Johannis StrauchI JCti Salani Dissertationes academicæ quinque de imperio maris. De centum lapidibus urbicariis. De statutis à summo principe, Irnerius nonerrans, seu ad Auth. quas actiones C. de SS. Eccles. De induciis bellicis

발행: 1673년

분량: 294페이지

출처: archive.org

분류:

171쪽

ecepta erant eoncinnari, quippe initio a Basilio orientis Impera.

tore faeto in quo tit. 2.-mιηοπως locis venerabilibus centum praescriptionem annorum adhuc tribuit, fere

conjecturae delabor, post Iustinianum etiam orientales Ecclesias Novellam CXI. non observasse. Cuius postea dispositionem Basilius&Leo denuo per Basilica in ulum reductum iverunt . Verba Photii ita habent. p. m. 39- EA-η κληρονομία, ηλη τον ἐυαγει τοπω καταλει PM εἰς ἀνάρρυ- ἀχμα- λωφν, κινwαν η ἀκλε ν, άtia in πρσοναλιαὶ κνε ἰν Θαπλκανή, 'νὶ μον' τ' των ρ. Eνιαυτων μαλονται πυ- Cui Balsamon hoc Scholion subiicit : Συ

stine ληπις λοπίζi dce. Id est et Tu vero scias quod tametsi

illa constitutio statuat, solo centum annorum curriculo vener biles domos rejicit Tamen c. I. Nov. Iustin. CXI. sive ult. cap. tit. 2. lib. 3. Basil. haec in verba sanciat &c. Verba quae sequuntur

iam supra ex Basilicis recitavimus. At hoc monitum Balsamois nis Photio latere non potuit, homini infinitae lectionis, dilige tissimoque excerptori, & hoc ex professo agenti, ut canones cum legibus conferret. Quod valde me confirmat, nec orientales Ecclesias tum temporis aliam quam centenariam observasse praeseriptionem. 11. At inquies, privilegium, quod Nov. IX. continetur, non soli Romanae, sed toti occidentali Ecclesiae tribuitur. Ergo non potest distingui inter praescriptione contra Ecclesam Ro. manam, & alias occidentis. Id quidem verum. Sed usus fori Rom. hoe Privilegium restrinxerat, ut soli Ecclesae Rom. esset proprium. Quo facit Honorius Compilat. V. de Praescript. Priori & Conventui Lateranensi rescribens: Cum Latenmensi Eccleis Aa spe te membrum Apostolicase , es Romani Pontificis 'opria ex ari statuimus er socimin, ut sicut contra Rom. Eccosiam non nisi cemenaria currit praescriptio, fecundum Constitutiones Canoni-

eo re legitis, sanctiones, im quoque ipsi Ecclesia minoris temporis raescriptio non ob at. Sed quanam Romanarum intolligitur Qui

172쪽

Quinque enim sedes patriarchales eonstitutae suerunt Romae. Prima Laterani ubi Romani Pontificis propria sedes est .a.eompil. V. Et ait Onuphr. r. m. Pontifices Romanos, in Patriarchio juxta Lateranensem Basilicam,seu Salvatoris vel Constantinianam fabricato per mille annos commoratos fuisse, videlicet usque ad Clementis V. pontificatum. Secunda, quae est in CPolitani Patriarchae ad S. Petrum: Tertia Alexandrini ad S.pau- Ium: Quarta Antiocheni ad S. Mariam Majorem: dc Quinta Hierosolymitani ad S. Laurentium. Quae quatuor ultimae sunt membra Basilicae Lateranensis, quae proprie dicitur Ecelesia Romana, ut annotavit Onuphr. tract. de Episcopat. er raul. Cuia eius intelligit Ecclesiam in c. adaudientiam X. Apr.wrip. σμ. Raguel ad Lus inter C. de . Eccles ait, eruditos intelligere. Ecclesiam S. Petri tantum. Id De probaui ex aec. g. eo Hatia seu M. Cironius Lateranensem. Sed rectius Iohannes Faber add. auth. quas actiones n. v. per Ecclesiam Romanam, patrimoni. um sive bona, quae Papa immediate tenet, intelligit. unde ad monasteria exvinta non pertinet, ut notatur Archidiacono X. deis

praes. cap. a. sit. 6.

in usu Authenticae

Thes. s. Locis venerabilibus praeseriptio sola quadragenaria noeet Diiae quaestiones. II. quas res concernat haec praeseriptio Plurimum inter est b. an m. fissi possessor exceptione praescriptionis se tueatur. Dd. hae dore sententia. III. Rei immobilis & incorporalia dominium possessionGaequiritur. IV. Prisscriptionem 3o. annorum quis Imperatorum introis duxerit. Impp. Antecessores suos Patres nominant. Euphegius, Legislator Ephesinus. Lectio mendosa. Valentinianus Imp. Theodosium II. Patrem suum num rei te nominet Cujaeius refutatus. Hereulanus Cos Nicetiisus. N. Euphegius legislator in dubium vocatus de praescript.emendatur Theodosi IL preeas. NI. Cirea praeseriptionem longissimi tempo- ei, distinetio. Iure Can.quandoque nec dona fide opus est. II. Ineen-

renaria praescriptione nullo iure titulus requiritur. Centenaria praeseriptio per nostr.Auth. civitatibus ademta non est. σαδ Data o. a inorum praeseriptione mansit Eeclesiis 3o. annorum praescriptio contra aIiam Quoadeinde mutatum. In uno eam eontra R. Ecclesiam susscit o. annorum

praescriptiα Va.llus nunquam praescribit smioratur

173쪽

ECcies is ergo locisque venerabilibus aliis, ut & civitatibus,

nec non relictis ad redemtionem captivorum nullum privi - lesium datum est, quantum ad praescriptiones temporis minoris decennio. At a praescriptionibus longi longissimi.

que temporis, id est, decem, viginti, trigintaque annorum ita tuta sint haec loca& res, ut olim non nisi centum, hodie vero lota quadragenaria praescriptiones noceant. Dicit autem Authentiis ca: a uas actiones excluditpraescriptio. Excludere actionem exisceptionum est. Ergone Ecclesia sola exceptione temporis tuta est adversus petentem dominum Z Et nunquid possessio longi tem poris X. vel XX. annorum, itemque longissimi temporis, sola tuis . parit exceptionem possidenti, non autem actionem repetenti ὶ a. Videamus. Et primo quidem de Iongo tempore. Pertinet haec praescriptio tam ad res corporales, quam incorporales.

E corporalibus autem huc pertinent duntaxat res soli. l. r. l. si vianea. y. l. M. C. de praesi. DV. temp. Insit. h. t. siquidem auctor fit bonae fidei. Malae enim fidei possessore alienante cessat longi temporis praescriptio, si verus Dominus ignoret jus suum, dc ali nationem factam authent. Maia fidei C. de praescript.llang. temp. quae desumta est ex Nov. CXIX. c. r. si vero is, qui putabat easdem res sibi competere, inter X. vel XX. annos litem non fuerit contestatus, posses r praescripti me munitus firmiter eas habeat. Quod ita accipiunt Dd. ut non pertineat, nisi ad res solas corporales immobiles, neque ad alium, quam qui immediate a malae fidei pota sessore causam habeat, dc denique in mala fide vera ae statim ab initio interveniente, ita ut auctoris malas des praesumta, vel post traditam possessionem eidem superveniens siccetari haut ossiciis ' at. Rart. adl. Pomponiin eum quis Is de acqv.possess . Baldus

3. In re ergo immobili corporali magis accesserim his, qui dominium possessione acquiri volunt, cum quia longi temporis possessio sueee:lit in locum usucapionis biennalis, quae olim fuit in Italii co solo. pr. insit. h. r. unde dc usucapi disertε dicuntur a Iustiniano d. l. res immobiles de in f pr. Non solum in Italia , sed in omni terra, quae nostro impurio subtrna ur, dominia rerum

174쪽

rum justa eausa possessionis praeeede te aequiri. Iunge L M. g.

tur tempus possessori plenissime securitatem super dominio praestare. Idem etiam forsan dicendum de rebus incorporalibus, ut servitutibus, per longi temporis quasi possessionem seu consuetudinem jus acquiri, quo propriae suo fiant modo, dummodo nee vi, nec clam, nec precario possideantur ab eo, qui praedium dominans possidet. LIrarissa. Isaee S. V. P. l. r. C desere. σ a . l. Io. pr. f. si ferv. vinae l. ι. I. M. Τ. de AEq. σ q. l. 7. C. de servitur. Luit. C. eod.

A. Sequitur praescriptio XXX. annorum, quam fere con . venit ICtis priscis fuiste incognitam, ab Impp. demum introductam. Sed dubitatur quis Imperatorum eius auctor fueritiae. νδ. obsas Theodosium magnum fuisse contendit, .uodv Nov. de praescripti XXX. annor. id tribuat antecessiori suo patri. Non ergo Collegae Theodosio juniori,sed Theodosio M. id tribui. Nam solere Impp. antecessores suos appellare pa 'tres,ut Alexander Antoninum. Lub. de Menae Et idem Uale tinianus in eadem Nov. Honorium, qui ei fuit avunculus, no parens. Deinde idem probat Cujacius eo, quod ex eadem con

stitutione Theodosii Magni idem Valentinianus referat in Nov. de Epu.jud. Theodosium patrem suum divae memoriae non imis putasse in praescriptionem tricennii tempus pupillaris aetatis, quo stitieet quis rem pupilli possedisset. Contra sunt qui Theodofio juniori id transeribunt. Alexander III. Pontifex in ea. Iuliarii. s. x. de praescri'. quendam Ephesinum legislatorem nominato, quem quis fuerit, Cuiacius cum aliis requirit. Tomo u Conciti nominatur nescio quis Euphegius, quem patruum Origenis fuisse habet Decretalium compilatio prima. Id quod inter casia palearum ponit Cujacius. Et A. Augustinus uor. adeo il. r. τηύθιμ ω,m pheg5M, substituit, Gemm, vel : Eurisu. Cujae. ade. Digilanti. & Savero aά Sidon. D. ιε. tib t. Eugenius, quod comstet, cum rerum potiretur in Oriente Theodosius M. Eugeniunia

se pro Imperatore gessisse in occidente, ubi potuerit exemplo Theodosii introduxisse praescriptionem XXX. annorunti Possis doli omnino mutanda inlcctio, substituere congruintius The

175쪽

dostin Legislator, quam cum Iohann. Costa, Theodo nau Legislator, rescribere. Sed prius de Theodosiis videndum, inde delecti

one. Et verius, ut probat Sirmondus ad Sidon. d. l. Theodosium Iuniorem intelligi puto. Quia de Theodosio M. ejusce rei

nullam adest vestigium, adest autem de Iuniore, d. Nov. tit. I. de xxx annorum praescriptio. omnib- causis opponenda. Nee offieit, quod ibi fit appellatio Patris. Nam rebo Patrem Theodosi.' um Iuniorem, Collegam quantumvis suum appellat, quod socer ipsius esset. Duxorat enim filiam hujus Eudoxiam. Vid. G. drea. Et ideo contra Theodosius ipse se Valentiniani Patretria, Valentinianum Filium appellat in Inscriptione Nov. n. m. Valentiniauo inelno, Victori ac Triumphatori semper Augusto illo Themissius P. P. Augustin Pater. Sed fortius adhue premit Cujacium

Nov. illa XII. de Episcopas 1Micio. Ibi enim Valentinianus diserte se refert ad constitutionem seu Legem divae memoriae Patris sui Theodosii, quam tulerit de privilegio pupillaris aetatis, ne intra hoc triginta annorum spaciatis labi incipiant. Attulit hanc legem non Major, sed Minor Theodosius, de agnoseit ipse Cujaeius d. Obsass. retractata sententia priore, qua tract. de div. temp. praescrip. cap. yo. eam Theodosio M. adjudicaverat. Neque haec alia est quam l. s. C. Iusti de praescript. XXX. annor. I. sing. C. Theod. de actio. cera. temp. . Frustra vero Cuja eius simile quid jam a Theodos M. eonstitutum, de sine teste affirmat. Non enim ad rem facit Symmachus lib.F. epis. s. ib. XXX. annor. diebvi in-eanuit at-pos lanis. Non enim vult, tot annorum canitie Λα- pelium per leges tutum esse: Nam si esset, non ita solicite omnes alias rationes conquireret pro eo Symmachus, sed nude facturris narrat, eum tamdiu possedisse. Frustra urget Cujacius verba Nov. de Episcopali judicio. Non enim ibi loquitur Theodosius Iunior, sed Valentinianus solus. Data enim est Herculano COS. eum jam Theodosius biennio ante defunctus esset. Et hoe est,

cur nominet eum Valentinianus Divae memoriae Patrem suum .

Hine ait d. l. hanc tricennalis praescriptionis legem intra Gallias nescitam, primum a Nicet in illatam invectam, elim prumum Ravennae data, Firmino P. P. cunctis provinciis ad publica dum mandata,a quo Nicetius Praefecturae Consibarius eam Trib nati- Dissiliroes by Cooste

176쪽

nalibus Galliae edendam accepit. Nane ad Emendationem te ratam ad x. depraesicristi. 3. Ubi Cujacii Eugenitu non placet. Cui enim persuaserit, Ponti fleem Tyranno & Imperii iniusto usurpatori gloriam inventae a Theodosio legitimo Imperatore tricennii praescripti nem tribuete Et cum Theodosii M. tempore nondum quiequam tale sanetium jam probavimus, cui Eugenius isto coaevus, facilὶ inde constat,Eugenio hic locum esse non posse. Ephegius autem Origenis patruus jamdudum ab eruditis explosus est. Nec ad corrigendum textum facile d*scenderim praesertim si nimium alitera recedat. Quid ergo, si retinemis, Ephesinum Legislatorem Sive serio sive per sareasmum ita appellatum Theodosium

II. ob celebritatem nempe Concilii Ephesini, autoritate ejus eo

Est orgo praeseriptionis hujus auctor Theodosius II. 6. Ergo circa praescriptionem longissimi temporis dis inata guendum videtur, utrum sola negligentia domini praescribens ni latur, ut si Geditor intra Jo. annos non agat, an vero insuper possessione sua. Priori ea a puta, si contra praescribentem actio non fuit instituta, praeseriptio longissimi temporis nil aliud quam e eeptio est, qua post tantum temporis aclarus excluditur. Si praeter tempus & possessione nitatur quis, puta, si possideat bona fide, sed sine titulo, f. I. C. depraesi. XXX. Pet XL annor. aut rentia ad usurapiendum inhabilem, tune triginta annis praeter exceptionem jus etiam persequendi adquiritur. LI. C. depraes taxoelu.-nor. aaιh. nisi trisennale C. de bon. mat. ου μιλ maia fidei. C. de praesi. long. temp. Quod si mala fide quis possidet rem vitiosam, sola exceptione sese defendit. Viae l. r. g. adhac I. C. de ann. ex XL ad s.furtiva. histit. de Usuc. LAur. I. C de io. velaam.

Frascr. GH en. p. a. membr. a. cv. i. num. r. σ seqq. Etiam jure nonico Cons Gil en. d. l. Diab. R. a. para. s. q. s. Vasgura. a. Controv. res Col. adc. quomiam depraescripti μυ . Exerc. s. q. p. Alias omnes actiones temporales fierent perpetuae. Nec ratio Iu-

vocati, telte Sozomeno. Refert etiam Nicephorus 6b. ι .cap. .

Hunc Ephesum venisse,temploque precatum revelatione quadam, 'quis Imperti successor futurus euet, accepisse, ibidemque obiisse. Diuitiaco by CO dile

177쪽

ὶ habens, est M. F. ut qui auctore Praetore possidet,ut In re pro dere

licto usucapta. Clem. ι. de res. i. ine gr. e. quoniam. g. in alia. x. in lite non contes. c. de quarta. e. indicante.c. auditu. X., L

. Porro disputatum fuit Interpp. antiquis, an in centenais ria ista requiratur titulust Quod jure Canonico expedirum est, non requiri. C. r. in . depraescript. in 1. Quod & iuri e vili consentaneum putamus. . ia haec praescriptio species quedam est immemorialis praescriptionis, quae vim legis habere dicitur. arg. I. I.;'. σι insum pr.F. de ag. sagu.plo. & privilegii ab ipso Principe concessi. l. I. s. φ. de a' quotiae Balae in eap. .eolum. r. qua sint regalia. Iason in lib. de operibψ eorum. s. g. de LL. Consuetudinis denique ac tituli jure constituti d. LI. f. q. Bau. p. a.p. pr.F. q. . num. . ac proinde pro possessore praesumtionem juris & de j ure facit per d. c. t. de praescri in L Felis. in e. cum nobis. column. s. de praef.4ta ut tanto tempore possessum praesumatur ju- possessum, sive commune jus resistat praescribenti,sive non. Ze. r. depraes. in L Ant. de Butrio. in cap. praevenit. de em . Gebba rae

8. Sed nunquid Auth. nostra seu Nov. CXL U' CYYYLee tenaria praescriptio ademta est civitatibus quoque Vetus in Dd. eontroversia Theodorus enim Interpres Graecus unus e XVII. viris, qui Pandectis jussu Iustiniam concinnandis praefuit, & Co- diei praeterea Graeco: Itemque Iohannes Civitatibus eam minime ademtam ; Platea autem omnino ademtam statuit, illos sequuti sunt Castrensis, Bartolus, Iason ad authent. nosnum. Cujac. tr. de

ν. Wissmbach. ad Cod. 9. Lib. p. . Nos, ut jam olim disputati

178쪽

Hιi My de rebis eae ita me loque priori sententiae

inhaeremus, quia neque , que C XL circa civitates quicquam mutaIum esse apparec , s. Caeterum etsi quadraginta annorum praescriptio reli. quis Ecelesiis data fuit, mansit tamen XXX. annorum praeseriptio uni Ecclesiae contra aliam, can. I. Synodi Chalcedonensis, σωλ .am Synodio I. in Trul . re ean. Inter memoratos eau. ιε. auas. I. Concilium Malicense, unde desumtum es cap. a. compliationis pr2ma. Sed id postea immutatum, & inter Ecclesias etiam quadra. genaria possessio desiderata. c. ad aures c. iEudes quia x.depras. Imo & eontra Ecclesiam Romanam XL. anni sufficiunt in casu cap. uti. depraesi. in L Uri vice versa nec centenaria lassicit, quantum ad principatum supra Ecclesias alias praescribendum: arg. 6

q. r. Quia hoc esset contra obedientiam, cui nullo tempore praeis scribitur, ca . eum nec liceat. c. cum ex o est, x. h. t. Quemadmodum in Rudis vasallus nunquam praescribit Senioratum, conistra seniorem suum, ex repugnantia terminorum, in rotistis, non magis, atque per naturam filius fiε, ri patri parer potest.

179쪽

CAPUT L

Nomen, inventor, destriptio, distinctio indutiarum.

et mon iam σ- Latinosa Thesii. Explicatur induetarum etymon turn apud Latinos. 2. Tum apud Graecos, Italos de Gallos. 3. Differentia inter inducias de Treugat . Sed falsa. origo Induetarum eadem quae belli. Inventor quis Homonymia. Induciae tributi. Quinquennales. Treum Dei, jure C 'nonico quid. oergeldum Saxoni m. Pro quiete belli. 6. Sumitur tripliciter. At nos pro statu quieto accipimus. Descriptio Induciarum. 7. Maus hostiles suspendunt. 3. Ad tempus. Brevius, vel Longius. I.

Dξ nomine Indutiarum pariter & deseriptione lath dispu

tat A. Gellius I. n. dictas has arbitratus,-tu dieas,1NDRUTT-IAM, ut legunt editiones recentiores. Vet res enim Bibliothecae Paulianae quos inter antiquissimus Romae editus annum praefert ess C CLXIX. habent, I N D v c IA N s A M. Rationem e mi inde petit Noctium Scriptor, quod , dies certus praefiniatur, paetumque fiat, ut ante eum diem ni pu gnotur, atque is dies, ubi veniret, INDE- I-UM pugnetur. Idcirco ex iis vocibus, quasi per quendam coitum & copulam nomen Indutiarum connexum ene. Aliter Aurelius opilius, ab ENDOITu, initu seu ingressu, derivavit, teste eodem Gellio, fine ae p. quod hostes inter se utrinque, ultro citroque alteri ad alteros impune de sine pugna ineunt. Geotio Piab. III.cap. at. dicuntur ab INDE de ortu M, quod a certo tempore otium sit. Firmatque seriptura veteri, qua fuerit, INDOiTIA. Nam otium tunc OπιuM, a verbo oITI pro quo nunc, uti. . Sicut ex PoINA, poena, punio, ex Potno, Poeno, nicus. Donato ad Eunuch. I. s. quasi IN-Di--Oriues, a quo fortEhausit Isidorrus. Christopho-

180쪽

dutias vult factas, ab E N D u vel IN D u & O Ti u M , qui cum fere Maith. Maninio in Lexic. PhiL es mssio in Eumologico con-

veni

II. Graecis ἐκεχ ιι Thucyd. lib IV. quod eo tempore , T est. inquit Gellius, non pugnetur & manus cohibeantur πια. Hesyclitus : ἀνα-υmς, α,οχῆ, φιλία. Item, ανακωχ q, a re nautica. Glossae Philoxeni; Indutiae, α,ακωχοι . Helychius : άνακωχευ- , οταν tamλάγ ίλαντες - δε α εαυτους -λευουστει Item, ἀνακω- -αναχωρηστς χὼ ταν νεων, ἡ δάπαυσκ. Barbaris I REUGA: dicitur, Italis TREGUA, a Germanico Priit prp quo dialectus niti t. . Misinica et relu fides. Inde est Dructa, Druda, sponsa in LL. Salicis, tis. I . ab eadem es in formulis Marcuuphi lib. I. c. s. eum notat qui fidem Regi promisit, & apud vetores Poetas Gallos amicitia Druem dicitur. Ut habet, ni fallor, Dn. Fabrat. Non enim in praesens ad manus est. Confer V . lib.a. de vis.ferm. ver. Trusa. Nempe Deuga est fides temporaria hosti data. Unde Graeci posteriores smiliter vere vel πέβα dixere, vel τρέυa, ut Codinus de o c. Con minop. XIV. F. M. Meus. Gloss. Gracobarb. in κλα. Hinc Gallis quoque suum Treue, Gasior. dc Treuia, apud Ivonem Carnotensem Epist. q. Trevia Dei. Confer Sigebertum ad annum solue. RudoL Glabr. ad A. io34. Baron. ad An. ios n. 6. Rogerium Houodenum sub Rachardo.

III. Et vulgus interpretum Iuris Treugam ab Indutias discriminant, quod illa in longum trahatur, hae in praesens. Cui rei abutuntur autoritate Pauli Vib. XVI. ad Sabinum L. . 9, t. de Iias is Capt.qposuim. Nam cum Ceritibus, Vejentibusque in centum

olim annosa pugna darent ferias Romani, tam accuratus non

dum quisquam erat, qui Treugam ; Livius vero Indutias vocabat. Adeoque constat, in sensu comparato, & intuitu pacis, a Paulo, indutias brevi, praesentique tempore circumscribi. IV. Originem, nullus dubito,communem cum ipso habete origo Mae bello ex Gentium ture, Indutias. Sunt enim perinde bello a taque paci sua commercia & ut verbo Homerico utar Iliad. ψ.

-ηροσύναι, quar int Indutiae; dc abs quibus bςllum, non bel-

Disserantia

SEARCH

MENU NAVIGATION