장음표시 사용
411쪽
DE MOTU MUSCULORUM.que Ttus aer expandetur, ob additas mediante calore particulas aethereas seu primi elementi, quae aeris spirulas longius a se invicem disjiciunt, & interstitia pororuin ampliora reddunt. Eodem in do cum certum sit uti etiam Differt. de Aethere o Aere Spirituum , Deo volente, brevi demonstraturi sumus Spiritus animales certum aetherem & aerem in poris suis continere, qui dum
in nervis & vesiculis muscularibus existit, & sopitus quasi jacet.
nec condensatus nimium, nec rarefactus est, sed in medio intecutrumque constitutus. Quam primum vero ab eXterno vel inter no principio commoventur spiritus & novo a tergo commeatu urgentur , ob novam copiam additam arctius sibi mutuo approximare debent, quo ipso compressus magis aer, spiritus hos undique spirulis suis incumbentes, vi sua, quam ab aethere obtinet elastica disjicere tentabit seseque expandere. Quem finem in nerinvis quidem non obtinet, cum hi tenacioris & compactioris sint consistentiar, quam ut cedere & dilatari queant; unde continuanda est vis illa, nisusque ille ad fibras musculorum tubulosas &vesiculosas, facilius impetui impresso cedentes, ct spatiuin concedentes. Et hoc modo in vesiculis spirituuiti fit expansio, hoc
modo contractio. Verum cum rursus quaestio institui possit, quo sese hi spiritus, cessante contractione rursum recipiant 3 an scilicet in auras abeant 3 aut ubi maneant λ ex corpore equidem & in auras aufugere non debent, alias enim quanta spirituum jactura expectanda foret 3 Quin neque invesiculis manere debent, alias vesiculae non conciderent, sed tensae semper manerent, uti fit in motu tonico. Ergo egredientur. Quorsum autem y versus nervos& cerebrum. Et inde quorsum 3 versus musculos Antagonistas. Nam cum quilibet musculus agens antagonistam vel unum vel plures habeat; statuendum, tunc quidem, quando omnes musculi
motum voluntarium purum eXercenteS quiescUnt, V. g. tempore
somni, da nervos & vesculas fibrarum musculosarum Spiritibus plena tesse aequaliter. Ubi vero motus ad hunc musculum determinatur, quia antagonistam suum tunc superare debet, tantam ipsi 1pirituum copiam addendam esse per nervos, quanta suo antagonistae. quo eo melius cedat & minus renitatur, aufertur. Quando ve- Tom. m. E e e ro
412쪽
ro rursus cessat a motu, regredi debere superfluos spiritus ex a
gente musculo ad antagonistam, dum uterque iterum ad potemetiar & tensionis aequilibrium redeat. Quod autem, & qua ratione talis spirituum detur circulatio , cum singularem meditemur Dis-fertationem de Circulatione spirituum ex fundamentis pariter Hydraulico-Mechanicis, ubi ex professo hae de re sumus acturi ;probationem exinde facile quis dbsumere poterit. Hic idem tam qualia maxime probabilem HSpothelm supponimus, ne in inbmensviri opus praesens crescat Differtatio.
Superest , ut currosam quandam quaestionem discutiamuς, quae talis est : Uude sat s quod ad imperiam voluntatis, Spiritus jam ad solam mamum, jam ad solos pedes s c. excurr aut, snon motu tumultu. io hinc ue inde divagentur J Satae ardui ne otii res cst, problema hoc adeo subtile & intricatum, per mechanismum explicare. Carte ui & ejus C OLitor Regius putant,iangulos nerVOS, uti organa mulica, suis constare valvulis, cessante mota, in omnes musculos aequalem influxum, valvulrs omnibus apertis fieri. Dum vero motus determinatur, hac vel
illa valvula solum aperia, caeterisque clausis, Spiritus e re glandala pineali in hunc solum nervum di musculum insuere. Nigi- us supponit, quod nervorum surculi omnes ac minores propagines a partibus quibus inseruntur usque ad origines suas inter se distincte di singui ares perstent, ita nim ruiti, ut a cerebro ejusque medullari appendice ad unum quemque musculain partemque nervosaria, peculiaris spirituum Orbita seu commeatus via patescat. Nos, quantum balbutiens hominum ratio assequi potest Qui sola nervorum sirustara, quam tanquam maXime priobabilem amplectimur merito, ex mente millisi, non eXhauriat rem; primas in hoc negotio Spiritibus deferimus, statuendo cum Γωrello: Spirituum animalium motum non esse unum sed tot species & rhythmos, quot sunt Appetitus & Voluntatis imperia: Sie ut, si voluntatis imperium di et, manum esse movendam, spi-xitus non eum motum & rhythmum ineant, nec ad eas panes deflecti ult,
413쪽
deflectant. per quas pedes moventur, sed ad eum ramum nenis vetii ni qui tendit ad brachium. Illa autem motus di viarum determinatio non connata esse videtur spiritibus, sed habitu per crebras
exercitationes crebrosqUe errores comparato acquisita. Videmus enim in infantibus, cum linguam v. g. moVere aut loqui volunt, Spiritus animales eo saepe in casum eXcurrere, quo non
debebant, V. g. ad pedes, manus Sc. Et cuin hi spiritus frustra sic defatigati sunt, rejectis variis oc inutilibus conaminibus tandem eum motum retinent, qui ab Experientia comprobatur. Cumque talis habitus acquiratur aetate infantili de stolida, sit, ut nobis insciis deinde haec ars a spiritibus retineatur & exerceatur. Eodem modo, quo Citharoedi etiam ebrii & non advertentis digiti, multis erroribus primo edocti, quam optime dc sine errore fides pulsant. Quo digitum intendit Aristoteles Lib. de Molion. Animal. p. X. circa finem, qui relegatur.
Quomodo Motus Musseniorum fiat, ex principiis meelianicis ad oculum demonstrans. I. suod a Sio Musculorum si opus pure mechanicum, e Tectis sat ostenditur. a. Doctrina de Vecte ex Mechanicisperfringitur s explicatur. 3. Vectis doctrina ad ossa G musculos applicatur. 4. Motus manus s cubiti versus humerum oculariter demonstratur. 3. Potentia Musculi Brachiei s Bicipitis in attollenda manu I cubitu investigatur. 6. 9uomodo fastus malium stat coronidis loco mechanice demonstrat Ar.
Lustrata se tota musculi struebara, & in quo eius actio consistat, nempe in contraelione, explicata simul causa S ratione, qua haec contractio a spiritibus animalibus ct sanguine peragatur; superest, ut motum ostendamus, quo mediante musculo re tan- E e e a quam
414쪽
quam instrumento tum partes corporis, cum eis affixa simul ingentia pondera trahantur, subleventur. Et Aristoteles quidem in i Alro de ration. Auimal. illud fieri dicit ope machinae cujusdam , qua factae initio parvae motiones magna currus & navis iit transportatio. Deinde tu quaestion. Mechan. temonis naturam conliaderans ait, ope vectis operationem fieri. Galenus quoque tendinem quali vectem esse ait. Et haec quidem communis est sententia, nisi quod plerique putent, ope hujus machinae, nause los parVa virtute Spirituum magna pondera iublevare. Quod tamen falsum esse ex seqq. patebit: Ut itaque eo molius voti si an rus compotes, paucula quaedam de vecte ex Mechanicis ad propositum nostrum fucientia repetere necessarium videtur.
. II. Rectis est instrumentum simplicissimum, fustis scilicet ex
ligno vel ferro, truncus item, abor, trabs, baculus seu omne id, quod longitudinem quandam habet, S a crassitie fortitudinem. In omni vecti tria occurrunt. Potentia, pondus G υ- pomochlium seu punctum quietis. Quae tria tripliciter conjungi possunt. Ut I.) Fig. XIII potentia Λ sit in una extremitate, pondus B in altera, livpomo chlium seu punctum quietis C in medio. Tali modo constituta sunt omnia instrumenta mechanica mobilia, quorum axis est in medio; clarum autem eXemplum praebet antlia Fig. XVII. ubi fustis A B vectis est, in una extremitate A, ubi manu D praehenditur est Potentia, in altera pondus, scilicet cylindrus ille cum valvula aquam attrahens & attollens Ε, in medio ubi est axis, circa quem movetur hic fustis, est hypomoch-lium C. a. Quando Fig. XIV. hypo in oelilium C est in una, potentia A in altera extremitate, pondus B in medio. Uti fit in carro de cisio, quo milites in exstruendis vallis & munimentis utuntur. Fig. XVIII. 3.3 Quando Fig. XV. pondus C est in una extremitate, livpomochlium B in . altera, potentia A A vero in medio. Sic dum in Fig. XIX. miles hastam. Λ D, cum appenso pondere C attollit, Lupo moclivum est circa pedem in puncto A,
415쪽
potentia in B, pondus in D ct C. De potentia veelis observet haec proportio: Ut se habet Listantia pol ntia ab h poni. hlio addi pontiam ponderis ab eodem hyponmochlio, Ac se labet gravitas
Ioti reristentia ponderis ad potentiam, I viceversa. Sic in ad- picta Fig. XVI. quia potentia A ab Hypomochlio B ad a. partes distat, pondus C vero ad I, erit pctentia ad resistentiam ponderis ut distantia ponderis C ad dis piauam potentiae A, ab hypomoch.
lio B, hoc est ut I. sd a. i. e. subdupla saltem necessaria. Si vexo ad s. vel 4. partes distaret ab hypomochlio, tantum tertia aut quarta Pars potentiae ad tollendum pondus requireretur. Si vero potentia A es et in puncto I. sequalis esse deberet resistentiae pon
deris, si in puncio dupla, in puncto quadrupla, ct sic
consequenter. Et haec sunt praecipua, quae circa vectem Observanda nobis erunt.
Iam si haec applicemus ad artus eorumque motus. Videmus tertiam s. lumnaodo vectis speciem, ubi hypomochlium est in una, pondus in altera elitremitate, potentia vero in medio, hie locum habere. Ossa rationem veriis habent, articulationes hypomochlii, tendines ossi immobili affixi, quin totus musculus potentiae. Pondera vero sunt vel ipsa Osa ct artus movendi vel etiam simul artus cum ponderibus sublevandis. Et punctum potentiae quidem in vecte ostis mobilis semper esse debuit prope hypomochilum, nunc quidem propius nunc longius, pro majori
minorique ipsusna et motus cssciendi vehementia, nunqUBm Vemro versus terminum extremum ossis. Et hoc punctum potentiae
est, ubi cauda seu aponeurosis Musculi inseritur. Caput musculi vero ossi immobili a Ugitur, eique tanquam fundamento fixum S stabile inhaeret. Nam uti in vecte observamus; hypomochliuna seu punctum quietis scin per fundamento immobili necessario inniti debere, si potentia aliqua exercenda st. NunqUam pariter ossa moveri possent re arturi nisi eorum hypomochlia seue1tremitates super alio ose immobili moverentur. Quod ipsum etiam probe Gbserva it Aristoteles Lib. de Molion. Animal. Et E e e 3 cum
416쪽
cum eo omneῖ in universum, statuentes, omnena motum fieri
super immobili, non quidem tali quod semper sit immobile, sed
saltem respecta mobilis, v. g. quando manus movetur, tam ulna quam radius, super quibus movetur manus quiescere debent. Et quando hi moventur, os brachii immobile sit necesse est, ubi brachium vero movendum scapulam immobilem esse oportet. Pariter in pedibus; Sic in motu pedis tibia, in motu tibiae femur, femoris Vero coxendix immobilis esse debet. Ex quibus
patet, spinam dorsi respectu omnium artuum immobilem dici
posse, quia omnes motus in ea. terminantur.
Tentemus jam ad oeulum ' demonstgare motum artuum. Cum tamen Motus sint innumeri, unum saltem in praesens demonstremus, ex quo reliquorum pariter ratio elucescat v. g. Ia- vestigandum mihi sit, quomodo fiat, quod brachio toto exten- , nutu voluntatis, G pe musculoruin manus humoris imponi
pollit 3 Subintelligo statim quia cubitus movendus est, os brachii seu humeri debere immobile manere, cum nihil moveri post t. nisi super immobili. Ergo supponatur brachium esse immobile , oc fixum. Vectis loco erunt duo ossa cubiti, ulna scilicet & radius, C. α D. Fig. XX. tanquam totidem vectes. Pondugextremitati vectis seu ossium appensum erit manus E. Hypomochiluin seu punctum quietis vel centrum revolutionis erit in articulatione brachii cum cubito F. Potentiae Vero erunt duae, nempe
totidem musculi, flexores cubiti dicti: Biceps a b, Z brachi etsus internus c b, Biceps ob duplex initium sic dictus, juxta Bartho. linum & Ioannem Bromiae M ographiae No Pa Pag.. n. I . tabul. . oritur a scapula,i inseritur in caput radii, & corpore suo in- ernam brachii sedem Cpcupat, cuius tendo est qui in Ivenae se ctione caveri debet. . brachiaeus sub hoc latens & ipsi ossi ad stratus , minor bicipite, oritur ab ossis brachii seu humeri medio &anterins inseritur in cubiti radii principium commune. articulique ligamentum. Hi musculi erunt jam instar totidem funium, vectem ostium cum pondere attollentium. Potentia vero musculus
417쪽
Ius contra ctus. Volo jam manum E scapulae A in puncto li. imponere. Voluntas imperat spiritibus. Hi spiritus eorto quodam& ad brachium deputato rhythmo agitati, eos nervos, qui ad manus tendunt, Sin specie ramum illum, qui per nonum humeri Placentini tam sens Indeat. Tab. XX. Ur b. Novae Iohann. B, bisue bicipiti ct bra. hieo inseritur, irruunt; fibras carnea sve seu losas insani, eXtendunt in latum N abbreviant in longum . QVimusculi se abbrevisti trahunt tendines suos b versus capita a ,
c, tendines vero vectem ossium cubili C D, motu circulari eo usque dum manus humerum artingat. Hocque fit momento citius. Iam linea illa ; quam manus in molia conficit: est fere semicirculus d e fg h, cujus semidiameter est di stantia humeri u que ad cubitum. Centrum revolutionis circuli est in articulatione brachii cum cubito F. Si jam investigare velimus, quanta si erit potentia, 'Dam exin
cere debuerunt musculi biceps ix brachi eus, ut cubitum cum mantia: tollerent. Repetendum, quod supra monuimus. Nempe pote M iam erga resistentiam debere esse tantam in proportione; quanta est
distantia potentiae ab hypomochlio ad di stantiam ponderis ab eodem livpomo chlio. Iam vero distantis ponderis manus E est r. pedis seu Ia. pollicum ab hypomochlio F. Potentia vero seu insertio tendinum in os cubiti in puncto b, ab hypomochlio F, vix i. Ρollicis. Sic distan. tia potentiae est tantum sub duodecupla distantiae ponderis. Quare laoquitur ; potentiam musculorum resistent ita ponderis duodecuplam debere fui fle . Et si s apponatur pondus cui iti cum manu esse 4. librarum i tentia duodecies major debet fuisse, nempe, quo: potuisset resistere libris q8. Aut quod idem es: Eandem potentiam musculorum, Taeter manum ct cubitum, adhuc pondus 44. librariam
potui si e sublevare, si musculorum tendines b alfixi fui sient ipsi
extremitati vectis iri purusto E, ubi pondus, manus Escilicet, rat annexum, ut sic eandem dictant ram cum pondere, ab hypo-mochlio F obtinuisset. Sed hoc naturae fuit impossibile propter plurimas inconvenientias, potentiam ipsi extremitati vectis
418쪽
tur: Naturam hic duodecies majorem potentiam exercere debui se ad pondus sublevandum. Et tandem universaliter: In m tu animali musculorum Potentiam semper majorem esse debere ad resistentiam ponderum, nunquam minorem. Uuod contra Aristotelis & Galeni Aliorumque commune assertum: scilicet naturam
levi principio ingentia pondera movere, uti promiseramus, erat demonstrandum. . VI. Plurima quidem dicenda nobis res arent curiosa, sed ne paginae hae nimium excrescant, hic subsissimus, pos squam pauca
verba, quomodo iustus animalium persciatur, coronidis loco fecerimus. Primo quidem, quilibet mihi concedet, nullum saltum ante fieri, quam pedum articuli subsidendo inflectantur. Quotidie enim hoc in canibus, fetibus, aliisque animalibus observamus, opus ea habere, ut prius se incurvent & supprimant, quam
in altum salire possint. Imo quilibet idem in se experiri potest. Secundo detur Fig. XXI virga directa & rigida ABC a. pedes
longa. Innitatur puncto & pavimento firmo, superius Comprimatur digito , ut lineam curvam seu semicirculum ADB acquirat; cujus Dianae ter Λ B duorum tantum sit pedum. Ausc-ratur subito manus, & videbimus hanc virgam non solum pristinam directionem, nempe rectam, & 3. pedum longam acquirere; sed iuntii veloci saltu a terra in altum elevari. Et hoc fit ideo, quia centrum gravitatis quod erat in medio virgae, & hic
quidem ex hypothesi ad sesquipedem distabat a pavimento, compresJum deprimebatur ad semipedem ex a in b. Ubi vero potentia manus cessat, motu restitutioriis ad statum pristinum tendit, tantum deprimendo unam extremitatem, quantum elevanda est ultera. Sed quia terra obstat, quo minus inferior extremitas de-1cendendo ad semipedem extendatur: igitur centrum gravitatis
reflectitur & sursum impellitur usque ad distantia in pristinam. Ast eum vis illa arcui semel impressa ex sua natura sit perseverans& indelebilis, acquisita quamvis pristina distantia, otiosa, esse
419쪽
non poterit, virgamque seu arcum eousque in altum attollet, quou nue vis virgae gravitans continuo crescendo aequalis reddita fuerit
gradui impetus pojectitii, ct tunc facto aequilibrio saltus terminabitur & casus subsequetur. Uti demonstrat Boreli. de vi rcussionis propos ii . Eodem modo fit, si Fig. XXII. angulus aliquis detur in duabus regulis compositus, circinus V. g. bca, cujus utrique cruri exterius funes e c g & f c h alligati sint in punctis g dt h. Si hi funes jam contrahantur, scut ex linea g c fiat linea l n, ex linea h c, linea m n, hoc est longe breviores quam illae; necessario extremitates a & b, a se invicem longius discedere cogentur, & si altera extremitas b impediatur ob terrae resistentiam, vis motiva eodem modo, ut antea dictum, reflectetur, ct in altum continuabitur, circinusque situm directuin &perpendiculare indipiscetur, nempe b a d, ct praeterea a terra expuncto b elevabitur ad distantiam quandam ; si prassertim contractio funium fiat cum impetu eodem modo ut in elatere Fig. XXI
Iam notum est, hominem incurvatum tres tales arcus constituere seu angulos, dc circinos, uti Fig. XXIII. apparet. Quando jam in angulo circa coxendices a b c femoris extensores Glutari musculi; in angulo circa genua b c d , tibiae extensores valli &crurei; in angulo circa calcem ede, pedis e X tensores gastrocnemii & solei contrahuntur: simul cum impetu ossa crurum extendentur, & eodem modo ut in arcu vel circino, ob terrae resistentiam centrum gravitatis corporis secum in altum evehent,& saltum essicient. Homoque ante incurvatus Fig. XXIII. erigetur Fig. XXIV. simulque a terra a tolletur ex a in b. Unde necessarium est, ut dilatatio articulorum fiat cum impetu, alias, si homo motu continuo surgat, quamvis ob pressiones perceptibiles versus terram saltus dentur, non tamen ob corporis gravitationem observabiles sunt. Si saltus ille sit ad horizontem perpendicularis , uti in Fig. XXIV. sit per lineam rectam. Si vero obliquus, linea in saltu descripta a centro gravitatis, erit curva Parabolica, quia componitur ex motu recto projectitio uniformi, &ex descensu accelerato corporis gravis. Uti Galilaeus de motu Tom. III.
420쪽
4 Id GOTTsCrii a DE MOTU MUSCULORUM. locati s projectorum demonstrat. Haec vero directio inotus cenistri gravitatis in saltu, mutatur a capitis & pectoris inflexione an. trorsum, retrorsum, vel ad latera. Atque haec sunt, quae circa motum animalem Musculorum dicenda nobis fuerant. Hic punctum esto quietis l