Institutionum iuris canonici siue Primorum totius sacre iurisprudentiæ elementorum. Libri quatuor. Authore Francisco Antonio Phoebeo Societatis Iesu

발행: 1698년

분량: 682페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

511쪽

soo Ingit. Canon lib.IV r Edictum R. . eod. non adhibetur nta in criminibus grauibribus , 'quorum po Ma sit mors, vel mutilatio , vel triremes.& C. ne alioquin poena torturae maior siti quam poena, qua crimen ipsum si probaretur ) puniendum esset , ut accideret fi adhiberetur ii1 criminibus' leuioribus 1 s. Secundo non adhibetur , nisi Reus torqueri possit': quia de iure aliqui Tohibentur torqueri , ut puta ob statem tam puberes, hoc est qui it annos non , impleuerunt, i. de m no re ro . Ur l. Ex t bero 1 1 F. eoa. ob cibilita ein senes, ob Periculum abortus mulieres pragnantes,

ob priuilegium viri illustres aut in di unitate constituti , & sic de reliquiς, dae

Tertio non potest subijci Reust

torturae , ni si vel fuerit semiplene probatum eius crimen , .ut puta per deposi tionem unius testis omni exceptione maioris,qui deponat de proprio visus c. vel saltem nisi sufficientia indicia mili

ιιο non es a quaestionibus hoc est a tod mentis inchoandMm . 17. Drxis cientia indicia . Iuristaeonim quinque gradus indiciornm distin-Ruunt, quorum aliqui sufficiunt , aliqui non sussciunt ad torturam , ut videre est

512쪽

a 'IQ. lib. a. de tas'. cap. 2 .-r Ia primo gradu infimo fiunt leuia, probabilia tamen, quae de autho iusinis probabilem ingerunt suspicionem . I 1ecundo gradu sunt probabiliora, uuae praelumptio em generant In tertio iunt indicia grauia, quae vocantur etiam indicia ruris atquo legitima. In quardo sunt grauiora , Iuae semiplene probant In quinto sunt iudicia graui lii , quae . etiam appellantur ludubitata-

18 inu & secundi gradus indicia

non sitissimunt ad torturam, sed solum ad 1nsorinationeS capiendas, & etiam ad realem capturam personae; sussiciunt au-aem uὶdic agrau; dc grauiora aliorum . gradimm . cuiusmodi sint fama publica aliquibus aliis adminiculis iuncta, ut si accedat aliquis testis minus Moueus: cofessio Rei extraiudicialis probata per duos tesseS omni exceptione maiores assertio duorum. vel trium sociorum criminis, ubi susipicio non esit illam ex malea solentia proticisci; dictum enim unius

.ficeret,nili esset simul conitineium cum

m ia vel graui sulpicione; mo nec a-

semo vulnerati an ea Msque ad mortem ν.persistentIS , eX t si quu 3 S. Iamran. tum quia non dixit iuratus ut --.Lent dicere testes, tum etiam quia pra sumitur eX oontione aliqua vel error

513쪽

so et Instit. Canon. lib. IV. 19. Item fuga itatim patrato scelere . Inita coniuncta cum fama .vel suspicione .communi, eX l. Lege Cornelia a s.s . eod. Inimicitia grauis cum alijs indicijs ab ea ipendentibus, Yt si ante minatus est, arma a arauit, eoque tempore circa illum locuvisus es: , quo homicidium est commisia sum dcc. In constanesa A titubatio Reidum examinatur, spectata qualitate per sonae.& causae. Si quis visus sit exire cum

ense 1tricto ex aliquo loco , Ubi reperiatur aliqui sinterfectus. Si res sublata reperiatur apud Insius itum , nec doce Te possit unde eam 'habeat , supposito quod sit persona vilis & malae famae. Demum si coinmissis aliquo graui furto, vilispersona quae ibi frequenter versari solet,

2 o. In eiusmodi autem casibus a Iu--re permissis ita quaestio seu tortura adhuhenda est, ut eidem neque semper nequς Dumquam sit fides habenda: nati ut dicieri r in l. i. g. in causa tributor m ode Issti Iou. res est fragitis Ur Iericulose , erquae veritatem fallui . nam plerique patiem

ria i e ritia tormentorum ita tormenta . conte uni, vi exprimi eis υeritas nullo

modo possit alij tanta sunt impatiensia, ut

514쪽

Τis. 3. De inquisitioniδ. ro

σ ita si, ut etiam vario modo fateantur vi non tantum s verum aeriam alios criminentur. Inde lactum est , ut ad damnandum Inquisitum non satis sit eundem in tormento illisse confessum crimen o nisi etiaprocul a tormento suam conseisionerni ratificet: quainuis si illam reuocet , posse terum, de etiam tertio quaestioni sub ijci, non autem Ulterius; quia , ne in actu tam odioso procedatur tine termino, si teritio tortus tertio etiam confessiqnem in tormento factam reuocauit, damnari no potest, imo debet absolui, ut docet Ga-.

ar. Hactenus dicta de non damnanido ex indicijs Reo , procedunt potissim si quoad damnationem , per quam impo-uatur poena, quae probato crimine imponereetur. Caeterum si indicium aliquod grauissimum contra Reum detur, incla violentissima capiatur praesumptio ; tunc

Reum illum puniri posse poena aliqua s

extraordinaria minori, prout Iudici vid Ebittir ω causa postulabit, receptum sese restatur Clar. ibid. n. o. ubi etiat saddit positum esse in arbitrio Iudicis , Reiam in eo casu vel graui quaestioni sit-hij cere, vel punire poena aliqua e traO dinaria minori. Item quod dictum est, neminem ex indiciis puniri debere pue-ua criminis ordinaria, intelligetidum pst

515쪽

so Instit canon. lib. IV. EXtra partientares aliquos casus a legibus approbatos , quos enumerat Ie s. in eis:

cap. 29' b. i . in fine. za. Adde ex sequitate canonica expressa iii c. Inquisitionis a I. l. de accu--ioniis inquisitum atqueConuictum , non semper puniendiim necessario elic illa poena canonica , qua Pu uiretur , si fuisset criminaliter accusatus atque conouietus. Diltinguitur enim ibi, virn in cri- men de quo aliquis inquisitus, & conuietus est, sat talis generis,Vt impediat eXecutionem suscepti ordinis aut retentione beneficij et iam post peractam poenitentiam , quale est V. g. crimen hoinicidii Vtpote irregularitatem inducons , aut simonia commisia in assecutione ordinis seu beneficij; vel utrum sit talis generis vr post pefactam poenitentiam non impediat Ordinis executionem aut retentionem bineficij. In primo casu inquia stus re conuictus puniendus est eadean Poena canonica , qua pula iretur , si coii- .tra ipsum procestam esset per criminalem ac cuiatione in , videlicet depositione, cum sit canonice inhabilis ad illud octi. .cium vel beneficium . At in secundo casu potest iudicantis discretio moderari Poenam secundum personae merita &qualitatem excessus . Rationem assignat

Γ nota ibid. quia in iudicio inquisitionis

Broceditur sine sicusatore et cum ergo

516쪽

Τh. 3. te inquisitiomb. Reus in uno gravetur, aequiam est in alio releuari, & sic mitiorem poenam ei imponi . 23. Demum quod attinet ad inquisitionem mixtam, quam diximus esse tertiam speciem inquisitionis , nihil fere difficultatis e it, suppositis hs quae dicta , sunt tum circa inquisitionem generalem, tum circa specialem, ex quibus illa veluti componitur . Illud tamen in controuersiam vertitur circa ipsam a Doctoribus . virum de delicto particulari certo ac publico, cuius author ignoratur, licietum sit Iudici generaliter inquirere conistra personas, quis illud secerit, quamuis caeteroquin de eiusdem crirninis authore nulla sit infamia, nullum indicium ΘΣΑ. In has controuersia quamuis ali- iqui Theologi quos citat Lef.in cit c. 19.aub. q. n. II 3. senlerint id non esse lio tum, eo argumento dueti, quod iuxta ώSacros Canones per inquisitionem non procedatur, nisi de authore sit fama , . vel saltem indicia, eX c. qualiterwqMando 24. c. In qu sitionis 2 r. T c. Cram sporteat. 19. de accusat. attamen recepta praxis in foro Ecclesiastico Sesaeculari contrarium suadere videtur , dummodo inquiratur in genere , quis delictum fecerit λ non autem in particulari, an illud fecerit Petrus, nisi de eo sit aliqua fama, vel iudicia , de quo videtur sermo es

517쪽

s o6 Instit. nin. lib. III.ῆn citatis iuribus . Huc etiam facit ratio qua probauimus, pro inquisitione omnino generali non esse opus infamia vel indicijs praecedentibus : quia videlicet nisi tales inquisitiones fierent , grauismma sequerentur in Kemp. incommoda,& aliunde ex eiusmodi inquisitionibus nemini fit iniuria , cum contra neminem in particulari inquiratur , atque ita hanc

sententiam docet Innoc. in c. Bona I 3. de elect. v. s. Less. cit. cap. 29. diab. I q. Farieac. in praxi crim. p. I. lib. r. de in Φuisit. Di. I.q.9.n is, alij que plures.

23. Por eiusmodi autem inquisitiones via Iuclici aperitur ad inquisitionem specialem: nam primo interrogat eOS, quos putat esse de criminis authore non ignaros , an sciant quis illud commiserit Θ Quod si omnes dicant se nescir tunc interrogat eos generaliter de fam/:

ait sit aliquis de eo infamatus & si ex eiusmodi informationibus resultet suspi cio vel indicium probabile contra aliquem; tunc incipit specialiter inquirere contra ipsum, sumendo speciales informationes &c. ut tradit Clari in praxi crim. qu. S. n. s. σ Anor.p. 3. ιιιν.

23. cap. 26. post principium.

518쪽

De exceptionibus criminum.

r. Vobus potissimum modiso opponi crimen contra alique potes, & ludici manifestari: primo,quasi

per modum actionis : secundo, per modum exceptionis, seu ad se defendenis dum repellendo Aduersarij intentione. Cιim igitur in praecedentibus titulis didum fuerit de Primo modo opponendi .qui per accusationem seu denunciationem instituitur , sequitur ut de altero breuiter nisseramus. a. Nomine exceptionis in genere quid intelligatur, patet ex dictis lib.praeced. in speciali rubr. de except ionibus ubi illam definiuimus Actionis vel intentionis exclusionem is Exceptio igitur criminis tunc fieri dicenda est , quaudo quis crimen contra aliquem ob ij cit ad repellendam eius acti em vel intentionem, Ut tuta si aliquis contra te Testis aut Accusator aceedat; tu autem illum repellas opponendo illi tale crimen , propter ιquod redditur anhabilis ad accusandum vel testificandum. 3. Ex hac natura exceptionis emciatur, quemlibet ad Vespiendum de cri-auine admitti posse, etiam criminosum o

519쪽

, σε g Instit. Canon. lib. IIII. qui caeteroquin est inhabilis ad accusandum vel teltificandum , ut colligitur ex X. Omnibus a. q. q. s. quia nemini ius suu prosequenti obstat criminis exceptio, nisi aliunde ex causa aliqua sit suspectus, Sc: ea quae necessariae defensionis su ut, nemini denegantur, c. Iunis neruat D.

de exceptionib.

. Quod autem attinet ad particul res leges, quibus iregulanda est excepitio de criminibus , illud pret reliquis attendi debet, utrum crimen deducatur in iudicium per exceptionem criminaliter; xtrum ciuiliter , de qua diuisione sermo est apud ribb-rue, super hi ae is de accusatis,.ψ. Primum conti geret, si de c1imine inciperetur ad vinci tam publicam Sc ut crimen puniatur poena debita & naturali: alterum , si exciperetur de crimine ad priuatum commodum seu intere Dse excipientis. In Primo casu exseptio illla vim quoque habet accusationis, quae de natura tua tendit ad poenam seu vindictam publicam' unde fit, quod sicut .accusatio, ita & eiusmo si exceptio tri- .ctari non possit per procuratorem , Ut de sumitur a contrario sensu ex eod. c. s per bi ; ac praeterea caetera seruanda sint, quae in iudicio accusationis seruari debet eui talis exceptio, quae ad puniendum

520쪽

Τis q. De exceps rimin m yo s. In secundo casu sistitur intra lia mites purae e Xceptioni s, pro qua distin guendum etiam est, quare opponatiar, &quando Θ ut distinguitur in eod. c. I eshij.VeI enim obiicitur praecise , ut ab a eusatione vel testificatione aliquis repe latur : vel opponitur, ut quis excludatura promotione ossicij vel beneficij. Si oe' ponitur solum ast repellendum G cui torem ab accusatione, vel Testem a telluscatione tamquam criminosum inhabifilem I tunc opus non est, ut ita eXcipien&se instribat ad poenam pro casu , in quoi non probauerit crimen elice pluma ex eod. c. super bis p quin imo etiam post quam probatum fuerit idem crimen non. Propterea ferri potest sententia Conde natoria criminalis contra conuictuinis, qpia de hoc non fuit actum : nisi per nobile Iudicis osticium contra eundense conuicium alia inquisitio , aliusque processus instituatur. Huc faciunt ea quae diximns lib. praecia. iii. de sementia ta re iudicata, ubi visum esse , sententiam ferrii debere consormiter ad petitionem libelli, & ad genus actionis in ipso proposi.

tum, ex Luiiundus I 8 ff. mmvn.dι uidum 6. SL autem oXceptio criminis opponitur Vt quis excludatur a promotio

ne offacij vel beneficij ad quod genua

exceptionis admittiitur omnes illi, quotum interest ne ille ad osticium vel bem

SEARCH

MENU NAVIGATION