι καὶ Ἐγκωμιον ' Ἐπιτάφιος μεν, διοτι εἰς τὸν τετελευτηκοτα Eυαγοραν γραφει τὸν λόγον, Ἐγκω- μιον δε, διοτι παρῆκε τὰ δυο κεφάλαια του Eπιταφίου. Ἐνίκησε δε αυτὸν τὸν λογον Ἐγκωμιον μὰλλον λεγεσθαι. Ἱστεον δε , ως ο τι ἀντὶ τῶν δυο τουτων :ρεφαλαίων ετερα δυο ἀντεισηγαγε, τό τε τριτον προοίμιον, οπερ Ουκ εστιν ευρειν περὶ εγκώμιιον, ὼς προείρηται, καὶ τὸ παραινετικόν. Καὶ τὸ μεν προσθειναι τρίτον προοίμιον τὶν ἀντὶ του θρηνητικου' τὸ δεπαραινετικὸν εν τω τελει ἀντὶ του παραμυθητι κου' εν δε αυτωπαραινει, οτι , O ξείλεις, cd Nικοκλεις, μιμησασθαι τὰς πράξεις τὰς του πατρὸς, ἶς νυν διχηλθo ἴμεν εν τῶ επιταφίφ Bιὰ τουτογὰρ καὶ τὸ παραινετικὸν εν τῶ τελει εταξε καὶ ουκ εν τὴν ἀρχη, επειδη εδει πρῶτον ἀποδειχθῆναι του πατρὸς τὰς πράξεις, ινα πρὸς ταυτας υστερον δυνηθῆ αυτω παραινεῖν βιωναι.

Tινες λεγουσιν, Aς οτι κῶ τὸν λογον τουτον εγρα φε πρὸς Πολυκράτην, επιλαμβανόμενος αυτου καὶ εν τουτρο, Ουγι εστιδε καὶ γὰρ τὸ εναντίον συνεβη. ἐκεῖνος γὰρ Πολυκράτης επελάβετο του 1σοκράτους ως κακῶς γράψαντος τὸν λογον τουτον, ῶσπερ εκεινου επελάβετο εν τῶ Βουσιριδι. ἀλλὰ τί ουν ερουμεν; λεγομεν, οτι Γοργίου επιλαμβάνεται του Λεοντίνου, του ενεγκόντος τὴν ρητορικην εἰς την Ἐλλάδα, ῶς κακως γράψαντος, ῶς κH αυτὸς εν τοις προοιμίοις δηλοῖ υποκατιών. βελτιον δελεγειν, ωσπερ ο Μαχάων, ὁτι πρὸς 'Aναξιμενην τὸν Λαμψακηνὸν γqάφει. φερεται δε εχιείνου λογος, 'Eλενης ἀπολογία 'ἄλλονουσα ηπερ εγκώμιον.) επαινει ριεν γὰρ αυτὸν, καθὸ καλην υπο- θεσιν προείλετο γράφειν, περὶ 'Eλενης' φεγει δε διὰ πολλῶνεν τοῖς προοιμίοις φιλοσόφους τινὰς, τους μη αιρουμενους τοι

αυτας τινὰς καλὰς υποθεσεις γράφειν, ἀλλ' ἁπλῶς ἄτοπα τινα

και παράδοξα λεγειν επιχειρουντας, μηδεμίαν ονησιν εχοντα,ατινα και διεξερχεται.

65쪽

α .) 'Eν πολλοῖς μεν, cd Aημονικε, πολυ διε-2στώσας ευρήσομεν τάς τε των σπουδαίων γνώμας τὰς τῶν φαυλων διανοίας, πολυ δε μεγιστην διαφο- ραν εἰλήφασιν ἐν ταῖς προς ἀλληλ0υς συνηθειαις Οιμιε'/ γαρ τους φίλους παροντας μονον τιμωσιν, οι δεκαὶ μακραν ἀποντας ἀγαπωσι, καὶ τὰς μεν τῶν φαυ- λων ουνηθειας ὀλίγος χρονος διελυσε, τὰς τῶν bσπουδαίο)ν φιλιας ουδ' ἀν ὁ πῶς αιων εξαλείψειεν.2 77γουριενος ουν πρέπειν τους δοξης ορεγομενους καὶ παιδειας ἀντιποιουμενους των σπουδαιων ἀλλὰ μιχὶ τῶν φαυλων εἶναι, ρ ριητὰς , ἀπέσταλκά σοι τονδε τὸν λογον δωρον, τεκμιηριον ριεν τῆς προς υριῆς ευνοίας, σημεῖον δε της πρυς Ἱππονικον συνηθειας ' πρεπειγαρ τους παιδας ῶσπερ της ουσίας ουτω καὶ τῆς φι-

τυχην ηιμῖν συλλαριβάνουσαν καὶ τὸν παροντα καιρον συναγωνιζομιενο συ ριεν γαρ παιδείας επιθυριεῖς,

εγω δε παιδευειν ἄλλους επιχειρῶ, καὶ σοὶ ριεν ἀκριὴ

φιλοσοφεῖν , εγω δε τους φιλοσοφουντας επανορθῶ. o σοι μιεν ουν προς τους εαυτῶν φίλους τους προτρεπτικους λογους Ουγγράφουσι, καλὸν ριεν ἔργον επιχει- έ ρουσιν , ου ιμὴν περιγε τὸ κράτιστον τῆς φιλ0 70φιας διατριβουσιν ' O σοι δε τοῖς νεωτεροις εἰσηγουνται , μιη dδι' ων την δεινοτητα την εν τοῖς λογοις ἀοκήσουσιν, ἀλλ' o πως τὰ τῶν τροπων ῆθη σπουδαῖοι πεφυκεναι

66쪽

κτῆσις οἷς ἀν ἀκιβδήλως ταῖς διαν0ίαις συναυξηθῆ,

μ0νη μεν συγγηρασκες, πλ0υτ0υ δε κρειττων, χρησιμωτερα δ' ευγενείας ἐστὶ, τὰ μεν τ0ῖς ἄλλοις ἀδυναταδυνατὰ καθιστῆσα , τὰ δε τω πληθει φ0βερὰ θαρσα

67쪽

νους υπέμενεν. ουδε τὸν πλουτον παρακαιρως ηγάροπα, αλλ απέλαυε μεν των παροντων ἀγαθων ως θνητος, ἐπεμελεῖτο δε των υπαρχ0ντων ως ἀθάνατος. 10 ουδε ταπεινως διωκει τὸν αυτου βιον, ἀλλὰ φιλ0κα

των Ουτω προσηκειν επὶ τους ἀνταγωνιωτὰς ἀσκεῖν, ως 60ὶ σκοπειν, οπως ἐνάμιλλος γενήσει τοῖς του πατρος επιτηδευμασιν. ουτω δε την γνωμην ου δυνατον cδιατεθηναι τον μη πολλῶν καὶ καλων ἀκουσμάτων πεπληρωμενοW τὰ μεν γαρ σώματα τοῖς συμμετροις πον0ις, η δε ψυχη τοῖς σπουδαιοις λογοις αυξεσθαι

θέσθαι , δι' ών ἄν μοι δοκεῖς επιτηδευμάτων πλιγοτον προς αρετην επιδουναι καὶ παρὰ τοῖς ἄλλ0ις

68쪽

μεν γαρ τῆς των χρηματων ευποριας σημειον, τουτο, δε τῆς τῶν τροπων καλοκαγαθίας τεκμηριον. τίμα τὰ i δαιμονιον ἀεὶ μεν, μαλιστα δε μετα τῆς πολεως ' ουτωγαρ δοξεις αμα τε τοῖς θεοῖς θυειν καὶ τοῖς νομοις 34 ἐμμένειν. τοιουτος γίγνου περὶ τους γονεῖς, οῖ0υς αν et ευξαιο περὶ σεαυτον γενέσθαι τους σεαυτου παῖδας. ασκει τῶν περι τι σωμα γυμνασιων μη τα προς την ρωμην αλλα τα προς τὴν υγίειαν ' τουτου δ' αν επι l τυχοις, εἰ λ ηγοις των πονων δει πονεῖν δυνάμενος. 5j 15 μητε γελωτα προπετῆ στεργε μήτε λόγον μετὰ θρα- Ioυς αποδεχου τὸ μεν γὰρ ἀνοητον, τὸ δε μανικον.

λμ. εθιζε σεαυτὀν εἶναι μη σκυθρώ πὸν ἀλλὰ συν- νουν ' δι' εκεῖνο μεν γὰρ αυθάδης, διὰ δε τουτο φρο νιμος εἶναι δοξεις. ηγου μάλιστα σεαυτῶ πρεπειν κό- μονJ αἰσχυνην, δικαιοσυνην, σωφροσυνην ' τουτοις bγαρ ἄπασι δοκεῖ κ0σμει σθαι τὰ των νεωτερων ἡθος. 16 μηδεποτε μηδεν αισχρον ποιησας ελπιζε λησειν' καιγαρ αν τους ἄλλους λάθης, σεαυτω συνειδησεις. τους μεν θεους φοβου, τους δε γονεις τίμα, τους δε φίλους l νομοις πειθου. τὰς ηδονὰς θηρευε τὰς μετὰ δόξης ' τερψις γὰρ συν τφ καλFμεν αριστον, o

17 ἄνευ δε τουτου κάκιστον. ευλαβου τας διαβολας, καν ζ ευδεῖς ωσιν ' οἱ γαρ πολλοὶ την μεν αληθειαν αγνο-0υσι, προς δε την δόξαν αποβλεπουσιν. απαντα δοκειποιειν ως μηδένα λήσων καὶ γαρ αν παραυτικα κρυα χὶς, υστερ0ν ὀφθησει. μαλιστα δ αν ευδοκιμοιης, εἰ φαίνοιο ταυτα μὴ πραττων, ἁ τοις αλλοις αν πρατ- d18 τουσιν ἐπιτιμφης. εὰν ὴς , εσει πολυμαθθης. δ ιμεν επιστασαι, ταυτα διαφυλαττε ταις μελέ

69쪽

μαθεῖν καὶ διδομενον τι αγαθὸν παρα των φίλων μη λαβειν. καταναδεσκε την εκ τρο βίω ο χολην εἰς την λογων φιληκοῖαν' ουτω γαρ τα τοις αλλοις χαρο eλεπῶς ευρημενα συμβησεταί σοι ραδίως μανθάνειν. is ηγου των ακουσμάτων πολλὰ πολλων εἶναι χρημα- των κρειττω ' τὰ μεν γαρ ταχέως απολειπει , τὰ δεπαντα τὀν χρονον παραμενει ' σοφια γαρ μονον των κτημ ατων ἀθάνατον. μιχὶ κατοκνει μιακρὰν οδον πο- 6ρευεσθαι προς τους διδάσκειν τι χρήσιμον ἐπαγγελ- λομενους ' αἰσχρον γαρ τους μεν ἐμπτορους τηλικαυτα πελαγη διαπεραν ενεκα του πλειω ποιῆσαι τὴν υπαρχουσαν ουσίαν, τους δε νεωτερ0υς μ ηδε τὰς κατὰ γῆν πορείας υπομενειν επὶ τῶ βελτιω καταστησαι την αυ-

20 τῶν διάνοιαν. τῶ μεν τροπρο γίγνου φιλοπροσήγορος, τῶ λογ' δ' ευπροσηγορος. εστι δε φιλοπροσηγοριας bμεν τὸ προσφωνειν τους ἀπαντῶντας, ευ προσηγοριας δε το τοῖς λογοις αυτοῖς οἰκειως ἐντυγχάνειν. ήδεο ς μεν εχε στρος ἄπαντας, χρω δε τοῖς βελτίστοις ουτωγαρ τοῖς μεν ουκ απεχθήσει, τοῖς δε φίλος γενησει. τὰς εντευξεις μη ποιου πυκνὰς τοῖς αυτοῖς, μηδε μιακρὰς 21 περι τῶν αυτῶν ' πλησμ ονη γαρ άπάντων. γυμναζε σεαυτον πονοις εκουσίοις , οπως ἄν δυνχὶ καὶ τους

αἰσχρον, τουτων ἐγκρατειαν ἄσκει πάντων, κέρδους, οργῆς, ηδονῆς, λυπης. εσει δε τοιουτος, εὰν κερδημεν εἰναι νομιζύς, δι ων ευδοκι ζσεις ἀλλὰ δύων ευπ0ρησεις , τῆ δ οργῆ παραπληοιως εχτὶς προς τους ὁμαρτάνοντας , ῶσπερ ὰν προς εαυτον ἄμιαρτανοντα καὶ τους αλλους εχειν ἀξιώσειας, ἐν δε τοῖς τερπνοῖς ἐαν αισχρον υπολάβύς των μεν οἰκετων αρ- χειν, ταῖς δ ηδοναῖς δουλευειν, εν δὲ τοῖς πονηροῖς dεαν τας των αλλων ἀτυχίας επιβλεπρς καὶ σεαυτὀν ως

70쪽

22 ανθρωπος ω, υπομιμνησκ'ης. μαλλον τηρει τας τῶν λογων η τας τῶν χρημάτων παρακαταθηκας ' δεῖ γαρτους ἀγαθους ανορας τροπον Oρκου πιστοτερον φαμνεσθαι παρεχομενους. προσήκειν ηγου τοῖς πονηρ0ῖς ἀπιστεῖν, ῶσπερ τοῖς χρηστ0ῖς πιστευειν. περὶ τῶναπορρήτων μηδενὶ λεγε, πλὴν ἐὰν ὁμ0ιως συμφερη τὰς e

αυτων τὸν τροπον επιστησει. δοκίμαζε τους φιλους ἐκ

τε τῆς περὶ τὸν βίον ἀτυχίας κινδυνοις κ0ινωνίας τὸ μεν γὰρ ἐν τ' πυρι βασανιζομεν, τ0υς δε φίλους ἐν ταῖς ἀτυχίαις διαγιγνωσκομεν. eουτως αριστα χρησει φίλ0ις, ἐαν πρ0σμεντὶς τὰς παρ' ἐκεινων δεησεις, ἀλλ αυτεπαγγελτος αυτοῖς 26 ἐν τοῖς καιροῖς β0ηθῆς. ὁμοίως αἰσχρον εἶναι νο ιζε

τῶν ἐχθρῶν νικῆσθαι ταῖς κακοπ0ιίαις καὶ τῶν φίλωνηττῆσθαι ταῖς ευεργεσίαις. ἀποδεχου των εταιρων μη ιιμον τ0υς ἐπὶ τοῖς κακοῖς δυσχεραίνοντας αλλα και