장음표시 사용
31쪽
is sius hacresis desen r acerrimus: indeque non modica si inter se diversa, & fidei adversa scriptitans, moritur: si Sicque licet diutino languore fatigaretur, ut Vivendi,
is ita & scribendi finem fecit. Boliandi quoque Continuatores ad diem UL Apr. in Sanctis praetermisis, re ad alios dies reiectis, Tomo L Apr. pag. 3 3I. haec habent: is Prudentius Episcopus Tricasinus
se refertar ut Sanctus in additionibus Carthusanorum Colo- is nesium, ad uardum utriusque editionis, Sin Ah. FD-- rario Sanctorum. Demochares etiam Sanctum appellavit, is utque pos eum recentiores auctores, re Hagiologi Darii. A Camuratus addit: Reliquias eius capsulae ligneae in lu- lis fas in primaria Tricassium aede asservari, in eaque Fe- lis stum ejus hoc die peragi cum Officio v. Lectionum, in is quo omnia de communi; unde suspicatur vitam ejus si intercidi . At non interorderunt ipsus aliorumque προ,, ra, ex quibus costar non omnino rem in Ide gens ;
is re odio quodam Hincmari Remenisis, qui suae Ecclesae
se jura contra eum aseruerat , a recto tramite deflexisse: is quod N Annales Bertiniani, intra vigesmum a Pruden-- tii obitu annum scriptiola confrmant, quas non prius ma-- is scribendi Inem quam vivendi fecisset. Rem totam Lu-- dovictis Collatius deducit libro a. Hisoriae Gotheshalciis cap.9. N deinceps. Potuit quidem moriens Ecclesae ju- φώ dicio se suaque subjecisse: meritb tamen requirimus anti- 'is quius aliquod de ejus sanctitate'cultu tesimonium,quam is snt supra allata. Eminentissimus tamen Cardinalis Norsus, Patriaσmeae decus ae ornamentum , in Synopsi Hisoriae Gotheschalcanae ejus Vindicias texvit, re Capite I pos multa haec
habet: is Dum operi Hincmarus tam diligenter incumbe
is rei, Prudentius Discopus Tricesinus Orthodoxae fcti
,, contra haeress Pelagianae reliquias afertor ae vindex is acerrimus, Augustini partibus adversus Scotum ae Hinc-- marum si nuὸ propuguatis , non minus morum sanctiis tale, quam doctrina eximius moritur, ae Divorum fa-
- sis adscribitur. De quo Ludovicus ab Angelis scribit:
32쪽
is Fandius Prudentius natione Hispanus, cujus sestum peragitur apud Tricassinos VI. idus Aprilis, errores Pe-- lagii suscitatos a quodam Joanne Scoto strenue consu-- tat; & illis,asserit in praefatione sui libri,a Patribus pra is cipueque beatissimo Augustino competentissime abunis dantissime responsum. 1nscriptus etiam fuit novissimὰ in is Auctuario martyrologii Romani ad urbanum VlII. Ouiis reliquiae lignea capsula instae in primaria Trica sisno sum Aede scrvantur quotannis 6us Iesum ς. Lectio-
,, nibus de communi confisoram celebratur. Cujus dos, is nae quidam Recentiores detrahere non erubescunt, sed velis eo maximὰ Augusinianus esse probatur, quod illis is ,
, ceat, qui ne uuctorem suum semes errase fateantur, Avis gusinum, Prudentium, Fulgentium, ceterosque Augu*-- njanae palaestrae frequentatores immoderatis calumniis is impetere non quiescunt. IV. Continet nonnullas preces, re Litanias in utroque
Coae Vatic. FLORIBUS PSALMORUM alectas, ad
quarum illuserationem, praeter ea quae Ven. Vir. Josephus Maria Thomasius mandavit litteris in Praefatione in Psalterium, praeclara sunt quae de S. GaDico Episcopo Augu-
sano refert Gerardus in ejus vita capite 4. . Tempus vero Quadragesimae inquit quanta devotione celebraret , sermo mihi non sussicit ad narrandum; sed tamen ea, quae vidimus, non decet nobis in totum omittere. Matutinis namque laudibus expletis, aurora dici prima illucescente, aliis orationibus expletis, psallere Pialterium
coepit: quo expleto, & LETANlA EXPLEI A , aliis Crationibus firmiter insistebat, usque dum signum ad Vigilias defunctorum sonaret: quo audito, statim surrexit, di cum Fratribus Vigiliam celebravit, & Primam. Prima ero expleta , Fratribus SOLITO MORE CRUCEM PORTANTlBUS , ipse remanens in Ecclesia CODlCU
LUM ' BREVIATUM EX PSALMIS CUM ALIIS
ORAT, ONlBUS interim decantavit, usque dum Fratres cum Cruce redirent, & Missam Sacrificationis celebrare coepissent.
33쪽
Eas inter preces, ae Orationes, de quibus rueraesemitarum sermo est , Iaudatus Codex Regio-Vati eantis 334. aliquot antiphonas exhibet, quae Disient a nobis in hac Εὐ-tione praetermisae, aut in alium Tomum illatae, nis essent data opera moribus Psalmorum adulae ab eo, qui Prudentia opusculum exaravit. Quoniam ergo complectendus in hoc volumine totus Codex erat, ipsum quoque Antipbonarii fragmentum, quod in pauca quaedam folia concluditur, spis
Continet demum quatuor Enarrationes , in Oratiomem Dominicam, atque in SImbolum Apostolicum, V Albanasanum; de quibus perpauca nune scribam. Enarratio in Orationem Dominicam edita pag. 497. excerpta es ex lib. II. S. Augustini de Sermone Domini in IIonte. Vide is Caput III. Sseqq. usque ad XL Codicis Antiquarius de auctore S no eos ster: est utinam non sileret; fortassis enim nobis conjectura esset, qua etiam sequentis
Enarrationis in Symbolum Apostolorum parentem agnosceremus. Ipsa vero nunc primum in lucem prodit pag. 3or.
atque ita inscribitur: Explanatio Symboli Apostolici. -- pius Calainus, Aposolos Symboli auctore uisse, primus omnium in dubium revocavit Iibro II. Insitutionum ; cap. XUL Apostolicum autem Symbolum inquit nuncupo , de
auctore minime sellicitus.... Neque vero mihi dubium est, quin a prima statim Ecclesiae origine , adeoque ab ipso Apostolorum saeculo, instar publicae, & omni vim, calculis receptae confessionis obtinuerit , undecumque tandem initio fuerit profectum. Quo intellecto, de auctore vel anxie laborare, vel cum aliquo digladiari, nihil
attinet. Audacius Duce suo Chamierus lib. 1X. de Canone cap. X. Esse ab Apostolis Symbolum sic compositum, si
non est falsum, certe, quod proximum falso esse nemo negat , incertum est. His concinit Erasmtis in praefatione ad
Lectorem, Paraphrass S. Matthaei. Librum hunc H-quit concinnare cupio. non ex humanis lacunis, sed ex fontibus Evangelicis, & Apostolicis litteris, & ex Symbolo, quod an ab Apostolis proditum sit, nescio. Com
34쪽
tra hos omnes, quamvis habeamus innumera ex tota antiquita te petita resimonia, aliud tamen Ecclesiastica traditione munitumsuppeditat pales e Polaemicorum codex, quem evulgamus: in eo namque ita legitur pag. 3 o i. De hoc Symbolo, quod dicitur Apostolicum, ita auctoritas Ecclesiastica tradit. . . Sancti igitur Apostoli, cum adhuc in unum Hierosolymis consisterent, divisuri se ad praedicandum circumquaque Evangelium Christi, hoc Symbolum Spiritus Sancti auctoritate ediderunt, consessionem Fidei mirabili brevitate invicem conserentes; & inde appellatum Symbolum, idest collationem, vel pactum ; quia eum inter se ad invicem contulerunt; & ut indicium esset divisis per diverses Mundi partes praedicatoribus, ut ille verum Evangelium praedicare crederetur, qui hoc Symbolum,
nihil augens vel demens, traderet auditoribus . in eo
Symbolo totius Sacramenta Fidei idcirco tam brevi sermone signata sunt, ut nulli sexui, nulli aetati, nulli capacitati esset difficilis ad tenendum. De hoc etiam Symbolo, vel Dominica oratione , dictum per Esaiam creditur: Consummationem, ae acti eviationem audivi a Domino Deo
exercituum super universam terram'. quae Consummatio,
idest persectio, &adbreviatio de tam sublimibus rebus, hominis ingenio fieri nullatenus poterat, sed facta est virtute Creatoris, ut Sanin ut dictum est Praedicatores
per universiam Mundum uniformem Fidei tenorem Ecclesiae auribus traderent, &Omni ad Fidem venienti facilis esset ad memoriae commendandum.
Pag. 3 οι. ad ea verba: Passiis sub Pontio Pilator ejusdem Explanationis Auctor Patriam Pilati ab eruditis hactenus ignoratam prodit ; inquir enim: Sicut Evangelium indicat , natus est Dominus tempore Caesaris Augusti, idest Octaviani, clim Judaeis regnaret Herodes; passus est tempore Tiberii Caesaris, cum Judaeam procuraret Pilatus:Constatque hunc Pilatum hominem Romanum a Principe Romano videlicet Tiberio , ad procurationem Judaeae pauco tempore antequam Dominus pateretur, missim; & vocatum Pontium a quadam Insula Romana, Urbi vicina, ubi natus fiuisse sertur. Pat
35쪽
Pq. to 6. Articulus lx de Sanctorum Communione ibidem nec legitur, nec explanatur. Etiam in Rustini Symbolo non apparet; quod post articulum de Spiritu Sancto mox habet, Sanctam Ecclesiam: remissionem peccatorum . Dees itidem in antiqui a illa Enarratione in Sombolum. quam ex quodam insigni Codice millenariae antiquitatis publici iuris foci Veronae anno Iγ3 2. und cum aliorum monumentorum accessione. His adnotasse sussciat, quod Demha Sanctorum Communionem, Appendicis loco adita , in nullo Symbolo ante Divi Augusini aevum reperiuntur; immo nec in ejus quidem, cim in Enchiridio ad Laurentium cap. 66. di fert Θ affirmet, post commemorationem Sanctae Ecclesiae, in ordine Confessionis poni, Remissionem pecCatorum . Versimile tamen es, circa ea tempora, vel paullo
pos , partem illam Symbolo Aposolorum accessisse, idque uou
exeo tantum, qubd compareat in Symbolo in oliquitas Ho-
miliis eidem Augu=no adscriptis, verum S ex eo, qubdisis temporibus occaso se obtulerit, quae eius additionem suadere posset, schisma scilicet Donatisorum. Etiam Orientalis Ecclesa, inquit Chrisianus Lupus in notis ad Praesim . cap. I a. pag. 28 videtur isa verba non baisisse. Etenim Consantinopolitana Synodus, quae Nicaenam Fidei formu
lam, non dumtaxat per nova contra IIacedonianos ,
Apollinarisas additamenta, sed etiam ex Aposolico Symbolo supplevit, isa verba praetermist. Plura vide in eodemnosro Libello in Patria edito an. i get. Jub auspiciis Eminentissimi ac Reverendissimi Principis Angeli AIariae Carae Guirini, Purpurae, est Liter crum insignis ornamenti. Quoniam vero, dum haec scribo, idem sapientissimus Vir, pro ea qua fagrat caritate telo Domus Dei, Patres Congregationis Oratorii Veroneno, multis nominibus ob egregia in urbem merita, ex testimonio Discopi vigilantissimi, atque universorum ordinum, reverendoS, tu sui tutelam patrociniumque suscepit, eosque ab ingruenti intraritu, porrectu obsetricante manu liberavit; da mihi, b Lector, hanc Eeniam , ut laetabundus paacis te morer, N IMagnum Quir num celebrem, qui Inveniens gratiam coram Vicaria Numinis
36쪽
nia majorate, totam restituit rem. Ipse enim Christiano potens eloquio, a Sanctissimo Domino nostro Benedicto XIIII. Pontifice Dere optimo, Deia Maximo, Deia divinitus dato , tandem precibus impetravit, ut Bullam sub plum-ho, Unionis Abbatiae Sanctorum Drmi ae Rusici, annoi 28. a Benedicto XIII. praecessore suo benemerentissimo eidem Congregationi rite ac rem concessam,ae demum IEHIris smi ac Reverentissimi Farsiti Archiepiscopi Ravennatensis, ejusdem Abbatiae Commendataris,morte intercedeute cons motam, Pontiscio Oraeulo ob institutas quotannis a Patruebus triduanas preces in aevum celebrando ratam, Irmam, authenticam,atque nullius ut Hunt renovatoriae indigam declaret. Id mecum communicare elementisimus Pontifex,
atque Eminentissimo Card. Quirino nuntiare dignatus estiteris aliquando Annalibus inserendis. Age jam Beati Ame Pater philippe re enim tamquam praesentem alloquor, dum eum vides, qui praesens ubique es a faveto vineae illi, quam plantavit dextera lud, Congregationi scilicet Verones cui praestitisi auxilium ex asto; ae sne mihi, licti immeritb . publies prosteri memoriam debiti sempite m.
Detur etiam a te, Lector beneDole, mihi locus, ut baee gratiarum actio Deo optimo Maximo, Philippo Patri Sanctiffmo, Benedicto XIV. Pontifci Maximo, atque Eminentu
mo Carinali Quirino Maecenati Optimo, ut haec gratiaram actio primo huic adhaereat a a volumini, ut ita per Orbem terrarum quocumque Venerabilis Viri Thomasiopera ferentur, excurrat. Nunc nostri propositi memores in viam redeamus, ac reliquae editionis opuscula,quae Pars
Secunda complectitur, expendamus.
Igitur pos illam anecdotam Symboli Apostolorum ena
rationem , de qua multa jam diximus ,sequuntur aliae duae in Ombolum Athanasanum, quae nondum lucem viderunt. Ambo videntur mihi auro gemmisque cariores ; quoniam
Magni Discopi Alexandrini nomine sunt infinitae . Ne
autem parum set auctoritatis in titulo, Auctor primae Enarrationis veritatem ejus es conatus inquirere paulo diligentius, quam consueveri ut reliqui, ea aetate minus ex
37쪽
cultd, qua floruit. Critices enim ope explicatsuam de Athmnasiana Ide sententiam, S antiquitatem optimam ducem sequitur, eique paret. M iu manibus tanti viri laudatio, quam cum legeras, non dubitabis dicere, ipso fuisse in literis eruditum , atque natas emunctae virum : Injunxistis
inquit mihi illud Fidei opusculum , quod passim in
Ecclesiis recitatur, quodque a Presbyteris nostris usitatius quam caetera opuscula meditatur . Sanctorum Patrum sententiis, quasi exponendo, dilatarem , Consulentes Parrochiae nostrae Presbyteris, qui susscienter habere llibros nullo modo possunt; sed vix, & cum labore, sibi lPsalterium, Lectionarium , vel Missalem adquirunt, per quos divina Sacramenta vel ossicia agere queant. Et quia cum inopia librorum plerisque neque studium legendi, aut discendi suffragatur; idcirco vultis, ut saltem hanc
Fidei Expositionem meditare Cogantur, ut aliquando amplius de Deo possint sapere & intelligere: quia maxima omnium ista pernicies esr, quod Sacerdotes, qui plebes Uci
docere debuerant, ipsit Deum ignorare inveniantur. Nam sicut laico blasphemia, ita Sacerdoti voluntaria Dei ignoratio in sacrilegium deputatur. Hoc namque opusculuira, non quidem est altis sermonibus obscurum, nec latiniosis lsententiis arduum; cum pene plebeio conscriptum iit scr- lmone, sed tamen, si adiunguntur ei pro locis necesIariis tractorum fidei verba, plurimum iuvat ad fidei notitiam. Τraditur enim, quod a beatissimo Athanasio Alexandrinae Ecclesiae Antistite sit editum . ita namque semper eum vidi praelitulatum, etiam in veteribus Codicibus. Et puto, quod idcirco tam plano & brevi sermone tunc traditum fuerit, ut omnibus Catholicis, etiam minus eruditis , tutamentum defensionis praestaret adverscis illam ltempestatem, quam Ventus contrarius, hoc est diabolus, lexcitavit per Arrium, qua tempestate navicula, idest Christi Ecclesia, in medio mari, videlicet Mundo, die tota a
fluctibus est vexata, sed non soluta aut submersia; quia lille imperavit vento & mari, qui se eidem Ecclesiae Pro- misit usque ad finem saeculi adfuturum.
38쪽
Codex es noni saeculi, sed auctor Enarrationis maiorem spirat antiquitatem,'Discopali dignitate fulgebat.
Ipse vero pro Athanasano nomine traditionem resem appe Iat , qaam a senioribus audivisse diendum es. De ea tune temporis omnium erat fama consentiens . Et non sium in
Antentia hominum, sed etiam IN ANTIQUIS CODICL
BUS haberi aserit resimonia. Tanti apud me valet w
terum monumentorum authoritas, ut eam pluris faciam,
qudm sexcentas hominum coniecturas . Quare sne haestatione de io, Sancti Athanasi titulum , Symbolo Qui
cumque tic. praesum, esse antiquissimum. Quods in hoc
erro, lubenter erro, nec mihi hunc errorem, in quo ab anonymi Enarratione confrmor, extorqueri Dolo, ni clariora
suppetant argumenta. Etiam in quodam Capitulari pro Sacerdotibus, nondum edito, quod exstat in Codice Palatino- Vaticano 48 3. scripto ut Didetur circa decimum saeculum. haec habentur Capitulo II. Fidem Catholicam S. Athanasii, & caetera quaecumque de fide, Symbolum etiam Apostolicum , Orationem Dominicam ad intelligendum cum expositione. De Aulbore tamen ejusdem Symboli ferre judicium nolo, quoniam Scriptores nosra hac aetate magna sunt in varietate consituti . Eorum plerique, nullas omnino censent partes habuisse in Symboli conscriptione Sauctum Athanasum, L quia ipsum Symbolum Albanasi stilum non sapit. II. quia inter ejus Tractatus de eratur. III. quia a novis cadendis Symbolis alienus om uino fuit. IV. quia nulla fuit occaso mutandi propesiti, sed potius retinendi :ms propositum mutaset, non tamen consubstantialis vocem Symbolo detraxillat. V. demum, quia author si fuisset Athanasus, non illud ignorasent Graeci Patres, ae Latini. Sunt N alii, qui rem propius attingere arbitran
tes , asserunt a Vigilio Tapsensi in Africa Episcopo illud Sym-
holum prodiisse. ut autem hoc probent, his utuntur argumentis . Tempus, quo scriptum viritur Symbolum Villio Taesitano optimὸ convenit, squidem post haereses Arianam, sorianam, atque Eutychianam forvit ;imo illas pluri-
hus infectatas es libris . Deinde Vigilio id moris suis, ut s
39쪽
qua contra haereticos opuscula saeviente barbarorum in. Actatione scriberet, ea non suo nomine Jed sub antiquorum Patrum, praecipueque sub S. Athanasi pergou evulgaret, quod eruditis maximὰ constat. Veri igitur simile ipsis v, detur H hocce opusculum magno Athanasio per hune Auctorem fulse suppostum, eamque etiamsi mius con miri putant opinionem, ubi simul conferantur Symbolum, NIibri tres de Trinitate a Vigilio contra flarivadum, seu Varimadum scripti, in quibus nonnulla sensa inter se consimilia reperiuntur. His additur codicis Thuanaei auctoritas, in quo, praeter Dialogum adversus Arianos, Sabellianos, ae Photinianos sub Athanasi nomine d Vigilio editum, proxime Iegitur SImbolum Athanasianum cum hac epigraphe :Fides dicta a S. Athanasio Episcopo. Alii demum,.hi quidem maini nominis, in divem Iam ivere sententiam, quaestionem omnem ex ipso Athanasiano SImbolo de iri polla arbitrantur. Neque vero id solum, sed etiam ex eodem Auctorem prodi. Nam,.sentcutias, re verba ipsa d Commonitorio Sancti Vincentii Lirinenses mutuata fuisse credunt, ae multa quae dicuntur tu Symbolo colligunt, quae talia ipss videntur, ut eam Mei formulam ab ipsio Vincentio conditam fuisse demonsrent . Doctiissimus Ioseph Anteisinus, qui novam de Symbolo Albana no disquistionem edidit anno I 69 a. ut laudatum Vincentium Lirinensem Symboli asereret conditorem, ration,
bus isti innititur . I. Quia Vincentius ea sortiis tempesate, qua proiit Symbolum. II. Guia Vincentio adversus Haeresestinicum sudium fuit . III. Quia errores in Symbolo perstrictos ipse specialiter convellit in Commonitorio . IV. Quia Haereses sub aliena forma proligere in more habuit. V. Quia Trevirense solum, e quo primum habita Symboli notitia, Vincentio patria fuit. M. Quia ad Sancti Athanasi sortissimilitudinem , extorris es factus . VII. Quia in Common,
torio omnes omnino Symboli voces , formulas , ae transfitiones usurpat. VIII. Quia Vincentius in fisi confessionem, in Commonitorio delibatam, miris fuit Euctus Ufectibua , Nad eandem ex professo tractandam conceptis verbis, obliga
40쪽
turax Quia Lirinenses processionis Spiritus Sancti a Patre P ilioque primi praecones in Galliis fuere. X. Quia Vim
centius trinae Sanctifcationis glorifcationem, quam attingit in Commonitorio , plenius, ut promiserat , exequitur tu
Symbolo. XI. Quia demum Lirinenses ad varias in B
holum expostiones edendas omnino converssunt;/GaLIicanis Doctoribus antiquis recentibus semper innatum eas expostiones concinnare. Hoc autem ut praeset Ante
mlas inquit eruditissimus Ludovicus Antonius Muratorius Tomo II. Anecdotorum in insigni di uisuione in propositam Expostionem ad Cl. V. Laurentium Alexandrum Zacca-gnium Vaticanae Bibliothecae Praefectum ) Vigilium T sensem de loco primum deiicit, nullam interced re similitudinem inter hujus libros, laudatumque Symbolum ostendens. Tum adit ,s has conjecturas sequi oportet, formulas apud S. rasinum posse reperiri, quae ad Symbolis tum propius accedant. Nemo vero hucusque fuit, qui Augusino Sumbo- Itim inscriberet. Praeterea inquit futile es argumentum e Bbris contra Varimadum scriptis desumtum; Vigilium enim illi nequaquam parentem habent. Mos denique Violio fuit Athanasianum Symbolum in operibus Athanaso suppositis eonfectari. Quod in hoc Symbolo non animadvertas, quino ab Athanotanos ius discrepar. Praeterea, ut Vincentium Lirinensem SImboli Auctoremstatuat, illum in Galliis natum , scilicet Treveris, vel in Belgica prima ex tesimonio
S. Lupi probat. Atqui Symboli Auctorem Gallum quoque fuisse, Pithori, Vossit, aliorumque sententia est. Quandoquidem prae aliis nationibus in Gallia prodire in lucem Symbosim ista coepit, Trevirisquae potissimum elucubratum ridetur. Tum d Gallis scriptoribus primum celebratum, atque ab Episcopis , Synodisque Galliarum antiquitur receptum , ae commendatum reperitur. Lirinesis insuper, in iis potissimum haeresbus, quae in Symbolo perfringuntur, probligandis operam posuit, uir ex ejus Commonitorio apertissime cognostitur. Sub alienis autem nominibus consuevise Vincentium in arenam prodire, laudati commonitorii exemplis patet; illud enim sub nomine Peregrini evulgavit.