Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

691쪽

Consulatur ibi J. G. Gracvius Sie Inis K

692쪽

VANNUS.

habere jam vides mecum, irrepsit. De quo sic ego. is Vulgo νησαμπινα. quod forte quis deducat

M ο ν σωρευσον. νησαμ α δῶρα quae sibi non ragiles , sed aeternas MusARuri opes , carmina congesserat Di coacervarat, digna erat aeternum Uiv re. apud Hejchium , sπισωρἐυσασα. In

Aeque Lector, imo, iniquissime, si quis es, hicne aliquid reprehendendum invenis' At invenit Theon. Nempe ei displicet mea modestia, qua scripsi Forte

deducat. At egone scire possum, an alii probaturi sint, quod nec ipse probol ανησαωένα probavi. Sed sorte alius νησαωδεα probabit, id deducens aquatenus significat σωρουσα. Dic, Pave, non tua futili emendatione ipse ostendis me merito dubitasse, an ita velint omnes accipere. Tu ipse in alia ivbsti.

Dic, Pave, an νῆσα non habet etiam alias notiones praeter το σωρευσαῖ egone scire possum, an tu vel alius hanc significationem arripere velitisi Optime autem verti Sibs congesserat aeIernas Musarum opes carmina. νησαίη est non solummodo concervare . sed insuos usus coacervare. Verti, dona MUsod M. quia in libris meis δωρα 'Ελικα νιαδων. quia ne quidem animadverti in Heinsiana 'Eκδε, is esse 'Eλικωνιοι D. Nam

alioquin de ea varietate Cl. Nolfium admonuissem. Hactenus mihi adfui.Jam tua causa agetur,Sycophanta. Te serio igitur rogo, cum habeas Apographum Anthologiae, an illud Epigramma inter alia ibi non exhibeaturi si exhibeatur, exhibebitur certo 'Eλικωνιάδων. De eo dubitari nequit. Nam ελικωνι ι conjecturae debetur Heinsianae. Dic, quid ergo meruisti, Ss 3 Scur

693쪽

Scurra, qui hic rursus mala fide in me transsem, quae nihil plane ad me spectanti qui contra conscientiam tuam me hic accusas, cum domi haberes, unde tibi constare posset, me omnino omni reprehensione indignum esset Νam quidl tune aliquem super lectioneΕpigrammatis exAnthes Anecdota,cujusApographum tecum habes, accusabis inconsulto libro istol Ecquis te credat non consuluisse, antequam ad putidam istam tuam conjecturam, de qua mox. progressus fuerisi Sed

forte chartae tuae commictiles hoc epigrammate carent i careant. Quid i an non versio mea dona MusARUM

tibi suspicionem injicere debuerant, me aliam lectionem esse secutum 8 Quare hic rursus, Pave, facinus in

me commisisti diritate morum tuorum condignissimum. Sed improbum calumniatorem suis pravitatibus linquamus. Indoctum paedagogum nunc excipiamus

promeritis, &semel iterumque publico ludibrio exr namus, sic hisce diatribis finem inposituri,& una huic Epitreo, quem promisimus quoque in Gallico Diarios urnal des S avans' mensis Martii praeteriti Anniit in Miscetaneis nostris: quamvis, Latina vel Francum legere supersedens,& vernaculis Ecclesiasticisquo Diariis, ut magis ad Venerabilem Canonicum facie tibus contentus, hoc ignoraverit rivus. Sic ergo sollis Aeolia suas bullulas effare ingreditur. Dicam, quod ille non fidis, S tamen apertum es satis. Libri Mim discreparunt. hoc verum est , de ex superioribus patet in in quibusdam fuit μησαμ α

hoc mentitur Pavo: saltem valde temere adseverat: sed mentitur. nam qui adseverat, quae numquam probare potest, licet sorte fortuna vera invenirentur , mendacium dicit. mentitur igitur.) in quibusdam ista δisΤογραφίa ana titera notata fuit. ssemnia nobis vigilantibus narrat. quae μογραφία

una litera notata suill illa imaginaria, ista Pavonina:

694쪽

an vera illa & νησαμένα l alteram illam Pa vo secum vehat in Morhoniam.) Audi jam ejus explicationem. V1 αμενα, quae meditara fuerat cum effectu 2 quae animo elaboraverat. N hoc accommodum

es, S sne dubio habuit Dos fautores. Sine dubio,

nugatorum Coryphaee, suos fautores habuit in regno idearum: in regno inaniarum. Sed inspiciamus pen, tius paulo deliria Davonina. significat meditari cum effectu. At, stabiose Magister, vellem scire, quid Tityrus secerit apud Virgilium, qui

Silvestrem tenui Musam meditatur avena. In ille eum essectu & an sine essecta meditatus fuerit carmina. Sed cum Barbaro barbare loquamur. A terna dona Musis meditata fuerat cum essectu. Ergo dederat illa dona. illa dona ejecta erant. At secunda interpretatio quid dicit i animo elaboraverat. Haereo in sensu horum verborum. Forte adjecerit animo, ne temere putemus dona haec,quat iacumque,a Sapphone fortean suisse elaborata, ut Rusticae nostrae elaborare Butyrum vulgo perhibenturi Verum elaborata animo dona , procul dubio carmina erunt modo concepta 'nondum in chartam conjectae nondum in vulgus edita.& sic egregia ratio adseretur ab Antipatro, cur in aeternum vivendum erat Sapphoni, non ob carmina, quae plurima cecinerat: quihus oblectamentum Graeciae , patriae gloriam conciliarat, sed ob ea, quae modo animo, nondum Hlo elaboraverat. Digna contorto Pavonis cerebello interpretatios Deinde μ σαδα stulte interpretatur ita religiose cum essectu meditari. μησα η, ut moliri, saepe notat cicere, non tantum conari. Sed Graeculus potius ostendere debuisset μησαιΘα ita ἀπλῶς in bonam partem adhiberi. nam teque ac moliri sere in malam partem adhibetur. Vel

Sa 4 saltem

695쪽

CRITICA

saltem de re dissicili: ingrata Ex. gr. apud Homerum OdysΓΕ. 173. 233. μησα et πομπη, dicitur Calyeis Ulixi. at πονιπη illa ab invita Dea perficiebatur. Sic Capaneus dicitur in Anthol. L. IV. p. si I. α , ρilin κλίαοικα.& Scala illa erat bellica machina Thebis nocitura. Notissimus locus Simonidae si a Stephani Lexico ex Plutarcho p. 79. C. quo μελιμα dicitur μη - σαμέναι ξανθον μέλιὶ non m gis juvat. nam nimis vaga

potest ibi esse istius verbi notio. Sed nobis haud incumbit probare, non significare in bonam partem. sterili huic Criticastro, qui talia in medium adfert, in bon*m partem sumi ostendendum fuerat. At si

jam vera leetio obtineat ελικα αδων. quid fiet de misello magistello una cum suo . qui hic rursus, ut in omnibus ex Anthologia petitis locis, in te-oebris misere micavit. Suae aeterna Mugarum dona cum effectu meditata fuerat, vel animo Haboraverat. o elegantiae plane Pavoninae. Putaverasne hominem confidentissimum rurius se hic tam turpiter dedisse, Lectori Sed longe turpius mox se dat, cum post me Marmor Arundellianum tentare audeat. Miraberis, miraberis, Lector, inpudentem institiam. in totis illis quinque paginis, quas huic calumniapimpendit, ne unum verbum quidem verum aut senum est: omnia ficta, omnia falsa: omnia mendacia: omnia rapta & corrasa ex aliis.

Ipsi forte fortuna sed, ut ego puto, cum ultimo, si quod reliquum habet, nominis dispendio, in oculos incurrit Suspicio mea in Marmore , quod recensitum Vol II. Misceli. T. III. p. 3so. QuamVis autem ad Hephaestionem ne cognovisse quidem auctores, qui de Musica scripserunt, ostenderimus, hic subito magnus evadit Musicus & admirabilia in hac arte nos docet. Agitur omnibus consentientibus ibi de mutatione quam Terpander fecit modos --

696쪽

scos. No/ιοι autem sunt moduli sive modi per se sumit,& ipsa carmina qu9que modulata. Videatur Salmasius ad J. Capitolini Antonin. Pium. C. 7. & Casip. Bartholinus de Tibiis L. I. C. IX. ais. Qui gravi errore Terpandro ex Suida tribuit septem modos Aut ricos, tibiales: cum ipse Suidas eos perspicuis verbis vocet Lyricos. in V. Α Plutarcho quoque de Musica p. II 32. docemur multis, TERFAu-

in citharae modis. uti etiam perspicuis verbis ab eodem eadem pagina docemur, multo post tempore demum mutationem factam fuisse in NOΜΟΙΣ Α Υ Λ mo i Κ o I Σ, D Tibiae modis. DiverQs enim modos organa haec habuerunt. Nec eam mutationem factam fuisse a Terpandro , sed a Musico CLONA : qui post Terpan-

drum vixit. Plutarch. II93. R. Clonas primus diciatur, quo sudio Terpander citharam, constituisse tibiam. nempe quod ad νομους. ad modulos. Vide quoque Polluc. IV. X. 79. Distinguendum igitur probe inter

mutationem in clTHAROEDICIS a TER PANDRO

sactam: & inter mutationem in AvLOEnicis tibi ὶibus4 a CLONA factam. Terpander praeterea non solum in cithara seu lyra modos mutasse: sed chordas lyrae addidisse: imo lyram invenisse a quibusdam traditur. vide Boethium L. I. C. 2o. de Musica. & Nicomachum Gerassenum L. II. Harmon. p. 29. & Plutarchum de Musca. quos auctores habet Doetissimus Sel denus ad istud Marm I, p. I 29. ΠOVae Edit. & unde sua compilavit Pavo. Lrra enim prius simplicissima& duarum chordarum fuit. ita in Schol. Anthol. L.UII. Ep. I. II καὶ δίχορδος memoratur. & a Spanhemio ad Callimachum p. 468. e Νumis & Auctoribus τείχοeM κιΘάροι ostenditur. Aliquandiu quatuor, deinde quinque, sex. tan- septem chordarum fuit. quali jam usi celebran-

697쪽

em CRITICA Emoclus. iur Apollo, Mercurius, Orpheus, Amphion, re

alii. vide Nicomach. Geras . Nec in his inter citharam & lyram distinguitur. Septimam tamen a didisse a quibusdam traditur Terpander, a quihusdam vero tres addidisse novas quatuor pristis. vide Harduin. ad Plin. H. N. U I. 16. Unde recte Britannus doctus in Miscellaneis P. 3 s I. ait. convenit inter omnes Terpandrum magnam inmutarionem in antiqua Musica fecisse, numerum chordarum in braFERE nue Lic Auno PDrλῆ'J θ' varios No uue immeκrenco. Qui recte inter lyram & lyrae modos distinguit: & caute nihil addit de tib is. Tibia quoque olim simplicissima & primum modo

unum vel geminum foramen habuit : vide Servium L.X. Aen 6I8. Tandem quatuor habuit. Αugmentum autem abhinc soraminum non Clonae, multo minus Terpandro tribuitur: sed numerum foraminum auxit Dion o Rus Tn Ea Nus, ut narrat Pollux L. IU. . vel uti alii, ANTIGENIDEs THEBANus. Vide tur Cl. Salmasius in Plinian. Εxerc. p.84. F. a nullo, quod sciam, hic quidquam tribuitur Terpandro. Nec mirum, cum secundum Plutarchum οἰ ὐ vi αρωδίαι

Taeπανδρου. eum citharoedici nomi prius multo tempore

quam auloediei fuerint constituti sub Terpandro. Ubi TH πιεπά, s sane vertitur a Terpandro. Atqui δῖἀ nota est temporis. nec unquam a Terpandro significavit. Et paucis versibus ante tribuitur Clonae emendatio nomorum in tibia , ut vidimus. Tamen haec mala versio homini nostro, a versionibus pendere selito, si audi sorte fuerit. Etiam non invenio umquam certum numerum Braminum in tibiis obibnuisse. Quare etiam multi m & multiservilis tibi indefinite celebratur. Pollux ait L. IU. C. X. q. 8o.

698쪽

vide Casipar. Barthol. de Tibiis. I. s. p. sis. haec praemittenda fuerunt. Jam inspiciamus Inscripti

di Terpandrum multis seculis essent inventi, &rursus insignis illa innovatio & mutatio in modis tibiarum a Cuna fuerit post Terpandrum demum inducta, nihil restabat, si quidem in Auloedicis quidquam a Terpandro novatum, quam ut cogitarem, Musicum hunc modo pauca correxisse in nomis au- Dedicis. & id non in genere, sed apud Lacedaemonios solos, quorum ut Musicam emendaret, Lacedaemona vocatum legimus. Eo in primis impellebat auetoritas Clementis L. I Strom. C. XVI. p. 36s.

qui ait. τους Αακεδαιμονίων νουους ἐμελοποίησε Aερπαν- quod reddunt. leges Lacedaemoniorum numerosis etersibus scripsi. At Doctiss. Seldenus minime verosimile hoc putat, & de νομM: Musicis intelligit. Quocum ego facere malim, quamvis sorte aliter ipse Clemens intellexerit. Istud εμελοποι-ε vero, si de legibus civilibus intelligi debeat, ita accipiendum, ut tum primum νομους Muscos illis civilibus νι, οMimp suerit, nam leges cani solebant, Vel antiquos νομους Musicos aboleverit, & meliores & correctiores inseposuerit. Locus autem ille Clementis cum in genere Qe Nομοκ agat, de Nομοις αὐλωλκοῖς cogitandi licentiam dabat. Ut ex his omnibus mihi videar satis camae habuisse cogitandi de voce v. Porro

699쪽

6sα CRITICAE EPILocus. Porro sic de reliquis sere scripsi. Ultima verba me valde incertum habent, s liceret literam δε in Κ

tibicines docuit. se Alii hi alii alii

ξε. aut μετλαῖε. De litera autem mutanda eo minus

cogit re reveritus sui, quia ipse noram, quam Inis re Oxoniensis illa Inscriptio habita fuerit. An hic, Lector, jam aliquid inveneris, quod valde mordeat te, nescio. quae scripsi, modestissime scripsi: nee

ulli obtrudere volui. Jam audi Davum: hominis impudentem confidentiam & incredibilem inscitiam miraberis di exsecra- heris. ,, Tων ΛοικεδαιMονίων in loco Clementis bonum est, in marmore pravum. Ita pro imperio statim pronuntiat. At plagosus ludimagister serulam coerceat: & doceat, saltem cur. Ego aω, Λακεδαμονίων aeque bonum in Marmore atque in Clemente esse. Rationem modo dedi. Ualidiore argumento contrarium adstruendum ab isto fuisset. se Διομῆ'peius, quia Terpander non correxit modos Muscos, sed auxit. V At rursus quod Paedagogus ait, ego nego: & quod ille negat, ego rio. Fidene inplicita alterutri credere paratus es,Lectori Si ita: mihi credas, posco: non huic mendaciorum Architecto. Sed neutri credas, suadeo: sed argumentis. Et sene inter meam Pavoninamque scriptionem, id praecipue interest, ut omnia, quae in medium adsero probem , vel saltem probare co-ner: iste ne quidem probare conetur: nedum ut aliquid probet Doceat Terpandrum auxisse: doceat non correxisse: & sententiam mutabimus. An fide caeca indocito huic animali sedandum' At modos auloedicos, de quibus hic sermo , numquam poterit ostendere a Terpandro auctos. Quin sane ex hoc Marmoris unico loco possumus suspicari tantum correctos. ut mox

patebit

700쪽

patebit clarius. Neque melius διορθοῦ π αύλρας. nam nomos Muscos auxit ipse Terpander, non auxerunt T hicines. Me hercule delirat. Ubi ego dixi Tibicines auxime nomos. vel hos vel illos t dixi a Terpandro edoctos suisse, quomodo meliores nomos adhiberent: meliores nomos a Terpandro accepisse. Tandem θου αυληΤας ἀσκμ σε. locu Iio est scabra, quae ab indole Marmoris plane abhorret. Rursus αυτος ἔφα . Cur ab indole Marmoris abhorreti docui vocem διο Καactiva notione usurpari,& inveniri in Lapidibus. ut iii Marmore III. vs. 74. & saepe . addo vocem convenire tam civilibus quam Musicis N ομα is, qui dicti ad exemplum priorum. videatur Plutarch. de Music. s. Ii 33. B. & Suidas in Noum Κιθαρωδris i. Sic innscript. Corcyr. apud B Monte sal conium in Itine

Graeculo nostro parum Graece dictum videtur tConsulat suam sacram ancoram , Scapulam, qua docebit, constriai cum infinitivo ' Quid igitur inpetiginosus hic Criticaster crepat scabritiem locutionis 'Sed tempus ut ipsius hominis lepras strigile proba

curemus. Nam nostras διορθωistic suis rationibus minime carere, satis evicisse videmur. Atia ita ego Aλαζω, ait,)construendasusspicor. snem pe Eruditus Britannus egregie V perbene, ut canis adulans gannit, μου Σtaliau pro μου Δικlta restituerat.

Egregie me hercule, ut nihil supra. isne litera mutatur.'' ait. Hoc verum . sed viginti novae inserciuntur. Verba, puto, sigdificabunt. A quo Terpander Dertinet suus Lesbius nomos antiquos tibiarum dupliacari autetis suasit. Singulos Videamus αυλογισμὲ .

ri Διπλου. in secretius es, ces ex illis tibi illorabo pe spicue

라틴어 텍스트