장음표시 사용
331쪽
otimi ter quo id an detrimenta tepes ρ rei pa alioι ad hujus feculi amorem redi-
na o ori fua eum magno gemitu solebat :/ιte Gordianam foro rem nostram ce nostra forte non esse perpendo enim qua a foras de- fu i , ct eo ad quod pro uir non custo-uit. Quam curabant blanda quotidie redargutione corripere , atqtie a vitate morum
ad gravitatem sui ABITUS reformare.
Et infra post quam Tharsillae , QR Milianae obitum retulit , dicit : Graiana autem mox ut solam remansisse se reperit et M pravitas excrevi , is quod prius aruit in defieri euitationis , hoc post asse.
Au prava assionis ex/rcuit . Aram oblita Dominici imoris , Oblita didoris , ct reverentia , blita consecrationis , eon Gessorem ogrorum uorum postmodum maritum duxit . Et tandem in fine : Ecce , fratres mei , Gordiana , quam operius dixi, a SANCTIMONIALI HABITUS excellentia corruit ad poenam . Poterat quidem
Uenantius hoc ipsissimum fecisse, tune nil mirun si eum , ut ad habitum , in quo prius fuit, rediret , Gregorius tantum consiliare es alios vero, quia post vo tui in Monasterio solemniter emissum uxores sortiti fuerant , ab eis avulsos in Monasterii suis retransmitti praeciperet, Ab hoc argumento me expedire non possum, quin etiam dicam quod Albor notianus codex optimae quidem notae peritorumque judicio aetatis plus quam
ZOO. annorum , in textura . epist. lib. I, Venanti Cauc. Italico inscriptae, ubi vestra editio habet : Si ergo ille mortis periculo dignus fuit qui eos, quos dederat, nummos Deo abstulit considera quanto perieulo καιlitiin judic o dignus eris , qui non nummos , o temetipsum Deo omnipotent , curre sub Mon et chico babitu de ιοι eras, subtra.
reatur , qui emetimum Deo vovit, continuoque mundi dotaeriis irretitus, mentitus
es quod iovit uapropter si correptionis mea solum dicit : Si ergo ille mortis peri-riculo dignus fuit, qui eo , quos dederat nummos Deo abstulit . Considera udicium' Dei, quid mereatur qui semetipsum Deo vovi: continuoque mundi desideriis irretitus mentitur est quod otii . s misi credi eis ris, si Orreptionis mea stiae nempe , ut
Parenthesis, interjecta, a Missi abesse, C pro glossemate , quod e margine intextum irrepsi h abenda est ibi nota c-
Nec officit quod in eadem Epistola
paulo supra dixerit Gregorius : In quo anim habitu fueris reeolis . Siquidem Morasthico non adjunxit . Et licet velitis 229 subintelligi adhuc remanet soli ita objectio , quae, ut in nota a- praedictae 3- ep.
dixistis , S. Bernardo, cujus aevo disputatum fuit an validum esset Monachi matrimonium a nonnullis ex hoc Gregorii loco facta fuit cui ob summam
erga S. Cregorium reverentiam Mellifluum vix respondisse asteritis. Nam illa Monachorum qui uxores sortiti fuerant, ab eis avulsio, atque suis in Monasteriis digna coercitione praecepta re transmissio non minus matrimonii istorum nullitatem indicant , quam amitae suae Gordianae factorum relatio, atque Venanti reprehensum , sed impunitum coniugium hunc proprie Monachum non fuisse , vel ita Monachum a Gregorio appellari , sicut Sanctimonialem Gordianam , quae tantum in domo propria , atque agrorum domina suorum , etsi sub regulari districtione, Deo consecrata primum degit. Certe Gordiana, quam Sanctimonialem Gregorius vocat, in ipsa Urbe , ac pro inda coram Summo Pontifice maritum duxit neque de ipsius separatione a marito quidquam Gregorius dixit , cum omnes Gordianae successus late descripserit illis verbis corruit ad poenam ipsus damnationem satis indicavit Hanc Venantio ut ad habitum rediret , minabatur , ne eum cogebat igitur ex Monachis Siculi
uxoratis Venantius non erat . Sic longum facere me coegerunt tot quot nota a. et-e- praedictae Epistolae eleganter attigistis. F Circa Iocum , quo S. Gregorius' suo eondidit Dialogos , tantum dicam L; L .is'. quod , ut S. Doctorem ad eos lucubran. X. via. do in . Andreae Monasteri ut sece lisse De ac qu
non credatur , plus convincit prono ruinis T . . demonstrativi silentium , quam ad cppo peta,j
situm judicandum vetus inscriptio publi ἔοngredienteci juris a Mabillonio facta tom. . Ana in i ς
tionis numero locuti estis. Haec mea alia sertio infringi non potest , quin ratio qua in praedicto numero probatis Gregorium tunc Roma fuisse, simul corruat Ibi enim ex demonstrativi iis in Romanorum successitum relatione eum tune Romae fuisse recte infertisci igitur ex opposito dum de Monasterio loquitur aeque bene oppositum conjicitur. Suffraga ἀturque mihi ipse loquendi modus, quem in Homitiis persequitur . Has enim in Monasterio lectas , vel fui se exposistas minime dicetis Si quidem in Epistola ad Secundinum praecedente illas haec dixit
Gregorius intι Sacra Earum olemnia , ex his , qua diebus eνtis in hae Eccloia legi ex mere solent, Sancti υa: --
332쪽
2 Sogelii quad agἰnta lem,ones exposuἱ Et quod in eis de suo Monasterio retulit, iisdem, quoad nostrum intentum, verbis in Dialogis repetitum legitur . Nam lib. IV.. Dialog. cap. 38. it dicit : Nam is , de
quo in Homiliis coram populo me narrasse iam memini, inquietus valde , Theodortis nomine , puer fuit , qui in Monasserium meum, fratrem suum necessitate magis quam ωoluntate fecutus est. Et paulo infra αεae autem pestiantia , qua nuper ususnrbis populum magna ex parte consumsit.
In homilia 38. in Evangeli hoc ipsum retulit in n. 6. Si igitur Dialogos in Monasterio lucubrasset proculdubio dixi
se in o Monasterium metim , scuti de Roma loquens cap. 6 ejusdem libri IV. dixit . uidam vero miles in hac eadem urbe nostra percussusci atque in loco immediate supra cita loci hujus orbis epulum . At ut alia omittam sufficiat dicere quod nunquam Monasterio, semperque Roma demonstrativum adjunxit. Ut autem jam intra conjecturae terminos non permaneat Petrum Subdiaconum Siciliae Rectorem , lucubrationis Dialogorum tempore Diaconum fuisse , ac per consequens in num XV. Praefationis in
eos sine hasitatione dicatisci eum esse qui illic cum S. Doctore congreditur initium 34. p. lib. V. Cypriano Diacono data hic apponere judicavi. Sic legitur:
Tenenatus, Frater , Coepiscopus se , Ciceronem quemdam Monac uo , qui profuis excessibus a dilectissimo si, nostro Diacono Petro, tune autem Subdiacono se Rectore patrimonii nostri es in ta nitentia deputatus . Hic Petrus fuit Rector patrimonii Siciliae duobus primis Gregoriani Pontificatus annis tertio autem Campaniae in sequentibus nulla ad eum missa Epistola reperitur myprianus Diaconus in his erat Rector Siciliae, Anthemius Subdiaconus Campaniae: Dialogi quarto Pontificatus anno lucubrati probabilius censentur in Epistola citata libri . de illo jam Diacono ut exsistente mentionem fecit; quidem quondam, ut de vita functis loquens solet , non adjunxit initio.
igitur anni quarti ad Diaconatum pro-rnotus, atque cum S. Doctore in Dialogi , ut in horum exordio ipse dixit
l. tune inhiante dignitatibus nonnulli S.
D. D, et Gre Lorri Epistolis innixi dicitis, pariter S. Gregorii in Monachos illius temporis ad Ecclesia.
I. stica ossicia pervenientes in num. U. H: desi- . opitis XII lib. . aliis ejusdem S. o. eas a biιn ctoris Epistolis ibi citatis ducti proferre debebatis, ne haec in odium Clericorum hie dicta, illic autem in gratiam Monachorum omissa fortasse ab aliquo habeantur . Non immerito vos ita alloquor Ait enim S. Doctor in epistola l. lib. IV. Maximiano Syracusano Episcopo directari P es b=tero , Iaconos reosque cujuslibet ed is Clericos , qui Ecclesiis i. litant , ἷbates per Monasseria esse nompermistas , sed ut omissu Clericatus militia, Monach cis provehantur ordinibus cut in Abbatis loco termanere decreverint Clericarus nullatenus peνmiItantur haberemit tiam . aris enim ineongruum s , si eum tinum ex his pro fui magnithdine di. ligenter quis non post explere, ad utrum-q:ι judicetur idoneus . Sicque invicem , di Ecclesiasticus Ordo vita Monachica , ct Ecclesiastici titilitatibus regula Monacharus impediat . Ex quibus , postquam opinionem
aliquorum recte intelligentium per haec pariter repulsos ab Ecclesiάsticis ossiciis seu Clericali militia Monachos, Abbates convellere vultis epistola r. lib.
VI in qua Victorem Panormina num .piscopum Gregorius hortatur , ut unum Monachis . Herma Presbyterum ordinet, concluditis: Seopus ergo vigilanti simi Pastoris e loci est, repellere a Mona-
sicis prataturis Clericos, ne uia audiunt, sculares, aliarum jam Ecclesiarum titulis addictos, pro illorum temporum moreri tum
quod Clepitalis , Monasica militia in diversis eclesiis ita fociari non possint , rumpotismum quod per Clericorum illorum , q/ιi
Monassieis in Masan dignitatibus , ambitionem , ct remissorem vitam is quid ιjus dicamus Monasseria destruenda , quod etiam postea contigit, pravideret. Et certe
Gregorius in epistola 41. lib. I. loquitur de Monacho Presbytero ordinando ut suo tantum Monasterio in celebrando sacrum inserviat in ii vero lib. IV. de Presbyteratu alicui Ecclesiae Addicto. Cumque de hoc non de illo procedat quaestio, nescio quare ex verbis supra relatis ob a epistolam sic concluditis. Ait etiam S. Doctor lib. V ep. I. δεχ mo etenim potes se Ecclesiasticis obsequiis
deservire, o in Mona hac regula ordinai per sterela ut tua Monasterii districtionem teneat , qui quotidie in mini ei ι Eecisastic cogitur permanere . Et in num. V. cap. II. lib. III. dicitis: Nonnulli haeusi sunt pisola , t probarent Monastica vita satum a Clericatis prorsus esse alienum . Verum quantum id a mente S. Doctoris abhorreat, in manifeste ostendit cum ad faeros ordines , immo ad Episcopatum Monachos quamplurimo: ... assumsit . Et paulo infra Meus igitur . Doctoris fuit quantum ex laudata libri quinti proma
333쪽
sseνiorum rasocturam minime Clericis esse commendan .am quia cum et ei lin lax ori forviant , ni se υerioribus Monachorum moribus sint inniι triti, de regula Monastica os δεγι asti minus Iuliciti sunt . rat)rea
quandoquidem, aut ambιιus, aut auaritia,
aut pravus quispiam alius Q. Has iis Iericis , quos Gregorius insectatur , iam ad Abbatialem dignitatem munierat , Iecula. pium iυendi modum Iectabantur , in eptι-lis, in oppeti. stili, tu vestibus quibus ibi procurandis tit par ι esse possent , Monas emi expilabant. In quibus me judicio nil aliud facitis ac si eo quod ex peccatoribus Deus justos fici convellere velitis
argumentationem hanc: Nemo potest institu peccati gratiae simul permanere igitur status peccati a latu gratiae prorsus est alienus quod quidem , mis sonem prius notat 1m ostendendo
In numero XU. cap. XII. lib. a. ubi de epistola is lib. VIII sermonem facitis haec tantum dicitis : Etsi hoc praefertim anno S. Gregoraus quantum sibi cura assent res Monastica plurimis Epistolis palam feesrit , pauca tamen ex his delibabimur. Insigne pra cateris estprivilegium concessum Monasterio Sanctorum Iohannis , is Stephani an urbe Classitan constituto , de quo cripsi ad amnianum Ravennatem Episcopum Muid o priuilegio autum sisset in gratiam Misachorum , inde repetenuum . Et in eadem privilegii Epistola
Gregorius ait Mu quis autem ex radiiscit Minasteri ad celesiasitum ordinem pervenerit, iterius ill e uo aliquam potestatem , nec licentiam habeat habitandi
Dixerat etiam in p. 3. lib. VII. Sed ne vel per cujuslibEt Monachi , aut Abbatis promotionem aliquod onus Monasteria fortasse fugio, aut ostia .ndum vobis est , ut
si quispiam Abbatum, aut Monachorum ex quocumque Monaste pio ad Clericatus ossi cium , et ordinem acrum accesserit , nota illi aliquam habeat ulterius , t diximus potestatem , ne Monasteria hujus occasionis velamine, qua prohibemus , fusi ere enera
compellant tir . Dixitque pollea in . lib. XIII. juxta desidὸrium Conditorum malliae Regum' et εν nimus ut nullus eorum
qui eluem enodochi , arque Monasterio Abbas, aut Presbter is posterum fuerat ordinatus ad pisci partis seium quacumquo obreptione sit ausus accedere , nisi prius Abbatis scio sit ν ivatus . Pariter ergo
Monachos repulit ab officio Ecclesiasti co seu Clericali militia , ac monasticis praelaturis Clericos id est, nec Monachus manens Monachus alicui Ecclesiae servire , nec Clericus manens Clericus alicui praeesse Monasterio poterat. ut Iohannis Constantinopolitani obi ..cμ
tum hic in numero primo sequentis .' aeo ucap. X. mense Ianuario anni 393. conti X D. ι; gis I asseritis a consequenterque Grego tu Iohann.rium non nisi post viginti fere menses Synodicam Cyriaci illius successoris ex. scepisse , quia ab epistola g. lib. V. Ka assum-Iendis Ianuarii data , paulo post quam tum .' μ'
Iohannis mortem evenisse dicitis , ad 4 et TV
lib. VII. quae ei ad Synodicam Cyriaci hetoria rescriptio, totidem menses currunt. Sed istin, qua ratione illud asserere possitis non in telligori etenim mense Octobri eiusdem anni sys. aliam a Gregorio Iohanni datam invenio, quae quidem est is lib. VI. si mense annuario Johannes e vivis excessistet , ad eum mense Octobri re gorius Epistolam mittere non poterat quin novem mensibus Iohannis mors Pontificem latuisset quod impossibile ostendunt tot eo tempore ab urbe Regia in Romam litterae delata , quot indicant libri V epistolae o. 38 39. O. I. I. 3 43. quarum prima data constat mense Martio an. 93 reliquae vero mense Iunio , aut ullo ejusdem anni . Praeterea.
Gregorius ad Iohannem, ut dixi, menseo itobri ann. 39s epistolam is lib. Lmisit: in ultima alitem ejusdem libri VI quae ad mensem Augustum anni 196.
attinet, ordinationis Cyriaci mentionem facit. Concluditur ergo Iohannem mense Januario ann. 393. vita functum non fuisse; Cyriacum non integro an in no elapso ordinatum esse , ac tandem
jus Synodicam non post viginti te menses, sed ante duodecim exceptam a Greisgorio fuisse. Quo ad cenam ob assumtum ecum eis nici titulum eis inflictam jam aliquid notavi num. II cap. II. lib. II. Prohibuit enim Gregorius Diaconum suum Missa rum solemnia cum Cyriaco celebrare Hoc ipsissimo modo cum Iohanne hujus praedecessore ob idem se gessisse, Gregorium is Pelagium I plures docent Epistolae . Hanc poenam non fui e Canonicam verba epistolae 8. 9. lib. V. demonstrant. Aliam ei non fuisse impostam decima quinta lib. VI manifestat
unde ad judicandum eum nunquam ac m-m inione Sedis Apostolicae rejectum fuisse inutilis videtur recursus aὸ sancta meia moria verba , quibus eum Gregorius in sexta lib. II compellat . Erant tamenin 66. lib. I. alia, quae, quia de nullo dicta , quemlibet de Iohannis sanctitate
certiorem facient . Ait enim S. Doctor
in ne praedictae sic epistolaeci De hoe
334쪽
stantinopolit aua ei υitatis Antistit , qui in supradicti SANCTI IOHANNIS loco ordinatus est,nosra olumus scripta transmit
ψυγ oo Marinianum Ravennatem Episco-
Lib. III cap. pum prius fuisse Monasterii S. Andr aeii , - Abbatem neque a vobis , neque ab aliquo
Episcopo vel dignitate eum etiam fun6tum sui e , Λ h. st rererr/m, vero epist. 48 lib. V. es' his . a1. M, VIII. penitus demonstrant . Sic ibat. enim de eo in prima Gregorius loquitur e Tandem venerabitim νatrem Mari nianum res θtertim , quem diu meciam di- diaere in monasterio conversatum ccm' u ni ..... voce atqιι consensu aptas petiverunt . ln secunda vero ita eum aifatu : Quam sit necessarium Monasteriorum quieti reo cere de eorum perpεttia fe-curitas tractare , anteactum os scitim
quod in regimine Monasteri exhibui is informat . His a S. Gregorio in Concilio Romano III sub numero VII. Appendi. cis posito de semotipso dictis . Docto. rem eiusdem Monasterii Abbatem ibi fiei num. I. cap. I. lib. I. probatum relinquitis unde hoc in loco non solum Monachum , sed etiam Abbatem eum nominare debetis. xx Hic ibi paulo extra mea cri-yiis. III. eap. metam excurrere liceat . Placuit - ιm dicitis, o et imo alisque deinceps ο-
Icopos .caria Sancta edis persa te insignia
re quorum tanta erat sectoritas , ut septem Provinciarum Sst nodo praesent , iit
ras formatas Clericis peregrinantibus , ipsi que Dite opis abeundi licentiam darent . Si qua vero in altilias, is in Hispania rirensia de fide , aut moribus controversi , ad tuos tamquam P imates, Romanique Pontificis, carios dirimenda referemur. At cum
se Metropolitanorum Arariis usurpatas
qua ipsi deberentur ordinat one , si se-
isset S. Leo , primatum amplis mum in ipsum , Epycopumque Viennensem diυιsit. Ad quem autem ex his tunc pertinebat Hispania non asseritis . In nota vernis ad hunc numerum ita dicitisci Ante S. Leo - αι Bon facius 4 ct Coelesinus I de A relatensium Episcoporum privit giis a quadam dei ν axerant. Sed super hoc Henrici Spondani sententiam reseram. Hic enim postquam ic m. I. Epitom. Annal. Raro nil pag. O . nu n. IV. de concessione Primatus Arelatensis mediante pistola Zozimi ad ianio os Galliarum Episcopos loquitur , ita si num. V. ait : Hrum post hae Zoαimiam de juribus Ecclesia Viennensia
per Legatos imonitum, eoorasse fentem lamia in Vus eam datam donec denior de ea o cognitio haberetur , docet alia eiusdem Epistola ad Simplicianum Uiennensem A chiepiscopum. Et qui Zoeimo succes Boni. facius Papa Ieribens ad Hilarium EpiscopMm
Narbonensem , ex augoritate Concilii Nicani usi Jus Provinc a Metropolim integre
cohorυari , neque ad Arelatensis Episcopii ra pertinere in ei ira parite fem/ntiam oecessor non facii Cislsinus ab H nec noupost multum tempus S. Leo , at ea teri fero Romani Ponti res eum eiusmodi ontroversia fas e sopita, tertim in Iudicium evocata sci ut consat eum ex alitis tum praeipue ex plura mi eorumdem Pontificum ea de re siriptis Atteris , qua labentia in die is eodice Ar latensii, di blioti cautoriacensi inuitipitur per illa verba a uni υerios Gallia.
xum piscopos Arelatensis Antistitis Primarus, Vicaria Sanctae Sed is potestas addi mendas Hispani arum de de , aut mo libus controversias ita si ejus potestas ad Hispaniam per pistolam extensa suis se , non solum ad Galliarum piscopos hanc Togimus direxisset Per illa autem alia revocasse sententiam rimatus Arelatensis in Gallis etiam a suo , vel quod dicitis, initio corruit unde non a Boni facio I. sed ab ipso concedente ejus dixis incoepit. . dem est Natali Alexandri sententia tona. IX. pag. o. PraetereRomni , qua potui , diligρntia vidi quidquid rom. I. Galli a C Ossiana de Arelaia tens bus Antistitibus scripsit Domnus Dionysius Sammarthani , inclytae vestrae Con gregationis Monachus, cti nil de Prima
tu Arelatensi ad dirimendax Hispania deiide , aut moribus controversias inveni Cardina lis Aguir res, atque aliorum, quos hic primatus fugit , se ii tentiam non referoci quia ostendit satis repugnantiam ejus ipsa rimatum institutio. o In hoc numero conceditis quod , , in nota-b epistolae 33. lib. I. Gussan vilia L;b. III. p. negastis; ibi enim post ejus notam ita di xti
met Gregerio videtur opperiere, sed immeri. to , O e. Hic autem confli hira uvitare, is fixa resiges e non verebatn hum iis Gretorius . quando experien a compertum abebat ea Reis tibi ea Christiana non amplius pro esse . Itaque qua . . . Vis plui imis In
nem qi e Christianam non minis, Ut terrori. bus , sed benignitate , ae νε dicationis fuavitate persuaderi deb-re postea tamen mutato consilio frequent εν eripsit, nichaos
335쪽
ινibutis onerandos. At venia vestra musia
san villaeique dicam: quod nec iste in sua nota de operibus tanti Doctoris , quod debuit judicium fecit nec vos in iocnumero conformiter ad sua scripta locuti estis . Nam dum de Aganis convertendis Gregorius loquitur terroribus, ac oneribus persequendos esse semper monet dum vero de udaeis , benignitate ac mansuetudine alliciendos esse semper consilia . Illud quidem probant epistolae 16. lib. IV. g. lib. VIII. initium . lib. V. Hoc autem vincunt s. p. lib. l. i. lib. II. . lib. VIII. s. lib. IX. 3 11 libri III. Si enim S. Gregorius constituta a se in epistolis s. - . libri I. mutavisset in s. lib. IV initio .ctavae lib. V. Qig. lib. III sequeretur etiam quod constituta a se in his rursus mutavisset in s. libri III. s. lib. IX. in 1. lib. XIII. quia in duωbus primis benignitate , dc mansuetudine trahendos est judicat, in tribus autem sequentibus persequendos esse, ut veniant, admonet tandem in tribus ultimis rursus benignitatem , ac mansuetudinem cum eis observare coasiliat. Qi iis tantam animi imbecillitatem constantissimo Doctori tribueti Certe nullus , qui ejus super hoc Epistolas accurate legat is praecipue
octavam lib. V. ex qua , ni fallor, tota errandi occasio provenit . Eam quidem in duobus capitibus S. Doctor dividit in primo loquens de Manichaeis eos summopere perie qui , sicut in omnibus ubi de
eis , Cyprianum admonet In secundo autem de Iudaeis sermonem faciens eos promi Isone diminutionis iterum pensonis ex alio titulo debitae , velut in aliis benignitate, mansuetudine . alliciendos esse praecipit. Nec obstant ea as epistolae lib. I. verba, scilicet : Eo enim , qui a Religione Christiana discoriant , mansuetudine , benign rate admonendo uadendo ad tinitatem dei necesse est congregare , me quos dulcedo pradicationis , Θ Gυentus futuri Iudicis
terror ad cre dendum iuvitare poterat , mi. is a terroribus repellaneti . Nam intelligenda esse non de omnibus discordanti bus ipse Epistolae textus, in quo tantum de Iudaeis locutus fuerat , manifeste docetri confirmatque hanc assertionem l-bor notianus codex , ubi non Eos en ι , sed os enim legitur . Praeterea nemo
dubitat quod Judaeos Paganos parmorum qualitas non astringit Quid nunc mirum , si pro diversitate morum , licet utrique a Religione Christiana discorda rent, Judaeos, quibus in sua lege vivere permittebatur , mansuetudine ad fidem
congregare prudentissimus Pastor semper
intenderet Paganos vero , quibus in infidelitate permanere non erat concessiam, terroribus, pensionumque augmento compellendos ad eam venire semper judicaret Omittere non possum verba homiliae X. in Evangelia, quae hoc penitus confirmanici quia longum facere obstare munime debet dum implicatio tanto Doctori attributa , etsi humilitatis decorata praetextu , profliganda carpitur . Haec sunt verba Sed iιarandum nobis est , quidnam sit quod Redemtora nato, pastoribus in Iuda Angelus apparuit, atque ad adoraudum hunc ab Oriente Magos, non Angelus,
sed Stella perduxis 3 uia idelle. Iudais
tamquam ratione utentibus , ationale ani
mal, id est Angelus , pradicare debuit Gentiles vero , quia uti ratione nesciebant, adeognoscendum Dominum non per vocem, sed ρι signa perducunIur.
ααὶ et commendat itiis, quas Augustinus deterendas acceperat, pii totis ejus u. I. iter per Gallias describitis . Sed , quia De Augsesti ex eis nulla Clothario Francorum Regi M itinere
data legitur, dicere praetermis stis i per Regiam hujus Sedem, Parisiensem nempe civitatem , illum transiisse . Verum hoc docent epistolae sexagesimae pri :na lib. XI. Clothario directat haec verba
Ruidam igitur , qui eum Reverendissimo Fratrem is Coepiscopo ostro Augustiuo ad
Anglorum gentem perrexerant, re υertentes quanta eumdem Fratrem nostrum Excellen -
fecerit , quantisque u fragiis prosic centem
a ia De conversatione Monastica in c. a. Ecclesia Cantuariens ab Augustino Mo Db. III. ea . nastri S. Andreae Praeposito instituta ad α num Hie clarum est venerabilis Bedae testimo q
nium, sicut illud aliud S. Gregorii in p. I i.
t. lib. V. de impossit bilitate conjungendi Feelesia in millam cum militia Ecclesiastica . Unde u glρr Uf. triusque veritas propugnari non potest quin dicatur Ledam appellare Monasticam conversationem illam , quam . Gregorius in epistola 4. lib. I. responsione prima Augustinum monet, ut ita Cantuatiensi Ecclesia instituat. Haec quidem si Gregorii judicio cum militia Ecclesiastica in conj angibilis , scut Monachica regula, foret, ab eo, ut instituenda , minime consiliaretur: ex quo clare deduci istu conversationem Monasticam Ecclesie
Anglorum aliam fuisse a conversatione seu regula Monasteriorum Italiae , atque Siciliae Hujus discursus rectitudinem de monstrant tot S. Gregorii epistolae ubi de Monachis uxoratis ab uxoribus vel lendis , suisque Monasteriis retrudendis
loquitur secunda ad Augustinum responso . In hac enim postquam de insti.
336쪽
tuenda conversatione primitivae celesiae in prima locutus fuerat , ita ait : Si qui vero sunt Clerici sis illis a quibus seorsum vivere Augustinus , jam Episcopus
non debebat in extra Iacros ordines eo Τι- tuti , qui e continere non possunt , ortiri uxores debent , ct stipendia fua exterius acciperes quia Θ de eisdem Pirribui, iri. mitius Ecclesiarn de quibus rasati δει-
mus , novimus scriptum quod diυidebatuν singulis prout cuique opus erat . De eorum ergo sentio altandum , atque providen.uum s , sub Ecclesiastica regula fiant
renendi , ut bonis moribus vivant , is a nendis Psalmis in υ gilent , ct ab omnibus illieitis cor, ct Inguam, o corpus Deo au
ctore confervent. Communi autem vita vi
ventibus jam de faetendis portionibus c.
erant igitur in Ecclesia Anglorum , Clerici communi vita viventes Clerici cum suis uxoribus habitantesci ergo verbum Cleriei non potest ibi intelligi de Monachi sub S. Benedicti regula contentisci quia hi etiam extra sacros ordines constituti se continere non valentes sortiri uxores non possunt . Quis unquam id it ab aliqua Monachorum regula sanis citum quod hic Gregorius ait se de a /tribus primitivae Ecclesiae novisse scriptum Igitur alia a Benedictina erat iliata regula Monachica, quam, ut testatur venerabilis Beda in num. UI. citatus, peremnia eum ipso uisopo endisfarnens
omnes Presbter , Diaconi , Cantoν es , Tectores , caterique gradus Ecclesi astici fervabant. In ista, absque dubio a Beda Iulo nachica dictari quia omnia erant cominu iani , Monachi extra saccos ordine con stituti uxore, ducere poteranici atque
xorati canendis Psalmis invigilare debebant: conjugioque non obstant , prout illis opus erat , licet exterius, divideba tur. Dixi Monachi r quia verbum Clerici
idem ibi gnificare vultis. 4M ιἷh Utrum vero Canonici Regularesoj si ii it dici debeant Lecto judicet, aut regula-ρὸ ν bd. ris instituti Canonici Propugnator probet . Ego tantum dicam quod consequentia ab eo ex epistola 43. lib. VII. deducta vos, quia num IX. cap. III prae .cedentis immemores , in admirationem
irrisonis erga illum rapuit, quod sic de monstroci in num. II. hujus VI cap. ita dicitis: Ad Ostoriorem Ioeum Hoc est ad secundam objectionem ex posteriori loco
desum tam in jam veniamus. Sanssus Doctor lib. VII. p. 3. hae deeernit o Si quiI-piam Abbatum , aut Monachorum ex queis cumque Monasterio ad Clericatus ossici iam vel Ordinem Derum arce erit 3 nn illi e aliquam habe.et ulterius, ut diximus , potestatem ἱ ergo hoe ipso quod ad euram Eerlesia fusi in alam ordinabatur Monachus Monaehattis auferebatur , in quo nuperm ripior . Mira faue consequensia . uasi vero idem se potestas in Monasterio ,
Monasticus latus, qui obe/ientia jec zion potius quam potesate, .nc auritor ita re constat . In numero autem IX. praecedentis cap. III. sic loquimini: Ad Laertim ministerium ordinari Monachi non debebant, nisi ramisso , de ita, ct mo ibus feri examine. Et hi quidem velut emancipati, ulterius in Monasterio ne habitabant ne fabitandi potestatem habebant aut ιceuisitam: Nemo vasteria Lujus occasionis elamine , si qua prohibemus , fustinere onera compellantur , inquit S. Gregorius lib. VII. ep. 3. aeui vero pro Monasteriis res0tEriconstituebantur , adhuc iuris A bHum 4raut , eqsis obedientia jugum excutere poterant. Mira sane derisio Nunc Canonici instituti Propugnator merito exclamare poterat. Sed ut praedicta derisae consequentiae rectitudo clarius percipiatur eam ex assertionibus vestris deductam hic apponam. Per vos status Monasticus obedienti subjectione potius quam potestate , ac auctoritate constatri per vos etiam Monachi , qui pro Ecclesis resbyteri constituebantur , obedientiae jugum excutiebant, urisque Abbatum non erant: Ergo hae tuo quod ad curam Ecclesia fustinenuam ordinabatur Monachus , Monacha. ius auferebatur.
Tune Augustinum non fuisse Clericum, vom. III. nec Ecclesiasticis ossiciis addictum constat ex ep. io 8. lib. X. Syagrio Augustodunensi Episcopo mist , in qua Gregorius sic loquituro igitur in radica.rionis opere , quam diu cogitans Anglorum genti per Augustinum une Monasterii mei P positum , nune Fratrem , Coepi copum nostrum. Quod vero Presbyter , aut Dia conus tunc foret ad Clericatum ejus probandum nil facit quia Monachus pro suo Monasterio Presbyter constitutus dici Clericus non potest a vos enim Om 2. Olumna 4 Ii titulo penultimo dicitis Seci laris Clerietis non possit esse Abbas , qui si Abb.ii esse voluerit, desinat esse Clericus.
Ex quibus hunc discursum effingor Nemo potest desinere esse Presbyter , vel Diaconus a sed Clericus secularis des nere debet esse Clericus, s velit esse Abbas ergo esse Clericum est aliud ab ordine sacro Diaconatus, vel Presbyteratus. gitur ex eo quod Augustinus presbyter, vel Diaconus fuisset minime probatur quod Clericus esset. Ex notatis praecedenti numero II hic his xjst emendanda venit sequens propositio e 'strari Etsi vero Monachus ad Ecclesiasticas curas , dignitates assumtus , Monachus ultra non diceret Ar effatamen minime desineret, quid contendit vir doctus, Cano.
337쪽
nici Regularis instituti Propugnator Ἀρι lectione Gregorii Magni pene peregrinus
Similiter corrigi debet hujus propositio. ni probatio, utpote vestrae sententiae innum VII. sequenti penitus contraria. E ce demonstratio: Cum enim, dicitis, de nomisiatio a nobιliori gradu desumatur, quid mirum si qui Monacho superinduens pii copum , exempli gratia , non amptius Monachus oeite tu , licet Monae hum non depo- fuerit , in Monasticis etiam institutis in vigiliis , eiuniis , orationibus perf/υeret In numero aute in V II. sic loquimini Porro , vel ac sta proprii etentio, ex nomet regula instituto, a Canonici Regularis statu adeo abhorret , ut evertat , fecularem eum essetat. Nunc sic e Monachus factus Episcopus proprium habet , tunc
habebat Si quidem initio tantum nascentis Ecclesiae omnia erant communia squia
nullus Patrum ex his , quae possidebant aliquid suum esse dicebat , ut inquit S. Gregorius in responsione prima ad Rugustinum dare sola proprii retentio quia ex ipso me Regulae instituto a Canonici Regularis statu abhorret , vestro judicio
sufficit, ut eum seculare essiciat quare non sufficiet, non minus a Monastico a. tu abhorrens , ut Monachus factus Episcopus nec sit , nec amplius vocitetur Monachus Num. H. e Nee Iohannis Diaconi testimonium , nec secundum numeri U. Appendicis decretum
praefatam sententiam oppugnant. Primum non . quia se Monachos , quos tamquam
S. Gregorii familiares ex ipso Iohanne innum. IV. cap. III. lib. I. recensuistis, tales non fuisse ex immediate dicendis pene liquet Primus est Maximianus Hunc Syracusanum Episcopum fuisse prius, quam S. Gregorius in Pontificem unctus esset constat ex o quod inter Epistolas non invenitur aliqua de misso ne Pallii ad ii lum, sicut ad soli annem successorem ejus: cumque in hac, quae γ. lib. V. est Gregorius asserat tali decore Maximianum usum fuisse, credibile non est eum Gre griani Pontificatus tempore Episcopum factum esse. Secundus, videlicet Augustinus , quando ad Anglorum conversionem mittebatur Monasterii S. Andreae Praepositus erat ut jam dixi num. III praecedenti Tertius, nempe Mellitus , dum ad eamdem conversonem fuit missus Abbas erat, ut ex epistolis &61. lib. XI.
evincitur Marinianus autem dum Ravennas, Episcopus fuit electus in Monasterio habitabat , ut deducitur ex epistola S. lib. V. Claudius, qui post praefatos nominatur, indictione X. erat Abbas Monasterii S. Iohannis , QStephani Classianae civitatis, ut viditari potest in epistol. 6. lib. II.
suspicor tamen Iohannem Diaconum ideo Claudium inter familiares ex Monachis electos recensuisse ; quia . Gregorius in p. 6. lib. VIII ad Marinianum Episcopum Ravennatem missi ait : euod
communem filium Claudium Abbatem , latorem praefentium Ionea pud nos hactenus mora retinuit, res illa fecit, tιod magnum nobis, sicut sis , erat in merbo Dei solatium t quem etiam hic adhue olueramus
diutius retinere , si, ipse non festin De
ad suum Monasterium , is nos congregationi fratrum esu prasentiam esse omnino nece Iariam sciremus. Hanc longam moram plus
quam ad septem menses extendi non posias ex nota tempori praecitata epistolae, ultimas libri praecedentis aeque colligitur , ac ex earum textu domesticum, hunc convictum si forte fuit: nam in aliquo Monasterio hospitari poteratri praefamulitio hospitium intelligi debere. HOC confirmat sequens 7 ejusdem libri Epistola Mauritio agistro militum data ubi S. Gregorius inquit Suali υι autem qui
υobis adhareant in lectionis Sacra Collegio ct neminem ρperi , is vehementer ingemui paupertatem boni . Et quamvis peceator ego valde occupatus sum tamen si a Teati Petri Apsa limἰna venire volueritis io fata ero eloquio strictum poteritis me habere Collegam. Ob quae nullus Maurentium in famulitium Gregorii receptum judicabit diquia seculares omnes a cubiculo suo jam
Probus tam de Abbas Monasterii S. Andreae , auctae dum Abbas fuit, convicto S. Gregorii non perstitit, anteis quam fuisset Abbas , Monachus non fuit,
ut apertissime constat et nono Appendicis numero , cujus verba utramque meae assertionis partem demonstrantia , ne laritius dicam silentio praetermitto. Non secundum, id est decretum, quia
cum Monachica regula plus conjungibilis noti sit cum Pontificiis obsequiis , quam
cum alicujus Ecclesiae cura , atque rerigorii judicio nemo possit, Juic deseria
vire, in illa ordinate persistere, idem de familiaribus ex Monachis electis , ac de promotis ad Ecclesiae curam judiciu in profero , hac ductus ratione, quod regο-rius lib. XI. p. 33. Mariniano dixit: Si
igitur eadem aegritudine gravari te sentis is venire , ponis , eum paueis tibi venienis dum est quia maeum in Episcopi manens, quotidiana obo quia de hac Ecclesia abebis. Heliae autem Presbytero, labbati Isauriae p. 38 lib. U. Ilium vero vestrum Epiphanium mandassis tit ad sacrum ordinem
ρνου ehere deberemus , vobisque retra mittere. Sed in uno vos audivimus , in altero autem minime audire potuimus . Diatonus
quidem factu est; sed quisquis femel in hae
338쪽
Eeclesia ord ne Iaeram aeceperit, egred en d ex ea iter ius licentiam non habet. ς cee Benedicti nam Regulam ab Augu-
in in Angliam delatam hic asseritis;
Non mηὸ sed pro priori ad Augustini adventum Μο- 'gris nasterium Bancor in vallia Angliae Pro-ηώςι t si vinc: situm erat . ut ex num. I. capitis
it ni ita, . . sequenti deducitur Digitur non omnes Angliae Monachi ab initio Benedicti ni fuere. Da ή. Hujus numeri textum transcri-
Lib. DI. ea bere necessarium duxi, ut tria ei obstan. VIII. δ. VII. tia clarius percipiantur. Dicitis: Συocato
Ie.3. ti fuerant MVcopi, Mellitus Londonia, Iustus sis arum Rufe, 9 Laurentius ipsius in Dorouernensi g Cathedra successoris de refocaudis a chisemate rium Eritonibus , tura Scottis ιbernia Infula ab latoribus plurimum ais fluui seriptis ad eos Epistotis caritatem humi
litatem Christianam pira Gibus missa ad Scottos , seu Hibernos hae erat inscriptio quam refert edaci Dominis carissimi, Fra. rribus Episcopis, vel Albutibus εν uni υιν-fam Scoriam cibi Episcopi, o Abbates it dam esse videntur. Huic opinioni primum oblut Bedae testimonium num . VI cap. U.
hujus libri citatum: si quidem ibi constat quod Lendisfarnensis Episcopus cum Oi silio Fratrum Monasterii Abbatem eligebat ait enim Aeda: Inde ab illo Aidano omnes loci , Itis Lendi farnensium Antistites usque hodie si Episcopale exercent ossicium , t regente Monasteritam Abbate, to em ipsi cum consilio fratrum lege se
rint, omnes Presbteri, Diaconi, Caratores,
Iectores , terique gradus cclosiastis Monachicam per omnia cum VI Episcopo Re
Secundi, Synodi Cloves hoviens s decreetum immediate ante hunc numerum ad- dustum, ibi Ita ut umerque dies ab EcclesiasticI , sumasterialibus fer arus habea-
Iur. Nam si conjunstio et o iii Epistola ad Scottos inscription eosdem esse pisco-Pos, Abbates denotat, quat e diversos fuisse Ecclesiasticos, ct Monasteriales conjunctiois in decreto non, gni scabit Pi aeterea, si Ecclesiis ab Episcopo Abba. te , dc Monachis serviebatur, quare Synodus non omissi verbum Eecis oleis Z Fortasse respondebitis id piunt , quod num. XI. cap. I. praecedentis dedistis, videlicet : Presb=teros aliquos Manastic, legibus nullatentis adstrictos Dis p Iociales esse At tunc rursus interrogo quare hos ο-nasterialibus illic principalioribus Synodus anteposuit Vestrae randem opinioni potissimeque obstat mraximum inconveniens ex ipsa resultans , quod si ostendo In Insula Hiberniae Episcopi erant, qui ex inscripti ο- ne Epistola ad illos est etiam Abbates vobis videntur, sed hi neque ab Augustino, neque ab eius sociis ibi suerunt In.
tituti, ut ex num. I. praecedenti vincitur igitur pro priori ad Augustini adventum iis in partibus Ecclesiae erant Regulam Monachicam servantes. . .e Ex inscriptione epistolae a lib. . ..., IV. Narsam Patricis dignitatis fuisse hic Lἰb. m. i. a ccolligi eis; at in nulla ex Epistolis ad eum I. directis titulo Glori , vel aeeὸlleistia, Ipsi ad Patricios proprio, Gregorius eum compellat . Videatur nota ad num VII. cap. V. lib. r. simulque vestra nota-a- ad praedictam pillo lam.
ij Ex epistola l. lib. VIII. dicitis 'I
pistolae sic legitur Vestra autem Fraterni domo Episcο- ta periit , ut sibi Episcopum in e et s. pati facit 'qua non longe ab eodem monte Negeugno est, facere debeat a quod omnino libenter accepi; quia quantum itina fuerit , tantum prodesse animabus illi consistentibus amplius cierit. Gussan villaeus in nota. d. ad
illa in legendum Episcopium conjecit quia textus favet, quidem Petrus per alte ritis Episcopi ordinationem vicinior non fiebat. Vos autem post Gustan villae notam ibi immediate asseritis quod plerique Nil conjecturam ejus juvant quia litteras, quibus scribitur, aeque utrumque ἱ-gnificare possunt unde cum litterae Gus.1 in villae conjec sturam , cui textus favet, non rejiciant, hic de alio Episcopi faciendo loqui debuistis , non de alis Epicopo ordinando.
ut Postquam epistolae s. lib. X. - cs
li ita verba adducitis ad probandum S .iu IV
non putasse jugum sibi a C isto impissitum sicut Pontificale munus appellabat, dici
tis : Alius proculdubio Pontife e nil aliud regorii conis cogis an quam de levandis incommodis , de .stio , ve
adhibendis remediis , accercendisque Medici p., 7 and eorum nutum negoι iis Ecclesiasticis nun iis .rium remisisse , omnesque Ponsi carus curas Vicariis tradidisset. Non desunt Summi;
Antisti ibu , o Episcopis , qui succedere oneri pastorali, sive ex caritate, si υ ex cu piditate ambiandi. At cum hujus veluti objurgationis aliorum Pontificum , eisque asia sistentium , in ipsa epistola fundamentum, quaererem, oppositum non solum in ea sed etiam in 33. lib. XI. quam protinus recordatus sum , plenissime inveniri haec. enim scripsit Gregorius inra Mariniano Ravennae Episcopo de vomitu sanguinis
aegrotanti Hen lante quodam Ravennate ho nune, graυissimo moerore ρrcussus sum quia fraternitatem tuam de vomitu sane uiuis retulit grotare. Eo qua re sollici e se singillatim eo , quos hic doctos .ctione novi ia
339쪽
Mus Me ἰces scimus inquiri, is qui siuguli senserint, quid υ dictati erint sanctitati
iastra transmisimus. Rui tamen quietem silentium pra omnibus dicta ut quam si rua Fraternitas in sua celesia possit habe re talde Ium dubius. Et ideo videtur misi ut ordinata illi Ecclesii, et qui Miserarum solemnia xplere valeant, vel qui Epis pii curam gerere, hospitalitaremque, fuIceptiones possint ex bibere, quive Monaste piis custodiandis ratis , tua Frare ita ad
me ante Uiυum tempus des eat euire, ut agritudinis tua ego specialr e , In quantum valeo , curam geram , quietem tu ιm custo.
tiam : quia ui arritu in iis ivum temp/s Mediei veheme uter dicunt periculosum . Et valde pertimesco , ne si curas aliquas eum adsersitate temporis habueris amplius ex eadem molestis pericliterI . Ego etiam ipse Ualde tim Eb iis , o omnino est utile ecum di gratia auus ad tuam reddeas Ecclesiam: aut certe si vocandus es, inter tuorum manus voceris , ei qui me proximum morti υ ideo, si me omnipotens Deus an
re te vocare voluerit, inter tuas mauus tran
sire debeam. Si autem qualitas tempori adveniendum praepedierit, aliquo parvo exenio
dato, apud Iouem tangobardorum Regem agi potest ut ipse obiscum hominem
suum usque Romam transmittat. Si igitur eadem agritudine gravari te sentis, o venire di ponis , cum pauci tibi veniendumo' quia mecum in EρUeopio manens, 'ti ridiana obsequia de hae celsa abebis. Praeterea nee horto , ne admoneo , sed distrio a pracipio ui ejunare minime proumas , quia dicunt M/dici huic mologia alid esse contrarium, nisi forte si grandis olemnitas exigit quinque in anno icibus concedo . A vigiliis quoqiue temperandum est , is preces , qua super cereum in Raυennati civitate di- et βιι ni , et expositisne Evangelii , Naeirca Pascalom solemnitatem a Sacerdotibus fiunt, per alium dicantur . Et tua dilectio contra virtutem laborem sibi minime imρω-nat. Hae autem , xi , ut si te melius fenferis , , venire distit ris Getas quid ta
Incis epistola lib. X. ex qua assiduum Gregorii laborem non solum deducitis sed quid alius Pontifex proculdubio faceret conjicitis , Eulogio Patriarchae lexandrino S. Doctor haec scripsit Transa es anno suavissima fanfitiatis vestra scripta juscepi', quibus pro agritudinis me ni mietate respondρ re nune que non valui Trigesimam quoque nonam ejusdem libri super eodem argumento , errore ilicet Agnoitarum, eidem Eulogio scriptam sic concludit S. ad aerii, hoc est Anat F. lio Diacono Constantinopolitano S. Doctoris sententiam requirenti, necdum re θυρῖ- Hi, quia graui uncusque infirmitate tentur sum. Iam nune auiem vestra ea i oratione conυalescere, is ei si tu perfecte convaluero, ut dictare valeam, ad uva ut Domino , respondebo . Illud igitu justi scate praeceptum vel importunam te oratione tollite conjecturam. hhb Ab immediate citat 39 epistola , lib. X. occasone desumta in hoc nu ερ
mero dicitisci Agnoitas estor ano Is D. . ,. f. Gregorius docet esse manifestum u. me AEnstita.
latet qua ratione eontrarius Mirchianorum rum.
error ipsis a doctissimo Theologo tribuatur. Ut autem nemo fortasse inscium sententiae Agno ita rum Gregorium existimet verba ipsus in citata Ilidori Hi si alensis locum cap. . libri UlII. Elymo logiarum ponam , ex ipsisque per argumentatior rem concludam , quo S. Gregotarius praecipe Eutychianorum errorem A gno itis non tribuit, sed cum additamento, ex quo deducit , seu tantiis per illatione in docet manifestum esse Agno itas Nestorianos fuisse . Ecce vobis Gregorii verba em horam iudieii Die Deus, is homo sed ideo quia Deus est o mo . Res atιtem valde manifesta est , us q:ι quis Nestorianus non est , quoii osse nullatenus potest. Nam qui Uam o sapientiam fatetur incarnatam , rea mente valo dicere osse aliquι quod Dei sapientiatruoret En Isidori locus: Agnoita .... a Theodosianis exorti unt .... Agnoita ab ignorantia dicti , quia perversitat , a qua exorti sunt, id a cluna, quod Ch isti divinita Vnbret futtira, qua uni scripta dedi , , hora novissima , non recordantes Christi personam in Isaia loquenti, dies iudies in orde meo. Et immediate supra Theo
dosian .... errorem Eu chetis .... sequentes . . . . ex duabus unam in Chrso natu-ram .... corruptam .... contendunt. Et su
pra Eutychi. ni dicti ab Eur=cke .... qui Christum post humanam assumtionem negavit exsistere de duabus natuν is , Ied solam in eo divinam asseruit esse naturam. Tanisdem imm ediate supra in floriani a Nestorio .... nuucupati, qui Reatam Virginem Mariam non Dei, sed hominis an uet. modo feruit genitricem, ut aliam personam carnis aliam fateret Deitatis . Neque unum Christum in Verbo Dei , , carne credidit , sed Ieparatim , atque ejunctim alterum filium Dei alterum hom ni pradicaυit. Nunc sicci Eutychianorum error λntum est asserere solam in Christo esse di. vinam naturam post assumtionem humanam atqui . Gregorius in sua Epistola convellere intendit ignorantiam diei, horae judicii , quam sui divina natur Agno ita tribuunt postquam solam, utpote a Theodosianis, qui Eutychetis errorem sequuntur, exorti, in Christo fateriatori ergo tibi Eutychianorum errorem
340쪽
non solum, sed eum additamento tribuit οῦ Quod vero ex hoc additamento ut doctissimus Theologus deducat, seu tantum per illationem doceat esse manifestum Agno iistas Nestorianos fuisse, et si Gregorii verba satis indicent, me etiam probare moleste non ferati Sa. Sic enim interrogat S. Doctor Nam qui tuam Dei sapientiam fatetur incarnatama. ut Eutychianus qua mente valet dicere ut Agno ita .sse aliqui quod Dei sapientia ignoreta Quasi diceret: non potest quis negare quod sapientia incarnata scit diem,&horam judicii quin neget causalem quare haec futura scire debet , nempe quia Deus est homo; sed negare hanc error est Nestorianorum , qui duas in Christo personas adstruunt, negare illud Agno itarum igitur res alde manifesta est, quia quisquis sorianui non e Aiuo ita esse nullatenus potess Alio et quidem clariori modo Agnoitae ex Isidoro in capite citato ab Eutyche et remo te ortum ducebant, ut Eutychiani Nestorianis contrarios se ponere debebant ex additamento ignerantia ad Eutychetis errorem concordes Nestorianis resultabant. Quid certe efficatius ad eorum somnia refellenda quam ex addita mento ad sententiam , quam ut Eutychia ni propugnabant , casum in contrariam ipsis dei non stra rei In eodem numero , sed paulo supra haec etiam diciti. Certa tigici Gregoriana
da Chrisio quali umque ignorantia posset riginti. Sed S. Doctor apertissime oppositum fatetur . Et utinam non quia licet in cap. 13. lib. I. Moralium dicat Nam uncta ciens, sed in locutione sua ignorantiam nostram sumpIEns sic tanti Magistri solutione ad postea propositam ei dissicultatem melius edocti, data occasione, rectius respondere possemus . Inquit enim S. Doctor in praecitata epistola 39. . Ad hae vero mihi idem communis silius Adnatholius respondit aliam quastion ε , dicens Guid si objiciatia mihi , quia sicut
smmortalis mori dignatus est ut nos liberaret a morte , ct aternus ante tempora fier*voluit temporalis r ita De sapientia ignora
riam nostram fuscipere dignata e , ut o ab ignorantia ιbe Varet 8 Sed ad hac ei nec, dum re ροndi , icia gravi nunc usque infirmitate delentus fiam. i. nunc autem vestra carpi ratione convalescere, e , si ita
. . lo' rfecte enυ luero ut dictare valeam , ad '
De .mpor iii, Ex assertione vestra videlicet
faculto In eodem roncilio, a quo damnatus est A
e, ues Probo Monacho , O, Abbati sandi fa, Deullas o e. atque ex nota temporis hujus facultatis, quae sub num. IX. Appendicis ad Epistolas constituta est, suppositaveritate tituli, notae temporis Concilii Romani III sub num. VII. Appendo contenti, deducitur Concilium Romanum IV. pro priori ad III. fuisse celebratum quod sic demonstro In indictione mensis October Aprilem praecedit, quia indictio a Septembri incipit atqui nota temporis Concilii IV. sub Gregorio celebrati , ut
sub diem tertium Nonarum Octobris Indictio. ne IV. si in eo fuit concessa Probo testanis di facultas quia ejus est haec temporis notariis die Noxas Aprilis Indictιone T. est nota temporis Concilii III. igitur propriori ad tertium fuit quartum celebratum . Hoc esse nullatenus potest ergo vel titulus Concilii LU ibi celebratum an in no Domini DC cancellandus est, vel supra scripta assertio vestra corrigenda. lio seque claro medio assertio vestra con
vellitur. En illud : October Aprilis. unius ejusdem indictionis sunt October unius anni, Aprilis alterius quia indictio incipit a Septembri , annus vero Januario, sed utrumque Concilium celebratum asseritur in eorum titulis anno Domini6oi ex quibus tertium die Nonas Aprilis indictione IV. facultas autem testandi concessa sub diem tertium Nonarum Octobris indictione quarta ergo hoc die
non fuit Concilium quartum celebratum . . At fortasse dicetisci quod ubi Concilium III habet in textu die Nonas Aprilis Indictione IV. in margine notatum legitur alia III. qua quidem nota mea corruit
objectio : sed tunc sequitur quod praedicti Concilii titulus coirigi debet ran eo enim celebratum dicitur anno Domini col. indictio II l. incoepit mense Septembri anni 99. finivitque mense Augusto anni OO. .
Emendari etiam debet titulus Concilii IV. si eodem die , quo testandi facultas Piobo data , celebratum fuit . Nam illaupoto concessa mense Octobris indictionis quartae anno Domini oo respondet, quod confirmat Albornutianus codex , in quo nona inter indictionis quartae Epistolas reperitur sic legitur e In nomine Domini Saloator Is nostri Iesu Christi imperant ib.
Domno Matiricio, is Tiberio Augustis anno Incarnationis Dominica DC primo eodemque domno Mudecies Consule ob die tertio NON.
Octobritimis s. IIII. Et infra , ubi Paterius recitavit , ita os jusdem Domin ἱanno XVI. id est post Consulatum quod quidem convenit cum eo , quod in umoII. Appendicis legitur scilicet quod depositio Laurenti Diaconi, quae in ossiciabus initio . Indictionis constituta invenitur , facta sui anno septimo Consulatus