장음표시 사용
501쪽
facem in nostros non contorquet, neque eorum innocentiam tam indigne onerat. Imo vero iis , ut miteris , ut victis , ut servis,
ipse tanquam magnis victoriis elatus , & summa selicitate cumulatus , superbe insultat: & hoc nomine tam illorum religionem fastidiose deprimit , quam tuam gloriose attollit superstitionem. Sic enim profarii homines ex fortuna & rerum successu pendent. Sic ipse Cicero pro Flacco contumeliose exagitat Iudaeorum & gentem & s cra. Sed &l Appionem Judaeis servitutem , & aerumnus, tauquam falsiae religionis testimonia, confidenter objecisi e , ex Josepho intelligi Inus . Mirum vero , post tempora quoque Constantini, Iulianum Imp. vostros eadem ratione impetiisse , sic cui ex Cyrilli responsionibus cognoscimus. Quanto id magis potuit Caecilius , qui Christ. stianos, nisi afflictos, mi seros , pauperes , nullos viderat Itaque magno lupercilio de fastii & contemptu eos despuit, & tanquam καἰ- utor Apostoli verbisὶ proculcat. Sed Thrasonicos eius spiritus altiori antruo despicit Octavius, iisque fanctam cyuandam superbiam opponit, qua & in paupertate d vites, & in servitute liberi , & in media denique morte victores essenti nostri. Uttat autem Caecilius initio despumans , & inremperanter convicia Profunderct , dc minas efflaret , & ampullas horribiles projiceret , rdeuique Christo insultaret : tamen veris victus paulo post dedit, Neque arbitri, judicisque Minucii sententiana expecti, sed ultro lilio lioccurrit. Admirabilis profecto conversio , praesertim tam repenti-ua. Sed ea ostendit , sanabiles multos Romae fuisse , qui videbantur alioqui depositi & deplorati : veritati vero errorem facile cedere. Ergo Caecilius quadam veluti in jure cestiolie Octavio vindicantia Mici poterat. Certe vinci dedique non recusat, & ctavianae otae tionis quodam quasi fulmine perculsius, tanquam alter quidam Paulus, subito religionem , . quam ignorans oppugnaverat , admonitus qcomplcctitur. Vellcm autem, Minucius nobis quoque exposuisset totam hujusce μυετανοtas historiam : ut & , qua lege, qua conditione , qu.ibus sponsoribus , quo ritu , qua cerepaonia, Caecilius Romam reversus , in Eccletiae collegium iu communionem cooptatus fuerit , intelligerenuis. Nam & antiqui illius moris memoria expetenda est. Sed quod Hieronymus ad Chronica Eusebii , & Augustinus libro octavo Consessio n. narrant de duobus aIiis ejusdem de conditionis & ordinis , & gentis , & ingenii viris, Arnobio & Victorino: cogitemus saetiim quoque csse de Caecilio. Imo vero hic Caecilius fatetur , sese, posteaquam intellexit, quid non sit vera religio , desiderare intelligentiam , cognitionem , institutionem reli-xionis Verae; eam vero catechesin in diem sequentem fuisse reiectam Minucius scribit. Sed tanto magis doleo , alteram hanc scholam, quae Minuciatii libri optima & niaxi in a pars fuisset, non editam eΩse : saltem non extare. Nam neque s. tis est, falsium refellere: verum etiam docere Oportet: ut & quid non sit, & quid sit Deus aue igio, exponatur. Sed belle habet : quod hic desideramus , sarcire
502쪽
eire potest Augustini liber de Ca echiZan. rudib. qui Sc leges 8e formulam veteris catecheseos eleganter describit: Se quomodo sit agendum cum do Ris & luerat iς, etiam monet: neque dissimilem Minucii aetate credo catecheliu fu i lle : & his quoque temporibus non ob servari miror. Iuvat autem , ut Caecilium audivimus accusatorem dc adversarium, nunc rebus conversis spectare catechumenum. Catechumeni tunc etiam appcllabantur auditores, vel audientes, sicuti ex multis Tertulliani locis apparet e crantque inprimis dociles, minimeque retiactam : quod Sc ipse Lucianus in Philopat. indicat. Contentiolae itaque disputationes nul e cum iis erant : sed placidis monitionibus religio docebatur. Post catechesin , qui jam sua no--mina Ecesesiae dederant , ut baptismo initiarentur, appellati sunt
compedentes r corumque rursus tu ordine Caecilium jam nostium
conspicere juvat. Post baptismum candidatus denique particeps fiebat ν μ ριων, a quibus antea procul abeste jubebatur. Neque sane de iis , aut promiscue disputare , aut coram profanis hominibus disserere , majores nostri solebant. Tostis est Theodor. in Eran. Nam illa religiosius atque adeo timidius tractanda elle sentiebant :& quorsum alioqui res evaderet, longe prospiciebant. Itaque licet,
cum accusarentur eorum συνάξm , magna causa esse videretur , cur
exponere deberent quicquid in iis ageretur, tamen de mysteriis nihil dicunt in sero, neque de iis cum adversariis aut conicia dunt aut litigant. Atque harc quidem hactenus breviter praemonere visum fuit, ut ad Octavii Minuciani lectionem viam v cluti pra munirem , quae &Christianarum antiquitatum memoriam nobis commendat, & ad eam renovandam nos excitat, qui dc alioqui Romanas tanto studio persequimur. Atque utinam qui Romae sunt docti homines , dc nullum non etiam lapidem revolvunt , nullamque non in ipsis lapidibus literam observant, ut antiquae Reipub. aliquid eruant : veteris quoque Ecclesiae monumenta quibus eadem urbs abundatὶ colligerent, pluresque, qui in ea dc vixerunt, dc sepulti sunt, Minucios excitarent i Satis jam , satis est novorum de religione libellorum. Vereribus potius in lucem revocandis hujus generis reliquiis operam demus: Sc simus aliquando doctae antiquitatis potius qua in inanis novitatis studiosi : majorumque nostrorum imagines & in. tueamur , de aliis , ne novi homines esse forte videamur, ostentemus. Neque tamen , ct si eadem eorum religio , animusque idem fuerit, eadem quoque semper facies fuit, i dem ve status. Non enim semper vexati aDjectique jacuerunt, neque tam aut ingrati aut inepti fuerunt , ut optimo jure optimaque conditione este recusarint,
eum hoc iis licuit per Principes Cluistianos : neque tam fatui , ut hoc beneficio non uterentur : neque tam iniqui , ut si quid in suis Imperatoribus desiderarent, paganorum i ut loquimur j tyrannorum loco eos haberent : neque tam morosi , ut publicae tranquillitati nihil quicquam condonarent. Loquor de iis, qui non fuerunt dege- Hh 3 uet M.
503쪽
Neres. Sed liberae Eeesesar splendorem non vidit Minucius. Servi- iis modo squaliorem 'vidit. Nostrum vero est, utrumque staturii Mutriusque temporis conditionem recte considerare atque disternere; di hoc externae lut ita loquarὶ formae temporumquς discrimen prudenter observare , ut & antiquitatis memoria , & majorum noth Tum e emplis recte utamur. Hic enim & prudentia magna δέ ca tione maxima opus esse fateor r & cum lex nova togatur sertur sa re illud UT 1 Roc As , sae pius istud ANTIQUO, nobis ut occurrat a que placeat, necesse est , resque postulat. Insculptum Romae in ve . teῆi marmore esse dicitur , CANDIDA FULVO NOBILIOR AURO: T E I. I X AN TiQUIT A s. Sed ejus praejudiciis infeliciter abuteremur, nisi liberum integrumque judicium in iis discernendis atque deligen-εis adhibeamus : ne vel confuse omnia misceamus, vel malitiose Praerere a mus , quae imitari nos oporici; vel etiam quae huic aetati non conveniunt intemperanter urgeamus. Cum olim de testamentis ageretur, lex quaedam civilis respondit, retinendum esse morem
fidelistimete verustatis . L. xviii. Cod. de testam. Cumque de finiabus & ordine gubernationis Ecclesiasticae quaereretur , audita in Ni- Ceuo concilio est illa vox TA APXAIA EOH ΚPATEID. Ninutamen suit superstitio , quae intemperanter atque impotenter urg Iet , quod Reipub. fatus repudiaret. Et ut sapiςntes Iurilaonsulii, Rubi de Magistratuum jure quaestio esset, graviter respondebant, non solum spectati dum esse, quid Romae factum sit, sed etiam quid fieri ,ri debeat. L. x II. de ossic. Praef. Sic etiam spectare debemus, Don solum quid majores nostri secerint , sed & quo tempore , & qua conditione, quave fini. Neque non meminisse quoque oportet, 'uod Lea qucedam monet , non tam exemplis quam legibus judicandum cite. Ergo facio perlubenter , ut & juris prudentiam dc his storiam conjunctIm aut colam , aut saltem colendam esse saepe prostear : & quidem utramque in utroque genere , humanarum dico dc divinarum rerum , sive civilium εc Ecclesiasticarum. Nam dc earum intelligentia atque memoria talem horum studiorum eonj-ctionem requirit e ut si Tiberius Imperator recte judicavit milito em disciplinam squod ait Suetonius j ex antiquitate esse reperendam : nos mulio magis sentiamus , rectiusque dicamus, civilem α Ecclesiasticam bona fide judicioque bono inde repeti debere. Inter-Ca Vero , quia varae & periculose hic errari posse lentio, iterum it iumque obtestabor omnes bouos & cordatos, ut a factionibus aver-s, dc a studio partium alieni , primum vetustati tantum auctorita- . tis tribuaut , quantum illi debetur et deinde placide cogitent atque observent, non ilum quid veteres Christi aut , tempore Minucii, sacerent, cum aliud non postent: sed &quid optarent , S ubi pose sene, iaciundum esse statuerentu δe vero, quid laudem , eum liberi
, iecerint , ut Rempub. & Ecclesiam recte constitu
504쪽
Paratus Leopardus libro vI. cap. xx I v. Emendation- , quas scriptas ab eo us anno cIaΙaLIx. post bienniumscilicet, quamulogae Agathar bida Cnidii ab Henr. Stobano
editae 1uerunt , sut scribit ipse V MI. 18. ,
quod contigit anno I S 7. Arbitramur iam omnibus persuasum esse septem duntaxat eontra Gentes libros scripsisse Arnobium , quique octavus' vulgo fertur, eum esse Minucii Felicis dialogum Christiani & Ethnici disputantium, qui inseribitur Octavius , praesertim qui Adriani Junii naec
verba leoerint ex Animadversorum lib. 6. cap. I. Arnobio qui leptem dumaxat adversum Gentes libros edidit, accrevit Octavus, quum sit Minucii Felicis Octavius ab interlocutorum uno ity Vocatus, no v a ratione obliterandi auctoris. Haec ille. Ut autem morolis quibusdam fiat satis , dicam nunc , quibus argumenti amicus nollerfacile nobis probaverit hoc ita esse , cum primum illos libros nactus ad nos ferret. Utebatur D. Hieronymi inprimis testimonio , culus haec sunt verba in epistola ad Magnum: Septem libros adverses Gen- res Arnobius edidit , totirimque discitatas ejus Lactantius. Si , Inuuit , septem tantum Arnobii sunt libri, quos ille continua oratio ne tractat, certe qui octavus Arnobii sertur, Octavius Minucii Felicis est, praesertim cum hic dialogo res tractetur , & a Lactantio verba citentur, quae in hoc dialogo inveniantur. Lactantium enim de salsia religione ita scribere et Minucius Felix in eo libro, qua Octa vius inseribitur &c.
Fulvius Ursinus is dedicatione ad Gregorium XIII. anno
MDLXXXIII. π Toe etiam amplius r octavum librum male Arnobio inscriptum auctori suo restituimus , & Minucii Felicis Octavium Inscrip-s nus. Cujus quidem inscriptionis restitutio , ut sciant docti per quem prosecerinc , d zbetur omnium honestarum artium vindici avpatrono Gulielmo Sir leto Cardinali , qui ut est in litteris oculatim mus , vidit primus , & pro suo illustrandae veritatis studio iamdia indicavit recitari a Lactantio Firmiano verba quaedam e Minum Felicis Octavio, quae haberentur in octavo Amomi libro . Unde coniecturam secit vir amplissimus ex Octavii nomine errorem nuxule, M octavum illum Arnobio inscriptumlibrum esse Minuciti, non Arnobii , quem constaret septem tantum hbros, non octo licriptille.. Sed haec sunt a nobis latius relata eo loco , in quo veterum script
tum de Minucio & Arnobio testimonia conmisimus ..
505쪽
Idem pos duo testimonia Hieroumi de M. Minucio Felieri 'Minucii hujus librum esse qui falso Arnobii octavus inscribi
tur , constat tum ex eo , quod Arnobius septem tantum libros, non octo edidit; tum ex hoc, quod opusculum ipsum , dia, logum esse Christiani& Ethnici disputantium , & Octavium inscriptum sui de ab Octavio , qui in eo Christiani partes agit, legentibus facile apparet. Auctorem vero ejus Romae fuisse causidicum , illud ostendit, quod initio statim habetur : Nam negotii , O visendi mei gratia Romam eontenderat, &c. & post : Sane 9 ad vi demiam feriae curam judiciariam relaxaverant. Sed illud 'maxime omnium id ita esle convincit, quod cum Lactantius Lib. i. Cap. x I. sic scribat; Minuritis Felιx in eo libro , qui Octavius inscribitur, Ac arzumentarus es e Saturietum &c.
Hodpi vas yunius libro III. Animadversorum cap. II. Illud ex Minucio Felice in Octavio sis enim auctor est octavi liqbii Arnobio ascripti , quod Mor illonus admonuit juvenis extra Omnem aleam ingenii positusi addcudum eth &e. yem ines Mevr stas in dedicatione Appendicis , sue Excerptorum. Exemplaris Aegii m. ad Petrum Scriverium Lugdo. Batavor. auno IX. pos mundi interitum, stilo Mathematico , qudm mox e licat cID ID Xcum. Cum ostenderem nuper Criticum Hypocriticumque meos Io SEPIA O SC ALIGERO, heroi incomparabili meique amantissimo, ille t ut scis in codicem suum Lutetiae olim cum Regio exemplaxi MS. collatum a se communicavit. Sane , fateor, accidit mihi ea res multo jucundissima. Etenim vidi pluria loca utiliter augeri, meas coniecturas aliquot probari , non paucas item novas in v niendi ausam dari : quamvis revera saepe numero pro thesauro , quem speraram, carbones offenderim & merum sterquilinium t equo tamen , nisi me egregie judicium fallit , aliquas , ut ita dicam , gemmulas elicui. In hoc autem dialogo Minucius ipse Felix
libri auctor, judicis seu arbitri partes iusti uet ; Caecilius Natalis Ethauci; Octavius, Christiani.
De siderius Heraldus in dedicatione ad Ohannem Bocbaam
dum Lutetia Parisorum cID ID EX III. uum forensibus in2uciis Tertulliani Apologeticum , quem olim recensere & illustrare fueram adgressus, praelo subjecillam , Vir amplaeime , ac temporis aliquid viderem mihi supereste ;
506쪽
non abs te lare existimavi, si elegantissimum M. Misueti Felieis Dialogum argumenti similitudine & disputandi ratione sere gemellum adjicerem. Et sane quum Arnobii Editionem olim adornarem, fuerat milii jam tum animus Notis aliquot libellum hunc donare . quod quum praestare non potuissem , rem totam in aliud tempus Tejeceram , nde tamen tantisper obligata. Quum autem aliis occupationibus avocato fidem liberare fas nondum fuisset, hac oblata Dccasione , ac praeterea MS. optimum ex opulentissima bibliotheca
Regia, Amplissimi Praesidis IACOBI AUGUSTI THUANI ma
gni Galliarum nostrarum ornamenti beneficio naistus , nomen hoc tandem expungendum putavi. Romanam igitur Clarissimi viri Ful. Ursini editionem cum M S. Reg. contuli , atque illius ope maculas non paucas, quae .politissimo scripto hactenus inhaeserant , clui. Hanc autem dixi mihi legem , ut ab editione illa , quam sciebam omnium fidelissimam , ne tantillum quidem, nisi MS. Reg. praeeunte , recederem , tanta religione , ut ea etiam i psa , quae vel primo aspectit vitium suum produnt, retinuerim tamen, nec eruditiss. vi-x1 Sigismundi Gelenii, qui haec omnia mutare non dubitaverat , exemplum , quod in plerisque animadvertimus esse aleae plenum, sequi voluerim.
507쪽
DE VARIIS EDITIONIBUsOCI AHI MINUCIANI
Nni sunt omnino centum , ex quo M. Minucii Felicis octivius prima per typographos editione
versari coepit hominum manibus eruditiorKm. Exemplar annorum haud minus octingentorum in Vaticana Romae servabatur. Ex eoque descripti septem
Arnobii aqversus Gentes libri prodiere , cum iisque una pro libro ejusdem Arnobii octavo Minucii Fe- Nemo suppositum arguebat. Ipse quidem vindieiis libello suo satis clare poscebat. Sed libellum percipiebat nemo. Eringo delatus in Germaniam Arnobius cum appendice sua, in eas m nus incidit, quae stili Africani satis horridam libertatem imperiosa
dictatura tam inverecunde subegerunt, ut paene sensus ac mentis imis potem reddiderint; fari iussum, quae nec somniare voluisset unquam. Ejusdemque sociis infelicitatem nec Minucius effugit. Misellus Ο -ctavius t & suum & parentis sui nomen amiserat. Et jam non persona , sed liber octavus Arnubii dicebatur. Non sine rubore talis audiebat, inter haud ignaros commentariorum Lactantii & Hieronymi , qui numerum Arnobianorum septimo concludi testarentur, deque Minucii Octavio, clari parentis legitimo foetu , fidem non ambiguam facerent. Quis crederet Haec monimenta non senseeat Erasmus, qui tam multos simili casu adflictos erexerat. Tandem inter civilis prudentiae togatos, eruditione, judicio, pietate insignis Franciscus Balduinus Atrebas ex jure manu consertum venit, & appellata fide publica docte & religiose multa praefatus , datis notoribus, indiciis apertissimis, Arnobio non invito, abduxit Octavium, confestimque reddidit M. Minucio Felici. Sic peractum status Octaviani judicium anno Chr. supra millesimum quipgentesimum sexagesimo Hidelbergenses typographi vulgaurant. Et tamen annis post triginta tribus, quasi tota penderet adhuc in dubio eaussa, Fulvius Ursinus ex scedis Petri Ciacconi Romanam Arnobii editionem
instauravit, prima certe, & Germanica etiam, atoue Batava, lon
ge meliorem ; sed quae dissimulato Balduini praejudicio , totam sibi judicii gratiam viudiearet et quasi tum primum de statu suo Minucius & Octavius certi este inciperent ac securi. Anuis adhue sequutis
508쪽
prope viginti , vir eximie doctus, & iudieii admodum exacti,
Ioannes Voverius, Minucii sextam editionem per Frobenianos acis curavit. Notas apposuit sinceras collatione veterum, qui pro Christianis apologetica scribserant, perutiles. Et enim multa praeceden tibus edirionibus obscura & depravata remanserant. Vetus exemis 'plar inspexisse videtur ; illud ipsum ex quo Romanam editionem primam per Ferrarium & Priscianensem fuisse cusam testatur Faustus Sabinis , praefatione ad Franciscum I. cujus nomini majestatique opus dicatum fuerat , & jussu quidem , ut videtur , Pontificis maximi. Is potentissimo Principi vetustorum exemplarium bibliothecam instituenti, cum editione Arnobii typographica veteres etiam membranas, unde prodibat editio, donari voluit. Nam exinde in Bibliotheca Regia censentur: tanti plurimi aestimandae , quod Minucii vel Arnobii vetus exemplar aliud ullibi exstare bactenus est incompertum. Annis post Voveri u aovem , septima Minucii Felicis editio venit in lucem, ab Geverarro Elmen Orstio elaborata, BaIduini praefatione recusa, & Voverit notationibus inter sparfis , adjectisque insuper veterum ejusdem argumenti auctorum paginis locuples. Illic praeterea variae lactiones exhibitae, ac siepenumero citatus perperam liber manu scrip rus. Non alius sane quam ille Resius. Qui liber visus est etiam Desiderio Heraldo Iuristonsulto , euis 3us adeo post ceteras omnes accuratior editio anno post Elmenor-stium prodiit. Nos hac ipsia denuo cum eodem libro Regio com missa & comparata , deprehendimus quae perspicaces oculos effugerant aliquam mulza , nec pauca etiam secus accepta quam velit ipse Minucius. Ut jam opinari liceat, huic editioni nostrae locum fuisse servatum. Nec offensum iri de praecedentibus editoribus quemquam,s quid sibi bono publico fiat, quod ipse suis antecessoribus non sine gloria, seci sse dicatur.
EMENDANDA IN CONTEXTU ET ADDENDA.
Pag. 33, Vers. . ante Tum appone notam V, & novum versum im
SC, T. eos velut quaedam 368, I. hendi potest, tactu III, 3. &, R si Deus . 189, 4. Eleusiniar '7, 3. Sacerdotes, Cynocephalus in entor gloriatur, nec
334, 2. nec fastidiosi sumus , 33', I. cera sententia 34 , ι . quamdiu eum caste a 34s, IO. impie loqu.
509쪽
Dis gla ealigine J Quae ad hae voces annotaverat ouetelius , de levi, quoniam omnes satis noste hoc Latinum verbum ci edebam, atque etiam videbam ista loca congcs a primum fuisse ab Sit Zman No ad locum iboethii pag. i I, ubi & ipse Minucii locus adlii betur, ut merito sic consuluerint. Quid igitur Z Nempe liae glandes passim jacentes tamen sunt , quibus oc Ccllarius Post Ouet lium duci exempla addere, &pascere se magnopere potuit . . Ruperi notarii ad Propertiuiὰ III, 8, 1 . pag. 263, ad quae junctim toties mans a stunt enim mulza eadem in & per vomitum, . s non judicium e nam non est verbum proprium magis , quam dispellere nebulam in iavio lib. xx II. aut quam proprium est e dere annos apud cen sorem , in eiecta impudens ille canis rediit Adescripta suthsuo nomine edidit. 13, 2, I 2. Casp. Barthii, lib. XLIII. Adversar. 2 s. 26, 2, Is ἰάπνιης, ut auram destribunt Scholia Sophoclis ad Aj
cem. Frontinus II, 2, 7. ingentes auras mane persare.
a 7, 1, Suspensae quiescebant J Hujus participii cognatum vocabulum mansit proprie Constantinopoli , ubi illa pars portus , quae subductas habebat triremes, dicebatur ιξαρτη , de qua collegit Fres nius du Cange in Constantinopoli Christiatia, sed nec vim appet lationis recte capiens, se infauste irretiens corrupta scriptura in Ioco Nicetae Chomatae εξαρτυσις , quum ipse agnoiceret alia loca delimata fuissse fabricandis navibus.. II, I. Cur non agnosco &c O illam oculorum &c. Ji Ut aliquid notarer, qtiod nemo ignoravit, Janus Brou khusius , ingens illi quidam , fatigat se ad Propertium pag. 98. monendo illud cur semel positum bis capi debere, tanquam ullus aut intellegerit aliter aut intelligere postet. Plane otiosus ille monitor est. 32, I, 27. pezcipiunt. Sed voces Minucii nostri, quibus utitur saesis O procurrentibus , videntdur innuere eum voluisIe alludere ad proprie dictos Graecis de quibus novissime & docte scripsit Henr. Valesius ad Theodoreti librum III. Historiae Ecclesia ilicae
notissimae. Mirum vero est ita non modo passim in editionibus exhiberi , sed Heraldum diserte notate M S. Reg. nihil mutare , quum mihi certe adseveretur legi in illo Neque hoe ob
34, 2. In retroque m genere versatus repudiaris a terum , alterum comis
510쪽
ΕMEND. IN NOT. ET ADDENDA. 493
sio , ut quum hic in appendice notavisset Male M S. το postr Imam alterum inducit non modo paruerint illi dicto , sed etiam isti , qui copiam codicis veteris inspiciendi habebant , ne hiscere quidem sustinuerint , & edere , quid in eo spectarent. Res ag-tem ita se habet , ut indicat Meursius , nisi quod is prave & temere scribat speciatim de postremo. Melius dixi fiet semel modo poni τα alterum. Id satis tuerat. Et . sic fecerunt elegantiores , ut ubi bis poneretur vulgo , maluerint semel omittere. Id quod imitari nunc placuit Manucio , praesertim cernenti Tullium suum eo delectari, ut II. Verr. 2I. Ibi inauratam si , 9 alteram pliosa tuam posuerint. II. De lege Agrar. cap. 8. Licinia est lex , atque altera AEbutia. Pro Flacco 36. Epistolam: nater ejus profert, o alteram oror . Denique id probant varia exempla in paternis noti et ad Livium III, o. collecta. Itaque posthac exhibebitur in utroque
Niv. genere versatus repudiaris, alterum comprobam D. Prius enim solem omittere. Ita scio exstare in unico labro cap. xx IV. Quorum ritus si percenseres , ridenaea , quam multa etiam miseranda sunt. Immo unus ille Sabaeus in prima Romana caste sequutus membranas antiquas sic retinuit e sed post eum interjecerunt alterum multa. Qua quaeso auctoritate I, 3 6. Vocis iecundae tres. 36, I, IS. Wo Ner. Et certe ita legitur in unica membrana, ut id admitti debeat, de quo vide Pacernas observationes in Eccles.
3 6, 6. Indignandum om8ibus indolescenaeumque est J Recte haec propugnat Rigaltius , si abjicere vult conatum Fulvii Ursini immo
1ubstituentis pro omnibus. Sed quum is exhibet indignandum orar,nibus , indolescendum est , prout antecesserat Sabaeus sine copulae,' certe illam introducere non debuit, quum absit ab M S. qui unicus superest. Et iam omiserat illam in utraque sua Heraldus , quum Voruetus libere ediderit indignandum omnibus , imo indot. I, I, 34. Secundum illia vetvs Sapientis oraculum J Joh. Jensius , , Vir Doctillimus, monebat videndum, num 1apientes praestet, ut valeat sapienter agentes. 62, 2, . agnoscant. Interim iste omnium lector Ianus Brou khir sius ad Proper t. pag. 42o, quum cita siet locum Minucii , notat
ceterum matronam vocant , quotquot hujus historiae memine- Iunt : & quis nora meminit . . . . nimirum ex usu sermonis Romani, quo virgines dicuntur & mulieres nuptae etiam quae pepererunt 3 Primo pauci sunt, qui . matronam vocant. Non Propertius , quem ibi tractat , non Suetonius, non Ovidius in locis ibi citatis e non Hieronymus a Wo ero citatus, non Lactantius ab Elmen horstio. De posteriore edidi quid mihi videa