장음표시 사용
701쪽
Dicue inflatis buccis ait Agyrta literarius) quae de re rata a Terpandro bra scribunt auctore s Rusci. duo illi, quos laudatos stilicet offendit apud Sel denum, ora primo fuit hoc mentitur. videp 6 9.) deinde , hanc Terpander εαΠάχομον efficiens dubium hoc. vide p. 6so. ω bram antifuam N θrae modos antiquos geminavit. At Arithmeticam disce , Pave: qui quatuor reddit sentem, an is duplicat vel geminat numerum 'Lichaon Samius vel Simonides, secundum Plinium L. VII 16. hic, secundum Boethium ille, qui odiachordon fecit lyram, posset dici quodammodo tetrachordon duplicasse: & qui a duabus ad quatuor: & a tribus ad sex chordas perduxerunt, non Terpander. Quare cautius Britannus & naturalius in Miscellaneis, a quo omnem hanc cogitationem furatus est, NUMERuM chordarum iu bravgRE duplicando, θ' varios novos nomos inveniendo. non absblute oram duplicavit. quod barbarum Secontortum. Secundus παραλογισαὸς est, ut, quod de chordis dicitur, ad νοαους transferat quam audacter. Res enim diversissimae chordae lyrae & nomi lyrae.& multa chordis potant accidere, quae nihil ad n mos: multaque e contrario nomis evenire , quae nihil ad chordas. Nulla autem ratione nonaorum duplicatio fui hoc Pavoninum figmentum porro resutemusJ Terpandro tribui potest. Nam nomi plerique, si non omnes, ante Terpandrum fuerunt. Plutarchus ait, ipsum nomina inposuisse νομοις. 'Aπεφ ε
Nempe ars illa, ut pleraeque, quotidiano usu modo adhuc tradita & propagata erat. ipsa reruIn natura Ue-ν ut aliqua at s simul nata simul persecta conspiciatur.
702쪽
Terpander non adeo invenit nomoe quam ranstituit κατες. a. Suidas & Photius dicunt ι- νόωοι οἱ Pollux ait. Nομοι ue οι Γε irrat Omnium cautius lutarchus οἱ νο ιοι qui in usu se runt Ie andri tempore. Nam nomos ante hunc Musisecum fuisse, certum: omnes veteres semel simulque abolitos qui credat rerum humanarum nescius sit oportet. Adeo ut etiam de his Citharoedicis Νόμ.κ rectius longe vocem διομῆξα adhibere possemus, quam δε- πλῆ au. Nolim negare, tamen novos inventos quosdam ab illo. Sic forte ei debentur ab ipso dictus& ille ab ejus deliciis cognominatus Κηπίων. sed AIολι & B. a gentibus dicti fuisse videntur, ubi frequentabantur. Abeat igitur
cum suis ,οMois κιθαρωδεκοῖς ad Antipodas
Pavo. Ad hos stabiliendos autem aeque ille surtificus Boethii locus facit, atque quivis e fabulis Aesopiis. quo ipsi tamen videtur nihil euidentius. Sed talibus se , mulis desectum probationum amat supplere: ut solent corporum desectus in scapulis, vel lumbis, ve aliis partibus pulvillis nescio quibus expleri &effulciri. Sed dicas forte, Lector, quid haec, quae hactenus disputata, ad remi nam illa de Cithara agunt, at in Marmore de Tibiis & Tibiarum modis sermo: in quibus nihil gerpandro, omnia CLONAE a Plutarcho& aliis tributa vidimus. Accipe hominis λογισμον tertium,nec prioribus nec ulli unquam comparandum.
A bra 9 chordis haec transferenda ad tibiam Usar mina. Vahi quam propudiosum figmentuml Nam quo auctore id adseverati quo auctore coelum ti terram miscet 8 At audi, audi incredibiIta mendacia, quae hic Lectori incauto obtrudere rursus necesse habet serrei oris homo. Tibra primo habuit quatuor forami . t hoc mentitur. habuit unum , duo , ut vidimus. in deis
703쪽
616 CRITICA LEI Locus quibus simul ac septimum fuit additum, tibia antia
qua geminata fuit bi modos antiquos geminavit Terpander. ACredamne haec oculis legens meis' Muibus simul ac septimum fuit additum J At, mendax Grae. . cule, ubi hoc legisti nominatiin de septimo foramine: non jam dicam a Terpandro , sed a quoquam ad dito i id tibi certe ebria nocte in mentem venit, Polypheme , & sic a te cum tibia confusa fuit inula.
Fisula disparibus septem compacta cicatis.
Putarem Miserum in errorem induetum a Casp. Bartholino, nisi ignaviam ο,ου nossem. ille enim de Tibiis C. V. p S. ait: Septiforis tibia dicitur Sidonio Apolliηari L. I Sed fallitur vir diligens alioquin. Nam L. II. Ep. a. haec sunt verba Sidonii: Cui concentui licebit adjungas fistulae septiforis armentalem Camoenam. At omnium inscitissimum & mendacillimum est, quod addit. Tibia antiqua geminata fuit, , modos antiquos Terpander geminavit. Quid, stupidum animal, an tibia geminata potest dici, quando plura foramina accipit 8 tum geminata dici potuit tibia,cum tibiae dextrae & sinistrae inventae: cum geminis Tibiis, διδυμοις αἰλοῖς uti coeperunt, a fraterculo tuo larsya inventis. At modos antiquos Terpander geminavit ,, tandeme mendacisiima gula ista audet prorumperet Termander modos auloedicos geminavit Z Terpander lcum aperte Clonas, qui post Terpandrum vixit, a Plutarcho dicatur ἄτθ' συ του, νόμους αυλωδικὼς. Et Pollux Nouue 'Aποθεti, & Σχοινίωνα ad Terpandrum perperam referri eo argumento probet, quod illi sint αυληιυὶ tibiarum: quibuscum nihil Terpandro J Imp dentius & magis praemeditatum, ut Lectorem fallat, vidi numquam mendacium. Disce Ledior, disce,
704쪽
ouaeso, homini dissidere, qui ita tibi mendaciorum
seriem non mediocrem obtrudere non erubuerit.
Nam ex omnibus hisce dictis ne quidem unum probare valebit.
Pergula pictorum, veri nihil, omnia sol a.
Nondum desinit. OI παλαι νομοι commodesignificant no mos antiquissimos, ita τιω υσυβ ε μου uia commode Utam Musicam, quae pro&ime ante Terpandrum obtinuit. Frustranea est illa distinctio. nam 4I-x οἱ καλα de iisdem dici potest. Mure os εν passim etiam de longissime praeterito tempore. Sed hoc nihil ad me vel ad rem : is Pertinent autem absque dubiis ad hoc θ-rae bi tibiae augmentum septem nomi citharoediti Sseptem nomi auloedici, de quibus Plutarchus. Imo huc absque dubio nihil faciunt, & nihil habent comam u. ne cum augmento lyrae & tibiae. Augere lyram chordis & tibiam foraminibus minime idem est atque augere νομους vel Cuivis Leetori haec insipicienti selemnes Pisonis strophae statim patent. Ideo autem solum horum septem nomorum meminit, ut persuaderet Lectori, quasi a septem chordis & septem foraminibus, quae fingit, pesderent hi nomi. Νομους non pependisse a foraminum numero in Tibiis: nec a chordarum numero in Citha ra, est verissimum. & vel inde id patet, quia Plutarchus modo septem nomos citharoedicos memorat.& tamen cithara longe ante Plutarchi tempor amplures quam septem acceperat chordas. Vide modo Boethium eodem loco. & Nicomachum L. II. p. Et foramina in Tibia non fuisse septenario numero circumscripta facile colligimus, quia multitudo corum celebratur passim. consulatur Barthol. I. s. p 6. Sed homo nihil hic intellexit, & revera Lunaticus fuit, cum lyram & tibiam, chordas & soramioa, no-
705쪽
.18 CRITICA LM Losus. mos & ipse instrumenta inscitissime confudit, ut omnibus & singulis patet nunc. . t ' : . At concedamus haec omnia. Quid i an verbum διηλέβα sic aptum hic ' Minime gentium. Si quis jam vel e quatuor ecto secisset,& sermo esset de tibiis, tamen a simplicitate styli lapidarii longe abesset, illam mutationem indicare verbo διπλοῦΘα : nedum ut ea vox adhibita fuisset, cum aliquis modo unum sor men vel unam chordam, vel unum nomum addidisset. Inscriptionis auctores enim tum potius dixissent τοῖς νοριοις ἔνα r3δομον. Istud Gre vera abhorret ab indole Marmoris & stylo Inscri,ptionum simplicissimo. Poeticum est. in ea lingua is quatuor sunt octo. Quid quod activum διπλουν lo ge adcommodatius esseti Egoque adeo mihi blandior meum etiam nunc suos fautores habit
At pro nostro inhaea pavoninus stolidus stupor qui
alius generis, quam ille CAsAu BONI aTumst celebratus ad Theophrastum,vel f TOLIDIT As J. Λ. FRERI.cii decantata ad Anacreontem. reposuit με-
λησε. Apage, apage Iomnia febriculosa non C suboni, sed Pavi. ι Verbum poene nullius auctoritatis. Apud Hesychium, puto, solum occurrit. Nam non κελω vel κελεω, sed κέλομα.& a κελῆ και κελήσο&αε dicitur. & id solum a Poetis usu
patur. Sed Pavoni cum suis Activa, Passiva, Media ;
Prin. P. 68. Di Illam sic increpat ibi p. 18 I. ,, hoc verbo commemoro , ut ideas, quam STOLIDE Vir doctus pro τῆ ἔπαφῆ ibi in Schol. Apollonii L. II. II D refer ferit τη- At sic reia scripsit Fabricius in Bibl. Gr. L. I. C. X. p. 7I. Et hic tamen idem ille Fabricius eis, quem malebat prae J. Gr novio edidisse Μanethonem, ut vidimus p. 6Q. Vanni.
Sed sic solet ille amicos. Quid ais, Lei tarit P. si . p. O . p. I a. p. I97. Theophrasti.
706쪽
Prostica', Poetica; Aeolica, Dorica, Ion ea, Atti ea; Antiqua, Nova; Sacra, Profana miscere solis &libet & lieet. Nonne haec igitur per quam commoda de facilis emendati ol At praeterea non debet seacundum Nasuram Nasuti Viri interpretationem hiee ἐέλευσε jint, quemadmodum interpretatur He*ctius, sed suam, hortatus es, significare. Quis suis nugarum erit ρ Imo egregium finem ineptiis lige in Praefatione contentis εἰ ceteris inponam : & ex quo solo cognoscas, quo hominis temeritas & ignorantia progrediatur etiam in stripto, ubi cautissime meris cari debuisset Ergo ait tandem. ,, Nomi clibaroediai septem sistr
accedit prope, N propius adhuc ad Ta τμήδει Ude bimus aecurarius suo loco. Suo loco, Dii bonis An Plutarchum igitur totum : an solum de Musica editu rus est perpetuus jactator imaginariatum suarum lucubrationum, & callidus ignorantiae dissimulator 8Sed hoc non agimus. τε 6 Δεῖν corruptum et Imo pisce saniora duo priora vocabula sunt. In ultima autem voce rursus de diffusana lectionem suam & acumen Criticum ostentat indoctus Psovo. Quid, illene, qui sorte quinquagies se Pollucem editurum jactavit, illene ignoravit apud euin
Nenio enim dubitabit, quin illud αδε plutaretio sit
707쪽
restituendum: licet Pollux hos nomos dicat esser ων. minorum, ut Vertunt, citharoed rum , at Plutarchus recenseat inter 'Aυλωδ, e. Id
enim nihil turbat, quippe in aliis sic variatum apud
iam ces Schoeniona ei Terpandro attribuunt. sunt enim hi tibiales. At video, scrupulus adhuc te angit, Lector Graece non ignare. Nam quis ita lo- ruituri Κηπιων TE K AI Δισς, Te μελῆς. lae sane conjunctiones etsis hic stabritiem non ferendam inducunt: imo admodum probabile reddunt τετροιο ἰδιm vel Pavoninum vel simile quid desiderari. At hic rursus commisit homo aliquid fraudulento quovis veteratore dignissimum. Scilicet ut oculos mentemque eruditi, sed incauti, Lectoris fasicinaret, alteram conjunctionem omisit ante Vocem T-ελ e. Legitur enim optime ubique κη πίων τε υμ Δειν, RAI TOμελης. Hoc ultimum flagitium tale est, ut Lectoris vel patientissimi non possit non provocare indignationem : & primum fere locum inter tot literaria Pavonis facinora me
At sic excussa refutataque a capite ad calcem rursus hac Theophrastea Praefatione, sane non mirinus calumniose, mendaci & indocta, sed longe insulsiore, quam illa prior Aristaenetica fuit, abunde de nuperis Trajectini Balatronis stuporibus &furoribus egisse videmur : & fine tandem diatribis nostris imposita hoc Paedagogicae faecis ultimum purgamentum sibi Malaeque Menti relinquere sic decretum est. Neque ipsa fatui Peponis ad
Theophrastum somniculosa commenta nunc eX-cutere vacat : vel etiam domesticum hominis sa-
708쪽
Εm Locus. V ANNUS. 661stum denuo retundere: vel in summos praeteriti hujusque saeculi viros novam sacrilegae linguae petulantiam hic rursus reseli re libet. Nec opus. Nam quid nisi foetor hac Critica eo amplius exspectari potest lTu jam, benigne Lector, si quid a me sorte durius hie illie dictum arbitreris ; sed vix arbitrabere, confido: Reministerli eorum, quae eraefatus sui: Reminiscere non cum aberrante mihi homine, sed cum ferociente & stolida rem fuisse bellua. Nec tamen joci nostri eo progressi 'iuerunt umquam, quod in celeberrimo & numquam male de se merito Britanno Aristarcho secit iste , ut ceu scelestum Maseiam devoverim. Tam longis tibiis soli Pavoni canere licet, libetque. At Feriae instant, otiumque faciunt: illas hilariter, hoc, si libet, aliqua ex parte in his, Lector Erudite, transige. Nos autem lubentes hinc ad placidiora Musarum saeranos recipiemus. At strenas haste sibi habeto Pamus.
709쪽
vel corriguntur Vel exponuntun