장음표시 사용
121쪽
mas, reses imbecillitatri meae atque in M.A theantasii nobiles inferias, os Vendida funerum ornamenta, mihi nihilominὴs videbor, tam eximiis Manibus abun-ἀe satisfecisse, se morio nili reni, ira amo perfectae con
summateque naiste e Sias dotes mi omnes δε-fficimus reverentia , n omniuo Le d curemt. Praeterea cum de lauditas rei im Heroin tunii penitus non Pam, quis exim ejus monumentum laudibus non
exornabit' quas tot inter sespiria gemitusique luxati pectoris, Agubres es quase confragosas voces, vix vi trahere valui, eas quoqΗe ad te defero. In quo sine fateor, harum me magis constituisse tenuitati , quam dygnitati tuae: quod ex se inanes illas ac paene nudas . neque mei ullo studio, aut commendatione concinnas, non nis spectati imas per te fore voluerim. Neque Mita erunt proculdub is mea vota, sicundi imo tuo. ore a Do saepissime jura publica defendente mi jucunditate pendemus , edantur. Impertire igitur V I RcLΑκ1ssi ME hanc illis gratiam de tuo, quam abunde mutuari nequeunt, o quae fuerunt mihi munera temporis, saltem haec eadem habe tibi conditione, meque praefantissimi nominis tui, semper ob mant imum. Vah Re publicae utriusque literariae atque positi .cae prae puum decus. Tolosae I v. Kal. Martis M. D C.
122쪽
BERNARDI MEDON 11 EXTEMPORALIS ORATIO IN OBi TVM
tores ornatissimi) ab eo tempore in animis hominum in sitae , a quo primum ipsa Virtus Coepit agnosci , eorum mortem laudibus encomiisque prosequi, quorum
123쪽
iro BERN. MEDONII ORAT. vita praeclara , felicem laudum eti-comiorumque materiam dicentibus sumministrat. Nobile sane institurum a quo unquam recedere , ut foret impium, ita sperare Vanum, in hoc hodierno hiau, qui tantus est ut haud sciam an infaustior ulla dies majorem aliquando sit allatura, inavibus nostris muneribus huic abunde satisfactum iri. Tantas spes nobis non permittit acerbissimus dolor noster ; mihi praecipuε, cui viri illud
antinisuperest,quo liceat queri. Naracum verba desint rebus immensis , moer uerque summus eo magis ingenii vires frangat atque debilitet, quo aequior ejus Caussa est 3 quanto melius esset, Audinores, horrore sacri
silentii obsignare meum hristum, meaeque simul consistere impotem
124쪽
3N OBITUM P. Pur EA N L Izitiae, quam ferales ic interruptas edere voces: sed salva pietate, quae non minima Religionis pars est, fieri nequit ut obmutescam omnino , aut ab hac provincia me penitus subducam, in qua obeunda hoc saltem ac
cedit solatii, quod hic noster Uparatus, questibus gemitibusque . quibus nemo nostrum in tanta jactura affatim non abundat, praecipue debeat instaurari. Haec erunt tristia o namenta, maxime P v T E A N E, quae in tuum funus conferre solum possumus Verum quae forsan melius quam ornatus quilibet orationis , aut ulla dicendi copia , nostram qua te dum vixisti prosecuti sumus benevolentiam, qua te nunc destinctum Cothims reverentiam significabunt.
Scilicet Attae aliquis qui in tam is
125쪽
111 LERN. MEDONII ORAT ua sorte in qua ob tuam abitionem versamur, ullis ingenii facultatibus , aut ulla facundia possit valere i Certe nemo est; deficiunt quippe nobis omnes qui stylo esse selent cultui , lepores, gratiaeque, & quasi tecum
una sint sepultae, nostrae desunt ora tioni. Quid fiet, Auditores o natissimi, erimusiae adeo doloris im- . potentes , adeo moerore praepediti ut non aliquis inter nostros singultus possit dari locus tanto viro parentandi Z Nunquid turpis socordiae nostram arguet imbecillitatem vir tus , cujus tot clara monumentis P. P v T E A NI vita fuit Z Et nium egregia illius facta quorum ipsamniet aeternitatem aequabit memoria, rusticitatis damnabunt nos,si non nisi vulgari luctu, lacrymis nempe , ge-
126쪽
1N OBITUM P. PUTEANI. I 23 mitibus , quae quibuscumque hominibus non negamus , Herois hujus sacros cineres aspergimus ξ cohiberi hanc lacrymarum nostrarum Vim,
neque diutius gemitibus rumpi pectus debere ratio , & ipsi Puteani
Virtute quisuis ab iant fatis stor,
terna innuin Herculem fieri vetat, Fortes vetat moerere, degeneres jubet
inare collapsas penitus vires no stras, prostrat6sque animos quam fieri poterit , eXcitare conemur: lacrymas istas non indecoros humanae imbecillitatis indices non pudor est sistere ; cum enim hujusmodi misera latia quibus adeo indulgemus , pomstulat immensus dolor, quid P. P UT EANI virtus eximia, quid praecla frae animi dotes, quid sanctum d Vς'
127쪽
n BERN. MEDONII ORAT.nerandum nomen, quid denique pia, nobis ejus non exigit memoriat Vertim proh dolor l quam parum praestare possumus , aut quam non inept E pro ejus dignitate nostris qui
buscumque conatibus respondere.
Etsi inter tot & tantas defunisti P. P UT EANI virtutes , nulla est quae non uberrimam dicendi materiam praebeat, nihilque in illius vitae cum iu peractum, quod fertilis instar campi non cuilibet pateat in ejus laudes
excurrenti: fateor tamen ego ingenue copia me tantum laborare: hinc
luxuriat quidem h mensa laudum seges, sed haec ipsa nostram inopiam parit: & ut pleno sole oculorum acrior hebescit acies 3 sic contempla tione illarum rerum,quibus P v T E Α-NI vitae quaelibet splendent momen
128쪽
IN OBITUM P. PUTEANI. rista, ingenii mei acumen plane obtunditur. Osferunt sese mihi una quasi fronte infinitae rerum praeclararunt species , meque earum unaquaeque ad se insigni quodam argumento allicit , dumque omnibus totus esse non nolo , sic formosissimae mihi omnes videntur ) aliquam tamen
praeferre velim, cum omnes amplecti nequeam, parum abest sAuditores clarissimi ) quin silentio potiusquAD verbis , adeo illarum me tenet admiratio, praesens spatium temporis, vel in hoc ornatissimo vestrum consessu, insumam. Quam enim ob virtutem te primum laudem, P. Puteane Z cum apud te quaevis princeps haberi potest ; aut a quanam Vita periodo exordium Panegyrici tui desumam , cum a qualibet honorifi-
129쪽
116 BERN. MEDONII ORAT.centissime claudi potuisset. Nesciit Heros noster aetates illas, in quas distribui cum tam magno discrimine, vulgarium hominum vita solet, propterea quod in illius exquisitissimum corpus adeo CXcellentcna animam insuderat aternum Numen , ut fieri profecto nullo modo potuerit, quin tam a qua Corporis animique societas, quae tanta ejusdem numinis providentia inita fuerat , ab ullius quotidianae sortis incommodis immunis non solum e .sct , sed nec ulla etiam praerogativa indigeret. In illo igitur vitae spatio quod apud alios homines juventus, aut adolescentia dici solet, aetate qui dem tener vixit P. PUTEANVS, VC-rum Virtute mascula, & judicio plus
quam maturo. Non tunc irretieba-
130쪽
1N OB ITUM P. PUTEANL 1Σ tur ille inanibus nugarum blanditiis , quibus totius vitae mollior aetas frangi solet atque corrumpi i neque
divinam mentem seriis tantum Occupationibus intentapa, magnisque rebus natam alliciebant hujuscemodi vanae quasi praestigiae humanitatis , quibus juvenes inhiare solent : sed honesta quaeque virtutis, & honoris studia, illam mirum in modum ad se
Tunc jacta fuerunt stupenda haec
fundamenta , Auditores , immania dicerem si deceret, humanitatis illiusquam nemo nostrum postea non est eXpertus, quamque in aeternum desiderabit Europa. Atque hinc facilὰ vel silente me judicare potestis, quo animo, quaVe opera, aut quo succcssis , humanioribus literis se totum