Textum Masoreticum accuratissime expressit e fontibus Masorea varie illustravit

41쪽

Nota oratoc ad Eookεὐεfen. 64Kame habet. Ita praecipit Masora finalis 2' atque imelii in Libro Radidum sub τ 2.5, 17 b Alo hamegatum, ut teste Masor in libro Ecclesiastae seXies: h. l. et 2, 13.14. 24. 8, 12 9, 16.

Legarmeli est in B. 1 convenienter regulae Ben Ascheri. Etiam commentariu ad carmen accentu logicum 2 iuxta et )Jacobi Northusensis hunc locum adducit tanquam Xemplum duorum distinetivo Logarmeli Servientium Mercha, adnotanfiit exstare in codd. quoque Lotharingicis bet: 'in dir), alios autem Asia et Munach ponere. Cf. p P bri et ad Eg. 8 6. Magora hunc versum Oh. 6, 2 et 2 Chr. 12, 13 indo a Telischa usque ad Rubia eandem accentuum seriem exhibere et diuti 'u' Pp o 'n adnotat.

Ibid. In n utrumque cum sibi iura. . idque recte. Vide

Non pertinet ad septem plene scribenda. Vide 7 11. 7, 1 Teth majusculium, teste Masor parVa tum S. tum impressa: 'indi u 'ib. Etiam catalogus ad 1 Chr. 1 editus neque vero is ciem Diadulo sileami g. 61 continent hoc vocabulum adducit. J. h. l. adnotat: Do uri, B. 1. Nnno ab PlT, h' cum Vae copulativo in Soncin Brix Ven. 1518 1521.

1615 Hulter Nisset Michael. Norg. Sicut in B. 1. L. 1. 2 3. E. 1.2 3. F. H. J. Ρ. idque recte testemaSOra, quae hanc Oeem recenset inter tredecim g , quae cum duabus Vocibus Subsequentibus versum concludunt Mas ad EX. 21, 29. g. 16, 28). Insuper hic locus refertur ad septendecim eos, in quibus δ' post

Athnach alterum homistichium incipit Mas. n. 19 col. 2).7, 11 sine Va in codd. omnibusque veteribus edd. In Magora ad Ex 16, 19 odita hic versus per errorem Septem plene scribendis adcensetur; substituendum est Tm N v. 16), uti recte in Masor ms at tuo in Masor edita ad V. 16 reperitur.

42쪽

Ibid. I a mahhephatum in edd. veteribus. 3, 22 E. . adnotat riua 'o F. in textu habet n* atque addit notam riu 2 'o , pr non et Natu . Mimehi in AhDI 21 Sego scribendum esse decernit. 4, 1 'pa: In prius defectivo, posterius plene uir, scribi oportot' idete . Vide Scin tu 't bri. 4, 2 Nun raphatum, Daioth segolatum in codd. veteribusque edd. diem in v. 3. Cf. Κimchi in Libro Radicum sub x. 4, 8 h. l. pathachandum. Video, 3. 4, 10 'p' cum Munaeli ante Rebia eodem in vocabulo, ut RMas0ra ad h. l. praecipitur. Ibid. et sine a in codd. veteribusque edd. Vide 11, 3. 4, 14 b d amo pathachatum in codd. et edd. Tantummodo 1 Rog. 3, 12 o 1 Chr. 22 9. Lamed hamegatum est auctore Masora. In MishDI 61. b d mondum librarii ost qui , , ascribere debebat. Ibid. Σ dri a Masor eis vocabulis quibus Ales doesti et ' ΣNri sicut 'ta pri curis, Noli 3 13 adnumeratur. Itaque falso Von. 1521 et . '4, 16 eum obir in edd. veteribus uti et in versu subsequente.

Radicum.

manu Secunda si correctum est Sed scriptio recepta, quae has voces separat et Mahhos interponit, confirmatur in Responsionibus discipuli Dunasci p. 3 itemque a Parchone p. 8 col. 46t tmehio in Libro Radicum sub TUO.

Ibid. et 2 in adnotat tribu h. o. cum accentu ultimae h. l. et Ps. 112, 10, tantum quod ea vox in Psalterio utraque in syllaba

43쪽

Ibid. pri Beth hoc uno loco cum Seheba ubique alias in libro Vis, 2 pathachatum Ita praecipit Magora. 2, 22 S i ta Schin extra ordinem cum Seheba ut et , u 3, 18. Disseritur hac de re in Hariama 167. M Hold 7 h. 215 h. 216. 2, 23 I9 pD sine av. Masor parva adnotat: I. At Ps. 32, 10 plene cum nota non I; unde id quod in Masorasin. p. 38 legitur corrigi oportet. Vide otiam Thron. 1, 12.2, 24 SI I Inson. 1515 1521 perperam S ri. 2, 26 Sς ποῦ seg0latum uti auctore Masor ubique hoc in libro, cxcopio 80lo Sta n 7, 26. quod Zere habet convenienter verbis Cf. Mas sin p. 62 S rauci M Uo 124L 140 3, 2 Isti versus inde a v. 2 usque ad Min codd. et edd. τι- νγρῶς scripti sunt similiter ac Deut 32. Jos. 12 9. Est. 7, 7, ita ut omnia r itemque n, uno sub altero posito, duas columnas officiant ad eum Scriptionis modum, qui 'na': mi Sri' b nominatur Megialc 16h. Urim 13, 3).

Mem participii Etiam argum et Ahialbos huic scripturae

favent. Contra LXX gro περιλ ψεως et eschito c. 3 9 h sine a in codd. omnibusque veteribus edd. adn0rmam textus Palaestinensis Orientales, ut Masor parva h. l. adnotat, in I scribunt. Mas magna impressa scriptionem occidentalem et Orientalem confundit et sic mendari

mirum St.

3, 11 rati in sine a ut 1 Chr. 16, 36. Ita scriptum adducitur in Mi a/o Tanehum ad Lev. 19, 23. 3, 14 sinosa in B. 1. E. 1. . . . H. L. . . . .

cum nota lora quam Magora quoque parVa s. Thibet . Recte Brix Ven. 1515.

Ιbid. STt sino Jod radi eis in B. 1. C. 1. H. P. Sabar cum nota b. sure si in Bibliis Rabbinteis editum est.

44쪽

61 Nola ora et ad Eookδὐδten. 1, maza ρα TU his cum accentibus in B. 1. C. 1. L. 2.3. et edd. veteribus, similiter atque 'ri praecedens quod item accentum conjunctivum habet. Relativum expost mn justo dages- satur et sit a adponitur secundum regulam Metheg-Setaunig. 21.1, 12 fri cum Rebla in edd. veteribus atque etiam Nisseliana ad fidem codicum.1, 13 I Jod amegatum in F. H. . et edd. veteribus, uti et

mg. rint ri , nimirum quia ibi genitivum post se habet. Cf.Κimehi in Libro Radicum sub rar '. 1 16 Sui '' ba 'at F. adnotat ''to tuu h. e. facile saliuntur librarii, perperam usitatius db: PB supponentes. Cf. Eliam Levitam in 'dum 'o a II. g. 8.1, 17 sine a primae. Accedit nota magoretica re bra 'didi. Vide 10 13. Ibid. nar h. l. cum Sin, ceteris locis libri omnibus cum Sarnech. 2, 3 ad rq Athias cum Von. 151 interpungit ne bio v.

2, 13 Si sine contractione in Ven. 1515 1521 sicut in E. 3. L. t . 3. Item findit 5, 8. 7, 12. 10, 10. Recte quidem

ad regulam Ben-Ascheri. Scriptio contracta 'Σ, quae editiones Vulgare occupavit, consuetudinem Masoretae Ben-Naphtali sequitur, quam textu receptus adspernatur. Vide ad Gen.

lante Phlo 194h. Sed Masor alteram syllabam egolandam esse testatur, quoniam nonnisi ri puteut 23, 11 tanquam cum Zere scriptum considerat vide Masoram fin. p. 54). Etiam ad a 1 Sam. 6, 9 in Masor parva disertis verbis adnotatur:

45쪽

Nota oratoco ad Eookεὐεfen. 604, 22 aer eum Mohuppacti in E. . . . H. et edd. veteribus. Ibid. resti magora parva adnotat di r corrigo 'o Ih. e. in quinque locis et sine a post Alet, scit. h. l. Jer. 30,14. 15. g. 16 51 52.5, pa Mahephatum in codd. et edd. veteribus et *munachatum uti inm. Ibid. ' ρ Utraque syllaba methegata in II. . Secundum regu

No. T. et 2326. addita nota duci: Idque recte Secundum Masoram finalem p. 22, quae hanc Vocem adnumerat quinque illis qua intrinsecus au abundans continent. Edd impressae in ipso textu exhibent : ῖ' ' absque He, quae Scriptio, ut certo scimus, erat Orientalium. Vide ad K0h. 6, 10.

Ecclesia Ste S. 1, di hi 'l' T a his eum aedentibus Paschia et Sahet in

J. ut par St.

1, l, psirtinet ad septem defectivo scribenda in Hagiographis. Quattuor eorum continet Ecclesiastes h L, 9, 10. 10, 3 12, 5. Vid ad 12, 5. 1, 5 Clisit eum signo in B. 1. H. . ut confirmat Johuthiel unctator in pr 'di Vide I l 'mbri. 1, Pp tertium hujus versus desective seriptum St. 1, di b d e pariter ad α' UNT: 7, 10 Vide Cant. 1, 7. 1, S, T 'ri: Acesintus manet in ultima, non retrograditur, ne

Syllaba extrema parum accurata pronunciatione cum Syllaba Vocabuli sequentis commisceatur Similiter 2 rq et ar Deut. 22, 22. Tram: 'et a Sam. 25, 33. SEI Hos. 13, 1. 'ri N

Gen. 20, 5 et sa0pius, ubi vox in is desinens Xcipitur a Voce quam gutturalis orditur.

46쪽

quae accentum in ultima habent, praetermittit Vero rix, quamquam et ipsum in edd. sicut in . H. in ultima accentuatur.

4, 13 ita ' pleno cum a post Alo in Brixiens sicut in F.

Hic locus non est unus de sex illis, ubi hanc vocem sine avseribendam esse praecipit Masor ad Num 5, . Ibid. b a sino a plurali in edd. veteribus. Non est de sex plene scribendis, vide Magoram ad Neh. 9, 2. 4, 14 Nun minusculum, auctore Magora tum impressa tum

Ibid. t*'' defeetivo sine Jod Masor parva adnotat: 'n' ni n. Vido Magoram magnam ad 1 Reg. 20, 10.4, 16 pr Ker est' ' p . Haec vox quemadmodum I ii 5, 3. :riri, 43' η' , T. N V 2, 2. 5 5 ad illas duodecim rosertur, quarum Chuthi Va copulativo caret, testibus Masora finali et Oohia 117. - Simonis in oditione sua Halis Sax. 1767 Va verbi 'SE pr transfert sit 'rpr Slar eri esse

putat, sed fallitur. Namque hic locus non pertinet ad tres illos ita auctore Masor expediendos, vide Masoram ad 2 Sam. 5, 2. Oolla 101.

47쪽

Nota oris si ad Thronoa. 583, 33 πν' 1 Brix Ven. 1518 1521. scribunt qa' cum Ales. Ita Abenogra quoquo legit. Sed archon sub atquemimelii in Ahlo 93h. 137. et in Libro Radicum scriptionem usitatam tuentur f. Norgi. 3, 34 Npn In . reperitur index maforeticus literarum minuscularum mota rvr n Shibique Dalotii hujus vocis adnumeratur.

3, 39 hamegatum in codd. votoribusque edd. B. 1. H. habent notam: a n , F v xv n, scit. h. l. et Eg. 47,9. MaSora mS. Oxhibet a V a ad consens 'tri v. 53). Sic et Masor ad Lov. 1, 1. 3, 3 ri 2 sinosa et inino exiens, item V 44. Sic H. veteresquo edd. Vicissim in Ps. 140, 8 traditio postulat '2Σ plene cum a scriptum, ibique adnotatΗ. N, a re non 'a a. Masor ad EX. 40, 3 impressa sic mendari debet meto' rizo

teram inchoans, ut plane et articulato esseratur, dagessatum. Ita

omnes hujus verbi formae hiphilicas, est Elia Levita ad MAhio 70 h. Vide etiam ad Koh. 12, 14. Est 1, 17 et Aben-

3, 59 r tui Selii cum amo correpto, est enim imperativus sicut s. 2 8.

In id cum e gogolato scriptum est. Si hanc vocem Abrahamus quoque de Balmes in grammaticae suae Nilne abram

capit de Hithpaol p. 100 h)adducit. Reliquae edd. omnes sicut J. Zero exhibent. id Norgium atque ad Eg. 13, 19. 4, tu amegatum in edd. veteribus, adsentientibus . . F. Η

48쪽

57 Nota erit a ad Ireno8.2, 14 7 mile propter sequens monosyllabum proptereaque eonjunctivo Mehuppach interpunctum. 2, 16 zz In tribus Threnorum cantilenis, secunda, tertia et quarta, D praecedit, ' sequitur, id quod etiam Midrase commemorat. At iura haec inversio nonnisi in cap. III. obtinet. Ibid. p π' Si inm. J. cum Munach, quod trans Vocalem auXiliarom syllaba clausae ad antepenultimam retrocessit. Idem evenit in Ex 15, 8 rima duos. 50, 8. Vide pr 'n bri. 2, 17 ' Me hamegatum, consentientibus Magora ad Lov. 1, 1 Parohmora'. Ahioli. H. recte adnota a' π b. Cf. Hebdonlidi in Pentateucho Meor enasem ad Deut 19, 19.

dicum hane Vocem cum accentu ultimae legisse videtur Sio exstat in edd. et plerisque codd. aeque Ruth 2, 14.

3 8 circi Thau, ut par est, pathachatum. Sic ducibus plerisqus

3, di sino a plurali in codd. Veteribusque edd. Vido ad Iob. 19 8. 3, 13 'ΠΑzzz Masor adnotat ora n b. hav pathachatur in Brix. Ven. 1518. Thessalon. idque recte, ut eX E. 1. 2 3. J. adparet. Sic Κimehi quoquo logit uti Ahio 34 ostendit, ubi 'det: ', hujus cantilenae v. 16. 53 tanquam amegata adferuntur,

'm:' autem praetermittitur.3 14 hvs Vide ad s. 144 2.3, 20 ' pleno quemadmodum Hab. 3, 2. Ibid. 8a Chelh1b, cujus ori est 'et cum a et vocali

Cholem in codd. veteribusque edd. id quod confirmat imehi in Libro Radicum sub πe . Ibid. Vido Diadulo hateamim p. 45. 3, 22 et Si in codd. veteribusque edd. ido ad Jes. 55, 3. Ibid. in discrimino Scripti et Legendi in codd. veteribusque edd. Verum orientales Nun in textu a'n: habent. Idem valet de 'riori v. 32.

49쪽

Ibid. Iazα pleno cum Jod plurali in Thessalon. ablonshisicut B. 1. H. . . . 1, 12 rq eum Rebla in codd. et edd. veteribus. Ibid. 'IN 2G2 defectivo in Vav, item 'Ii p v. 18. In Masora impressa pro Ps. 32, 10 locus eremianus 45, 3 ponendus est. 1, 13 in ' cum accentu in ultima manente ad fidem codd. 0-terumque edd. Ibid. Ila cui defective sinosa cum . H. et Brixiensi. Eodem modo 'am. 13, 20 Contra in i Josaiae 4, 1 haec Vox secundum MaSoram s. plene scribenda . Cf. Norgi. 1, 14 t ' cum Morcha anto obir odo in vocabulo. Vide D ut haleamim q. 20. Milo et haseamim 26 h. 1, 16 aera da gessatum ad regulam N. 1, 18 ', ut 'et utrumque unachatum. Similiter Gen. 40, 16 EX.2, 12 3, 4. ' 12, 3 alias f. Miso et haleamιm 12 h. 1, 19 sub Lamod pathachatum et Mem raphatum praecedente GH in omnibus libris emendatis id Metheg-Selaun g. 21.1, 20 la Tri, J. exhib0 an an cum He, addens notam: in 'i' an an At testibus Masor ad 4, 17. Ohl 113. tantummodo Iob. 16, 16 hanc vocem ita scribi oportet. 1, 21 Sa mahhephatum in codd. veteribusque edd. Ibid. 'eso F. adnotat non ' h. e. quattuor desective sine avscribenda, scit h. l. Gen. 44, 15. X. 9, 14 Deut 18 15. In Cod Pentateuchi Curtisiano et E 3 ad Gen. 44, 15 accedit notar ri non a et ad x. 9, 14 a b ad re h. o. defectiva est haec vox 1 ubiquo in Pentateucho et 2 in Thr. 1, 21. Ex nota bt conspicitur, in loco Threnorum diverso scribi et pleno quidem ab orientalibus.

17, 6. id quod Raschi diserto testatur. 2, Et eum Sin, postulante MaSOTR.

2, 13 S IT cum Munach in Brixiensi ex auctoritate codicum.

50쪽

contextui codicibus et editionibus contradicit, etiam, ut consentaneum est, MaSOrae, quae tantummodo , 13. ame pau-

sale admittit. E. 1 in margine notat 'S diu suspicerisbs ira scribendum).4 cum Tebi praeeuntibus A. L. 1. 4 his cum accentibus in .

4, 22 2 defeetivo in Brix. adprobante Mas Ora parVR S. et non 'b Nonnisi in v. 17. 0 21. hoc . r. plene Scribitur. Ibid. 'da' cum Κame pausali apud Salaef. Item 1 Chr. 29, 26. Si vult MaSOra.