장음표시 사용
151쪽
Bohemiae Rex, ut Principem Saxoniae, suum Principem, nominet, ut faciebat formula supposititia in verbis: mir gitainnen
Accedebat sexto, quod Storiami ultd- non Dueatus
ς UR*- hae dynastiae ad Electorem Saxoniae tum temporis spectabant. Erant enim Domini de Biberstein, & ali quando Electori Ernesto, Dueique Alberto, Fratribus Saxoniae pignori opposita. Sed jam
anno I lo. repignoratae, teste Albino in dir-land. sit ronic. tit. V.F. m. aos Habetur commentitia haec conjurati nis Armula ap. Horaeae voti ursat bis lib. a. c. ἔ.fol. 77Loirieos ne--ε. Et ejus examen ibidem c. fol. Ιoo. Ad ejuscemodi νοΘεοῦ cessiim in z-- deprehendendam, & dignoscendam nihil aeque atque crisices, stu- dium facit, judicio viri, divinarum humanarumque rerum sciemtissimi Iuris pubi. privatique, rerumque imperialium tonsultigiis 'diei.Hονδε rni, ad hunc ipsum locum, D n. Hqrdlederi, Anarer, inquit, oriri. hine permagnum esse artis ejus usum. Non in umbra modo cs La lina Lingua, anui: Sed in luce etiam a s atae negociorum civit um,mlingva Germantia. Ide, ostendit Caesaru Opimiatio Ha sensis cum Land uvio. Haec iste fol. 8os. editionis Gothanae. Riti, in La- LII. Et quemadmodum suspectum Deit falsi rescriptum,
rini risust barbarismus vel soloecismus in Latinitate, ei ad audientiam U. h. t. 2 f ita, nee minus in vernacula. Cum enim neque appareant Ina
tute dictata, non possunt videri emanasse a sede Apostolica, e. quam gravi. X. de crim. fag. Qsamvis usque adeo severe hic obeli non sunt figendi, ut unius etiam literae vel syllabae o sito
tono m. rescriptum arguat suspectum, c. ex parre II. ins de Fid. in . S ptimo contra rescriptum exceptio annalis opponitur. Jure qui dem civili perpetua illa sunt La. h. t. Canonico vero annua, c. plerum 6. h. e. Cujac par. C. de pree. Imp. of si impetrans intra annum iis uti per malitiam vel negligentiam distulerit, dummodo tamen alter contrarias literas obtinuerit postea, Iummoue U. h. s. Re F ma. benes tit. Torm. manae
152쪽
LIII. Exceptionem autem oppostam Iudex debet admittere sub poena X. lib. auri, t. s. c. si conti jus. Et probata
exceptione mandatum rescinditur, & impetrans in expensas condemnatur, e. . b. t. Gail. r. s. t . num. a. F aliarii autenta, Iiterarum Pontificis excommunicantur cum sociis, si adfalse
riorum de erim. g. de assiciuntur poena legis Corpellae de faM sis I. r. l. ιί. f. s. ad L. Corn. de fag. etiamu ipse, qui falso rescripta utitur, falsum non commisit, La. C. de M. in . I. sim proponis. C. si reus vel accus Appellare etiam i reseripti, possumus , I. r. s. de a eL. ad eundem Principem , qui r scripsit. Abutentibus denique rescripto exceptio obstabilia, in casibus c. H. h. t. quo negatur abutentibus beneficium impetratum, Hac Amo. Dissur I. u. uis. Dicendum etiam fui iet de interpretatione constitutionum, de rescriptorum , d constitutionum absogatione, exceptionibus contra prisvilegia, clausulis, earumque effectu, ikaliis: 'Sed jam modum disputationis e etaimus.
153쪽
ad Audient. Quas actiones. C. deSS. Ecclesiis.
In transscribendis Auth. accusatiis III. Summa L. V.C. de S&Eceles ΛΟΘLIT Cn. XX. Υ Auth. .MAct. Imerius non errans. Ecclesia RO na jus emtenariae praescriptionis retinuit perpetuo. q.
- Reditum hactenus fuit, Irnerium quen-
dam, qui &Gvarnerius &πernerus appella- έtur, hominem natione Germanum, Professio-ὶ ne Artium initio Ravennae, & postea juris B ' notriae Doctorem,summarum seu Epitomarum, quas ex novellis Iustinianiscis Codiei repetitae praestectionis insertas tabem di isse auctorem. Qua tamen fama non aliud cons quatus ille fuit, quam ut nomen Σs tanquam perpetuo errantis usurpetur,
nerius dictus, quasi dir frende. Ν' . ad c. si h
redes X. de test. n. r. cs M. Maama ima. de 'ir. i pr. quem a gat Din. mldericus Commentar. de tui.foem --rs a. th.I. dicentem, quod Irneri in transscribendis Authenticorum textibus aliquando vel dormitaverit, vel Punita religione fide iservaverit, Baldum. in Lib. Inst. Sixtin. de Reges. σ seqq. es cap.ar. n. 7ser cap. ra. n. ax. adeo, ut ante viginti quasi annos in illustri Frisiorum Academia Franecherana ICtus celeberrimus Dominus Iohannes Iacobus missenbachius integram errorum Irnerianorum suilogen in publicum exposuerit. In cuius frontispicio thes Irnelium a multis vapulantem producit, quod complures diathonticas partim regeram dςscripserit, partim in alionum Io. ooste
154쪽
. rim transtulerit, adeoque oscitanter consar averit. ' Sed&Er rorum Irnerianorum promulsidem eX paterno Novellarum opere
collectam a Ritters husio Filio jamdudum ad libandum propin tam fuisse, ait idem D n. Ei benius, quam videre mihi non contiis git, cum primum haec eommentarer. Utor enim editione do
- - 2. Nos, ut virorum istorum laboribus minim ibimus oba structum : ita quae in exercitationibus nostris Iustinianis ιω-'μνῖας authenticae quas actiones C. de n. EccL dixeramus, quum non nemini paradoxa visa, accepissemus, it Ia Iatius diducere nostra intererat; ne si posthac cathedrae Academicae ad tempus valedixerimus, arena cessisse videremur. s. Dixeramus Exec. VIII. Aph. II. Centenariam praescriptionem, quam dederat Ecclesiis orientalibus Iustinianus Las. C. de . Eccles postea ad Occidentales quoque pollectam fuisse , Nov. IX. quam tamen ipse postea penitus sustulerit Nov. I. qua- dragenaria restituta. Nov. CXXXI. Sola Romana centenariam retinente, Auth. quM amon. C. de SrEceles quam exceptionem de Eeclesia Romana jamdudum summi impugnarunt ICti quidam, erroribus Irnerii imputantes, quod mutatio juris in Nov. CXXXI. non minus ad Occidentales, quam Orientales Ecclesias pertinere debeat. Contra mihi visum fuerat, Ecclesiam Romanam ius centenariae praescriptionis perpetuo retinuisse. Neque nunc quidem est, cur hanc sententiam mutem, nisi, quod tum largiebar, Ir-nerii opus Authenticas esse, nunc aliter videatur. q. De duobus ergo nunc videndum nobis erit, an IrnerIus auctor sit excerptorum istorum sive epitomarum, & numquid privata, an Principis cujusdam auctoritate codici fuerint insertae. Deinde numquid erraverit, quisquis Auth. quas 'ctiones, auctor exsti terit.
An Irnerius auetor Authenticarum fuerit 3
Thes. I. Ouod de Irnerio dicitur fide historica non nititur, odostea di & gloriae sententia de Ailth. qui res C. ais n. Metis clarius explieatia.
Corpora A.mh. ab emblemate alterius sepatanda. - .
' Thes. IL Arthurus Duyll. alienum sensim Alvaroto tributos rota
155쪽
Auth. indigitaturi qlio modo se muniant. Balduini de aliorum de Auctore Auth. opinio. IU. Irnerius salva Chronologica veritate Au stor Auth. haberi non potest. Gregorius M. citans aliquam Authent. esst 3oo. annis prior Irnerio. Niellus refutatus. Auth. quo modo dici possint Constitutiaones. V. Burchardus 6c Ivo Irnerio priores, citant aliquas Auth. Grati nus eum Ioli nne Glossatore mentionem lanerii non faciunt, Alberici genistilis opinio. VI. Irnerius cum non sit Auctor Auth. de erroribus argui non potest. VII. uilla qua auctoritate vim legis nactae. Auth. a Friderico I. firmatae. Auth. usus in Italia perpetuus. Gothorum in cursionGJus Rom. num sepultum fueriti Longo ardorum sanetione mulieres jura maritorum secutae. Ius Rom. in Italia nunquam desit.
Nititur assertio hujus quaesiti fama diuturni temporis
inod si auctorem hujus rei quaeras, nemo eorum tempo rum scriptor est, qui id tradat. bd unum multum. 'facere possit, ad fidem huic tradito derogandam. Sane inter recentiores Tiberius Decianus Apolos. pro Iurisprudentia adversus Alciatum c. δ. n. L id assirmat, sed quo auctore, non addit. Memini equidem citatum in hanc rem legisse Odoisedum Auth. qui res C. de Syricis num. I. Sed nec Odo fredus hoc, quod requirimus, ibi dicit. Ecce enim haec ipsius verbae OrM-gnori, vos non debitis hίc phu habere in i ta Authenticae omen quidam his habent plus. Sed issa verba non sunt/u quia nonsone in corpore Authenticarum, sed hae sunt verba onerii. Haec Odo-fredus. Quid clarius, quam Odo Redum non ipsam Authentia eam; Gires, Irnerio adscribere, sed quandam ejus laciniam , . nempe haec verba: Sed melius iacitur denegandas omminὰ esse a I enes huic acceptori. Dicit ergo ab Irnerio aliquid actinuthenti
cas adiectum, ei aliquid adsutum fuisse. Quod & Glossa dieit
ad d. Auth. qui res. Nec aliud conficies ex eadem Glossa ad Aur9. defuncto ad Sci. TertuLυerb. ω. O. quae similiter versiculum istum ; nulla, Irnerii esse dicit; Λuthenti eam ipsam ab eo esse, non dicit. Eadem ratio est ejus, quod Glossa habet in Auth. is successione. C. de suis-Legitimis. Ita enim in fine ait: Norarea dhaec verba; sola naturali: non sunt de corpore Auth. scd oneis riuaeposuit. At posuit ceu glossam, potuit Extra textum Authenisticae, interpretandi gratia; quae verba postea in ipsam Authenti- . cam errore librariorum assumta. Itaque frustra auctoritasgi. al- Dissiliam by COOste
156쪽
legatur, quippe quae id non habet, imo eontrarium inde facilius
colligas. Distinguit enim glossa corpus Authenticae ab embl mate Irnerii, quod perperam fieret, si Irnerius etiam eorporis auia inir existeret. Et si maxime Novellarum corpus intelligas, non , tamen sequetur, Irnerium authenticas excerpsisse ; Sed hoc solum Hicies, de suo hune aliquid ad jecisse. a. Αrthurus Duyh t. r. de octor Iur. civ. ca .rip. m. s. Alvarotio tribuit, quasi assereret, ab Irnerio sub Fridarieo Imp. authentieas fuisse colle stas, quas ille misisset ad ICtos Papienses, ut ad LL. Cod. adjungerentur. Sed errat vir diligentissimus. Non enim Alvarottus Wo-.seud. n. ra. loquitur dohis Λuthenticis, sed de Constitutionibus Friderici Secundi. Citat enim, Alvarotrus odosredum ad Aauh. F. CG SS. Eccles verba Odois Redi: in unum sciatu, authenticium, quod'D co ossa- ὰν niano, haber novem contiones. Postea cum venit Im . Trideri ιJunior, misiι haι Constitutiones ad citiaretem isam Doctoruin LL.ur Vmrent eam singuia LL. sub eorruentibin ιisulis : Et ira fecerunt Dae dum convenreunt in I. Petro, qui issam Authenti Cassa. mverunt ad legem issam. Postea quid fecerum 2 Dominis Hugolinus post nonam eosiationem posuit librum nudalem, omnes Constitutiones Friderisi AHiqui j Iunioris,s aliquaι M. Conmisi F.-vocatur decima collatio. S pauci sunt, qui habent istae or diuisia in libris suis. Hactenus Odorredus. Cujus ex virbis a paret, eum loqui de Constitutionibus Imp. Friderici, nee Irnerium auetorem ponere, sed ICtos Papienses, nee per temporis ratioonem ponere potuisse, quum imperante Friderico II. Irnelius jamdudum defunctus esset.. Hactenus ergo omni auctoritate destituitur fama, imo suis ipsa auctoribus falsa esse arguitur, de epitomarum auctore Ir-nerio. Quapropter recentiores auctorem Authenti earum indi-gitaturi cautius loqui solent, & se plerumque formula praemunire: Loretur vel quisquis auctor fuerit. Ita Zac in Cons. φ. n. r. Vol. l. Hart. pistor. ρ. δ. q. a. n.F. Ant. Comitas,praef. in Cod. Jus. Hotom. qq.H. ι . ibi: si quis vel Irnerius,vel Irnerii similis. Balduin . protheoria Novesiar. Carol. Molinaeus tr. de Commerc. sur. n. D. Doncit. Comm. l. l. e. ro. n. o. Matthaeus Stephani
157쪽
proaem. N. n. 8a. Iosephus Maria suaresus Notis. RUGor. Vir. 2ari. de mand. Prisc. ad I. I. Et Balduin .ins, Iustiniani sui non unum huic operi manus adhibuisse, sed plures opinatur. . Sed ne solum per destructionem opinionis contrariae progredi videamur, agedum ostendemus, authenticas quasdam citatas ab his, qui defuncti, priusquam Irnerius nasceretur.Quosdam etiam scriptis inclaruisle,priusquam Irnerius studio juris vacare coepit. Et constat, Gregorium magnum Pontificem non ultra viginti quinque annos ab obitu Iustiniani sedisse, nempe ab
anno sy I. adeoque ante Irnerium quingentos ipsos& quod me diti annos. Hic sib. XI. Epist. ccitat non solum Auth. Presbyteros Cis Episeop.re cier. Sed dc ad verbum refert: Ne ver), ait, objiciatur, quod de Clertio hoc loquitur, non de Presbytero, flemaeum es, quod in eadem Constitutione lib. Coae. r. legitur appeliatione
Curicorum s Presbyteros.Diaconos contineri. Verba aurem,
legis sunt ista o Presbyteros es Diaconos, s Sub-Diaconos, Cantores o Lectores, quos omnes Clerici appellamus. Hactenus Gregor. Et nequis putet, non Authenticae ab ipso, sed ipsius Novellae verba recitari, consignate addit, quod ea Constitutio exste , I. i. Cod. Quamvis autem pro l. r. Coae legatur in quibusdam exemplaribus I. r. m. pro quo Critiei Gregoriani ex conjecturalis rescribunt L. i. C. se. Nov. CXXIII. tamen haec mera est divinatio, quae tanti valet, quantum ei quisque tribuit. Viae Car. m. Iin. Lect. Dolan. 3. quem etsi Niellius Di F. Duae a. th. F. p. m. N. hae de re insectatur, nihil tamen solidi contra eum affert. Equisdem captat verbum, costitutio, Niellius, qui Gregorius utituto, quasi id Authenti eis seu epitomis hisce non conveniat, eoque
minus quod non nisi minimae sint particulae prolixae alicujus Constitutionis. Sed facile ei occurritur. Non enim dicitur eonst, tutio ex auctoritate excerpentis & contrahentis, aut conceptorum verborum ratione, nec appellatur Constitutio, quatenus est argumentum seu epitome ; sed relatione ad originale suum,dcratione
senssis seu dispositionis ipsius. Et quid quaeso usitatius, si summam legis alicujus recitamus, quam dicere 3 esse Legem hanc vel illam Ridiculus autem est Niellius quaerens, quis tam impudens fuerit,
158쪽
tiquItatem tribuere ausit. Quasi verὁ sermo sit Molinaeo de Authent. Frideri et Imper. Porro Aath. Item praediam σ Auth.sed spermurare. C. de M. Meles habentur apud Burchardum dc Ivonem, quorum ille scri psit jam anno iolo. quo tempore nondum natus esse potuit Irnerius, quippe mortuus circa annum iiso. Hic vero etsi paulo recentior est, obiit tamen tam anno IIIA. quum lanerius quatuordecim demum post annos nempe an. ii28. ius profiteri coepisset, Novellarumque liber nondum repertus esset. Hunc enim jam pertractatis ab Irnerio Codice, Institutis dc pandectis demum re
pertum fuisse testimonio odosredi ad i. 8i. E ad I. Faleid. proobant ICti Bononienses, in responsoria ad Nihusium. Similiter
betur. Pluribus aliis proferendis dc conquirendis nunc nec Oxium, nec locus est. Taceo quod Gratianus, qui decretum suum ,
vivo adhuc Irnerio compilavit, ubicunque Λuthenticas, quod facit frequentissime, inserit illi, It rerii nus piam meminit: Sed inscrimione hac, nova constitutio, utitur. Et Iohannes, vetus ille glossator in Comm. super Nov. quem Rittersitusio debemus, ad finem cujusque Nov. quaenam inde Authenticae desumi de quo loco Codicis repositae sint, referens, ne semel Irnerium quidem nominat, procul dubio non omissuri, famaque ac laude rei gestae defraudaturi, si autorem eum tum temporis aut credidissent, aut fama tulisset. His addam, quod Alb. Gentilis, disputi de Lib. Iur. eiv. scribit e. 6. post Accursium demum Irnerium habitum fuisse , auctorem, olim antiquiori tributum, quod &Fictardus invita .recentiorum ICtorum notat. x
s. Quare, quisquis auctor fuerit, Irnerius non fuit; sed hoe longἡ antiquior aliquis, & quidem aut ipse, a quo translationem veterem Novellarum, quod Λuthenticum dicitur, habemus, aut certe eo non multum inferior. Constat enim translationem
Novellarum utramque tam vulgatam, &-πόδα illam, quam conelsiorem Iuliani antecessoris CPolitani, Constitutiones sing las habuisse propriis capitibus distinctas, ita, ut breve singulorum rapitum argumentum literis miniatis descriptum esset, ut testatur Contius ἀντο ει- in fib. Nove M. undo postea dc T i nO-
159쪽
nomen Ruthenticarum ex Corporis, unde desumtae, nomine eis mansit. Ergo nec erroris sons est Irnerius, qui nullas hic agens partes, nihil errare potuit. Utrum vero omnes hae summae eo.
dem tempore subjectae legibus Codicis fuerint, non possum deis
7. Nune, utrum auctoritate publica vim Legis aeceperint, videamus. Sane ab initio expressa aliqua sanctione id factunia fuisse, assit mare non ausim. Quan tamen perpetuo urbis Romae usu in forum receptae fuerint, dc pro norma actuum moralium habitae, dc in causis decidendis usurpatae non dubitandum. Quare εc hic usus earum pro expressa sanctione merito obtinuit. Nihi. lo tamen minus certum est, si non Lotharii secundi sinctione e pressa, quam Professores Bononienses ad Bartholdum Nili usium allegant, tamen a Friderico Leas auctoritate Imperatoria fuisse doristas. Ita enim de se ipse imp. in Robcaliensibus Comitiis apud Radevi eum lib. φ. e.I. Nosu, inquit, quo am Civiliae n 'o beneficiis in summumprovina, firmata, ae moriba Mentium probam μὰ habent roboris. Si jura Civilia firmata, utique SeΛuthenticae istae,si maxime ab Irnerio prosectae essent. Nam hoe tempore Irnerius iam satis concesserat, &Λuthentieae Codiei insertae erant. Neque hoc doctissimi quidam de antiquitatum periti ICti in dubium magnopere vocant. Balduin. in protheor. ad Nov. inquit: Ajam hancce Nov/2Wum- nempe qua insertae Codiei fuere factam auraritate IN. Friderita L. Io. MariSvaresius, quem saepius jam allegamus: Ex inrerproris hujin transeiatione decerpsit, quas insuit Codici, Novesiarum portiunculas Irn rius, seu quis altari autorimie Friderici I. IN. ut quidam agunt, id fleretis. OEMάerr. Irn. tb. . re Baldum citate Sed velis lem locum addidisset. Nam quae Baldus habet praeludii Feudor. ea ad alias quam Friderici Imp. authenticas pertinere non vi
g. At forsan, quod diximus, Authenticas in perpetuo usu sori Romani & Italia mansisse, nostratibus videbitur, quibus hoc, persuasissimum est, post Iultinianum in Occiden. te per Gothos atque Longobardos sepultum fuisse penitus jus Iustinianum, usque ad Lotharium Saxonem. 5sd haec plus famae quam
160쪽
vam veri habent. Quod enim attinet Gothos, eonstat ex Epistola Gelasi Pontificis apud Gratianum Theodoricum Gothorum Regem Iuri Romano nihil derogasse. Ita enim ibi
Gelasius r Magnificemiam vomm Dies Romanorum Priscisum , πώ in nagoriis hominum ex diendas esse praecipit alto magis cis.
Rmerentiam 'Prari osoli pro sua felicioris augmento verio Frvari. Imo Theodori eus ipse in exordio Edicti sui, quod Pi thoeus edidit, & postea Lindebrogius Codiei suo LL. antiquarum
inseruit, ita loquitur, ut constet Romanis LL. nequaquam derogare voluisse:si juris ublici reverensia re legibus omnibus cum Boram devotioni semanius. Etsi maxime Gothi tentassent tale
quid, tamen a Iustiniano Italia pulsis ius Romanorum postlimianii jure iterum Recessisset. Quamvis autem sub Longobardis Dialia horum leges acciperet, constat tamen firmissimis testimoniis, italos nee ab his coactos hae lege vivere. Exstat Luitprandi regis Sanctio l. a. LL.Longob. tit. . ex qua mulidem Ius mariti s qui debuisse, ut, si Romano nuberent,Romanis, sin Longobardo, Longobardicis Liavi verent,apparet. Et Imp. Lotharius ibid.leg. a. cavet, ut Mul eres Romanae, defunctis Maritis Longobardis,ab ejus lege sint absolutae, & ad suam revertantur Legem. Habetur
Codex Legum istarum apud Goldastum Consuet. Imper. sI. de Lindenbrogium post fol. F8. Karolus M. in Italia utramquιεc Romanam & Longobardinam Legem, quantum ad lucceni nes, iuramenta, dc damnorum astimationes praestandas retinuit , ut videre est l. a. LL. Longobard. tit. Is cap. r. Et Pipinus Filius ea . a. addit &causas status, At alias querelas. Et Sigonius lib. de Regn. Hal. testatur, circa annum MVII. consuetudinem tulisse, ut omnes ederent, qua quisque lege vivere vellet, Romana, Lo
gobardica, Salica Quae libertastusque ad Lotharium Saxonem duravit, ut constat ex eodem Sigonio lib. ιι. Et in speeie de N vellarum observatione dc usu exstat insigne testimonium Iohannis 8. Ponti f. Dis. I. ubi ait: In secundo Novesiarum Dinmani
Libro legitur, ut nemo Eesopus aut Presbter aliquem excommunicet antequam causa probetur. Intelligit autem Iohannes libruma. Novellarum Iulian , apud quem haec constitutio numero estio . Et Ivo Carnutcnsis Epipola a Jo. ab Ecclesia Romana com.