Quaestiones Demosthenicae ¬De orationum olynthiacarum Demosthenis ordine

81쪽

Societas ineunda.

Bellum Olynthiis

82쪽

Philippum.

Urbes Chalcidicas

Non ulciscendum Philippum, sed aereandos

83쪽

Soeietate eum Thessalia nihil opus.

στα μὲν ην δήπου φυ-

χιζειν P. 57 sqq. Non omittendam εὐ- eietatem eum Thessalis. Προς δε Θετταλους πρεσβείαν πε/ιπειν, τους μὲ διδαει ταυτα, τους δὲ παροξυνεῖ καὶ γαρ νυν εἰσὶν ἐήν φι- σμένοι Παγασας - παιτεῖν καὶ περὶ Μαν νηπι ἐας 1o-γους ποιεῖσθαι P.

Comparandam pecunia

Lenia admonitis. O δεῖ δὴ τοιουτον, ὼ

σμαι γὰρ,-ὼν -

O νοῦ ρ ἀλλοτρίοις - μῖν χρωμενοις παραδε γμασιν, uir οἰκείοις, is ανδ 'AO. ευδαἱμοσινεξεστι γενεσθαι. p. a.

84쪽

cap. Iv. Fidem huc in re seMysis non fendum esse.

Vulgarunt ordinem iis, quae hactenus disputavimus, mirifico eonfirmari atque comprobari vix quemquain sugiet, qui qua utrimque asseruntur Rrgunteni accurato pervestigaverit et perpenderit. Neque vero dissuendum est, non prius rem ad liquid' perdueium iri, quam

Dionysii Halicarnassensis, quo maxime nituntur adversarii judicium hac certe in re suspectum liquia ae salsum esse demonstraveriti Subducta autem et innisaeia

hae colu lina fieri prosecto non poterii, ut reliqua omnia, iam prona ad ruinam brevi non comant ad haeia ob

bibanturi

Dionysius, ut supra pag. i. Jam memoratum est, in epistola ad Aminaeum prima, uti vulgo inscribitur, L dicit orationem esse eam, quae verbis incipiat his: ,ζEπὶ πολλων μἐν ἰδεῖν ν τις, ἰνδρες Ἀθηναιοι, δοκεῖ μοι. II quae exordiatur μοι γιγνώσκειν Ire tuus hoc sit initium: ἀντὶ πολ λῶν ἄν, A a,νδρες Ἀθηναῖοι, χρηματων Libri contra manu seripti in alia omnia discedunt primam faciunt, quas Dionysio tertia, secundam et tertiam, quas idem prima et secunda. Unus tantummodo est, vi eum reliquis non ex omni pari conspirare videtur, eamque ob au-aam suspicionem auget adversariis raugustanum II dico. In eo enim orationem vulg. III. Dionasio II. inscribi 'O-- ακος στερος reser Ruedigerus p llo in annoti Undo Rauehenstein p. IX. perperam collegit, Dein

athonia Codicem Augustanu in II in hac orationum ollocatione Dionysium sequi meminisso debebat virdoinius, Obnibiacas orationes omnes tres in isto codice, quem Mas neque optimae, nequo pessiinae esse dicit Reisti in praelat ad Dentosth. T. I. p. LXVIII., perscriptas ac secundum ordinem vulgatum dispositas, et

primam quidem atque alteram nominibus suis recte insignitas, solum ieritam per errorem librarii salso inseri-

85쪽

omnes collocata essent, jure mireris, unius tantum orationis inscriptionem tamquam singularem diversitato itisnotari ολυνθιακὸς δευτευος), non sinipliciter Dionysiacum ibi ordinem obtiner dici, aut reliquarum quoque orationum titulos noωτος et τρho 'Oλ. ustorri. Hunc autem libroruni omnium quasi consensum et Oncentum haud jure spreveris, frustra caeco casu iactum osse dixeris, negerrime impugnaveris. Sed no diutius illud urgeamus, aut praeposter no stram rem gamus, videndum jam do causis, quae de Dionysii fide derogandum osso demonstrent. Tria autem sunt potissimum, quae Si justi rntionibus confirmaverimus, res nullam amplius habebit dubitationsem. Ac primum, Dionysium non de industria vulgatum harum orationum ordinem mutasse, ostendendum, tum potuis Soeum hoc in Ioco errare, probandum, denique, qua rutione in errorem sit inductus, demonstrandum est. I. Dionysium non de industria vulgatum harum orationum ordinem mutasse, facito nobis dabunt ii, quibus ejus iis hujusmodi robus disputandi ratio non prorSus incognita est. Quamquam enim, id quod critici est, do robus dubiis sententiam ita plerumque fert, ut non ex aliorum judicio pependisse, sed ipse vidisse, cogitasse,

judicasse videatur, haud raro tamen, quo temeritatis speciem n o avertat, ut novas res Iegenii magis probet, suo audicio aliorum otiam virorum doctorum nuctorita tem adjungit. Ita nonnumquam de orationum inscriptio nibus earumque auctoribus disserens ad Callimachum

4l Itiis seriptis demum ex ollatione odicum AugustaIiorum, quam . I . Car. Schaeserua eum uedigero communicaverat, quamque iis piciendi . l. opiam mihi fecit, totam causam ex ortuita Orution uti et urgunteiitorum confusione pendere vidi. Etenim exeipiunt ibi sese hoc modo Argum. I. Orat. I. Arg. II. Orat. Hi Arg.

86쪽

aiquo PM--os Gramnusicos provocat. V. d. Isaeo jud T. V. p. 94. D. M. vi die in Dem. T. VI p. 994. D. Dinarch jud T. V. p. 53. p. ad Itini. I. T. VI p. 25. Sili nutein ipse novi quiddam comminiscitur, causam rationemque uiuungere nunquam negligit. Hinc non poteris quin demiroro, in eo loco, ubi Olyn a

thiacarunt orationurn ordinis Ilientioneii fucit, pristini otusuali mori' Dionysium prorsus immemorem esse. Rea

ptans nova nunt rusionis ullatum, nullum illius insibinonium adjiinerum uiud ergo Mono iudicio Dion

sius novum istunt orationum ordinem satis confirmatum arbitratus est Nequaquain, puto. Imo Grammaticos se

miis coarguere, sibi gloriolum vindiearo non dubitasset 'Sod alia nobis aquo haud sutilia arguinem Dio

nysius ipse suppeditnt, et qui eum defendit, Raucile steinius. In adem epistola ad Aminaeum rationibus

Demosthenis Philippicis ea quoque adnumeratur, qua 'περὶ Ψ νήσου inseribitur. Aliis vero in locis d. adm. vi dic Dein T. VI p. 981. 994J eandem Dionasius

Etym. . a. v. πίναξ texuisse dieitur πίνακα των ἐν nunν ni t Τείσδιωλαμ ραντων καὶ Jν συνεγέλα V αν εν ῆι,θλίοις, καὶ ρ . iii iiiiit,u de variis acriptoribus, inprimis de rhetoribus eoru inque acies pila accurate eum exposuisse, lihroruin et orationum titulos et iiiiii 1 itidientiae, dubios libros auctoribus auia restitui se alienisque allati dicasse colli gitur ex Athenaeo . . . . . II. 28. 8M p. O. b. VI. O. 43.

87쪽

orationem suspectam habet atque falso Demostheni adscribi assevera Hario repugnantiam tinere conatus est nauehensisin. p. o. annot. 1. et VIII ita ut diceret, Dionysium in hac epistola nec quae orationes verae, ne quae supposititiae essent, ostendere Voluisse, sed cui quaeque tempori tribuenda esset, innonem Granimatis eorum quam maximo securum tum invisse eum qui- dein, canoni illi non ex omni paris eredendum osse, sed mutaro hac in ro non potuisse, nisi fusior, quain tum ei licebat, in eadem re esse voluisse At primum tantulas inolestias veritatem posthabor eruteum vel ma-3cimo dedecet. Nec vero etiam opus erat, ut sis late quo do ea re dissereret atque exponeret, dum modo sententiarum in ordinandis orationibus varietatem memorasset, aut ultorum testimonia attulisset, aut qua ratione interdum hujusmodi ambages evilaro induit in idiud tempus istam disputationem distulissoti Quod ut urgeam adducor eo quoque, quod paullo post in ad ep. p. 725. ληγsius Demosthenis rationes percensens tque suo quamque tempori assignans, primam, quam illo coram populo habuerit, eam esse dicit, quam περὶ τῶν

ξαντες. Quod ut scire hoc in Ioco nihil refert, ita facilius otiam Dionysius silentio praeterire poterat, quia jam antea in arti rhetor T. V. p. 35i do hujus rationis inscriptione dissoruerat Quare ego certo mihi pe

suadere non possum, minuta res ac notus Dionysium iam accurate Pervestigaturum, res contra gravi es ad

plane novas ne uno quidem argumenio confirmaturum fuisse. Huc accedit, quod id ipsum etiam, quod prot Iit Ι. I. Rauchenstein. Secutum esse Diona sium canonem

88쪽

isim a Grammatista eompositum, non modo domonstrari, non Potest, verum magnam quoque habet dubitationem. Etenim non niagni eum homunculos istos aestimasse,

eum ex liti locis d. Dinaret, laud. T. V. D 30 , ubi Callimaestus aequo a Pergameni Graiiunatici eastigantur ibid. p. 661.), tum ex eo loco intelligitur, quem ex epistola ad Amniaeum modo attuli. Sermo os ibido ruilans, ἐπιπυ--σιν οἱ τοὐς ηοροκοῖς πινακας - μντες, Περ--μμοριῶν. Verum eorum judicium non consirimari, sed improbari jure colligitur xinero, quem auuli, loco ex urt rhet. p. 35 , ubi eandem orationem rectius περὶ in βασι - inscribi oste ditur. Tantum Minat igitur, ut eis fidem emero tabendam eas arbitrer, ut, nisi externis internae rationes ae-eedant, errasse eos contendRm, Perversa mutar et in

ordinem redigere non dubitem quamquam de orationum Olynthiaearum collocatione quid statuerint, pro certo a

firmaro non ausian uuar eun non liqueat, Gramma- sic um canonem secutum esse lan sium, nec vero

etiam do industria vulgatum harum orationum ordinem immutasse reditas sit, erravisse eum inruamus --

R in hactenus ericleo tam elici esse licuit, ut non aliquoties, aut semel eris erraverit. Tania enimam eritica exercendas impedimenta nonnumquam inseruntur, in quibus removendis ac superandis sagacissis

45 Ex utroque hoe Ioeo, qui rem ad vivum reseeare velit, In nyalum in tota orationum dispositimis mone si n- usum --uigati Menim si eo usu esset, mirere, de oratione περὶ συμ--- disserentem Grammaueor a moraim ludiesum attulisse, eum lapotius, quod ipse aut alii de ea re enserent, memorare debuisset

89쪽

nilis quisqtie operam rasim eonsumat Sed aestimi, opinor, illo errat Veniam impetraverit, quam is, quom non tam inscitia, quam festinatio atque negligentia inorrorem rapit uuippe ingenii enim vel maxima subiit ita atque sagacitas, per se indigens, aequiniissimas di

ligonitu et industriae nuxilio eget. Hoc autem reoro haud raro Dionγsium quoque lapsum esse perinultiso inpiis probarunt MEDIGERU progr. an Philipp. p. 9 sqq. et A. G. BRconus Dein Philipp. Redo p. 108. in annot ntque Dionys lib. d. Rednemem . em ibi- .io in commentatione praemissa Dionys uis uesiliet.

Dic inrisisielleris XXIV annot 28. Hine otiam in Ordine rationium Olynthiae in Oravisso Dionysium quamvis ut cerio olligi non pomifemvis Iargiar nescio 'men Π prius in ejus sentontiani adversarii discesserint, quRm ut verum vidisse Dionysium , aut non vidisse reliquos omne cuiquam probavissent. in magis etiam nostrum suspicionem umehoc, quod epistola haec ad Aminaeum data prima mirum, si cum reliquis ejusdem aucioris. Scriptis compar i ir, quantum scatet erratis. Quibus, quamvis sint divorsi goneris, id quod vir docius praetermittor non debebat venia tamen data est a ii Aionstoinio I. I. cum nim plerasque ab eo in p. R Aminaeum orationes Demostheni a Dionysi tribui vidissst, quas Dμ- inosilienis osse hullo modo possent, id minus urgondum osso propterea putabat, quod Dionysius ibi se qua

orationes Verae, nec qua Suppositi tu essent ostendoro

voluerit, sed cui quaequo tempori iribuenda osset. Quodo si vorum ost, heseaquam iamen debebat inter oristi

ne Demosthenicas eam numerare, quam salso huic oratori adscribi probo sciebat, nedum ut quo eam tempor

habuerit, qui iniquam habuit, pro em to assi ars Posses. . Quin etiam si tantummodo, ut quaequo tempori oratio tribuenda esset, ostendero voluit, in ordine n tionum obnunacarum plane non erat cur quidquam

90쪽

mularet. Omnes enim tres uno aisno Archonte inruinaelio habitas osso paxillo anto ipso dixerat IIuic errori reliquos quoquo consi initos ago arbitror, quos nΤnen, utpote non a librarii cujusquain, soda ipsius seripioris manu oriundos eorrigere nens; Demosthonis dico annunt natalom salso consiliuiunt, oration om decim ce laudata In iuulem, sed nullo nuin pro dein

signatain, Philippieam L inepto dii solutam, Philippicarum omnium confusiohem. uno omnia quamvis Nnimo dubitem, quin eodem possint excusari argumento

quo omis Anni de oratione περ 'Aλονήσου dubitationem defendii nucliens te inius, perto inmen tantae inem laene sestinationis Dionysium urguunt atque convincunt, ut non multum de eo detraxisse videare, si in disponendis orationibus Ianthiacis quoque a ver paullum uberasso eum dixeris. III. Nec vero etiam obsimirum est, quomodo in hunc errorem Dionysius induci potuerit. Dpinosthenem jam mutius orationes habuisse, prius quam artem rhetoricam scripsisset Aristoteles, in haces ad Animaeum epistola demonstraro conatus est uuare non potuit quin orationes istas eo, quo habita erant, ordino enumeraret, ni quo Philippicarum, quae numero tantum notatae facile inter se permutari poterant, uniuscujusFe initium adscriberet. Haece autem memoriteroum meminisse, quamvis hoc in Hiie non admirere, qui Demosthenem suum de munia numquam deposuit, propterea tamen non verisimile est, quod non, ut qui subii rei meminisset, suis ioiam senientiam verbis

46 Id quod in ordinandi orati Philippi et inde abi. Wolfio plerisqtie viris doelia placuit. F leiii in uin extam eas Dionysiua, non allata quinta, eam diceret, quae pro altera parte Phil. I. habenda est, Pro κτην legendum esse vinari censuerunt. ,Sed non videntur eonsiderasse, hoc mutato numero omnea equente numeros usque a d Ddεκα esse eorrigendos imo omnia sana esse puto et

potius emasse Dionysium, qui noelo quo paeis nummian emistiditis Medigeri progr. Imid. p. s. not. 7.