장음표시 사용
161쪽
Maria Suaresius refert, quod Odo, qui vixit anno salutis 8sq. apud Iohannem Italum in odonis vita in Bibliotheca Clunia censi, p, trem suum Abbonem narret memoriter Novellam retinuisse, um de si quando lis inter parentes fuisset exorta, tantam in eum ce surae quoquo modo excrevisse veritatem, ut undique omnes ad eum confluxerint. Ex quibus satis opinor constabit, jus Romanorum in Italia nunquam desiisse. Plura adduci possent,sed non opus soli lumen accondum. Conser μν. Co ring. de orig. - .
An Error in Authentica: Quas acti
Thec I.; Praueriptiones eontra Ecclesiam quando eo erint,Eeelesiae 'rando eceperint pomidere inmobilia. Origo centenariae praescriptionis.Iustinianus insigni fraude circumventus leg. 33. C. deSS. Eccl. condidit. Illu-nris Procopii locus. Riici cujusdam facinus. Tabellionum osseiunia. Thes. IV. Q Ud in ca3. C. de M. GH. cautum, solam orientis; quod in Nov. IX. solam occidentis Ecclesiam spectat. V. Duarenus.Cis-nerus, dialii notantur. Eorumque argumenta examinantur. Graecus Noves. textus an Authenticus sit, incertum. Codex Graecus Haloandri mend sus. Auctor vulgatae Nov. translationis quis dc quando illa edita. VI. Quae eausa, quod injucunda illa sit. NII. Duarent & caeterorum argume ea Tolvuntur. usucapio impium. praesidium. VIIIJ Cisnerus retulatus.' IX. Α Iusto Meyero dissentitur. Iohannis Pontificis mors. T Sola Ecclesia gaudet centenaria praescriptione. XI. Objectiones. GIIae XIII. Earum solutiones. Per Nov. Cra. Romanae Ecclesiae nihil ademtum esta varie probatur. XIV. Qrando epta sint concinnari Basiliea. Post Iusti nianum Nov.CXI. Orientrus Ecclesiae aliquφndiu observarunt. XU. Ο iectio eum solutione. Cui ex Ecclesiis Romanis exceptio centenaria competat, quinque sedes Patriarchales, i
Cum Authentica nostra duabus constet partibus, quarum
altera instar regulae sit, altera eΣceptionis vicem obtineat, videamus de utraque ordine. Regula haec est: Ecclesiae & locis religiosis agentibus opponi non potest exceptio praescriptionis decennii, vicennii, tricennii, sed solummodo quadraginta annorum. i. Hae praescriptiones contra Ecscsiam tum demum ccepe. Iuni
162쪽
runt competere, cum Eeelesia coepisset possidere Immobilia. VIs
autem est, ut ante Constantinum id contigerit, quem primunia sanxisse scimus, ut haec talia Ecclesiae possint relinqui. t. ι.C. de M.
Getis. Etsi enim in Epistola pontificis Pii secunda praediorum
in usus divinos traditorum oecurrat mentio: spuria inmen haec
est Epistola, & merx Mangonis, Isidori Mercatoris. Ab eo ergo tempore & agere pro his retinendis & respondere coepit, neque alio, quam communi quorumlibet possessorum jure uti. Gare quibus in causis possessores alii exceptione praescriptionis longi vel longissimi temporis contra petitores erant tuti,iisdem dc conistra Ecelesiam sese dcfendebat. At vero sustinianus in l. 6. C. da
. Meles introduxerat centum annorum praescriptionem, no
sanε ex certa scientia & motu proprio, sed insigni traude circum. ventus, quam ex Suida primus, ni fallor, Cujacius observavit. ΛProcopio autem in Historia arcana prolixe narratam legere ea. Condidit nempe ha e legem in gratiam Eme senae Ecclesiae, multavi auri accepta. Priscus quidam, ait Procopius, apud Emesenos fuit, alienae manus perquam ingeniose mentiendae peritus, ejusque fraudis plane idoneus arti sic Porris Emesenorum Ecclesiisam annis antea non pavet heredem instituerat Mammianus, Vir Clarissimρ, Patricia dignitate,genere&divitiarum copia ilIustris, Iustiniano postea Principe, Priscus censum familiarum ejus urbis habens, quaecunque florerent opibus, ac ditissime praedae esse ρος sent, harum diligenter observat majores,quorum tabulas sibi eo quisierat, eorumque nomine conplures conficit libellos, qui bi , grandem pecuniam a Mammiano apud se depositam accepisse, e
demque debero se illi faterentur. Crediti vero inanibus illis libellis auri summa decem millia pondo colligebat. Denique publiei tabellionis viri fide & virtute conspicui,qui superstite Mammiano civibus tabulas eonficiebat suaque mlhu consignabat, lit ras mirum in modum imitatus, sic eos libellos Emesenorum Ec. etesiae Procuratoribus tradit, qui partem adquirendae pecuniae,
quae illum maneret,pollieerentur. Verimi obstante lege, quae reliquas omnes actiones ad tricenariam praescriptionem prolatat M& quas hypothecarias dicunt, nonnullasque alias quadragenaria excludit caceῖtioas, id inςunt consilii. Porsunt Byzantium
163쪽
ire, vim auri Caesari deserunt, rogantque, ut sibi esse praes 3 velit
ad tantam civium perniciem. ille accepta pecunia mox legem scribit, ut actiones, quae Ecclesiis eompeterent, non stati temporis sed ce nium annorum praescriptione excluderentur, idque non Emesae duntaxat, sed in universo Romano Imperio perinde valeret. Ae tum mittit Longinum virum industrium de corpore strenuum, qui postmodum egit urbis Praefectum jus illud Emes
nis dieturum firmaturumque. Principio quidem ex confictis illis libellis Emesenorum Ecclesiae procuratores, cum in nonnullos cives causam bis centum auri pondo tenuissent, eos illico condemnarunt, quibus ex tanta temporum distantia, atque nocte rerum
olim gestarum nulla defenso suppeteret. Quamobrem,eu alii tum Emesenorum primores in magno moerore jacebant, successebantisque calumniatoribus. Sed cum pars maxima eivium in id exitii veniret,rem ita est Deus moderatus: Pristo hucusque fraudis auctori, ut ad se omnes libellos deferret, Longinus imperat, atque rem detractanti magna impingit alapam vi ille ictu fortis dexterae afflictus supinus concidit tremensque ac pavidus,remque odoratum Longinum ratus fatetur fraudem, sicque totius rei scena detecta desitum calumniis est. Hactenus Procopius.
3. His ergo artibus inductus Iustinianus legem tulit, ut In iis, quae vel per hereditatem, vel legatum, vel fidei commissum reis linquerentur piis domibus, Ecclesiis, Xenodochiis, monasteriis& similibus, & in iis quoque, quae eivitatibus ita relinquerentur, deniq; in relictis ad redemtionem captivorum,sive sint mobilia tave immobilia,non esset loeqpraescriptioni,nisi centum annorum. . Scripta fuit lex ista Iustiniano Coc ad Iulianum Praefectum Praetorio orientis, anno Christi sa8. Unde videtur ad solas orientales Ecclesias pertinuisse. Quod ex Nov. s. amplius probat Culaeius Obs 3. Rem alii secuti fuere interpretes, Giphanius ad d. l. ut inter Perea in Codicem de SS. Ecel.num.1 . Quamvis non desint, qui hoc jus statim ab initio & ad occidentales E
Sed nihil impedit, quae Procopius dicit,ad solum Orientis imperium restringere. Aut si maxime voluerit Iustinianus
164쪽
utrique id eommune Imperio esse, fieri tamen potuit, ut, si quas
possessiones Ecclesia Romana in Oriente possideret, quantum acleas ius illud Magistratus, qui in Oriente erat, Ecclesiae Romanae dubium faceret, quasi soli Orienti datum id esset, adeoque ad occidentem non pertineret. Qua ratione visum fuit Iustiniano propria constitutione cavere Romanae Ecelesiae. Quo faciunt verba haut dubia Nov. q. Ut sit totius occidentis, nec non dc orientis, ubi possessiones sitae inveniuntur. Et paulo inferius tΤotius oecidentis Ecclesiis profuturam Sc in orientales partes propagandam in quibus aliquid sacrosanctae possident Ecclesiae.' Et paulo post: reminiscentes huitu Letisprarogativam non solum
in occidentalibuι 'artibuι Romana riclesia eondonama , sed etiam in intenralibus partibus, in quibuι Ecclesiasica urbis Romana posis
festa ess-ι vel postea fuerint. Sed forte an Novella IX. subdititia est Ita Duarenus
vult, quem sequitur Cisnerus ad i. r. de usucap. n. . Dominus mirinbachius de Error. Irner. rh. s. ubi ait, eam spuriam certissimis argumentis probari posse. Et Dominus Thabor Partit. Element.P. a. thaa. f. male Ergo. Argumenta haec ferὸ sunt: Quia Nov. 9. non reperiatur hodi E in Codice Graeeo. Deinde quia
praescriptionem nuncupet praesidium impium, quod genus loquendi magis Pontificis alicujus, quam Iustiniani aut ICei vide
veniatur in Basilico. Quae omnia non sunt tanti. Et primum quod ajunt Graecam formam deesse, quid refert Quasi vero haee sola sit earum, quae latine promulgatae. sunt enim praeter hane
Nov. H. 23.-i 3. de Iso. teste Antonio Augustino Pamtit. ad N veli. Sed neque textus Graeeus is est, cui ceu Authentico fidere
tuto possis. Est enim in hune usque diem incertum, an hie, quem habemus, Iustiniani fuerit, nec ne Z Nec enim is visus fuit ante quam Gregorius Haloander edidisset primum Noribergae, ann.is; t. & desiderabantur tum aliquot Constitutiones Graecae, quas partim postea supplevit Heervagius, partim Schrimgerus ex Libro Cardinalis Bessationis Bibliothecae Venetae relicto. Viderit. August. lib. a. Emenae cap. I. & quis praestabit mihi etiam
165쪽
Graeus in Novellarum Codex, inquit Carolus Molinaeus n. o. quem Haloander Latinum fecit, adbuc minus proιο pus eu veliarum o im. longius recedit Es discrepat a prototypo non solum in na iva litera, sed etiam in sententia, quam liber Authentiis eorum, qui Uusti manibus teritur; 'se enim ex mulsis deprehendi, Codicem illum Graecum Haloandri fuisse transscriptum ex libro pria vino cujusdam Graci Scholastici vel Studiosi Iuris, Di in libro suo propria usingratia muru super textu es in margine ejus noraverat, praecipue circa ea, in quibuι posteriores Novelia corrigunι vel lia
mirantpriores, qua omnia, ut enunt a Privato homine in textu mu
ruam, es margini addim,succe ne temporis, dum libri ad vetus
rem vergentes imperitorum otem tmnsscriberentur, destiiraverunι
is textum ipsius merae te riuaui. Alb. Gentilis, ICtus exquisiti judicii dissut. libb.jur. civ. cap. r. p. m. 6. De textu ipsius Iustianiam Graeco non consat satis, qui sit, aut ubi sit, inquit & porro:
jacius υeterem interpretem ex alio exemplari Graeco fecisse suam interprem ionem siribit, quod es nemo non videt, costatis libris es'
praecipue rubricis. Et omnino verum est, translationem NoveL .larum illam vulgatam, quae nomine Authentici liodieque usurpatur, longe esse fideliorem. Equidem non latet mihi, esse, qui autorem translationis hujus Bulgarum Pisanum JCtum &Poe. tam Graece doctum, a quo Modestinum de Excusat. tutorum, L tio donatum habemus, ferant, ut Alciatus & Covarruvias, ab Antonio autem Augustino Berguncionem Pisanum laudari : sed certior longe in hisce Criticis Cujacii, Molinaei, Contii, Balduini, ut magistrorum, sententia est, qui hunc interpretem Bulgaro& Berguncione longe antiquiorem docent, rationibus irrefragabilibus. In primis, quod Gregorius M. Pontis in locis apud
Gratian. canon. cares. ιι. q. I. relatis Sc Raymundum tis. de testibuι cap. I. ubi cap. ult. Nov. yo. de restibus citat, hujus interpretis ver ba recitat. In Concilio quoque Parisiensi antiquissimo&tem pore S. Ludovici habito recitatur ex veteri ista translatione Nov. CXIII. integer locus, ubi etiam Nov. CXXIII. appellatu ,. Exstat ille locus apud Ivonem Panormiae suae pati. 3. Vide omnia 'no Ant. Comium praefat. iv lib. a. Novestar. ubi addit LL. Caroli
166쪽
BHorum lib. Canon. Ecel. Integram Nov. 4r. de depositi one ,Αnthimi ex eadem veteri translatione sumsita, praeter innumera veterum Pontificum scripta, Ivonis, Burckardi, Gratiani, Iohannis Sarisberiensis, ubi multae paginae hujus translationis contineantur. Et quia plerique horum Scriptorum Iustiniani seculo proximi fuerint, recte concluditur, interpretem hunc Iustiniani tempore vel non multo post edidisse versionem suam. Vid. Cm
fior. ad μυ- Josphus Maria SDare ι noris. Basili. 6. De hujus versione ita sentit Concius, esse quidem in . jucundam de salebrosam, sed id non tam interpretis ac ei disse culpa, quam praecepto Iustiniani, qui ita demum in aliam Linisgvam LL. transferre permisit, si modo sub eodem ordine eademque verborum consequentia, quod Graeci πιδας dicunt, transferrentur. Eamque ex Graeco Exemplari longe fideliore & integriore prodiisse, quam aut Haloandrinam quae a quodam privato homine propria autoritate contaminata sit) aut Scrirngeri . nam, quae suas lacunas habeat, & nullam Latinarum contineat. Et ut Haloandrinam elegantiorem esse non negat, ita pronunciat vulgatam fideliorem. - Et alibi ex persectiore exemplari Graeco eandem factam interpretationem , quam tali quod nos hab
mus , seribit. Et Paulus Castrensis cum Philippo Cornaeo in Auth. hoc amplius, eam partum Iustiniani legitimum agnois
r. Non magis movet, quod haec Nov. q. iliter Graeeas non appareat, nee in Basilicis habeatur. Quam multae in Basilicis aliae perinde non habentur & propria haec ratio est, quod Basilica soli Orienti scriberentur. Iamdudum enim Impp. CPolitani non solum Imperio, sed & spe imperandi occidenti e ciderant, cum Basilius Macedo cum Filio Leone Basilica proe
derent. Quid Z quod omnino in Basilicis hoc privilegium praescriptionis iecularis haberi testetur ecloga Basilicorum Z De nique hoc genus loquendi, quo utitur Nov. cur magis Pontificem quam Imp. prodat, Duarenus non ostendit, cujus haec ra
167쪽
ge imbecillius est, quam ut genuinam originem aut ICtum ali,ctorem inficietur, si praesertim cogites adfectum Iustiniani erga
Ecelesias tantum non superstitiosum, nec simpliciter impium vocat , sed intuitu eorum, qui contra Ecclesiam temere malave
fide usuri sint. Quasi vero res per se legitima dc pia ab usu perversoque utentis fine non possit dici impiat Confer Λr. Pinet.
ad Authent. nisi tricenna. Cod. de bon. mater. num. ΑΟ.8. Nec quicquam contra facit Primatus Praesuli Romani ibi tributus, ob quem νοθμας arguit Novellam Cisnerus. Sedeur non eodem argumento & Novellam CXXXI. cap. a. ut spuriisam rejicit, ubi Primatus omnium Sacerdotium eidem Episcopo Romano tribuitur. Et quidem ex Decreto sanctarum Synod rum. Quam Nov. pro hac sententia allegat etiam Nilus Thessalonicensis Archiepiscopus της is Πα--& centesimum numerat, & quid faciet Basilicis, ubi lib. 3 tit. 3. cap. 3. it habetur: τους απῶ R. κανόνων κω νόμον. -πν
πων ἱερέων. Quid Constantini ad Sylvestrum Papam rescripto, quod habet Balsamois tit. l. Nomoean. Potia Z quod homo Graecae Ecclesiae addictissimus nunquam posuisset, si falsi fuisset suspectum. Et certe Primatus ordinis, quem Episcopus Romanus Impp. beneficio obtinuit, tam eertus est, ut nulla dubitandi id nea ratio afferri contra possit. Sed nec erat, cur post Hoto- mannum missenbachius diem, inter curas. C. de Summa Trin. Bb eandem causam rejiceret, cujus Epistolae praeter alsos Liber tus in Breviario c. ao. nec non Epistolae Iustiniani ad Agapetum, in Epist. Agapeti rom. ι . Epist. Pons. Rom. dc Paratilla Graeca a Leunclavio versa meminerunt, & habent Basili ea. Quam profecto ita asserit Cujacius, post Alciatum ra. Observat. assi ut nihi Isolidi habeat quod opponat missenbachius. Confer Raguelium ad L L er seqq. C. de Sum. Trin. cae Baron. ad a. n. s . ubi Hotomannum. omnibus penitus Ermis exuit, prae
y . Nec mulium ossicit, quod Iustus Meyerus ICtus longe doctissimus contra Scioppium p. m. 27. Novellae. y. impingit, fa cilius eam corrumpi potuisse, . forma Graeca deperdita. Sed
168쪽
quid si Graece unquam scripta non fuit Z sane periculum hori
vel metus ad omnes reliquas Constitutiones Latinas pertinet ex aequo, in quibus tamen nemo, quod Graece non scriptae, desiderat. Majoris momenti dubium est, quod idem Meyerus ei et ex Chronologia. . Subscriptio enim habet Belisarium COS. quo notatur A. D. 33 . At Iohannes II. Ponti f. ad quem Nov.y. scripta est, desiit Papa esse anno 3 . ubi successit ei Agapetus. Sed haec ita quidem creduntur. At unde constat Iohannem anno 3sq. esse mortuum, ad quem anno sequente nempe 333. synodalis Epistola ex Concilio Africano missa reperitur apud Baronium ad A. 333.
n. 21. de Anastasius hoc demum anno gum esse mortuum com signate tradit.
1o. Haec quidem de Regula Authenticae nostrae lassiciant. Sequitur jam Exceptio: Mia Romanώ Ecclesa gaudente cen an annorum statio vel privilegio. Ergone Novae. q. non derogavit Iustinianus per posteriores, sc.CXI. & CXXXI. cap. 6. dc Edictum . Cum enim Authentica nostra ex No,. CXXXI. contracta quae Ecclesiam Romanam, a generali regula de quadragenaria praescriptione non excipit, utique hoc facinus Irnerii, aut alicuis jus Irnerio similis erat. Hic Rhodin, hi altandum III. Valde autem contra Veritatem hujus exceptionis militat, quod non appareat, qua ratione plus occidenti, quam oriisenti tribuatur, quod objicit Ob . s. Giphan. ad i. ya. C. deSS. Eeel. IVissenb. d. l. th. s. Ritteraehu par. v. n. Io. In primis,
quia Iulianus Antecessor Iustiniano in sua Epitome
Nov. υδ. exceptionem non agnoscat, sed generaliter locis retiagiosis praescriptione quadragenariam restitutam tradat. Gregorius autem M. Episcopus Romanus contra Ecclesiam Romanania praescriptionem quadragenariam admittat. Unde apparet, paulo post Justinianum in Occidente & contra Ecclesiam R. quoque correctorias Novellas, nempe CXI. & CXXI. admissas fuisse, Locus Gregorii lib. I. Oby.ρ. ad Petrum dubiti aconum, ita habet: Simon serium sines, de quibiu causatio mota eri, inconq issos M. annu possedisse repereris, nusiam deinceps, etiamsi quid sacra Romanae Ecessa competere potuit, patiaris sustinere calumniam,sed quietem istorum inconquessam, omnibus modis procurare. Quam
169쪽
Epistolam GratIanus Decreto suo ean. voLmus. 2. Gus Ιε. q. inseruit. Hinc marus Rhemensis opusc. . cap. ia. ait: anni T. secundum LL.publicas cae juxta consitutionem Ecclesiasticam, ut δε- monsinit Gelasitu PP. humanas adimunt quaestio nes, er Iustiniana lege ac Decreto B. Gregorii ex eadem lege promulgato, negotia intervenerabiles Ecclesias ac monasteria, locas religiosa anni XL. determinant. Ecce quid elarius quam legem Iustinianam non minus ad Ecclesias occidentales, quam Orientales pertinere, eamque insuper Gregorii Decreto libe modo acceptam, expositamque. Imo jam ante Hinc marum Carolus M. & Ludovicus Impp. Κapitul. Lb.s. c. assi. hanc legem repetiverant, quod valido est argumento, eam ita in usu fori repertam a sese, constitutione sua approbatam fuisse. Suadet etiam d. c. ais quae omnino Authenticam nostram redolet. Id quod agnoscit δc Accurs. in auth. quas actiones inuit. Schol. ubi concludit, quod nulla sit di fierentia inter Ecelesiam Romanam dc Orientales, quod probavit Petrus& Salycetus v. num. r. Denique nec in Basilicis quidquam de hac exceptione. Vide lib.f. tit. a. c.6. ibi: παρα Ψω οικω, εω προσωπικη ει Gθυ te . M., Me υmeta si α πασαώκον- ε . Omnis actio religiosa domui competens, sive personalis sive hy pothecaria, non transcendit annos XL.
ἔα Quid ergo fiet exceptioni istit Anne dicendum vid tur; quod aliis authenti eis contigisse supra diximus, id etiam
huic, ut lacinia ei assuta fuerit, Irnerio interpolante Z An vero jam non satis erroris tenetur Irnerius, quem tamen ab eo amo vere, supra remis& velis contendimus t Sed adhuc salvares est. Et etiamnum teneo, Ecclesiam Romanam Nov. CXI. ad se perti nuisse, nunquam credidisse, adeoque ex praxi quisquis auaor es Auth. actiones hausisse exceptionem. is. Cum enim d. Nov. CXI. legem , ut inter. abroget,quam ad Romanam Ecclesiam non pertinuisse, sed soli orienti datam plerique omnes agnoscunt, utique non potuit credere Ecclesia
occidentis, sibi quidquam ademtum esse: Sed Imp. quod Orienti dederat, eidem abstulit. Oecidenti autem eum d.t nihil erata Nihil ergo ei ademtum. Quod inde magis firmatur, quod Nov. XL ad solum Praef. Prael. Orientis Theodotum misia, cui sanc
170쪽
promulgare eam in Occidente, qui proprio praefecto paruit, iucnon erat. Imo Romae publicari non potuit, Gothis in Italia pee absentiam Belisarii vires resumentibus, Rege Totita,& urbe Roma Graecis infensa ob missum in exilium Sylverium Pontificem eum aliis plurimis. Quare cum nec animum Iustiniano per Novellas posteriores anteriori IX. derogaturo, nec successum, si maxime voluisset, fuisse, vel esse potui ue, ostensum sit, nihil est, cur Romani, semel quod accepissent, sponte abjicerent aut repuisdiarent. Porro non parum ad rem facit, quod in Eclog Batii. eorum I. 3. tit. 3. Scholiasta testatur, in Basilicis eodem libro stit. i. e. 9. haberis Ecclesiam Romanam habere centum annorum
praeseriptionem. Quae verba etsi hodie in Basilicis prout a Fabrotto edita, dicio loco non reperiuntur, non tamen inde fidei Scholiastae quidquam derogatur. Ita autem habent Scholiastae verba ;-βiἔλιου τουτου πιτλ. α. κεφάλ. λε, λς,-μγ.-κεφάλ. θ., ω φησὶ μάκκληστικτε ἔχειν τὴν 'ν ων ρ. Quare non moramur Iulianum, cui propositum fuit Novellas Grae as vertere: Novellam IX. autem, quia Latina erat, non habuit, cur attinge.
tet. Nec aliud quid nobis Epistola Gregorii persuadet. Quomodo enim illas fori Romani eam interpretatus fuerit,Gratianus d. l. ostendit, quod nimirum tum contra Ecclesiam Romanam , quadragenaria currat praescriptio, si cum Monasterio res sit. Est itaque hic casus exceptus, quo remoto regula manet inconcusis.
Quod omnino insinuare mihi voluisse Gregorius hac ampliatione, quae profecto emphasin habet, videtur, quando addit, etiamsi quid sacra R. Ecclesia competere potuit. Nisi enim regulariteta Ecclesiae R. jus aliud fuisset, quam de quo Gregorius agit, quid opus fuisset hoc addito Z Hinem arus autem, ut& c. UL Κ roli ac Ludovici, non loquuntur de Ecclesia Rom. sed de aliis venerabilibus locis. Ostendit hoc Epistola Iohannis VIII. ad Ludovicum II. Regem, Lotharii F. quae habetur apud Gratianum c. ult. caus ιε. q.I. Quomodo nempe Rapitulare 236. intellia gi oporteat. δI . Cumque hoc eodem tempore Momocanonem scriberet