Sikelion, sive Commentariorum de Siciliae veteris geographia, historia, mythologia, lingua, antiquitatibus sylloge. Accedunt praeter inscriptionum aliquot enarrationem, scriptorum ut natione Siculorum, ita horum qui de rebus Siculis egerunt, vitae cu

101쪽

ls, de quo hic quaerimus, Dorotheus, Siculorum scriptor, unde fuerit domo, ignoratur; neque enim audio Kblerum quum scribit': ,, Dorollieus et ipse Siculus V; id patriae vereor ne sit datum Dorotheo, quod ΣικεLκὰ composuerat; at excitatur

Μηθυμναῖος ἐν γ' Σικελικων', ut do Critone Pie riota' taceam. Accedit quod Mougitor ' ne nominat quidem Dorotheum, non sane praetermissurus, Si quid explorati super illius Sicula patria habuisset. Historiam suam Σμελικων titulo insignitam LM-rotheus in libros descripberat, per quOS argumeu tum ex temporum ordine diditum fuisse inde colligo, quod Phalaridiis in primo libro meminerat. Ceterum horum Commentariorum, qui Σικελικα in scribi consuerant, argumentum videri varium et multiplex fuisse, alio iam loco conieci. '' Ut autem

102쪽

rerum Sicularum deve rebus Siculis hos libros inscribes; Udos redo Muliero is e tertio Sicilicorum Timaei' excitanii nonnihil ' consuetudo

Latina reclamitat. Iam vero cum Dorolliei fragmento haec ' velim contendas: Dαλαρις, Ἀκραγαντίνων τυραννος ἀπότομος, τους παριόντας ξενους ἐστρεβλου καi εκολαre. II ριλλος δε τῆ τέν' χαλκουργὸς, octuati ν -τασκευασας χαλκε ν, εδιοκε τψ βασιλεῖ, εἴς αν τους ξένους κατακαlnLῶντας ἐν αἶτῆ o δε μονον τοτε γενομενος δίκaιος αντον ἐνέβαλεν. ἐδοκει δε ιιDκζ'ιδν αναδιωναι ρὶ δαμαλὶς εν δευτερε,3 Αἰτίων. Utriusque congruentiam fragine uti probe sentis nec minus e priore posterius vid ori opera tumultuaria eApressum; quaesiveris autem, cur, celat O DOrothei nomine, εν ν Αἰτίων

haoc haberi dicantur: Fabricio A Plutarchi Αἰτια Βαρβαρικὰ hic laudari opinanti assentitur 'Veriis io sius '; Lennopius hin Plutarchi loco vitium inesse suspicatus ', DorOtheum restitui in integrum cupit; Ruhukenius ' Callimachi Αἴτια signiscari putat et,

16) In Comment. I ad Plui. Quaest. Gr. p. l. 17) Ad Phalarid. Epp. p. 24 Gron. 18 Ad Pragm. Callim. p. 487 Ern.

103쪽

hoc sequens indicium, vindicat quoque secundo Alaliis, 1ibro Callimachi de tauro versiculos, qui supra '' leguntur: cui iudicio Burinantius '' eum Wyttentiachio ' accudunt. Ego, ut paullo ante posui, hoc Anonymi fragmentum e Dorothco factum arbitror: is autem, qui haec Parallela concinnavit, quum Callimachus in re tradita Dorotheo consentiret, transcripsit quidem in sarraginem suam I cum Dorothoi pedestri oratione conceptum verum testem citavit non ignobiliorem Dorotheum, sed doctum poetam Callimachum, Captansne eleganti9ris doctrinae laudem an memoriola vacillans non in

Relinquitur, ut de Dorothei aetate dicam: di serto illa testimonio nusquam indicatur nec in frag-mcnto quidquam Vestigii inest, Verum an multis ante natum christum seculis vixerit, licet dissidere. Quid otiim Z Polybius '' aut certe Diodorus non suis

set Dorothei adversus I imaeum auctoritate usurus pFOrSan opponas, non Satis gravem eam Diodoro videri potuisse: at in hac saltem caussa vetustissimi cuiusque gravissima erat auctoritas. Dorotheum

equidem Diodoro paene aequalem habeo ac tum p tuit a Diodoro aut ignoratus praetermitti aut quod novi nihil dixisset: quae ratio si non probatur, Diodoro posterior censendus psi. Considera porro haec: a Plutarcho, qui dicitur, excitatur '' isti eo θεος

tauro loeus stiperstes non eat.

104쪽

ἐν πρωτφ Μεταμορφωσεων, quo in libro de Ι'lioci Aeacidae morte Darraverat ''; seraeterea fertur Λωρόθεος τετύια ν 'ticitiκων'' de Mario scripsisse filiam immolatile, cuius itidem fucinoris eodem auctore memor Clemens est: ὁ δὴ τοῖς αποτενο ιαίοις ὁ Μαριος ἔθυσε θυγατέρα, ως Αωροθεος εν τεταρτηγτα Hκῶν ἱστορεῖ '': haec repulans omnia adduci

me passus sum ut Dorotheum γιαDκων auctorem Scriptoremque Σικελικῶν eundem esse arbitrnrer; atque ita de illius aetate haud prorsus haereremuri. Inter Scriptores aevi posterioris Complure8, qui -ικελικὰ condiderant, iidem Yταλικα etiam inveniuntur ediditisse, Timaei forsan aemulatione. Haec est mea de Dorotheo Siculorum auctore Sententia ; inter ceteros Dorotheos, de quibus , ossius V et Ionsius '' et Santacrucius '' scribunt, uni soli aliquid cum nostro communionis videtur intercedere, ei videlicet Dorotheo, qui ἐντίp rretires Παν-dεκτη de Mopso vate narrarat ', verum est haeC

Duae nuper percrebuit fama de Dorotheo Mitylenaeo, quem recentior Graecia tulit histo ricum Meletio, ut Byronus ' saltem ait, teste μετα

105쪽

utinam esset inventa vera, Sed tumidam poetae quamvis elegantis vocem velut nebulam Caroliis Ιkenius disiecit.

Augusti Boethhii si Corpus Inscriptionum V uix

coeptum erat in vulgus edi, quum Godo redus Her- mannus, morae impatiens, statim de primo fasciculo iudicium censuramque fecit. Id ab Hermanno suscipi, viro Graecis tam docto litteris, gratum esse acceptumque debebat nobis a partium studio alienis: verum in eius iudicio inerat censoria quaedam acerbitas, qua tum Boechesi animus tum ali rum asperaretur oportebat, ita ut in magnum certamen res etacesserit. Et in hoc quidem ego me invitus interpono; quia prius tamen, quam altercationis illius notitiam haberem, haec scripseram': is ρίλαος s ρίλας et Ααρι αος idem nomen. Sic tauri Phalaridet Daedalum dicit IΠερίλαον Scholiastes Pindari; Περιλλον Dorotheus tu Siculis; ideo v lens a me scripta tueri, censurae Hermannianae eum, qui est de Charilai, Spartanorum regis, nomine , locum diligenter retractabo.'

32 V. Leueotheae Th. I, p. 214 - 233. I) De Cerere Chthonia Disa. I p. 7 Not. 82.2) SeYihillae nobis, ipsum Boee tum de nominum proprio-

eum lorma dupliei dixisse in Inaeriptionum tertio laseieulo quem ego nanctaei hauddum potui

106쪽

Scripsit Booc ius': is Κειριλλος aulem iidem di lue Κειριλαος, pro quo Kειρίλεως nolissima forma. Sic παρέλαος et λαρίλλος Spartanorum rex idem. Ad iluae verba haec est animadversio Hermanni ' :Kειριλλος uber sei So viet als Krrριλαος. . Wie der

mo glicli machen': et iterum': si die einen Den-1ien iun x iacis, die andern X ιλλος. Eins vont,eidon ist ein Schreii soliter; melches, Latin nurdurch ein ausdrncklichos Zougniss odor otiae Dich- terstelle ausgemachi vordon. Wor ober παρίλαος hoissi, kann nictit aucti X ιλλος heis seu, weii das gan Z Vor schie done uti l aus ver- schie de nervur Ze I enuprungone Xamen sinit. Haec ille. Nominis, quod quaeritur, formam maxime diductam Esse reor Xate1 σιλαος, πιιρησίλεως', in quo inesse futurum verbi χαίρειν et λαος Seu λεως, Iucide apparet. Iam igitur veniat huius nominis forma syllaba una brevior παρίλαος, λαρίλεως; nam πιιρησίλαον inter et παρέλαον exiguum et paene nullum discrimen reperim, certum est. Nimirum Charilai nomen olim habuerunt complures: quidam πιριλαος foκρος apud Reinestum' occurrit; ' ασμο- νέδν' πιρέλαον, hominem voracem , tetrametris A chilochus' lacorat; Maeandrii tyranni frater πα-

s) Po mandri pater ast ap. Pausari. Boeot. e. XX, 2.

107쪽

ρίλεως est vul pueris notus'; SupereSt πιμαμ, Spartanorum rex, cui cur i l potissimum nominis obtigerit, opportuno imouet Plutarchus '': Dde, Av--οπος, παρίλαον ων ιασε δια τλ τοῖς πάντας ει ναι περιχαρεῖς . . Ut igitur in Xaριγέννς, -- ριδημος lotet δῆμος et χαρα, sic in hoc nomine λαος Seu λεως et χα γα . unde ο πιιρησιλάο prope abesse ρίλαον intelligis: idem nomen est, homines diversi. Verum est hoc: et tamen inveniatur, qui facilius e χαρις et λαος id nomen confieri credat: hoc si quis serio et obstinate contenderet, Suaderem sit enim siue caussae nostrae detrimento) daretur, quum et χ χρις eiuSdem nomina stirpis sint ut propinquae sigilliscationis. Erotianus : si φησi δέ, ' πολλοdωρος '', κλζωjναι απο μἐν χαρας παριτας. καὶ γὰρ πολλάκις Oὶ ποινὶ ταὶ τὴν χαριν χαρὰν κ α λουσ ιν. Iam hinc Patet, quo iure Ilema unus ριλλος et πιρίλαος neget ulla inter se cognatione contineri; etenim in Xαρίλλος, quomodocunque id nomen oriri sacis, itidem moα vel χαρις vel χαίρειν delitescit. De uominibus, quorum terminalio αος, media littera extrita, in ας contrahitur, iam multa alii Praeceperunt: quare de trisyllabo παριλας paucis mihi defungi licet. Hoc animadversione minuS dignum esse habitum video, quod consonatas littero, quae natam eri contrὼctiones syllabam praecedit, interdum duplicata visitur, ut tu Moίλλας ex inscriptione a Brondstedio roperia' ; hinc Thessali

108쪽

illi iluo, quorum ulter audit Τορυλλα ς , Τορ λαος alter, cognomines habentor: ideo non male apud Virgilium editur: - Concedat Iollas-Vale, vale, inquit, lalla: apud Photium ' legis: φυλλας καὶ 'γοίας, alibi: is Philippus et Iesias.' 'His absolutis, devenitur tandem ad totius quaestionis caput: nomen Xasλλος ex iisdem, quibus ριλαος, radicibus natum, brevius modo factum esse. Haud equidem abnuo, hasce litteras A A et is confundi a scriptitantibus nullo negotio potuisse, vereor tamen ne scribarum incuria subinde factum putetur, quod nosmet ipsi adhuc parum assequi mur: e Macarei filiis fuit uni, ut libri mss. edunt, nomen Κυδρολλος '', mi aurium Graecarum consu tudini, ut fallor, conueuit dunt at Κοδρολαος. Librum singularem dicitur Speusippus misisse Προρ λαον '', ubi dodicis unius lectio est Πρὸς Γυλον,

alterius Προς Γύλλον. ' Optio hic perquam dissici

lis, nam et Γυλος nomen esSe potuit, ut e Γυλων,

cuius est Aeschiues V memor, colligitur. Is qui dialogos Platonis disponere diligenti cura studuit,

109쪽

apud Allunum V nominatur Θράσυλλος, apud Laomitum vero Θράσυλος, Θράσυλλ.ος et Θρασυ ος. '' 'OA μνής, is qui amabiliter in Saniebat, Seu συλαος apud Athenaeum V est, apud Aelianum

ΘούσυλHoς. Eundem hominem IIρεπε λαον et Πρεπελλον dicit Dised Orus. Βαθυλαος Ποσειδωνιάτις a lamblicho '' inter nobilioros P)thagoreos numera tur, qui Laertio '' est Βάθυλλος. Similiter regit forma nominis variatur, ita tamen ut utiquatilo crebrius παριλλος cluam Xαρἱλαος reperius ; ea deinque

vicissitudo est in Ilat, λαος, uisi quod Itiel οι sunt quam Ilioωοι frequentiores. Duid igituri' quod

in eadem syllaba ioties scribae mendosi fuerunt, mirum non est 3 Per milii mirum, ideo luse cum Porizonio ' potius de is contractione vel formae mutatione' quam sibi posteriores corte Graecividoantur permisisse, cogitari malitii, uti nominum in νους cadentium constat usitatam, non metri necessitate coactam fuisse tripliCem sOrnatim, v. p.

5 χίνοος, Ἀρχίνους, Ἀρχινm: IDσίνους, IlasDος Καλλῖνος cet.'; obiiciat tamen aliquis hac analogia sλος oportuisse; non id liuidem nego, putem

vero nostrum nemin m ho C sat scire podona quo iure 283 Isagogo in Plat. Diali g 5.2 In Platone III, 56. 25ὶ Ap. Athen. XII, p. 564 E. 263 V. H. IV, 25. 27 Diod. Sie. XIX, 64 et 68.28ὶ De Vita Pythag. c. 36 g 2I7 ed. Κiessi. 29ὶ In Alcmaeone VIII, 83. 30ὶ Ad Aeliani V. H. I, 27. IV, 25.

3Iὶ V. Ruhnh. His . crit. Or. Gr. p. XLII s. Pranckii Callin. p. 25.

110쪽

Formne vicissitudini's sere easdem Περίλαος subiit: invenitur Περίλεως ' , fuit Peri uio ' IIaρίλας obVius, et, quum Περίλαος sedem habuit, eam aliquoties Περιώ. π et Περί Δος occuparunt: de quo sic iudicat Fridericus Thierscuius '': huor Νauio istΠερίλαος geu. cyb Περίλειος, Wοraus I Πριλλος undPerillus verdocten morden. ' Latiniis autem scriptoribus ubique tauri Phalaridei suber appellatur Perillus; quod non secerunt illi metricae necessi-atis gratia, nec Graecam Contractionem imitaturi, sed quod acceptum a GraeciS Domen suae Orationi et consuetudini accommodarunt. II inc noti Po rilla ' modo dicere, sed ut varus in Varius, valgus in Valgius, sic proprium Perillus prod cere in Perillius ' Romanis sane licuit; Graecis non item. . Denique inter manifestas veri nominis Περίλαος depravationes una habetur Paullo gravior, quum

32ὶ valchenar. Ep. ad Bover. p. 358. 83 Ap. Apollodor. III, 10. 6. 3M Ad Aelianum I. Q. 85) Epoehender hildend. Κunat II, p. 61 nro. 129. 363 Perilla iap. Ovid. Trist. III, 7. i. Apuleii Apolog. p. 25T

T. I ed. Hari. aecusent Ticidam, quod qNoe Metella erat, Paxillam scripserit. UST) Por illius Cicuta notus est ex Horat. Sat II. 3.

라틴어 텍스트