Dissertatio peripatetica de epico carmine. Auctore Petro Mambruno Aruerno è Societate Iesu

11쪽

EPISTOLA sas repraestentat. Cum igitur urbs tota in te, atque hum tuum se conuerterit, ct maerorem suum ex morte fratrum

tuorum conceptum tua virtute consoletur facerem sane quam imprudenter, se dolori meo medicinam eri negarem; prasenim cum tu me e e complaxus sis humanissime, strinus tuus Auauxius iam inde a primis annis mihi fuerit

venerationi. Hanc igitur Veliam veὶ pro tua humanitate , qua tibi omnium animos deuincti ; ve ro tua in seueras voluntate, qua miri e erga illas ct litteratos affectus es, veὶ pro tua in fratrem obseruantia, cuius cohortatione , atque consiliis hoc inceptum o perfectum es opin , foue, ac tuere. DISSEM

12쪽

DISSERTATIONIS

INDEX.

r. Confitiam de poemate epico fribendo temere capi non debet, cur ab auctore Iusceptum; tum cur ad hanc Dusrtationem scriabendam aggressus sit. II. Veritas ne Arsotelis Philosephia nequidem in re poetica teneri potes. m. Partitio hιius Differtationis. pag. I.

DISSERTATIONIS PARS I.

. Mens Aristotelis de obiecto cuiusuis sciplina aperitur. H. uasit in obiecto eiusmodi materia. m. uas in eodem obiecto forma. IV. unde hae vocespetita n pag. I O.

Menditur ex ri tete obiectum epica artis esse actionem unam , totam, ill rem, certae magniIudinis, qua narratione dramarica, se versu hexametro exornari debet advirosprincipes cum admiratione , o delectatione ad primarias virtutes excitandos. pag. II.

13쪽

DIS SER TAT IONIS

QV AES TIO QV ARTA. De actione , quae est Epopoeiae materia.

De potesate huius votas , Actio. I I. Epopoeias imitatio non personae, aut morum ,sed actionis. III. Beatitudo hominis in actione, non in habitu Ma est. I v. Georgica Virgilis, o similia opera non seunt vicum carmen. V. si versum tantum ad epi-oum carmen confert non est poera: neque qui fabulam ne versu instruxerit. Non est poema sine metro , neque sine fabula. v I. sitionis se fabulae disirimen. V II. CActionis species duae. viii. αἰ Actio essep it eperipelia. Pacis versio incammoda. I x. uidsit actio complexa. X. P stne ficta esse Actio, sue argumentum Epopoeiae. X I. Grauis diffultas , po met Actio, e argumentum Epopoeiae non esse verissimile, licet sit verum. XLI. Ex comparatione Actionis, siue argumenti Od sea, cum Samsonis Actisne, sendior hano non esse aptam ad Eporaria argumentum. paS. 26.

QVAES T I Ο QVI NT A. De unitate Actionis.

fctio debet esse una. II. Vnitas ilia non petitur ab uno Herae. III. Neque ab uno tempore. I V. Neque uno HeraF, s uno tempore coniuncte. V. Ex Ara reis Actio Epica non debet esse πιλυιώρης sed plex. VI. Rationes Ari telis cur debeat esse simplex. VII. An Heroes multi possint facere ab eadem parte. v m. Torquati inpar e obmuni, e essentiali Epyaria peccarum. i x. Ariosi es Stas in Achisie de grauis laeseus. p. 12.

QVAESTIO SEXTA. Actionis integritas.

Totius definitio. II. Inis definitio. III. Finis definitio. a V. UMeddi definitio. v. Di imen inter Torum o Perfectum. VI. ne idos Actio tota, ct per D. Maphael hallucinario.

14쪽

VII. Odissa, o Iliadas Actio tota, operfecta. Tryphi odori, o Calabri conatus inanes. pag. 79.

Q V AESTIO SEPTIMA. De Magnitudine Actionis.

I. Magnitudo Epopoeia tripliciter potes considerari. II. Magni- . rudo versuum quanta, se quot tragoedia aequare posit. I II. Magnitudo fabula tragica. Iv. Magnitudo fabula epicae. uae vegrandia , aut parua sunt,pulchra esse nequeunt. uidpulchritudo. V. Magnitudo fabulae neque ex auditorum libidine, neque contentione, sed inclinatione rerum naturali. VI. Magni- do Actionu primariae quania esse posit. VII. Actio Odussa - es dierum LV. pag. 87.

QVAE. STIO ULTIMA PRIMAE PARTIS.

r. mo carmini eruo brem debet esse istus s. I I. Heros epici carminis praestantior deber esse iis hominibus, qui poeta sunt aeui..HI. Feminae actio potes esse argumentum Tragoediae. Iv. Vtram femina Actio positi esse materia Epopoeiae. V. Vtrumfeminae virtutibus heroicis praeditas inisse. VI. Vtrum conditis licet fraus exeat infeliciter, satis sis in is, τι Epoparia seruiat. pag. I.3.

DISSERTATIONIS PARS II.

De forma Epopoeiae.

AESTIO PRIMA. De Fabula.

I. Ordo huius secunda partis. II. Varia poteWates huius vocis fabula. III. Desinitio fabula epleae explicarum I V. Fabula es- anima poematis: sex rationes, cur id L Lucanus non es poeta, Ficus. V. Fabulam con tuere qui vetit, eiu1 prima paries sunt,

15쪽

Dissilired by Corale

16쪽

ILLUSTRISSIMO VIRO. .

REGI A CONSILIIS SANCΤΙORIBUS,EΤ IN SUPREMA PARISIORUM

hoc operis , quodcunque es: fratris tui auxist consitio, is auctoritate informatum , atque adeo ipsi consecratum ;tibi posequam is summo nostro moerore a nobis discesfit, tandem aliquan-

17쪽

do repraesentetur. Neque id ego tantum eo iuco , quod iure haereditario id tu pGM repetere; aut quod Germani

tui mentem versi duntaχat Interpretatione aliqua, atque coniectura sequar: sed quia etas sententiam apeditissima seqvis catione cognoui. Pos emo enim congressis nostro, qui contigit paucis diebus antequam in morbum iu- .cideret, ubi me euocasset a circulo , in quo multa de re litteraria, deque vitae Christianae osciis coram di uia Fet eis- ganter ac perite ; dixit sibipropemodum conertutum eqse, ab aulae tumultu secedere , ct administratione regni , quam in impedimentis ponebat se ab- duare'. Neque tamen aiebat se cogitare in aliquem Religiosorum ordiuem,

18쪽

in quo inter iEos proriteretur satque locum quaerere; ubi animum omni uia tristitie , quae ex consuetudine, atque Usu totprincipum, is populorum adhaesisse quodammodo potuerat , penitus detergeret. Enimuero sic ego multis aduersari , ct ego id e re diuina , vel ua, vel famiIiae pluribus negare. Cum neuter visci vellet, is pro

sua quirique sententia pertenderet, ampliandi esse potestatem dixit. In discessu subridens adieci ego Ecquid

nobis, ct musis nostris nanctum remitteret Tum iEe , qua erat hamanitate . At sectilum Musis odio esse nondum audaueram o tamen tua es SD

bana , Iicebit isti ad fratrem I ruabitum , ct eius silium Gramoelum tran-

19쪽

re. Post obitum eiis inuissimum, noscio qui factum sit, Ut qui eius perpe

tuo meminissem ; huius tamen moniti obliuiscerer. Scilicet acerbostmo mortisidias dolore ad omnem litterarum g sum ita mihi animus omnis ob puerat, ut plures menses uda ista nolina a me asper tusfuerim , is quae suaui, talis anes eruntρυπί- vi fuerint odiost. Neque Mane ego veternum ilium excia Issem, nisi me nominis tui, ct gloriae fama excit fit. Nam cum summa ordinum omnIam gratulatione inP fidum infulatorum GPegiam essesprofratre tuo cooptatus , non titula tantum bonos omnes, Med etiam admiratione complius i. Sapientiam , ac prudentiam tuam in rebus scientertractan-

20쪽

dissingularem cum eximia quadam integritate coniunctam , quia norat Gab

lia , sibi, ct tibi de dignitate illa gra

tulabatur eloquentiam Sero,ctin ἐ-cendo facundiam , quod Iocus ilii adhuc defuisset , nondum agnoscebat. uapropter qui fratris tui Meremst hominis post Tussiana tempora eloquentu mi partes se dignitatem oftineres, evectabat. Ut semel, iterum , tertio , ac deinceps pro tribunali sententiam dicentem aadisjt s a'nouit

iIIa te fratrum tuorum minimum ιεω-

te quidem fuste , meritis vero parem. Acces t etiam a st tui Au auxi' dignitas , qui ex patruis aiseram nomIne, aberum Us V praestantia. , utrumque morum , atque ingenst bonitate omni-