Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

671쪽

CRITICA

nis satisfacerem nec rusticorum instar homini, ce te optima de suis, ut omnes soleinus, sentienti, duram veritatem frustra ingererem. Nam libelli vostem laudavi. & sane charta est satis nitida: characteresque satis perspicui & grandes: nec inconcinne libellus erat religatus. Potui ergo ex oppositione Editionis Bersmannianae, quae sere e charta bibula , vere dicere, Philae a Pavonida bellam S decentem vestem indutam fuisse. Si vim horum verborum ut terius extendat, sciat se a mente auctoris longissime aberrare. Memini autem me aliquando in alius fatui Narcissi ineptum libellum Hendecasyllabos aliquot effudisse: quos adponere non erit sorte abs re. paucis mutatis enim in Pavonidem poterunt facti videri.

I Audatur merito tuus libellus, tamen, Line, pessmus libetitas. Sed rides paradoxon illud ue audi.

Laudant aequora Gallicae tanri, Splendentis mage laminis eburnis rLaudant literulas fabre politas , Rectisque ordinibus bene explicatas,

co quae maduere nigriore,

ream superciliis linit Cypa ,

Et quales catus ordinabat olim In chartis puer Elaeviri is, Vis deliciis, Britanne, vestris. Laudant undique margines patentes, Cantique alterius libri capaces ued κa, pasm fine lege ne vagentur, rex agmina nigra literarum circum

672쪽

Lino ova. VANNUS. eus Circum limitibus dedit quaternis. Miranturque novo. decore frontes, Atque ostrum rutilo micans sub auro, Tectae quale vitro rosae relucent. Tum non sc aciem ferit tuentis Vestis, quae ortos bibit colores, Editam detracta tuis, Marocca, capris ι , Et succo meliore pota pellis. i

a' id quod artiffici manu libello

Hanc circumdedit ille Gallus Abas, Notus ille Solinus orbe totρ stera: comptos modo diligunt libellos.

Nunc tuum taceo, Picaria, caelum,

Sis quamvis opifex in aere mirus ;Nam quas hoc tabulas habet volumen, Non sunt, arbitror, hujus, ast alius sNil enim facinηt ad hoc volumen. quid fulgens latus aureis cor)mbis , Aut tergo loquar indicem superbum Auctoris pariter, maligine libri Haec laudant, Line, non Ibis lepores, Aut veniam inviiii beatiorem. Haec laudant, nitidi quibus libelli Et tangi metuunt, cedrique nidos Alta perprimerent quiete semper , Servantur nuribus velut Batavis De Serum fragiles luto patellae a Ni pulvis semel eximendus anno

Desuetos titulos serum moneret, Librorum titulis tenus peritum.

673쪽

ως R s P I C A Ε pr Loovs. Nunc rideηs quoque te placere credis atritis fac autographo libro periclum, fAe scriptos tibi prome codicillos, Si quis lumine vel parum severo

Versam legerit hos ad usque chartam, Nec profecerit illico ad cloacas , Ut primi emaculent rates, licebit

Aut f putidius notis quid istis

Clavos tergeat elegantiorum draudatur merito tκus libellus,

Sit quamvis, Line, pes nus libellas.

Quod si nunc pergat instare Pavo, & non convenire Contendat, ita ambigue laudare hominum liberalitatem: hisee meis verbis amplissimam suorum scriptorum inesset credat adprobationem. Eat, licet, eat S venditet hoc diploma, quo Pavoninam eruditionem Condecoravi, per quatuor orbis terrarum plagas: forte hoc teste pluribus aliqua eruditione se fuisse praeditum persuadebit, quam si libellos omnes suos tradat legendos. Procul dubio enim his lectis acciderit omnibus, quod mihi: qui ante scripta propius excussa hominem aliquid scire crediderim. At erravi, erravi, Dii boni, sed errorem non quotidianum i Poenitet temerariae credulitatis, poenitet medullitus. Qua licet, peccatum emendabo. Et ne meum hoc erratum, sane pudendum, ulli in posterum fraudi sit, abolitis istis meis prioribus literis hoc authentico & irrevocabili decreto te, Joannes Corneli de Pavonibus, coram omnibus & singulis, quorum inte est, hodie declaro, renuncio & creo insulsorum & indoctorum Magistellorum Decanum longe meritissimum,

cum privilegio quotannis libellum triobolarem, aridis uotis

674쪽

notis & uberibus convitiis temperatum, evomendi. Quod si quis roget, unde illa de praemiis x muneribus literariis decernendi mihi sit tanta a ctoritast . . rusinat quaerere. Tale jus inter doctos& eruditos doctissimo & eruditissimo competit aut

Competere debet. Talem autem constituit non me mea Philautia: non consensus omnium: sed qui unus instar omnium est laudatus modo Joann.Corn de Passeribus. An quis non fidem habeat homini antiquorum plane morum i homini supra seculum suum integro,

atque a mellitis istis verborum globulis alienissimo, quibus hodie mortales; ut sibi videntur, humani res, at Gallica quasi-Politia insecti, in vicem 6s oblinere adleverunti Homini, qui nihil odio, nihil amori, nihil partibus dans, sese suaque omnia Sanctis. simae Veritati, & Sanae Rationi cum suis addixit &dicavit solus i Homini , qui quando aliquid dicit . Verum dicit, nisi impudenter mentiaturi Iam ilici sincerus, Mo, ille candidus, ille non fucatus, ille veri aequique sacerdos religiosissimus: ille omnibus

vitiis expertissimus Pavonides me his titulis non semel ornavit & condecoravit. Ac primum munerimittens decantatisiimum suum Philen in ipsa libri fronte propria sua manu exaravit Docti T. P. D. .

Editor. Et in Epistola XU Novembris data Anni MDCCXXXI. qua iter in Britannias suscipiendum mihi indicabat & rogabat collationes Orphei, int gris syllabis, credo non semel, Eruditissimum salutavit. Daturne jam aliquis Mammacythus, tam duri oris, tam decocti pudoris , qui mihi hoc jus competere

negare audeati Non ipse Pavus, non ipse magnus rivus, cujus probipas , fidos fetularas ex hisce per specta, es, si eum straefatiunculis haec eiuρ eo aetrentur , non ipse Trismegistus Pavus contra testsemonia haec hiscera in animum inducati Quae eg

675쪽

sine auro cariora habeo: quippe quoties illa relego, at quoties relegol mihi aliquid esse videor, qui in ista veritatis bucca doctissimus & eluditissimus fuerim adpellatus. Ignosce, Lector, si ridiculas & pu

riles criminationes ridendo diluam. At nonne haec pulcra,& multum faciunt ad Philae Iambum de Nautilo Sed homo huc rem perduxit, & ne hilum quidem reponere sciens crassissimis a me ipsi objectis in 'Eξd erroribus, statim a rebus litem transferre in personam studuit: sperans egregie calumniando sorte minus perspicacibus arbitris nubem pro Junone obtrudi posse. Nunci idem ad incitas redactus, & calumnias priores confiteri coactus, quibus me auctorem versionis Epigrammatis incredibili inpudentia & temeritate secerat,& scriptorem Epistolae de aetate Philae esse Lectori persuadere voluerat, nesciens quo se vertat, ad novas , sed longe stupidiores mugiens Orca se convertit calumnias. Has hic breviter excutere cum venia Lectoris liceat. Nam superiores illas duas satis confutatas dedi Cap. I. & ΙΙ. hujus Scripti. nec ibi a me disputatis ullum verbum addere habeo. Omnia ibi exposita ex veritate: quibus etiam ipsa Rer nostri consessio, licet invito & reluctanti extorta, non le-- pondus addit. Prosecto enim nescio an operae pretium iacturus sim, si adjecerim me omnem lapidem movisse, ut illas meas literas ad Vlamingium, quibus C dicis aetatem indicavi, nancisterer: si quidem umquam tales ad Virum hunc scriptae a me fuerunt. De eo enim jam valde dubito. Nam

mici humanitate nactus fui nuper Epistolam a me Viam ingio inscriptam Die X. Januarii MDCCXXVIII. in qua haec. I aestu met of th Phile de Animalibus by Aldus heb; de οὐ o merGronovius iaest ren Collatio van δεια is ut eur ait Ematiamin.

676쪽

Badt om hier re zien, of 'er ooh een Oudr MS. tuas. I ani Auieuren te heristi hen in 'i Grie svan die na- tuur,etonder MSS. he est niti meIom 'tIN. Haec ver significant. Nescio an possideam Philae Aldinam Editio--m. penes Cl. Gronovium natu majorem est collatio Phialae ad Cod. Britannum: at quamvis plenior vulgatis si, non es Codex vetustus. Temporis angustiae adhuedam impedierunt, ne Inquirerem, an inveniatur hic MS. antiquum. Nam non multum de re lueraria mereatur,. qui tales Graecos Auctores sne Codicum ope edat.

Quare dubito, utrum quae stribit Vlam ingius secum a me communicata, ipsis e meis literis didicerit, an e literis ad tertium. Nam mihi non vero fit simile post illas fuisse alias a me ad Vlamingium datas. Quam putidum autem est illud & plane Pavone dignum, quod scribit mamivio vindicem non relictam esset Ego sene praevideram Canis improbi latratum,

cum errorem aeque Ulamingit, atque meum esse potuisse adseverabam. Id quod tamen nunc quoque assi matius adsievero,cum videam aetatem Codicis num

ris non literis designatam. Quidquid sit: qui e rarit, parum refert: est enim error calami , &praeterea nihil. At qui ex tam incertis rebus alicujus bonam fidem vel verbulo suspectam reddere sustineat, ipse nullam meretur fidem. Et meae partes minime sunt probare, me non errasse: sed Accusatoris partes sunt probare, me errasse. Id ad hoc tempus usque nequit. Quapropter quoque apud omnes aequos mortales turpissirna calumniatoris infamia ipli in aeternum inusta erit. Sciat autem tam samae quam mentis imminutae Sycophanta , nihil se causae suae profuisse, quod jam prodiderit literasUlamingianas: quod jam agnoverit meam non esse versionem: Hoc enim numquam debuisset

677쪽

adsevera , at illud jam in Aristaenetica Praefatione praestitisse. Iino sciat, sibi potius quam plurimum

obsuisse, cum, veritatem licet agnosicere coactus, adeo nova & inusitata tamen pervicacia & obstinati ne steinora sua tueri non dubitarit. Quod sane nisi in hominem profligatissimae improbitatis, & qui omnem meliorem frugem,riuravit, cadere non potest. Sed illa causa perorata est: aliam aequis coram judia cibus ventilabimus, spero. Homo hic eodem artificio uti solet in calumniando, quo utitur in commentandis Auctoribus suis. Ponit enim aliquam hypothesin: ex. gr. Dcchus aι- tacta omnia juvenestere facit: ergo etiam partem, fas Baiso anus est. Illam autem hypothesin numquam probat: & plerumque etiam probare non potest. Deinde tamen secundum eam ipsam hypothesin contorquet& immutat Scriptorum suorum verba. Atque ex ita a se correcto, sive potius corrupto Auctore rursus h3pothesin aastruit, di ex ita anstructa hypythesi con-nrmat emendationem. Certissima & facillima omnia

etiam salsissima confirmandi methodus i Sic plane is calumniando se gerit ubique. Et lese rogat enim: se Scis quid O is misi 8 Anacreon em meum is cms

Ioanni Clericor eum amici mum morare, eum lauda

re, utut parce V militer sego effusissimas laudes putaram & adulatorem potius decentes , quam ieum') c pital visu ' hilon Iam homini toties mendaci Lector cogitur talia adfirmanti credere: n m nullum factum vel ver-hum meum profert vel proferre potest , unde aequo Lectori constare queat, me aegre tulisse, P

a Atta m in , diri lihi vanidem . Auctores Biblioth. Ration. ominati fiuit hane ipsam Dedicationem a nonnullis habitum iri tormim erecandefcεusicidisset isque biliι, . exuberantiam Nisantiso M. Gallicap.D s. exhibita melius interpretari nequeo.

678쪽

monidem deiacasse Anacreontem clariso, vel Indo mmultatem esie conceptam. Scilicet aliquid Favel ullius interesset, cui suas eommimes ehanas dedicet Pavol ipsa figmenti fatuitas hominem satis refutat. Et hac tamen subnixus hypothesi putidus declamator de aequo & bono, quod quale sit ipsum nescire, impotentes ejus scriptiones commonstrant: de violata fide, quam sanctam & inviolabilim venerantur honesti & probi, truculentus autem homo passim ipse violat, ridiculum 'n modum ampullatur. Me hercule homini, quamvis improbo, ne serio ir scar, fatua stoliditas ejus facit. Nam nisi satum &stolidus, qui eo infantiae evadere potuisset, ut m hanc ridiculam causam conferret sinntermat aequis simum ,de ipsius scriptis meum judicium in 'EBro exhibitumi quidi egone primus, egone magis criminose in temerariam ejus Crisin : in Scriptionum ariditatem : in Styli contumeliosam acerbitatem invectus fui, quam alii ante mel Nonne Galli, Britanni, Germani , Belgae longe durius de ipsius seribendi eharactere pronuntiarunt, quam ego in laudata saepius mea dissertatione i Quid ego dixi ibi, quod excedat illa EruditiT Arnaldi, illa Rev. Trappii, qui homini iracundiam cst furorem adscribit. Vide p. 33'9. illa, quae Eruditi Actorum Lipsiensium ' Auctores passim: illa, quae Scriptores Parisiensium Ephemeridum, qui 3plum,

' Plura sunt maiesare Critiei plane digna. Et bonum es,

aiobilissimum virum revocare nobis oe re quere praeclara illa ἀ-

cta, nugae, nugael apage, apaget abiit, absiti s id genua

eligantias. Nesus enim erat, ne plane illae per mollisiem aetatis nostrae, quam bumanitaι---δesiam videri volunt, inpereiderent. Hune itaque librum emant, qui istam Deorum lin

guam sartam rectam propagarη volunt ad posteros: ex hac sterio depromam pigmenta notarum criticarum pulcherrima. o

679쪽

63x CRITICA Eri Locus.

sum ejus Anacreontem a capite ad calcem risui exposuerunt Mense Octobri MDCCXXXV. illa Eruditorum Uirorum, qui Amstelaed mi Gallica Diaria emittuntl Qui omnes & singuli, ut alios taceam, suinmo jure

de ejus in literas meritis minime mitius, quam ego ia Eξετα pronunciaverunt.Num etiam apud illos homini obfuit, quod dedicavit Anacreontem suum suo Clericot Si ita: obfuit illa Dedicatio, antequam e cerebello isto melancholico nata erat. Nam jam de Alea, de Hephaestione, de Phile pessime ex illis quidam opinati fu

rant. Quin nunc audeat etiam alias calumnias, & novas confingere, unde vanissimas horum etiam in se odii satiuis arcessiti Sed aeque frustra erit. Nam sorte alicui persuaserit, uni alterive privatas quasdam irae esse causias. At ut Galli, Germani, Britanni, Belgae, in unius hujus hominis vituperio tam amice consipi-rent, quis credat aliunde prosectum, quam eX Dmnibus pariter explois scribendi ex maledicentia , superbia , confidentia , ignorantia tumidi Paedagogi t Quae enim suspicio privatae simultatis conveniret in hos vel illos Ephemeridum conscriptores , in omnes derivare non esset nisi Pavoninae frontis. Hae.igitur causiae ipsbs impulerunt, ut, quae scripserunt, scriberent: eaedem illae & me impulerunt, ut de libellis Pavoninis judicium pro napo, quod cum omnibus commune habeo, jure ferrem. Atqui dic, amice, cum omnium horum, qui te adgressi fuerunt, ipse me, certe te, judice, sim indoctissimus, dic, amice, cur alios responsione non dignatus fuisti' Cur eorum Crises, quas Bibliotheca Amstelaedamensis a Ratiocinio dicta vocat Mortificantes in cur illas Omnes animo obfirmato neglexisti An illos libello; non lectione dignos censuisti, utpote nihil Pavoninum, nil nisi plebeium adponentes 8 At intererat legisse, ut e censura etiam parum justa proficere posses. An

680쪽

sertean tu, summe Criticorum Pavonazzonida, qua urticis & spinis coronatus, in ipso Parnasii scopuli supercilio cruribus decussatis residere, serulamque supermagistralem vibrare tibi videris, irritos horum homuncionum assultus attracto naso despexisti & derisistit Dic, dic, cur mei, hominis, fateor ipse, indocti, inania deliramenta, divinam illam tuam Stoici

tranquillitatem adimi turbaverunt Z Cur tam flebiliterquiritaris, quod, cum nihil me laeseris, ego tamen ine, ceu capital commisisses, sententiam durissimam tulerim i Cur tam abjecte & pueriliter , ex Adversiarii tui literis tua merita, scilicet aliunde de iis non constabat, lectoribus, adprobare satagist quasi non longe expressiora testimonia inter se Eruditorum mutua exstarent, qui tamen postea sibi de Eruditione ςontroversiam moverint , nec tamen ad has

aniles quorimonias fuerint delaps. Quasi non tu ipse

atrocissimis convitiis & maledictis lacessivisses multos. egregios Viros, quibuscum olim longe major, quam mihi teci , nam tecum mihi nullus unquam suit, usus amicitiae intercessit i Sed talia ego non tango. Si vir fuisses, his querelis praetermissis, falsas meas esse olim in te factas accusationes ostendisses: & si vir etiamnum es , si guttam ingenui sanguinis habes, sed non habes, licet passiim jactes, hanc nOVam, non sane Parvam, tuorum crassissimorum & stolidissimorum in omni literatura errorum syllogen confutabis. Si huic labori supersedeas, ut puto, nam egregie tibi sudandum seret, mollicelle Pavuncule, si vel colorare vitia nedum purgare stupidissima conareris,

si huic supersedeas labori, clo, & calumniis & convitiis porro rem gerere velis: per me licet. Atqui scias, sic actum esse, sed jam actum est, de omni illa Reverendi Ioannis Cornelii Pavonis imaginaria eruditionis ama, quam tot vigiliis, tot lucubrationibus, tot Rr ς plagiis,