장음표시 사용
321쪽
praetermissis , atque improbabilibus in Vita Sancti Gregorii Magni ab ipsis adornata, is in Tomo IV.
operum in lucem edita repertis.
D. PETRO DE C STRO, BONONIENS Is Collegii foris Sancti Clementis iaciumno.
323쪽
BENEDICTINI CONGREGATIONIS AIRISIENSIS
UM praeterito anno, R R. PP. Bibliothecarii munere fungebar in celeberrimo
Hispanorum Collegio Majori lubinvocatione S. Ge- mentis Bononiae erecto ab Eminentissimo Domino meo Domino AL-gidio Cardinali Albor notio, codicem Registri Epistolarum S. Gregorii Magni vestra cum editione accurate contuli, variasque lectiones excerpsi, ut quas publicae lucis dignas invenirem , cum notis ad eas typis darem . Postea vero Dialo gorum alium , licet non ejusdem Bibliothecae , eodem modo , animo perlegi. Sed cum ad absolvendum hoc opus necessarium omnino judicarem vitam ejusdem S. Doctoris a vobis Tomo IV lucubratam inspectare , eam legi d relegi , quaeque parum consona praetermissa, Gmprobabilia inveni , notavi, judicii rationem plerumque ex ipsis operibus desum- tam redden S. Vestrae lucubrationis gloriam obscurare non fuit animus . Nam omnibus Maurinae eruditionis amplitudo veneranda patet is ego ingenue fateor illius proculdubio magnae perfectioni deberi quidquid boni meae observationes conti-
Statim ac dispositas eas vobis dirige-are , sed praelo datas, quorumdam eruditorum consilio permotus , opportunum dux , ut, dum ad varias lectiones notae complentur, eis studiosi non careant, Marginalibus libri , capitis, numeri, ad quos in vita a vobis adornata pertinent, simulque personae, vel argumenti notis eas distinxi , ut quaesitae facilius Oa offendantur. Lib. I. eap. I. Unde ad propositum deveniens Maa m D Sententia Iohannis Diaconi super cognZGασο n lone Gregorium inter C Felicem IV. eum elἰ ea Papam, quam Cardinalis Baronius impu-
ri re gnat in Annali Eccles ad ann. 38i hac praesertim ratione , quod Felicem P. Samnitem suisse constet, majoresque Gregorii Magni Romanos , non latis firma iatur illis verbis cap. 16. lib. III. Dialogo ruis vid dicet : Nuper in Samni Proυ fuis
ci quidam venet abitis vir Mennas nomine , solitariam vitam ducebat, qui nostro
rum Miti cognitus ῆ quibus ipsum cre gorium aliquos e suis consanguineis Samnites fuisse satis innuere vobis videtur . Nam S. Gregorius Marinianum Ravennae Episcopum ob hujus de vomitu sanguinis infrinitatem ad se vocans in epist. 33. lib. XI. sc eum alloquitur Atit cer
i si vocandus es, inter suortim manus θ- seris. Et haec a vobis, quamvis non tran
scripta, in num. IV. cap. V. lib. IV. non cognationi , sed amicitiae tribuuntur. Itaque nisi haec intelligentia praecedenti parum consona in praedicto num i corrigatur, ad quod sussiciens praebet fundamentum epistola 48. lib. V. ubi constat Marinianum civem non esse Ravennatem, ex quo etiam emendanda venit nota-a- epistolae 6. eiusdem V libri, Cardinalis Baronii impugnationem verbo nostrorum non convellicis. Sed dato quod nostrorum cognationem de notet , ad Baroni opinionem amplius infringendam sermari etiam poterat quod in partibiis Piceni Samnio contiguis regorium cognatos habebat siquidem in capite V. 4. I. Dialog loquens de Constantino Mansionario Fcclesiae Sancti Stephani juxta Asco nitanam Civitatemst se, haec dixit: Mi tiam quidam nostri a provectioris talis, qui ex eisdem fune partibus , attestantur . Quibus , quia indi cantibus ut non alienum a progenie ejus longaevitatem pertingere, solvitur simul nodus, qui super gradu cognationis, atavi scilicet, Felicis cum Gregorio primo ιι,
bb Dicitisci Gregorium fratrem ha- . buisse nullus qui tui Epistolas atrante
324쪽
222 gerit in dub umbeso eabit. Me tamen judicio, ut adeo certum tin habeatur sufficit locus epistola 2 lib. XIV. quem ad hoc probandum inter alia citasti sic
legitur : De Monasterio S. Herma, quod ... a fratre nostro eo structum est quia attente legens epistolas 48 lib. I. s. lib. XLd praedictam . lib. XIV. Gregorium in hac de Ianuario piscopo Caralitano locutum fuisse illico agnosce ; persectius vero , si lib. IV. octavam ex abundanti
Estra alia urgentissima dubitandi ratio de sumta ex inscriptione epistolae s. lib. IX. illo alio loco epistolae 8. jusdem, quem etiam adduxisti his in verbis : Sed si an vim est , tiri sum fratrem nostrum , ei de Episcopis tintim , anteerte Archidiaconum obscribere faciemus
Reperitur enim in praecitata inscriptione quidam Gloriosus nomine Episcopus Ostiens , conjunctio et pro ut d veluti accipi potest ergo nil mirum s de hoc Episcopo Gregorius in 98 loquatur: praesertim cum in vulgatis , ut in nota a ad istam asseritis , Gloriosum quasi nomen proprium scribatur. G Quamquam magnae auctoritatis sitI l. r. capo Gregorii Turonens assertio circa institusti , , , ἡ tionem se Monasteriorum in Sicilia, Mouas. λ; uni u ii Urbe , quod . Andrae ad Clia Sanct novum Scauri appellabatur tamen quod ea innixi dicitis in num. III cap. sequenti S, plurimas patitur instantias, propter qua Sillam minorem fidem facere ullus non negabit. Ideoque eas hic potius quam illic apponere judicavi , ut amplius abi, Iiatur dum solutio a vobis huic impugnationi detur. Haec sunt verba praecitati numeri: -Τiunde Latis liquet dum dicit Valentionem in Valeria prius Oxisse utim Monasterium per suum intellexisse Monasterium non ab aequitio, aut ab alio, sed ab ipso Gentione conditum quo fens Dum fere per dicit
F. Andrea Romanum scelerium . Haec impugnatio Praeterquam quo S. Gregorius non semper illud Dum dicit , sicuti ostendunt epistol. 4. lib. VIII. lib. X l. Candido Abbati S. Andrea ad Clivum Scauri, is uuic Iana Patricia directae, in quarum textu de eo loquitur Gregorius,&n ri, vel mei non legitur, quod dum suum illud appellat accipi non debeat eo in sensu, quo vultis, manifeste vincunt, quae referam , verba epistolae . lib. V. 41. lib. I. ad Victorem Panormitanum Est evum. In illa sic loquitur Gregorius:
Ita tamen , ut Urbicus Monasterii mei Pra
positum erat itidem Praepositus Monasterii S. Hermae, quod putatur a S. GreSQ-
ri constructum, ut in nota- a. h. lib.VI. dicitur. Sed in hae i. Urbici jam Abin balis supplicationi de ordinando in es dem Monasterio Presbyterum annuit Gregorius dicens rauatenus ne ille Urbicus de Monas era suo hae pro ausa egredi eogatur e gnum igitur evidens
est, quod dum suum illud Gregorius dixit , eo in sensu , quo vultis, non fuit locutus nam si se de Urbico idem gnificat quod mei de Gregorio dicto, quare a Gregorio, non ab Urbico constructum intelligetur Praeterea , si num constructionem denotat ab illo factam de quo dicitur monasterium ClassenseSS. Johannis, Stephani a Claudio ejus Abbate constructum existimari deberet
quia . Gregorius Mariniano eum comia mendans in epistola 6. lib. III. haec dicit uom etiam hi adhue volueramus
diutius retinere , si is ipse non festinasse ad suum Monasterium . At quam improbabilis haec intelligentia esset, numerus III. Praefationis velirae in Regum Commentarios tona IlI. cum pluribus aliis locis aperte indicat. Est etiam in contrarium quod S. Cregorius in cap. 3 s. lib. IV Dialog dixit, scilicet : Sed neque hoe sileam quod dum
adhue laicus vivierem, atque in domo mea, qua mihi in hae Urbe ex iure patris obvenerat, manarem, nam si in ea, ut Turonensis asserit, Monasterium construxisset, in Monasterio Dialogos, ut vos nurno XIX. Praefationis in eos ex veteri inscriptione dicitis, lucubrasset, haec profecto ibidem non dixisset.
nalium Seriptor Olligit ex lib. IV Dialog. cap. I. S. Gregorium habuisse in vita Monastica institutorem Valentium , seu Valentionem Abbasem otii successit Maximianus, Maxim Iano Pretiosus .... itaque ex Abba tum Coenobii hujus ea talogo expungit itarionem , quem Johannes Diaconus primum Gregorii Patrem , Doctoremque in Monasteis institutis tradit . Asserit autem Aaronius Gregorium sub Maximiano Abbate non
militasse , quod diu non sit permissus in
Monasterio degere , contra manifestum Iohannis Inconi simonium, ut infra suffragabimur. Ne dissimulandum dictissimiam Scriptorem ad hune falli eum Preti iam Abis, item fuisse S. Andrea asserit ex lib. IV. Diatu eap. s. tibi Pretiosus in Abbas Dd rapositus dieitur . Neque etiam legi inmus eaρ. 2I eiusdem libri, Valentium D ij feci vita Monastica instruiorem , eum de eo S. Doctor tantum dicat Valentius uspost in hae Romana Irbe, mihi , sicut nosti, meo quoque prini Monaserio. Hucus. que
325쪽
que retuli , ut Baronianae opinionis propugnatio, etsi non quoad retusum, amplius elucescat.
Non semel veluti oscitanter dicta ab
aliquibus habentur, quae Auctores proferunt quin rationes adducant, ne in iis nitum historiam protrahant . At necesse est , ut crisis injust non evadat , fere omnia , quae ratam facere opinionem pos . sunt, prius inquirere . Notandum igitur erat quod Hilarionis mentionem Gregorius nunquam 'it , quod in cap. 4. lib. I. Dialogorum dixit Silere non . be quod de hoe tro Equitio bate uendam me Valentino sese Ualentione , ut ibi
nota. d. dicitur narrante agnoti s in cap. et r. lib. III. In Valeria namque Provincia res e hae gesta , quam narro , mihique
beata memoria Abbatis mei . lent Ioni relatione cognita , quod loquens de Valentione in cap. i. lib. IV. ait mihi , sicut nos , meoque Monasterio prafuit. De Maximiano autem in cap. 32 ejusdem
libri solum asseruit: Qui diu in hae πηι meo Monasterio risuit quod in duobus locis primum citatis de Ualentione legitur Abbate meo, Abbatis mei in cap. autem 36. lib. III de Maximiano tantum tunc ..... mei Mouaserit Patrem
Tunc, id est, quum Gregorius Apocrisa rius erat, quo ipsissimo modo loquitur de Cyriaco dum Catholicam Ecclesiam gubernabat , videlicet in epistola io lib.
IX. tandem quo etsi Iohannes Diaconus Hilarionem, de quo nil Gregorius dixit, lib. I. c. I. primum ejus patrem tradat , ac deinde Maximianum fortasse occasione desumpta a cap. r. lib. I. Dialog ubi Gregorius ait : De vicἱno nunc Ioco tibi aliqu: narrabo , quod iri ve-norabilis Maximiani Episcopi , se Laurio
aris, quem nosti, e terani Monachi, qui uterque nunc que Iuperest, relatione cognovi . Nam , ut in nota- m. columnae q.
to m. IV. dicitur , ubi Iohannis Diaconi textus habet Hilaνionis, Bollandus in duobus manu scriptis codicibus legit auris-nis , censetque legendum a lautionis Ἀ-psum tamen praeterivit Valentius, de quo tamquam Abbate suo Gregorius bis, aut ter mentionem habuit Notandum , inquam, totum hoc a vobis erat is postea, an his omnibus Baronianam opinios ne adeo clare fulcientibus solum Iohannis Diaconi testimonium , ob illorum codicum dissentum non parum de err bresuspectum , praevalere possit , vel non , dijudicandum. Ibidem ad Abbatum . Andreae serieme supra transcriptis restituendam transitum fecistis , atque Petrum immediate 2 23 post Gregorium collocastis , ut demonstrant haec verba semet Gregorius , qui ex sua legatione reversus Monasterium Dum rexit , ut infra videbimus . Denique Petrus, quo edente Sanctus Doctor suos fer 'sit Dialogos. Ibi praetermissum noto Cyriacum, ne dicam etiam Marinianum, ut ex tempore, quo hic ad Episcopatum fuit promotu , atque ex dicendis in nota adnum VI cap. II. lib. 3 collig. potest quem ante Petrum dato quod Petrus Abba fuisset in collocari debere ostendunt, epistolae 6. lib. IV. dc ro libri IX. in hac enim eum Monastera nostri Patrem Gregorius vocat; in illa autem , quae data fuit mense Junio anni
ligitur, Cyriacus appellatur Abbas, que in hac dignitate 'coratum fuisse tunc, vel priusquam Gregorius suos scripsisset Dialogos quisque agnoscet , qui citatam 26. numerum XVI ly vestrae Praefationis in illos attente legerit. Dato, dixi, quod Petrus Abbas fuisset: quia de eo tantum legitur quod in cap. r. lib. IV Dalog. Gregorius dixit , nempe Ad cujus δε-
pulcrum dum Petrus , qui nunc Monasterio pr est . Quae quidem verba , licet in praeterit , ad Abbatialem Valentionis dignitatem probandam ex cap. I. ejus dem libri a Baronio adducta, veluti officium Abbatis non significantia, ut paulo supra videtur, parvipendistis. .e Cardinalis flaroni sententiam de cὸὸν Monastico S. Gregorii instituto , cujus Libe. III. Auctorem fuisse non S. Benedictum con ' tendit, sed . Equitium, in toto h0 ca M.tioli s
pite III tanta objectionum copia obrui Gregor I nistis, quod pene impossibile est responsum 'itur Barais omnibus praebere, cris brevitati con sulere. Sed cum ex jam dictis in duabus gaat si , . praecedentibus notis Per distinactis maronianae opinionis fundamentum non adeo, ut a vobis habetur, debile appareat, ne robur, quod ex illis accepit, intactis objectionibus vestris , rursus deperdat , praecipuas earum oppugnare se-Itaque dicitis in num. III. prolatis aBaronio restimoniis nequaquam probatur Valentionem fuisse . Equiti discipulum, ejus
que instituti fectatorem , immo contrarium extollatis intero duobus locis elicii tir . Nam lib. I. Dialeg. . . Gregorius asserit quitium post mortem discipulos suos tutatum esse contra Langobardos , atque a morte iis berasse . At lib. R. cap. i. refert Langobtrdos e Monasterio Valentionis Abbatis MyMonachos in ramis arboris suspendisse, qui eodem die defuncti Iuut. Nunc sicci Gregorius lib. I. cap. IV. a vobis citato ait:
326쪽
ne sanetitatis multorum in eadem Provinci Valeria' Monasteriorum ate exstitit
in lib. IV cap. 1 I. Valentio .... prius in Valeria Provincia suum Monasterium rexit.
Igitur a proximis qui tam institutum sumsit , si illud : quia suum Gregorius
vocavit , in aleria construxit , ea pia ratione, qua, quia Gregorius suum ti xta Casinates construxit, ab his institutum
accepisse vultis . Unde nil mirum quod aliud fuisset Monasterium Ualentionis , aliud ubi quilius degit , utrumque tamen sub eadem regula i scuti duo. decim Monasteria a S. Benedicto constructa suo Abbates habebant , qui sub eadem regula militabant, ut textu cap. 4.
Iib. II. Dialog. demonstrat . Ait etiam
Gregorius in dicto cap. 4. lib. I. Eamdem Valeria Provinciam Langobardis intrantibus o Monasterio reυerentissimi Viri Equitii inpra diei oratorio ad sepulcrum Ius Monachi fugerunt. Cumque Langobardi ἀυientes oratorium intrasse ut , coeperunt et dem Monachos foras trahere tiorum uti singemuit , utque acri dolore commotus clama-vιt Heu, et sancte Equiti, placet tibi quod trahImur , is nos non .s ndis Ad cuius vocem ror Iuus a vient ι Langobardos immiιndus Dirittis invasit. vi corruentes in Ierram tamdiu vexati sunt , qu cu ne hoe cuncti , etiam qui oris rant , Langobardi
cognoscerent, quatentis locum sacrum temerare ulterius non auderent. Sicque in Ianctus dum discipialos defendit , etiam muciis post remeditim illuc fugientibtis rastitit Ergo ex eo, quod lib. IV cap. I. regorius refert, nimirum Langobardos e Monas pio Valentionis Abbatis duos Monachos
in rarnis alboris Iu tendisse , qui eodem died tincti sunt licet colligi possis quod hi Monachi ad sepulcrum quitii non
fugerunt , inferri tamen ni inime valet quod Equitiani instituti sectatores non fuerunt. Fecit enim miraculum in gratiam non discipulorum , sed loci sacri i it patet ex causali, eo, quod multis illuc fugientibus remedium praestitit. Nunc proprius refutanda venit numeri UlI objecti , ubi ipsum opinionis Baronii fundamentiam convellere creditis epistola Fundani Abbati ad Simplicium tertium a S. Benedicto Casinensis Monasterii Abbatem , cujus epistolae summa est ,
eo tempore omnia Campania , Samnia, Va-ιeria, Tuscia, Liguria, ct aliarum Italia Provinciarum Monastὸria, dimissis peculiari s regulis , Lened cffinam fervare decrerivisse. Nunc, inquam, propius' quia haec 3 illa se invicem destruunt, ut sequens argumentatio ostendit : Si eo tempore , quo Valentio Monasterium , ut dicitis ab eo constructum in Valeria regebat
omnia uJus Provinciae Monasteria , di missis peculiaribus regulis, Benedicti nam servabant , eodem tempore quilius discipulos suos tutatus esse non poterat
quia si , dimissa Equitiana regula , Monasterii S. Equiti Monachi sub Benedic ina militabant, non a in quitii , sed Benedicti discipuli erant. Si vero Equitii adishuc discipuli erant , non omnia Valeriae Monasteria Benedicti nam serv. bant . u..dicent ergo nunc aequi e cures eosdem quos ibi vos , arbitros constitu utrum Casinatum proximitas, quae Gregorium non induxit ad eligendum ex his pro suo Monasterio Abbatem , ejus animum ad ipsorum institutum accipiendum movere potuisset, vel an Ualentio sui in Ualeria Monasterii sub Equitiana regula Abbas ad Gregorianum Romae sub Benedictina regendum venire voluisset. objectio autem sub num. V. posita super Benedic inae reguli laudibus a Gregorio exhibitis , d Equitianae silentio tot vitii collatis inter se verbis a Gregorio de quitio dictis lib. I. cap. q. Dialogorum , d ab ipso de regula S. Benecti prolatis lib. II cap. 6 in illo enim dixit : tii nimirtim quilius pro sti magnitudine Ianctitaris multorum Monasteriorum Pater exstitit in hoc vero Hoeatitem nolo te lateat , quo vir De inierto miractila, quibus in mundo claruit doctrina quoqtι veνbo non mediocriter fulsit Nam fer psit Monae oriam regulam dioretione praecipuam fermone luculentam. Ex
quibus recte deduci potest , quod de Equitiana sermonem non fecit quia tunc notior , utpote γ tensio , erat : Quod autem Benedicti nam discretione praeipuam fermone juculentam Vocet, eum sub qui
tiana militasse non excludit quia id di xit dum jam Pontifex esset. Neque repugnat, immo potius est experimento cet-gn Alim, plerosque Magnates a seculo fugientes non regulam discretione praecipuam, sermone luculentam, sed quam rigidam existimant , amplecti . Praeterea ex immediate dictis etiam diluitur quiae sicut existimatio de Benedictina regii laconcepta Abbatem ex Casinatibus Gregorium pro suo Monasterio eligere non fecit , idem de ipsorum regula discurrere nil impedit. Quae vero sub numero . continetur de eo fio S. Benedicti Regula titulo Retula Monachorum desgnata apud. Scriptores Ecclesiasticos reperitur in quo titulo ei etiam a S. Gregorio dato ipsum
satis si ιη disse assi eritis eam caserit , si qua
327쪽
ponendam . penitus evertitur etiam quoad conditionalem Si quae In Occidente eam reptae forent , duobus , quos adducam
locis . Isidori Hispalensis, atque S ude phon si Toletan . it enim ille de ιν is
iuustrabia , cap. 26. Eti pius Abbas ut tu. lauensis oppidi Neapoli Campaniae fcripsit regulam Monaehis cou stentibus in Monassem S. severint , quam eisdem moriens quasi tessamenta io jure reliquit . Claruit post infulattim Importuni funioris Anastam mye a rore et nante . Ille phonsus vero
in additione ad sidorum de Viris illustribus, cap. 4 haec dixit Donatus, ct profesioue - ρὸν Monachus , uJQuam remita emiti in Africa exstiri e discipialias.
e violentias barbar crum euritim mminere conspiciens . . . . , regis Monachorum
pericula pertimefeens ferme eum septuaginta Monachis, opiosisque librorum codicibus navali .hiculo in Hispaniam commea υ ita Serυitanum monast Erium visus est
construxisse . Ne prior iis Hispaniam s. nastica obteriantia jum, is regulam diei- ταν adduxisse . De hoc Servitano Monasterio mentionem fecit Issidorus cap. 3. dicens : Eutν vitis celoia a entina. Episcopus dum adcuc in Mon serio Serυisano degeret, is Pater esset Monachorum feri eo .... Lucinianum Carthaginis Spartariae Episcopum alde utilam Epistolam
in qui petit ab eodem qua e baptietatis in- fautibus frVma post hae tinctio trιbuatur Sonipsit is ad Petrum Episcopum is caυicentem de dis- Πωλε Monachorum alia brifermone compositam Epistolam alde Monachis necessa jam . Eugi pius claruit
initio seculi sexti hoc pene medio Benedictus Donatus vero mirabilium operator vocatur a Iohan. Biciar ann. 7χ.
Lucinianus scripsit ad S, Gregorium n. 192. ut denotat epistiola s . li II De
Eugipio , Eutropio scripsit Isidorus initio seculi septimi , sloquebam medio
de Donato Ild ephon sus . Deducite nune VOS , quae ex his omnibus in praedictani objectionem vestiram deduci possunt. Tandem quam de Claudio Classens Abbate delum tam in num VI adduci tiς, in observatione , seu nota super num. IX. cap. l. lib. IV . satas convellitur. Unde io his ampluis immorari non licet.
Lἰb. i. a n rium missa hanne Diacono lib. ista, missio c. p. 32. ex niuita, hi ad tempora Ti.
1; II ad erit Imperatoris resertur in num. Gravrium. Nil hujus cap. V. data mense Oectobri δε- d. n. Omis III ex riplo Johanne dicitur IroindEoue anno 34. duobus scilicet post Tiberii mortem. Tom. X
et s si Ne vos amplius Ialeat Gregorium
cum Iohanne Constantinopolitano pro eumenici titulo, quem in Synodo usurparat , in urbe Regia , Tiberio regnante non decertavist , hic vobis prae oculis ponere quaedam verba epistolae a lib. U. vestrum quidem dubium removentia necessarium duxi citastis enim tantum 68 lib. IX. in qua tempus Synodi Gregorius non indicavit in illa autem Eulogium Alexandrinum se Anasta sum Antiochenum ita alloquitur Gregorius
Ante hos quidem annos octo , sancta me moria detestoris mei Pelag. rempore , Fra ter, is Coepi pus nost. Iohannos in Coninsantinopolitana γέ ex ausa alia ce .sionem quarens is nodum ferit , in qua Ienniυer stem appellare conatus est . uod
mox ibiem detestor meus ut rei novit, ι rectis
litteris en au AI ritate .ut tri Apostoli juodem Synodi acta assavit . Haec Pelagii Epistola , ut in nota b-ad praecitatam 3 4 legitur , data fuit mense Martio Indi clionis V. id est anni sp . a quo mense usque ad Iunium an sys. quo fuit scripta 3. lib. V. seu Indictionis XIII octo tribus cum mens bus numerantur anni unde Gregorii relatio irrefragabilis apparet. Cumque situm Tiberii quinque ante hanc Synodum anni , id est mense Augusto n. 8α. contigisse asseratis innum VIII absque haesitatione jam dicere potestis . Gregorium pro aecumen ei titulo a Iohanne C. P. usurpato, tempore Tiberii in urbe Regia non decertavisse Gregorium Romae redeuntem Brachium S. And reae dc Caput . Lucae ab Imperatore impetrasse , atque in suo Romano Monasterio collocasse penitus rejiciunt non illa, quae citastis epistolae o.
lib. V verba scilicet : Con hiud nemnon esse , ut quando Sanctorum reliquia
fumaru , quae praedictae assertioni , seu narrationi ibi dixistis contraria non esse
Nam loquitur de Romanorum o Latinorum, non vero Graiorum more, ct consuetudine ; non inquam, illa ; sed ipsiusmet
Epistola sequentia : In Romanis amittieme totἰus ecident Is partibus omnino In ρο- Ierabile est , atquc acrilegum , si Sanctorum corpora tangore qui quam fortasse ο- tuerit C ruod si ν eo Aferit , eertum est quia hae emeritas impunita nullo modo
remanebit . Pro qua re de Graeorum ei
fuetudine, qui ossa levare anctorum 6 as ferunt, veho menter miramur , vix Medi dimus . Nam quidam Monrebi raei fueaut biennium enientes necturno silentio uxta ecles in Sancti Pauli corpora mortuo
ne Gregorii eum Johanne c. p. pro eis
328쪽
pum in eampo aeent a stodiebant , atque eorum ossa reconu bant, servantes sibi, uum recederent. Lui cum tenti, is cur hoc fa
cercnt diligenter fui .n discussi , confessi Iunt que illa ossa ad Graciam essent tamquam Sanctorum reliquias portatur . Ex quorum xemplo , sicut radictum est, ma-3or nobis dubietas nata est , utrum verumst quod levare veracite ossa Sanctorum i-cuntur . Certe si ab L. peratore praefatas
reliquias Gregorius impetrasset , hiae illius conjugi , sive Augusta minime respondisset , aut verbo asserunt , quippe eas levare vidisset , in hac rescriptione indebit usus fuisset. Me quidem judicio post illarum asportationem a Gregorio factam ipsum supra scripta proferre nihil aliud esset quam se a Graecis, immo
ab Imperatore deceptum dicere.
iv Non solvitur Anachronis mus , qui ex Gregorii uionens verbis columna I 8 . tona. IV. relatis, d num. VI I. cap. U. hujus lib. dictis aperte resultat , diis stinctione in hoc num. l. a vobis data
vade lic t de anno non incoato , sed ompleto . Nam ex Gregorio Turonensi in praecitato num VIII. coronamentum auis
ricii factum asseritis anno octavo Chil deberti Regis , hoc est mense Augusto n.
582. In columna autem I 87 haec ex eodem Turonensi leguntur : Anno quinto decimo Childiberti Regis Iaconus noster Ab urbe Roma cum Sanctorum pii noribus eteniens , si retulit quod uno superiore mons non , tanta inundation Tiberis su-vius urbem Romam obiexit , ut ades ami-rru diruerent tir . . . . subsecuta est.... εἱα- aes, quam inguinariam ocunt. Nam meis
dio m fe undecimo adveniens , primum mulum Pelagium Papam perculit, o sine mora exstinxit . uo Uuncto . . . regorium Diaconum plebs omnis et gi . Et concludit Sed nae destitit Diaconus noster nisi ad Episcopatum eius de orso rediret, ct qualiter ordinatus fuιrit , rasoti contems Iasiona In ciperet Ex quibus oeformo ratiocinium: Gregorii ordinationem mense Septembri an suo faciam fuisse manifestum est. Si igitur Mauricius anno octavo Chil deberti Regis imperare coepit quia coronatus fuit mense Augusto anni 81. 'c inundatio Tiberis acci de re potuit mense nono, alii nor Pelagi undecimo anni decimi quarti Chil deberi , nec Gregorii consecratio fieri anno decimo quinto ejusdem , licet Turο-nensis relatio de morte Pelagii intelligatur de anno decimo quarto Chil deberti pene completo , ut in hoc numero vultis; quia Turonensis , ut dicitur in nota-λ-ns incoat annum a Ianuari , sed a
M.trt o . Nam si mensis Ianuarius secundum nostram chron ologiam primus annisso erat secuntum Turonentem undecimus mensis anni decimi quarti Chil deberi , tunc Ianuarius in nostra mensis primus anni 333. debebat esse in Turo. nens undecimus mensis anni septim ejusdem Regisci quod quidem stare non potest cum ejus a stertione de coronamento Maurici L. En clarius ostensum ex de . motivitatione arithmetica ad marginem apposita et Uel annus octavus Chil deberti incoepit mense Augusto 332. vel fini Vir, uis. Clii ld. quidquid dicatis , id plum de anno de an 8 8. an. cimo sexto in mense Augusto anni syo. 'i' asserere debetis . Si initium habuisse di citis: Sequitur quod regorii Turonens s Diaconus venit ad Gallias anno decimo
sexto , non quinto ecim ut Turonensis
diYit quia vidit qualiter ordinatus fuerit Pontifex mente Septembri ann. 9o. Si vero finem assieratis , tunc deducitur quod Turonensis Diaconus venit anno decimo septimo .hil deberti : unde vestrad anu completo intelligentia nullo modo Turonensem ab ana chronismo liberat.
ii Columnae fulgidae indicio , quo
delitescentem Gregorium ex Paulo Dia yib. i. ap
cono asteritis detectum fuisse , atque ver bis epistol. i. lib. I. lib. VII. pro I. . - T.
bare intenditis, illius videlicet : Sed quia ida diti tuis iudiciis non poteram effuliare, hujus vero Seu Iuperna mihi iudicia ἐυersari OnDitiens contraria sunt , quae Leandro Hispalensi ipse S. Doctor lib. I. ep. a. scripsit scilicet , natiem , tiam ν egendam CC TA Dei dispensationa vel dispositione , ut AlbGrnotianus codex habet' suscepi. Neque hic, neque in I. num. Ap chopen dicis , neque in cap. a. lib. I l. vitae ἰb. II cap. a Joli anne Diacono , notastis quod sym bolum a codicibus Registri Epistolarum , in s resuris exhibitum caret his verbis in carnis re rectione furrectione , quae leguntur in citato loco Iohan. Diacira in codice Albor notiano post istari innovaliartis se ulum per ignem.
li Hujus numeri verba reseram , qui 1 ιι it ori
bus inscriptionem Epistolae Synodicae ad I um. Patriarchas non a S. Gregorio, sed a Col De inscri- lectoribus Epistolaria tu factam cum Car i'
dinali Baronio iudica ... , ut nuJus Opi ea
tiionis impugnatio melius percipiatur. Sic dicitis: In olui ρ ua γα odie ad Patriarchas inscriptione primum omnium occurrit Iohannis Constam inopolitani nomen , quod a Gregorianarum siliciarum Colli itaribus factum ab ipso Greeori jure censet Baronius . Singulis enim Patriarchis sin-hola misit Vitis Epistola . emplaria , in quibus solum nomen Patrι archa ad quem
329쪽
nuumquo qua, Iisabatur, e 3 Infer tum. Neque enim exemplum, quod ad Iohannem delatum est , aliud quam Iohannis ipsius nomen praferebat . in legitur FRATER CARISSIME , non FRATRES CARISSIMI. Nostram sententiam eoni irmat quod Iub unctum fuerit A PARISII post Patriarcharum nomina , t in notis obfervavimus.
Notae vero , de quibus hic me non latentri sunt enim e et u-epistolae s. lib. I. At earum doctrina cum sententia hic prolata penitus corruit legendo episto- Iam o6. lib. IX. cujue inscriptio est Gregorius ingrio Augustodunensi , Etherio Lug unensi, Virgilio Arὸ latensi is Desiderio Hennensi Di opis Galliarum a pari-ιus. Et tamen in ea patres carissimi tero finditur 11o ejusdem libri Theodorico ct ThὸOd. borto Regibus Francorum dire clam, in qua codex Albor notianus habet a paribu, sicut citati a vobis in nota-a- ad eam , dc similiter bis in ea praeellentis niat Filii reperitur. In hac etiam Synodica ad Patriarchas Albor notianus codex liabet Fratres sanctismi , atque subsequentes lectiones , ut in notis ad eam dicam , concordantes. 8 lib. I. The
derico , o Theodeberto Fratribus Reesbus Francorum a paribus, in cujus textu haec leguntur Magnam de vobis matersam ρ Iumendi concepimus , quod sub lectos vestros ad eam eon υerti fidem per omnia Dpiatis ira qua eorum nempe Reges esti , o do
Sunt alia epistolae ad duos , vel plures piscopos directae, ii quarum inscriptionibus licet a paribtia subjunctum non videatur , in textu tamen vel Pra Dei arissimi , vel quaedam locutiones quae insciiptioni unius tantum nominis adaptari non possunt, reperiuntur, ut 8. lib. I. in qua Fratr/s carissimi, is qui que vestrum, legitur; 43. . et r. lib. V. ubi Patres arasmi ter reperitur g. 68 lib. IX. in quibus quidam est um , nullus vel iam passim ostenditur . unc igitur mos erat, vel omnibus unum , vel unicuique suum Epistolae exemplar mittere , sed cum inscriptione nomina conistinente omnium , ad quos simile etiam dirigebatur . Confirmant hoc plures ex Epistolis ad universos alicujus Provinciae F piscopos scriptis , ut sunt s. 7. lib. I. sq. . lib. . quia harum idem ac illarum , in quibus nomina exprimun tu , character est, inscriptionesque earum fuisse a Collectoribus factas usi dicetis.
rui I. si si Antiocheni litteras de Doepto sum
di .eb.,; POR tisica: grβtulatorias, ponderat, dis-227 sentire videntur ab eis , quae In nota-λ epistola 26. lib. I. leguntur , nempe Π dein fere verbis oncepta est septima huju e libri Epistola, quam ad uastasium nou fisisse missam ibi annotavimus . Si igitur septima non fuit missa , quomodo Iam , hoc est, antequam Synodicam transmisis se ad gratulatorias Anastasii responderat, si Synodica stris. responso ad gratulatorias 16 3 Si in hac illius mentionem fecit dicens : Praterea sicuti atriarchis aliis paribus vestri , bno icam vobis Epistolam direxi mm Ex malis Ecclesiae, quae ut cauisse cur Gregorius a Pontiscatu tantum abhorreret ex epistola lib. I. deducuntur, illud , quod de Hispania memoratur his ejusdem Epistola verbi . Explere autem loquemdo nullatenus aleo gavia dium meum , quod communem filium Re-
eam Fidem integerrima ago ου deuotione conυersum , Omnino rejicitur . Numero,
autem sequenti, sive VII. dicitis Gotho, Ecessa reconcilia υit. Et converso totius Golsorum gentis ab Arianae haereseos pravitate quatuor , vel quinque annis Gregorii ordinationem antecessit , ut videri potest in lib. III. Dialog. cap. i. in Isidori Hispalens Historia Gothorum , in Baronio tona. . pag. 6i4. 647. ad an 's 8s unde nisi conversio ad Catholicam idem Ecclesiae reconciliatio non dicatur , propositio illa veritati parum consentanea videtur. nu Ex titulo homilia XIX. om. I. columna IIo. num. r. ipsius aperte colligitur . Gregorium in eoasse annum a mense Martio : quia in illo dicitur Habita Domini ea in Septuagesima in hoc Gregorius ait : Prasenti anno , refertiaque successum in mense ullo nuper elapso, ut ad eumdem annum attinens ini nenia Aprili anni respondet ad Synodicam An stas Iunioris igitur accidit alterius Anastasii mors anno 398. quia in uno mense, immo nec in tribus ne fortasse vos annum a Ianuario incoare dicatio Anastas Junioris electi , atque ordinatio seri poterant , nec Synodica ad Romam pervenire. Plus fallitur Moreri , qui Seniorem vita functum asserit die L. Aprilis s99 nisi epistola 49. lib. IX. bene constituta non sit. oo De annis Episcopatus Patriarchae Ierosolymitani Amos sermonem facitis. At minime notastis quod responsio ad ejus Synodicam , quam Gregorio proculdubio daret , inter Epistolas non reperitur. Proculdubio dixi quia mos erat, cui ait Gregorius lib. IX. epist. r. ut Ff a quo-
330쪽
quoties a quatuor praecipuis sedibus A tistite ordinabantur Synodales Epistolas Papae mitterent , quod quidem fecit Ila chius successor ejus. Similiter consuetudo erat , sicut S. Doctor dixit lib. I. . 66. ut priusquam ordinati Synodica ad Papam delata fuisset, ad eum scribere Pontifex non deberet; epistolam 6. lib. IlI. Amos Episcopo Ieroso limitano missam video. ρρὶ Licet S. Gregorius Synodicam Cyriaci sine mora susciperet , ne Ecclesiae unitatem turbaret , impunitam tamen non reliquid ejus elationem in ecumenici titulo bi vendicando . Nam ut legitur in epist. 33. - 4. lib. VII. suo Diacon praecepit , ut cum Cyriaco missarum solemnia non celebraret quo ipsi L. simo modo Pelagius II dc ipse Gregorius Mimadverterunt in Johannem Cyriaci praedecessbrem. Sed de hoc sumius in : Iota ad numerum XV. cap. I. lib. IlI. Quae ex Iohanne Diacono de Monachis a S. Gregorio in famulicium receptis asseruntur, in nota ad . . cap. VI. lib. Illa a me impugnantur.
r Epistola a . lib. I. inscriptio in
codice Albornotiano ita legitur : rex rius Venanti Cane Italico. Unde non ita gratis , sicut hic, re in not. a praedictae Epistolae asse litis , Cancellari Italiae titulum Faltores enantio contulerunt
Isti quidem Epistolam sic inscribere non
poterant, ius alicujus codicis manu exarati inscriptione ducti igitur restituere debetis ussan villae notam ad vocem Cancellario , quam resecandam duxistis in
nota-λ- citat , utpote jam aliquorum codicum manu exaratorum auctoritate fulcitam a
Alii vero, tituli Ex monacho Patricio in duabus aliis , quas Albor notianus conti: et non reperiuntur: sunt hae ira lib.
IX. o. lib. XI. Inscriptio illius ita
se habet : Gratorius alica Patrici Domno Venantio hujus vero Gregorius δε-
nantio Mi vo , illam exhibent Vat. mnes ; coiberi iti Rem ut in nota-a ad ras asseritis, istam autem excussi, ut in nota a-ad O. lib. XI. legitur deducitur ergo quod in his tribus inscriptionibus. M s. codices distentiunt . Cumque major horum numerus plus auctoritatis non praestet , rationes congruentiae pensandae eis Tunt , ut unius prae ali inlcriptione mi sequamur. Sunt vero in favorem Alborn. codicis sequentes scilicet quod Ex monachi titulus gnominiosus est unde potius auctores illius credere debemus Epistola arum Collectores, immo transcriptores , liquos , fortast ad eum distinguendum A. Venantio Patricio Panori nitano , quana prudentissimum Pastorem Uenantii reditum ad habitum suum tantopere optantem cum ad illud sum ciens praebeat fandamentum Epistolarum textus. Soad aliam Patricii titulum hanc is quidem efficacissi inam invenio rationem , ut Veia nantio tribui non debeat : S. Gregorius in omnibus Epistolis ad alicujus territorii Atricios directis eos titulo Gloria vel Excellentia in textu compellat, sicuti ostendunt epistolae 33. Cc 32. lib. III. 7. lib. Ul I. 9. lib. X. o. lib. XII. is lib. XIII. in nulla ex eis, quae an tum ad Venantium missis fuerunt , eo utitur igitur sicut ex titulo Gloria, qui in is lib. XlU. legitur recte conjiciti I. eam Anthemio Subdiacono inscribi non debere, Di, similiter ex profundo praedicti tituli lentio augurari licebit Uen intium non fuisse Patricii Dignitato decoratum. Si vero sexta lib. I. pistola Narsae data mihi objiciatur: quia in ea praedictus Gloria titulus non legitur , de tamen Narse Patriolo inscribitur, eam dei de illa sententia teneo Albor notiani codicis inscriptione innixus , in quo, sicut de omnibus vestris nota-b praedictae Ep. asseritis, Narsa simpliciter enarata fiet ditur. Hunc Venanti uim ex Monachis Siculis I; d. uxoratis fuisse dicitis; sed oppositum conjicio ex eo, quod a personarii in cons de- ratione justissimus Pastor omnino abhorrebat: siquidem etiam cum suprema Augusti ignitate circa minora delicta contendere non fornii dabat. Videatur epist. 1 o. - . lib. V. Unde cum in p. 4 lib. I. Anthemio Subdiacono scripserit
Et quia aliquos Monaehorum usque ad tantum n a prosiliisse cognovimus, ut uxorest publice fortiantur, ob omni eos vigilantia requiras , , inventos digna coercitione αλMonasteriis , auorum Monachi fuerunt , re-
transmittas . Et usque ad Venanti obitum ei consilium de reditu ad habitum in quo fuit , tantum dederit , rationem. quaesivi, ut haec conciliarem , , ni a Llor, in ipso S. Doctore eam inveni. At onim homi Ita 38. in Evangeliaci res pater neu forores habuit , qua cuncta res Sacra Virgines fuerunt quarum una Tharin silla , alis Gordiana , alia Emiliana dier-batur in omne ardore conυeuc, mo eodemque tempore sacrata , sub d strictione regulari degentes , in domo propria socialem vitam ducebant. Cumque essent d uim in eadem con Uersatione , coeperunt quotidianis incrementis in amarem conditoris fui har-silla, Emiliana fuccrescere . . . . At cou-tra Gordiana auimus coepit a calore amoris