장음표시 사용
11쪽
Α. X prol0gis ereIitianis quid de ordine
sabularum chronologico diScamUS.
Multae sunt difficultates in prologis et Plautinis et orontianis tractandis sed alias in lautinis, alias in Terentianis, id
quod diversis utrorumque prologorum generibus satis explicatur. Ρlautus enim in prologis nomen et poetae et fabula pronuntiat aut argumentum fabula enarrat aut de rebus scaonicia verba facit precibusque silentium a spectatoribus expetit. Praeterea hic illic nugas immiscentur, quibus spectatores delectentur hilaritateque perfundantur. Prorsus aliter se habent Toronti prologi neque ni Terentius aut argumentum sabulae enarrat Laut suum nomen proseri; contra ubiquo de se ipse suisquo rebus loquitur; namquo et ab iniquorum criminationibus se defendit et adversarios ipse aggreditur denique item atque Plautus silentium ex populo expetit. Vel inde apparet difficultates prologorum lautinorum prorsus alias esse atque Terentianorum. rologi enim lautini quo sunt argumento, in sabulis iterandis ut toti aut magna ex parte adhiberi potuerunt, id quod re vera lactum esse multis ex locis, qui in prologia quales nunc habemus, leguntur, manifestum est 'Quamobrem aut sintne omnino prologi Plautini genuini, quaeritur aut quid in singulis prologis a lauto ipso scriptum sit quidquo histriones, ut prologos nova quasi forma ornarent, in fabulis iterum adendis de suo addiderint. Contra frentianos prologos Omnes ad unum genuinos esse vel inde apparet, quod Terentius de se suisque ipse rebus de suorum adversariorum criminibus et vitiis aut per prologum aut etiam per dominum gregis verba
Andronicus in Duebneri scholi in Aristoph. p. XII: Πλαντος
y Moneo, ut exemplo utar, de Casina Plautinae prologo et de eis prologorum locis, quibus de sedibus spectatorum verba fiunt. cf. r. Ritschelium in Morgon lautinorum Terentianorumquo vol. I Lips. 1845 p. 180 Sqq. et p. 20 sqq.
12쪽
- facit. R Deinde cum ius prologi ad unam actionem scripti postea usurpari omnino non potuerint, ne id quidem excogitari potest histriones eos interpolavisse. Tum minimo verisimile est
grammaticos posteriores hos prologos mutavisse neque putandum est prologos, cum Terenti fabulae in schola perlegerentur, labes interpolationesque perpessos esse. Denique iam Donato prologos, quales nunc habemus, praesto fuisse ex eius commentario ad Terenti fabulas composito discimus.' Haec omnia cum animis complexi erimus, verisimillimum esse statuemus prologos Terentianos, cum omnino tempora tule
Quae cum ita sint, minime est censendum singulos dive Sorum prologorum Versus ita inter se permixtos confusosque esse, ut HerrmanoWshi' Voluit, qui Heautontimorumeni prologum suo arbitratu discerpens et Versus quosdam eicit et Versus ex
aliis prologis petitos in hunc prologum inserit. Neque magis est probabile duos eiusdem sabulas prologos in unum prologum a grammaticis posterioribus vel ab oditoribus conflatos esse, id quod Karstenus' nuper statuit. Quae sententia' Guyetus, qui et utrumque Hecyras prologum et Heautontimorumeni prologum Suppositicium eas putat, nimis utilibus argumentis nititur cf. Fabia te prologues do Torance. Paris 1888 p. 7 et 304 sq. Schindlori autem sententia s,observationes criticae et historicae in Terentium diss. inaug. Halensis 18si1 , qui utrumque Hecyrae prologum ab Ambivio con- Scriptum Sse vult quemqus Havet ,revue de philol. X 1886 p. 13 sq. et Haeser Ephem. mn Austriae. 189 p. 10 socuti sunt antea ita iam Wilmann iudicarat in dias inaug. De didascaliis Torontianis Borolini 1864J
thesi quarta), eo quod Adelpho anno 160 a Chr. n. primum actam esse nunc conStat, refutatur neque Hecyrae prologua alter quia rariora paulo vocabula in eo insunt, idcirco spurius putandus est.
3 cf. E. Havis in Phormionis d. tertiae Lips. 1898 appondico
critica p. 193 ad. V. 33).' Unus tantum Venus exstat, ex quo posteriores Donato grammaticos in prologia erenti tractandis versatos Emo elucet traditur enim in Phorm. prologo post vorsum 11 in codicibus ΕFGP hic versus: Et magis placerent quas scisso fabulas , qui fero idem in Andrias prologo iv. 3 legitur Sodprimum hic versus a Phormionis prologo prorsus abhorret deinde in optimis codicibus A BD omnino deest denique ne Donatus quidem hoc loco eum legit. Ex quibus elucet oravi in hormionis prologo, fortasse per e rorem librarii cinterpolatum ESSΘ. ' Quaestione Terentianas dias inaug. Halentis 1892 p. 1 sqq. y Mnemos. Ol. XXII 1894 p. 17 ad 222. - quas vir doctus de singulis Versibus exponit, maximo dubia esse, quod ad normionis prologum attinet, ostendit . Haulo in Phorm. d. p. 193 ad. V. 33 Similiter atque aratenus antea iam Rosuerua: do mautontimorumeno Terenti
13쪽
omni argumento caret primum enim illud est animadvertendum: habemus duos Hecyra prologos, qui in codico embino etsi nullo spatio intermisso exarati sunt, tamen minime inter B Onfusi et commixti sunt. Quibus ex prologis curnam illi grammatici unum non fecerint, non intellegitur. Deinde quem tandem hoc fecisse putamus Neque enim per errorem librarii cuiusdam fieri potuisso vel inde apparet, quod ex sententia arstentana
singuli duorum prologorum Versus inter se confusi atque e turbati sunt. Restat igitur, ut aliquem' hos versus solam ob eam causam inter se commiscuisse putemus, ne duos prologos olim fuisse quisquam cognosceret. Quod si accipimus, hoc non intellegitur, curnam non illos etiam versus, ex quibus duos antiquitus prologos fuisse manifestum esse aratenus censet, illogrammaticus vel editor tam menda atqu argutus miserit.
Quin ne id quidem verisimilo est singulos alicuius prologi
Versus inter se confusos esse, id quod in Heautontimorumeni
prologo factum esse Dgialaho' iudicat quo in prolino non modo
tres versus expunxit traiecitqu in priorem Hecyras prologum, sed etiam ceterorum versuum ordinem valde transmutavit. Hae coniecturae omnes ut omni verisimilitudine omnique argumento carent, ita funditus refutantur eis, quae cum Fabia
l. s. s. p. 295 sqq. tum maxime Leoi' de arte rhetorica in prolinis Terentianis adhibita exposuerunt. Sunt certe loci in prologis, qui, iam si coniecturas acceperimus, haud scio an facilius intellegi possint; neque ero intellegitur, quonam argumento idone eam, qua usi sunt, rationem viri docti fulciant aut ad verisimilitudinem perducant. Tali modo locorum difficultas non explicatur, sed per vim tollitur. Hos autem locos, quibus quo facilius perciperentur viri docti commoti ad illas sententias parum probabiles accesserunt, aliter explicari posse iam Leo l. s. s. ex parte demonstravit. Ι igitur tenendum est prologos Terentianos, ut omnino, ita optimo momoria traditos esse. is praemissis transeamus ad eam rem, quam hoc capite tractar nobis propositum est. Quo in capite quaeremus ex prologis frontianis quid disci possit de ordine fabularum chronologico. Manc quaestionem iam' Cogitat vir doctus l. s. s. p. 200 d primis fabulariam oditoribus.' In dias inaug. sed prologis Plautinis et Terentianis quaeStiones selectas . Bonnas 1863 p. 5 sqq. et in edit. Tauchniigiana 1884 praef. p. XXII sq. ' Analecta Plautina de figuris sermonis II. libell. universitatis Gottingonsis 1898 p. 15 2'.
14쪽
ali viri docti xi solvere studuerunt, sed cum aut nimium aut parum e prologis effecisse mihi videantur, hac do re denuo acturus sum. Sed antequam ad eam rem venio, quae est propria nostrae quaestionis, e re esse mihi videtur inquirere: Siritne singuli prologi Terentiari omnino ad primam ahialae actionem scripti an ad aliam. 1 Fabulam novam esse poeta plane dicit in Phorm prologo v. 24: adporto novam ), in Adelph. prologo v. 12: Eam nos
acturi sumus Ovam' et quoque v. 4 sqq. , in eaut prologo v. 7: novam esse ostendi j. 332. Deinde pro certissimo absendum os Eunuchi prologum primam huius fabulae actionem antecessisse. Legas enim velim Versus 19 sqq. sequam nunc acturi Sumus, Menandri Eunuchum, postquam aediles emerunt, Persecit scit poeta vetus), sibi ut inspiciundi esset copia μ. quibus ex verbis apparet Luscium fabulam antea omnino non nOVisse, unuchum igitur nondum actam esse. Idem confirmatur eiusdem prologi v. 4b: ut pernoscatis, quid sibi Eunuchus velit . 3. Tum dubium non est, quin Hecyra prologorum prior ad Secundam, posterior ad tertiam huius fabulae actionem pertineat.
DPaecholmann: Do ordino Terenti fabularum potissimum prologi adhibitis . Diss inaug. Halensis 1875. - Fabia l. s. S. p. 454qq. - ΗΘIma-nOWShi l. s. s. p. 30-40. - 1. O. Ribbeck l. . . p. 159. Ui rastorsa multis aliis Heaut prologi locis satis demonstratur prologum ad primam fallulas actionsm reforandum esse; sicuti a vv. 33 4 sequom dabit alias novas scilicet: ut nunc hanc novam fabulam ); quo cum loco compares Hecya a prologi II v. 48 ut mihi discere ovas oxpediat , undo apparet fabulam, quam Ambivius nunc acturus est, iam actam fuisse, ita ut vel ob eam rem et hi versus in Heaut prologo et Heaut prologi vorsus 33 stra in Hecyrae prologo altor poni vetentur, id quod Herrinanowskil. S. S. P. I Sqq. propoSuit. b V. 46: in hac est pura Ietitio ; loquitur autem Ambivius d fabulis novis of v. 43 sq.); praeterea haec Verba, Si fabula antea acta esset, superflua Ment. Teientium versuis ex integra Graeca integram comoediam Ἀκtendisso fabulam novam ess vidit Shutschius in Philologi vol. LIX 1900Jp. 1 Sqq. . cui in hoc Vera interpretando maximo amentior. f. qua de fabula nova Roshrichi p. 4 sequaestiones scaenica ex prologi Terent petitae , quae disseri inaug. inest in Disseri philol. Argontor. vol. IX 1885Jp. 293 qq. exposuit, qui egregis dicit novam non appellari comoediam nisi qua ex Graeca fabula a nullo antea comico Latino convena sit expressa h. e. hoc loco: ex integra Graeca 3 eademquo primum apud Spectatores data h. s. integram comoediam ). Non pronus recte Flaminius encini siD Tersnii eiusque fontibus Libum 1891 p. 64 Sq. - Perperam nonnulli viri docti putaverunt hoc ea su dici fabulam non contaminatam me,sion Dalaigko in diS8ert inaug. i. , aratenus l. s. s. p. 196, Nagneru8
15쪽
4. Relinquitur solus Andriae prologus, de quo, cum Sitne fabula nova an Vetus, poeta in prologo non perspicue dicat, nihil certi constat. Aliis igitur huius prologi locis nitendum est. Sed hanc rem tum demum diiudicabimus, cum in univeIsum quid ex prologis de ordine fabularum chronologico appareat,
intellexerimus. Haec quoniam cognovimus, elueΘt: I. quod de Eunuchi, Phormionis Heautontimorument, Adeuphon prologorum tempor lucrabimur, idem ad primas harum fabularum actiones referendum esse. II. quod de Hecyras utroque prologo statuemus, idem ad huius fabulas actionem secundam et tertiam spectare. III. quod de Andriae prologi tempore comperiemus, idem pertinere ad huius fabulae aliquam actionem, quae utrum prima sit necne, nescimus. Nunc ipsam ad rem accedamus. tqu primum quidem,
quid ex singulis prologis discamus, deinde quid ex prologis inter
se comparatis appareat, Videamus.
Caput I Ex singulis prologis quid discamus.
1. In andriae prologo legimus haec verba v. 1 sqqὶ:MΡoeta quom primum animum ad scribendiim adpulit, Id sibi n0goti credidit solum dari,
Populo ut placerent quas fecisset fabulas. Verum aliter evenire multo intellegit; V. 5. Nam in prologis scribundis operam abutitur, Non qui argumentum narret, sed qui malivoli Veteris poetae maledictis respondeat*. Poeta incipit, ut videmus, dicens se simulatque ninuim adscribendum adpulerit h. s. cum de fabulis scribendis primum cogitaverit vel, ut Drahonborchii λε verbis utar, una consilium scribero ceperit vel scribere inceperit, credidisse sibi id sol uni spectandum esse, ut fabulae, quas fecisset,iβhpopulo quam maxime placerent. Verum se intellegere, non intellexisse is pro-
Dictata ad Toronti Comoedias edita a Grauerto in Analectis litKtor. st philol. I. mnastorii 1833 p. 9 iiq. - Idem dicit Th. enfeius cf. Nagne in libro miscellans edito a societato philologica Bonnensi 1864 p. 76). fecissot hoc loco positum est pro coniunctivo futuri exacti, quia in verbis id sibi negoti solum dari, ut fabula placoroni notio futuri tom-
evenisse intellegit vel hintellexit aerentius dicere debuit, si
16쪽
ingum quoque scribere opus esse, non ut argumentum fabulae narret, Sed iit adversariorum criminationes refutet. Τ0rentius igitur solas fabulas prologis non praemissis Scribore sibi proposuerat. Nunc tamen cogitur etiam prologos Scribere, quibus veteris poetae maledictis respondeat. Inde autem
quod poeta perspicuis verbis dicit se intΘllegere etiam prologos sibi scribendos esse, efficitur, ut poeta nullum omnino prologum usque ad illud tempus composuerit, ut igitur Andriae prologus primus omnino omnium prologorum erentianorum sit; neque enim fieri potest, ut poeta postquam complures antea prologos composuit, ea verba dicat quae dixit in Andriae prologi v. 1-7. y Dixerit quis ex versura id solum apparere erentium talos prologos usque ad illud tempus non composuisse, quibus Veteris poetae maledictis responderet, eum vero antea prologos, quibus
argumentum enarraret, scribere potuisse ne hac quidem sententia quicquam mutatur. Cum enim omnes quos habemus, prologi Terentiani argumenti narrationem non contineant, sed poetae et excusationes si criminationes, sequitur, ut hic Andriae prologus, cuius in initii se argumentum non narraturum, sed iniquorum crimina reiecturum esse plane dicit, ante omnes eos, quos habemus, prologos scriptus sit. Porro cum in omnium fabularum prima scaena, quae ad fabulam percipiendam opus sint h. e. argumentum narrenturi' unde eiusmodi prologum has fabulas antecedere neque debuisse nequ potuisse apparet cumque omnes Terenti fabulas servatas esse sciamus, equitur, ut Terentius eiusmodi prologos omnino non Scripserit Hac quoque ex re manifestum est Andriae prologum primum Omnino omnium Terenti prologorum fuisse. 2. Ex ea utontimoriam erit prologo duas res discimus: Unam hanc ex versibus 22 sq.: -Τum quod malivolus vetus poeta dictitat, Roponto ad studium uno se adplicasse musicum , apparet Terentium non multo ante in Scaenam prodiSSe prologum igitur in poetae primis prologis ASB.Κantonuin l. S. S. p. 219 Sequimur cf. Donati quoque verba ad hunc locum: severum aliter venire multo intellegit Adeo nec praeparaverat nec intonds-rat quemquam laedere, ut Spe HSus lacessitusque hoc faciat.
Veriura nunc quam rem vitio dent, quaeso animum attendite dicit: hunc versum ita proferri quasi poeta certe nondum operam abusus ait, qui veteris poetae maledictis responderet ex Θrsum tamen hoc effici posse nego. ' of Andr. v. 48 sqq. - Heaut. V. 9 sqq. Iun. V. 1074qq. Phorm. v. 0 Sqq. - Ηec. V. 114 sqq. - delph. I, 1, V. 1 Sqq.
17쪽
Tum alteram: eautontimori menon primam fabulam non esse concludendum est cum ex voce dictitar v. 22 tum maximo ex versibus 16 18:hNam quod rumores distulerunt malivoli, Multas contaminasse Oraecas, dum facit Paucas Latinas sq. 3. In Eunuchi prologo nulla exstant vestigia, quibus quo tempore haec fabula acta sit, accurate cognoscatur. Nonnulla autem, etsi ad tempus accurate definiendum minime idonea sunt,
memoranda sunt: Ι. Ex v. 1-3, quibus sese in eorum numero, qui placere
se studeant bonis quam plurimis et minime multos laedere, esse poeta dicat, apparere mihi videtur Terentium alias antea fabulas docuisse, unuchum igitur non primam fabulam esse. II. Ex V 4 sq.: Tum si quis est, qui dictum in se inclementius Existumavit esse, sic existum edi q. apparet Terentium alium antea prologum scripsisse, quo Luscium aggressus erat. IIII. Luscius antequam prima poetae novi adulescentisque fabula ageretur, id spectavisse minime putandus St, ut eam inspiceret cf. v. 19 sqq.); ' quamobrem Eunuchus certe priina Τerenti
fabula non St. 4. Multo plura et certiora ex Phormionis prologo lucrabimur. a V. 1-3: Ροstquam poeta vetus poetam non potest Retrahor a studio et transdere hominem in Otium, Maledictis deterrere ne scribat, parat elucet contentionem inter Luscium et Terentium aliquamdiu fuisse.
b ex V 4: Qui ita dictitat, quas antehac fecit fabulas,
Tenui esse oratione et scriptura levi apparet Terentium complures fabulas antea docuisse. c quin etiam complures fabulas prologis praeditas antecessisse comperimus ex V. 13 sqq.:
' Hac re commotimor ano xi l. l. p. 37 n. 19 et aechelmannus l. s. s. p. 43ὶ Eunuchi prologum post Heautontimorumeni prologum OSuerunt. Tamen in v littera nulla est fides nam sescenties a librarii cum bconfundi eam constat cf. Gramm Lat. VI p. 138 Keili. iuamobrem hoc quoque loco eristumabit quod spectet ad ea convicia, quae Terentiu ipso in Eunuchi prologo dicturus sit eodem fere iure legi potest quin etiam has lectio praeferenda esse mihi vidstur, cum parum credibilo sit erentium spectatore de conviciis, quibus multo ante contra Luseium uS AESSet, monuisse. Quo probato illud quia laesit prior v. 6 pertinet ad ea, quae in exercitatione scaenica, quas magistratibus Luscioque praesentibus facta
18쪽
, Vetus si poeta non lacessisset prior, Nunum invenire prologuia posset no Vos, Quem diceret, nisi haberset, cui malo diceret d Denique versus 31 33:-Ν simili utamur fortuna atque usi sumus Quom per tumultum noster grex motus locost: Quem actoris Virtus nobis restituit locum , sq.
argumento sunt ante Phormionem duas minimum actiones fabul Ium Terentianarum factas esse, quarum una exacta eSt, altera stetit.
5. Venimus ad delphoriam prologum, quem ad primam omnium erenti fabulam spectare non posse apparetis V. PSq.:hΡoStquam Oeta sensit Scripturam suam Ab iniquis observari ete . Deinde eum complures antea fabulas docuisse concluseris ex V. 15 Sq.: Nam quod isti dicunt malivoli, homines nobilis
Eum adiutare adsidueque una Scriber . . .
6. Hecyrae priore prologo probatur Hecyram antea agi coeptam esS V. 1 sqq. , alias quoque Terenti fabulas aetas esse et placuisse v. 8).7 Denique e Hecyra prologo alter cognoscimus He
conclusio Ex singulis igitur prologis, ut omnia adhuc exposita comprehendamus, non multa ad Verum prologorum et fabularum ordinem pertinentia lucrati sumus. Unum vero hoc summi est momenti cognovinius Andriae prologum, quantum ex hoc Sol iudicare possumus, Omnium prologorum primum eSSe, qua re cognita initium prologorum seriei invenimus. Huc accedit aliud Scimus enim primum erentium bis calamitates accepisse et cum Hecyra primunt et cum iterum agereturi, deinde duos erenti prologos, et Heautontimorumeni et Hecyrae prol gum alterum, ab ipso domino gregis pronuntiatos me. Haec eum ratione certe inter se cohaereant, summa cum verisimilitudine SPquitur primum, ulmeautontimorumenos nulla alia Terenti fabula intermissa post Hecyrae primam actionem acta sit, , deinde ut Hecyrae tertia actio secundam exceperit. At Terentius alterum Hecyrae prologum ob eam solam rem ipsi Ambivio pronuntiandum tradidit, quod eadem subula antea, fortasse multo antea bis exacta erat. Concedo; cum vero Hecyrae iterum exactae memoria in nullo Terenti prologo exstet, Verisimillimum osso puto non modo Hecyrae tertiam actionem ecyrae secundam actionem subsecutam esse, sed etiam hanc utramquo actionem
19쪽
Hecyrae post ceterarum fabularu in actiones ad quas prologi spectant, factam esse quibus concessis finem quoque seriei habemus. Denique cum hormionem post calamitatem quandani, quam Su eessus Xcepit, actam esse Viderimus, equitur, tu hormio certe post et Hecyra et Heautontimorumeni primam aptionem acta sit. Series igitur fabularum chronologica, quantum ex singulis prologis intellegi potest, haec est: I. Andria, cuius fabulae prologus primu Omnium ceterorum St.
II. Hecyra I et quae fabulae continu- Heautontimorumenos sum ordinem efficiunt.
ΙΙΙ. Phormio. IV . Hecyras secunda actio quae finem totius se- Hecyra tertia actio Jrie efficere videntur. Do Eunuchi et delphorum tempore nihil certi constat id solum pro verisimillimo habemus utramque fabulam ante Hecyrae secundam et tertiam actionem actam esse praeterea certum StAdelphos fabulam post complures alias Terenti fabulas compo
Nunc venio ad alteram quaestionem, qua quaerimuS X prologis inter se comparatis quid discamus.
Caput II: Ex prologis inter se comparatis quid
Etiam plura in hac quaestione proficiemus, Si prologos inter se comparaverimus ae ne quicquam omittamus, rem ita instituemus, ut primum eos prologorum locos, qui inter se simillimi sunt sive Terentius eandem adversariorum insimulationem refutat siVe adversarios aggreditur, inter se comparemus, deinde hac ratione si omnes locos ad ordinem fabularum pertinentes accurato examinaverimus, ea quae lucrati erimus comprehendamus. Ac primum quidem eos binorum prologorum locos examinemus, quibus ab eadem criminatione poeta se defendit. '
' Prorsus reicienda est Schindlori sententia l. s. s. p. 333, qui fieri potuisse negat, ut adversarii unum idemque diversis sinporibus Terentio crimini darent, quam ob causam eas fabulas, quarum in prologi ab eodem Luscii probro se defendit, sicut Andriam et Heautontimorumenon, eautontimorumenon et Adelphos eisdem fers temporibus actas esse putat neque multo alitor aratenus l. s. s. p. 221 sententiam Suam qua Andriae pr0l0gum post Heautontimorumeni prologum compositum esse putat, o fulcit, ut Andriae et unuchi prologos inter se simillimos esse ostendat.
20쪽
g 1. De adversariorum criminationibus.
Ρriusquam quid ex eis prologorum locis, quibus Terentius
de contaminatione egit, de ordine fabularum appareat, examinemus, quaeramus, Si placet, qua Vis Sit subiecta voci contaminationis. Distinguenda autem, opinor, sunt duo et quid sit contaminare et quid significet contaminarin primum igitur de re ipsa h. s. quid Terentius fecerit, quam ob rem iniqui ei contaminationem crimini dederunt), deinde de verbo contaminandi eiusque origine ac vi erit disputandum. Primum igitur quid sit contaminare , non dissiciis est dii dicare. Etenim quid fecerit, Terentius ipse spectatoribus in Andriae prologo v. 9 sqq. accurate exponit Fatetur enim se
ex Perinthia quae convenerint, in Andriam fabulam eiusdem Menandri, transtulisse atque usum pro suis eoque magis, quod utraque fabula si minus eadem oratione ac stilo, attamen eodem argumento esset Hoc autem adversarios Vald Vituperasse atque,contaminare appellavisse Terentius addit. Inde essicitur, ut,contaminare hoc loco idem sit atqus ex illis duabus sabulis Graecis unam Latinam facere M. Id vero unum quaeri potest, utrum fabulae Latinae contaminatione facias ex duabus tantum Ora is an etiam ex compluribus contextae sint. Altera Donati fuisse videtur sententia ad Andriae prologi versum 1 adnotantis haec: contaminari
non decere . . ex multis unam non decere facere . Tamen
nulla habemus in prologis aut lautinis aut Terentianis vestigia, quibus poetas complurium Graecarum fabularum partes quasdam in unam fabulam Latinam conflavisse demonstretur. Ubiquod duabus tantum fabulis Oraecis verba fiunt cf. Adelph. prol.
Vv. 6 sqq. - Eun prol. v. 30 sqq. - Αndr prol. 6. 9 sqq. . 'Quamobrem Donatus utrum verum tradiderit necne, in medio relinquamus. Minim Vero Nencinio l. s. s. p. 1 sqq. assentiendum est, qui hanc criminationem non ad solam oeconomiam, sed etiam ad sententias quasdam Vel praecepta vel breves narratiunculas a quotquot libuit Graecis fabulis petitas pertinere censet. εὶ Doinde quid significet contaminare , quaeritur Verbum contamino a contamine idque a radice lag derivandum esse orauertus '
' orbis quas in paut prologo v. 17 se multa contaminasssor ascas, dum facit paucas Latinas leguntur, pasus nihil probari ingraaccurativa diSSeram. cf. p. 33-353. Idem dicit Graueri l. s. s. p. 192 205. - Contra cf. Ihnis quaestiones Terentianae Diss inaug. Bonnae 1843 p. 6 sqq. V l. s. 8 p. 116 qq.