장음표시 사용
221쪽
Sunt dimetri anapaestici tres, integri duo praeter hiatum vitiosum v. 3, primus uno pede brevior, quem explero potuit Zεναι --δώνης μεδεων Qua secuntur num essent numeris adstricta diu dubitabam ut crederem fecit aequabilitas versuum 5 st . Donum posuit Agatho Zacynthius olossorum et sociorum προβενος δια βίον, qui gentis originem triginta astatibus ab Cassandra deduxit et bello Troiano DCCCC sero annis titulum recentiorem esse
persuadet litteraturae gonus. Quam 1 iginationem qua ratione probaro illo potuerit non nostrum est sciscitari, cum praesertim ne quo ex patre quidem Cassandra pepererit cognitum habeamus do Agamemnone, ut recte observat Uilamowitg, propter Troianam
v. 7 gentis originem cogitari squit. Qui aliter titulum explicandum adgressus est . Christ Mus Rhen. XXXII 610 satis mira protulit mirumque quantum ipse sibi placet quod epigramma non ' vulgari inscriptionum metro' haec ipsius verba sunt), sed 'eolis periodisque Urieis conceptum esse πρῶτος tPεν. 8274 Paro in insula. πιονοεῖον καὶ Βιβλιοθήκη της ταγγελικῆς σχολῆς Smyrna 1878 p. 6.
V l nisi describendo orratum est talia sero suorunt Mino τῶ διοκλέους ἀναπιέμενον ενθύδ γαλμα Πανά τε καὶ Νύμφας καὶ ὀνυσον ρας ad exemplum Leonidas arentini A. P. VI 54 eoli Sabini p. ibid. 58. - mure editor homistichion Πανι α καὶ Νυμφαις Macedonius A. P. VI 176 et Epior. yr. 27, 1. - 3 sqq. ἀνθ' ων precatur ille εἰτυχων καὶ χθονος - πίαν vel similiter idque non Disilia πιν Orale
222쪽
Supplomentum pigrammatum Graecorum. 199
sibi solum sod etiam filiis nspotibusquo Pre fi Jd o γενεὰ τ ολβια πάντα νέμειν v. ). s. Leonidae l. S. S. V. 7 sq.ανθ ων εὐυδρον, Νυμφαι, τόδε δῶμα γέροντος αυξειε, Πὰν γλαγερόν, Βάκχε πολυστάφυλον. 828 8284 v. Add. p. 32). En του Lyso Imrρῶν Παναχαικοῖ δρους Cumanudes Athenaei 1878 p. 10 o lapide. μμφαις μιασιν, καλαῖς κοιραι ἀνεθηκεν. δια τρισσὰ θεαῖς εἴνεκεν ενχαρέει. Aetatis romanae. - Quis dedicaverit alio loco scriptum fuit. - 2σίδια vel μίδια τρισσά i. o. tria porculorum s. musculorum Simulacra temptavit Cumanudes. Vid ne fuerint aliti t. e. tria antra. 829 a. Athenis C. I. G. 489. C. L . III 195.
Σωτήροιν Ἀνάκοιν τε οσκουροιν ω βωμός. II p. Chr. n. saeculo non recentior versiculus.
838 a Tn βράχου προ του χωρίου πιο λουτω παρχίας Λέρ- δες. ditum Μουσεῖον καὶ Βιβλιοθήκη τ' ευαγγ σχολης Smyrnas 1878 p. s. Ἀργαλέην νουoo προσψεῖν ιν πατρίδι καὶ φιλέοισιευξάμενος riuo Φλάκκος rειξα χάριν.Videtur ἀργαλέην νουσον pestilentiam dicere, quae Antoninorum a lato Asiam vexavit, L ad pior. r. 375. - Graecae linguae parum gnarus et metrum corrupit homo romanus v. 1 et substantivum osse ratus o θεῖον articulum omisit . .
871 a Roma in domo tranesi equitis vidit Matini cod. Vat. 911 f. 156 , in Lowther asilo propo Penrith Nest moretand)descripsit r. MatΣ. Βάσσον Φαυστίνης ε ρας σπένδοντα μαιω.
876 a Dolphis repertus horma fractus. Ex Palingonesia d. 24 m. Aug. a. 877 repetitum in idi de corresp. Hellen 1877 409. ελφοι αιρωνευοι ὁμο Πλουταρχον θηκαν τοι Ἀμφικτυόνων δόγμαJo πειθόμενοι. Littera ΕΠΩ et bidontur primi p. Chr. n. exeuntis vel alterius saeculi ineuntis esse, ut non dubitem, quin ipse Plutarchus Chaeronensis intellegendus sat persuadet hoc cum illud quod Chaeronenses ut civem honorarent in partem inpensae venerunt, tum hoc quod Plutarchi nomen nudo positum neminem nisi notum virum potest significare. Disiligo by Ooste
223쪽
Κaibol876 b. Athonis C. I. . III 777 ex Luedorsi apographo. A ει Κεκροπιδην Ἀμμώνιον, δν δια τέχνην Μάγνος ἔχει ζωῆς πιστότατον φυλακa. Liturarum sormae P v. 1, II v. 2 et Tmadrianeam videntur,otatem indicars ipsi homines qui fuerint obscurum. - 1 clausula similis in p. Simonido 10 B. υτος Ἀδειμάντου κεένου τάτος ουδια βουλάς ia'. et Arist. Pepti ep. 13 inde expresso Ovτος δυσσῆος κείνου τάνος, ν δ πολλά κτλ' - 2 Ammonius Magni vido-tur medicus domesticus suisse.
8834. Athenis ad Asclepistum C. I. A. III Add. 770 a.
δωκραφῆς σοφέει α ρον ραις Σενέκαν. vel I p. Chr. n. saeculi. Supplevit Dittenberger. 1 f. s. 9r. 464, 2 ανθυς - Παχίδων. 883 b. Vbi roperta sit basis nescio. Descripsi Romae in museo
Littoras EO. - multa alia cogitari posse patet. - senarius, in quo numerus librorum quos scripserat Nestor indicatus ii, sicut inmermogenis medici Smyrnaei epitaphio Epior gr. 305.899 a. Athenis C. I. A. III 838 ex Ooliteri apographo.
Littera E . Supplevit sero Ditionberger. - 1 do Alexandra sacerdote s. c. I. A. III 112. 13 - 2 post ἀδελφειῆς superest , ante Κρατερος haec . . . s, quod Dittenberger θεοι J legit; neque illius nec meum supplementum litterarum vestigiis omnino satis saeit. 9034. Ad Philadelphiam urbem in vico ad aedem vocatam amenteam in marmorea basi Cyriacus cod. Flor Riccard 996 undov. 1 edidit Riemann cf. ad . t huiua Supplementi.
Irad Ῥοίης πάσης Ελπίζων ε ιν αριστος, ΓωτηρJος ρ φας ιρὰ καὶ ἀράμενος ἐκ γαJἰης ερνς ω πνευματος ρκεσεν ἐλάς Πλουτέος θρῆσαι καὶ πάλιν ἐλιον. στῆσε δέ μ' μάκλιος νων σεμνος ἀγωνοθέτης. ἐπιμεληθένως της νασώσεως του τῆς πόλεως οἰκονόμου Ἀντωνίου.
Christianum esse titulum cum nomina probant Elpigon et Heraclius, tum νευμα vocabulum resque v. 4 narrata. - rq Ullam Disilia πιν Orale
224쪽
Supplementum pigrammatum Graecorum. 201
it rης, lemann. - ohιος eodex, quod fuerit CΩhPOo in- tollego Christi eum sacra ex Hierosolymis si quidem recte supplevi v. 3 clam adtulisse. - δίης ερης - quam ob rem ei contigit ut quamvis ad inferos deuectus tamen ad solis lueem i. o. in
caelum rediret, ad exemplum scilicet ius, cuius sacra colebat. 4 Pluto πνευμα vocatur tamquam diabolus ro κακὸν πνευμα vo-tustior codex muram so in margine πλουτέος. - mutilum variis modis reparabis.
9264. Athenis ad Asclopieum inventum epistylium in ruderibus muri novicii C. I. A. III Add. p. 482 n. 68 ex oehlori
b et χων σιονυσόδωρος et κάρπου τεχνης πάσει με κνδος, κωμικῆς τραγικης χορῶντο δειθυραμβον τριποδα θῆκε Ἀσκληροι o. Ἀσκληροι κJH Πεία και Σεβασfriti, Καισαρι ἐπι-χοντος καὶ ἱερέως Ἀροέσου πάτου Πολυχάρμου του Πολυκρέτου Ἀρηνιέως, ἱερεως λα βίου Ζηνωνος του ευκίου Ῥαμνουσι .
Dionysodorus archon . . Chr. n. 52, cf. Dittenb ad C. I. A. I is, ni subscripta restituit. - dom sero tempore exiclea et ipse Dionysodorus in illius quodcunquo fuit aedificii epistylio inposito tripode dedicaverunt, alter iuvenum, alter comico tragico dithyrambico choro victor. - διθύραμβος τρίπους novo dictum. 926 b. Athenis lapis undique mutilus praeter sinistram, ubi tamen litterae evanidae. x Cumanudis apographo C. I. A. III 81. ς τανδρον, αρχην . . . . ω λαχὼν ἐπώ μον
Emendationis viam, postquam et Dittenberge si ego do iustis numeris desperavimus, primus aperuit Uilamowit restituto egregie v. 6 Bacchi cognomine, ubi frustra δε to legoramus. Eiusdem supplementa sunt v 4 5 6. Reliqua emendaturus prosectus sum
subscriptis, ubi quae traduntur Pχω ON Ditionborge haud recte legit ἄρχων ἐπώνυμος Dionysodori nomen maioribus litis
225쪽
202Κaibolexaratum senariorum longitudinem deurato exaequat Pertinet igitur titulus ad a. 52 p. Chr. n. CL ad epigr. praeced. in hoc Supplemento. - apices qui supersunt recte legit Dittenberger, qui quod V 2 κλ η Olli supplevit, id spatium excedit antom enim decem perier litteras. - in ElΗ supplementum fortasse non verum. Post κήρυκα superest vel Μ litterae rustulum. - vel αἰχ-
Littera vulgares. - . 1 qui supersunt litterarum apices eos
restituit. - ἐκροπος μι θεου Ditionb. - ανδρῶν μεν γὰρ Πρ. Diti. - idem fortasso Tryphon qui pior str. 28 εν νεμολπάν. - υάγγελος Diti. qua ratione non bene coeunt
quae secuntur cum eis qua antecedunt. - hanc nominis Πτολεμαίου mensuram videtur poeta sibi indulsisse. - 10 s. p. str. 927 tripodis verba fria r κά tu τόσσον ευκλείας νεμω καθ' ὁσσοι αυτω ξυνὸς εἱλομαι. - Post v I gravius distinxi loquitur enim v. 1 lo ipso tripus, quicum non convenit τόδε pronomen V. II, quod qui carmen intellegondum putavit Uilamowit mihi
non persuasit - 12 qui non latuit Gratiarum oculos, earum ope adiutus suit. ' λαίαν oro cavo ipsam Gratiarum unam intellegas: nam tribus nominibus, cum uno duobusve continere Se non O
tuerit, spatium non sussicit. 93La. Olympiae columna marmorea, cuius excisi sunt scalpro canales, titulo ut locus fieret Ditionbergo Diar arct. 877 p. 94 n. 103. P πόλις ἄ-ων Μεσσανέων Φιλωνίδαν πενεο αριστα Disilia πιν Orale
226쪽
Supplementum pigrammatum Graecorum. 203πολιτευσαμενον α υλυμπειι.
κα λόγος σαπται Νωορεως χάρισι. Littera vulgares in praescriptis, in carmine C pro . - 1 sq. τιμήν et εἰκόνει aecusativi molius orationis perspicuitati consuleretur si sedes permutarent, nisi orto post εἰκόνα interpungendum
fuerit artieulo την v. 2 ad τιμὴν relato.
936 a Magulae in domo privata muro infixus lapis undique fractus nisi quod superno integer esse potost Dresse et Milch-hoese Mitth. d. reh. Inti in Athen 1877 II 434.
. . . uJ Tum εῖ .... ε χαριζόμεν ο .... x .... ἐνθάδε πως m. . .
Litteras tripodo Plataeensi antiquiores Posuit qui cursus certamen vicit; supploro non audeo. - προσαθρῆν ilamowitz. 7 littorarum ho αἰ summi apices supersunt.
9404. Olympias basis. Ex filii apographo . Curtius Diar arct. 1878 p. 82 sq. Ex μος -κρος Ἀστυκλέος τρις υλυμ ne ενέκων εικόνα δ επηοεν τήνδε βροτοῖς σοραν. Ex μος ο κ cinis εστρίου - α, Πυθαγόρας Σάμιος ποίησεν. Ol. 74 primum, ol. 76 iterum, ol. 77 tortium Olympia vicit u- thymus pugil, de quo multus est Pausanias VI 6, 2 cs. Strab. p. 255 et Plin. VII 152. - 2 eilio tosto orba τήνδε βροτοῖς
ε ραν in rasura ab manu diversa scripta sunt, eademque manu v. 3 verbum ἀνέθηκε additum; 4 patet an ex tertia verbi επηοεν persona, primitus alium nescio quem, qui posuisset imaginem, nominatum suisso, velut patrem, quem si dum epigramma insculperetur obiisse statueris ipsum autem Euthymum in patris locum successisso et ἀνεθηκε illud additum es titulum similom in-Da 434 explicare poteris et pontametrum inepte inmutatum Pythagoras Samius idem qui et Rheginus a Pausania adpellatur; cs. Curtii adnot. Paus. I. s. s. o δε ἡ ἀνδριὰς τέχνη τέ - Πυθαγόρου και θέας ε τα μάλιστα χιος. Disilia πιν Orale
227쪽
Ibo II a Chr. n. saeculi iudico Disten inero, qui adtulit Pausan. VI 10 9 -κινον δε ιραιέα καὶ πικράδιον μα-- καὶ δε- λωνα μεσθάσιον καὶ Βλεῖον Ἀγιάδαν ἐν παισιν ἀνελομένους νίκας, -κινον με δρόμου, οὐ in ἐπ αυτῶ κατειλεγμένους πυγμῆς . . . τὸν δε δε να οστις εἰργάσατο - μνημονευουσιν. - 1 αημονος ἀγλαος υιός Diti. 9414. Olympia basis Diuenbergo Diar arch. 1878 p. 90
Π Κορνήλιος Ῥηναίου τι ὁ Ἀρέστων μέσιος παι παγκρατιαστὴς νεικήσας ατμπιάδι σοῦ - λυμπίωι. ad sinistram: α ουτος ὁ παιδος ἀκμήν, ανδρὸς ἐπικειμενος ἀλκή ν, οὐτος, ἐφ' υ τυ καλὸν καὶ σθεναρὸν βλέπεται, etsi ποθεν ει τένος, εἰπέ, τίνων ἐπινεἰκια μόχθωναυχήσας στης Ζηνὸς υπὸ προδομοις; 4. Εἰρηναῖος μοι γενετης, τουνομ' Ἀρίστων, Πατρις ινογενὴς αμφοτέρων με ς' ἐπέφθην ἀνέφεδρος λύμπια πανκρατίω παις,
τ ρJισσὰ κατ' αντιπάλων θλα κονεισάμενος. II ad dextram:
ζευγνυμενος δ' αἰ. πάντας ἀπεστεπάνων. θα κυδαίνω γενέ' εμὸν ιμναῖον καὶ πάτρην με ν στέμμαων ἀθανάτοις. Dβερέου Κλαυδω Θεσσαλου Κωου Πλειστονίκου. Ol. 207 - a. 49 p. Chr. n. In praescriptis orba is mimnia aliis litteris isdemquo quibus postae nonas subscriptum est manus divorsa addidit addenda fortasso curavit dum sculpta recognoscit Ti. Claudius hessalus, non tam elegans quam verbosus Oeta. Aristonis pueri omnis virtutis laus in ἀνεφεδρεlta v. 7 et 13 sq.)posita est; ἐφεδρειειν quid sit docet Lucianus Hermotimi c. 40 sq.: Disilia πιν Orale
228쪽
Supplementum pigrammatum Graecorum. 205sorum qui sertaturi ossent si par esset numerus, singulis singulos orto obvenire adversarios; sin vero inpar, unum qui
relicus osset ἐφεδρείειν dum reliqui depugnassent, quorum qui vicissent cum eis conponi φεδρον, cuius hanc esse υμικρὰν ευτυχίαν το μελλει, ἀκμηm τοῖς κεκμηκόσι τι πεσεῖ θαι Aristo vero cum ἀνἐφεδρον se vicisso gloriatur hoc dicit se quamquam ephodri sortem non duxisset tamen omnes pro fligasse. Nam cum ad pancrati certamen septem pueri nomina dedissent, tria fuerunt adversariorum paria, unus praeterea ephe drus. Ex quo primo certamine cum tres victorea discessissent, in
his Aristo, cum omnibus his ephedro pugnandum fuit. Vicit autem Aristo non hunc solum, sed etiam reliquos duos, ut recte potuerit tres vicisse dici, omnes autem ἀποσα να-- v. 8 et 16). Mirum
autem hoc est quod ἀνέφεδρος non is dicitur, qui ephodrum non habuerit sed is qui ipso φεδρος non fuerit. - 1 homericum est επιειμένος ἀλκήν scripsit illo ἐπικείμενος eadem plane ratione, qua Poeta myrnaeus pior str. 10, 3 πικείμενος πλυν dixit, de quo dubitare non debobam. - TllΣΣ Ο IIAΣlli mond. Dition-bergor. - 11 τέλειοι qui sint v Ind. c. I. O. s. v. - 14 4 πασάμην vidatur ex latini sermonis usu dictum l. s. amplexus um
p. 84 sq.Πδε τὰς o Πελαπος ny Ἀλνιῶ ποκα πυκτας ias Πολυδεικειοπερσιν φανε νόμον,
ἀμος ἐκαρέχθη νικαφόρος ' ἀλλα πάτερ ευ,
και πάλιν Ἀρκαδlαι καλον αμειβε κλέος τέμασον δε Φίλιππον, ς ἐνθάδε τους ἀπ νάσων etέσσαρας ευθεὶ παῖδας ἐκλινε μύχω. Pausan. VI 8, 5 μετὰ δε τον Βαυκιδά εἰσιν ἀθλ iῶν Ἀρκάδων εἰκόνες . . . καὶ Ἀζὰν ἐκ Iελλώνας Φίλιππος κρατήσας πυγμ παῖδας . . . Φιλίππου δε τυ Ἀζανος Μυρων την εἰκόνα εποίησεν. 4 graeco dicitur χάριν με*ειν vel ἀμείβεσθαι, nec minus ille, qui imaginis dedicata gratiam xpstit sibi novam victoriam, precati potuit μειβε κλέος - εὐθεια μάχα ertamine continuo.
arch. 1877 p. 138. II δ' ἀνωγεν an ευδοξοι . . . Aινεὶς νικῶν πατρος χων L Jol α. Litterae antiquissimas VRD, s. irohh. Stud. y ab. I. Aeneas vero unde oriundus fuerit quoniam noscimus patria indicata fuit Disilia πιν Orale
229쪽
206Kalbo lv. 1 orir. , hinc aetas definiri nequit. - post Π octo periero litteras πικτας ' δ ἀνέθηκεν coniecit ilamowitz. Post ii-δυζοιο litterae N quae in ectypo non leguntur, solo filii apo- grapho constant dein unius litterae iactura, tum E; deniquo quin- quo ore litterarum spatium vacat. - 2 E ONO . . syllabant ON
quadratarii error haustam supplevit Fraeuhel.
Pausan. V 9, 2 μετὰ τούm τὴν εἰκόνα Ξενοκλῆς τε Μαινάλιος
ἔστη κε παλαιστὰς καμιβαλων παῖδας καὶ Ἀλκετο κia. . . . Eενο- κλεοις δ το ανδριάντα Πολυκλειας ἐστιν εἰργασμενος. o Poly- eloti titulo subscripto v. Loeschhe Diar arch. l. S. S. P. 10. Πολυκῖ-τος ἐπόεισε s. gr. 492 s. praes. p. XIV. Verbum nolζειν certum est. - Πής i. q. ἀπτήν esse videtur Curtio, tamquam pullum adhue a suisse illo significaverit; quod parum aptum est. Puto equidem ab stirpe περ aor dor. nεm i. q. πισον ἀπτής eadem ration ductum esse, qua θυφής ab τεμ- θνητες ab γεν-, alia multa, cs. Loboc Paratip. p. 83. Itaque sandem Xenocles laudem iactat quam Milo Simonideus p. 156 noti m Ἀπ-τύκι κήσας ς γόνατ' - πεσεν. s. etiam Alcaei p. . . IX588 6 ἀλλ παλαίσας πῶς τους πιο ἐς Ἀθμόθεν εἷλε πόνους.
μουνοπάλῶν recto scripsit Curtius, salso famon interpretatus qui nil in luctari consuessent. Videntur si potius μονοπάλαι dici, qui singuli cum singulis se conponunt, ut has singularis suerit Xenoclis laus, quod quattuor adversarios integros certaminisquo laboro intrito vicit. Notum est aliam quoque pugnandi rationem fuisso in ludis Olympicis ut cum conpluria paria depugnassent singuli inter se victores de palma certarent.
943 h. 943 a v. in praes. Athenis C. I. G. 243. C. I. A. III 124. Aαμπάδα νεικήσας συν εφήβοις τήνδ' ἀνέθηκα
Litteras Eosa traduntur, sed tonendum est antiquiores inscriptionum editorea saepe sormarum inopia coactos quadratas pro rotundia littora tradidisso. poeta vid an scripserit υτυχίδου παις νει τυχίδης A. 97Pa. Athenis herma. c. I. A. II Add. p. 503 n. 759 aox umonti fide, qui minusculis litteris didit Essa fur ολιμ bie Attiore II 40 n. III.
230쪽
Supplementum pigrammatum Graecorum. 207
Nomini cosmetae locus esse non videtur. - 1 suppl. Dumoni, qui v. 2 et 3 verum certo non assecutus est cum scriberet κυJ-δαίνοντες μιν καὶ παJοεοῖσι χάρ ινὶ, ουνεκα πάντε σι σώους διεσώ- ωτο πάJUy. - . 2 sontentiam quamvis dubiam petii ex s. gr. 964 - - φηβων τόνδε κοσμητην θέτο - Dinoo Tρμάωνι κυδήνας ἴσον, es ibid. 955. 949. Versu insequenti non inveni quod aptum esset vocabulum velut τὰ νέμιμα θεομόν vix fuit. - καὶ πόρεν ἄμμι καλον κτῆμα σαονροου Dumont; s. p. str. 10, 2 Inoυταρχον ταθερῆς ερμα α0τρυουν .l025 a. Athenis ad Asclopisum. . . . III Add. p. 490 n. 71 g.
.... εσι ν εὐεπ Scriptura etsi secundum sero . Chr. n. saeculum prodit litteras rotundae), tamen Ditionberge non erat cur de celebrato Sophoclis hymno dubitaret os Bergh . . p. 5743. Nam quod in hoo monumentorum genero ait non poetae sed eius qui dedicaverit nomentitulo pracscribi olore, non omni ex parte verum hoc est; nam
praeter Diophanti Sphetiit hymnum infra n. 1025 c), quem ab ipso Diophanto scriptum esse dubitari noquit, ido Marcolli Sidotas nomen praescriptum p. gr. 1046 Iulias Balbillae ibid. 990, Aselopiodoti ibid. 93, alia multa. Quod si non o veterum, ex eorumtamen consuetudine factum est, qui posteriore tempore summi poetae carmen lapidi inscribendum curaverunt; quo tempore quod recto dicit Ditionbergo Sophocles multos apud Athenisnges suisse, eo magis, cum nec patris nomen nec demoticum additum sit, colo-berrimi poeta nomen intellegemus. Indoles vero carminis quae fuerit diiudieare non audeo; sed ut recentioribus huius modi hymnis similis uerit, tamen hinc nihil aliud videtur colligi posse, quum recentiore poetas Sophoclis xemplum inaltandum sibi sumpsisse.