장음표시 사용
101쪽
no adoptatus es et ac sic quoque reprehensionem
uerens , etiam Appirum Caecum ccnsorem, generis sui proauctorem, libertinorum filios insenatum allegisse docuit; ignarus temporibus . pij, ct deinceps aliquandiu libertinos dictos
non ipsos, qui manumitterentur, sed ingenuos ex his procreatos esuem locum ita interpretor, Asrmauerat claudius imperator,nollas quemquam in senatum legere, nisi antiquo more posea tantum abest, ut antiquam consuetudinem seruauerit, ut etiam recentiorem, quae aliquid amplius concedebat, neglexerit Antiquus mos
hic fuerat, ne senator eis posset, qui abavum suum ciuem manum nominare non peset: ut quam longissime a seruili sorde, osaece dis aret. per hos enim quasi gradus, ad ingemritatem adscensus olim dabatur. Libertus ciuis erat sed publico nullo, nisi apparitoris, aut coactoris fungebatur munere apparitores aute erat scribae, praecones, interpretes, acces, mores uiatores ores haec enetrii rei es munera, ut Ciceronis adstat rem tota declarat,
libertis deserebant, excepto tame scriptu:posea ueroscribae quoque liberti fuere, in quattuor autem urbanis tribubus, quas rusticis lignobilio res fuisse linius docet, suffragium libertos tuli eo lat. Libertinus, libertistius, eode iure Inremius, libertini silius, liberti nepos, tu
102쪽
re meliore fert enim suffragium in tribubu Dcas mag/ ratus tamen no capit , neque senatorti, neque equestus es ordinis,sed tertii, ides
de plebe huius generis erant olim scribae. exempli hirbemus a Flaui scribae, libertino patre nati, qucm creatum aedilem curulem nobilitas aegerrime tulit Liuius, linius Gellius, alij- Ingenuus, ingenuistius, libertini nepos , berti pronepos , meliore, quam pater, iure eques enim Issom avus esse potest, sed aditum incuriam non habet . quod e Suetoni uerbis eliciatur quisenatoreum ordinem tribui solitum a ueteribus Oendit, nou ciuium Umanorum pro nepotibus, verum abnepotibus. Ingenuus ivgenuistius, ct nepos, libertini pronepos, liberti abii os meliore, quampa ter, O atius, tu e in senatum enim legi potera, O hoeo res mulctratusq capere. I igitur hic ingetivus, po rem collocatlis ciuis Asmavi abnepos di eae hoc genere lecturtim se senatores, ex antiquo in ituro, C rudius firmauerat: sed ita sententiam mutauit, ut ne pronepotYm videm, aut nepotem se filium ciuis Riomani senatorem legerit, cuius peter aliquando seruitutem seruierat . mox agnouit culpam, O uitari eam a se credidit, si is, quem lecturus erat, ab equite ' mavo prius adoptatus esset . ita uide batur , cum legeret equitus omani litis adoptiuum,
103쪽
ptiuum, legere ciuis RPmani abnepotem . nam eques, ut o endi iam, non poterat esse , qui pronepos ciuis Resinani non est . itastius equitis, abnepos erat ciuis Resmanis sed, quoniam pater adoptiuus , ct naturalis , non idem sunt ueritus Claudius, ne lectionem illam suam, aliquis, ut inusitatam, reprehenderet, quod malitiosa fraus in quaesito per adoptionem equestris ordinis patre cerneretur, alia quadam ratione suum
ractum excusare conatus es dixit enim se Appi Caeci censoris exemplo senatorem legisse libertinistium ignarus, non eosdem aetate p-pi Caeci, qui erant aetate sua libertinos fuisse. nam Appi temporibus, ct deinceps aliquandiu, libertinus dicebatur libertistius poclea uero, quasi uia breuiore, ad ingenuitatem patefacta libertinus appellatus es, qui antea libertus uocabatur, idest is, qui seruitutem aliquando se
vierat, ct manumissus libertatem adeptus erat. ita ueteris libertini filius a seruitute longius, quam noui libertinistius aberat: cum ille auum liberum nominare posset, hic non posset, Quod autem subiunxit Suetonius, libertinos olim diactos, non ipsos, qui animitterentur, sed ingenuos ex his procreatos .cotraria loqui uidetur: quia, s erant ingenui, qua ratione libertini dicebantur e Verum in eo rationem habuit eius temporis, quo ipse haec litteris mandabat quasi dic
104쪽
si diceret libertini time uocabantur, qui hodie sunt ingenui, ex manumissis procreati . quem morem idem Suetonius confirmat in Auguso Valerius, inquit, Messalla tradit, neminem umquam libertinorum adhibitum ab eo cenae, excepto Mena, sed asserto in ingenuitatem . Inter libertinos nomina Menam, quem libertum fuisse Tompei Magni notum se. Idem iniit Otacili rhetoris, uocat eum libertinum, quem seruis, se iam dixerat . Et in uita Serui Nicanoris: Sa Oram fecit, in qua libertinum se ostendit . At is in Sat rae uersibus, quisubiunguntur, liber tum se nominat. Et Valerius Max. lib. V L. cap. a. Aelium Manciam libertini stiui appellat, eundemq paullops redolere ait paternam seruitutem Marro lib., II. Ali nomina habent ab opidis, ali aut non habent, aut non, ut de bent, habent.plerique libertim a municipio manumis Libertinos appellat manumissos. Quinctilianus etiam lib., cap. Io. Qui seiuus, in quit, est, s manumittaturust libertinus , non itidem addictus Idem lib. v II cap. S. Servus, cum manumittitur, fit libertinus addictus, recepta libertate, es ingenuus. Et Martialis
lib., infra ingenuamstatim libertinam ponitu insta libertinam uero ancillam: Ingenuam malo sed,s tamen illa negetur, Libertio mihi proxima condicio es. prcii
105쪽
Extremo es ancilla loco sed uincet utraque Indole si nobis haec erit ingentia, Nec obscure de libertis Cicero loquitur p. I. lib. II ad Att. cum ait An libertinis, atque etiam seruis serviamus e nam seruis condicione proxime sunt liberti, nihil interes medium. Ud hanc obseriores iuris consulti consuetudinem respexere, ingenuum sic definientes Ingenuus ea, quisatim, ut natus es, liber es. Sic enim ingenuitas datur ei, qui liberto natus sit
106쪽
De Bonorum diuisione. A D. PETRUM. DONATVM
CA RDINA LEMN litterarum udio quam multa iucunda occurrant, quorum lectione mirifice animus pascitur, PETRE . DON AT praeclarens . Sed nihil magis nos asscit, quam earum rerum contemplatio, quibus quotidie utimur, quorumq adiumento homines nos esse, facile dignoscimus . Nam hoc, ani missio ei ad ea se erigit, earumq rerum cognitionem consequitur, quae ad bene beateq. uiuendum nobis duces sunt . in cfit, ut ego, quod in liuiiij temporis consumere mihi datur, libenter in similium indagatione rogem, acciau tem, quae nunc edo, Tibi dicare uolui obseruantiae meaesignum ut, quando tuae humanitati restondere nunc temporis alio modo non conceditur, eius immemor interim Tibi non uidear. o mori v M tua genera, extercla, corporis, et animi, nominat Urisoteles Ethic. lib. III. Uolit.
107쪽
Tolit lib. Cicero naturae, sudio, o fortunae tribuitiam lib. III ep. 3. Et lib. II. de Orat Crassus, inquit, in orationis suae principio dixit: quae natura, aut fortuna darentnrhominibus, in j rebus se uinci posse animo aequo pati quae ipsi sibi homines parare possent in es rebus se pati non posse uinci. Et lib. III.
Genera rerum expetendarum tria corporis, animi, eχternarumq rerum, Interdum tamen idem Cicero naturae, o fortunae bona confundere uidetur nam pos ea uerba, quae recitauimus, ex
lib. II. de Orat. subiungit haec sui laudabit quempiam, intelliget exponenda sibi esse fortunae bona rea sunt generis, fortunae, propinquorum, amicorum opum, valetudinis, formae, uirium, ingen b, ceterarumq rerum, Maesunt, aut corporis, alit extraneae, suo loco bona corporis, quae naturae sunt, Sextranea, quae
fortunae, pariter ad fortunam retulit. Et insta in eodem libro Genus forma uires opes, diuitiae, ceteraque, quae fortuna et , aut extrinsecus, aut corpori, non habent in se ueram laudem, quae deberi uni uirtuti putatur sed tamen, quod ipsa uirtus in earum rerum usu ac moderatione maxime cernitur, tractanda, etiam in laudationibus haec sunt naturae, O sorti a rehon . Isocrates etiam in oratione, quae inscribitur Nικικ=unc, cum dixisset, aeta it siu
108쪽
varet et Tubet ops vetueti et Teten Mulydai Sunt autem y turae ualetudo formae, uires, ingenium , memoria Fortunae, pecunia, opes Studi , doctrina, eloquentia, iudicium, probitari: quae neque fortuna dat, neque natura quamquam aptos ad haec natura gignit . Generis nobilitas, propinquitates, amicitiae, quae Cicero, ut o lendimus, fortunae tribuit, nihiuidentur inter extranea potius esse numeranda, quamquam O fortuna ad extraneas res pertinet sed extranearum, siue externarum rerum nomen utroque enim modo apppellat Cicero uatius patet, quam fortunae . nam nobilitis, a parentibus, aut maioribus relicta, externa res eis, nec tamen fortunae Verior igitur, atque persectior haec bonorum diuisio externa corporis, ct animi quam, fortunae corporis, ct animi. ar
109쪽
CARDINALEM V, multa in Antiquor scriptis obscura reperiaietur, quaeq illustratione egeant:
totam auspiciorum rationem Dis reperiri vix posse arbitror.eitim docti uiri de ea re scrimere . ut in re tam dissicili, tamq ardua, quid homines opinari debeant, saepe ignorent. Factum igitur anne est, ut quaedam in hoc genere collecta ede rem fortasse non iniucunda Magnum hoc fiteor sed tamen intaca aggressi sitiamsi non, quod cupiunt , assequantur Ialiqua saltem ex parte laus debetur-Haec autem Tibi, Fia D N A, D E potissimum dicare et osui, quod, cum magni illius Cosmis iussis, qui liberales disci plinas uetere maiorum exemplo magnis prae-mbs, dum uixit ad adtiqvam dignitatem reuocauit , aternae quoque laudis imitator egre piis ab omnibus iudiceris.
110쪽
Cu aliae ueterum auspiciorum partes, amisses iniuria temporum auguralibus libris, aut prorsus incognitae nobis, aut obscurae admodum
sunt tum illa perdiscitis, o a nemine ad hanc diem, quod quidem ego legerim, fatis explicata scientia es utrum ad solos augures austicia plane omnia, an ad augures quaedam ad magi-sratus alia, proprio quodam ct separato iure, pertinerent, Augurum, O magistratuum auspicia multis modis diuersa Trimum, ariti res auspicabantur, ut ex quibusdam segnis uel probarent aliquid, uel uetarent magistratus, si comitiis auspicabantur, nunquam non uetabant aliis rebus, pro signorum ratione, item ut augures, aut uetabant, aut probabant. De inde augures nunciationem solam habebant, sines ectione magistratus utramque Tertio loco, augures necessario adhibebantur magisera tus, nisi cum uellent, non auspicabantur. Ohamio, augures obnunciabant uel insitutis comitiis, uel habitis iam uel suturis magiseratusfuturis tantum, uinctos augures obnunciabant,
cum auspicati essent magistratus, Ops auspi
cium, stantes Sexto, tres augures interdum,
ut tu serenda lege curiata, quandoque unus, ut in comitijs agraratuum, auspicio utebatur: magiaratus autem uel unus, qui de caelo serua ut impedire letum comitia poterat Singula