장음표시 사용
41쪽
ferri possunt. Huic autem sententiaΘ, qua probata Heautontiniorumenos quominus tertia Terenti fabula habenda sit, nil ob- Stat, repugnare videntur erenti ipsius verba v. 18 sq. :ἡId esse factum hic non negat, Neque se pigere et deinde facturum utimat. Sod Torontius huius criminis notionem, non propriam verborum sententiam, quibus iniqui usi erant, respexit. Ei autem crimini dederant, quod ex multis fabulis Graecis paucas Latinas fecisset, id quod a vero aborrabat. tonim Terentius tum solam
Andriam Suam contaminaverat . Cum autem populus etsi Andriam contaminatam osse haud ignoraverat, tamen fabulam probavisset, Terentius de Verbis cum iniquis non certavit, immo confidenter eis respondit se id, quod sibi crimini darent, omnino non negare neque Se pigere, immo et postea sese hoc facturi
2. De adelphori prima et Hecyra securicla acti rithias. Hecyrae iterationes post eas ceterarum fabularum actiones, ad quas prologi spectant, factas esse inde conclusimus es supra p. 12 sq.), quod Hecyrae iterum exactas memoria in nullo alio prologo exstat nisi in Hecyra prologo altero. Didascaliis autem etsi Oe confirmatur, tumen cum comperiamus t Hecyram IΙὶ
et Adelphos isdem ludis funebribus L. Aemili aulli actas
eSSe, Numentum, quo supra nisi sumus, aliquid infirmari concedo. Etenim etiamsi Hecyram II ut eisdem ludis, ita paulo
ante delphos actam esse putamus, cum Omnes Spectatores Hecyram modo exactam esse scirent, poeta huius calamitatis in delphorum prologo mentionem fecerit minime necesse est, 'praesertim cum huius rei mentione facta se suamque novam fabulam non commendaret. Quae cum ita sint, utra prior, utra posterior his ludis acta sit, ut cognoscamus, alia argumenta proferenda Sunt. Hanc quaestionem ut diiudicarent, Viri docti ad haec provocaverunt:
libortroibendo Gogns nichi gestation. ait Teren schon terrariectis heSNicho u gwei liasinischen verarbellet, o in ea her n. Sed adversarii hoc vitiunt iam ante eautontimorumeni primam actionsm, ut igitur fabulas ratione non habita erontio obiscerunt. Quamobrem si in Heautontimorumeno contaminata leno, ad hanc quaestionem nihil refert. Dei se ex eis, quas Shulachius profori, minime apparer hanc fabulam contaminatam ess infra demonstrabo cf. cap. V I).y' Hoc censuit Pascholmannua l. s. s. p. 32. tqu hoc fiam animadvertendum est poetam in Heautontimorumeni prologo, quem quia Hecyra I. antea non telarat, ipsi Ambivio pronuntiandum tradidit, do Hecyra
iiifeliciter acta ne unum quidom Verbum facit. 3.
42쪽
omnino in primis fabulis esset aut continuo post Hecyra secundam actionem acta. At talibus argumentis nihil demonstrari posse ex eis, quae supra p. 23 sq. exposui, apparet Viri docti enim id, quod quisque voluit, sibi si psisse mihi videntur. Ρraeterea Fabia y' rectissimo dicit hunc prologum a ceteris Κωcyrae duobus prologis exceptis eo tantum disseres, quod erentius ab advorsariis lacessitus se desendit, non in illos invehitur. ')Hoc excepto Terentius hoc in prologo confidenter atque audacter loqui mihi videtur.'' Primum enim Terentius non exspectat, di in advorsarii sibi iterum furtum exprobrent, sedis ex Diphili
Commorientibus scaenam quandam sumpsisse ultro dicit respiciens ea, qua ante unuchi actionem evenerant. Hoc audacis, non modest poetae esse puto. Deinde criminationem, qua usi
adversarii erontium adsidue ab amicis adiutari dixerant, poeta reicit non, ut in eautontimorumeni prologo, ad spectatores iudicium deserens, sed suum hac de re iudicium proferens, ut idem, quod illi sibi vitio tribuerint, se ipsum maximam laudem ducer profiteatur. Deniquo in v. 22-23 quasi per ironiam indicat, quod discrimen sit inter suum et adversariorum genus prologorum scribendorum, simul et monet de Phormionis prologo. Ne hoc quidem a poeta modesto dici mihi videtur. Quamquam quid opus est in hoc philosophari cum hac se re divorse iudicari posse inter omnes constet Demonstravi nim hunc prologum aliter quoque atque illi viri docti volunt, percipi posse.
Hoc autem satis est ad eorum argumentum infirmandum.
II. Alteriun argumentum, quo ut delphos ante Hecyram II actam esse domonstret, aechelmannus l. s. s. p. 31 Sq.)utitur, Si hoc: nonne mens sana Terentium iussit primum fabula, quam populus aut iam probaverat aut quam sane ab eo probatum iri sperare poterat, spectatorum animos sibi Oonciliare et postea fabulam quinque annis ante non Bractam referre 3μCerte, nobis hoc verisimillimum esse videtur, sed Terentiusne eodem modo egerit aut omnino, quo erat animi habitu, agere
.,In hac prologus aliquanto lenior inducitur magis etiam in se purgando, quam in adversariis laedendis est Occupatus. '' f. aratenu l. s. s. p. 208 Sq.
43쪽
potuerit, nos diiudicare non possumus. Quamobro hoc quoquo argumento desistendum est.
III. Tum, dicat quis, si Adelphos antemscyram H acta esset, verba, quae in didascaliis et apud Donatum legimus:
ἡHecyra facta est ' intollegi omnino non possunt. At ne tum quidem si Hecyram II ant Adelphos actam esse putamus, intellegi haec verba possunt. New enim cur huius secundae Hecyra actionis infelicis ratio habita sit - non aut primae omnino actionis aut primas felicis actionis , viri docti explicare possunt.' in umeri singulis fabulis in didascaliis additi non multum valere mihi videntur. Cum enim eae, quas ab mus, didascaliae ad erenti fabulas spectantes tempore rei publicae liberas exeunte, fortasso a M. Terentio Varrone, Ompositae sesse videantur, Brisimile est eum grammaticum, qui in res ad fabularum Terentianarum actiones pertinentes inquirebat, solum id perscriptum invenisso si Adelphos et Hecyram eisdem ludis lansbribus L. Aemili aulli actas esse, nequ Vero, utra prior, utra posterior fuisset, legisse. Quamobrem ne huicquidsm testimonio magnam fidom habendam esse puto. IV. o indo quidem quod Hecyra prologus alter ab ipso Ambivio pronuntiatus est, effici Hecyram II modo h. e. post Adelphos iterum exactam esse supra cf. p. 12 vidimus neque enim minus cogitari potest erentium hunc prologum ob eam rem Ambivio pronuntiandum dedisse, quod ea, quam tum agendam curabat, fabula antea, non modo, bis exacta erat. V. His omnibus argumentis reiectis unum ΘStat, ut et
Adelphon et Hecyrae priorem prologum iudicio non occupato
examinemus. Neque vero quomodo verba interpretemur, id
quod alius aliter facit, quaeritur; sed aliud quiddam insigne
conspicumnque est puto Hecyra priorem prologi in nihil coa-tinere nisi octo Versus, id quod ab omnibus ceteris orenti prologis prorsus est alienum. Hoc cum viros doctos Offenderet, hi vili medela usurpata Iacunam statuerunt. Ad hanc statuendam qui primus recentiorum accessit. huius prologi verba' Donatus praebet inraeo praef. - . . . tota Graeca St, factaquest dita quinto loco .' cf. Ritscholi commoni in Sust vitam Tor. Reifferscheidi sed Suot. reli. p. 501 . - giatgko Uus Rhen. nov. XXI p. 86, XXXIX p. 339 sqq. Phorm. d. p. 13. Adelph. d. p. 91. - Mohr dius inaug. ,Ρrol. ΗΘc. Terent gramm erit hist ratione pertractantur . Francos ti ad Vitar. 1873 p. 29 sq. - Wilmannit. l. p. 4 Sin. - anten l. s. s. p. 178 Sqq. - O M . Rhen. nov. XXXVIII p. 31 sqq. impr. p. 324). - Ηavior Phorm. ed. p. 17 n. 2. '' Ihne quaest. Terent dim inaug. Bonn. 1843 thesis 1R. Ota
44쪽
prorsus perperam intellexorat Putabat enim vir doctus verba ita coniungenda esse: non ob eam rem voluit iterum referre, ut iterum posset vendere, Sed . . . . Quam interpretationem ipsius poetae Verbis repugnare neque omnino, quod ad rem grammaticam attinet, ferri posso etsi viri docti postea intellex runt,βε tamen lacunam semel detectam retinuerunt. ββ Brovi post etiam eos versus, quos hoc loco deesse putabant, viri docti invenerunt. Eiaigkon enim auctore Heautontimorumeni prologi v. - ex hoc prologo eiecerunt eosque in Hecyrae prologiim, ut lacunam aut totam aut id quod prorSu perverSumeSt, ex parte explerent, traiecerunt. β')Sed primum provoco ad ea, quae initio dissertatiunculas
Deinde nego Heautontimonimen prologi versus in Hecyrae prologo ferri omnino posse Scimus enim eam solam fabulam n0Vam appellari, quae ex Graeca sabula a nullo alio comico Latino
antea tacta conversa est eademque primum apud SpΘetatores
data est cf. supra p. 8 D. 13). Sed Hecyra primum antea agi
certe coepta erathy ita ut, etsi non ad insem acta erat, tamen OVano iam esset. Hoc dilucide, opinor, Terenti ipsius verbis demonstratur, qua in Hecyrae prologo priore V. 5 inveniuntur:
No orentius quidem dicere audet Hecyram novam esse tamen id, quod pro alia re substituitur, profecto non idem est atque ea es, pro qua Substituitur. Quamobrem verba, quae in Heautontimoria leni prologo V. 7 leguntur: Novam esse ostendi ab Hecyrae prologo prorsus abhorrere mihi Videntur. ββὶanto iam Sc liodor in fronti edit. Ηali 1794 p. 391 ad Uec prol. I.
45쪽
Tum vero, id quod caput est, illos Versus ab Heautontimorumeni prologo alienos esse nullo nisi salior satis probabili argumento demonstratum est. Immo, hos versus loco tradito serri posse et Umpfenbachius''het Leo l. s. s. p. 20-24ὶ'' ostenderunt. Denique ne id quidem probatum est hoc Hecyrae prologi
loco lacunam hiare. Neque enim, si structuram grammaticam respexerimus, dum modo ne verba cum Ιhnio perperam interpretemur, lacunam demonstrare possumus. Neque magis in
contextu sermonis quicquam desideratur. At versus 7 et Omnino non inter se coniuncti sunt. Num igitur in ceteris prologis singulae partes rhetoricae, quas quisque Terenti prologus continet, inter se colligatas atque implicita sunt 3'' Nullum igitur Vestigium cum exstet, quo usi hunc prologum lacunosum S demonstrare possumus, ne ob eam quidem rem ad illam Sententiam progrediemur, quod hic prologus brevissimus est.' Putamus ergo prologum Hecyrae priorem, qualem poeta ipse scripsit, talem memoriae traditum esse. Brevitas autem prologi a consuetudine poetae aliena cum non neglegentias librariorum, sed consilio ipsius poetae debeatur, cur poeta Hecyrae II prologum octo tantum versuum praemiserit, quaerimus. ΗO nulla, credo, re explicatur, nisi eo, quod Terenti Adelphos paulo ante acta erat. In huius autem fabulae prologo non modo adversarioriun maledictis responderat, sed etiam id, quod
illos sibi crimini daturos esse putabat, plane refutaverat. Quid igitur restabat, quod in Hecyrae prologo prior tractaret Nihil eiusmodi rerum repetit, sed breviter de Hecyra primum exaota exponit. Ex hac igitur re apparer mihi videtur Adelphos ludis unobribus L. Aemili aulli paulo anto Hecyram primi uniteratam actam Sse. '' Analecta erontiana p. 4 Sq.
cf. Iuoque Amdohrium . . . p. 11 Sis l. imprimi p. 123. y Quam saepe singulae prologorum parte nullo omnino vinculo addito positae sint, ut intollegas, conforas haeo in Andr prol. V. 23 et 24 Solum figura rhetorica, tua , παρονομασια dicitur, inter Se Coniuncti sunt in Heaut prol. quid dicturus sit, Ambivi o. Mindicat tamen priusquam haec promissa dicat, alia ad fabulam commendandam necessaria interponit uv. 4-9); in horna prol. omnis Singulti partes parum arte annexae
fit transitus . - cf. Umpfenbach l. s. s. p. 1V1 et Loo l. s. s. p. 23. '' es. HorrmanoWShi l. s. s. p. 12 Sq. - Umpfenbach l. S. S. P. 124qq. - f. etiam Fabia l. S. S. p. 304.
46쪽
Ρrologoriam et fabulam ordo, quem statuimus, insimulationi in quoque adversariorum generibus valde fulciri mihi vids-tur. rimam enim criminationem adversariorum Spectare ad Terenti coritaminationem vidimus. Nec mirum Luscius eiusquis asseclas Caecilii vestigia persecuti fabulas Graecas Verbolenus vertebant. Quamobrem id anto omnia eos offendit, quod Terentius poeta novus consulto Graecum exemplum liberiore modo tractaverat, duas sabulas Graecas in unam Andriam conflaverat. Hoc igitur si obiecerunt. Terentius autem ad Naevium, lautum, Ennium provocavit. Qua re non contenti adversarii tum rumors distulerant erontium ut unam fabulam conficeret, multas Graecas contaminasse. Sed ne hac quidem re effecerunt, ut Τeronti fabulas displicerent. Hoc igitur crimen nullam omnino vim habere ad Terentium detrectandum cum intellexissent, alias
insimulationes excogitaverunt. Tamen Andria, etsi eam contaminatam esse antea sciverat, cum populo placuisset neque Successus fabulas minui omnino posset, iniqui id spectaverunt, ut hunc successum amicorum, non erenti esse dicerent. Huius
rei diiudicandae causa populum ipsum Terentius iudicem in
Heaut prol. adVocavit. Etiam Heautontiniorumenos fabula stetit. Neque vero adversarii Terentio insidias parare desisrunt. Qui cum id quibus modis persequerentur, dum si obtrectarent, nihil pensi haberent, Luscius perfecit, ut antequam Eunuchus ageretur, sibi copia inspiciundi daretur. η' Quas fabula cum magistratibus praesentibus agi coepta esset, Luscius exclamavit Terentium furem, non poetam esse. Haec poeta in Eunuchi prolog spectatoribus narravit et a furti crimine so defendit, si potius se defendore studuit. Etenim non tam purgatur quam cavillatur. Hac igitur in re Luscius Verum vidisse Videtur. amen etiam Eunuchus placuit, etiam magis quam Omnes ceterae fabulae. Neque plus proficiebant iniqui dicentes Terenti fabulas esse tenui oration a scriptura levi. ullo igitur crimine quicquam prο-
Ex un pro VV. 20 Silit.: Monandri unuchum postquam aedile emerunt, Poriscit sibi ut inspiciundi esset copia. Magistratus quom ibi adesset, occepim agi. diluoide apparer mihi videtur Luscium iam ante eam aetionem, quae magistratibus praesentibus facta est, Terenti fabulam inspexiSse , quod Veri iundo libro legendo ursurpatur; qua re eXplicatur eum confestim tum Eunuchus hoccepta SSet agi , Xelamavisse orentium parasiti et militis personas ex votoribus fabulis afui si lauti abstulisso. cf. lauti Stich. V. 454-Libros inspexi . - odem modo iudicare videtur . inerra. S. S. cf. Supra p. 20 adn. 38).
47쪽
fecerunt Terentius somper superior discessit omnesque eius fabulae Hecyra excepta populo valde placuerunt. Quare quoniam se suis insimulationibus minime effecisse, ut Terenti fabulae exigerentur, iniqui intellexerant, denuo id crimini si odorant, quod fabulas non ipse, sed ab hominibus nobilibus adiutus scriberet. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Id igitur, quod Volui, ut comprehendam attendendum esse puto primum crimen contaminationis initio tantum occurrere atque a Terentio in duobus solis primis prologis refutatum esse deinde crimen, quod ad amicorum auxilium pertinet, bis ab adversariis usu patum esse primum, simulatque Andria, prima orenti fabula, probata est; tum postquam Terentius, etiamsi quibuscumque rebus potuerunt ei Obtrectare studuerant, tamen nihil paene nisi palmas acceperat.''
Andriam primam Terenti sabulam esse primumquΘ anno 166 M. Marcello C. Sulpicio coss. actam esse et ex didascaliis si x Terenti vita Suetoniana et ex Donati praelatione Andriae pramissa manifestum est neque ullum Xstat vestigium, quo Andriam Terentio vivo iterum actam esse dilucide appareat. )Hoc etsi ita so ab t, tamen Andriam erentio vivo iteratam esse permulti Viri docti putaverunt prologo Andriae adducti, quem ad primam anni 166 actionem pertinere negaverunt. Ac profecto erentius cum fabulam, quam histriones acturi sint, novam ess in ceteris prologis perspicue dicat exceptis Hecyrae prologis, quorum priorem ad secundam, posteriorem ad tertiam Hecyrae actionem spectare poeta luculenter indicat, eiusmodi vorba in Andriae prologo prorsus d0siderantur. Quamobrem utrum prologus ad primam actionem referendus sit an ad aliam, ut cognoscamus, aliis huius prologi locis nobis nitendum est, id quod multi viri docti lacorunt. Sed in duas paries virorum doctorum hac de re iudicia abierunt: alteri ad prologi verba quaedam proVocmerunt, quae quasi clamare Viderentur prologum ad posteriorem actionem pertinere, alteri aut eisdem aut aliis locis nixi hunc prologum prima actioni attribuerunt. Quae cum ita sint, non SuperVacaneum atque inutile Videtur denuo totam
'' Perperaminor anowsk l. S. S. p. 37 cf. adn. Q. estorum qui in codicibus quibusdam traditur, exitum non Terentiesso constat. f. imprimis . Gresseid: De Andriae orentianas gemino exitu. Diss inaug. Ηalensis 1886.
48쪽
hanc quaestionem movere. Atque omnes quidem prologi locos, e quibus quo tempore ea actio, ad quam prologus pertinae, lacta sit, apparere viri docti putaverunt, diligenter conferamus
I. rologum ad posteriorem actionem spectare ut demonstrarent, viri docti haec protulerunt argumenta ex prologia ducta:
1. In V. 3 legi: quas fecisset fabulas . 2. In v. 5 legi: Νam in prologis scribundis operam abutitur quod solum ab eo dici posse, qui alios iam prologos ScripsisseLεὶ 3. Terentium dicere in V. 6 sq. ,,operam abutitur, qui malivoli veteris poetae maledictis respondeat unde effici, ut Terenti adversarii iam ipsi in prologo eum aggressi essent.'4. Cum erentius v. 8 sqq. impotus in Andriam ab iniquis factos reiceret, sequi, ut illi fabulam antea accurate cognitam habuissent quod cogitari non posse nisi Andria iam antea acta. Praeterea huiusmodi criminationes, quales adversarii sparsissent, a populo intellegi non potuisse nisi, si fabula nota fuiss0L'b. Denique viri docti provocaverunt ad prologi exitum V. 24 sqq), ex quo quam certissime consequi agne dicit, ut erentius ante hanc Andria actionem, ad quam hi prologus scriptus sit, aliam vel alias fabulas in scaenam dederit, quae
OXacta sint ')Haec argumenta pro certissimis habent viri docti; nam sententiae generales a viri doctis pronuntiatae non multum valenti 'inac d re nupsa limo git araten Mnein XXII 1894 p. 186 sqq.
denuoque ceterorum Sententia argumentaqu8 0ntulit. Sed neque omnium virorum doctorum sententia neque omnes prologi locos, qui ad hanc rem diiudicandam summi sunt momenti, satis respexit. Deinde et ipso iudicio occupato ad hanc rem acceSsit - 1. Haeser Phorm. d. p. 16 D. 1. inae ess videtur Wagneri sententia ,lib. misceli. p. 7M. f. autem infra p. 45 adn. 18.' Praeiser eos, quo Fabia l. . . p. 29 affert, cf. Nestorhou Stall-baum Ter. 1 b. d. I Lips 1830 ad h. l. - . Spengel Andr. d. Berol.
nuntimit, qualem a poeta iam cognito exspectares Similiter . Ribboch hist poes Rom. I p. 159 o I so studia Plautina Borolini 189 p. 89 n. 3ὶ; neque maiorem auctoritatem habent, quas ante do v. 1-4 3 24 - 28 et de v. 7, 17, 20-23 iudicat. - 1 Leo: nal. lauti l. l. p. 21 adn. Schang Ηist liti Rom. I p. i. - ei SSner: ndr. d. p. 22.
49쪽
II. uno sorum argumenta audiamus, qui prologum ad primam actionem referendum esse dicunt: 1. V. 8 Nunc, quam rem Vitio dent, quaeso animum adtendito . dicit glatetho' ita proferri, quasi poeta ad Andriam certe Ondum operam abusus sit, qui veteris poetae maledictis respondeat . Sod giaigho ipso orbis quae addit, confitetur omnem illam offensionem ita tantum sustentari, ut cum Andria primum ager tur, nulla adversariorum mentione facta nostrum prologum primum, qua illi Andrias vitio darent, commemorasse putemus, postquam interea aliarum fabularum prologi eiusdem argumenti antecessissent. 2. Gravissimum autem argumentum inesse dicunt in v. 24 sq.: MFaVete, adeste aequo animo et rem cognoscite, Ut pernoscatis, ecquid spei sit relicuom . Ex quibus colligi deber spectatores rem nondum OgDOViSSO, fabulam igitur aut cum nostr prologo primum actam aut antea exactam fuisse quod alterum cum statui non possit, nostrum prologum primae esse fabulae primum acta credendum SB. Haec scripsit glaigko in dissertatione sua inaugurali p. 1 n. 1ὶ posteaquo confirmavit δ' dicens poetam v. 24-27 a spectatoribus petere, ut hanc subulam spectarent, ut quales fabulas a se posteria temporibus exspectare possent, intellegerent; neque vero eum id petere potuisse, si fabula iam acta fuisset hoc enim si factum esset, eum ad plausum et clamorem, quibus fabulam iam prosecuti essent, respecturum fuisse. iij 3. Nam quod Fabia l. s. s. dicit poetam . 18 sqq. p tatoribus se commendare voluisse ut Plauti, Naevi, Enni aemulum, facillim dissolvitur. Non prius enim Terentius ad Os provocare potuit, quam adversarii crimen contaminationis ei obiecerunt.
Excusantis igitur, non commendanti haec Verba sunt.
Η igitur sunt omnes, quantum Video loci, quibus Si hancillam sententiam viri docti probaverunt. Nonne miraris hos
locos inter se plane diversos et contraria ipsa comprobantes in uno eodemque prologo inesse Ego ero ego omnia, quae pro certissimis viri docti venditaverunt, certissima Sse. Examinemus igitur singula argumenta atque primum ea, quibus priorem
sententiam confirmari viri docti putaverunt, deinde ea, quibus
ipsum contrarium probari videtur.
50쪽
Tria priora argu monta viri docti sumpserunt ex primis septem versibus, de quibus supra os p. 9 sq. accurate egimus, ubi intolloximus nihil aliud ex eis emci nisi, ut Andriae prologus omnium Terenti prologorum primus sit. Quae cum ita sint, paret 1. pluralem in prologis scribundis generaliter dictum
ΘSSΘ, non de prologis antea pronuntiatis. Quamobrem illam, quam Theodor enlatus habet, sententiam amplectimur, qui monet plurativum numerum de rebus molestis atquo ingratis in usu esse. ' Hoc enim huic toti sententiae optime convenit. Terentius enim prologos fabulis, quas facturus esset, omnino non praemittere sibi proposuerat, quamobrem ea, quae ad fabulam intellegendam opus sunt, in primis ipsarum fabularum scaenis enarrat. ε Adversariorum autem malevolorum insimulationibus 'prologo quoque scribere cogitur. Invitus igitur atquo Lusci conviciis coactus Terentius Andriae prologum scripsit. Cumque intellegat spem se fefellisse adversariosque sibi maledicere non desituros esse, poetam irasci quis miratur Pluralis igitur numerus nulli offensioni est, id quod ne eis quidem resutatur, quas arsioni' dicit: neminem admissurum Ss abusum numeri pluralis istius modi, ut omnis tollatur numerorum diversitas. Quomodo tollatur Quis tandem dixit numerum pluralem omnibus locis pro singulari exstare posse Neque vero, quia illis locis, quos vir doctus affert, y singularis numerus prologus instat idque suo loco, idcirco singularis omnibus locis ponenduS St.
2. Quin no illud quidem cogitari potest ussam orenti
fabulam ante Andriae prologum aetam ASB. Cum enim Omnium fabularum Hecyra excepta eos prologos habeamus, qui ad primas harum fabularum actiones spectant, cumqus hi omnes prologi post Andriae prologum compositi sint, sequitur, ut omnes ceteras erenti fabulae post eam Andriae actionem, ad quam prologus pertinet, actae sint. Θ Hecyrae quidem primam actionem rante hanc Andriae metionem dactam isse probabile
3' Bonisii sontontiam cognovi ex agneri commentatione: D Andriae prologo Lib. misceli. p. 6 aliunde. - cf. Orsifeld l. l. p. 24. ' Minus probabilis est glatethonis sntentia, qui diss inaug. p. n. 1 pluralem ad Superlationem quandam fritatis in quovis dicondi genere tritissimam referi. - cf. aechelman l. l. p. 12.=' cf. supra p. 10 adn. 18. - hcs infra p. 53 sq. et pari. II cap. IiXtr. I l. s. s. p. 187. - Contra Vir docto concedo ea, quas Benteius et
O. Brumann m. S. s. praetersea afferunt, nihil alere. - f. etiam Fr Schoeli. . . . U Heaut prol. V. 1l. - Ηec. V. 11. - Phorm. V. 13. Si