Dissertatio subseciua Iulii Nigroni Genuensis è Societate Iesu de Caliga qua declaratur quid ea sit Latinis scriptoribus ... Ab auctore iterum recognita, & aucta

발행: 1620년

분량: 96페이지

출처: archive.org

분류: 로마

21쪽

ax caligam eo pedum legitur Sutori caligarius adiunctus hoe

modo:

C. ATILIUS C. F.

Placuit eadem etymologia Smaragdo Abbati, S. Benedicti regulae explicatori peta antiquo, in explanatione capitis 3 3. ut fusus postea docebo nu. 4o. qui Smaragdus

caligam esse calciamentum agnouit. Αlsonsus Salmeron noster tomo I 2.tract. 33. in actus Apost.Caliga, inquit, a ligando ea ce,iden imo pede dicitur, quasi calcula. Et eum calx d calcando dicatis, σ calceus d calce iquet proprie caligas non esse tibialia, sedD- leas, aut genus calceorum quod plantas,aut calces muniret. Retuli A llan si verba, non tam ut eius etymon probarem, quam ut intelli geret lector ex eius etymologia,virum doactissimusensisse caligas esse calciamenta Septimum argumentum exprimitur exta diis o parcemia quadam i Iulio Capitolino re ea liga' lata in Maximini vita per haec verba : Culμ

22쪽

Munimentum. cap. II

tinus Deirio noster par. I. lacr.adag. n. IT. videtur interpretari prouerbium hoc sensu, ut significetur Maximinus elatus ad summum imperii honorem, ex infimo gr du militiae. qui erat ealiga, ut c. s. dicetur Verum, ut est apud Paulum Manutium in Ad agi Is pag. 3 o. vulgo dici placet,&me rito, de hominibus enormis, te ineptarmagnitudinis. Nam ex eodem Capitolino, Maximinus erat, Pedum octo O prope semis; calciamentum eius, idest ea agum regium constat pede maias fuisse hominis vestigio atq; mensura. Quem igitur calceum, vulgus Latino verbo caligam dixit prouerbium foris mans, eum Capitolinus prius calciamen nutatum nuneupat, fit postea campagum. Quod eampa. calcei genus pariter est, principum pro- gus.

prium: de quo Petrus Pithaeus L. I. aduers. Subsec. c. I 6. Petrus Faber L. a. Agonistic.

cap. 34. Be Iosephus Stephanus Episcopus Vestanus L. de osculatione pedum Papae c. I 8. Idemq; Clericis interdictum, ut illis

minime conueniens,obseruat Iacobus Cuis iactus,tomo 4 operum. lib. a I. Obseruat. c. 28. ex iure Canonico. c. Peruenit ad nos. dist. 93. ubi reprehenduntur diaconi caliaceatis campagis. Haec omnia clariora fiunt

ex Trebellio in Gallienis, qui luxuriem Senioris describens, esse,inquit, gemmata

23쪽

x caligam esse pedum

annexuit, quum campagos reticulos appellaret sensus est, campagos, imperatorios caliseeos a Gallieno spretos, atque in caligas, calceos militares comutatos: quibuS, quia calcei militum infimi ordinis erant, ut docebo c. 3. n. q. gemmas ad pretium atq; oran amentu addidit. Vides Lector duos alios historicos antiquos Capitolinum,& Tr

bellium, caligam pro calceo usurpasse,' ac praeterea communem fuisse tuc vulgo usum eius notionis in adagio fingendo. 8 argum. 8 Octauum argumentum est usus M. Tullii usus Ci- Ciceronis qui caligam Pro calceo, & scri-ceroni . psit, & dixit. Scripsit inquam I. a. ad Atti-

cum epist. 3: de Pompeio loquens sub nomine Epicratis his verbis: Epicratem fus' cor . vi scribis , lasciuum fuisse. Etenim mihi

caliga eius, visasiae Cretata non placebat. Ad locum hunc intelligendum mihi lux affulsit a Paulo Manutio in epistolae huius ex planatione. Lascivus, seu oelicatus visus est Attico,& Ciceroni Pompeius, quia praeter morem gestabat in Urbe duas res insolitas, & maxime inusitatas, calceos militares, dealba tibialia. Illi caligarum no mine, D sciarum haec cretatarum vocabulis significabantur. Quid sint fasciae cretatae , intelligetur ex hac digressione valde secessaria nostrae disputationi. I

9 Romani

24쪽

M mentum. cap. II. zy, Romani stante florenteq; Repub. nudis erutibus incedebant,quae non nisi toga de' Risesiis missa tegebantur. Primum id apparet M sin ε tibianifesto in statuis erutis E Romanae urbis libus in-

ruderibus ac ruinis: nec non ἡ columna cedebati

Traiano erecta, in qua non modo gregari milites, sed etiam ipse imperato ac prin cipes viri fine cruralibus visuntur. Dein de perspicuum fit ex eo, quod Plinius tradit Quinctiliano teste l. II. institui.orator. c. s. M. Tullium solitum ad calceos usque

demittere togam , velandarum Vari cum .

gratia. Quid opus toga demissa, si tibialia gestasseti Haec obuelasset varices, quae .

in suris turgent, etiam toga sublata. Ue- . ii .irum quia nudis cruribus incedebat, variisces apparebant, quas ob deformitatem tegere cupiebat, atq; id toga demissa obistinebat. Tertio Cesar Augustus, quamquam Reipub. princeps, de mutatis iam in delicias moribus seuerioribus , non nisi hi eme feminalibus O tibialibus muniebatur, ut refert Suetonius in Augusto c. 82. Unde colliga s, aestate atq; alijs mitioribus anni tempestatibus, nullis tibiarum & crurum integumentis v sum: & praeterea inferas cum Laevino Torrentio in eum Suetonii locum , quem alij secuti sunt hanc coninclusionem generalem et Ruis ergo cruribut

25쪽

caligam esse pedam feminiburq; ineedebant Romani. Quarto ac postremo scribit Quinctilianus lib. D.c. 3.

commemorato, haec verba: Palliolum sicut fastias, quibus crura veniuntur, Ofocalia. maurium ligamenta ,sola excusare potes valetudo. Quibus verbis docet aetate sua, fascias crurales non consueuisse deferri, ni fi propter morbi necessitatem, qua cogente crura fasciis obuoluebantur, qua remota, nudabantur. Alias coniecturas habet Gaspar

Sanctius in c. . Cant. n. I 2.

N., .s. ις 'ς frigoris incommodum obiicias isti i. n m .Romae temperatum est caesum: qua. κου, RO draginta duobus gradibus tantum eleua- manum. tum Polum arcti cum habet ex Christoph ro Clauio in c. a. sphaerae: raro niuem camdentem , lapsam illico evanescere videt. Praeterea ubi assia eueris, frigus ferent crura, quemadmodum manus, & facies, quae hieme non teguntur ;& crura multorum rulli corum, qui paupertatis causa, comptu

riuae q; Religiosorum , qui virtutis gratia

nudis cruribus vivunt,

ii Et quid mirum incedere Romanos nu- Romani, datis cruribus, quando multi Romanoru,& Graeci S Graecorum excalceati gradiebantur ddiscalee- Nero Imperator, ut SuetoniuSc. I. eius vitae tradit, saepe discalceatus procedebat in publicum. Insanus erat, inquies: at sanus Cato

26쪽

Munimentum. cap . II. 27 Cato senior, cuius . a, idest pedum nuditas, nota est ex Plutarcho in eius vitai. Philosophus insignis Plato, teste S. Hieronymo Matth. Io. ciues suae Reip. discalceatos ingredi iubebat. Lycurgus idem lege Spartanis indixit, ex Xenophonte,& eos paruisse legi arbitror. Simile quid de Atheniensibus prodit Plutarchus in Phocione, ac de Lycurgo oratore in eius vita. Achillem, Aiacem, Cratetem, &alios Philosophos antiquiores nudis pedibus ingredi consueuisse prodidit Philostratus in epistola quadam . Oppianu S venatoribus praescribit, ut ita dicam, nudiis pedium in venandor & quod est notabilius paedagogus Clementis Alexandrini

l. 2.c. D.Christianis idem suadet. Ea Neq; vero nuditas crurum indecora erat, ubi erat in usus quia mos erat, non vitium, quod nulla lege vetaretur. Non Romani soli, aut Graeci hanc crurum nuditatem tenuerunt. Hebrael praei uerunt, ut

dicam nu. 28 Sigismeris regij iuuenis , &sociorum habitum describens Sidonius Apollinaris i. q. epist. ao. sic ait: Quorum pedes primi perone setose, talos ad Uq; vineis-bantur:genua, mura,suraeq; sine tegmine. Verum obtinuit usus paulatim, ut omnes fa-

ωjs crura. tegerent. Hinc legis apudVlis

planum Aliae naintiones sine tibia libus. Distrigod by Corale

27쪽

18 cullam esse pedum planum lib. 44. ad Sabinum, & refertur L

argumento. ff. de auro, & argento legato, fascias crurales inter necessaria indumenista collocari. Quid quod ne. femoralibus quidem ijdem Romani utebantur in urbe3 De hac femorum nuditato dicetur nu. 3 3I. nunc ad institutam disputationem re deamus de Pompeio. 33 Quoniam ex Quinctiliano fascias cruoQuid pης rates sola valetudo excusabat ; nec ulceris ..iis,. ' excusatio, quam praetendebat Pompeius, admittebatur a viris prudentibus, incurrit reprehensionem, ferens tibiales fascias quas ex panno fuisse indicat Valerius

MaX. l. 6. c. a. praeter morem aliorum cis

uium:quemadmodum reprehensus est etiaClodius, ut dicam n. Iq. ob purpurea S f sciolas. At in Pompeio insolentia rei augebatur colore; quia fascias cretatas gerebat, ut Cicero loquitur, hoc est candida creta dealbatas, de qua Plinius I. 3 s.c. 17. Hic color, regius erat in fasciis, quod regium diadema, non nisi candida fascia esset, ut multis probat Alexander ab Alexandro l. I. geniat. dier. c. 28. Proinde, ut Valerius tradit eodem loco, Pompeio candida fascia crus alligatum habenti, Fauonius inquit, ' on refert, qua parte corporis sit diadema. Ealui panni cauiliatione regias eius

28쪽

Manimentum. cap. II. 29 vises exprobrans: vocansq; eum in 'suspicionem affectati regni, quod Cicero quoque hoc loco notasse videtur.

i Sed quo spectat haec longior de cruralibus fascijs disputatio e Nimirum ut in Cus dueelligant adolescentes per has fasces in sputatum Pompeio significari tibialia, seu crurum sit de fisa indumenta a proinde non posse hanc novi stiis eruistionem tribui caligis a M. Tullio nominaia δὶibu .

tis; a quibus, ut res diuersae, fasciae Ciceroni displicebant: lsed remanere caligis

suam genuinam significationem , quam astra ere conor in hac dissertatione. Duo namque damnabantur in Pompeior primutibialia candida, ut inusitata, & dominatus affectati argumentat deinde caligae, quae pariter inusitatae erant in urbe, cum essent castrepsia calciamenta, bellumque portenderent. Nota bEntur autem ciues, qui praeter morem calceos in urbe muta rent, ut patet in oratione de haruspicum Insoliti responsis , ubi Cicero idem reprehendit calcei vis

lasciuiam, di decori neglectum Clodit,qui /hδ

muliebres soleas, & fasciolas purpureas μ' R 'gestasset. Quo fit,ut non sit mirum in tam ipeio displicuisse utrumque,& calceorum mutationem, & fasciarum candidarum gestationem: hoc tamen discrimine, quod in

Clodio luxuries, & lasciuia sese eoiebus

29쪽

3o callum esse pedum in hoc dominandi cupiditas apparebae

Calceorum item urbanorum contra decorum, in castrenses mutationem exprobra. uit idem orator aliquot post annis, M. Α - . tonio in secunda Philippica, cum ait: Cum edistis oe lacerna cucurristi: quae verba mox expendam. Is Locus alter Ciceronis,caligas pro calceis usurpantis, est in secunda oratione in Alter lo- Antonium ; ubi se cum eo componens sic., ,.ndi loquitur: Nam quod quaerebas, quomodo reis iu . di em: primum luce, non tenebris: dein de ea calceis, O roga; nullis nec caligis, nec lacerna. opponit urbanae togae, lacernam, seu militum seu viatorii, quae erat penula pluuiae propulsandae comparata, ex Laz ro Bay fio l. de re vestiaria. c. I 6. Calcais item urbanis, hoc est, ut Pauli Manutii verbis utar, forensibus ρedum indumentis nam solearum domi erat usus, non in foro Popponit caligas, quae calcei sunt castrenses , atq, ex eo, ut opinor, pariter viatorum. Quasi dicat . . Ego seruaui decorum in reditu ; quia calceos & togam gestaui, ut mos est urbanorum , non caligas & lacernam, habitum militum ac viatorum. At tu violasti decorum, qui in urbe, eum caligis oe lacerna eu- eurristi, vice calceorum urbanorum, seu forensium,&togae. I - - ν I 6 verum

30쪽

Munimentum. cap II. 16 Verum hic aliquis obiiciens mihi veram lectionem loci huius esse Galileis, pro

caligis, existimabit meam evanescere coniecturam . Etenim Agellius i. Inoct. Atticarum c. 2 o. al. 2I. asserit a M. Tullio scriptum in hac oratione, cum Gallicis ,&c.

Respondeo primum . nonnihil alienum iratione videri mihi, solius Agellij aucto,

ritate codices omnes M. Tullii caligis habentes emendari. Quidni corruptoς codiaces legere potuit Agellius f Vixit sub Hadriano , qui aano, minimum, post Ciceronis mortem, centesimo & sexagesimo r nuntiatus est Imperator. Temporis Io ginquitas ex facili codices manu scriptos vitian praesertim si vocabula vulgo mut tione aliqua corrumpantur, quod in hoc accidisse, verisimile estu Mirum praeterea codices omnes calamo exaratos ad nos cum caligis peruenisse, ut Calepinus qui apud me est,testatur; & Marcellus Dona tus cum aliis doctis viris retinuerunt et unuAgellium codices incorruptos habuisse. Quasi vero non sit pariter indecorum caligas castrenses in urbe gestare, quod improbat in Pompeio M. Tullius in epistola

ad Atticum commemorata.n. 8. & sequentibus expensa, quam nemo mendosam ausus est asserere . . , 4 - i.

Obiectio de Galliis

SEARCH

MENU NAVIGATION