De lingua francica Rheni inferioris; dissertatio grammatica

21쪽

proximo ad clangunt accederet, ne dieam, longitudini a aequaretur necesse suit; itaque iam apud Godosredum Ha

rhythmo inali iungitntur. Huc accedit, quod a breve, ration qualitatis habita, non iam longe ab a discedit quam ab ei atque o ab , i, ου Dot a praeterea vix suum

sonum purum servaverunt. Vocales breves , e, o igitur

saepissimo quidem et ipsae rhythmo finali inter se coniuncino in versificatione ad eum rhythinum Asyllabum, quem

i 10, 3 et 4 V, 184 c. rarius apud fando redum . quiversuum longiuSculorurn amans atque Studiosuri, rhylliuio

illo dissyllabo O etiam in quarta ars utitur, es. v. 1 et 2, 20 t ei de. saepius vero in poemate enera u: die mairheit in nev ab os vers. 52, 2, ire Perear tamen propter quatitem soni diversam vocales cum consonant. Apud Godostedum haec solii invenio: gre. weren 2lsa 4 eiden reden, Leden 4210, nom. propro id 5704 us Wov. . -δde vers. 20M; -- . -- 50M renis oriren 647 - auisa 413 duis risuis' - versus, ut videtur, interpol. , in edimire 1916. Cuiusmodi tamen vocales ris limo minus accurato cο 4uncias haud raro etiam lingua suevisa, alias subtilissima, exhibet vid. Grim m. d. a. I 206sqq. inprimis, ut supra sonera eone, si sun SaepiSSime cum tuo conSonat, neque inde probari potest, e et , - Suevo et uo omnivo eundem in his vocabulis habuisse sonum.

22쪽

- 21 -

2 In mus syncopo vel apocopo exortas, ubi simplex consonans brevi vocali succedens consonantem terminali ni eontingit Var-6, vel vocali in fine abiecta, simplex radicis consonans finem Vocabuli occupat twuι9, crebro calis longa seribitur, praesertim ae lis posterioribus. iam syngraplia quaedam anni imi mare i. e. oodea praebet aliae ad Raeculum XIV. pertinentes sorti, steloi' pro

vocali succedere liquidam O undo colligi liuet, primum

in huiusmodi formis ν-t voealom fuisse elisam, eo etiam tempore, quo Vocalis correpta accurate soli tiri potuerit; mutis tamen antecedentibus syncopen nonnisi posterius esse saetam, quum natura, alium corripiendarum iam fluctuare coepisset. Itaque prioris oneris syncopae etiam saeculo XV. brevem vocalem saepissime servare solent in cod.

23쪽

calis correpta manetessio an Oδυ - 466 , of : Aeaeis inf

Posterioribus quidem saeculis inas, ais, y-aiis in Chron. Col. wayι, ehey Strabo , mr ον i. . ere, re, alam. iro , νον inuo in eod. ii vocalibus productis seriabuntur, sere semper tamen vocabula via, an, an, hini ne mit, her huc exercitus , of et , quin im Saepius sewar, iri or et similia hic quoque veram quantitatem servant. Quam ob rem verisimila est, ex huiusmodi quoque vocabulis ea, quae abiecta terminatione Malem producunt, posterius domum. Ia correptam tuentur, iam prius apocopen perpessa fuisse. Omnis hae vocalium ratio proxime ad usum ii tuas helgicae accedit, quae tamen lingua in producenda vocali brevi longius est progressa quam rancio, quum non tum a et o ubique cum si et o onsonent, sed syneopas quoque et apocopae requentiores quantitatem permutent. Qua in re lina ua francica, quippe quae et posterius et Pur- eius eandem viam et rationem interii, medium tenet inter minuiuam et euina Iam vero de singulis vocalibus eorreptis disserendum est. a sero eadem praebent vocabula atquo in lingua Sue-viea. Exempla sunt vallis , Men senibus , MMen

24쪽

aras nune os in usu St. locum vocalis e oeupavit in indermari Ott.. H.

mi, quum minimo es νε οι, μι δει aehc mido nox et similia Saepius inter soconsonent vern 1843, 5128, 5132 eis apud II. M. L. R, UL M. Similiter dunk-, οι vosalem non producit. De e quod nonnunquam ante ν, - et pro a sori tum legitur, Videatur sub voeati .m au quod pro a ponitur vid. sub LM. i. o breve per sequens s mutatum in vocalibus qualia sunt meren iurare), semenen assuesaeere, tede, breehiei ferret hedde, resten, re ieΛ, chentus' senusio, monechueis Enyis Anna ' etc. - Meno, mente pro

antiquiori murio enen H. 2345v avena, ex gallivo u vis,

25쪽

- 24 m rim I per iterum I. sed Otti in rapitulari a r exurum, avari explicandum est, quemadmodum nostrum breex ει - - mensen una cum brinyeu scribitur brevem: se veri Wov. 2 et aeri saepius in cod. οα Η mi μ': ive 5977. 3 a saepe in coniugatione ex e restituitur: rennen, prael brande, coniunet Menda em, qua de re in coniuga tione disputandum est.2. ' vocalis fracta sive obscurior ec orta iiivenitura iii vocabulis quae iam in vetere lingua francica ε --

b in vocabulis, quae illio Malem puram i habuerunt, et id quidem ante consonantem simplicem, cui vocalis terminationis se succedit, L . in syllabis apertis. Veis dat vocabuli Mit , et fidor quod'u , neme calam n - --ει idem quod mi oti Lem cy- in eapiti), hens idem quod aio, hemes, erem levem manSerunt , sepe si , dat , sese talum di stu , men iacere; se in capit.J, resem praei. Verbi Misen. niti, tenderem 2555, 4522 , reden vecti sunt , reda Wov. ebrio, ne Gomede plur vocis amitu, mederis eder' Suev sider, postea J, ιeae mis), aede, rede, Daer plur vocis tu, membrum', io, haec), steseline eici In prioribus tamen monumentis L. I, L. III eis. huiusmodi vocabula saepius a servare solent diae L. IJ;ime, mi , ride labris), dide fecit), der, dis etc. L. III, mi , wider inserises syngraphae saeculi XIII. Attamen vocalem sic quoque obscuriori quodam sono

26쪽

- 25 - sero υ prolatam misso collim licet e variis conatibus diori modo lactis, quibus sonus ille exprimeretur:

, neyder, Myse, enet, beyde preces syngr. anni 1335: inludo disse, isse syngri anni Mi. Vid sub i). Apud Is rarius a servatur ire ei, dat sem.), seu Amen, G21 inscitia, ut videtur, librarit . D seribendi ratione byen acere praeterea Onserendum est Myeara linguae saxonicae, Myheu hein Manatamanu quoqlI Semper a per coniugationem tuetur. In pronomine uese, dis iam usus linguae alamannicae minimo sibi constiterat these Tati, diser oth. In syllabis clausis rarius e inveni pro ι lingua alamannicae et Suevicaoci dens syngr. 261 quod vocabulum nonnunquam amnest Scribitur in cod. Ott. bennen, ---

Ambo haec vocalis e genera e et e sexcenties interso consonant sola afferam exempla bEM: Mede L. III. 3, τ de cingiae 245 II in primis paginis stede disside tisia

--δα WeV. Mede: Ede, sepe herem meci me sto. Id quod tamen minus sono utriusque vocalis omnino aequalitrihuero licet quain usitatae cuidam in componendis laythmi incuriae, usilem quum frequenter apud praecipuos Has suevicos vid Grimm L l. 13M, tum vero ereberrimo apud recentiores deprehendimus praesertim quum usque ad io tempus nonnulla liarii reo ionum dialecti tralaticium inter utramque voealem noverint discrimen. aDe aliquoties pro a positum invenitur, nulla tamen

27쪽

Ninio quidem boo vocalis e genus eundem omnino -- num exhibet atque vocalis e do qua supra sub i. ex

mus primitus tamen, sicut d lingua anglosaxonteae et a recentiori anglicae, propius ad caecessisse videtur.

De diphthongis ει - , e pro ε seriptis insta sub Hvideatur de vocali, pro e posita paulo post dissereniss. saepissime iude a saemio Iu per rarius de quo sub i videndum est inprimitur in cod. Ott i sere nunquam Seriptum exstat nisi in voeabulis m, ', OLDde similibus. Ut ex antecedentibus intelligitur, numerus, abiliorum,

quae primitus a habuerunt, valde irnminutus est. Sole iservari tantummodo in syllabis ausis i. e. aut in mon syllabis aut anto consonantem duplieem sive geminatam' atque consonantes inneias. Exempla sina, in nr, Wis, sinor, his achis ich, si mit, nil, ιι, ιδ l ille, in nem koma inne, Ariobe, midae schichem ch e torchen ceSSerumhser seu sua emisischer d. noem -- in m. impe oris M. In eiusmodi tamen syllabis i sono quodam obscuriora ter e proferebatur, sicut in lingua hollandica, danica et Alalidis recentiori , idquod non solum e scribendi ratione brimen, duensen vid. vocalem b) colligi siem, verum otiam ex o syllabis in consonantem si licem

l Codex pusillus est quem possideo, dialecto eviter ud inguam suovicam inclinante, postremo, ut videtur, saeculo XV per partes Diti ne et gallice conscriptus, de nichimia disserens.

28쪽

- πexei intibus quae vocali noxionis aecellente, at in o mutare, i. e. solium e scribendo exprimer Solent ). Exempla sunt: Uit, meis D, eo pronom pOSS. nimis eme amit, med sit, seri dis deae simili modo mis meas; ι, sese hin, aene is, ne eum) yis eliseret nimi et nemri. Scriptio side, mi , ite pro eae meae, vel eodem iure evitabatur quo revi ' - - pro hinstem schion, ne congruerent eum e nari, in atque eum reusten o num praebere se Fen scabinuo. Vestigia similis mutationis etiam sub re asseremus; οnseratur vocalis O i. e. in a mutata in quibusdam insolaris Germaniae dialectis Ma sudes hos hune sto.

Invenitur praeterea iuro nonnullis aliis vocalibus usurpatum:

i sisque seribendi modus inidae' disse vis sui Eb γ, qui positione adhibiti εοnum ilium Obscuriorem expriniere conatus est, semen sedem vim habet atque eder aese, i. e. Eder, Me voeati sui 'iteri correpta.

29쪽

que in voce misian animadvertore Oil. Clir. Similiter se habent Vocabula linguae belgicae peinsen sive pensen, seinster, praecipue in dialecto brabantica mei eis mei est hiat menseλ---hyaee Sinte, senteirint, seni, o gallieas lingua salvi SanctuS ' .i In nexu praeterea inquo aliis vocum terminationibus Superiora inprimis monumenta creberrime vocalem exhi-

boni, qui usus ad Rhenum inferiorem per longum tempus observabatur Exempla sunt L. I. --n, Misisse, metrina syngr. saec. XIII. odis advocati , dis i. e. des, artic. .dit artio. , syngri saec. XIV. allit, ebuwit beatedigit. Apud H. exemites remuit, misit, uuit, vis, Hosta, Anis, o dis Mais, indis, odis, min, ei holyin δα ,

Semper it illud , lir. idt, suribitur, plerumque is eius); particula negat. . . in L. L en e in syngr. XIII se et en syngr. XIX. in is en et in oti in Chri

Quam scribendi rationem etiam in poematis reperimus de Hannono deque ego Rothari scriptis, in Chron. Caesarum inque aliis, quae per librario a Illi en inseriori riuudos exarata esse videntur, veluti Diut L 2 sqq. 48 sqq. de o, ti pro litera a scriptis videatur paulo post 'o is et et vocales breves vix disiungere licet. ιrhiam apud ereberium a Rheno inferiori oriundum; vid se in xi edit as, a 2 ι in vocabulo gallio ex suppressa iter e exoritur.

30쪽

enim i ubique sono quodam obseuriori D prolarebatur, itati quoqtie es ti breve linguae anicae propius ad sonum accedere atque in abire videtur. i. e. O . similiter atque o Maonituri in vocalibus, quae iam in vetere lingua franeina et

quae milia in capitulari invenies dolen to Sive tot e laniimi , hora luto, persere' momm re perem hos --oteu, geomen, soli aurum, his propitius M. 23 iri vocabulis quae in vetero litigua vocalem ti Iabuerunt, sere semper in syllabis apertis, creberrime in syllabis ausis: -- eapit. --ux operi Aristo; - sevi virtuo honino, verseren praeto, Mue mola), Onet, Lo- wish; - yonne cinnu.J, wonnem praeto, schom causaJ, erooem praet0, mordem prael. , Onderi Sin , ondere' sesunt omnio, Minoni vulneratushiricinaeo omnia apud H. In vetustioribus vero monumentis L. . Syngr. saec.. XIII J vocalis ει praeserri videtur et apud II eadem vocabula per u scripta leguntur, quin imo munde, unde is

aluum, Oners, e I 143, 607, 4664. In L. III eiusmodi vocabula per u superscripta minuta litera ' exprimi

i mon vas tamen hac in re differentias probemiis portet pro varia ni inuineutorini aetate atque pro variis dialecti generibus. Misitur souus o fortasse iis tribuenda est voeabulis, in quibus o cumo alternare solet vid. sub , paulo post). Sed quunt rhythmi

finales nullam huius rei utant rationern ubque laIectos quae nunc sunt vocalis uius to usum nimis extendere apertum Si , vix quisl-- quam certi in hac re dubia poterit explorari.