장음표시 사용
13쪽
R difficili aut mavis esset, negare tibi sae vis ide roganti,an esti'
v cere id κο rogares,diu multuq Bru, te dubitavi num m negare ei, iliem linice diligerem,cinisi me chartissimum
esse sientirem iroertim , iustastentu, praeclara
c:ι .enti,durum admodum mihi uidebatur 'sicio per tantam rem,quantam non modo facultate con βαθμ dis icile esset,sed etiam cogitatione completa, Mix
arbitrabar esse eius, q:ιi uereretur reprehensionem do Gesoram atqκ pradentiu φιid enim e t maim, καm, clim tanta fit inter oratores bonos di similitudo iudica:
re sit optima flectes, o quali fg ra dicendi
qμο quoniam me sepius rogas, aggrediar, non tam persciμndi iste, qu am experiundi uolκntate . malo enim,cu studio tuo sim obsiecatus, desiiderari a te pruden: tiam meam, quim si id non fecerim, beneuolentiam. Quaeris itar, id ci iam saepiκs quod eloquentiae genus probem maxime, e qκα te mihi uideatur illud,cui niα
hil addi possit, cli od ego si 'ium os perfectissi Am
iudicem . In quo uereor , ne, sit id quod uis effecero, eam ci oratorem,ciliem tresris,expressero , tardem lμ dia κltorum A:ι des eratione debilitati, experiri
id nolent,quod si assequi posse distilant sed par est
omneis omnia experiri, qua res magnas ' ηοσ
14쪽
natura μα,aut tria praestantis ingen tuis forte deficiet,
aut min:s in structus erit magnarum arti: disicipiis nis teneat tamen eum κυκm rizzem poterit prima
enim sequentem, honestum est insecundis teri sq; condi illere. Nam in poetis, non Homero soli locus est , ut de Graecis loquar rara Archilocho, aut Sophocli, At Pindaro sed horum uel sicundis, uel etiam infra se cundos . Nec uero Aristotelem in philosephia deterrruit ascribendo amplitudo Platoni, nec ipse Ari loα teles admiratili quadam cientii copia caeterorlimpudia restinxit Nec bolum ab optimis ludque excellen: te uiri deterriti non sunt, sed ne opisces quidem si amigκspuis remouerunt,qui aut labbi, quem Rhodi ui*dimus , non potnerunt, aut Coae Veneris pulchritudiαnem imitari nec simulacro Iouis Olympq, αμ Do*opbori statua deterriti reliqui minus experti sunt qai efficere, ut quo progredi possent: κorum tan*ta multitudo 'it, tanta in suo cujusque genere alis,liticum umma miraremur,inferiora tamen probaremus. In oratoribus uero Graecis quidda admirabile est quantlim inter omnesis unus excellat attamen cum esset Demosthenes, multi oratores magni dari fuerunt, O antea 'erant, nec poste defecerunt quare non
est Ar oram, qui si stadio eloquentiae dediderunt,s es infring tκr, aut tinguescat indulyria . nam neque ibia ipsium, luod si optimum , desterandum est in praesentibus rebus magna unt ea,quae si ni optimii proxima . Atque ego in Ammo oratore sngendo taαlem informabo, qualis fortasse nemo fati non enim
15쪽
O R. esse praestantius, quod in perpetuitate dicendi nons spe, atqli haud sicio an unquam , in aliqua nestem parte eluceat aliquando , idem apud alios den*fius, apud alios fortasse rarius. Sed ego sic statvo, nishil esse in ullo genere tam 'dchrum,quo non χlchrmsi sit , unde illud, ut ex ore aliquo ciliasi imago, Apri marκr,cilio neque oculis,necili auribus,neque ullo sensi percipi potest, cogitatione tantum m mente complera limur . itaque , Phidiaesimulacris, civitas nihil in illo genere perfectius uidemκs,e his picturis,qκα η mnaui, cogitare tamen possamus pulchria res. Nec Meraro ille artifex,cum faceret lonis formam aut Miner: in contemplabatur aliquem, ὸ quo similitudinem daceoret: sed ipsius in mente Uidebat flecte pulchritudiαnis eximia quaedam, quam inlliens,in ea d alii, ad illius imilitudinem artem C manum dirigebat. Vt
cellens cuius ad excogitatam lectem imitando referuntur ea,quae sub oculos ipsa non cadunt, i perfeci eloquetiue s eciem animo uidemG, fgiem auribas ollim; mus. Has rerum formas appellat deas ille non inte, ligendi solam sed etiam dicendi gramisimus aurior magister Plato cia,q; gigni negat, ait semper se ac ratione , intelligentia contineri caetera nasici, o cidere, fuere, labi, nec diutius esse uno er eodem aestu . Qiudquid e ligitur de quo natione Dinia dii καtetur, id est ad ultimam sui generi formam lectemq; redigendum . Ac uideo hanc primam ingressimnem meam non ex oratoris dis utationibus dueiam sedὸ
16쪽
sunt quid haec pertineat ad ea,quae cluarimus 'Mi blis satisfaciet res ipsa cognita , ut non sine caή alte repetita uideatur aut reprehendent quod inusita tres uias indagemus, tritas relinquamus. Ego alitem me saepe noκa uideri dicere intelligo,cum pervetera dicam sed inaudita plerisque is , fateor me oratoα rem, si modo sim , ut etiam quicunque sm , non ex rhetorum scinis, sed ex Academiae statis extitisse Illa enim sunt curricula multiplicium uariorum si ser*monum, in laibus Platonis primum impressa sunt nemst ia,sed edi huius et aliorum philosophorum distulaetionibus exagitatu maxime orator est, adiuilis.
Omnis enim ubertas, i, tu usis Ma dicendi ducta ab illis est, nec satis tamen instrue lacia forensis causas, quas,ut illi ipsi dicere solebant, refloribus musis rella querunt. Sic eloquentia haec forensis, streta a phil Oephis' repudiata, multis quidem illa a diamentis madignis sicaruit,sed tamen ornata uerbis, atque sientemti Fiae lationem habuit in populo, nec paucorum iudiαcium reprehensionemq; pertimuit. Ita doctis elorquenti popularis, C disertis elegans docilrina defuit. Pollitum sit igitκr inprimis, quod post magis intellissetκ me philosiophia non posse sci quem quaeri:
mus eloquentem . Non ut in ea tamen omnia snt, sidui sic adiuκet, ut a 'ra histrionem larua enim magnis saepe rectissime conferuntur . nam nec latius, nec copiosius de magni nari ,3 rebus sine philosophia potest η quam dicere. Si quidem etiam in Phaedro
17쪽
magni ca didicisse , uberem foec dum fili se , gnaris mci , i Aod est eloquentiae maximum, iliitas
orationis modis quaeque animorum partes pellerentκ
quod idem de Demosthene ex imari potes , cuius ex epistolis intelligi licet quam frequens fuerit Platonis auditor . Nec uero sine philosiophorum disiciplina se
nus 2 eciem cuiusique rei cernere , neque eam deπfiniendo explicare , nec tribuere in partes posblimus nec iudicare, quae vera, quae falsa sint , neque cerne re consiquentia a repugnantia uidere, ambigua distin' guere it id dicam de natura rerum , cuius cognitio magnam orationi, suppedita copiam, de uita , de stsicque, de uirtutes, de moribκs sne multa earum ipsaπrum rerum disiciplina aut dici, aut intelligi posse s Ad has tot tanta ci res adbiuendisiunt ornamenta innui merabilia , quae sola tum quidem tradebantur ab iis, qui dicendi numerabantur magistri. most , ut ne ram illum absolutam eloquentiam nemo constatua; tur, qu)d alia intelligendi, alia dicendi disiciplina est: ab aliis rerum , ab aliis uerborum dodirina quaeri tur Itaque M. Antonius, cui uel prima eloquentiae patrum nostroru tribAebat aetas , uir natura peraclitus prudens , in eo libro, qκem Annm reliquit, fertos ait sie uidisse Alios , eloquentem omnino neminem in sidebat uidelice in ins mente4 ecies eloquentiae, quam cernebat animi, re ipsa non uidebat uir
18쪽
se, O in ali: desiderans ne nem plane, qui re ledppeltiri eloquens posset, uidebat. si ille nec se nec L. Crassum eloquentem putauit, habuit pro ferio com ehensam animo κandam formam et
qκentiae uni quoniam nihil deerat, eos, laibus aliα quid , aut plura deerant, in eam formam non poterarat includere unus emus hunc igitur Brute, pio Jmas, qκem linquam uidit Antonius, aut qui αmnino nullus unquam inci quem si imitari atq; e exprimere non possumus, quod idem ille uix deo cono cessum esse dicebat; at qualis esse debeat, poteri lis fortasse dicere . Iria sunt omnino genera dicendi, 'uibus in pingulis quidam floruerlint peraeque antem, id quod uolumus, perpauci in omnibus. Nam grandiloqui, ut ita dicam, ferunt cum ampla fintentiarum grauitate, maiestate erborum,uehemen tes,mari , o rosi gralies, ad permovendos, conuem tendo animos instrues parati Ἀκod ipsum alliam Ilers,tristitorrida oratione, neque perstem necili conclusa tali letii, in trudia, terminata ut contra
tenues,acuti, omnia docentes, o dilucidiora, non amopliora facientes,subtili suadam pressa oratione laniati. In eodemq; genere ali callidi, sed impoliti, consiuit rudium similes, o imperitorum lati in ea αdem ieiunitate Ainnioresta est faceti, florentes etiam, C leuiter ornati. Est antim quidam interiectus inter hos medias, et quasi temperatus,nec acumine posteri rum,nec fiamine utenssuperioram,tiicinus amborum in neutro excellens, Atria clue particeps, ne utrit silMe, si erum η mn , potia exieri iij uno ten
19쪽
re, ut aiunt, in dicendo finit, nihil a Serens praeterfaracilitatem aequabilitatem Mat adda alituos ut in
corona toros, omnemus, orationem ornamentis modicis
verbo Am sententiarnmet; distin ruit. Hori singulo: Tum generum quicAncl emimsinguli consecuti mi, magnam in oratoribus nomen hiabuerant sed quae; rendam est satis ne id, quod uol:umas, 'cerint. Vi
mer, dem, e ut e subtiliter dicerent Atque uti nam in Latinis talis oratoris Isimulacriι reperire possemas esset egregiAm non quaerere externa,dom sic besse contentos. Sed ego idem. qui in illo sermone nostro, ii: rest expositus in Bruto, multum tritaerim Latinis, velut hortate alios, uel luod amatem meos, recordor longe omnibus unκm ante stire Demos thenem cilii uim accommodarit ad eam quam sentiam eloquentiam non ad eam cinem in aljquo ipse cognoMrim . Hoc nec grauior extitit quisquam , nec callidior, nec tem: peratior . itaque nobj; monendi i , κρημm seramo imperitius increbvit, qui aut dici se desiderant Attiucos,res ipsi Attice uolunt dicere,M mirentin hoc mari alme,quo Athenas vide ipsas magis credo fiuisse Attiscas . quid enim fit Atticκm, d cant eloqMentiamq; ipsius uiribus, non imbecillitate sua metiantur . nunc enim tant sm civitque an dat, quantum si posses er timitari sed tamen eos stadio optimo , Adicio minas sirmo praedito, docere quaesit propria talis Atticorum,
non alienam Aio . Semper oratorκm eloqrientiae mox
deratri fait auditorum radentia . omnes enim, qui probari Minni, is Mizatam eorruin, civi an dilino,
20쪽
C Phrygia Uia, quod minime politae , minimeq; elegante sant, siluerunt aptum suis auribas optun Am Aoddam, critans uni adlatae diectionis genus:
qκod eorum urcini, non ita lato interiecto mari, Rhoαdisn nquam probauerunt, Graeci autem Alto miαnus, Atheniensis uero funditas repudiauerlint quorubemper fili prudens sincerumst iudicium, nihil ut posisent, i incorruptum audiret elegans eorum rex ligioni cum sieruiret orator, nullum uerbum insolens,
nullum odiosium ponere audebat. Itaque hic, Aempraestitisse diaima caeteris, in illa pro cisiphonte ora tione longe optima, summis no a primo : deinde, dum de legibus dissutat, pressitas post, siensim incedens,iu;
dices ut uidit ardentes, in reliqui, exultauit audacius. Ac tamen in hoc so diligenter examinante Medorum omnium pondera,reprebendit Aeschines quaedam, o exagitat illudens s dura, odiosa, intolerabilia esse dicit. Quinetiam Amta ipso, cum quidem eum belluam appellet, utrum illa uerba , an portenta sint ut Aesibini ne Demosthenes quidem uideatur Attice dicere . Facile est enim uerbum aliquod ardens ut ita dicam notare, idq; restinctis iam animoram inrcend irridere . ωqκes purgans iocatur Demostheo ne negat in eo positas esse fortunas Graeciae, in hoc in
eum, hac an illuc manum porrexerit. Quonam ei: tu modo audireti: Mysius, aut Phryx Athenis, cum etiam Demosthenes exagitelli ut putida. Cum uerro inclinata, utilantique uoce, more piatico, canere