Observationes criticae in Platonem [microform]. Dissertatio inauguralis quam scripsit Ludovica Reinhard

31쪽

ζοιμι μ. discederet Plato. Nos alia ratiocinatione prosecti ad ea, quae hanc quoque tollant difficultatem, pervenisSe gaudemus. Relinquitur, ut de lectione χει quam alteri ἔχοι praefero quamvis melius traditae pauca dicam. Indicativum pro optativo protasis saepius ibi invenitur ubi condicio posita ea certitudine negatur, ut a conexu hypothetico seiuncta tamquam libera in PraeSens tempus procedat. Hoc ipsum est quod sermoni Socratis respondet. Nam ad Gorgiam quocum colloquitur, condiciones etiam spectant hypotheticae. Utique igitur indicativum servabo. Cuius usus exempla asseram Protag. 3124 - 2 τι μέλλεις τηι φνχὴν τὴν σαυτον παρασχεῖν θεραπευσαι ἀν i, ως τῆς σοφιστῆ or δέ ποτε ὀ o νιστις σμιν, θαν ριάζοιμ' ἄν εἰ οἰσθα. R. p. 584 e 7 8 θανε in ζoις ιν υν εἰ - Οἱ πειροι ἀληθείας περὶ

XII.

οἰκοδομους, τους ναυπηγους, τους ἄλλους πάντας δημιουργους, ντινα βουλε αυrάν, ως εἰς τ&ξιν τινὰ καστος καστον ἐθηοιν ο ν τιθῆ, καὶ προσαναγκάζει τὼ ἔτερον τω Dies πρεπον τε είναι καὶ ρμόττειν, ἐως ν εο απαν συστθσηται τεταγμένον τε καὶ κεκοσμ μένον Πραγμα.

καὶ οἷ τε η ἄλλοι δημιουργοὶ καὶ ους νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ το

τάττουσιν.

citrων TPF πρυς τ εργο τ αετου apographa. Schang, G m. Sauppe. Socrates quaestione inita, num Cimo, Miltiades, Pericles meliores reddiderint Athenienses, ut facere solet, ab Xemplo evita cotidiana sumpto auxilium petit. Sunt opifices, quorum primum in universum ei venit in mentem: ωσπερ α οἱ ἄλλοι πάντες dqριιουργοi, deinde certi exeinpli ratione unus instar omnium a genere univera segregatus paene sub aspectum ei subiicitur. Cuius exemplo hoc demonstratur, si quis, quod opus sacere sibi proposuerit, pulchrum studeat efficere et perfectum, non temere Sed

certa ratione operi eum provisurum SSe.

In his plura viris doctis suspicionem moverunt. Atque primum quidem Sauppe, participio βλεποντες secluso, pulchram imaginem minuit qua opifices per ita spectantur occupati. ut oculis etiam,

32쪽

quid utile sit, quid necessarium, quaerant, quid Opp0rtunum. Qui,

quinam contendat, βλέπειν πρυς propria praepositionis notione huic loco non convenire, me non intellegere c0nfiteor. Neque obstat quod paulo diversa ratione antea legitur ἀποβλέπων reo τι Quibus ut in sequentibus respondet αλλ' πως ει do τι at τω ni τουτο εργο ζεται, ita βλέποντες πρ0 τι locum prioris occupat ἐπὶ τοβέλ, uno, λεγειν Nam operis figuram et speciem quam animo spectant opifices, manibus efficere student. Qui cum opus inspiciunt, quod conficiunt, eius speciem Simul quae animo exstat, ante oculos habent. In participio igitur non haeremus, sed in pronomine potius offendimus αειων. Nam ut initio cogitationis eorum Socrati in

mentem venit, quos vita cotidiana ut certam speciem tominum ante oculos ponere solet, quomodo multi in τυ αντιο εργον occupati

veram imaginem efficiant Quae unum hominem poscere Videtur, quisu operi c0nsulat atque prospiciat. Cui ratiocinationi ilatonis consuetudinem his numeri mutationibus spectari v. s. p. 14 - ut respondet pronomen ἔκαστος, ita non satisfacit collectivum et out m εργον. Immo unum pus unius hominis, qui ei provideat, ante oculos poni flagitatur. Quemadmodum legimus R. p. 346 disaea a &Hαι πασαι scit. τεχναι si τως et αυτῆς κύσιχ εργον ἐργάζεται κα ωφελεῖ ἐκεῖνο ἐνἀ τέτακται Legere igitur proponam

In eis etiam quae sequuntur, verba tradita argumento non satisfaciunt. Nam ut antea exstat λέγει - λέγ' et postea legiturri θηρσιν αν τιθῆ, ita hic sententia postulatis 'σφερει reo gm. Quod supplevit Hirschig, qui scribi iussit προσνέρει ν προσφέρ', cum Vindob. 21 exstet προσφέρει ἁ προσφέρει. Verba sacile ibi neglegi potuisse, ubi alia in teXtum invaSerint, nemo

negabit. Nam ab omni parte spuria apparent esse verba προς δεργον τὰ σντων, quae iure seclusit Sauppe. Primum enim nihil huc facit obiectum afferri verbi προσφέρειν, immo omnis sententia in ratione consistit, quae temere an consilio fiat, quaeramus. Deinde unius hominis imagine iam antea orta ex animo pluralem numerum evadit αυτων non posse tolerari. Ita neque sententiae satisfaciunt verba, neque non falsae iterationis nota apparent signari. Corruptela utraque scribae neglegentiae debetur Qui priore loco pronomen αντου participio βλέποντες accommodavit, posteriore alter verbo προσφέρη adductus est, ut prius sibi iam videretur seripsisse. Denique falsa interpretatione verbi προσφέρειν alterum προ τ εργον το αυτῶν variae lecti0nis ratione in margine adscriptum in textum invasit. Apodosin deesse verborum οῖον εἰ βουλε ἰδεῖν vel latere quodammodo verbis ως εἰς ταξιν τινὰ κτε. Heindorso ceterisque minime concedo, nam nihil aliud significat οιον εἰ βουλει δεῖν nisi ιδέ i. e. ad eam urbanitatis rationem dicendi pertinet, quae Moc, modum potentialem, talia esseeit. Legam igitur ασπερ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες δηριιουργοὶ βλέποντες προ τὼ υτο εργον ἔκαστος υ εικν ἐκλεγομενος προσφέρει προή

33쪽

αυλο ποιῶ ἐξαγγέλλει περὶ τῶν αὐλων, οἷ ν υπηρετωσιν ἐν τῶ Ἀλεῖν καὶ ἐπιτήξει oro ues χελ ποιεῖν. - δ πηρε Eum qiii instrumento quodam utitur, et peritissimum eiu Besse concludimus, et fabricatori significare posse, quid id cavendum, quid curandum, quomodo bonum efficiat instrumentum. Quod comparatione tibiarum illustratur. Viri docti de verbis o αν επηρετωσιν ἐν τυ φιλεῖν eum in modum iissentiunt, rudi alteri tibias spectari, alteri 'φ tibicinos contendant ea isse referenda quod Adam interpretatus seque idem verbum πηρετεῖν primum de tibiis deinde parvin spati interiecto, signification mutata, Ves tibicinibus Hici posse. neque omnino notionem verbi υπηρετεῖν tibiis eXercendis convenire opinatur Videamus quid iit Atque primum quidem 3πηρετεῖμsignificare videtur υπηρέτην ειναι i. e. officium remigis praeStare, quod metaphorice dictum ad quamvis artem transfertur Quid de arte tibiarum' Utrum tibicines an tibiae remigis officium praestant Z Tibicines loe sententiarum ioneXm eorum larte 'gunt, qui verae scientiae participes acti sunt, cum opifices Vera opinione utantur Quibus cin arte mavigandi iubernatores respondent et navium dabricatores Similiter igitur instrumenti ration tibiae serviunt tibicini atque remiges gubernatori Alterum π ρετήσει de opifice dicitur, significatione neque ita diversa, ut videtur Adamo,

cum aequo modo et tibias exercendo et opificem opere conficiendo officium appareat praestare, meque alia uatione usitata atque aqua antea moιεῖ respondet πιοι quae miraque quamvis diversa uelata significatio, efficiendi lotion signatur Itaque Adam timores vanos esse apparet. Qui cum Verba οἷ αν πηρειωσιν ἐν τω υλεῖν reserenda censeat esse non ad prorimum αὐλων, sed ad υλητής quod paulo antecedit, novae difficultatis auctor est. Est singulari in pluralem numerum mutatio, quae, quoniam ibi accidere solet, ubi vita cotidiana notam speciem hominum viva imagine oblatam animo praesentat, huic loco Dinime apta esse videretur. Tibicines enim neque propter Sententiam neque propter coniunctivum cum αν hoc loco talem societatem efficere possunt. Qualis mutationis exempla plurima Xstant, Velut

quam adhuc haeremus in eis. Nam antecedentibus οἷα ἀγαθὰ κακὰ ποιεῖ ἐν τη χρεί φ χρηται haec posteriora ita debent respondere, ut quae simpliciter antea dicuntur, comparatione allata aut eadem ratione aut paulo uberiore explicentur. Ita addi videmus verba καὶ ἐπιτάξει οἷους δεῖ ποιεῖν, eum antea Socrate satis habuerit dicere οἷ ἀγαθά κακὰ roιεῖ. Quibus utilitatis ration P mspectari et sententiarum conexu et ex eis colligitur tia latilinis leguntur e tb υκουν ὀ μεν εἰδως ἐξαγγέλλει πεοι sy, Gmaιὲ

καὶ πονηρων αυλων, ὁ δε πιστευων ποιὸν σει', Haec Xpri In illi Urerliis oportet oi ν υπηρετωσιν ἐν τε αυλεῖν. Qua ratione per Spe ta. respondere videmus inter sese ἀγαθὰ κακή ποιεῖ et 7r εδε ιι condicionem altornativam h et coniunctivum eum ἄν. insiti inluo sed χι legendum Sse cenSemuS.

At monet Schneide similiter hic atque aliis locis οἱ pro

34쪽

ἀλλά τίνα τρυπον διαλέξη ci Σωκρατες ot των ἀπεχομενος; D. οὐδέν ων γε ς εἰμι, ει μέντοι ἀντιλογικος, κτἐ Euthyd. 283 d2 3 Olκst ος μἐν ε ἐστιν, βουλεσθε αυτον γενέσθαι, o δ'εστι νιν, ριηκέτι ἐἶναι R. p. 2294 9 10 ου αγεννως ριοι δοκεις, ηνδ'ἐγω την περ τα ἄνω me θησιν λαριβάνειν παρα σανι ἡ ἐστι. In quibus omnibus praeter unum R. p. 493 , quod falso intellexisse Schneiderum egregia Prinstereri coniectura docet, ibi cpro A apparet usitari, ubi verbo substantivo quodammodo id suppletur, quod pronominis οἷος naturam efficit. Nam ut per ς εστιν a parte personae ita per ιος ἐστιν a qualitate profecti naturam hominis cuiusdam indicare solemus, ut, quamquam hic qualitatem, illic personam priores partes agere subaudimus, magna rei similitudine fiat, ut utrumque misceatur. Aliter re se habet in Beipublicae loco quem modo interpretati sumus. Ubi neque exstat verbuni substantivum, quod naturam hominis spectet, sed verbum

DolrOεζευ, neque non qualitatem Summa partes sententiae agere

videmus legam igitur οἷοι. Corruptelam levissimam ortam esse ex haplographia, non est quod moneam. Qua sublata, pulchra prolepsis ratione latoni

hia liliquitur ut pauca addam de temporis mutatione quae exstit illi ἐξαγέλλει et ἐπιτάξει. Quae vivae imagini egregie satis tacit. Nam primum comparationi respondet praesens ξαγγέλ- ut intea legi αγγελον γιγνεσθαι iure monet Adam, deinde

progressum suturum tempus significat Quod non iam

Spectat comparationem, sed quid inter tibicinem fieri et fabricatorem tibiarum sit colligendum narratur. Verbum finitum igitur quod more grammatico pendere debebat ab Ai , subiunctione soluta liberum in directam narrandi rationem tranSit. s. supra

35쪽

XIV.

οἱ ἀγνοουντες αυτ BTWF Stobaeus seclusit obet. Socrates, figurae colorisque exemplis allatis, quid virtutis naturam intellegat esse, Menonem docet. Qui nova spe verae definitionis permotus appetere pulchra et consequi posse virtutem contendit esse. Sed iterum Socrates eum refellit, nam definitione probata, constaturos esse, qui mala cuperent sibique contingere vellent. Quod fieri non posse patere. Qui mala sciant esse mala, numquam ea appetituros esse, qui appetant, non mala ea sed iudicare bona. In quo disputationis progressu verbis offendo οἱάγνοουντες αυτά, quae parvo intervallo iterum deguntur Quonim

priora obet his verbis seclusit Coll. erit. p. 46 7): Perspicuum est Platonem non iis sed semel posuisse serba οἱ ἀγνοουντες αυτὰ quae quia priore loco et frigido abundant et oppositiori eluinter των κακων et ἀλλ' ἐκει,ων debilitant una litura detonda tant 'Quam ratiocinationem angustius circumseribere et Remst Reuere luanimo est atque primum quidem in mala distingtiamus ait IUBE in disputando progediuntur Socrates et Ῥε o P su 11tne qui minia cupiant, quamquam mala esse non g II Oi' dini Hi anal cupi UDI, sibi propria fieri desiderant, sive prodesse opinar)tur Si Ue Ogno verunt nocere. Qui mala prodesse ien SP nt In Rix ut mi Ri II iam cognovisse videntur. Re vera igitur Illi GD ID Rix rat Polunt, Aed ea quae eis Visa sunt bona, quamvis rauit antita rix quo iure concluditur, re vera illo appeteres bona. euna anni a 4 norent itaque in bonis numerent. Huno in modum diri rates rati ei natur. Quid de triore i Ἀγνοουντες iv τά Qui ius in uine rapPDSi II S. ratione ut videtur appositioni explicativae, mil)il insit. IOS inauS, quod transeat vim eorum, ad quae referuntur OG IODυε ' Ω ΙΩ Ωκ ἰωφελεῖν. Tamen aliud esse apparet, mala mom n vis A L alius in bonis ea habere Quorum alterum prius irriu non OSCI Riter UD

Nam perspicuum est eos qui mala putant auri deSSE, IDRlOrun DR-turam nondum novis Se eos qui malor uti naturam De SClunt. ideir Mea nondum utilia habere. Itaque quae an in Beeuraim Signi 1ii Rinsunt verbis οἱ νουμενοι τὸ ,ακὰ oiqελεῖν poster in inl)us ri U-ot ντες αυτ magis in universum On in lem Orai' viderentur Quod explicandi rationi non convenit. Quid si steterIs et URli S. Rrti ut uni delemus 3 Participium articulo privatum argutia entunc indicat sen

neglecti tolerari possunt Non enim ad contrarium boni malique

quae sibi prodesse putant uir in haec hona 8 Petuntnes igitur

36쪽

Haec praemittere placuit, quamquam delenda esse O dr-Oυντες ιτα etiam ea sati probant, quae sequuntur. Nam Socrates cum denique conclusionem tacit, argumentis nititur ἀγνοουντες cilla καὶ ἰομενοι ἀγαθά εἶναι, quae adeo necessariam partem conclusionis efficiunt, ut eis careri non possit sequitur ex antea disputatis, ut nesciunt mala et in bonis habeant qui ea appetant, unde ultima denique procedit conclusio, re vera non mala Sed b0na eo appetere perspicuum esse. Quibus considerati hoc posteriore loco delendus videtur esse articulus οἱ ut, quoniam novum argumentum in ultima conclusionis parte continetur verbis ἀγνοουντες αυτά, priore evadat nondum ea diei potuisse. Corruptela ibi facile oriri poterat, ubi, quae priore sententi prolata sunt, posteriore participiis cum articulo instructis iterari solent, velut οἱ rot μενοι τί in κα tui ελεῖν et paulo infra

παρεσκευασμιενηλ παρασχεῖν. ει τι ch ρχάς. Atheniensis civitati docet bene a lilii nistratae malis macra: stratibus constitutis magnam afferri alainruat P m. Hoc loco ut de

WilamowitZ, qui de hoc loco egi in terrimi vol. 4 p. 3 39. o particulam utique inseri iubet hypotheti Bl s. Et geneti In absolutum aut significare contendit Wmni es in seli ere Al ID gabo de Gesetzgebun ist aut ivtinu Aelio die e SetZgehu ligein schweres ser istμ. Cum quo de parti ii in ori diei ora ali cor1- sentio, de genetivi ab Soluti Signineatione ut de totius pro tactis conexu aliter iudico. Qui genetivus parenthetie positus argunt en-

37쪽

a Ceusativis ita res se habet v. s. p. 13, ut, tamquam in tabula Sint quae recedant e quibus cetera emineant, eas animi condicione Sigili licent, quae non primo loe positae sint, sed paulo remotum occupent. Ita civitate bene parata condicione ponuntur, quibus, quantum magistratus non idonei noceant, cognOSeatur. Qua ratiocinatione probata, articulum Tot delendum esse een Sem IIS,

dittographia ultimae syllabae εργου ortum. Relinquitur ut de particuli hypothetica pauca dicam Quae prioribus clitteris verbi

iteratis εἴ τις ἐπιστῆσαι facile suppletur Quo fit, rutratione prolepti ea verba legantur ἀρχὰς ἀνεπιτηδείους.

XVI.

38쪽

δυνοι παρείχοντο. Legg. 817 d - νυν υν ω παῖδες μαλακωνμουσων ἔκγονοι επιδείξαντες τοις αρχουσι πρῶτον τα υμετέρας παρὰ in ημεπέρας ουδάς, αν ιεν et αυτ γ ῆ καὶ βελτίω τα παρ' υριων ναὶ νοται λεγομενα, δω μεν μιν χ0ρυν, εἰ δε ιιὸ ω φίλοι, Ου αν ποτε δυναiμεγα. Quibus cum nominativum initio positum postea aliquo modo sive nomine sive pronomine repeti intellegamus, quoniam animi etiam condicionibus hanc cogitationis iterationem respondere apparet, in Reipublicae loco eundem in modum ut repetatur nominativus poscimus. Imagine iuvenis verum Xpertie animo orta, nulla etiam totius sententiae ratione habita, Socrate dicit: in 'giti suo Deinde totius conexus conscius, prioribus neglectis, totam denuo proserat sententiam necesse est. Desiderantu igitur αυτον. Quod tacite inter A et τὼ et additur et omissum explicatur. Itaque locum hune in Ilo tuli con

τους ἀνεῖναι, ν αυτον ro τιμιῶν τε καὶ σπουδίζειν, περ δε τους

XVII.

39쪽

gitari apparet, nullum quemcumque locum in mari relinqui, qui praeter lutum, arenam, coenum quicquam aut nasci aut crescere patiatur. Cui ratiocinationi primo quidem obtutu Asti coniectura Satisfacere videtiir, qui scripsit που δν καὶ γης . Qua coniectura

eorum statum quae in mari nascantur, ubicumque sint maria eundem esse significatur. Sed vereor, ut latonis sententiae respondeat. Qui non diversa maria comparatione Spectat, Sed diverso mari locos hic mare in universum intellegitur comprehendere studet. Quid ergo Quomodo Platonem omnes liar ES Uerbis complecti exspectamus Rationes dicendi, in ii ara solet latius patere, quae dicit, et in univriim uti, i, -ndum esse, duae prae ceteris notae sunt Quarumul HIR uobus pronominibus coniunctis, velut ira Ircoc, altera

voce et II et tu praeposita ah velut τι καὶ φης De utraque ratione hic potest cogitari. Priori responderet που si καὶ πη ἄν , velut ipsius Phaedonis exstat 100 d 6 is oti I καὶ orroac Tn i r-

γενομει i. 'tid ut πη et πως sescentie inveniuntur Oniuneta. ita de locorum pronominibus inter se copulatis OI tantum Uinlulli rationem, locum sententia solet spectare Xemplum

mihi praesto est nullum. Ceterum optime quadrant pronomina etsi i)sui et litteris. Tamen alteram rationem 7που Γν καὶ intellegere malim, i. e. ubicumque in mari est, si quidem est. Qua primum dicitur unumquemque in universum maris locum spectari, deinde altera sententia, quae dubitatione movetur, num OeuSomnino existat in mari quo quicquam crescat dignum quod nominetur, paulatim animo subnata uno verbo καὶ in priorem irrumpit et dubitali nem immiscet. Hoc καὶ accuratius explicavit Ιωrnui una Iuririi 1 834 32 et Maetetne ad Antiph. 3. 34 si idem quod

solito genere ludorum discedant i no integro Servat leges etiam de rebus Semis constitutRS OS Se Ob Eervari, IImtato nihil iaIli stare in re public drat El. Haereo in verbis iam uενα δε Ia HI L Juae quomodo viri et illi Elle Et Erit Ilo I Inlti COIitIgit, ut per SPICerem. Neque enim qu B endem in RDEDI. HIE Elis ni OVera, neque non de ludi ipsis agi apparet. M IIti IIIIa uero Singulari . . ut genu in uniVersum nominantur . deinde consuetudine Platonis quam Saepius Xposuimus, Retuni St. I iugula tuae eum ludi eo haereant, tamquam

40쪽

tiroντα. εἰς ἐπιθυριίαν αφίκοιτο ψεύσασθαι κινουμεν lare καί τι Ἀων τοῖς χώμασιν doxotντων προσῆκειν circi την Ἀγωνίαν ἀθλουντα. Corruptela et levis ipsa per se videtur esse et numero Utato facile poterat oriri, si qui in eo haerebat. De sententiae structura pauca addam. Accusativis absolutis κιν ortus να δε τα αυτα καὶ καινοτοριοὶ μενα, μεταβολαῖς τε ἄλλαις timos mirata genetivu adiungitur et ipse absolutus καὶ tard-ors