장음표시 사용
81쪽
Is autem 'χκνηιος λοφος in tauri historia nonnihil momenti habet; etenim ἐν τουτίν λεγεται κα
1'lutarchus τ ὁ 'Eκνομον 'μ', otiam Polybius, ni fallor, υπερν ρον εἰς 'εινηχον scribens ''; Diodorustum τον Ἐκνοιιον λοφον, tum τον 'εκνομον καλου - μενον λοφον : unde patet significatum esse montem scelestum, Sarium Sceleratum, rupem nefariam.
Super qua iugi illius appellatione quum aliunde nihil sciatur, Diodoro credamus oportet de tauro ibi posito id esse nominis tractum:. verum ipse Diodorus hoc non pro certo assirmat, sed tanquam populi rumorem refert, quo finguntur non pauca: Ioterat mons ille sic appellari longe alia de caussa ;aec quia ignorabatur, vulgus viciniam Agrigenti et Phalarim eiusque ingenium ac mores reputanS, nullo negotio adductum sit ut sibi illius nominis Caussam re te repetivisse videret .a tauro Phalari dis ibi olim custodito. Ex ipso vocabulo εκνοιιος nihil elicios: antiquum est et Probum, quanquam a vetustis scriptoribus haud nimis frequo utatum. ''
82쪽
DE TAURO QUIDNAM SIT FACTUM DENIQUE, IN CONTROUERSIA Μ VENIT, POTISSIMUΜQUOD POLYBIUS, GRAVISSIΜUS AUCTOR, DISCREPAT A TIΜAEO, ΗΟΜINE ET IPSO MINIΜE UANO. SINGULORUM EA DE BENARRATIONES ATQUE IUDICIA SE vERE ET AD PONDUS EX ΑΜ INANTUR.
Timaeus in iis libris, quos de Sicula historia
scripsit, facere, quin aperiret etiam super tauro Phalaridis sententiam suam, haud paene potuit. Duom is locum inultis paucisne illustraverir, in ambiguo quidem eSt, quoniam commiuutus ille, nouinteger hodie lectitatur; credibile tamen, eum volubiliter verba fudisse in campo stantem, ubi ludificandi mordendique cupido vagari latius licebat. Etiam ex indignantis oratione Polybii 'μ' colligo, prolixo hic disseruisse Timaeum. Sed quo ille curiosior ad exsequendum fuit, hoc patimur aegrius, nihil ad nos esse propagotum, nisi quae fuerit
omnium ab eo disputatorum summa. Ecce autem ad iacturam subito turbae accedunt: videlicet e Timaei stiper tauro dictis Polybius longe aliam, ac Pindari Scholiastes, summam essecit; quanquam sua uterque manu Timaei libellos evolvisse videatur. Hi igitur quia manifesto pugnantia loquuntur, idcirco pridem est quaesitum etiam, utrius narrationi crederetur verius. Et sic elius '' quidem expedire sic nodum aggreditur, ut a Sophista
83쪽
Solioliasta volebat dicero) perscribi pulet, quae
non legisset unquam apud Timaeum. Quid vero Benti eius nou ille quidem diserte reum mendacii Scholias iam facit Π, sed tamen paucos fore PraeSagit, qui Scholiasten Polybio anteponant. His adsen Sum a me non est: nam Pindarico interpxeti cur abrogetur sidus, caussa nulla est; quum, flucte narrat, ad eriplicandum quidem per sint difficilia, verum, ut post paullo demonstrabitur, haud indigna Timaeo; porro Scitoliastes ut in hac caussa
Scripturus esset secus, ac Timaei mentern esse vide
rat, dic quid rationis potuerit habere; Polybium
contra, id ut vellet facere, haud nihil caussarum adduxerit. Annis amplius ducentis poSt, quam etautus regno Phalaris est, ab Agrigentinis, quid actum esset de tauro, nihildum certi suisse exploratum patet. 0uo detestabilior autem illius tyranni immanitas perhibebatur fuisse V, quoque magis omnium
triste potissimum i lud in tauro letum ; hoc curiosius voluisss homiues doceri ar-Litror, superarentne saevitiae illius vestigia instrumentave, Perilli maNime artificium ipio in angulo haereret. Timaeus igitur, quum etiam tum Olympi
84쪽
sore 128 ' multa in sententiis varietas Siculos distineret, hos ivit rumusculos, tanquam nebulas, dispulsum diligenti huius totips quaestionis retra tations. Duod ille mihi videtur ita exsecutus esse, ut diversas opinio ues coniecturasque proponeret in utramque partem disputatiouem habens, velut quid rationis et caussae habea ut tum qui defendant fuisse, tum qui negent unquam eiusmodi taurum cet. Ibi-
dona loci prodidit etiam, quam ipso imbiberat
cunque fluxit, fatendum est potuisse tauro tale quid-
tandem vi grassala est Agrigenti universa multitudo; quae semel coorta potuit eo suroris progedi, ut taurum etiam, velut si fuisset maleficiorum minister υπηρέιης' ), in mare millendo vindicaret: accedit, quod tyrannorum, qui ceciderant, reliquiae subi runt nonnunquam id poenae genus. '' Haec sunt sero, quibus hanc Timaei narrationem tueare; non illa quidem cassa veri Specie, sed tamen aliquatenus tufirma: Primum ua Inque taurum esse Clam de medio remotum, nequeo credere, siquidem talia ulturis interesse nemo non vult; deinde pronius est ad fidem, eodem tempore, quum ipse Phalaris exagitabalur, Ptiam in taurum esse crudeliter Consultum: at tale facinus et illo quidem temporis
85쪽
articulo ' ' factum in vulgi ora ut sermunculos abisset, verbo dicam , vulgatior fuisset ea fama nec ab uno Timaeo exceptu. Hanc de tauri quasi obitu narrationem suam quum litteris consignaret Timaeus, Agrigenti etiam tum multi inveniebantur, qui affirmabant sorio, taurum ad eam diem in urbe superstitem custodiri. Horum tamen explodebat sententiam Timaeus do cendo: τὸν ἐν τῆ πολει, Ἀκραγαντίνωρ, δει κνυμενον μη εἶν του Φαλάριδος, καθαπερ ὴ πολλων κ τεχει δόζα, αι ' εἰκονα Γελα του ποταμου. Veri sime: nam etsi notum est Demiui unde et cur Getae '' suvii simulacrum Agrigenti steterit, urbiSne patriae in memoriam Γελμοι Ἀκραγα- ωκισαν , an vi Gelensibus ereptum inter manubias ' ; tamen summo iure '' Timaeus impugnavit sententiam1Mὶ Qtiae inter excutiendum Phalaridia iugum veI statim post laeta sunt, ea omnia videntur euriose memortua infixa luisse; documento aest etiam hoc apud Plut. polit. praee. p. 821 E.: Ἀκρaγανεινοι α παλλαγέντος ή αλαριδος ψίσαντο μηδένα φορειν ιματιον γλαυκινοπι οἱ γαρ υπηρέται eoυ κυραννου γχαυκίνοις περιζωμασιν. 1813 Sehon. Pind. I. e. ; e voci hus δεικνυμενον ταυρον 1iquido diaei lux tempus, quo simulacrum illud ostentatum .at. Uide etiam de hoc ipso Scholio disputantem Bottigeri I. I. p. 382, qui tamen leviter erravit.
IM) V Eehhel. Doeir. Numm. l. e. Multa Eclihelio negotia laeesaiverunt hase Timaei verba ideoque Excursum texu Tam , , Da fluviis tauTorum forma positis; aed reaeid illum, quia in opere Nohdeniano de eodem argumento disserit .
86쪽
horum, qui in Agrigenti urbe Phalaridis taurum etiam tum haberi rebantur: siquidem is taurus Phalarideus tum o Sicilia cesserat, quod erat pridem, iudice Timaeo, in mare abiectus; Verius, luod Olympiade 93 abductus et Olympiade domum 158 redditus necessario ex insula exsulabat Olym- iade 128 ''', quo sere tempore Timaeus conficie is libris vacabat. Et illud quidem par sententiarum evertisse, saltem, hoc si parum modeste dixero, impulisse mihi videor. Lucianus autem quum non ad sidem historiae, animi potius caussa finxerit, taurum Delphos esse dono missum, idcirco hic loci '' illa
narratio a me nullo numero habetur. Mora igitur nulla erit, quin exponam de tertia eademque ultima senisutia, quam qui ampleriantur, taurum non apud Agrigentinos relinqui, non aqua susso Bri, asportari Carthaginem faciunt inter alia Siculorum spolia. Nimirum similis veri, id quod alio loco ante dixi, visa mihi est opinio haec, Iongo post
exstinctum Phalarim intervallo taurum esse eulae quidem, sed frustra, requisitum. Super illius igiatur tauri extrema sorte dum alii alia coniectabant, facile etiam inventi sint, qui, reputantes praedaeo Sicilia, Agrigento potissimum abactae multitudinem , censerent taurum etiam potuisso fori Afrorum rapinam. Atque haec tauri Carthaginem at lati fama, non liquet, quo tempore et ubi primum coepta sit haberi; Timaei tamen aetate non lata
modo est, sed ab hoc ipso itidem impugnata; idque
nequa lunm mirum, quia submersum ille taurum unico credidit. Videlicet inter eos scriptores, quia
186ὶ Constat ratio, v. iuisa et et Goller. de Syracus. p. 274. 187) v. Exenvsus seetionem v. .
87쪽
bus in hac caussa hodie licet uti, de translato Carthaginem tauro Primus loquitur Polybius: ουτος ὁ
ταυρος, inquit, κατα τὴν ἐπικρατειαν των Καρχηδονίωνι τηνέχθη ἐξ Ἀκραγαντος εἰς Icarendo, α' ': isque dum pergit hanc suam Sententiam muniturus, Obiurgat Timaeum quod scripsisset μ' sἶναι τον ἐν Καρχζδονι ταυρον ἐξ Ἀκραγακτος ''', unde Timaeo saniam illam fuisse notam apparet. Sed omittamus Timaeum, e Polybio statim quaesituri, quid habeat caus-Sarum, cur tanta cum fiducia taurum abactum esse pronuntiet. Duas apud ipsum Cnia,Sus reperio; unam, quod si ructura tauri ceCarthagiue per Scipionem recepti congruat ad Phalaridui structuram, praesertim τῆς θυριδος δι ιενου-
quam proxime dicit, caussae perpauca vel potius nihil possis opponere; nam si obiicias, ubi Κρονος χαλκους' sit habitus, ibi etiam χαλκουν ταῖρον P
tuisse ad eundem similemve usum effingi et Intercedere adeo alteri cum altero simulacro quandam Similitudinem; haec igitur obiicientem te moneo ut illud unum memineris, Polybio per aetatem
licuisse multo quam nobis accuratioraresciscere tum de Saturni illius ex aere 188) Polyb. XII, 25.
88쪽
facti tum de similium, si quae illic
erant, machinarum usu; eum VPro haec silentio praeterire, non quo fuerit ignarus, Sed quia ad taurum nihil pertinere rimando intelleNeriit. Sic equidem sentio de posteriore, quam pro se assert lybius, caussa; aestimemus iam Porro, Prior quam magni ponderis sit ac momenti. Non paucierunt, qui dicant, quia Scipio taurum receperit, idcirco osse verendum , ne Polubius, quod illius in Scipiones studium suit, victoriam viCt remque velit adaugero mordicus Scipioni suo etiam nobilitati illius tormenti recuperationem vindicando: eundem porro historicum videri sola ea de caussatam Timueo succensere, quod timeat, ne, Timaei sententia vincente V, ille Scipioni honos auferatur. Quam ad criminalionem respondeo haec: Polybius nullo modo is erat, qui omnia, veritatem praese tim, non flocci penderet, modo honorem quantumvis pusillum uni fautorum servaret. Idem si Timaeum, quanquam minime negavit, tamen in simulat negaSSe γεγονέναι τοιουτον, ταυρον, εν τῆ
προειρηὶ μένη πολει, Ἀκραγαντι '' , hoc quidem ab eo sit iniuste, sed habet aliquid excusationis: Polybius, ut videtur, et ipse diu super tauro quaesierat, semper tamen remanserat aliqua caligo, quae post superatam demum Carthaginem discussa est: tauri inde rpportati species congruehat ad formam, qua Iem Phalaridei fuisse apud multos legerat; iam non satis hahet eam similitudinem reperisse, rimatur etiam, num quid sorte Carthaginienses ipsi sibi ta
Iem taurum essecissent. Nulla inventa caussa ad hanc devenit sententiam in eaque summo iure per-
93ὶ Nimirum taurum EssE mari mersum.
89쪽
stat: Phalaridis taurus olim vere fuit; a praedantibus tamen Asris e Sicilia emotus, multo post demum in luce Graeciae iterum conspectus est. Iarn, Pere, Polybio obrepit somnus: suam de tauro sΘntentiam pro veritate exploratissima habuias non impetrat a se, ut propositas a critico Timaeo sententias eum cura et tranquillo animo ponderet singulas, sed taurum ab eo in fictis sabulis esse dὐ putatum scribit, monstraturus scilicet, posse nihil nec pe versius nec acerbius cogitari Timaeo, qui vel luce solis clariora non erubescat pom Pgare. '' Haec a Polybio scripta postmodo Diodori sic adgensum t terunt, ut itidem negasse Timaeum dicat, itidem serociter eum obiurget, ne diu te teneam, Polybium . velut Butesigni num secutus es8e videatur: τουτον τον ταυρον, inquit, Onμαιος ἐν ταῖς ιστορέαις διαβεβαιωσαμενος μ' γεγονέναι το συνολον, ὁπ'
σφῆς τῆς τυχης ν λέγχθη '' Ceterum existimatio haec, Phalaridis taurum, postquam inter manubias Carthaginem ablatus diu ibi delituisset, Romana virtute esse receptum redditumque Siculis, tandem communis, inter Romanos potissimum, eSso coepit: eaque persuasio ut quam latissime manaret, nou Scipionum '' magis,
I9 V. honam animadversion m Angeli Μaii ad Cie. de rep. III, 3I p. 261 ed. Rom. , vhi coniicit in laeuna IIIa mentionem fuisse eonixosaraiaa illius, Scipionem varo Polyhii sententiam esse tuitum.
90쪽
quam universi Romani nominis curam suisse de- sendo. Verum de his salis dictum est: sequitur concinnata e testimoniis veterum narratio, quo quidque ordine et modo, quum tauru S locum in laret, gestum sit. Polybius quum sortit avectum e Sicilia tau
νίων , id temporis intelligit, ubi duarum eversione urbium aucti elatique Carthaginienses Agrigentum invaserunt Olympiadis 93 tertio anno, qui est annus
ad nostram rationem a. C. 406. Quam urbem Hamilcar, dux Poenorum, Postquam menses OCto Omsidione clausam tenuerat, tandem πικρον προ τῆς χειμερινῆς τροπῆς ' ' cepit: potitusquct victoria τα πολυ τελεστατα τῶν εργων aπέστειλεν εἰς Καρχηδονα, ἐν οὶς καὶ τον Φαλήριδος συνεβη κομισθῆν- τρο-
ρον. 3'' Postea quum bona bolli sortiam sic adiuvisset Romanos, ut Olympiadis 158 tertio anno a. C. 146) Carthaginem occupatam landitus erue
μίζειν εἰς Σικελίαν. '' De raptis olim ad id locorum multa Superabant, quae recepta sunt: ἐν δε τουτοις υπῆρχε καὶ ο περιβον τος ταυρος ἐξ Ἀκράγαντος. Quem taurum quum redderet Scipio Agrigentinis, dixisso dicitur: aequum esse illos cogitare, utrum
198 Polyb. I. c., at militer Diodor. XIII, 8 I rην Tων και - χηδονίων ἐπικραεειαν.
2 ὶ Diod. l. o. In Certum hoc est . an taurum in Ecnomoeolle tu. Iitt. F. ceperint. 201) Excerpi de viri. et Vit. p 591, T. X, p. 68 Bip. 202 Exe. de Virt. l. c. i