Quaestiones Demosthenicae ¬De orationum olynthiacarum Demosthenis ordine

51쪽

tum malitissent, pristinam Athesileniam gloriam peritos,

imo adeo cives a virtuto majorum degenerasso, ut nihil quidquam sit, in quo non eis illi longe multumque Praestitissenti regiam liue orator sui eum priori tempore anti en comparationem, qua ut supra Philochori testimonium confirii iuri dixi, ita nunc in universum eam ad orat. III. aptissime quadrare demonstrabo. Senies diminia quidem, ut paullo rem Hiius repetam, ad persuadendum idonea argumenta iniquo suppeditat ingonium, sod ita tamen ad rationis ea normam dirigere solet, ut persuadendi ratio secundum auditorum anus temporis conditionem amommodetur. Etenim qui persuadere quid conatur alicui, non omnia debet, prout quidquo in mentem venit, promiscuo effutire non prius quomodo sit agendum dicere, quam aut quid aut num quid omnino agendum demonstratum fuerit - sed eo quidque ordine ollocare, ut unum ex altero necessario stolaeon et oriundum videatur. Sed quiuitam in dicendo, quod ipsum Demosthenem dixisso ferunt V.Cie. Bruti e XXXVIII ), omnium primum et solum sero Milo em ea quisque verbis ae risissim congruat Dotes. Atqui omnis motus orporis ab animi motu pondet,

ejusque quasi imaginem repraesentat ac in ulacrum. Patet igitur, haec tria, nectuna, orationem, gestum, ur-ctissimo inter se cohaerere, ita ut, quo quid intelligi -- Iis simplicius, Haesdior sit animi, lenior eorporis in tus, eoquo mollior ratio, quo quid auditori graviusto

suaderi, eo vshementius vocem contendas, pedem supplodas, irascaris, convicteris, ad ultima quaeque cons inas. Hoc autem usu ium niaximo prolum, cum frustra quis consumta in suadendo opera idem iterum item quo suadero cogitur, testis est in orationibus Olynthiacis Domosthenes. In I. III. Orat belli necessitatem aerationem obtendit, cives ut pristinam nunc demum si-diam disonant leniter commonet, pag. 11. 7. g. 8.

52쪽

τερον πεπονθατε, . . λ. Mittunt exercitum Athenionsos,

nihil proficiunt. ovi legati adveniunt, vocatur concio, oratio II 00 iubetur, in via fluunt malas moris Martes orator ascribit, ut timor a ivtinui eripiat anxilium mittere jubet, urripere censionem, rem trenuo gerere, segnitiem exuere. Huc spereant, quas leguntur pag. 18. 10. vl. q. ω -- δ ρες Αθηναῖοι,τ- ηδη σκα-ν αὐ- , ὁπως μὴ χείρον περ ημα α

42. πο . v. δὴ τὴν Ηταστασιν καὶ 'γαλν δωσέο τηνμως. o. p. 24, 2 25. m. l. 23--26. hiuntur horrem auxilia, nuntiatii Charidem Victoria, feroci plebs, superbiunt oratores, Philippum ulciscendum esse concla..inantes. Jam tertii adveniant sociorum lagati, quamquo vana sit et stivola Charidem iactatio ostendunt timus Demosthanos in orat. III. II. jam amplius sos nequiteontinere, quin iram in cives enundat, quippe qui rerumn uin e id in eo iam sint, ut et veteres socios perdant, et patrias perniciem parent. Reserta est opprobriis hae oratio et compellationibus, quale leguntur pag. 29 5 sqq. q. 3. μἐν - παρ- καιρὸς, Ἀνδρες συκαῖοι, εἰ πέρ που, --- φρον - καὶ μολῆς δεῖ - Ἐγὼ δὲ οὐχ οτι χρη-ε--παρο- συμμολ--

53쪽

animo Iegantis admirationem Excitent, quo tandem modo assectos esse putas eos, qui ipsum oratorem do suggestu tonantem audivemuis ejusque moesium vultum, gestum,

si fient videmini Huc illud quoquo portinet, a quo Oxorsi sumus,

eomparationem dico praesentia Emporis cum aevo madorum. Varia nimirum est argumentoriam rasio, quais aiori suppeditanti Potest illo enim suadero auditor - , ut aliquid siniant, dum vereommoda obtemperat xia vel repugnaturis incommoda inde capiunda proponit, periculo eos propius instanto officia sua exsequi jubere, desidiosos ad studium et laborent incitare, cavillari m .sevolos, Nandiri ambitiosis exorare contumaces meo pervagata omnia et ulgaria. Sed a quia universum populum in concione tali crimino conlpellat, ut ruborem uni cuique eliciat, haud valde erraverit, pinor, qui indoinitimo civitatem discrimino versari colligat. Est enim omnia paene desperanus, honoris studium diu solutum in hominibus eo xcitaro, ut honoris eos ac dignitatia expertes esse dicat, amissam gloriam, tamquam pristis nas virtutis simulacrunt, ex langinquo eis Mendat, ipsam ut recuperent etiam atque etiam hortetur eos et obsecret. Quamvis autem minime negem, hujus rei mentionem jam in II orati fieri potuisse, ΙΙΙ. tamen nostri ordinis orationi eam propterea reservari velim, quoniam, II esset, in III oratorem plano saeviro suspiceris; verum mirum conira, quam placido ibi leniterque pro

grediatur oratio. Nequo etiam vereor, B quis inconstantiae, coarguat, quippe qui supra sub η. I p. init gradationem, qua viri quidam docti Dionysiacum o dinem tueri sunt conati, improtaverun nunc jam non

Probem solum, verum ea quoque tanquRm urgumento an V. sine Demisin au sinatim. v. n. i. ει D. M.

54쪽

luo do affecimuit gradations sermonem esse. Quas habuit in promtu Demosthenes, nil in quando iterum eadem Diso dicendum sibi esset, vel quoties, omnino nesciens, in tenore in L ori euneta pronuntiavi Sed eiviiiiii segnities atque inertia eum iterum ei, imo teritum qu que eadem de re loquendi daret occasionem, fieri non potuit quin sensim ira Demosthenea adeo excandesceret,

ut in vos eam modestius primum in re orati, inusis- . . in in III evomereti cap. m.

Cum ineorius diu suissem atquo suspensus animi, que In in ordinem disputationis meae partes digererem, ea demum aptissima visa est argumentorum dispositio, qua primum do universo rationum habitu dissererem, tum argumenia o singulis Iocis depromia exponerem. uuamquam enim utruniquo per se adeo indigens est, ut alteriim alterius assensione atque approbation egesti,

ideoquo nihil disseres eui videatur, quo quidque in loeo

uocetur transitu tamen, qui sit ab universali ad singulare, jam eo aptior ipsique rei convenientior est, quod qui orationem aliquam via et ration Iegit, primum eo illam legit eonsilio, ut quid sibi velit Maior perspiria qui universus orationis habitus sit, qui color, cognoscat, deindo relegit, ut singula quoquo memoria comprehendat, quam allido sint inventa, quam pulchre dispo-rita, Mam artificiose conne uerscrutetur et intelligati Verum quoquo ordino collocaveris omnia, perquam

mon difficiis ost, ariIumenta per istas partes ita digerere, ut et suo quidque Ioco memoretur, et crebra ejusdem

rei repetitio vitetur. Quam si Hurios in eandelia rein inciderimus, satis halbebimus, id relegando lectorem eo

55쪽

indicaro, quo acciu auus illud disceptatur. Hanc partomaui si ita Pertractemus, ut rationem unam quamquis peragrantes suo quidque loco arguimentum tamquam testem excitem atque, examinentius

ψισασθαι μιν ἡ δη τὴν βοήθειαν κει παρασκευάσασθαι την ταχιστην, . . λ. id supra pag. 28. Pas. 10 2 sqq. . . Ω ἐστι μαλιστα τουτο δέος , ειὴ πανοιπος ων καὶ δεινὸς νθρωπος πράγμασι χρήσθαι - τα δ' ἡμἁς διαβάλλων καὶ τὴν ποοσιαντην η μετέραν τρέφηται καὶ πυρα ἀσπται τι τά νολων πραγματων Coll. ibid. vers. 14. 15. q. 4. πρὸς ἐτώς καταλλαγὰς si ἄν Ateiso ποιησαιτο ἄσμενος προ υλυνθίονς, ἐναντίως ἐγώ Prius dicendum de loco altero. Proponsus ibi Philippus ad societatem eunt Olynthii ineundam dicitur. Hoc datum. Wolsio visum est παρ' ἱστορίαν εἶναι, cujus in sol ianuam discessere ounienv M. 1748. p. o.), linius d. hyperb. p. III p. 2.), Rauchenstein. p. 14. 15. , oemel in annoti. p. 38.). Fortasse recte. Sed quod addit Wοlsius, ,consictum illud esse ad terrendos Athenienses si ipsi repudient Obnthio , praestoris sors Phil issum, intercipiendas societatis cupidum. magnopere Vereor, ne prorsus ab hoc loco sit alionum. Μonui ea de re jam supra cap. II. p. 30. Ut paucis repet- referenda haec Videntur ad oratoris cujusdam, furiasso neniadis argumentationem, quippe qui ne auxilium Olynthiis mitterent dissuaserat, quia non modo bollum tum instaret nimis periculosum, sed etiam in solam Philippus esset, ut in gratiam cum Obnthiis rediret uine patet, cur dieat orator πρὸς ὁ τας καταλλαγάς ἐναντίως χει, quod iam distinctis verbis expressum

si , ut nia ejusdem reiciaIII antea facta esset mentio, ne Graece quidem Demosthenem dixisse opinere. Acce-

56쪽

dit ilo multus est orator in demonstrando, Olynthioa societatem eum Philippo ineundam magis etiam quam bellum atque servitutem metuere. At si id ipsum, propensum esse ad pacem faciendani Philippum, ad terrendos Athenienses confinxisset, prosecto facere non potuisset, ut contrarium potius, Olynthios quoquo paeem p tero, civibus non persuaderet Itaque si verum est;

quod olfius auspicatur, παρ' ἱστορm illud esse, non ad terrendos Atheniense aismosthene, sed ad placam dos potius et a societate eum in1nthiis ineunda avoca dos ab oratoribus qui adam confictum est, qui turpi largitione corrupti Macedonem augeri, quam Graeciam liberari maluerint. ιαιτη, ut ait Diodorus Sic lib.

XVI. cap. 4. φορά τις προδοτον πῆα τότε κατὰ Hati . Quae eum ita sint, vix dubium est, qui primo

loco haec sit oratio ponenda. Societatem enim oratores aut ne coeant cives dissuadero, aut ne praetermittant

suadero ob tantummodo tempore redibile est, quo id ipsum, sitne olynilis succurrendum, nemo adhue in

quaestion versatur. Posthac inita demum societato non idem ainplius in deliberationem cadit, sed cives ut officio suo satisfaciant ne strenue decretis pareant uno i stigantur atque ineliantur. Praeterea totius aromenii, quod Demosthenis adversarios commentos esse puto, ratio ejusque refutatio ita comparata est, ut nec in II nee

in UL orati quadrare videatur. Scilicet orator aliquis anto locutus erat sero in hunc inodum M opus es Athenionses, Olynthiis auxilia mitiore brevi enim Phrulippus Mem cum eis faciet. Respondet Dentosthenes: At pacem, tamenetsi petat Philippus, tamen ab Olynthiis non impetrabii suspectus enim adeo eis est, ut cum eo in gratiatu redire nolint. Iam plana omni omnia, at reputes, quando Philippum pacem voluisse, Olynthioa repudiasso credibile sit. Pueem vult, cujus optatis lar-

iuna non respondet, aut cui non ea, quae exspectabat, ex bello commoda redundant, aut qui vi tamen eum h sto potiori ineundum tituet. Pacem contra repudiat, cui

57쪽

bens omnia promamit, aut qui damnum, si quod oesi, facili negotio resarciri posse putat, aut qui incertum belli exitum suspecto praefert foederi Patet igitur, sub finem belli nec Philippum in pacem, neque Olynthios in bellum propensos fuisse Etenis a tam prospere dimicasso diritur Philippus, ut primo belli antio XXII urbs Chaucidicas dirueret, altero Olynthios, et ut idotur Athonienses quoque duobus proeliis vinceret, Olynthum denia quo urbem obsideret, expugnaret, everteret. Iam quis, quaeso, 'Mues Potest, ut regem eo tempore, quo habita est oratio III. ideoqus ipse in eo jam erat, ut Olyn-Φum aggrederetur, de societate cum Olynthiis cogitasso arbitretur Frusirans in bello consumta opera, contrit uni tempus discussus ianius belli apparatus quid laea sum tela iactata, caesi homines, dimia viles 3 equaquam, puto. Philippus enim, vir subdolus ac tenax proin Positi, qui e jam progressus erat audaciae, ut Olynthiis ediceret, aut urbs illis excedendum, aut sibi ac donia, imo qui universa Gravias insidias moliebatur, cur incepto tan subito destiterit, atque Olynthiis propon internecionem jam redactis parcendum nunc censuerit no coniectura quidem assequi possum in spe portiundas Graeciae elatus obnihlas subigero enixissimo

studuit, ne superessent postea, qui ad majora tendentem a tergo adorirentur Olynthio vero in summum si III esset oratio discrimen adductos is delirationem incredibilem - pacem perore tune a vietoro oblatiun repudiasso num credibilo osti Avidissimo potius hanc os exitium repellendi occasionem adrepturo fuisse nonne credibilius

. At, inquiet aliquis, nee Philippus revera pacem phisit, nec petuam Obnihil repudiarunt; eonficium illud a

Demostheno, vel, si mavis, ab alio quopiam oratore.,,Νum oratorio magis illud, quam vero dicitur, quasi Philippus robus jam beno gestis timeat continuatam cum

Atheniensibus Obnihilsquo unctis contentionem is si tam in eo edam nune omnino illud, ut dicit mu

58쪽

sonem eius alio tempore fieri potuisse, quani quo foedus aliam eum Olynthiis Philippo fieri posso redibilo erat. Si quia enim persuadere alicui eonatur, quod per νε quidem fieri potest, sed eo tempore, quo loquiatur, fieri non potest, is profecto non oratorio dieit, sed do industria fallit et aperto mentitur. Nec vero otiam

si III. haec oratio esset fidem ratori ut ineredit,ilo quid jacianti auditores habuissent, sed ipsi diuturno isto defessi es amici pacem obnihil ut adriperent oblatam

a Macedono suasissent.

Jam vero apparet, Philippum tantummodo initio besti ad foedus eum Obnuitis jungendum paratum esse, ejusquo rei nonni. in I. orat mentionem fieri potuisso. Fortassi etiam falluntur ii, quibus praeeunto visio praeter veritatem tota res conficta videtur. Quod ut sospice duabus rationibus adducor primum quod inis sim Ioeo Demosthenes id ipsum, num propensus ait ad societatem cum Olynthiis ineundam rex, neutiquam a dubitat, satisque habet moners, in iliis oblatam societatem repudiaturos esse. Tum quod in Ioeo, quem supra aituli, priori dieit ἔστι μαλιστα τουτου μὴ πανουργος ων καὶ δεινὸς ανθρωπος πραγμασι χρῆσθω -

τα ' μας διαβαλλων καὶ τὴν ἀποισιαν τὴν ἡμετέραν vomi uoto πα-- 1ται τι μέλων-αγματων. ρὶ eluendum, inquit, est, ne nos Philippus, nisi auxilium Irnthiis tulerimus, apud eosdem etiam netur et obtrectet quod vi eon,ilio se rit non asius Idem seripa in annoti p. Ruedigeri P. 4. quem ad I eum quae vir doetissimus adaeripsit: ,sed quid, si orator haee omnia tertio posuit Ioeo, quo magis ives instigaret haud set ansatia reprobaverim is, quae disputavi supra Pag. 25.

3o Eo refutatur quoque, quod ontradieit ounieney rim modo Philippus Atheniensium absentiam eriminari poterat, nisi mrn ilitia auxilio adesae ex foedere dam inito tenerauitur 3 menim iam im perieulum eo disium ne in uia veri L nisi minauri orem

59쪽

obscurum Sperabat enim fore ut, si suspiciononi in .Athenis ista contulisset, Obnibi ab omitium so destim timuis miti animum desponderent, omnia desperuarent, Maiiam fidem atquo potestatem ultro se permitterent. Videtur igitur Olrnihios ad deditionem pellicere voluisse, quamquam non in gratiam cum eis reditumiis, sed fae lius ita, nec vera, nec tempore contrito, in servitutem eos redacturus. equo id quibus modi assequeretur, dum no fino excideret, quidquam Pensi habuit. V. Iacobs.LL p. 295. P . 10, 27. q. q. 6. Oυδ γαρ λόγος οὐδὲ σκῆψις θ ἡμῖν του μη - δέοντα ποιεῖν πολείπεται. id supra 'P. 29. 30. Pug. 10, 28-11, 2. g. 7. - γαρ, ο ὐντες ἐθρυ-

Noogovoonius in annot ad Viger. p. 296., delendum e-sona multis cum libris artio τον πολεμον , quod bellam nondum susceptum esset: κατα πολεμον aut in NIum in genere rivo varia bella, in quibus Athenionsos anuli amisisse oram bostenderet, significare, Quod Pinggerua p. Bauchensi. p. 5. refutaro studuit hoc modo ,,τον πολυιον referri deber ad bellum h/nthiacum iam appositio του παλαι ostendit. Igitur non est, x cum Ηοogeueenio de ejiciendo articulo .gitemus. -- Meminisso debebat, rectius hanc orati tertio loco Poni, et inceptum jam bellum cogitari debere. M Sed, nisi fallor, seribendum tum esset κατα - τον τυν ---ν.

60쪽

Nam κατα τον πολεμον si ad bellum Oh nihlammis serretur, non satis Meuariis dieiuni esse initiis eum si antecedentibus sermo sit de bello eum Philippo prius

gesto. Huc autem spectare Verb κατα τυν πολεμον rectissimo Oeen RIL Buediger. p. 56. atquo Beescerita p. 189. Πάλαι quoque non habet quo offendat, quo niari haud ita diu erat, eum do Amphipoli re peranda Athenienses iam Philippv linicaverant. Pertinet igitur ad tempus bellum Amphipolitanum praecedens, quo Atti nienses, quamquam valde iam a virtute paterna degeneraverant, prospere amen res suas gesserant, id quod orator Deorum erga eos benevolentia testimonium habendum esse dicit. Itaque κατα πολε ιον quamvis diei

posse constet Ai n. XIII p. hine tamen loci, minus convenit, quia aio similo quidem' ri est. Ain nienses, quotiescunque bellum gessissent, e usquam rei laeturam fecisse. Cf. Becker. I. l. p. I90. Alteram, eur Inis gratia reserenda sit, ration cor iis subiungit hane πεφηνδεα πινα - - σφι χών

geam, quanivis dieat inquis, societatem istam αντίαιν, vel, ut explicat evellius, δε ὁ ο ιον, eo tantum tempore haberi potuisse, quo vires ob altiorum adhue integra fuissent, iis initio belli sed oratori fortas Millud ignoscendunt. At ' hoe ceri adversarios quoquo nobis dare puto, mesolaticinenti neni ibi ita saetam esse, ni sim haec esset inratio, lenitalom, puni,nitam , et

mentiam oratoris miraremur, qui eum vitupernre, castigare, instigare cives deberet, satis haberet dicere, socie- laus ineunda nunc obvenisse omasionem, quam si amplein vellent, amissis possent remperare uno si quis eomparaverit eum iE, quae an init orat. III. II. Is-guntur . 28 5 sq. q. L, ἡ προμοτα εἰς τοατο προ-