Observationes criticae in Platonem [microform]. Dissertatio inauguralis quam scripsit Ludovica Reinhard

1쪽

a partis the Foundations ossestem Civiligation Preservation

Funded by the

NATIONADENDO ENT FOR THE HUMANITIES

Reproductions may noti made without permission hom

Columbia Universi ty Library

2쪽

States Cod concem themining of photocopies or offerreproductions of copyrighted materiai. . .

Columbia Universit Librar reserves the right to refuse lo

3쪽

PLACE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARTMENT BIBLIO GRAPHIC MICROFORM TARGET

Master Negative

Original Materia a Filiale Existin Bibliograpllic Record

TECHNICAL MICROFORM DATA

5쪽

Contimo ter

si si

l. l

si i

6쪽

QUAM

AD SUMMOS IN HILOSOPHI HONORES RITE CAPESSENDOS

CONSENSU ET AUCTORITATE

ΑΜΡLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS

SCRIPSIT

LUDOVICA REINHARD

DIES ROMOTIONIS A. D. IV ID OCTOBR. A. COM

7쪽

SCRIPSIT

9쪽

Observationes criticae in Platonem quae hoc opusculo continentur, prosectae sunt ab eis quae in libro die ninoluthe ei

Platon exposui. Quem libranti irini elian Oe philosophorum Ordin I propositum in I Iti illo I it gli t uaestio Inhus Philologis editum iri

coepta illi e X pluuita ut ab Iram Statu e motu proficis eatur, e quibus manaria. Si qui naturam ratIODemque eorum et cognostra π aude m X ph DBre. Quo faetum St. ut neque adlin URN Elia Ent in lirnier PDdR Latina lingna sum ceret, neque novis D liliunt huS HI Uenti difficiles sententias Xplieare e re videretur esse. IO quill sim opusculo Os tantun locos tractavi, in quibus ob spru, itin Ileia ne B ad verba latonis rectius onstituenda aliquideon 1 irar Hli Cunt ver ob SerVationes eriti eae eis rationibus nitantur quas aravi. si lut his subesse alter opusculo demonstravi earum re-Vem con Spectunt prat mittere ne lue inutile erIt neque non neceSSarium. Rumn Nani erat dena Onstrare anae Olutha Platonis eis animi condicionibus e Sti Ondere, quae R ODSuet eurSu cogitandi sententias deflectunt. Quod il) aecidere solet, ubi cogitationes quae X animo Orrim tur tamquam ivam maginem efficiunt quae oculis Sphetatur uuani cogitandi rationem egregie naturae latonis demonstratur inhaerere . Atque eum pro argumentis diversis modo nuia Or modo mimore imagines Vehementia in animo subnascantur,

gravis Sima quaeque rationem ogitandi optime illustrant. Itaque ut animo ardenti et quasi inflammato perspieuae Oriri solent magines et splendidae ita sententiarum gravitate et difficultate effici Vulemus, ut leve etiam cogitationum imagines et quasi umbrae Structura verborum Xprimantur. Alteris ara Platonis, incuriosa distendi vel potius laboriosa cogitandi ratio cognoseitur alteris. Ex magna copia anaeoluthorum nonnulla quae X eisdem Ondicionibus orta videbantur esse, singulis generibus comprehendi. Capite primo eam consuetudinem dicendi tractaVi quae, ut

10쪽

ita dicam imaginibit efiicitur inemoria mentem revocatis. Qua ratione priuium imperfecti dixi pro praesenti usum cum aliis populis tum Graecis exstitisse. elut haedr 230 circi ωδεαψε ριειαξί βων λογων Ἀχρ' u ro δε ο , τὰ δενδρον. ἐς 4 περπες ημας , Multo deinde graviorem dicendi rationem hoc modo ortam esse Hemonstravi eis, quae . Sermone 4nito memoriae vi in animo subnata, ibiter Hebebant commemorari, cetera i edundi et subiunguntur Quod grammatice Significat ea, quae 'nuntiatum principale deberent finire, aut subiungi aut adnecti enuntiat interiecto aut etiam ita involvi interpositis, ut videantur deleri Vehit Phaedr 272 L 3-P παντάπασι σύρ. in καὶ κατ' αρχάς ἐπομεν του δε ολ λογου τι Ddis ἀληθειας μετεχειν δεο δικαίων Ἀγα-

προς επιθυμiας 'δονάς δεινοὶ μάχεσθαι, κα μενοντες καὶ ἀναστρε- νοντες - εἰσὶ γάρ που τινες οὐ Λάχης καὶ ἐν τοῖς τοιουτοις ἀνδρεῖ

' In vorsibus paginarum citandis urnoti edition usa sum.

Interdum memoriam singuli eventus etiam eis inhaerere ostendi locutionibus, quibus Obiter res afferri Solent ως φασιν, ω εοικε ως λέγεται, similia. Velut Euthyphr. 4, - ταῶτα ' υνόγανακτεῖ ὁ τε πατὴρ κα οι ἄλλοι οἰκεῖοι, τι ἐγώ περ του ἀνδρο- φονου τι πατρὶ φονου ἐπεξέρχομαι υτε ποκτείναντι, ως φασιν ἐκεῖνοι, υτ εἰ τι μάλιστα ἀπεκτεινεν, ἀνδροφώνου γε ὁντος του ἀποθανοντος ου εἶ φροντiζειν περ του τοιουτου, ἀνοσιον γὰρ ει α ro No πατρὶ φονου ἐπεξιέναι - κακῶς ἐδοτες ω Σωκρατερ τὰ Θεων ως χει του Ἀσίου τε πέρι καὶ του νοσίου Nonnullis locis, ubi philosophorum, magiStrorum, sapientium fit commemoratio, memoria eorum quamquam statim subnascitur, paulatim demum ad eum vigorem rescit, ut, eteri repulSiS, Sententiam gubernet. Velut Phaed. 964 2- - ἐπειδὰν τὰ θερμὸν και τ φυχρὰν σηπεδον τινὰ λάβη, ἔς τινες ελεγον, τοτε δὴ τὰ ζῶα συντρέφεται καὶ ποτερον τὰ αἷμά ἐστιν δ φρονουμεν ῆ ὁ ἀήρ το πυρ η τουτέων μεν ουδεν ὀ δε ἐγκεφαλος ἐστιν ὁ τὰς αἰσθη-

σεις παρεχων του ἀκουειν καὶ ρῶν καὶ σνραiνεσθαι, ἐκ τουτων diri γνοιτο μνήμ καὶ δοξα, ε δε ινημης καὶ δόξης λαβουσης τὴ ρεμεῖν, κατὰ ταυζα ἐννεσθαι ἐπιστήμην; Ιn fine capitis locos adnexui, in quibM eadem ratione atque prioribus sententia, unum Verbum interiectis adiungitur. Velut Phiae d. 6, 2- καὶ αυτῆ τῆ φυχη θεατεον αυτὰ τὰ Πράγματα.

Capite altero structurae mutatione comparationibus effectae proferuntur. Primum locum eis tribui, quae primi capitis exemplis similia sunt visa. Nam ut ibi, prioribus neglectis, sententiae interpositae cetera subiunguntur, ita hic initio similiter non respecto, comparationi interiectae etera adnectuntur, tamquam alteram eius partem efficiant. Velut Cratyl. 433 6-b1 λέγεσθαι δ' ουν ω μακώριε ἐῶμεν, να μη ἔφλωμεν ωσπερ οἱ ἐν Αἰγινηνυκτωρ περμοντες οφ ὁδου, καὶ ημετ ἐπὶ τὰ πράγματα δόξωμενα τῆ ἀληθεί ουτω πως ἐληλυθεναι φαχιτερον του δέοντος Quibus alias comparandi ratione adiunxi has primum est genus, quod cum saepius in anacoluthia habeatur, non anacoluthi sed ratione asyndet explicatur. Velut Crit. 4 d - ταυτα ῶ φιλε