Rheinisches Museum für Philologie

131쪽

inquit, πῶς ἀνὴρ σώζεται. deniquo praegresso participio κοντες

in odem enuntiato alterum eiusdem significationis participium, ελθόντες v. 25 additur quod quam molestum sit iam M. Hauptius animadvertit Hermae t. V p. I s. in cuius disputationem incidi, cum quo modo hic locus emendandus osset mihi constitit atque in isto εἶτα δε post participium posito iam obraeus adversar. t. II p. 186 offenderat sed hic quod dubitanter proposuit, εἶτα

διωGΠουνται, vel Birum respuit, nequo vero Hauptius ν ουσιν Pro κοντες coniciendo omnes quas exposui dissicultates, sed partem

tantum earum sustulit mihi quidem sortior hic remedio opus esse videtur scribendumque puto:οὶδ οἱ πρυτάνεις κοum ' λλ' ἀώριοια παντες ' εἶτα ν -ο - πῶς δοκεῖς

ἐλθόντες ἀλληλοισι περὶ πρωrου ξύλου

h. e. 4e prytanes quidem ad tempus veniunt, sed omnes intem pestivi, seri sunt nomo ad horam adest); postea autem cunctia una adproperantibus maximus ad prima subsellia concursus et 'quod ab Aristophano venisso suspicor ἀώριοι παντες, etsi mero oculorum error in id quod libri nostri tradunt depravatum esso possit, magis tamen adducor ut interpretamentum in verba poetae inrepsisse crodam ad xplicandam rariorem dicendi rationem olim in margins adscriptum colorum simillimum est quod infra v. 40 legitur αλλ' ο πρυτάνεις γαρ υmia μεσημβρινοί. vorum enim emconireturae mea probabilitati id obstar video, quod sorma ἀωριος apud posteriores demum aetato scriptores reperitur pro ἄωρος:certo qui eam adliibuerit priorem non invenio Theophrasto, qui habet in libro do causis plant altero c. 24 2 αιυρια μεν ιν ταντα τα δατα). nam αιυρος quidem posse de eo dici, qui intem pestive venit, scilico aut nimis sero aut maturius quam oportuit, opus non videtur demonstrare at tamen ne alteram quidem formam plane alionam suisso a vetustioribus Homericum illud παναώριος ostendit quo qui Iliadis librum xtromum conposuit v. 40 do Achillo inmatura morte orituro usus est, cumque ἄριος apud e teres poetas, non solum epicos, usitatissimum sit, ἀώριος Aristophani tribuero in loco desperato, sed qui coniectura mea Persanetur, mihi non videtur temerarium reputandum est etiam ne nomen

ἀωρι quidem, quod codices una cum Phrynicho in Bokhori an d. gr. I p. 4 cons. Fritetschium do Acharnensibus Aristoph. p. 8 et Suida hic tamen dativo casu, non accusativo praebent, pud

superiores scriptores Praeter nostrum locum occurrere nam in-Disilias by Orale

132쪽

Satura critica.

lum lyricum solis verbis στρα - πόντου contineri censent. III. Lyeurgus in Leocrate ad 11 - 13 de prava oratorum in iudicii extra rem dicendi consuetudine conqueritur propositoque Areopagi exemplo iudices adhortatur, ut desistant id permittere; quo facto suturrem esse, ut sine calumniis ac fallaciis causae agantur ipsisquo dato iuriiurando convenienter suffragium ferro liceat.

iam haec secuntur: δύνατον γάρ μιν ἄνευ του λόγου, μη δικαί δεδιδαγμένους δικαlαν θέσθαι την ψῆφον ubi verba νευ του λόγου

omni omnino sensu carent itaque Behherus aliique totum hoc enuntiatum pro emblemate secluserunt, sestinantius puto quam verius.

qui autem emendare corrupta maluerunt, parum probabilia atque partim admodum mira protulerunt, quibus adferendis resutandisquo tempus Perdere nolo mihi quidem omnem istam oratoris expositionem circumspicienti non est dubium quin scribendum sit αδύνατον γάρ sti ανευ δικαέου του λόγου δικαίαν θέσθαι την ψῆφον, deletis illis μη δικαίως δεδιδαγμένους, quas verborum antecedentium explicandorum causa aliquem grammaticum adscripsisse credo iusta autem oratione is utitur, qui ovet φείδεται Ουδεν - εζω τοῖπράγμαrος λέγει, quem ad modum accusationem suam se instituturum esse Lycurgus o promisit eons otiam gra init.: αλλ'

- δίκαιον μῶς μεν ζιου δικαίαν την ψῆφον φέρειν αυτοὐ δεμ δικαίαν την κατηγοριυν Ποιεῖσθαι. Leve est, sed tamen non plane inutilo monero, in gra eiusdem orationi longo simplicissimo aptissimeque scribi ὁ γὰρ τυντων πάντα συνειδόΠυν ἐλεγχον πων, quia et librorum corruptelae τι πάντων aut των πάντων facillimum hinc explicatum habent neque articulo M ante participium careri potest, cum contra nullo modo necessarium sit dativum αυ - συνειδότων addere, id quod Carolum cheibium aliosque scisse video cons. quae paullo post secuntur: in οικέται λειράπαιναι συνειδῶσιν α δει. IV. Asachinia orationes multitudine ineptorum emblematum inquinatas esse certum est, nequo potest negari quin eidnerus et obetus magna parto oram sagaciter deprehonsa et sublata bene do hoc scriptor meriti sint sed eidem ultra quam par erat progressi sana quoque permulta pro alienis additamentis expunxerunt quod accidit is, cum indolem oratoris parum aut per- Dissilias by Orale

133쪽

110 Sohmi dispoetam haberent aut curarent, cumque variam in diversis codi- eum familiis verborum conlocationem per se interpolationis indicium osso sibi persuasissent quae opinio quam salsa ait, non est cur uberius demonstretur, quando etiam verba ad sententiam maximo nocessaria in Aeschinis codicibus saepe incertis sedibus vagari vidomus, idque facillimum explicatum indo habet, quod qui archo typum nostris libris communem scripsit, quae primo per neglegontiam omiserat postea supra versus vel in margine addidit, nequo tamen tam accurate semper, ut qui insequebantur librarii, quibus illa

locis inserenda essent, dubitare non possent sed ne ea quidem orba, quibus sine sententias vel perspicuitatis dotrimento careri possit qua quo in scriptore pressae dictionis amanti nostro iure removeamus, non accedente alia causa ab Aeschine abiudicabimus, nisi id quod in orations eiu proprium inest obscuraro et omnia ad certam scri-hondi normam a nobismet ipsis animo conceptam Exaequar volumus nam etiamsi talia plurima expungas, plura tamen restabunt quae hunc oratorem sus quodam o quasi redundanti dicendi genero delectari et, ut Quintiliani verba mea iaciam, carnis plus habere, minus lacertorum ostendant atqus hoc est principale ius et paene unicum in eloquendo vitium quodquo naturalem illam facultatom dicendi, qua in eo summa erat, severa institutione ac disciplina non esse temperatam vel maxime doceat itaquo in o- schine ea tantummodo, quae non solum otiosa sunt, sed certam sius a sententia sive a sermone offensionem habunt, ut insiticia expellenda esse censebimus talia autem etiam post recentissimorum criticorum operam remanere aliquot exemplis o Ctesiphontea potitia, in qua in praesens me continebo, domonstraro libot simul alios non nullos eiusdem orationis locos tractabo et ipsos manisost depravatos, sed alia medicina sanandos. 1 Aeschines domonstraturus apud Athenienses neminem eorum qui ad rem publicam quomodocumque accesserint ἀνυπευθυνον osso trierarchis quoque ex lege rationem reddendam esse dicit occasionemque arripit eorum liberalitati tecto opponendi Demosthonis ambitionem et avaritiam πάλιν,ους ριηράρχους πευθύνους εἶναι κελεύει ὁ νόμος ου et κοινὰ διαχειρίζοντας οὐδ' ian ν μετερων πολλὰ μεν φαιρουμέν ους βραχέα δε κατατιθέντας, ἐπιδιδόναι τε φάσκονως, ἀποδιδόντας δε μῖν τὰ μέτερα, δελ ομολογουμένως

locum sic exscripsi quem ad modum eum correxit acuti vir ingenii Ioannes Bahius in scholicorum hypomnematum vol. IVP. I 8 codice salso et διαχειρισαντας et μετέρων προσόδων si Disilia πιν Orale

134쪽

Satura critica.

III δε pro τε praeboni o tribus aurem illis Bahi coniecturis Keidnerus duas quidem priores recte recepit, tertiam inmerito sprevit sed ne recepta ea quidem totius loci emendatio persecta atque absoluta est: Estat ut alterutra illud δε quod post ἀπολ δόντας est, inducatur legaturque επιδιδόναι, ψώσκονως ποδιακως

νμιν τα μετερα . nam hoc vult orator dicere ' non faciunt trierarchi more Demosthenis, ut addere sese de suo dicant cum vestra vobis reddunt si, ilicet partem aversae per fraudem pecuniae

publicae ' cons. g 23. In haec legimus εις γὰρ muro προήχθη Καλλέας μεν λαλκιδευς βρεως και πλεονεξίας, Λημοσθενης δε ον επαινεῖ Nirσινῶν δωροδοκίας, στε τὰς δ ρεοῖ συντάζεις και τὰς ἐνάρετρίας, τὰ δεκα τάλαντα, ὁρώντων φρονουντων βλεπόντων λαθον μῶν νεωλόμενοι, e. q. s. hic participiorum πώντων φρονουν ν βλεπόντων coniunctio quin vitiosa ait dubitari nullo modo potest nam eid-nerus quod dicit verbum βλεπειν significare vivere, eam interpretationem admitti non posse multa sunt quae demonstrent primum enim a usus poeticus maximeque tragicus est quem etsi solutae quoquo orationi, ubi nullo sublimius dicendi genus aptum

videatur, concessum esse adgnoscimus, tamen fieri posse negamus,

ut propria verbi significatio plane delitescat neque o vicinis verbis translatio perspiciatur quo usque ne Poetae quidem progressi sunt. adscribam non nulla exempla Sophocl. Aiac. 962 ἴσως ι, κειβλεποντα μη 'nόθουν, θανόνi αν οἰμώζεια εν χρεία δορυς Euripid. Hecub. II: -κουν τόδ αἰνοον, εἰ βλεπον τι με φιλω χρώμεον, ἐπε ς λωλε, μὴ χρώμεσθ' εα, et Alcest. 142 καὶ πῶς si αυι κατθάνοι τε και βλέποι, quibus locis omnibus id quod opponitur

verbi βλεπειν notionem inlustrat idemque, ut contrario aio stlain proprio verbo vi vcndi adposito sucitur atque ea dicendi rationere vera unus ex oratoribus usus est, Antiphon, qui in tetralogiae tertia orat. 34 1 ζῶν τε και βλέπων coniunxit, quem locum ipse Ueidnerus in edition Ctesiphontea hoc anno apud eidmannos emissa attulit una cum simili Terentiano in Eunucho v. 72 prudens sciens, vivos vidensque pereo verum in Aeschinis verbis non modo nihil inest, quod translatam verbi βλεπειν significationem per se aperiat, sed etiam ρών ν antecedit, quo praegress βλεποντων poni non potest, seu translativo id seu proprio dici statuimus si autem posset, certo duo ista synonyma Opu lari inter se ne alio verbo interiecto separari debebant accedit quod in vehementi hac atquo concitata oratione gradatione opus est, quam additum βλεπόντων minimo efficit apten autom omnino vivis Disilias by Orale

135쪽

112Schmidi Athonisnsibus dici putamus indignam raudem factam esse, praesertim cum videntibus scientibusque laetam osse iam audiverimus 3 qua cum ita sint, βλεπόντων non potest non corruptum essΘ. pro quo ego quidem oratorem suspicor κελευέντων dixisse, ut sentontia totius loci haec sit ' tributa ab urbibus Oro et Eretria vobis pendenda Demosthenes cum eoque sociatus Callias Chalcidensis videntibus scientibusque vobis, qui iubentibus subduxerunt, neque tamen vos decepti istorum hominum machinis, surripi vobis animadvertistis ' potuit scilicet ita dicere orator propterea quod sephisma a Demosthene latum, quod postea adfertur partimque a scriba recitatur g 00 . , quo inter alia retrienses et Oritae tributa sua in posterum non Athenas perferre, sed Calliae

tradere iubentur, verene an salso rem exposuerit Aeschinea

nunc nihil ad nos , populi suffragiis confirmatum erat. 10 prima verba admodum corrupto in libris tradita Fordinandu Schullatus Hermanni Sauppi ingressus vestigiis mihi quidem in integrum restituisse videtur acribendo πει αν-αἱνεται niώλι απας, ἐν Πυ ψηφισμα πρυς τω κλέμμα ni quam coniecturam sententiae totius loci adcommodatam neque nimium a codicum memoria recedentem similiquo loco omosthenis XI 127 stabilitam miror a novissimo editore repudiatam esse nequo dubito quinqua paullo post secuntur eidnerus praegresso partim obraeo cons advorsar. I p. 337 in universum recto constituerit hoc modo:

r ἀληθῆ λέγω, ἀφελῶν τον κόμπον καὶ τας λαγνείας αυrου

του κλεμμαμ αφαι δ φείλει ὁ μιαρος καὶ νόσιος ανθρωπος, ον φησι Κτησιφῶν διατελεῖν λεγο,πα καὶ πράττονω et δειοι τῶ δήμωτῶ Ἀθηναίωm, nisi quod sortasse post τησιφῶν verba καὶ ε τῶδε τω -φωματι quamquam καὶ in codicibus et deest retinenda

erant iam vero postquam scriba omissis cetoria eam partem sephismatis recitavit, qua retrienses Oritaequo tributa ad Calliam

deserre iussi sunt, qua quidem rogation Demosthenes ab Aeschine surto tantum prospexisse arguitur , mirum est oratorem

hisco verbis pergere Oxκουν τα με τριηρεις καὶ την πεζὴν στρα-vὰν καὶ την πανσέληνον καὶ mi συνεδρους λόγω κοεσατε, ita δεσυνταζεις ων συμμάχων, τα sis τά ντα, εργυ Πωλεσατε. nam

qua illud psephisma, quod Aeschines DI 00 lepido μακρόιερον της

Πιαδος et μεστον ελπίδων ν ἐσομένων καὶ στρατοπέδων Ουδέποτε συλλεγησομένων dixit, de navalibus pedestribusquo copiis contra Philippum parandis et de legatis sociorum plenilunio Athenas conventuris continebat, ea ipsae sunt Aeschine quidem iudico vanae istae

inanesque iactationes, quas, ne tempus perderet, recitare scribam Dissilias by Orale

136쪽

Satura critica.

II 3 vetuit, id quod ex eis quae antecedunt cortissime colligitur consi primis quod do Demosthenis magnificentius loquendi et

gloriose mentiendi consuetudine dictum est). iam si nihil aliunde huc invectum putamus, hoc unum relinquitur, ut verba οικουν τὰς με τριήρεις - κοτσατε non ad ea, quae modo scriba recitavit sed ad ea potius, quae misit, pertinere nec ab Aeschine nisi ad augendtim contrariis acumen orationis praemissa esse sumamus sed hoc cum per se admodum mirum sit, tum usui certo et Aeschinis et reliquorum oratorum plane repugnat, qui, ut omnibus notum est in causis forensibus instrumento aliquo per scribam recitato verbo ἀκουεα vel ἀκηκόαα vol κουσα α - nam tribus his temporibus in ea re promiscue utuntur, etsi paullo rarior praesentiet persecto oristus est, iudices ad id ipsum, quod modo audiverunt, delegare solent iam ne quis difficultati ita se subvenire posse arbitretur, ut in 10 verba φελὼν ro κυμπον καὶ τας

ἀλαζονείας tamquam e simillimo loco 437 σελὼν την ἀλαζονείαν

καὶ ro κόμπον ου ηφέναro αφα των ργων temero huc inlata eiciat, deinde volgatam ante eidnerum lectionem νάγνωθι καὶ in κλεμματος φω restituat, positum ab oratore verbum φαι inpedit, quippe quod nisi praegresso participio τελών locum non habeat quod cum ita sit, cuncta ista verba οικουν τὰς μεν τριήρεις - πωλε-r gravem mihi auspicionem movere fateor quae cum nihil sint nisi brevis repetitio et complexio eorum do quibus orator 94-98 xposuit, facili negotio addi potuerunt suntque, ut videtur, a rhetore aliquo addita, qui subtile contrapositum hic Nficere vellet verum ista antitheta tantum abest ut subtilia sint et Muta, ut nesciam an hinc quoque interpolatio deprehendatur prο-prie enim haec tantum opponi sibi potuisse adparet ' de navalibus pedestribusque copiis et do conventu audivistis quidem, sed dumquam ea oculis conspexistis aut haec: aretriensium stiritarum tributa verbo quidem Calliae tradita, re vera autem amissa sunt.' restat ut quas DI 03 insecuntur orba Ἐπολοιπον δ' ειπεῖν,

ὁ λαβὼν τρία τάλαντα μισθον την γνώμην ταύτη, γραφε η-μοοθίνης, aptissime ipsam scriba recitationem excipere dicam. Locum qui est in Q 12 novissimi oditores propositam a Carolo Scheibi in annal philolog. t. XVIII p. 60 titulorum dispositionem amplexi ita praebent: οὐδ αληθῆ ἐγυ , ἀνάγνωθι την mi θεου μαντείαν MANTEIA. O πριν ῆ0δε πόληος -- lis tartila. Ἀκουσατε της αρας. O. Ἀναμνήσθητε τῶν ρκωνοις μῶν οι πρόγονοι μεῶ των Ἀμνικμόνων συνώμοσαν OPΛΟΙ.

erum Aeschines certe non exsecrationem ante iusiurandum reci

137쪽

114 8ohmi ditari iussit, sed hic naturalis isque qua ipso orator g 109-110

exposuit unice conveniens ordo fuit, ut primum oraculum, deindo iusiurandum, postremo exsecratio recitaretur, qua ne quis iusiurandum violaret sanetum esset eoque ordine Aeschines ista instru-

monta Delphis in ipso Amphictyonum concilio recitanda curaverat, ut g 119 narrat: αμα δε αναγιγνωσκειν ἐκέλευον αυτοῖς Την μαν-rείαν του θεοῖ τυ ορκον των προγόνων την ἀρὰν την γενομένην. itaque nostro loco verba Ἀκουσατε της ἀρας cum insequenti titulo AO adparet post verba Ἀναμνήσθηα - συνώμοσαν titulumque ΟPKO conlocanda osse quod quam certum sit ea quoque de

monstrant quibus g 1 Aeschines pergit: αυτης της ἀρας καὶ

των ρκων καὶ το μαναίας γενομενης consentaneum est enim orR-torem iam primo loco ponere quod postremo loco scriba reeitaverat, ab eoque ad prius recitata inverso ordine progredi ceterum ipsi codices titulorum quidem iustum ordinem servaverunt, quamquam salso eos continuos praebent. nbent enim post verbum συν--αν:μαντεία ορκοι αρά.

In g 13 corto non dixit Aeschines quod dicentem eum sa-ciunt codices: Θῆβαι δε Θηβαι, πόλις ἀπτγείτων, μεθ' ημέραν μίαν εὐμέσος της πιλάδος ἀνήρπασται, εἰ καὶ δικαίως, περὶ et υν

ἴλωνὰν ὀρθιος βουλετσάμενοι, ἀλλ την γε θεοβλάβειαν καὶ την ἀφρο- of,ην οἰ ἀνθρωπένως αλλὰ δαιμονίως κτησάμενοι quia enim, quaeso, την θεοβλάβειαν aliter atque δα μονίως nancisci potest itaque ipsius oratoris tantum haec sunt: ἀλλα την γ' ἀφροσυνην οι ἀν- δρωπένως ἀλλα δαιμονίως κτηοάμενοι, quorum explicandorum causa adscripsit aliquis quod postea in verba Aeschinis inropsit την θεοβλάβειαν atque haud scio an etiam verba ista - ἀνθρωπέι -

ἀλλά intorpreti debeantur, cum et per se parum apta et ob repetitionem ἀλλά particula molesta sint ceterum nostro loco conparari possunt qua g 117 de Amphissensi quodam legimus: ἄν εὐ- πος ἀσελγέστατος καὶ ς μοι ἐφαίνετο ουδεμιυς παιδείας μετεσχηγῶς,

ἴσως δε καὶ δαιμονίου τινὸς ζαμαρτάνειν Προαγομενου, e. q. s. In g 148 Aeschines expositurus cladis ad Chaeroneam acopias auctorem unum Demosthenem esse postquam regem Philippum ad pacem faciendam inclinatum fuisse neque vero Thebanorum magistratus inminens periculum non reformidasse adfirmavit, adversarium

suum ex inopinato ita carpit: - γὰο ήτωρ ἀστράτευτος καὶ Lπῶν την τάξιν αἰνυυς νουθέrησεν, ἀλλ' ο Φωκικυς πόλεμος δεκέτης γεγονὼς ἀείμνηστον παιδε. αυτους παίδευσε in his verba καὶ λιπῶν την τάξιν praegressa voco ἀπρότευτος patienter usque adhuc sermmiror, quoniam qui numquam militasse contemptim dicitur non Diqilias by Ooste

138쪽

Satura criti R.

115 potest eodem tempor deserti in bello ordinis coargui nam quod erimen λιποτάζίου quod dicitur non numquam latius patet idemque sere atque σιρααice est veluti in Lycurgi Leocr. g 47 et apud Lysiam XIV 73, eo ne quis ad defendendum nostrum locum

abutatur non veremur cons Ctesiph g 175 et 176. convincitur emblema etiam eo quod opponitur, o Γλυκικος πόλεμος, quae verba ad uswώraveto tantum quadraro vides venit autem inoptum illud additamentum sino dubio ab homino, qui cum meminisset saepissimo Aeschinem Demostheni modo aperte modo tecte τὸ λιποάζιον exprobrare vide r. in Ctesiph g T. 152. 155 159. 75 s. 181.l87. 244. 253, do salsa legat g 48), eam criminationem hic quoque apto adici putaverit nec emblemate suo sententiam perverti intellexerit. 152 orator Atheniensium in pugna n Chaeroneam caesorum mentione acta, in quorum postea tumulum Demosthenes sugitivis pedibus adscendere ad praedicandam eorum virtutom non erubuerit, vehementissime inimicum suum sic conpellat: - ος

μεν τὰ μεγάλ καὶ σπουδαῖα των πραγμά ν ἀνθρώπων χρησroinu, προ δε η εν τοι λόγοις αλμαν θαυμασιώιατε επιχειρησεις DK-κα μαλα βλέπων ει ris Ουaων πρόσωπα, λέγειν εο δει σε ἐπι ταῖς της πόλεως τμφοραῖς πτανουσθαι deinde ad iudices conversus hunc iti modum porgit re δ' Dr 'Hy, μεις Πομενεῖα, καὶ συν- uno νανεῖω τοι τελευτήσασιν εος εοικε, καὶ 4 με ρα μνήμη ubisseid rus cum in duabus prioribus editionibus pro illo καί quod

ante συναπο νεῖω est, η scripsisset Plane contra mentem Oratoris, in tertia traditam a libris scripturam recte revocavit sed in eis quae insecuntur verbis manifestum vitium corrigendum erat ineptissimo enim συναπογανελα mi τελευτήσασιν dicitur, nam in eiusmodi locutionibus idem verbi siniti participitque tempus esse oporter et ratio docet o usus conprobat Herodotus III 16 λἰ - πέοιο δε νενόμισται ni θηρέον εἶναι - φυχον, πάνεα δε αλ καα-οθίειν τά περ αν λάβρ πλησθεν ὁ αἰ της βορῆς συναποθνήοκειν

ταλκα rasi γε ixo Gorgias in notissimo epitaphii fragmento p. 30ed Savpp. Iοιγαροι antis αποθανόν ν ὁ πόθος υ συναπέθανεν. quodsi non numquam praesens cum participio oristi copulatur,

ut apud Platonem Phaed. p. 88 καὶ πάνυ δέομαι πάλιν σπερ ἰξ αρχῆς δελου-νος λόγου, ς με πείωι ως ro ἀποθανόνm o συν-

ἀνθρώπω ζῶντι με ελπις ἐκ του κακέος πρῶζω μεωπεσεῖν, πλεν τήωντι δε συνανα ρε α πίνω P ων ἄν τις ευδαιμονήσειεν, id, qRRmquam et ipsum parum diligenter fit, tamen multo minus quam Dissilia πιν Orale

139쪽

116Schmidi Satura critica

suturi cum oriato coniunctionem offensae habere adparet, neque hinc quisquam nostro quoque loco defensionem paratam esse Pu tabit, cuius num similem apud ullum scriptorem graecum invenias vehementer dubito itaque necessario restituendum est eschinis υναπέθανε, pro qua forma ut συναποθανε α falso inferretur praegressum suturum Πομενεῖτε in causa fuit intellectus autem totius loci Don potest alius nisi hic esse ' si Demosthenem cladis ad Chaeroneam acceptae auctorem contendere patiemini se corona dignum esse, una cum eis, qui in pugna illa ceciderunt, memoria quoque vestra, ut videtur, mortua est'. quae sententiae, quarum ea est ratio, ut altera alteri subiecta sit, in animosa hac oratoria tuterrogatione copulativo καί inter se conexae sunt.

In g 19 volgo haec leguntur Ἀρχῖνος γαρ ὁ ἐκ Κοίλης

νεωσἀ γεγεν μένων υ των ἐεργεροιῶν, ας ora πελογίσαντο ιδικασταί in quibus quae uncis inclusi rectissime ab amahero

Mnemos vol. VIII p. 16 vel potius obraeo adversar. I p. 341

dolota in recontioribus editionibus omissa sunt sed praeter ea Ueidnerua etiam verba auris no Φυλῆς libri et autom mutato verborum ordine rων n Φυλῆς αιτω συγκατελυίνιων praebent expulit his nondum contentus obesus in variarum lectionum edition altera p. 499 etiam servata a eidnero verba να των συγκατελθόνrio ab imperito magistello esse interpolata censuit Thrasybulum enim, cuius virtute et consilio omnia illa gesta essent, qui I hylen occupasset, qui rem publicam et libertatem solus restituisset, nullo modo dici potuisse ἔνα ων Ουγκατελθόν v, quasi gregarius miles aut unus de multis suisset atquo hoc quidem in universum rectissimo obetus monuit nec puto traditam scripturam eo defendi posse, quod g 187 Archinus εἷς ων καωγαγονουν τον δῆμον dicitur, cuius loci diversa ratio est. verum quando Aeschines modo adfirmavit olim tantum servandarum legum studium fuisse, ut One solum, qui in re publica dissiderent, sed etiam amici amicos, si quid contra conmisissent παρανόμων accusarent, idque iam celeberrimo Archini et Thrasybuli exemplo conprobat, communis eoru in Phyle reditus conmemoratio non solum aptissima, sed Paeno ne cessaria est itaque verba, o quibus agitur, si quidem via et ratione rem gerere volumus, non omnino eiciemus, sed emendare potius ita conabimur, ut nihil ossonsionis relicum sit quod acile

adsequimur scribendo Ἀρχῖνος γαρ ὁ ε Κοίλης γράφαr παρανόμων Θρασίβουλον τυν - Ω Ωιε u. τον εαυτῶ no Φυλῆς συγκα- τελλυντα, e. q. s. pronomino reflexivo semel in εν των corrupto ceteras corruptelas subnasci consentaneum erat.

Bernardus Schmidi. Ceteru in illic o δῆμον, qui, eiusdom vocis idem casus ex eodemque verbo aptus proximo antecessit, ut ab tuterpretatione natum

induxerim.

140쪽

Die auarehie in paria.