장음표시 사용
151쪽
eitur Dominie is diebux , & in festis sex aut quatuor eapparum. ita in festo novem le- Aionum aut duarum eapparum, & in seriali, bus dieitur: missa est in vomitie Ndimini nostri f. Christi . Terficiamus eam pace. Et Rei p. Deo grauiar . Postea Sacerdos in medio altaris . positis manibus , dieit Antiphona Salve ut rixa &e. In euius fine, quod eum Roma
na liturgia Roblesius pag. 343. legit , Ο --
eis erraria , apographum meum habet,
Virro Resp. Gentiris Intereede fle. - subit ea improvisa morte. Iv. Lιι ra nos DomIne. v. Domians sit semper vobiscum se. &e. Oremaa: Concede nos famulos &α postea saeerdos surgit, & versus ad populum , eum benedicit his verbis: Ia uni a-re svim Spisitas bene sicut vos Pater O' Fi- Iius. Resp. εω meη. Non Leit circulum neque se invertit ad populum toto tempore Missae.
nisi quando dat benedictionem; quae in missis
pro defunctis non datur ; quae verba apost is
pho meo Toletano adseripsi , aliunde instru
a Tertia ex supr1 dictis num. sa. ine est oratio s. Isidorus superius 1 me num. 114. ci
hos siue pro desanuis fidelibus, αι per idem Sa-
veniam consequantur. Et veris oratio ista eone luditur hi η verbis i Quia tu es vita viavorum , Dinitar infirmorarem ac requier omnium essum defunctortim See. verum inter istos Pausantes nominari vidimus aliquot sanctos Conis fidissore ae Doctores, nimirum Hillarimn. in tam . A fartinum. Ambrosi Fulgeatium. Leandrum . Isidorum et monam et
m modo missae Sacrifieium pro illis oDrri potest 3 Respondeo eum Pisa. fieri id possie pro- illis . ad eorum gloriam Ae gaudium accide tale ν prout Ecclesia Romana id facit in illa
oratione se eret a Mirae de eommuni unius cona fessioris Ponti fieis: Pι permee pia pruationis ofeia, in illum beata retribario eo tetur 3ce. N tum etiam est illud ex ordine Missae Romanae, ni illis proficiat ad hσnoem Bee., S. Isidorus loco eitato, ait, pesbaee insertur Wo Uulo pacis , ut e baritate Omae να eisiati inviseem, LPI Sueramento eo oris σδε ainit Christi eo. πιentur. e Ita voeatur praefatio, sie dicta , uti notat Brunus pag. ras quia exprimit elevationem vocis Ac medium Isidorum audiamus loeo aitato r vinia infertis Illatia is f in eatione Ohlallanis. in qua eι Iam ad Dei Iaudem, rediremium creatura, virtutumque calestium unive
sitas provocatur, O Osos na in excelsis eantatur &e. In Illatione autem, prout observat Pisa , ordinari h fit exhortatio ad populum ei reamylterium aut vitam Sancti, de quo eelebratur. d orationem Post Sanctus dieit Pisa , esse quintam in ordine prateipuarum orationum; uem ut eum S. Isidoro mox eitato eoneilies, te eam eum Illatione statuere unum comple-
e solet sie inchoari oratio Pol numiis niri
m apud Aguirmum habes. Speeimen dat Bru-n: pag. Ias ex ea, quae est in natali Domini: Vere foctur, vere benedictat Dominus nosteν fas Grissus filius tuus, qui venit δ eaelis , ut conversaretnr in terris et Caro fuctum est . ut habitaret in nobis Christus vomitatis, ae Redense
f Videtur hie quaedam esse mutatio vel de sectus aliquis; & haud dubi8 verba quaedar olim ibi habita fuerint , quae nune disparu
runt ἔ nam ', ut mittam dicere , quod non sit naturalis loquendi modus, ad Christum recur rere, eumque Orare . ut se sistat praesentemo,& subito mutare e structionem, dicendo: Do minas noster vos Grinas &e. sine ulla transitione ; eonstat enimvero , quod voees illae qui pridie, vel Diale saltem , ecclesiarum Hispanicarum liturgiae olim insertae fuerint . Etenim sie hoe negas, qui fit, ut oratio Post pridie singularem ae eonstantem in illa locum ae-eeperit λ At suus paullo inserius de illa oratio
ne reeurret dicendi locus. x verba eonsterationis in meo exemplari Missalis Offerentium erant expressa more RO-mano et de quibus ita exprimendis seculox sub Ioanne PP. X , dixi supra num. ai 3. Videri
etiam pollantea. quae num. ex editis apud
Aguirrium ptimisi. Apud Roblesium vero in Nissa S. Iacobi pag. 33s invenies haec verba,
ad marginem antiquae apud Morarabes con- seerandi formae apposita et Forma ista conserationi, pcinitur, ne antiquitat iri oret M ; sed bo- die servatur Melesiae traditis. Porro Uerba
consecrationis utriusque liturgiae in substantia S significatione eoineidere, obiter hie dictu tris
b oratio itaque Post pridie in Missali Mo-zarabieO proprium loeum, nomen, Ec usum habet . Ac sexta est, iuxta num 43a; atque adeo , ne Otatio illa supponat nomen , quod ibi nunquam fuit . . ridie aliquando eam praecessierit,isoretet; ac proin cum illa expresso ibi jam non legatur; eonsequens est, ut mutatio quatitam vel omissio facta ut .i Symbolum hoc est Constantinopolitanum,seut indieabam num. s8. Mirum, quod s. I si dorus, supti num Ias. citatus , sic dieat: Dmbolum . quod tempore sacrificii populo praedicatur,
sanctorum Patrum trecensorum decem Er octo
lutione apud Duodum Nicaena meri editum ;cujus vrea fides reexti dee. t per hoc universit Meetesiis pari eonfessio e d pepulo proclamasur . Mirum, inquam, quod sie loquatur sanctus iste Doctor: nam iam inde , eoncilii Toletani rattempore, seeundum dicta num. sa. praeseriptum erat , ni per omnes ecclesias H Jania .el GaDDeiae. ieeundὐm formam Orientaliam Gelasiarum. concilii CPia tari, bdie est , eentum quinqπaginta episcoporum, Symbotam fidei reeite M. Ceterum ibidem invenies , statutum fuisse . nt, priusquam Nominiea dicatur oratio, voce elara d p pulo decantetur. Sex in liturgia Moeta rabi ea esse orationes Peculiares, nomine . numero atque Oiseio distinctas, habes ex num. Asa ; quibus si eum s. Isidoro . num. ta eitato, addas Orationem Dominicam; iam erunt orationes septem hujus modi. t Conei lium Toletanum it adversus sacerdotes, qui communieabant , antequam erat in podulo data benedictio , ean. 18 iubet ut post orarionem Dominicam , cani onctionem
152쪽
DE LITURGIA ANTIQUA HISPANICA. xcix
A m Habemus excerpam; in iis autem, quae iam dioenda essent si-Ex LDIris. acredentes, ex num. V; ubi plura. ve ei rea deseriptionem eae remoniarum Mi Gn In hoc responso Goate θ' videte, nume- is , sive ordinarium eius , adde etiam Veia rus ubique Meurrit ternarius t nam t. Constat peras , compendio usurus stim, dum interim tribus versibus, nimirum Gustate, Bethedicam , brevitatis ea usu remitto lectorem ad superiora, . N Redimet. a. Ter dieitur iacuetuis post versus quae' hie pro insertis haberi possunt. Sie ita-ulos singulos. Subditur illis Doxolosia Gl que exemplar suum auspieantur laudati aucto ris er Donis , in qua nominatim exprimuntur res; tres Personae diuinae. 4. Doxologiae isti subiungi. AEVI In feno S. fratris S . . iatur te e seletaιo. In Expositione brevi antiquae γα OIs Apostoli sliturgiae Gallicanae, quae ex M s. eodice S. Knis eleisos &e. In η-ine Domisi n. IMartini Augustodunensis apud Martentum L uox . Exorto est is tene is limen rectis edita est in Thesauro novo Aneedoeorum, tinn. eor . N. insericors , inferatis , Iam . , & quam in Admonitione praevia ex illi- stas Dominus . Directam feeu vi tamat, aut esse foetum Germani episeopi Parisien- eam . es preparaviti iter Sanesorum . Pres, sis, aut prolixioris eius operis epitomen , ab Miserie ori ine. Domisas M semper &e. Res p. aliquo eius discipulo conscriptam ; ibi, inquam. Et eum . e. SoNus et Iamrum anima in nra postquam mentio iacta esset de saera Commu- nu vel sunt . in nou tanget illos tomentumnione , , col. 96. dicuntur sequentia neeanum dictis. Metelata. I si sint oeulis insipiem te=ὸ od Ussetur , si tum eΗ Cathotica H tiam Μονῆ. aestimata est malitia emtur Et dei de Trinitate credulitate proeedere'. Sisenim rum . illi amtem sunt is paee . Resp. i eluia. . . is secunda , fecu δι is terιia. rursαm vominus sit siemper oee. Res p. G cum m. t feauda , ' Hesuda ratas in in prima. Aini oΜA t Daba Moctis mei, rem m λε Ita pater In RED . mylerium Trinitati, eom- Hiretis em a lignum eum vita in Morem un- n. ... eombi, ν Fili in Spiritu Gπcto, si emtι . Presb. Et non laborabuit , aeque sa- .
tre. De S. Germano. episeopo Parisiensi , qui moua . a , non eommovebitur in Herus , sec. ut elaruit, actum apud nos ad diem a8 mi habitas is Hire sudem. Presb. Et non ia- Naii. Porro illud Tree-- , quod 1 ternario horab ι . neque fatitabariar. p. Gloria cantu se vocatum censeo, magnam habet act- bois Patri . Filia , tr Spiritui socto . nitatem eum Responso pr icto ι ita ut litur- Pre b. m stenta seculorum . Et usta laboragia Gallicana vetus cum Hispania hie etiam , bait . neque Diigauntur. πο-isas sit semper uti & alibi saepius, eommune aliquid habuisse σα Resp. Et eum Ece. LADDAr Savainem videatur. Sauctorariis requiram, dieit in xx. presb. . o Hle habes illa, quae sub nomine Antipho in Basiliso eum eis in regno meo. ω fletna , eis ne praemissa sunt num. εο a ex editis apud Aguir- I I ia . p. FI delis Do-inus in verbis seis . Hrium Pnhas ta omni r operibus fata. Pred. M. ρ sequebatur in meo exemplari Toletano i habitabo . Q. Guma O bisor cte. Presb. Et harist faeis renum inm parti,a . quam in mana bitabo. Videri potest apud T mayum ad xxv habet , Σ' eooperit mirem, tresumit parese Iulii, qui subditur ealas de palma per ordinem. quo eas tu ea-suit. 4yx HYMNus: O Nei Verbis, Tutris oreta Minis misis mi a purget paresa , abstemens e- ρυuice , mssit - , Meevi hane orati9 r Aie in aevum &e. De Rerum creasor. verum priue tum , sitno isto nihil invenio sum num. 461 . nee . αHis perennis, tuae, or o luminis, apud Pisam. At nihil hie dieitur de verbis terna uas alvo gloris Uirginis , cum pereulione pectoris proferendias de qui- Chrim tu nore revela inmanuel, hus ibidem agitur. Jam vero quo ordine parti. Rex sacerdos, eri sacri lapides. eulae 1 Deerdote sint sumendae, ibidem dictum m ire quaterni. ovehinus, actares fuit; eo videlieet omine, q=I, prout diserte ex Vtens heraeus, iambiras, ear aestas. Pisa habemus, est eoatrarias st uoi , quo Dein Vela etis s. sodiar, topaetur, sui bis catae. ι
Riteque gemmis sol, ines duo a Ditens iaris. marraritis optimis. see qua nisudo 1- 'puis tenebris, Et eamdelabro tibi super to, oneris lacernis Mi stata inpostolis.
arebolomeul UeMu, PUM Erigam . . 'Uo magis, ela restant, quae de Horis ae Missa Maraias 'ndo, , est' ilippus GaIlia E Morarabica superius onerose deducta sunt. 483 Maeni deinde filii Tonitra vivetur 1 nostro instituto haud alienum, rem in . rapti f. et preee n areis inclyta ἀυπι-- exemplo seu schemate di pingere ; quo lectori viripis uuae eulminis ARηia: melius innote ant partes quiniam non satis o Reteas Ioannes dextras tam , viae; quales sunt Laudes . Soni Benedictiones, Et lava frater mans Hispaniam. Supplieationes, Capitula, Saliaquaedem singu- Clari creι risisnon ilaria , quorum supra mentio facta est . Ductores in His dextra paeis anas faede sequor Robletium dc Agui trium; quorum tamen I as t mistram alter in sententia, vestigiis ita insistam, ut in aliquibus ab eorum varieque minor bis electa pignora tramite deflexurus sina. Nam quae apud illos inis Mitridenti propera m ad soriam. terserentur ex Missali offerentium seu ordinario uallat. inquam , gloriosus praemior Missae, ea hue proliri non transeribam; eum sa- Electas istine habitus motrio, ti, iam de illis rebus, me actum fit; sed ea . quae Cisisti .Maων Zebedai Dolas thie peculiaria occurrunt, de prius dicta non sunt in solutas vitam impleus debit/, ram mma su patesa.
Horae ae Missa Morarabita iuuserantur exemplo.
153쪽
e TRACTAΤUS HISTORIC CHRONOLOGICUS
Idem magorsim sale irat, daemonam recens virus, panit aemulautium cIIinasque demotium in stolit: oraratigno datur pertiiteus eor eredaum. Perplexas olim voti eam a commoda τ ιina perentἰ ora adminicula i
interes, per te evadamus tartarum aesta. quammus . - ea potentia ,
len, o Itoma euncta, flut machinam B Virtute Oma a tuent adesto gloria,
. 4,Eterna cuius Iass atque elementia .
ti eis Illudentis sibi ita compunxit , ut o sarramentis infiisuetam fidei . Dereet ad fit riam fleornise martyri r sieque post ipse is eoa spone Hlii tui , capite due tuo . lateremptu t- recubuit, . perveni r ad eam in taee t pro quo
misericordiam ipsius Dei nostri. PI est bree
p remum super caput Sanctoram . Presb. Laas acunditat apprehendet eor. -fleluia ,
Filio . di Spiritui sancto, in secula seculorum
ιuia, eAlleluia. per omnia semper se ta secus
GLria is excelsis veο 8ee. Dicatur iterram: Ne omnia semper secata seculorum. GRANO t Christe euias virtus atque potentia tantὼm in Ama,to tuo diacobo &e. Resp. Amen. Dieat presbyter in medium altari si Per misericordiam manes Deus noster &e. Resp. Amen. Dominus sit sem
mine opere eaput ejus eoronam de lapide pretioso. p. Supeν Distare tuo Domine exaltabit vise- uis, menter. Desiderim Mima eias rei isti et . σε votustate tabloram eius non fiaadalu eum. Presb. Coronam de lapide pretioso. Dieat saceris do vel di Monusi Silentium flee. Lewa Actuum Apostolyum. Resp. Deo gratias. D iliis autem
diebus supermenerσηt ab Hierosi dimis Prophetae Ace. usque ad hae verba inclusivε r volenς ροβρinba produrere eam populo Resp. Amen Aecepta benedictione , dicat presbyteri Dominus sit se re 6ve. Resp. Et eum Silo Lectio sancti Euangelii seeundum Marcum et istis Filiit diebus, a mens iterum Iesus v derim,earpis illis disere, eua Grai ve tura die. usque ad Dare animam suam νedemptionem pro mul. tis . Dominus sis semper Ece. LAUDA : AI'eruia. ψ. Mee servus meus, fuscipiam eam: ei ctas meus , complaeait sibi in illa anima mea , let. Ponitur Missa te offiremium in cornu Epi- - .ssolae Scit sit oblatio, iuxta supri dicta. Ora- . tior ineceptabilis sit &e. ex Missali offerentium, seu ordinatio Missae . Sanctificatio ea licis: Ianomine Pistris , 8 e. oratio i csserimus tibi Bee. Ponat ealieem super aram , ec eooperisti, direm l Ha- oblationem &e. Dotrita hxinistratis Ace. Adjuvate me fratres Se. Re . Adiu et te
perpetaa ternitate. Et reliqua ex ordinario Missae.
Res p. Et cum &e. ORATIO: clarisse , eatur virtut Ace. Resp. men. Per misericordiam laam Deas uiseresc. Resp. A m. Elevatio manuum:
154쪽
DE LITUR CIA ANTIQUA HISPANICA.
' Ormas. Resp. Hagios &e. Praesta aeterne &e. ALIA ORATIO i Vocantem σοι ad ργώm, sta- tres , mos entes , quι 5eatissima Neoba --μ retia ea monestemas nati as Ie voeos , ejusdem nos postea spiritualibus doctrinis admonet atque docet , ut po- Halantes in fide nihil basitemus ι mi mentιtiavotione eam laesisis eumdem Dominum stati. temur, ut postulatio ucsra apud eum d nobis ob tineas adimplere , quae in ipso Me stola docenteco rovimus. Resp. . Deinde Fer misericoriam tuam Deus noster , in cujus conspem&c. ex ordinatio. Item indidemi Osserunt
pro spiritibus pausantium die.
toleravimus , in pare S cti m te nune o' in aeternam tecum sine fine vidamus. Resp. ωmen. Quia tu es vita vivorum &e. ex ordinario.
memorantiam edocetur . Resp. emen. sivia tuer
era pax nostra &e. ex ordinatio usque ad
L ιιο, ι at pere , inmire Ancte. Fater omnipotens , aeterne Deus, per Vesum Chiastum Filium tuum, ventinam nostrum; is cujus nomine electus cobus, eum ad passionem traheretur , 'ralyti- eam ad se clamaηιem curavit . atque' boc miraeulo ιον illudentis sibi iιa compunxit , are eum Satramentis lassis utam, in Unctu fidei Deeret ad stiriam pervenire mar rii. .ve ipse tist , i conmenem Filii tat, capite dejecto interemptus
oceabait, perveniens ad eum in pace . tro exs
tur Filius, dedit animam suam redemptionemno multis, per quem neriris tu , Deus Fater , Dbeas parcere 'iam delictis , exi merito exerentur inlittιae calestis non cessant e&Mare . ita diis centest Respondet chorus: Sanctus, Dactas , fau- ι &c.
3ω Dieat Pret di PosT SANcτdst 'νὸ βη-ma S Qtiis, be edictas Nominus noster νεών Christus, Filius tuus , quem Tarabas , relicto Zebedaeo patre ita steatus eri, ut eam obniaca diligεndo, fieret electas in vita, mundur in eo mentia, probabilis i. Darisa r ρον remo ita
scientiam e sine adans ex opere . ni pro eo traneato inlerieνit evitet quem pro te vel pro omnibus noverat animam posuisse Christum Domianum : eri es bonor gloria , ita ferata secxl
' has koe est, ita optabili devotiose feramur, secut Pacobus . Hi ι Ias tuas. innexo collo suo sese, ad passonem tractus est laetabundas. Niso ctificans Mee. quae tibi oferin via , nos ipsos M dicas pereeptiove Hostia buses. Resp. ian et . Te praestanto, sancte vomine&e. Vide ordinarium Mitia . Credimus &α ; partitio Hostiae,
memoria pro vivis. ot AD ORATIONEM DOMINICAM. Oremus t Ex Enuri. φολ- tuo Deobo, Domine, edocente nemo. Ad oratisne
nemur, ut si quis κοinum indiget sapio: id, pa- De in cam. Rulet is te . . das Omnibus Hyuenter non improperai. Sed quia ad te pervenire cupimus
per Christum, quι est virtus tua , ct sapie
xia, id agere prc tumur, postentes clementiam tuam, ut ter eam, qui apud te ad eatur factur es noster, re pervenire nεr ad te faciat , rarionem, quam ipso Domino i seruore dia dicimus, as te introire heminat, proclamantesd terris: Pater noster dee. Liberati a malo de Saηcta sanctis flee. Humiliate vos beaedicti is e.
BENIDimio: christur Deut , vel Patris L. - ἀλε, tius, quem Paeobat relicto patre in navi, tota secutus est latentione cordis, iudesineuter vos faeiar suis Dbareνε- mes . Quique per hune Apono .m suum, eastores daemonum eon vertit ad Dem, concedat vobis vana hujus secuti re*uendo. ρ in veritare diligere . Resin semen. ut eiur remuneremim praesidiis , e ut hodie rνιώ-bum extonis passionis. Resp. Vod ipse praestare digretur per misericordian ruam. Deos noHer; qui es Zenedictus, est' vis vis, omnia regis a tu secula seculorum, Res p. .
ur de e. rastin Christi remore σ Duaine ege. De Missatibus hie observatur. quod alibi s pri dictum . O tu i Curpui Domini nostri P su christ . an Od aeeepimas , ct sanctus fausis
rivi, quem potavimus. adhaereat Oisceribus a stris. αterae onmipotens Deus , at usu venio nobis ad jussitInm , nec ad ecndemnationem ἔβου proficiat ad salutem, rmedium animarum nostraram in litam Hemam. Resp. semen.
Per misericordiam &e. Dominus sit semper 3ge Resiti Et eum spiritu &e. Solemn a eompleta 8c Resp. Deo gratias . Antiphona i Salve 'IDua oce. eum Verss. de Rei p. &e. , & oratur pne, Concede nos famulas. Benedictior In Mitate Ace. Sequentia . quae adduntur , confirmant ea , quae superias in annotatis ad 3 Iciliti. e dic Sam , quod saeerdos se convertat ad populum , quando ei benedicit . Adduntur autem ista a baae benedictionem vertit A
facerdos ad populum , o' benedicit illam ';xibit aliud omni vadit ad facristiam . . so3 Si quis aliud liturgiae exe 3lum videre deiiderat, inveniet illud apud Edmundum Μ r' a tu :
tenium in opere, quod inseripsit, in antiquis si,2 iliis, Eeeleliae ritibus , aelibris quatuor absolvit, par- μα- a, cin e I, lib. I , cap.4 , Rrt. 1a , pιg- Τ , v x
ex Missali Morirdum julta Franei lci ximenii, archiepiscopi Tolet. ni edito , exhibet Mi iram de Domini ea prima Adventus; quam lectori noli rodesignaste sussiciat . Quamquam vero proxime aliquot priegressis paragrat his eirca Missale illud
ac Breviarium, nee non ei rea Missam Horasque canonicas apud MOrarabes usitatas varia observata fuerint, atque hie illie sparsim variis in fartat is, non modi ch faciunt ad eorum areana elu cidanda ι bene inulta tamen alia hisce superaddi
155쪽
eii TRACTATUS HISTORICO-CHRONOLOGICUR
A merentur . quae eapitis proximi erunt Rrsumn ANNOTATA. Dium; praesertim quatenus Missile Ximenianum, ritus Mota rabiei primogeniam integritatem eiu se o Editio Roblesiana habete Per miserisOm. demque eum antiquo Oallicano comparati anti- diam ipsius Dei nostri, qui in bisessi s . o quitatem spectant. in Omma regis.
Variae circa Missale jussu Ximenii archiepiscopi Toletani
editum, ritimique MoZarabicum cum Gallicano
collatum observationeS. I. I. In Missali Agora bico Opis edito plura sum non puri Anzarabico;
quae PirinIur accepta non ex Missati Romano , sed ex Gallico, faeculo XI.
Allitur , quisquis in animum re Morarabi ea iis immixta fuissent iis, quae Ue- induxerit, Missale Mogarabi- antiqua & purin Moa rabi ea sunt, ut utra- Ecum ita primigenium , purum oue inter se. , atque adeo nova ab amiq iis i atque immutatum iam inde , dieio aliquo secerni ubique possent . Cert εω temporibus SS. Leandri & Isi- prout observat Beunus pag. 3or , Missa te Mo-ἐori ad aetatem Eminentissimi garabicum iussu Ximenii exeusum plures per-Ximenii perveni se, ut pluri- sonas in errorem induxit . quae extracta inde ma tune, quando ab illo excusum fuit, addita dederunt , aut citarunt inde lora tamquam non sint, quae veth Mora rabica diei nequeant. th Morara hi ea , quae certh talia non sunt . Conficitur illud ex eapitis s paragrapho qui QIod ne fiat amplius , observandum monet xl . ratione eorum , quae de fragmento anti. quod Cardinalis ille inseruerit Migali suo uel quissinii Kalendarii Gothiel 1 nobis ibi dispu- rarabi eo nulla adiecta iiota plures rubritata sunt; quod praeterea intelligi datur exeia ea , & plures orationes ex Missi ii , quod intati eapitis para grapho 8 sub finem 3 ubi de is usi erat eius tempore in ecclesia eathedrali Salictis recentioribus M. tali isti adiectis actum Toletana i inde fiet th ludicari possit, quod con fuit, re eonfirmata ab exemplis. Memores in- tineat multas res reeentes , ae proin posteri si ter simus textus ibidem,' ex Robleso ei- res admodum S. Leandro , ae S. Isidoro. tati in haee verbat Ditis dirituν eoufessis 1α6 Inter probationes, quas superaddit idem satis
rotis eam psalmo Tadiea me Deus. Brunus . unam pro hae re format , pag. 3 2 ex a ...is ..ueri que ad latroι tum eo 'venistit eum inis e poris Christi ae eonsecrati eati eis elevati Tolet auo avriqποι evus usus frequens erat ict M. Verba eonsterationis verε Mora rabica, in
receptui . tu in t it mandria fuere M sali O .ntiqui, utique istius ritus eodicibus expressia, nye, a Iu ,strit mi Cis iussit in archiepiscopi sed tuta Joannis P P. X proserri curata Roma Tolerant Franeisci ximenus GHerii . Roblesio no ritu. dedimus summus eam s, q. a Bru adde Cardinalem Bonam . qui Rerum liturgi- nui. quia verbis eoiiseerationis panis additur earum lib. t , eap. xi in fine ista atque aliae , his olevetur eouus i 8c verbis consecrati nis, nonnulla reeenset . quae Mora rabiea n snt, vini. his elevetur ealix eoopertius cuia filiola, sed , laudato ximenio adiecta et Co e ponen . seu amieulos quaerit, an non omnino locus de ait, more Iidimus . o' assas orati e ante i tur eredendi. quod se eundum vetus Mital a Ftroitum. sicut S antiphonais Salis Retina ia Gothieum Leandri & Isdori perageretur C addidit Omio Guthido Francisai πι-- elevatio Hostiae fc ealteis. maxim/ quando le-i nius. Missit etiam Oscia quadam Sauctorum, Witur illa nota ad marginem impressa τ alia fissa νetentior Is aevi ; atque ideo prwer ista conste Munis ponitur, ne otiquit haec , quae adjecit , o Fati mixtum nuneupa- ν fur. sed hodie sereatur traditis Mese . Ni vit. Vide etiam annotata nostra ad capitis s hilominus tamen , uti vult Brunus, usus ita paragraphum Io lit. a. elevandi ei lieem erat omnino recens in illi pa-: μα--. ωκε Locum enimvero ille obtinet illud , nia tempore Cardinalis Ximenti. Id quod pro-i aD- quod ad diem xxv I lunii pag. a13, Measione bare eonatur ex ordinario Dominicano umisae. n. m Mo S. Pelagii martyris Cordii bensis, apud nos in- reviso, eorrecto de aucto pluribus notis , ae in .. a I . dieitum fuit his verbis i milhihil eu in relas per Generalem ordinis eonfirmato Salm it : bηmonis perpetuis, iraeque sto navas ordo τα- anno xy'6. Et mox a Heri P. Ioannem de Pa i ria saepe mutationes arcepitri ita etiam antiquus lenei L . qui dederit illam notarum collectio . ille Gubies lituratae mούπι, qui hodie um T nem ε eapitulis generalibus extractarum abi uti ab aliqsibus f motis, factu deprebendere- anno is . de elevatione. ealteis ita loque
i tur per tot fetula no Knihil alteratus . si adest tem t
veterum atque recentium exemplariam eosti , 3M In septima parte uota , quod cati non . ..M. I per PAE liceret Isidis ona ten ra eum hodie- Hemataν is verbis ruisitis Hancti sed statim post caιὰ - ηο usu e serae . Ita tune ibi latis moderate pro- eonsecratisnem deponitur edi eo perituν corporale: l nuntiatum fuit de alteratione ritus Mora rabiei; sed tamen jam usus habet , quod eleetetur , sed, re tia a necdum opero ac maturε examinata . discoopertus , sicivi etiam modo Heriei ι es D f ut nam au :em quae recentiora sunt Zc non pu. ciani, quotquot recitasι secundi m ordinarium
156쪽
DE LITURGIA ANTIQUA HISPANICA. Hii
elevare autem eaticem eam pulsasset portam ; quam petierat aperiri Registista . sicut faciebunt clarisi O alisi i regati- gloriae; additque laudatus scriptor, haee ex iu res, nova res est in Mevia. Unde demum eo tis esse spectaculis . versus annum millesimum eludit Brunus, eum in errore suturum, qui in nonnullas Galliae eeeletas introductis: ouae- hane e suetudinem bene antiquam erederet . que tum temporis non inveniebantur vel in Verum circa eonsequentiam illam ex praemin Missali Romano, vel in Moxa rabi eo. sis hujusmodi deduciam, inter illum ac me non sio At exceptis huiusmodi rubricis & usibiis, i sitis convenit. In nota quippe ad marginei L, illud deberi fatetur Cardinali ximento, quod in Missalis Mora rabiei Ximeniani impressa agitur suo Missali Mora rabi eo eonservarit maximum de forma e secratis is, seu de verbis . prout numerum o Teiorum Missae, una eum infinitai ego interpretor, quibus ipsa consecratio con orationum eos gelie . quae ex Missili Gothorum stat ac perfieitur a quae certε forma antiquitam proveniant , quaeque per suam Rntiquitatem tem habet magnam, mutari utique iuxta tenin summa veneratione sint dignae , atque Ecclesiae rem formae Ecclesiae Romanae primo demuntis utilissimae. Tale iudieium tulit Brunus. Iure iussa sub initium feeuli x , tempore Ioannis Pi'. itaque meritissimo Alsonius Ort,eius'. quo ac-X, uti mox indieavimus . Flevatio autem ea- eurante Missile illud editum est, in sua ad Emilicis nudi vel eooperti nihil minus eth quam nentissimum Ximentum praefatione , uti supram ma conse erationis: eidem ita aeeidens. ut rius vidimus, prorruntiavit . Immortalet Tili , abesse vel adesse possit, salva prorsus eonisera- aniisses e liberrime. refero gratias secuti nostritionis substantia. omodo itaque Brunus an- Mmhtes oportet , eum vetera , quasi obsistetatiquitatem formae consterationis in margine is ninne religionis areana ta to Humo νe reare Misi lis Moeta rabiei expressam videns . inde , instituerii &e. Iam vero ut de primigenia adis mox transeat ad elevationem eati eis eooperti ditionum origine magis individuam hauriamust comprobandam tamquam novam, non satis inis notitiam. animadvertere oportet, in quo Mis- -- telligo. Llia ab eeelesiis Hispaniarum adoptata sub μ, - : , . Deinde quaero ex Bruno, an ordin, Allan VI versus annum Ios , de qua re Minenti νιι,--δfferebat, & Ioannes de Pa- plura praemisimus cap. 6 differ ni 1 purh R bis, iencia Vel per umbram agant de Mora rabibus, mano: de in quo eonveniant cum Miis. libus eeri, iaμνι- quorum ritum fortasse ne auditu quidem no- clesiae Gallica V istius tempori is p .i ..is...i se ant. Textus enimvero paullo ante productus 3M Quanto conatu regina Constantia apud Rnihil tale indieat; & esto illud indiearet. tune Alfonsum VI, conjugem suum, institerit prori-JO nnes de Palencia diceret, quod illis eleva- tv Roman Gallicano contra Mozar bicum. exl tio nos a res sit in Feclesia etiam Mora rabi eat capite satis liquet. Credibile est , in is lei diceret, inquam, sed nondum id probaret. illud ab eleemosynariis eiusdem reginae vel saeeli Abundet itaque in suo iudieio Brunus i ego linia. ipse ni comitantibus in Hispaniam, ε Gal- certe ipsi non suffragor . quod elevatio saepe lia letum si ita delatum ; nisi malis, dictam
dicta , res adeo nova sit apud Norarabe . ut reginam rituum saetorum , quibus non atrae v ad tempora ximenti pertineat, ritui ve Mora- rat, novitate pereulsam, Mi Cale patrum a et rabieo inserta ab illo sit. donee id melius aliun- si iussi M. fune praesertim, quando abri ationem de probetur. Nee pluribus opus est verbis i Nota rabiei ossicii urgentes. Gregorio P P. VII. nam utcumque res illa se habeat . parum re- eique obseeundantem Alfonso rege, spem affulge fert; cum aliunde satis constet, plurima Min re conspieiebat, extremam suo annisu manum sali Mora rabico adiecta fuisse . quae verb M admovendi dictae abrogationi. Quomodocumque Zarabica non sunt. Audiamus Brunum pag. 3ose id contigerit. parum facit in rem nostram Di Grai evidens , inquit, omnes fere rabrieas pie iendum quippe nobis est, in quo Migalia Hi minico Palmarum, diei viis sancti, de diei spaniae seeuti xt discrepent 1 puris Romano; Semeneris sanili extractas esse ἡ Missati , qui is eonti, in quo illa eonveniant eum Mitalibus
. erat in casbedrali Toletana tempore istius Gallionis eodem seculo XI usitatis. Pactum pr Cardinatis et omnet enim fere te istis verbum bat Brunssi ea g. 3 s ex comparati ede verbo in tuis ali ejustim et Jsis Toleta a , lium in Hispania usitatorum S. io mi a MDL ι re ; neave mlaus , inquit , eon- V interioribus; vidisse se dicens ex Missilibus flat, invorem istarum rubruariis panem omnμ illis Hispanieis Mss. in dioesi Gerundensi usino rerentem Disse tempore Gmenii. tatis ;& duee Noaillio sibi ci munieatis; ubi psos Idem liturgiostraphus postquam produ- suppeditari affrmat plurim s auertionis suae pro C xisset Missam Mora tabi eam eum observationi- bationes, fle Nitale ecclesiae Toletanae, quod sed αἰ-δε hus, quas intermiscuit, monet pig. 3 3 eo, Lugduni anno Isco recusum est in quo omissequens essie, ut concludatur, quod ei tari non nia magis singulatim notantur , clari lume id pollit . tamquam ex Motarabico oriundum, mastis stare tiquidquid .nonnulli auctores extraxerunt ex sta Et mox plur,ma ex isto Mi Cli mi - a m Ordine Missae istius Missalis; uti nee ex or-. gerit loca, quae sint & a Romano Minatidine feriae quartae Cine tum , Dominicae Pal- versa, de antiquis Missalibus Galliae eonlat-marum, diei Iovis sancti. diei Veneris sancti, mi a. Ea vero sie commemorat e l. In ossicio& diei Sabbati sancti, quae P. Μartene inseruit Nativitatis, Euan olium Uber generationis an- volumini De antiqua taeterie disciplina: nam, te Te Deam . 2. Prophetiam ante Epistolam uti addit, omnes sere rubricae. illis diebus no- in quatuor Missis Nativitatis . s. In ordine latae . evidenter extractae sunt ex. Mi Tali To- Mite, C fitemini Domino, quoniam Maurice. letano, quod tempore Cardinalis Ximenii iure ante Confiteor ' . osculum erueis in astensumerito vocatum erat Misi eminum. Dieamus ad altare, & antiphona Saree ero de e. itaque.illud nec Romanum fuisse,nec puria Gothi- oratione. s. oratio In e 'ectu tuo Domine, cum nee pure antiquum Gallieum.Tametsi pluri- in extendendo eorporali; ue ut in antiquis Misemis insarium fuisse usibus qui originem trahebant salibus Narb ensi , Nemausenu, & plurium, ex ecclesis Gallicanis, observat Blunus; cuius- aliarum Galliae ecclesiarum , uti. 'Orat Bru- modi esse ait eaeremoniam e laudendi eeelesiam nus. 6. Praeparatio aquae ac vini in calice in supplicatione Palmarum. & non prilis ape- ante Euangelium t faciunt Carmelitaeriendi, quam iacerdos pluribus vicibus eruta &Domini ani3 6 sicut nebat ratiuis ante a
157쪽
leiv TRACTATUS HISTORICOMHRONOLOGICUS
num , teste Bruno. 7. Oblatio fidelium,& benedictio panis, quem praesentant, facta post oblationem Hostiae de calicis in altari. 8.mai functe obpiritas sanctificator &e. dictum super oblatas sicut in Musalibus Gallicanis se- euli xi, secundum observationem , ait Micriniosi versus annum amo ; & oratio, Descendat hie a petas bene Φ iovis . O eo ec Mistiis s. pere bure munus; quam legi etiam addit Blutius in pluribus Gai Iiae Hiralibus antiquis. I 3 Nono. Oseulum Hostiae datum 1 saeer-ἰ--μ dote, ut prius inde aeeipiat pacem, quλm eam det. io. In Danda pace, Habete osculum dile-ΓΜΑΙ, Ο paeis . ait isti si is saerosanctis
νει D. I. Pax Chrim Ne. II. Antequam suis mat eorpus Domini nostri, a veis ἀν- san in ima euro ciristi &e. ra. Antequam sumat sanguinem, in aetam MisHis potus Ate. 3. Pone dimittis mox post ablutionem. Atis quae haec quidem sunt, quae rerum liturgicarum serutator & eruderator ille notanda censuiti qui rem coneludens monet, omnes illos
3 usus non fuisse Missalis Romani, sed ori ei nemduxisse partim ex Mi Talibus , quae Galliarumeeelesiae habuerant usque ad tempus Caroli Magni; partim ex additionibus , seculo nono adjectis. de ratus II Vero quae addit de Missili GaIli-eano ante tempus Caroli Magni, necnon de sadditionibus seeuto ix eidem adiectis 1 oppido videntur cohaerere partim eum ficto eiusdem Caroli Magni qui ritus Gallicanos vetere, cum Romanis commutavit, partim eum facto reginae Constantiae r ut proinde Missale Galli ea. num tae uti ix. & seeuti xi, quod ex Gallia venerat, ae Toletano substitutum fuit , unum idemque censeri possir videantur. Porro de liturgia Romana in eo lesias Gallicanas , Cat Io Magno invecta, tractat Mabillonius in opere De liturgia Gallieana lib. I , cap. 3 , post
Cardinalem Bonam Rerum Liturgi carum lib. I, eap. Ia, Qualis autem liturgia ibidem is sit a s . fuerit ante Carolum Magnum . nostri instituti non est operosε disquirere; 1 quo tamen non adeo apparet alienum, ostendere ulteriorem liturgiae Morarabieae eum veteri Gallicana eoninformitatem, iuxta ea, quae iamiam dixi de
ritu seu de Nigalibus Gallieanis, tempore Al- sonsi VI Toletum introductis.
Liturgiae Morsi alicae eum Gallicans antiqua consenser ac dissem
fur ab enumeratione partium. Ex dictis para grapho proximh praegressis intelligitur, quod litureia Morarabica is, prout nune edita exstat in Mirati Ximeniano. in multis si conformis ritui Toletano , qui Nora rabieo, iussu regis Alsonsi UI, seeuto xt. substitutus, deinceps, uti opinos. ibidem loci adhiberi perrexit. Sed nune alias utriusque
Iiturgiae consentientes partes enumeremus, praeeunte Bruno a pag. 334; euius ei rea praesens argumentum obtervationes lite transcribimus, examinaturi deinde consectaria, quae ex ista eonsensione dictus auctor deducere conatur. Interea utri uinue Missalia eonformitatem ita Ostendit: I. Secundum ambas h1iee liturgias
sacerdos silutat congregationem, dicetur L misus si Ien per vobiseum.
316 Meundo. Duae habentur ante Euangelium lectiones; quarum prima ex antiquo; secum
da ex novo Testamento eruta est: excepto te
pote Paschali: quando seeundum unum & alterum ritum more ordinario legebantur duae Iectiones novi Testamenti, & una quidem ex Ap ea lupsi, altera vero ex Actibus Apostolorum Fellis Sanctorum legebatur etiam aliquid ex e rum Actis; id quod elarin perspicitur ex priefatione Uttae s. iliani. auctore Braulione episcopo Caesaraugustano; ut videre est apud M billonium in liturgia GaIlieana pag. at; interea, si t obser Wae Brunus, Missale Cardin iis hoe non exprimit. Canticum trium Pu eis rorum dicitur ante Euangelium; & mox additidem auctor, revera non conspici illud Cantieum in Missali Moeta rabico , nisi in ordine Missae, sub titulo omnium offerentium , qui totam: uti addit. S. Iacobi Missam comprehendit:-in prima Dominiea Quadragesinae i a ut loeum en eredendi eenseat, noa diei in aliis Domini eis. si Sed eoneilium I. Toletanum nos docet ciuisiacan extv c de qua re Brunus egerat pag.3ias nos vero superius diximus ea p. 3 . q. a ) quod iuxta antiquam consuetudinem illud Canti eum Edici deberet in Missa omnium Dominicorum dierum, & in omnibus solennitatibus Marty rum, & quidem sub poena non eommunieandi. si, uti pergit Brunus, ab aliquot seeulis illud Cantieum non sit dictum omnibus diebus sellisti Dominiet et in liturgia Mora rabi ea ; valde verosimile iudieat . quod idem factum fuerit 1 mille annis aut ei reiter, in aliquibus ecelesiis Galliae, quia lectionarium Luxoviense nori notet illud Cantieum nisi in Mita Natalis D mini, & in Sabbato sancto. Indi eat mox Bru-nus, ei rea rem illam ecelesias Hispaniae inter& Galliae disparitatem Rict aliquam; illis utique Canti eum istud dieentibus post lectionem
veteris Testamentit his vero illud non recita tibus nisi nost novi lectionem i eitans auctoritatem s. Germani. Adi meam notam pag.99lit. n. Sed loeus. inquit , Natalis Domini ex Lectionario Luxoviensi mox eitatus clare manifestat. quod eonsuetudo dicendi illud eanti eum post Lectionem novi Testamenti, non es set generalis in eeelesiis Galliae , Lectionario isto illud notante post lectionem antiqui Tuli menti. Plures igitur eeelesiae Galliae eonvenire poterant eum eeclesiis Hispaniae circa i cum hujus Cantiei, id est, ut recitaretur inter Fantiqui & novi Testamenti lectionem. t 8 inarto. Imponitur silentium ante lecti nes. s. Canitur intelata post EuangeIium ἔ cum hoc tamen discrimine, quod secundism Mita te Mora rabieum ea natur. σlleluia immediath post 'Euangelium iubi seeundum S.Germanum vide Brunum pae. 146 ea nitur post oblationem. Saa Has vel O tilas praeter illud quod praecedit ean
nem pluribus etiam vicibus canitur tem se Missae, in una atque altera liturgia sed non eodem loco. 6. Pro utriusque demum liturgiae contonan tia adiungi post ex Bruno eonsuetudo orandi ge- .neratim versus tempus oblationis; quamqu4m,
prout insinuat . in liturgia Gallieana fierent istae
Preces ante oblationem . atque adeo a me principium Mira Fidelium ; N e eontrario non fiantseeundum Micile Moxarabi eum. nisi post oblationem. . Mita Fidelium secundiim ambas liturgias inchoatur ab oratione .quam praeeedit semper praefatio quaedam vel monitio:& omnes sere Miseia habent proprias. 8. Post oblationem fit me
moria Vivorum ae mortuorum ; atque eum in fi
nem dieitur oratio, eui titulus C. Hispali ινον
158쪽
DE LITURGIA ANTIQUA HISPANICA.
A na ; α quaelibet Missa habet propriam. p. Dei de datur Oseulum pacis, S saeerdos dieit orati nem . quae vocatur Collactio ad pacemi lixe quoque oratio propria est singulis Missis eis meimo. Pars illa Miffae, quam no adia, enumera- pellamus praefationem iuxta usum Ecclesiae R manae, in neutra harum duarum liturgiarum no men istud habet: sed appellatur cintestatio vel otario inliturgia Gallieana Alar ιο in Misi sali Morarabieo. Ordinarie longior est, quam illa, quae est secundum ritum Romanum; & quaelitini Missa habet sibi propriam. it. Loeo illius, quoci Canon voeatur in Missali Romano, Oratio est eui titulus sanctus; quae continet actiis gratiarum actionum ae laudum ; qui sint tam. quam praeludium verborum sacramentalium pridie . & qui relationem habent eum sanuut. voces hae stes Didie . vel It e impridis . sunt ad finem orationis Tin Lanitas in Missalibu, Gallicanis; & eon spiei poste satis claris, indieat Brunus, quod illae ipsae Orationes Missarum Misi salis Morarabici finiantur modo qu am, qui conducit ad easdem voces nidie &e. Con
sio Duodeeim, Verba saeramen alia sequi- Oratio aut sormula etiam valdε brevis . &qitae in maiori parte Missarum diversa est. oratio haee vel sormula dieitur Post steriam auem si secreta in Milialibus Gilli eani , Ndis in Mitrui Mora rabico et sed hoc e6dem re dit r illaeque denominationes probant equaliter , quod hae oratio seu formula dieetetur post verba sacramentalia; quia illi semper praemittitue historia institutionis Eucharistiae. t 3. Onitur Antiphona inter fractionem Hostiae. 14. Plaetatio o, attonis Domin reae in omnibus pen εNissis est diversa. is. Proseeutio seu explieatio ultimae petitionis, orationis Dominicae et latro diversa est fere in omnibus Missis. 36. Datur benedictio solennis inter orationem Domini eam ct eoinmuuionem : & benedictio ista in quali-Mi Missa est diversat sed secundum Missale Mora rabi eum sacerdotes eam dant De ut episcopi ; iuxta ritum autem Gallieanum benedictio Illi solennis 1 solis episcopis dabatur t verum quidem est , quod seeund lim hune ritum sacerdo tes etiam darent benedictionem in hoe Missae t eo ; sed id fiebat modo minas solemni r illam namque dabant formula multo breviore t &c sormula ista erat semper eadem.
sit Pergens ulterius ille linirgiostraphus
multis reperia notat , omnem credendi ansam suggeri .mia quod liturgia Gallieana consonaret etiam eum liturgia Mota rabie in eantando Gustate o Oidete paulo ante communionem Fidelium rubi addit , ex Treean de quo nos su- pri in anno a is ad q. xt lit. π immediath post benedictionem eolloeato , satis indieari . quod cantaretur in eodem plane lo- eo , quo canitur Gustate Udete in Mitrali Nota rabieo a & ex iis quae superilis de Gamstate oe videte dixisse se indieat , ostensum esse signis eat , omnino verosimile esse, quod ibi ent Treeanum S. Germani ; ut videis sis apud Brunum pag. De Uctore huius Treeani eonsule annotata , quae iamiameitavi.
si a Pluribus, quae liturgia Gallionae aeri
εώ ad Misa. Zarabicae communia sunt, reserendis supersede nis, iam Missa dum si dii censet memoratus auctor t prout vid
ri posse asserit conferendo quatuor Missalia Galliis cana.& LectionariumLuxoviense eum Missali Mo-xatabicol supersedendum, inquam, sibieenset; quia non alium sibi praefixum fuisse senum sat tur , quam ostendere ciuila emitatem ambarum istarum liturgiarum in eo , quo ordinari h dieitur in Missa ; non autem in eo , quod ee tis festis aut diebus dicitur . Adiungit. adeo persuasam fuisse Deuto ix consormitatem ri. tias ecclesiarum Hispaniae cum ritu eeelesiarum Franciae usque ad tempora Pipini & CarcillMagni , ut Carolus Calvus erediderit , se videre istum antiquum ritum Gallieanum , quando iussit eoram se celebrari Nissam iuxta ritum Toletanae ecclesiae ; ex epistola ipsius ad elerum Ravennatemi de qua redibit sermo. Dictus scriptor resere, se quoque non reeensuisse Plui ima puncta , in quibus ambae istae liturgiae conveniunt inter se eum ecclesia Romana ἔ quia non alia de causa istarum duarum lituris giarum consormitatem esse expositam fatetur , quam ut ostendatur , quod Mora rabica proveniati Gallicana. Monitiones , orationes ae praefationes ambarum litii retarum non admodum differunt. nisi secundum terminos ; quin imo in terminis ipsis nonnumquam eas eonvenire observat uin notatiuncula pag. adducto exemplo. nDenique suam de origine liturgiae Mora rabi- eae 1 Gillicana sententiam visus aliunde mitigare velle laudatus auctor , Si , inquit, liturgia Gallieana merito isto gaudeat , quod formam seu exemplar Missali Gothicho Mora rabieci praebuerit et 'satendum esse pronuntiat , quod Missalia Gallicana eidem eedere debeant inopter varietatem S copiam orati num suarum a non posse non ella mirabilem
S. Leandri , s. Isidori , aliorumque Din
rum anteriorum vel posteriorum , qui isti rei illaborarunt. tacunditatem ; magnam oriadinari ε in orationibus esse analogiam eum Euangelio diei semperque multum glistas alis lue arei rationis ; adeo ut suspiei possit Mi Gale Mora rabi eum tamquam tae unda instructionum ac preeum scaturino . Uerum priusquam conveniamus Brunum luper ista assertibne, ua censet . quod oeconomiae saerae Moeta rabi ormam seu exemplar subministrarit liturgia Gallieana; dispieiam iis, in quibus xltera ab altera dis sentiat, ex fide Honorati I S. Maria, alias e ita. ti , tom. pag. 2 1. sa4 Utramque igitur dieit differre admodum liturgiam. r. Collectae . quae ibidem recitam Urνis e v. tur , nihil habent simile a. Lectiones tam an-- is Ttiqui quam novi Testamen ii non Canon in pluribus Missis non est idem. At .
mihi Canon Mora rabieus est intelliso Cano. Fnem propriε ae stricth dictum ) qui sie ineipiti, adesto &α, seeundum dicta num. 336, in annotatis ad i. to. lit. u. Dicebatur Symbolum Apostolorum ante orationem Dominicam , quod proprium est ritus. Morari rabiei . Denique modus , quo sacerdotes M Zarabes partiuntur Hostiam, numquam in usu fuit
in aliqua alia liturgia, quantum quidem laudatus Honoratus se scire dieit. Porro de ista divisione actum est superius. An autem idem fuerit Galliae N Hispaniae mos in divinis Oisse iis, videri potest apud Cardinalem Bonam Rer. Liturg. lim , cap. Iai de partibus item utriusque liturgiae agit abillonius Liturgiae Gallieanae lib. t , cap. s. Sed quaeri potest cir ea duos istos litu retaphos, an in argumento praesenti eommissa ab eis non tuerit halluet natio , quae inde originem traxerit , quod antiquos illos libros Mittales, de quibus abbant, non satis distinguerent, sed
conriinderent potius . Contro ersia ista admodum connexa est cum alia , superius 1 me a*itatas/p. 3, q. 6; num videlicet ordo sacer Gothia
159쪽
A e Hispanteus atqtie adeo Mora rabicus liturgi- eam suam formam debeant areeptam restire ritui antiquo Gallicano: quae eontroversia eadeo usa apposire hie discutietur . ubi praemisero examen rationum , quibus Brunus indueitur, ut statuat, exemplarem Mora rabieae liturgiae Drmam in Gallieano Ordine saero constitnenis dam esse et id quod neutiquam mihi probatur i quo autem , an ab ipso, an, me stet potior ratio, di se uti atur.
An re tonsensu antiquae liturgiae
Gallicanae cum Morarabicaeoneludi piat, hane ab ima exemplar seu formam acces e
ID nego ego. astranat Brunus. Rem expen damus. Ex tam consona utriusque litu retiae M analogia . proxiπε praegre G para grapho ex Br MV exhibita per enumeratronem partium, eo du et mur , ut clarissimε perspiciamus, quorsiim tot tam multa, tamque singularia puncta adeo studios ε eorraserit i nimirum ut ex comparationesrgularum , quoad potuit. partium e reprob
ret, Hispanam liturgiam descendere 1 Gallicana . Et vero quod multo amplius alibi velit, quam in illis , quae rara grapho primo huius capitis deeimi , ex ipso recensui , manifestumesti nam toro suo articulo quarto 1 pag. 33 Α, unde relata si x proximo exeerpsi. solam de-
demonstrat utriusque ritus tonsormitatem, Pro
ut ex dictis liquet i eontroversam vero lila originem aliunde non probat ibi . quam ex eadem illa eonformitate. Et sanε aliunde , meo uidem iudicio, videtur probanda suisse origo illa : neque enim sequitur ex eo, quod duae liturgiae in multis sint eonformes , unam e duabus abestera derivari 1 sed n si derivatio illa aliunde C probetur , ecquis ex sola tali similitudine satis prudenter illam dedueat 3 Itaque dum aliam ibi
probationem haud reperirem, eonsulendam du-ari Dissertationem Brunt quartam, quae habetur
in eodem tomo secundo. i pag. 218, ct in qua tractat de antiqua liturgia ecelasiarum Gallica
eνm Deteνοῦ Io . Articulo ι , pag. Ieto sermonem habet de eius antiquitate, quam post Mabillonium saepius
ei latum lib. t. eap. 4, summam ipsi vendicat. Hanc equidem non negaverim, sed tota quaestio in eo vertitur, an liturgia Gallieana talem haheat exeessum antiquitatis prae Hispana veteri , ut huie tamquam idea, sorma atque exemplar illa Praeluxerit. inae eontra excessum illum a. Mabillonio affertum, responderim. inveniens supra
6 & τ; & quoniam praero sativa illaritus Galileant contra Hispanum mihi non satis ibi suadetur ; non satis etiam mihi suadetur origo, de qua nune disputatur. AEque quidquam ex ordine temporis, aut qualitate Offeti Gallia cani , vel iuxta ipsi uiset Brunt principia seu pla-
eita, ei rea hane in Gallorum favorem dirimendam eontroversiam statuere satis seeur ε possum. Nam nee vult nec potest hla astere de ritu Hi panico quatuor primorum seculorum ; etenim immo seeundo ei ato pag. et a diei t. quod ordo
ritus Gallicani de antiquo est sermo non sit
Romanus 3 at vero seg. 27a disetth aarmat,& quantum potest, probat, H spanum fuisse Ro- D
manum; idque tanta eum extensione temporis,
ut paet. ari rotundis fateatur, vere e sile. nibu videatur durantibus qMinor primis seculis, quos desii t in Hispasia alios usus liturgicos
1τ Et postquam nonnulla subiunxisset, quibus hoe confirmat, Eece igitur, ait, usque loe
oestiria liturgia Romaηae. Si ergo 'uatuor primis Leulis nihil videatur, quod, ipsomm Bru-no sarente , designet in Hispania alios ritus quam Romano ; si ad illud usque tempus ei undem ritus vestigia deprehendantur; ergo vetus ordo Gallieanus per totum istorum quatuorseeutorum decursum non exstitit sorma & exemplar ritibus antiquis Histant eis; eum hi, ips mei fatente quatuor primis seeulis Romani fuerint; ille vero , iuxta id, quod ex ipso mox retuli , diversus 1 Romano dicendus sit Cap. t. q. i eci de liturgiae Hispanieae quatuor primis Christi seeuli, origine ae propagatione . Consule praeterea eiusdem capitis paragraphu in 6 sub finem: quamquam, ut ibi monui, obscura admodum 8e ignota sunt , quae circa
saera apud Hispanos istis seeulis mystcria, Vimo etiam seculo ν , ad posteros pervene runt. Itaque fateamur, necesse est , quod in
prinei piis Bruni eontroversa hae antique liturgiae Hispani eae origo imputari nequeat an liquae Gallieanae , quatuor primis Christi se-
sag Eoque magis haee elueestit assertio; quod idem seriptor pag. et a censet, antiquum liturgiae Gallieanae ordinem ab eeelestis Orientalibus esse prosectum . i. ob istius eum liturgiis orientalibus innismitatem. 2. Qilia, ut ait , primi Galliarum epist i Mnε onsenes suerunt orientales . Et sit hoc prout vult Brunus ; se hoe pacto rursus cohaeret in prinei piis eius . quod ordo iste saeer Gallieanus , qui erat Orientalis origine , formam 8c exemplar tune non suppeditarit Hispani eoqiii Romanus erat i etsi eandi de fitear , me non assequi ; neque satis intelligere quidnam deteris minati circa eonlarmitatem vel difformitatem rartium accidentalium , in magno saltem numeo, huius vel istius liturgiae respectu alterius latui possint primis aerae Christianae seculis, Ob ra-iones, capite primo, g a huius Tractarus alle-
e o Quod si ab iis, quae de qu tuor pri . . nis aerae Christianae saeculis ibiti, pergere lubet ad Deutum v , quo iam gentes in Hispaniam irruperunt; inven:es sbi time temporis duplicem extitisse liturgiam, fidei ieet nativam antiquam Hispanieani, N adia entitiam Gothicam; etiam iuxta principia Bruti a pag. 273; quae liturgia Gothica ex Orie e eruta sit . pag. 27ψ ; quamque hahuerint,othi in Hispaniam venientes , pag. 27s. onsule quae superius deduxi eap. a. rurbuentis itaque histe temporibus quis credat , llurgiam Gallieam . quatenus utique 1 Gal-iean Gothica Narbonensi erat diwersa, ita mi-rrasse ad Hispanos, ut suam inde liturgiam pN- lini. quam habuerant, repudiata vel Omtuno im mutata tamquam ex quodam protot poetarnarint iniis inquam, id credat, nisi probatum ali eunde hoe videat Iliud interim confities ex seculo v , quod invecta tune unὶ eum, Gothis in Hispaniam liturgia Orientalis, Gothis culo ut ad eat holieam fidem conversis, immixta Nerint veteri liturgiae Hispanicae, eonismittet adlla. quae tradidi eap. 2 ; quaeque dieit Brunus, pag. a 78; addens , S. Leandrum ordinando
160쪽
DE LITURGI A ANTIQUA HISPANICA.
hii iusmodi osse io valde aptum fuisse; 1 quo quid se eulo sexto ; quid item seculo septimo
ab eius fratre S. Isidoro in materia liturgie praestitum sit . expendi superius capp. a&ῖ suis eri SI. H-ctenus itaque non video, qua veri Mavi. specie assierat Brunus , quod liturgia Gallicana vetus formam Ad exemplar praebuerit Actioni saerat Hispano-Gothi eae, & ita praebuerit, quas haee ex illa Originem traxerit . Adeo certhinfirma sunt & debilia, quae alia oecasione ille auctor habet L pag. 27st ut videantu e fundari in unico incerto S coniecturali adverbio peterere , scri/. Textum itaque ipsius sie h Garulico reddo i Hie tempus est oua y Leander, armchiepiscopus I spulensis , labisare ae buerit ad
O Ieium , cui e scopi Goli ae , qMirium t.:ην tam ritum habebant . aptare se posse ut. Unde intelligitur , quod interia pro B sus sit origo Brunum inter ac me eonimversa neque ulla sex primis Christi seeulis latis probabilia lueeseant indieia , E quibus assertio eius satis stilide itabiliri queat. 3t Jam si gradum iaciamus ad seculii m- Ni Mumur vii , tantumdem habebimus . etiam in principii, Betini : etenim deeursus , pag. 28 canonibus eoneilii Toletani Iν . ad usuum ee lesiarum Hispaniae ae Galliae Narbonensis uniformitatem spectantibus pag. 283 fatetur , sermonem ibi non haberi de novo ordine aut novis libris eonfieiendis ι sed hoe unice agi, ut omnes istae sub dominio Gothorum provinciae, eisdem uniformiter sese aecommodent. ae plano e sentiunt opinioni meae v qus novae liturgiae eoniectionem S. Isidoro abiudieavi cap. 3 , , 3 eone illi Toletani
scopum exposui ibid. si a , sum. lo . Tran si nune ς si lubet , ad seculum viil & T. quibus errores Missali Morara bico imputati sunt ; inde porro ad seculum T , quo integritas Oiscit istius comprobata et ad undecimum denique . quo abrogatum illud dixi; in meam sane intelligentiam non eadit, quo loco , quotem re , quibusve rerum ae s. rsonarum M. iunciis saepe nominata haec origo contigerit qu quoniam asseritur 1 Bruno. alicunde Compro
banda foret ex solidiore aliquo argumento C quale mihi non apparet cons milis in plurimis partibus utriusque liturgiae eonsensio ; quo utred eam, cons deranda propono sequentia , c naturus probabiliter exponere, quo pacto ambae istae liturgiae adeo inter se sint consimiles . ita tamen, ut idcit eo altera alterius filia dieenda
tamuam ... S ' Liturgia quippe antiqua Gallioni
far ι ι. M.- ex Brunt . sicut dicebat , sententia , ab ee-elesiis orientalibus profecta est ; ex oriente item saltem ex parte prosecta est Hispan Gothica ; quia post Gothorum in Hispaniam
adventum ex ritibus Orientalibus commixta pergo non adeo mirum est, partes qua Matris in utraque liturgia eonscinare ergo nihil e
git in Galliam abire , ut analogiam itum
inde in Hispaniam aeeersamus i ergo denique creonomiae sacrae Hispanicae forma a priore ui versa sub Gothis indita est, quia mixta ex eo
rum usibus saeris , prout anth dictum fuit. F-- te etiam veteris liturgiae Hispanicae ritibus aliquid superaddiderit Gallica Narbonensis , quae simul Deum Hispania unum eonlli tuebat corpus , dc d minio Gotorum aeque ae illa suberat, atque uni eum illa ad totius ditionis ilispanicae nationale concilium Toletanum quartum e venit. in id uid sit, omnibus ita eonsideratis, nondum in-ucor, ut eredam, litur Ham antiquam Gallieanani uique adeo praeluxi se veteri Hispari leae, ut eiusdem veluti parens. magistra-altrix formam rituum saetorum atque exemplar eidem suggesserit. Atque haee, quae dixi circa originem hic eontroversam, ita aecipi cupio, ut non pluris valeant. quam simplices sere, adde ta-mpn non improba hiles, eoniecturae, ultra quas in rebus adeo obsoletis & obscuris vix datur, quo progrediaris; sed tametsi rem certo non
eVincant, argumenta tamen ad hominem, eo saltem valent, ut perspicuum reddatur, Brunum
in praesenti nostra controversia ita se gessime .
ut plus probandum susceperint, quam probarea que pers adere potuerit, manendo etiam intra limi es probabilis coniecturae. Nune dispieiendum est. an alia asserri possint ex uiis libus antiquis Gallieanis a re umenta, quae contra Eme saeiant, Zc opinioni is ius liturgiograpbi pa
q. IV. An re o utibus , quae sub nominetituraeiae Gallicanae excusa funi, contropero icta in Dd rem titurgiae eiusdem
E A est eonditio illorum librorum , ut prin ianuntiare non reformidem, nihil exinde tu ei ε in favorem thurgiae antiquae Gallicanae con- . tra Hispanicam sperari polre . Brunus tomo citato . arrieulo a . pag. agi monumenta sex liturgiae Galli ea nae enumerat . Mitialia videlicet quatuor se ii sacramentaria, Lectionarium unum .dcvnam Missae Expositionem Ad Missalia quod spectat de quibus solis hic agimus duo ex illis indiearat Cardinalis Bona Rerum liturgiearum
nentes in celebrioribus bibliothecit perquira , factum Nei num , ut duos antiqui os repe-νe im quorum serim . RH- . cbarae eram, siu- urula ue euissas in eis conteutassedula coasideranII venit protinus in memem , atrumque esse vetus
cingula Gallieanum; quia in illis ad musm eαη- veniunt. quae mi nur tribuit Gallicis . L m i is δε visit; priscis risibus consonant re
etesiae Toletanae , ex qua Carolar Calvus acer inter aestivit, at antiquis Galliae morem ab ipsis celebrautibus di ceret. vir/-que autem eam σαβ Gothie. sea cymorabito is Cardinati Misin aedito e fores , inuoi ordinem o mellisonia nise es em esse , orationes vere diversat. De facto Caroli Calvi, dc ejus epistola ad clerum Ravennat. meminit Mabillonius in Praefatione ad Liturgiam Gallicanam. 134 Brunus, facta horum duorum Mitialium mentione , tertii insuper meminit , reperti 1 υ --α Thomasio ; qui Omnes tres Romae anno excudi euravat uno in volumine simul eum Sa-eramentario S. Gelasii ; ae Mabillonius recudit Parisiis anno 168s. suo libro De liturgia Garulicana insertos. unus, inquit Bona, ex bis e