장음표시 사용
1쪽
Explicantur hac posteriori partoe Duo libri perihermenias, seu de interpretatione Duo libri de posteriori analysi, aut resolutionta Tractatus quinque de habitibus intellectualibus Duo Indices, quorum prior quaestiones, posterio res obseruatione dignas contine
2쪽
ANTONII RUBII RODENSIS THEOLOGI E SOCIE
co MMENTARIA IN DUOS LIBROS E 'IRER.men , sue demserpretatione, vocum dubiys, o
Dubium. Albertus D TE VERUM. aevom msi inplici uiri explo lata natura prole
inuitur Aristoteles iliet iam inlecti. cae parte in expli-: care . quam peri-
herme..ias, siue de interpretatione incribere voluit, ut ii Oc titulo materiam aut obiectum. finem, atque utilitatem totius operis, nec non ordinem et iis . cum caeteris
eiusdem Dialecticae partibus ob oculos poneret quid autem interpretati si In in cetobscurum non est cuι dem sit, atque explicatio, vel declaratho. Decii terpretatione igitur inscribitur opus .initas de declaratione eius, quod in naen te habetur. Sed dissentire iam incipiunt interpretes Aristotelis circa inter Drctationem , de quibus nam dicaturZVidet ieet de simplicibus vocibus nomine. verbo caeterisque orationis partibila vel desola enunciatione ver uiri, aut nisui sigilificante nam cuncta comprehendere si iii plicia, tenuit expres Magnus Albertus in Proce ini huius Orcii , 'orphyrium sequutus, qui primus ibidem id docuit, ea orta iis dii nus ratio iaciquia noli solum nunciatioiqua uis haec praecipue ista vox quaelibe significativa rena aliquam .sigi a mediocO..ceptu eius in mente formato, ergo quaelibet vere. 5: proprie mentis iuerpres tute appellanda est. Ac D. ThOm, cct. ι hOium Ouinicinat eum Ammonio solam oratione enunciati auam mentis declarativam esse arbitratur, ouia ille solum interpretari aliquid proprie dicitur,qui aliquid veritatis, aut falsitati, . in eo contentum exponit ergo interpietatio py RU,' nisi Ominc. sol uiri in sigilatur illud quod e p ritatis,aut falsitatis in mente existeniis decia latiuui est .sed id solum enunciarioli conuenit,ergo cum ea interpretatio conuertitur. Simplicia vero partes dumtaxat interpretationis appellare sufficit doquidem no o. rant . quemadmodum neque exoranibus compo
minum gemitus, ac singultus, sed interpretationis nomine non hii igni utitur quia nee verum aut falsium denotant, neque partes
sis.u.enunciatio verus mellil Siu crps sco .nponatur, de sola enunciatione croo dicitur interpretatio.
Ecce titulus sic explicatus materiam totius ioperas siue obicctum ostendens conueni 'o
u it itaque hi duo modi interpretandi inter- pietationem , quod uterque tarn simpliciae iunctationem componet tia, quam enunciationem ipsam aliquo modo interpretationem vocat sub titulo huius Operisco inprehendi: sed primus si iiipliciter in recto, quanquam Olam enunciatione, principaliteripostremus veris non nisi nunciationein ii recto. synplicia vero iii Obliquo, ac secun-uu quid me in magis Prob. inunciviciati O-
3쪽
nem vi relicti eulas partes, hoe est simpli et i aut hores eam sustinentes Iustam reprehe-cia, nonien .ec vel bum explicaritur,dcci qua lonem mereantur. Natri Aristote l. cap. . AListotes.. probantur proprietat , vi l passiones, dc hic lib. prioris de enunciatione in genere agens, .
rei elatio est communis, nisi una intc: pretu .n con eam diuidit in proprias species, scilicet indi i liei iei tensus C ierum enuncia io diIObus modis unam,&plures unam in simplicem, Neon eo ijde 3, iderabilis est incommuni, prout com iunctMne uuam siue in cathegoricam de
iis prci odii simplicemin compolitam, quae hypotheticam si ambas suas propriis defi-
al: i vel bis Caregorica, hypothetica voca nitionibus explicat, unde sequitur non exclutui set in particulati pro sola categorica,aut sisse e trunciatio: iem compositam ab huius simplici quo autem ex his inodis accipiatur, operis consideratione, Nobiecto. rti; *Ωn ou nobi odium huius operis esse dicitur, non Probatur efficaci ratione, quia enunciatio P im ' ςΠ i neer: ut apud omnes, nam ex antiquiori composita verum, vel falsum importans peri φ Eus,Boetius,5 Ammonius, quos ecliti sunt se pertinet ad considerationem Dialecticam. - Q diu Lovanienses. in prooemio huius operis,d non ad alteram eius partem, quia in nulla de OH-niςs . . ni oderni, Magister Masius tenet solam nunciatione, eiusque speciebus disseritur, ni h siinplicem enunciationem pro obiecto, acce sinista,ergo per se ad illam pertinebit, illepisse Aristotelem δε reprehendit acriter au adeo ad obieetiam eius. . thoi iste illat p. X Tolet nostrum,contra Huic rationi, quam ariesit Tolet noster secundarium tenentes; vidclicet nunciationem in efficaciorem aliam adiungere placet, argu ratio.
communi acccptam,prox utranque com mentum illud antiquorum interpretum,quar, rhoes hen si affertque inpiunis probe D. reo si in ipsosmet clorquentem. Tractatus iste
pili, si , ' supra hypotheticam enuciationem per se ordinatur ad syllogismos ergo perse
excludelitem .Quod etiam ratione cinimat, considerat enunciationem quamlibet perse
quia nulli bi Aristoteles rationem eius par ad syllogismum aptam, sed talis est non 'r' cs, vel proprietates tradidit. sed solius ea tum simplex, sed etiam composita, vel hypotegoricae . ergo haberi solam pro materia thetica, cum apertum sit quosdam esse syli huius tractatus assiimpsit. Accedit antiquo gismos ex illis, quosdam ex his compositos..ium ratio in eo uti data , quod nunciatio ergo sicut uterque syllogismus ad libros pri- , con posita non continet absolutam veritari orum, a quibus proinde syllogismum utriatem ,-iu falsitatem, sed quasi ex suppositio que communem pro obiecto accepit Aristot Aristo ter '. nc, putabant enim solam condationalem es pati ratione utraque enunciatio spectabit ad se hypotheticam, quia haec non est vera. . considerationem huius operis , eiusque vel salsa, nisi ex qua da in hypothesi ut, si obiectum; ac tandem, quia eiusdem scientiae currit na et ur, hoccst suppositio, quod cur est considerare genus eiusque species, ut do-rit noucbit luci uniuersaliter astumabant. . et expresse Aristotella de posteriori re lu-
non cominere absolviare veritatem , hinc ticine tex. I sed enunciatio in genere hic de- cilicentes tale argumentum ad probandum finitur ab Aristot hic colis deratur ergo v-r on comprehcndi sub obiecto huius operis traque eius species videlicet simplex, de com-F unciatio apta ad syllo risinum ea cst quae posita. Quod autem antiqui interpretes '
oliud de a i ita obsolute enunciat iam per cucrunt, solam conditionalem csset, Tolbe-ha re sola in aliquid de aliquo cocludi potest, licam aperte salsum est, de Aristoteli ad .rer- sedi pollietica nihil abs tute enunciat, vn sum, qui definiensen unciationem vocat c d c, is re a concludi potest nisi virtute ca iuncta cine unam , sed coratu actiones, qui bintcgolicae Ebsumptae, ut si ita arguas; silio vinci situ propositiones categorice ad con-m currit, naui iur, si dita est. quod currit stitutionem hypoetheticae, non solum antergo Mouetur, ςx quo euidenter vidcetur de conditioniales, scd copulatius, ac ditiunctive, daci, on per: inere ad praesentem,cuasidcia ut vel Dialecticae tyronibus piaeuium cst, cr-tis,ilenti quia opus hoc ad syllogismos ordi ponoasbium conditionalis censetida est e- natur, crgo eam dumtax. at entinctationem nunciatio composita sed principalius copulia, bet pio obiecto .ex qua syllogismus co fici latiua atqued si unctiva, Avidiu absoluta tua ita iis est sola implex verit orcpetitur. . rutunda Opposita liuo minus pars non est tam Nostra i itur sentctia, his durbas assertiodi Pruna Lxentemia ali u amcnte Aristonec ratione, ut praedi bus explicatur Trior incon .unem enucia rario.
4쪽
tione in si plicem, tot pos ta . ambie vitum de moenunciat, nondum in syllogiatem eii adaequa tu in huius partis obiectum smoposita, apta tamen poni, enunciati Ov Mom si rosterio , solam simpli dem explanasse eatur propterea Aristot. duobus illis locis deas crito. . Aristoteles cum suist, artibusa proprietati syllogismo ac demonstratione agens non e-biis: de cori posta autem pauca admodum nuneiationem .sed propositionem descripsittiadid Te,qura illa praei ipua species enuncia innovam eius actualem partem . Caeterumtionis i. st , 5 principalis huius consideratio, hoc Ioeo enunciationem, ut a tali ordine nis materia: tum etiam quia ad finem con inlati ad syllogismum abstrahente tradit. stituendo tum syllogistrorum illa fere deser Ideo non sub propostionis nomine, sed uit, haec vero raro admodum, cum non sit nunciationis sub diuersis igitur consideratis frequens hypo helicorum syllogismorum nibus ac respectibus oratio eadem enunci MThom usu b hoc cst quodD Thomas voluit, ut ver tua propositio,&enunciatio vocatur, addi-ν. Militis ostendit ut neque enim ait de sola uersasque Dialecticae partes pertinet. Eodem Onplici ci iunctati ne agere Aristotel. sed de modo respondere possumus ei, quod den hac sola doterminate, quas dicat eius dum mine. ωve ibo obtacitur simplicia quidem taxat ratio aem partes, de proprietates ex pro tradidisse Aristot in praedicamentis, ex quis. ita tra&re. quod admittimus sed hora pro bus fieri enunciationes possunt, non tamen pterea ab obiecto penitus exclusa censetur,cu ut eiusdem enuciationis actuales partes sint. no: nil il de ea tradiderit. Nihil fere de qui sed ut in categoriis disponuntur, secundum busdam ultimis praedicamentis. tradidit Ait c bitos modos subiectionis,& praedicatioso es , in praecedenti tib . quia raro eis nis, hoc est . in quantum praedicari, dc subu- incompositionibus utimur, raro item indi ci apta sunt. In praesenti aurem opere eadem sputatio illinis se se offerunt, nec tamen pro simplicia tradit, sed in quantum actuales parpterea ab obiecto eiusdem Operis excludita irae nunciationis sunt, ac propterea, vim iut sic eroo de nunciati e composita in mina,&veiba vocantur, sub his enim n praesentiarum censendum est minibus eam actu componunt. Eadem etiam
oui sis Ex eodem titulo innotescit finis, seu insti simplicia tradit in resolutionibus prioribus. natae in ludum eiusdem operis, quod non est aliud,ac prout extrema sunt syllogisticae propositi fluvium, nunciatiuam oratio nutri, eius lite paries no nis in modo. 5 figura dispositae syllogi-
olari materiales, ut nomen, Mo: bum,si s num ut partem eius actualem componen et lanx abiecti u.ls, ut affirmationem a ne tem . Hic vero ut tanquam no nina, 5 ver- gationem nobis expotae r eiusdemque pro ba enunciationis partes sunt.
A iιψ ςi adrideres. Vi eap. attin primo, Titulus etiam docet quem locum pars hec
Aristot ipla se factucum promitti di cens inter caeteras Dialecticae obtineat di quo cit Obtine- Primum oportet ponere quid nomere, e quid e nam modo cum eis ordinetur, tenet enim xpδx i ut postea M. 6inem usi maiia, eo surririgae Alberius Magnus medium inter Dic
emineratio. oratio, me. Omms qilia post regorias proxime collo
Obiectio Sed opponet soriasse quispiam . iam de catur primum tene lites locum ante li- sinplicibus egis Aristotel in lib. praedia ros omnes de syllogismis in uniuersali.&ineamentorum , cum non sit aliud praedica particulari disserentes, tenentesque postrementum, quam simplicium praedicatorum inum, quod ex ordine operationum intelle-ord macio, atque etiam I libro de priori rem mas quas D: alectica dirigit plane colligitur. tu i Oile, cap. ubi terminu ridescripsi quod girinenim hac in parie de secunda operatis ex. reniti propositionis, in quod re laizur .icco Nponemeac diuidente. Inpreaica me propositio . Ibidemque de propositio ae ex tis de prima apprchendente dc ordinanterio iloagit simpliciter. In libris syllraismorum de tertia Solutio. Respondet Alberi. Mig Mus . in prooeraio secundu .ra aut raciliter rinum, tertium huius operis nunciatio. tem dc propositio mediam tenet sedem. Sic autem cum eis ordinet rei de .n esse, de quadam ratio ae acciden na. ur,ut finis proximus categoriarum sit, Jcta dist irre. Nim nunciatio dicitur propo quas medium ad syllogismos orditiatum, s. io in quantu ri disbolita in syllogis aio se unde tanquam medium participat utroqiae
cui id, o dinem tituri termino. um , me ex rem O, cst enim interpretatio ex simplicidi; scilice , dc ex reinuatum, sed ita quantu i bus categoriis os dinatis qiud coni positu n
5쪽
Ze eomparatione syllogismorum, quid co appositione disseritur In secundo de enun-
ponens, atque adeo respectu illa una, quod clari Ouibus modo assiectis, quas idc orii oda.dam totum. Horum autem Oinparatione es vocant. Primus liber diuiditur in sex ca- quaedam pals proxima quidem, nam ex sim Pita, quorum piimus quasi torius operis proplicibus etiam quasi zx partibus Ic molis pro in inium cst in quo Ai isto t. subiectam pi positione naedia, quam Omponunt syllo ponit materiam. In secundo, denomine Icgismos extruinam. Verbo disserit. In tertio, oratio item atque Ψ sit.ti tilitatem denique eiusdem tractatus,no nunciationem propriis definitionibus extu seius. modi eam ostendit inscriptio, finis etenim plicat. In quarto v.imis diuisionibus utitur. io tu, Dialecticae est syllogismum consti quibus mediis earundem subiectivae parte tuere. anquam univcrsale Hist unacium ar Vci species manisse stantu . Qis i. t uni oppoti, disierendi sed praecipue demonstrati , sicione enunciationuni, Fc regillas vetita quem tanquam ad finem princi p.ricino tis earundem continet. Posci citium vero de Minnes partes Dialecticae ordinantur. ad hunc quibusdam d: uel sum veritatis nodum ac autem finem consequendum non solum teris habentibus agit quales sinit cliuiici villi, est interpretatio, de qua ii hac parte conradcfuturo contiligenti in eius autem agitur, sed omnino necessaria, non secus ac peris commentatione eunde in nos riua elaborati lapides, ac ligna neccssaria sunt ad bimus inodum procedendi, ac in caetetis domum perficiendani, este nunci unciatio Dialectica Partibus explicatis ut pii monu- hio ima materia syllogismorum,ac demo dam textus expos .ionem prae :tiit rei ites, strationum, sine qua pioinde mini ine con tabilia et cande quibus inagis illinia uti stare poterunt adiiciamus minora ruisus dubia ex textu avisti eoiu Authorem non indicat titulus, sed colli clucidato coorta ac tandein uet hodie tituta, itur planci ex eadem Verborum cocisione, qu*stioli . quibus grauiora piopolium tot huius 4 obseuitiate pet omnia simili ei, qua inis ac solumitur dubitareris partibus utatur, dessulficeret communis
totius scholae vox, quae opus hoc scu cxte CAPUT PRIMI M.ta Dialecticae partes Aristoteli semper adsti ipsi, quapropter nec udiendi sun x Πς PRIMUM oportet ponere quod sit n. leserendi quidam, qui absque ullo rationi , - men. quid verta D, S ci vel aut lioritatis momento, id negara ausi sunt, nescientes prosccto quidpς P sit Rc TEXTUS EXPOsITIO. animae intelligat Aristotelcs, quas in lib. de
di solitem tractatum adscribendum, quod
lecto non uis et ient nisi ignorassent a m h , 'illim vero de voci 'concep-
ctus animae internos de quibus copiose dis tu mi stoc itione agit Materiam totius se tui in libro de anima passionum nomi- pq 'sciri ἰσproponitari Ioteles να- ne designaue ut tradetur inserius Modus, P0lic poncre, hoe est definire quid
6쪽
inprimantur conceptus es P porteret allusi in care
7쪽
format ouemadmodum homo ipse e corum et avis sum,maxmie tu, quam
c α β bd 24bjunimi beneplaci in compositione reperiata harum τοι mensi duuummis certaritione taendit na Utin Parimis veri aut false, quam o
Iis, Usez alia. qua apud diuersu aut scribit, nihil verum vel falbum dicisisI , o utis sed talis 6 fgnificatio neque mobiicere et postmm quod mem
iste. vel qua serum velfalsum reperit Rc; τι Hicci textum adnotanda. xeritatem tanquam partes eam compρηζηt ga Liria temtatu est, ut quemadmodum operaris intellecti diιplex est, ut terri lia de
rex. I statuitur: n. qua vocatur brerum apprehensio, qua nihil veri continet, altera composivio, aut diuisitines formati etiam 'nrsimplices,o compose ι, v quin m -
8쪽
sed vocesprox, solos conceptingeni ι P, per quas possemus Minim absentibus
ripturasola voces colloqui, sed istae signa sunt vocum, cum Probatur utrumlue aperte, quia voces ipsae voce in sermone nostro earum, sicant ex libera hontinum imposivione, quas cogitamus signa sint rerum. Et hunc homines autem non ιnipos erunt eas adsill ordinem, ut immerer Aristot illo verbo, cuintin cata res nisi prout ab ipsis cognitas, sus en . Quorum antem hae primorum
undesectatam modum ι emtionisfuitsem primo notae sunt, eaedem omnibus passi raesertit
per modus impositionis, quodpraesertim e nes animae sunt,sc. Quas dicat quarumoris,ci ruin est, te regi D. Thom in vocita si rationum primarum prima siem cantium gnificantibin res uniuersales, quas constat, res,o ad quas proxime en Mandas imp non esse tales tarte rei, ut Platonisschola nuntur voces, haec sic iacet nomini ver- pronatur, ed in quantum cognoscuntur ba aut hasilicet oces ipsa notasiunt, id essper soractionem a singulanrdin, in quibu signa.
sunt, ae de quilia pradicantur, non m Θ NOTABILE II
ficat vox homo hominem incommum a
Miserti existe uran, sed Orper intellectum acundo obstruandum est, circa ' ω, ,a, asingularibis a bactum operarione intelle am signi candi vocumscripturarum in siniε- cognoscentu ipsum, non consideraris in couceptam, douerso sui re madocon ratione disitularitus, ad eum sic cognitum signi ceptus si gnificareres, ac vo .es conceptus, candum imposim fuit vox, quaprom eco ct sirituras voces, ut benes Thomas in . Eoa. eptum hominis, proximumBn licat, eo commenam; huius cap. borum enim quod smed ante homi non ipsum accedit vocessi libet tuis propriam cond:tionem disicat, ad In scandos iniernos conceptus adm- cum con eptus ex propri. conditione ba- venia , atque in positas esse, uiposset ho bearn esse qua tam . litudines ex rerum
siros eis manfestos faciam , et nis i fera su nare ad significandu determinantur,rxr euade uer adsign. .andos onceptru ad .hil ergo in eis Anilitudinu reperitur, sed inuen. ad Ius e tantundemes, descripturis solacοψιtutio ac propterea Aristor. dem Atlloret. censendum II voces proxime igni care, dosignorandi conceptum loquens illis υπ- ra in arui' supplementum admuenta u. sest intorum hae inititudines,ressum, adsigni calidum imposita, si enim etiam eaedem , id est quirum rerum hae. pose homo absentes assoqui vel tisproprios sciscet agiones sim litudines sunt Deio com epim declaraσes, celsare proculdubio cibus autem ii dixit esse sinulitudines passi scripturarum nec itas, se M. Conceptin uram, sed solum nota, hoc est ex bom num itaque primo, enisuam res, cum ex earum institutione signa par ratione descri imprestone tormetuur. Vaces primo come pluris melligendam est, non sic rei
prin, o quasi remat res per eo demium , e per modum ratitudinis, sed sebon esse
9쪽
ees docuit Ices non significare veru vel placuit seligere tres, quae maru videtur myr)sit --um, quod exempla novanu coinpositio rem Aristot. attinim Gransiit Alberius 2 ' μ' sendit, hoι autem accipiendam est desim magnin a departibin enunciationis cap. a. ,, pisci ut inde acceptis, hoc est a que i iam per verbumsimpliciter intesti primana virtualiIgnscatione, et ibintelle gentem verbum non lim tum ad certum
Ione alterim vocis, ex cuius coniunc ione revimper adverbium temporis adiunc ivnet erum. vel false nipossunt gnificare, verbι, ter verbum sectandum tempus , quod ratia verbum ambulo, quod re aperso sic imitatur , additur verbum simplici
naesit virtualiter habet inclusum, aut ub rerdum hominem currere,d halare aut le-rntellectum pronomen e eo tanquamsuppa gere, enunctamus. Additur autemsecsidum suum, ratione tuus timprofertur in com renim, si dicamus hodie currere, De se h munimodo loquendi verum, velfessumst ri, distulaturnm cras Et expositio haec scat. Si tamen nude accipiatin , hoc est mnesepropria ipsius Alberti. sed auam ipsi amηλε::
plex etiam nomen adhileri contingit ad re situ secunda Aulcerata Alexand. 9ID ne. Pusi Dondendum interrogantι verbum eiusdem se , ma se placuit, quam, intellistam interrogationis subintellectum habres, radi obseritandum estpraeficationes est indumrtove cui verum, velo remini at, ut cidisserentia, iam quaedamsunt, quorum Nota cum intra Caiat quis natet' reston mus, praedicat dessentia ubiectorumpertinet, δε-- piscis, det verbum natat si intri e turi e proprie aluones eorum sunt, ut homo Horum autem ratio est, quiapropteroram euammat rationale, vel xi de atiarumque subintellectionem nomina, rba, veropraedicata, ne sumpraedicam nec se ha--ioquin fulicta,modum e vinciariora ha lenit quampropriapasones sed accidem bent. Idcirco verum, velfasu gnifica tia, vel in re ipsa, vel ex modo praedicandi reptistunt . inpradicatio Minprimigeneris verbam
NOTABILE IIII. Imitenrmiapro aliqua disserentiar
Nτ-- pq i isi μ siluitur,maiunt, a tempore O ansaris. icia gnificare et e Iolum nolint naturalem rerum connexi rirum auries atem conditionalem nem, ct propterea dicum propositiones itam diecit, nisadiscrures, vel perpetuae veri ris, qui Mi s extremo non si Uim niter, aut sic dum rem rum connexiones nullum rempus Praesicrι-- pM, indiget alium explicatione vIramque tatus perpetua ruitsemper eodemmodo primum quidem ne intesigatur solumpe se habentes praedicam vero Garumpnop additionem tam verbi, sum, verum vel Diom.mn semperse habem eodem modo,
Ialis In Mare, inm non mini ignifice sed adesse, abessepossunt, adesse hoc te
rurs ac ditionem corum verborum, τυ pore,ctabesse altero, immur autem peraicamin hominem ambulare currere, mel . ulam ad certum tempus inhasonu, pro
gniscare et erum, vel stim, si addatur idcirco dicitur tale inbx ecundum tem Perbum,ex cum additione tamenum tu pruse verbum in propositombus primi omouidpiam esse, vel nonse,ut cursum deam μου, utpote non tens extrema pro aliaua bulationem, aut aliquid aliud unalnim Jereruia temporis verbuInsimpliciterno
10쪽
in capsit Ita Iiscon uncZionis en vi prasin vocatur, i ut tem quod actu ex t appellatur m
lesimpliciter praeseritum autem, se futuru,
cum non ex . non dicitur nisi securus
quid is ex consequensi verbum, unum velyterum de tras , non appellatur verbwn simpliciter sed secundum tempus hoc ess
cundum disserentiam temporis determinati non suscipientis determ narronem temporis
sinplicemsed cum additos aeris velf
voces significem concedit cise scripturae ces ad placitum,
emcepim vero naturaliter res. Rationes in opposit proponuntiari
Xainine indigent. quae de significati one. Somodo significandi horum trium docet Aristot.&inprimis videtur salsum, tuto voces significent conceptus, nam ut idem Aristot. ait. t. lib. elench ca I. Vocibus utimur non potentes res ipsas ad locum disputationis nobis nim ferre ide, ni in eis pro rebus utimur, qtiem ad inodum lusores calculis pro pecuit iis, non ergo pro conceptibus, Vnde audita hac voce nomo, vel equus, res ipsas, non conceptus intelligimus res igitur igitur significant non con votifitina ceptus' Ad haec illud estis i scatum vocis. pro quo vox ipsa in pro γositione substitu
homiliis, dein ios illim est utrumque affirmare, sed prolio i seire ipsis qui utramque e erceta hic ii, ener talem vocem ligni hi . in uua voce significari dicitur, in cuius cognitione in signum, quod eam si deuenire.
gnitio rem rerum no cogitationem corum, qui nobis loqtiuntur, ni siquando etiam indi care nobis volunt hoc, aut illud se eogitare. tum enim ipsa cogitatio est sigiliticatum vocis. non rc cogitata ergo ex propria impositione, simanique, si vocam intelligitur sola res si iii ficiito, aut solo co prus, nota virumque.
Tertio quae de modo si ni scandi conceptuum. Jc vocum docet Aristot non minus fati a videntur, nempe conceptus naturalitet significare, voces vero Oc hominum instituto. Probatur primum, nam ratio quam ad id probandum attulit falsu ra supponit, nempe conceptiis eosdem esse apud omnes, quia de eadem re non omnes undem conceptum formant . sed valde diuersum, ut de ente concipiunt nonnulli,quod uni vocum sit respectu substantiae desaccidentis, alii quod
analogutra. de elatione vero, quod entitas sit distincta fundamento. alii veto quod Cadem seri de caeteris rebus, quae inopinione versantur,&de nomine aequi uoco nosnum, vel eundem sol mamus conceptum sed plures atque diuersos .ut constat de nomine. nis, ergo conceptus diuersi sunt atque adeo non signiscant naturaliter.
Probatur tandem , falsum esse quodv ees significent ad placitum nam plures sunt in naturaliter signineantes animi affectius de passiones vi gemitus, ae suspiria dc omnes significant naturaliter prolatorem, nam per locutionem distinguimus hominem a cael xi sani m. v. bias scias etiam voces edentibus, ergo non bene astignatur discrimen inter concepriis c voces, quod illi naturaliter istae vero ex libera hominum i inpositione significent.
Referunti varia sententis. replex modus dicedi refertur circa comcepidi,vo que significatione: antiquior unus. affirmans nomina verba Blos coce primitem, tus, no res significar modernu, alter ex dus die&Li tecto oppositiis cli. tenens sola res Vnificare. coceptus vero non significare,sed io si ex .secundo primere, quid autem intersit inter modii tionem δε expressionem explicatur: hii H iposito quod significatum nominum. 5 vcr- botum est duplex immediatum . ac minus praecipuum appellatum quo, remotu in ac
praeci uum appellatu quod, primum significatum sum conceptus postremum cs. etenim no . aina, Jc verba ad inueta Ere ad manifestandos conceptus Occultos, atque cliam, ut rerum loco substituantur in propositioncivi Aristot docuit. t. elench. cap. i. Sic Aristota. igitur seriabent ad conceptus ut O decla-rcnt,nsita inen .ut pro eis substituatur dolioe