De ivre regni diascepsis: auctore Alexandro Irvino, Scoto

발행: 1627년

분량: 271페이지

출처: archive.org

분류:

181쪽

, , simul babemiu. Alia igit se ineun- a es controversia hujus componendae ario Linus, Cletus, clemens, PrefDiso Disopi, pari bonore potesta- praediti Eccles Romana ab Aposto- prv siti fuerunt. Atque hinc GEOd Patres ex aequalibus modo huncisod illum pro arbitrio suo praeponant, Dionantve uidem enim erant runc

emporis Presbyterio Episcopi non so-

m nominum communione a ut vult

llarminus , sed etiam osset O digni- Pr clare Hieronymus, cujus sen- retia inter canones refertur Audio luendam in tantam erupisse vecor-siarii, ut Diacono Presbyteris, id st, Episcopis anteferret. Nam cum postolus perspicue doceat , ossilem et Te Presb3teros, quos api copos quis patiatur mensarum ii duarum minister, ut supra eos se umidus efferat, ad quorum preces

Christi

182쪽

368 De Iure Regni

Christi corpus sanguisque consci

turri Quaeris autoritatem Audi te.

stimonium, Paulus mTimotheus servi Christi Iesu, omnibus sanctis in Christo Iesu, qui sunt Philippis, cum Episcopis in Diaconis. Vis aliud exemplum i In actibus Apo stolorum ad unius Ecclesiae Sacer

dotes ita Paulus loquitur Attendi. te vobisi cuncto gregi, in quo os Spiritus sanctius posuit Episcopos, ut regeretis Ecclesiam Dei quam acquisivit sanguine suo . Ac ne quis contentiose in una Eccleua plures Episcopos fuisse contendat audiac aliud testimonium, in quo manis e stissime comprobatur eundem esse Episcopum atque Presbyterum :Propter o reliqui te Cretae , ut quae deerant corrigeres, constitueres Presbyteros per civitates, sicut&ego tibi mandavi si quis est sine crimine, unius uxori vir, fi lios habens fideles , non in accusatione luxurii, aut non subditos

Opori et enim Episcopum sue eti

183쪽

mine esse, quasi Dei dispensitorem

Prolatis deinde variis aliis Spiritus santesimoniis in eandem sententiam, par

iubjungit mustii autem postea uinas, lectus est, qui carieris praeponeretur, in scismatis remedium factum

ne unusquisque ad se trahens

litisti Ecclesiam rumperet, c. t alibi; quod inter canones similiter latum H a Olim idem erat rei - yter, qui cupiscopus. Et ante

luam Diaboli instinctu studia in religione fierent, diaeretur in po- ulis: Ego sum Pauli, ego Apollo,

go autem Cephae communi Pres byterorum consilio Ecclesiae guber-ldaabantur. Postquam vero unusquisse lue eos, quos bapti Zaverat, suos vitabat esse , non Christi in toto ibe decretum ea, ut unus de res yteris electus superponeretur cae-:ris, ad quem omnis Ecclesiae cura:rtineret scismatum semina tollei ieroum in cap. i. pis a Tiἰum.

184쪽

tiraro De Iura Regni tollerentur,ic. Et instar sicut ergo Pres byteri sciunt se ex Ecclesiae consuetudine et , qui sibi praepositus fuerit esse subjecitos ita Episcopi noverint se magis consuetudine , quam dispositionis Dominicae veritate Presbyteris esse majores, cincommune debere Ecclesiam regere . tauod igitur Episcopus Romanus t ribus gregibus, pluriumque gregum Pa-soribus , Tresbyteris praponatur noctu ex Chris insilui ct jura divino nes ex Petri fadio aut volunt Poniis ii sed ex Ecelsa consuetudine habuit initium. Huius rei se . inter alios, locuplet imos habemus CCCO X v I I Paties celeberrimi istiui

185쪽

η2οχει - , -- αχους παρ- κληπασς: Antiquus mos obtineat, qui in Egypto, Libya Pentata poli est, ut qui Alexandria est Episcopus abcat istorum omnium potestatem quandoquidem&Episcopo qui Romae est, hoc consuetum est. Similiterque Antiochiae, in aliis praefecturis, has primas servari Eccleliis.

Ioannes Zon'ra monachus Gracus hunc canoneis explicat. b Antiqtias

consuetudines, quod aliis quoq posteriorum canonum, legumq; civilium decretis cautum est, retineri vult canon. Alexandrinum igitur E

piscopum iis, qui in gypto, Libya

186쪽

, a me Imre Regni ac Pentapoli sunt, praesidere Antiochenum subjectis ibi provinciis, Syriae nimirum Coelesyriae, Ciliciae utrique Mesopotarniae lac alios Episcopos suis quemque regionibus,

quemadmoduminaces esiae Roma-i in praeses in Occidentales provincias principatum diuturna consuetudine obtinet, praeesse jubet.

ZOet imus Papa ab Africanu pete sat tres canones Nicani concilii exequutioni mandari unum de appetationibus Episcoporum ad Episcopum Roma num alterum de appellationibus Presbyteroxumo minorum Clericorum ad Episcopos vicinos tertium de non eundo ad Co--itatu fri vero habit Concili,

numero erat Augusimus Bonifacio qui Zoet imo successerat, re ponderunt. . se non invenire eos canones in Concilia

2 cano se tamen scripturos ad Pa

rriarcha Orie=ntis, ut ad se mittant au

thentica Concilii hujus exemplaria. dii a quidem a Vide Conciliarthag. 6. fricara,

187쪽

quidem cum allata fuerrint, atque in iis

tres pradicti canones non inveniebanitur, Africarii Patres, pro fuasi gulari

modestia ac humanitate, Celesino Papae, inqui Eonifacio succres erat, ad launc mo- dum scripserunt a praefato itaq- enhii salutationis ossicio impendioi deprecamur, ut deinceps ad vestras Laures hinc venientes non facilius

admittatis, nec a nobis excommuni- catos in communionem ultra veliari excipere quia hoc etiam Nicae, Concilio definitum facile adve nia Venerabilitas tua. Nam etsi de Linferioribus Clericis vel Laicis vi detur ibi praecaveri quanto magiso hoc de Episcopis voluit observari, ne in sua provincia communione uspensi, a tua sanctitate vel festinato Vel praepropere, vel indebite videantur communioni restitui Presbyterorum quoque .sequen tium Clericorum improba refugial: tepellat sanctitas tua Ticui te di- 3 nuina ibi em.

188쪽

r De Iure Regnignum est: quia nulla Patrum definitione hoc Ecclesia derogatum est Atticana', in decreta Nicaena live inferioris gradus Clericos, sive ipsos Episcopos suis Metropolitanis aperitu me commiserunt, GSi tres risi Ponti re vel miniamum in Scripturu prae sidii fui existimo ni numquam proculdubio Eccles canones, praesertim falyses, tam cum fama sis periculo , labore , ac sumpti ' bus ot annu, asserendo suo juris rotulis fen , quod fatim ex jure diυini, nutu negotio , potuit et determinari muli di minim .pras iis d pus ad Sacras li-b isteras non confugii mi, quas eorum ρο- seri ad ravim o nauseam usque incul

cant.

Zonaras de canone quinto concili

Sardicens loquens ait a Hujus canonis decreto summi Sacerdotes an liquae Rotae in quacunque causa a i. Episcopis provocationem ad ipsoaldari jactant ac eundem in prima

Nicaena a Zonar. in canes Oncit Sardi c.

189쪽

i caena cecum enica Synodo condium fuisse falso assirmant, quod quiem cum in Synodo Carthaginensiropositum fuisset, minime cumeritate consentire probatum est, ut iis quae ante canonum expositio-em ab ipsa Synodo sunt scripta te- an ur. Neque igitur hic canon inicaena Synodo editus fuit, nequed ipsum provocationes ab omnius Episcopis, sed ab eis tantum-odo, qui eidem subjecti erant, da e oportere decernit Romana auem Ecclesiae ditioni eo tempore Ones fere Orientis Ecclesiae subji-iebantur, Nacedoniae nimirurro,

hessaliae, lyrici Peloponnesi, &jus, qua Epyrus dicitur quae post in Constantinopolitani jura trans ere, ut proinde ad illum provoca-iones ex his locis referi sit consen-

neum.

190쪽

a, me Iure Regnibatum ita amit arius si ab ic scilicet Episcopis vicini, provocari

dum putaverint, non provocent nilis ad Africana Concilia, vel ad Prima te provinciarum suarum. Ad transnmarina autem sedem Romanam iis

telligit qui putaverit appellandunt i

a nullo intra tricam in commi nionem suscipiatur. Concilium Chalcedonensimiliter adaquatione Episcoporum uirius fi Est

SEARCH

MENU NAVIGATION