장음표시 사용
601쪽
De Summa Imp. Potestate eiret Sarra.
A mos Turam Epimporum concessit. Ego
quoque Leo Episcop- Sem. Semorum Docum toto clero ac Romano populo consu-mm se confirmamus es corroboramus opernostram Apsoticam auctorat tem concedimus atque far imur, Domino intons primo.
Regi meutonicorum , ejins Successoribus hujus regni Italia in perpetuum facultatem eligen successorem ars summa Sedis 'solica Pont sicem ordinandi, ac per hoc Archiepiscopos seu isivs. ut ipsab eo invesituram accipiunt consterationem. Unde debent, exceptu δε--os Imperator Pontificibus es Archiepiscopiae concedi: es ut nemo deincem cuj-s ignitar, Nel religiositatis eligendi vel patricium velpometem summa dis Apostolica, Aur quemeunque Episcopum or inandi habeat facultatem a=is
consensu issius Imper toris quod tamen fastasset omni pecunia ) se ut ipse sit patricius OReY. Quod si a clero se populo quis eligatur thou siis seupradicto Rege laudetur, O immematur,non consecretur. Si quis conrra Barucregulam ct apostolicam auctoritatem aliquis molietur, hune excommunicationi substacere ae
rarmmin. Onisiresipuerit, irremo texitio puniri vel ultimu uentum a ci. Quamvis
vero mendosum decretum indubie arguat sensus& verborum desectus : adhaec videatur illud consecrationis vitiose dici de Imperatore , quietioit aut confirmat Episcopos , non conlacrat: nec hoc modo loqui soleatHadriani Constitutio, uuae vetat aliquem consecrari nissi laudatum a
Rege di investitum ': di denique ipsum hoc Leo
602쪽
CAP. VII. De Electionibus. . s
nis decretum circa finem disternat consecrati nem ab investitura & electione , tamen ex corrupta utcunque lege intelligere tantum possumus. primo, potestatem Ottoni factam eligendi comnrmandique Pontificem &Εpiscopos in finibus Romanae Ecclesiae comprehensbs ; nec tempore aut persona sua definitam , sed perpetuam de in successores transeuntem. Deinde excipi Episcopatus quosdam, in quibus constituendi, per privilegii modum liberiorem sibi dispositionem aut pontificia sedes aut Episcopi aliqui resere tunt: &ex hoc sortasse jure fuit, quod Hadrianum I. in epistolis Carolum M.tapius increpuisse
propter ordinatam Ravennaten siem Ecclesiam Maronius memoret, de quo supra aliquid diximus. Tertio ademptum omnibus eligendi Pontificem ius, Cuiuscunque dignitatis fuerint aut conditionis, seu Ecclesiasticae seu civilis : S praeteritis his uni imperatori aeterna lege addictum. Hoc potissimum Decreti illius argumentum est, huic causis aptum e nam quod de Patriciatus dignitate nemini nisi ex voluntate Imperatoris conserenda habetur, alio loco latius perseque
s. I9. Paronius quidem non tranquilliore stomacho, quam id in Hadriano secerat , suppoliti scelus accu stat Gratianum : sed per circulum it indignabunda ratio sibique solo impetu fidem quaerit. Nam basin totius operis, super iniuria, Hadriano per Sigebertum neu , extructam invictis argumentis diruimus. Quod si vero illud Hadriani decretu m conditum este, & ex eo ius Carolo quaesitum constat: nulla ratio , cur hoc
603쪽
t so De Summa Imper. Potesate circa Sarea. Leonis reiiciamus,quod in gratiam Orionis coii- lactumdisertis verbis exemplum S usitata ante-
cogorum vestigia sequitur. s. ao. Et utiq; Ottoni tantum iuris in Pontifices ad Episcopos Romanae Ecclesiae subiectos,
nam his finibus includenda est constitutio illo
tempore tributum res ipsa loquitur. Quantum enim auctoritatis & opis ad Johannis exilium . electionemque Leonis contulerit, notum etiam in vulgus est. Hujus nepos Otto III. Ephorum suum Gerbertum , mirificae eruditionis virum, eximia in amicum de alumno bene meritum gratitudine ,prim6 ad RaVennatensis Archiepia1copatus dignitatem, mox postGregorii Rmoriatem summum pontificiae sedis culmen prom vit,qui se Silvestrum v. appellari voluit. Hein- Mus III. Stadgerium Saxonem, Bambergensem Episcopum Gregorio, cui Pontifieatum rogaverat , labstituit &eius Filius Clementem III Gregorio, Hildebrando illisuriarum vexillifero.
Inter alia observatione non indigna est Nicolai IL jurium Imperii confirmatio, anno quinquagesimo nono supra millesimum Romae frequenti totius sacri ordinis Senatu facta hoc modo. HOnerabilis Pontifex autoritate Apostolua decemnens de electione summi Pontificis inquit. EI
gatur de ipsiπη Ecclesia gremios reperitur id
neus , vel si de ipsen non invenitur, ex alia asim matur, salvo debito honore es remerentia r Hum ii nostri minrici, qui in praesentiarum Rex habetur, scut Iam sibi conces m orsu cessoribus istius, qui ab Apsolica Sedeperson isto hoc jus impet verint. Qu9HMου autem hujus
604쪽
CAP. VII. Doractioniburi scrhujus nos decretalis sententia tetmemtor ex riterit , se Romanam Ecclesiam sv praesumptione confundere o conor re contra hocst sutum tent verat ,perpetuo a themate es em commu icatione damnesur, impiis, qui mon risurgent in judicio, reputetur. Omnipo. xentis iram contra se sientiat. Hat habitatis ejus deserta, r.Haec imperante Hei ico IIcacta. Nemini haec omnis magis cognita suerunt. quam Onuphrio Panuinio, quem audire operae pretium est, quippe Pontificium, & inter O ciales Romanae Curiae , adeoque minus suspectum clypeumadversus Baronii iracundiam improvidasque accusationes. Privilegium H driani Linquit, peratoriab Hadriano II in ptum Leo Papa VIII. Oraoni I. Imperarari, is Mismana Eccosa optime merito. , cum eam ex B revariis Ad Uerti manibus erutam , in t bertatem, quam amiserat ,vendicasset , Anna Domini Cas In in Synodo Laterani congregata exaem o ejusdem Hadriani L. qui Hud Regi rati concesserat . resiluit , renovavis orae -- confirmavit: ut pater ex eadem domictione apud Gratianum. Porro autem commihu Leonis rara decretum nusius deinceps Romanorum Pontificum reclamavit vel aperte comtradixit inque ad Gregorium VII. Hic primus suis , qui Imperatorum Simonia offensem in comtrarium editis decretis hae duo Hadriani L. OLeonis VIII. priviletia omnino abrog vit se imduxit. Satis autem consat , stannem XIV. ut Leoni nn immediatesuccessit, Gregoriu mes Sylvorum II. Apinolica Sedistia Impera- Nn s torum
605쪽
iug De Summa Imp. potesate e ea Satra. orum auctoritate impost fuisse, nussim cie svelpopuli Romanisuseagriis eventu. Cate ivero Romani Pontisces, qui inter Inhannem XIII. o 'Destrum II. fuerunt, etseos electos fuisse ab Imperatoribus non legatur oeda ciero, Senatu, populoque Romano id accidit, quod Arictionis tempore Imperatorα urbe absentG. adeos maximis in Germania re alibi hestis impliciti essent, ut de novo Pontisce Romanae Sevi providere non possens. Istud tamen constat, dum Imperatoreae , trer attones loquor nurba vel prope aut certe in Itali uisunt Roma nam forte Ecelesiam pastore vacare tum conti gisset, eos novum summum Pontificem dedisse.
Si vero tempore novae electionis eos ab Italio
procul esse contitisset, unum eis, tum Romanos Pontifices 4 Gero , Senatu populoque Romano eum s con absque Imperatorum coissensu consecratos fuisse. Fuerunt autem Benedicti duo
. ct VII Bonifacius GL Apsotiundis invasor, qui etiam exactus fuit: o fhannes XIV. i XV. XLI. quorum novissimus, ut quidam si hunt, quod sine intonu Imperato=is III. conse D
cerdotio mum at in eis, Gregorio V. subrogato Huic igitur privilegio . Leone VIII inque ad
Gregorium VII. a nemine unquam Pasta reclaamatum est, quanquam non omnIno fuerit ne
Mentia Imperatorum obser ratum. Verum otione III Imperitoresub Sylvspo II. airca amnum Domini a Mortus , qui ei successit mimricus II. vir sanctissimus ae inter Divos relaturi
orpost eum Conradus II 6mmodi privilegium
606쪽
ι urare visi non sint. Nam post Sylve rum I L.
quisub minrici II. imperio obiit, Romani omno Ponti PM , . a Clementem II fine IN
ratorum auctoritate renuntiatisimi. An amrem eorum consensum requisierint, es mihi Urisimile sit, nunquam tamen inveni. Hoc autem actassise credendum tum propter mimrici II. nimam sanctitatem, qui liberam volu rit esse Romani Pontiscis electionem e cujus insuperiore libro I. vum etiam documentum retuli, tum etiam propter Cun diu occupati nu,quibus O maximia bellis,dum vixit , detensus eis, longe ab Urbe absens. Neque enim unquam contigisse legitur, ut unus ex his Obis Imper toribus Roma vel in Italia vacantis S dis tempore fuerit. Namforte trium Ottonum praedecessorum exemplo Romanum Pontifcem dedissent. Caeterum eum ob eorum negligentiam in imperii iure tuendo privilegium Leonis VIIIJorte obsolevisset, octo vel novem Romanis Pontiscibus sine eorum electione a Ciero , Sen xu, populoque Romano creatis, occasione maximi inter να Pontificessi his malis accepta, Conrad II. filius minricus III. in Daiam venit, imp
rii, hoc privilegium magnisce vindicavit, ut
Fupra in Clementis II. vita docui uxta pri--issa Hadriani I. O Leonis VIII. formam abrogatis tribus Pontificibus, Tenedicto VIII. ΘΙ. me o III. o 3 anne XX. Gregorio quoque Ut
privato, novum Pontificem Romana Sedi dedit trigerum Saxonem, Capennumsuum, DL scopum tunc Bambergensem, quem Clementem.
607쪽
rm De Summa Imper. Potuaterarea Dura. populum1 Romanum sacramento adegit, immer sua jurare cogens, se Romanum Ponti cem nisejusfusuo creatum non suscepturos, quidum vixit hoc praestantissimum imperii jus momdicus retinuit, O Clementem II. Damasum L Leonem IX. O Victorem II. suo arbitris Romanos Pontifices designavit.
g. a I. In Germania vero Imperatorum S
xonum exercita iura quid opus est per longas
exemplorum ambages confirmare , quando hanc ipsem rem Romana Ecclesia tandem tot
cladibus & fusoChristianorum sanguine dignam Iudicavit nec credibile est, imperium minores Praesules passurum fuisse suo arbitrio vivere.
uod ipsam Apostolicam Sedem se suaque esentem in fidem receperat & obsequium. Quare si lubitum nune estet intonum & Heinricorum tempora articulatim pervestigare, possent praejudicia videri infinito numero magis oner re legentium studia, quam probandae causae sius, ficere. Sed quoniam hactenus ita institutum nostrum tulit, delectum ex tanta penu mod rate habebimus , ne vel quis nobis ieiunium imdixerit , vel de luxuria apud censores diem com dicat. Lando ardus Mindensium Episcopus auspicio otionis I. constitutus solita investitura per annulum & virgam : nec id infrequens aut novum fuisὰ testatur sa CranZius, aiens, cepit tum ea res freqωentari apud Imperatores, in darent in situram Episcopis σ regalia, ρο quam reo VIII. omne patrimonium imperii
608쪽
c . Vum UinionibuM - s'. Oitonis L mox addit, ea tum volentibus Ocu. ι pientibus βmmis Pontificibuου per Imperatoresi gesta. Ottogerum idem Imperator ex Mon , cho EpiscopumSpirensem fecit, virum illa artatu li eruditissimum . & inter Principis amicos praμ, Cipuum. Sed ante omnes meminisse oportet
cauta Monasterii S. Galli , iudicio Caesaris defi-
, nitae. Cum enim Imperator anno seculi decimi septuagesimo tertio Spirae inter carnis, privium Paschatisque serias subditorum querelas majorum more audiret, Rudmannus, Richenacenisi sis Abbas S. Galli monasterium detulit, quod inter redituum copiam , divitias S luxum securε difflueret, neglectis regulis atque institutis sui
ordinis; abbate propter adversam valetudineminidoneo ad disiciplinam exactis conservandam radmixtis veteratorie precibus, ut ipse Princeps dignaretur in se suscepta emendationis cura Mois nasterio Abbatem dare curandis rebus suis antimo& corpore validum. Nec reiecit a se invidiosum quamvis onus Imperator ad aliud λ-xum, sed sui muneris esse censuit mature providere , ne status & disiciplina Ecclesiastica toto suo regno damnum accipiat. Idcirco plaCuit visitationem decernerc, cujus ope & providentia collapsae monasterii res mutarentur in melius: dum vero filium Ottonem cum praesentibus in
Rula Episcopis de negotio rite instituendo deliberare iubet , ex omnium sententiis relatum ad Imperatorem est, non egere monasterium visitatione frustraque in eam laborem insumi S impensas et nam scire sie Abbatem & Sodales castedi sobrie vivere, adeoque culpa premi alienae
609쪽
t o De Summa Imp. potes te eiren Sarra. invidiae. Verum Imperator, sive quod non Gmnino sibi purgata suspicio esset, sive quod apud
se constituisset uti oblata occasione in potestati suae documentum, quantum solus possit contra omnes , perstitit in proposito habendae visitationis, filiumque misit ad delegatos nominandos . qui Certiora renunciarent post factam inquisitionem: eorum mandatum fuit, ut Caen hii S Gagi Monaches, qui infamantur , corri gant: σ quia repentina rerum mutatio I per novissimum errorem p riori facit pejorem , Meo tot magni consilii angelos dirigi, ut ρr entia omnium costata, si qua nimis ibi contra Deum senserit esse,manere non nates qua autem poserabilia , ipsis quidem cum ratione moventibu sare patiantur Imperator & Rex: Si autem scientia, quae insat, elatos ibisenserint, i με in aulam adducant, ut ex eis, si idonei sint scholis
liquibus, quae in regno varistant, praeponantur. Sin autem, in regularia Haustra inaudantur. Ita dimissi Visitatores post conquisitas necessarias probationes reserunt ad Imperatorem, mo dicas esse nec invidendas coenobii pensiones:
Di scipli nam vero S vitam Sodalium ordini suo e omni parte Congruam et ita satisfactum ad tempus Ottoni , donec ipse Abbas missa ad eum legatione per supplicem libellum rogavit Primcipem ut ei habita aetatis suae & valetudinis ratione Notkerum, a Sodalibus sibi coadiutorem d tum impςriali auctoritate confirmare placeret et quod diutius in deliberationem vocatum tandem sub certis conditionibus impetrarunt, nOVO
Euhaia. Iun. de casib. S. Gall. c. II.
610쪽
CAP. VIL Deilectisnusu. σν rAbbate ad praestationem jurameti supras. Evangelium admisso. Nihil clarius pro summa Principum potestate circa Ecclesiasticum regimen hoc ipis exemplo adferri potest. Nam Caesare. um judicium fuit, in quo accusari debuerunt rea ligiosi fratres Monasterii S. Galli, ab Abbate eiu am Ecclesiastica persona di de causis vitam atquσDisciplinam Ecclesiasticam concernentibus implorabatur Ottonis auxilium & auctoritas, cum ab ossicio aut removendus esset Abbas aut no-Vus creandus. Imperator per delegatos visiit Mercoenobium secit etiam contra Episcoporum v 'ta i ipse Visitatores nominat & certis mandat
rum legibus includit. Audit peracta visitatiocine relationem,& Abbatis S. Galli legatos, in con ostio secreto examinat electionem Coadiutoris,. demumque post ancipitem deliberationem motam habet & admittit juraturum in verba sua: ut intelligas ex hoc processu , ab unius Imperat ris arbitrio totam hanc causam pependisse. Otatonis M. nepos Rupertum Iussit in Episicopum Spirensem eligi. Heinricus II. quem Eugenius in Capitolio inter lia , ut γ) Euphormio i
quitur , Gephyrrorum numina nuncupavit, P derbornensis Ecclesiae Episcopatum per chiro thecam, pignus illud gladiatoriae artis,Meinve co donavit propius quam concessit administr torto nomine. O nefas & indignum facinus. quod Romana Curia nunc penetrantissimo fui
mine amaret ue igitur 6 sequioris seculi simplices mentest O praevaricatorem Eu genium t O Hildebrandum virumqk Heroum, qui alas, quas ille