장음표시 사용
121쪽
RE ipsa comperi verum esse, quod a veteribus Rabbinis dictum estnis
Saepe enim mihi multumq; cogitanti de vi rati neque huius vocis : inuentu disncilis videri solet, praesertim cum magni nominis Rabbinos, in lite iis quibus scribitur, variare animaduertere.Pleriq;
enim in quibus sunt David I inachi, Abraham
Balmiss, Elias scribimi: nonnulli,illique tustiores, ut R. Moses Hanacdan, & Aben Tybon quo autore habemus librum quendam in Hebrsam linguam ex Arabica translatum M ph sicam illam, quam nos in lucem edidimus, tu magis probane videntur. Sed tandem ad id quod tantopere quaerebamus, Arabica lingua velut per vestigia ut quidem existimamus nos deduxit:qua
autem ratione, placet hoc loco exponere, iudicia lina sit eruditorum & candidorum virorum, quales nostra aetas quim plurimos habet. Arabes siquando literam subsequentem praecedenti annectendam,& ad eam quasi retrahendam in pronunciatione esse, significare volunt,affigunt ad eius luterae caput circulum, o Latinorum persimilem, quem ob id Gitae vocant, id est , reuitionem seu retractione, uti exempli gratia in hac voce silmon circulus que mim&nun literis imposi-tsi vides, eas ad antecederes retrahetas es se ostedit.
122쪽
Huic notae vero clim usu ossicioque scheua H briorum conueniat,probabile mihi verique simile esse videtur, id Hebraeos magistros voce etiam notare voluisse, appellasseque ideo a themate deducta 'ppellatione. Hanc quoque causam esse cur, ut quisq; est Rabbinus vetustior, ita hanc scriptionem,quae quam proxime ad vocis origine accedi usurpasse reperiatur.
Libro primo solio s. vidisti cadide lector unum ex punctis raptis chaleph cameis, vel ut quidam
vocant) cameis chaleph vocalibus adnumerari: cum tamen nec scheua nec reliqua puncta rapta,
ob hoc ipsum quod scheua adiunctum habet, provocalibus reputentur. Quae sane res plerosq; eosq; non indoctos in difficultatem coniicit, quod non vident, quamobrem aut haec puncta min aut illud potius in numerum vocaliurecipiatur . . propter rem non omnino studiosis in giseram iacturi videmur, si huius puncti genuinam vim atque naturam aliquanto plenius tradiderimus. Est enim scitu digna, quae tractetur diligentius, utpote ex qua vel mediocriter in hac lingua vers tus vix sese extricare possit. Elias noster triplicem disserentiam puncti ca- crat.
123쪽
meis tradit. Primum, inquit, est cameis longum:
Secundum cameis breue,& vocatur cameis ch
taph, nihilque differt forma a cameis longo: Temtium est cameis, quod habet scheua adiunctum, vocaturque chatapli cameis. Sed hanc sententiam miniis veram esse cdocti, hoc tempore amplecti non est visum,potius vero Dauidis iamchi omnium Grammaticorum facile principis sententiam, quae in opere Michtot expressa extat, sequemur. Sciendum igitur hoc puncti genus siue chataphcameis, siue cameis cnataph nominetur si recte scribatur,no habere, nisi rarissime, scheua sibi aliunctum: id quod in libris corressioribus, praeciacipue Venetianis diligenter obseruatum elle an maduertere licet. Quamuis enim chatapli cametsbreuis sit vocalis, & pronunciatione plurimum a cameis longa vocali aiffera tamen serma nequi quam differre debebit. Diiudicatio autem exercitatis quidem in hac lingua haudquaquam difficialis est. Qui vero nondum tantos Iecerint progres.sus , isti sane hic haerere possentila quorum gratia am hic regulas nonnullas subiicere placuit. Omne cameis quod literam dagessatam proxime antecedit, si non notetur accentu,breue est,&φ 1. inter breues vocales numeratur, Ut RG gula nanque Grammaticorum est, longam Voc
lem non pati post se dagesch, nisi quae notata sit
124쪽
accentu, qui literam illam, sub qua longa vocalis ponitur, nonnihil remoretur,ne celerius cum sequenti dagessata litera proseratur, ut N , Secundo, Omne cameis quod ante scheua postum non notatur accentu,pro breui Vocali reputatur.exemplum habes 7 Insachra.Nam si cameis vlii. capi. accentum sub se habuerit, longa vocalis censeretur,Vt Tertib, Cameis habens post se duo scheuaim, iομ. erinter breues vocales recensetur, Vt Quarto,Cameis propter vimulam maccaph vel aliam ob causam pro cnolem positum,in breuem vocalem transit,ut
His regulis diligenter obseruatis, non erit diss- cilis huius piincti discretio a cameis longa vocali:,. quamuis ipsa forma nihil differre videatur. Versim tamen accidit interdum, ut litera canaeis proximὸ sequens ob vitandam cacophoniam respuat d gesch, quo alioqui longum cameis a breui distinguitur: itaque ut alterum ab altero expressius di- lcerni possit, in correctisiimis etiam libris cametshabet adiunctum scheua, ut . Id autem ineptis inae imitantes librarii, homines ut plurimum minus industrii, ubique sere huius discriminis notandae gratia adiiciunt scheua, existimantes non posse alioqui animaduerti. EX
125쪽
Ex hisce ergo quae diximus, sit, ut arbitror, ii telligi potest,primum,quare chatapli rameta inter vocales numeretur.Deinde quid differat a V longa . . vocali, & quomodo id discerni possit. Postremo quando oc quam ob causam ei scneua adiungatur. Quamuis autem puncta rapta non nunquam' sub aliis quam gutturalibus literis reperiuntur, praesertim-: siit, literis duplicibus, ut , : t, men vel hanc solam ob causam inuenta asseruimtur,ut vices scheua sub gutturalibus literis stippiciant.Sclaeua enim pronunciationi literarum gutturalium miniis conuenit Atq; ideo in principio diactionis nunquam, in medio autem ranissime sub η illis reperiunturised in locum eius succedit vel
ίis Elin Vel Vz, quae lonum literarum gutturalium nom uum. nillil emendant,& gratiorem reddunt.
Gutturales literas haud immerito Elias F id est,confusorias siue confundetes nominat.Usq. enim exceptionu suarum Varietate qua inducunt, Grammatica Hebretam plana alioquin de facilem, tricis multis involvunt. Id autem eo praecipuὸ a cidit, quod respuant punctum schelia dc dagesch, nec temerὸ ullam cum eis coniunctionem patiantur. Quod ut cernas manifestius, sic habe,ac prim. re quidem loco de scheux: Cum staeua in initio dictionis nunquam, in medio autem rarissim) sub gutturalibus literis inueniri
126쪽
L I B z R rigueniri, locumque eius supplere alterum expunctis raptis, superius docuerimus: Grammatici t men tres nobis causas tradunt, ob ciuas in medio
dictionis litera gutturalis habere possit sub se schem simplex, nimirum propter accentum,dagesch,& chiric . Primb, Quotiescunq; litera pr cedens
gutturalis notatur accentu,sequens litera guttur us non respuit scheua simplex. Secundo, Guit
resis litera admittit scheua Guando sequens litem habet in se dagesch lene. Tertio,Scheua simplex stib gutturali litera locum accipi quoties litera seruilis proxime antecedens notatur puncto chiric. Horum omnium in sequenti versu habes exempla: mviri divi m si Hoc loco nec illud praetermittendum est,qubdhterae gutturales non selum scheua recipiunt obsequentes literas m dagesch leni notatas et v rum etiam quoties una ex undecim literis sorte dapesch tantum recipientibus sequitur, nec habet in
se dagesch, ut in & similibus. Dagesch vero eς ipsi literi gutturales neutiquam
serunt, etsi ex sententia virorum traditionis 'u, . tuor in locis dagesch in seph reperitur. Primo invocabulo Secundo in Tertio in eodem vocabulo NIDErra 8. Quarib in Item literariter tantum notatur puncto dageschaprimo '
127쪽
Addunt quidam adhuc octo vel nouem exempla, quae in Michlol & in magno Mastareth annota ta sunt. De antiqua & genuina lectione scheua,Mmchi in Michlol ex sententia vetustissimorum Grammaticorum haec nobis scripta reliquit. Scheua ante gutturales literas pronunciatur quodammodo, quemadmodu vocalis ipsius gutturalis literae, ut πη Schetia sub lod,quia habet sub se non tam propriam suam pronunci tionem retinet, quam itatur vocem patach.Sic in scheua vergit potius ad senum tiere, quod eo puncto R notatum sit. Eodem modo scheua in
his & similibus legitur propemodum ut cholem vel chiric vela, prout gutturalis litera aliquo ex ipsis punctis insignita suerit.
Quando autem scheua praecedens gutturalem literam habet accentum Gaaia adiunctum, tunc omnino prosertur ut vocalis ipsius gutturalis sit rae,ut .Scheua sub π tanquam ' pronunciatur . Item scheua sub n, ut chiric pr nunciari debet.Ex huius regulae sinistro intellectu regulam istam habere originem arbitror, quam Munsterus,huius linguae alioquin satisperitus,nobis obtrudere conatur, nimiru quod scheua ante gutturales literas sit mobile.Verum id esse falsisSLL S mum
128쪽
mum, tam est manifestum,ut probatione non imdigeat. Sed his relictis,ad praesentem materiam re
Secundo igitur scheua ante iod quod non ha- bet siti, se chiric,declinat ad pronunciationem ip- csius chiric,ri' GT , in quibus scheua ante iod aliquo modo ut chiric prosertur. Quod si vero scheua ante iod habuerit Graia sibi adiunctum, eandem prorsus cum chiric pronunciationem habet,ut ' Bliad Mosc h. Quando autem iod 'μ77 ipsum habet chiric, ut , icheua genuinam suam pronunciationem retine etiamsi accentum Gaaia apud se habeat. Omnis litera exceptis quiescentibus quae fine T Micuius vocabuli. occupat, nullam habens sub se. Vocalem, si non expreue, certe potestate dicunt Grammatici) habet sub se scheua, ut insuamuis actu S re vera scheua non adsit,subintelligitur tamen. Verum quia scheua nunquam in λ. ne legitur, non subiicitur literis expresse. Ponunt tamen aliquando , sed non nisi sub literis rata, quando scilicet admittunt in se dagesch, de litera. praecedens quoque habet scheua,ut V1 si milia. Reperitur quocue in tribus vocabulis xltima litera cum puncto scheua, licet ea non sit numero literarum , scilicet qm
Scribitur etiam sub quando est prono
129쪽
men sceminini generis, idq; ad disserentiam pr nominis masculini generis .Et quia huiusinodi affixum puncto schetia solet mci, factum est ut
quoqueri radicate in aliquibus vocabulis, ut, & aliis quibusdam eodem notentur.. Literae vocalibus magnis semper aut e
presse adsunt, vel in ipsis latent, id est,quamuis v-bique vocalibus longis non apponantur, tamen potestate & energia semper illis inesse vel adesse intelliguntur.Nam longa vocalis ut dicit Mnachi in Michlol absque quiescente litera proferri nequit . Itaque non sine mytholo, id quod in libro Creationis scriptum est, a Grammati is & Phil sephis dicitur. Quemadmodum sunx mum di matres: sic quoque sunt matres locutionis . m. Quae autem huius rei ratio sit, quod matres mundi appellentur, he non numeretur in . ter matres locutionis, viva voce,Deo Volente,tr ctabimus..Nam omnia in scriptis ad vitium exprimere nec expedit, nec satis commodὸ fieri potes Quaedam verba coniugationis mi nunc sunt ExM 1α neutra, nunc activa , Ut quod crescit vobis ex. agro T sylva faciens crescere siue producens ligna. ubi ex sentemtiasacith intelligi potestn hic transitiuum esse, ibi neutrum. Idem aliquando, sed raritis,usu venit
130쪽
In secunda persona masculini generis di not tur cameri, cui tamen aliquando ri adiunctum reperies, Gene.3Atin pol reperitur aliquando habere Ogol l co patach,ut Iob.2L aliquando chiric, ut
Aliquando ri in fine non selum in hac coni gatione,sedetiam in aliis mutatur in rivi md
mo II8.& stapauca. Fallitur ergo Angelus Canunius, cui in rua Grammatica laribit hoc tantum in Bibliis bis usu venire. Inter coniugandum regulae superius solio deci mo de palata suffurato dictae, oportet meminisse, utpote, si cuius verbi, pas sitn vel x praecedente isere vel chiric, vel x vel 4: sub lamed pas ponen dum esse patach sussuratum, ut Benonital habet Tm in Paul. a in infinitivo quod in omnibus coniugationibus euenit, ubi harum quatuor vocalium Vna occurrerit. Contingit tamen aliquando patach suffuratum euphoniae causa retrahi ad proximὸ praecedentem literam,ut prose: sic dis pro n, item Prouerb.27. pro & alia quae,m. Obseruabis quoque hoc loco, si duo '.' concurrant ob guti