Rheinisches Museum für Philologie

231쪽

σεβαζ . . . βου θεόν . . . ἴJερῶν πο . . . ὰν εἰς αἰθερα ....

A Asclepium roserri non posso vidit Ditisnbergor, hymnum suissΘin Apollinem adparet. is quas editor significavit nihil habsbam quod adderem, nisi quod similiter conparatus suisso videturarius . Orph. XXXIV nάντα πόλον κιθάργ πολουκρέκτω μόρεις. Wilamowit coniecit ἀστερόενω πόλον ΠΩικιλDαἰρεta, traditiis ΠOlKlΛOTE ElTOΥΝΛ distinxit Diuenberge nescio

an non recte.

1025 e Tabula marmorea Athenis inventa ad sclepieum. Ex Duhnii apographo C. I. A. III Add. p. 489 n. 171 b.

τον κλυτὸν ί θεJο χ ἰὴ Παιάν, ἐπιτάρροθον friποί θεηνατο νουσω νωγαλέης τε δι' Ἀσκληπιὸν - ρονJ κουρον, ἰὴ Παιάν. re συν Πηλιάδας κορυφὰς ἐδίδαξε τε,νην . . . και σοJφίαν Κενταυρος ἀλεξίπονος μερόπεσσιν, ἰὴ Πακάν, παῖδα Κορωνlδος, ηπιον ἀνδράσι δαψονα σεμνυτα τον, ἰὴ Παιάν 7 o ir ἐγένοντο ὀψJοι Ποδαλείριος δε Μαχάων, Ἐλλη σι ει ἀκεστορε λόχχης, ἰὴ Παιάν,8 δ' Ἀσὰ Ἀκεσώ τε καὶ δ J και Πανάκεια, πιόνης θυγατρες σιν ἀριπρέπτω γαία, ἰὴ Παιάν. χῶρε βροτοις μέγ' ἴνειαρ, δαιμον κλεινότατε, ἰὴ Παιάν, 10 Ἀσκληπιέ, σὴν δε δίδου σοφιαν μνουντας ἐς αἰ ειθ άλλειν εὐμοψ ιν τερπνοωry γαὶ ι Παιά ν.

232쪽

Supplementum pigrammatum Graecorum.

Littera sero vulgares, interdum apicibus ornatae videtur titulus exeuntis saeculi secundi esse. Poetae ne nomen quidem certa rations restitui potest praescriptum est ita, ut cum a sinistra lapidis ora multo propius absit quam a dextra quae fracta est conligi possit ipsius nomini patris patriaevo vel utriusquo nomen additum nec altero versu unum verbum nolηοεν scriptum fuisse. Dittenberge supplevit Μακεδῶν nolησεν. Hymnus ipse duodecim inaequalis amplitudinis periodis actylicia conpositus est, qua sollemni epiphonemato ἰὴ Παιών inter se divisae sunt; ubi epiphonema fracto a dextra lapide periit, quod factum sexiens, facile tamen deprehenduntur periodorum exordia eo quod prima cuiusque periodi litterae ad extremum marginem sinistrum procurrunt, reliqua per εἴσθεσιν dextrorsum paullo retrahuntur. - Period 1 inter ευνυρέτραν et ει φρονι τμω triginta tres sero littera perierunt quas ot redintegrando hexametro sufficiunt, qui XL sero litteras conplecti solet, et addendo dimetro dactylico. Post θυμω versum terminari docet hiatus. V. 3 recto Cumanudes Athenaei VI 43 n. 24 ετ μεῖα supplevit. Videntur autem poetae anto oculos suisse Aeschyli versus eodem metro conpositi Eumen. 015 sq. d. H. βαα huis ' μεγάλαι φιλότιμοι νυκτος παῖδες παιδες, sin εν φρονι νομπαευφαμεῖτε ε χωρῖται. Period. 2 Diuonberge εν παλάμαισιν χοντες λαίας ἀγλαὸν ερνος, quibus ita usus sum ut sublata vitiosa trochaica incisione spatio melius consulerem. - . 6 idem κουροι Ἀθη νῶν, ἰη Παιάνl, at videtur paullo longior versus suisse. - Quae secuntur non satia adcurato ex lapido descripta esse patet:

quae significavi quomodo mihi disponenda videantur. Post κλυτόν Cumanudes πιον supplevit, quod si vorum os addo ιόν - Huousque prooemium pertinet, quo κοὐροι Ἀθηναων deum ut invocarent invitabantur iam singulis deinceps periodis narratur, quibus natus sit parentibus esculapius, quo usus sit magistro, quos filios filiasve genuerit deniquo epilogus period. - 12. - Poriod. OCIIoa .... NATO εγεινατο et paullo post ευφρον Cumanudes. Spatium expleveris si versum sequentem heptametrum laceria μή-

233쪽

καὶ σοφίαν Cumanudes a plura spatii ratio postulat sortasse adiectisum ad τεχνην addendum. - Period. 6 tetrametro additus versus hypercatalecticus, ut period II; s. etiam per. . Similiter

spondeos respuit metrica lex. Similiter . . . III l. a. s. n.

χάων .... Mολυλλιτος Πανάκε ιαJ. - . 1 suppl. Cumanudos, ubi cave κοῖραι praeoptes pro θυγατρες, quod spatium adcurato explet. - Period. 12 ΝΟΥΣΟΥ . . EΩlEIIAlA ubi cum in apographo ante i litteras misso significatum sit paros-miacum refinxi. Cumanudes Παιάν. Similium hymnorum isagmtinta supersunt C. I. A. III Add.

a τάδε σοι ζάκορος φίλιος λέγω,

Ἀσκληπιε γοίδου nύι. πῶς χρυσεο ε δόμον ζομαι τυν όν, μάκαρ ω πεποθημένε, 5 θεία κεφαλά, πόδας ου εχων, οἷς et πριν ς ερον λυθον, εἰ, σι πρόφρων θέλοις μέ ἰασάμενος π άλιν εἰσάγειν, ὁπως ' σίδω τυ εμον θεόν,10 τυ φαιδρότερον χθονος ἰαρινας;

Inti no αίσαντος Πεψομαι σῶσόν με, μάκαρ θεναρώτατε, ἰασαμενος ποδάγραν κακήν, προς σου πατρός - μεγάλ' εὐχομαι 'IM ου γάρ τις παθονίων βροτῶν τοιῶνδε πόροι λυειν ἀλγέων. μόνος εἶ si μάκαρ θεῖε, σθένων '

δῶρον μέγα τον φιλελήμονα

234쪽

Supplementum pigrammatum Graecorum. 211

in γρίας βαίνων, ἀλλ' ἀρrἰπος, ῶσπερ πέπης.Vv. 1-20 eodem cholanapaestorum metro. quod metrum tacito credo milamowitai ad Ipsum podagricorum usum inventum esse, Lucianus utitur Tragodopod. 7 sqq. 'iquo carmini sere aequalis est Diophanti titulus. - BlAΛl corr. Cumanudes. - Io ριναῖς fortasso recte ilamowidi, idemquo v. 16 οἱωνκε ποροι κτλ. coniecit. - Hymnus in tres partes divisus, quarnm prima haec est sententia ego aegrotans nisi uti mihi medearis ne adire quidem te possum, alterius haec itaque adsis mihi meumque malum cura, tertiae deniquo haec tam corroboratus te adeo tibique gratias ago. minc tacito est supplere versum I, ubi cum tres anto μάκαρ vocabulum littora perierint Cumanudea μάκαρ, ittenborge vero ρωμακαρ i. e. ter ego beatus quod sanatus sum restituit, ita ut v 23 ἐσορώμενος uterque legeret. Quid rei esset suboluit Cumanudi cum adnotaret legi posse etiam εοορῶ μένος, quod reposui coli. . . 10364. Apud Perinthum Thraciae olim metropolin quam hodie heracleam dicunt eiustam in propontico civitatem fatale et sibyllinum hoc epigramma comperimus ad ipsam metropolitanam beatae Viminis aedem ad dextram arae partem in marmore graecis litteris et aetatis conscriptum ad prid. d. Aug. Eugenii poni. anno XIII Cyriacus cod. Vatio. 5250 s. 2. Inde edidit Mommsen

Ipsum cum praescriptis oraculum tribus versibus continuis docurrit,

quorum primus in AK, altor in AlΜA tertius in lCHΣETAldosinit. - ΠΛΗΣTAΠΟΥ quod Nommse ex Bormanni coniectura πλανησεται scripsit. Et huic si Buccheleri coniectura Diar.

liti tinens. 1877 art. 692 p. 737, qui πλήσ πόλιν scripsit, praestat quod ipso posui. Quam Cyriacus in autographo indicaverit lacunam librarius neglexisso videtur. - ΕΥΗΘl o T

1048 a. thonis super mediam arcis portam. C. I. 21. c. I. A. III 398 ex oehleri apographo.

235쪽

K ibolΦλ. Σεπrψιος Μαρκελλεῖνος φλαμ ὴν καὶ απὸ ἀγωνοθετῶν ἐκ των ιδίων του πυλῶνας το πολι. Titulus iudico oeckhio Septimio Severo non est antiquior, cui

barbaro saeculo convenit vitium metricum nam senarium esse credo Ditionbergero, cuius v. adnot.10504. Ad amphitheatrum in Epheso Cyriacus cod. Ric- card 996.εναφιδα, καρτερον γα θεάτρου καὶ

ἱμαρε τον δεον οἰκιστῆρα ε σου προφερέστερον Ἀνδρόκλοιο μεγάλης 'Aoἰης μἐγα βιγυντ . . .

undo patet versuum Oxordia de coniectura ita sero restituenda osse:

IV sors saeculi videtur. 1064 a. Pres de Mahres en unisis isso Bullet de e re. Hellen 1878 II 587. Αριστος λυσύνω ο φίης ri ρίω τ', επι οῖσιν ολ ου κράτος τραπε κόσμου, νεῖσεν ἀναστηοαι τάδε obtul l it imperio praesecisus Quod incohaverat Iustinus, persecerat Tiberius id quodnam suoritaedificium parum constat; sed quod Christi numino absolutim esse perhibetur magis do templo cogitnvorim quam de urbis moenibus, quod ilamowitzio placuit, qui . 3 coniecit τάδε τευεα, κάλλος αμετρον. Idem v I σοφίης αγνῆς ἐπιδώ ς; praestat fortasse oo- φάης παμυντορι θείης Idem v 2 praeivit λης χθονος τραπε κυδος. - possis τάδε νηοῖ καλὰ θέμεθλα. Praefuit operi por- sectumque imperatori obtulit praesectus, cuius nomen periit ex

tremo versu quarto.

sito, nunc diruto descripsit Bon a. 1877 proxenus illic Amoricanus. d. Dumoni tui. d. eorr. Heli. II 401.

Ἀπολλωνος ταῖρον

νε δαιδαλέει θῆκεν ἄγαλμα τέχνης,

ῆρας καὶ δένδρα καὶ ρπετὰ καὶ πετεηνάφων καὶ χειρῶν κοιμισεν γον ly. Litteras infima aetatis. - praescriptG ACAOlΗ xl 3 - 1 THPHEIIA N in quibus nomen videtur thracicum latero deindΘfortasso Παιῶνι αν Ἀπόλλωνος ταῖρον. - ΔAlΔAAΛEF -

236쪽

Supplementum pigrammatum Graecorum. 213

Saoculis ineuntis. Rettuli inter artificum titulos auspicari tamenties o 1 et 2 distichon fuisse elegiacum Suado hoc cum vorborum ordo tum omissus vocabuli παῖδες articulus, nec obstat prima nominis Θρασυμπου syllaba producta. Eadem metrorum eonsormatio Epigr. r. II. - γρόφων participium p. 9r. 740, 2.1101 a Roma in coemeterio S. Hermetis in via Salauia antiqua repertum a. 17 42. Marangoni elle os gentilesche e pro

fane Roma l744 p. 463.

Tὸν nosὶν ὀρχηθμοιο ν ομους δερκεο τον Βάκχο ν Sub bacchantis hominis statua mihi scriptum fuisse vidotur, saltatoris epitaphium WilamoWitato, ni haec sero supplenda putat Tιν ποσὶν ορχηθμοῖο ν ὁμοτ ε εἰδόθ' λιβαδέρκεο τον Βάκχοι ο θεου ιλοπαιγμονα λίτρον. Praescriptum sui nomen aut eius qui secit aut eius qui odicavit aut deniquo dolancti. - AKχOl:

1133 a Pator Duridis Caero inventa nunc in museo ero- linensi in qua colore rubro quater idem ut videtur puer pietus est quem singuli praeceptores scribendi, tibiis canendi, citharissandi arte denique poetarum lectione instituunt; quorum ultimus volumen manibus explicat versu heroico inscriptum. d. . elbi Annal.

Inst. XLV 53 sqq. Michaelis Diar arch. VI 1874 p. 1 sqq. Oll.

b. I.

in medio patera circulo Ποτρις γραφεν ab utroque picturae latere

Non recto Michaelis dithyrambi exordium hoc esso putat immo quoniam et hymnorum et picis et dithyrambicis poetis logendis

pueri attici inbuebantur, videtur Duris varias variorum poetarum memoria satis absurde in unius versus speciem conflasse, velut clausula est hymnorum notissima, media homerici versus pars H32s ἐυρροον ἀμφὶ Σκάμανδρον, ex dithyramborum memoria superat o Μοῖσα sorma et totius orationis conformatio. Doetissimus idem atque humanissimus nuper meae pigrammatum syllogae consor extitit . Foucari Rem eritique 1879 m. Ian. d. XI , cui ut aliqua saltim ex parte gratum me praeberem, vellem ea quae a me omissa vel neglecta demonstravit atque indieavit ho ipso loco addere potuissem. Sed cum libri, quibus utendum erat, alii ad tempus quidem praesto non essent, alii in huius urbis bibliothecis omnino non invenirentur, in aliud huius usei volumen omnia illa disserenda erant. Diqilia πιν Orale

238쪽

Stichometrio und olometrie.

Euthalius bomsrhi p. LXXXVII): in Rogio-Αlexandrino codice

versuum distinctiones, punctis in superiori linea parto collocatis, indicantur, eorumque supputationes sparsim ad marginem codicis notantur. Dies supputationes, o 50 2 50 silen, a Zacagni aucti versislantlichi und obonso di unte dedom erho stoliendo Haupisummo, eiter aberraeide nichis; man weis aue nichi, obor eine Aussassung, das dis Summo de Sinueteile dami notiri

collectans Monumentorum veterum ecclesiae Graeca et Latinas, qua hactenus in Vatic bibi dolitvorunt. Omus primus Laur.

239쪽

Blass

240쪽

Stichometrio und Kolometris.

. . . ἔγραφα καὶ ἐξεθέμην κατὰ δύναμιν τειχηρον sic τόδε τὸ τεῖχος Παύλου vo αποστόλου προς ἔγγραμμον καὶ υκατάληπτον αια γνωσιν των καθ' ημας ἀδελφῶν vgi Euth. p. 409 f. Ζὶ παρ' ων απάνrων